(Alleenzijn en) gelukkig zijn met jezelf, deel VII

Eind 2011 opende Lisanne een topic omdat Lisanne maar niet gelukkig kon worden met zichzelf. Haar eigenwaarde was gebaseerd op de bevestiging die ze kreeg van anderen. In een relatie werd Lisanne afhankelijk en cijferde ze zichzelf weg, als vrijgezel was Lisanne altijd op zoek naar afleiding en naar een potentiële relatie. Na een relatie met een foute man waarin ze zichzelf compleet verloren was wist ze dat er iets moest veranderen, maar hoe?

Inmiddels is dit topic uitgegroeid tot een plek waar mensen hun verhaal kwijt kunnen, maar vooral tot een plek waar men elkaar advies geeft en elkaar helpt om gelukkig(er) te worden. Het topic biedt praktische tips voor een aangenamer leven met jezelf en brengt lotgenoten samen. Het doel van dit topic is niet om de uiterste staat van kijk-mij-alleen-eens-gelukkig-zijn te bereiken.

Iedereen die zich op de een of andere manier verbonden voelt met dit onderwerp is hier welkom, of je nou net ontdekt hebt dat je anderen nodig hebt om je goed te voelen, altijd op zoek bent naar afleiding om maar niet alleen te zijn, al bezig bent om je eigenwaarde in jezelf (terug) te vinden of al helemaal gelukkig met jezelf bent. Eveneens is eenieder welkom die ongelukkig is in een relatie. Iets wat in deel III regelmatig ter sprake kwam.

Let op: dit nieuwe topic is verplaatst naar de Relatiepijler!

Ten eerste omdat er eerder stemmen zijn opgegaan dat je niet per se alleenstaand hoeft te zijn om te streven naar "Gelukkig zijn met jezelf" zodat mensen mét relatie die hun eigen aandeel willen vergroten in gelukkig zijn zich ook welkom voelen. Het is namelijk iets wat een eigen uitdaging is en blijft, met of zonder relatie.
Ten 2e omdat eigen geluk zo onlosmakelijk blijkt samen te hangen met de (alle/allerlei) relaties met andere mensen, en zeker ook liefde en lust (of het ontbreken ervan, of die al dan niet recent voorbij zijn of nog gewenst zijn in de toekomst) de nodige invloed hebben daarop.

De puur eigen invloed is en blijft het "binnenwerk" en dat is waar we elkaar hooguit in kunnen stimuleren, tips, zetjes en aanwijzingen voor kunnen geven en waar nodig in te ondersteunen, betrokkenheid te tonen, andere perspectieven (van buitenaf, van een afstandje) op los te laten, ervaringen te delen, enz.

Uit feedback bleek dat personen het waardevol vinden om de eerste zes delen van het topic te lezen:

Deel I Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf

Deel II Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf - deel 2

Deel III foru ... -3/list_messages/215279/0

Deel IV Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf, deel IV

Deel V- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel V

Deel VI- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel VI vind je hier de link: psyche/alleenzijn-en-gelukkig-zijn-met- ... 1#22183041

Juni 2017 bestaat de literatuurlijst uit de volgende stukken:

Als hij maar gelukkig is – Robin Norwood

De ideale vrouw is een bitch – Sherry Argov

Coach jezelf naar succes – Talene Miedaner

Verslaafd aan liefde – Jan Geurtz (eigenlijk wel alle boeken van hem)

Je kunt je leven helen – Louise L. Hay

Het monsterverbod – Carolien Roodvoets

Liefhebben zonder voorwaarden – Paul Ferrini

De Kracht van het Nu – Eckhart Tolle

Als succes een spel is, dan zijn dit de regels – Cherie Carter-Scott

Als liefde een spel is, dan zijn dit de regels - Cherie Carter- Scott

De zeven spirituele wetten van succes – Deepak Chopra

Superbrein – Deepak Chopra

Emotionele afhankelijkheid - Dr. Rudolf Snel.

Houd me vast - Dr Sue Johnson

Liefdesbang- Hannah Cuppen

Lisanne: bedankt voor het openen van het oorspronkelijke topic! Alhoewel Lisanne minder actief is, is er nog altijd een ‘harde kern’ actief aangevuld met (eveneens welkome) passanten.

Eh, Pausini, weet wat je aanhaalt, haha, jouw vragen triggeren me wel vaker!

Misschien leidt ons lijf en brein soms naar wat het nodig heeft en geeft het zelf behoeftes aan. Maar ook valse, die je het zelf hebt aangeleerd, ooit gecreeerd hebt en helemaal niet nodig hebt, maar je lijf/ brein om vraagt omdat het tekorten registreert van wat het gewend is.

Mijn moeder had bijv opeens langere tijd totaal geen zin meer in vlees eten, bleek dat ze problemen met haar alvleesklier had, enzymen miste die dat konden verteren.
Dus soms denk ik dat je lijf zelf aangeeft als het iets nodig heeft.
Het zou kunnen dat mijn voorkeur voor bijv borrelnootjes of amandelen stiekem wordt ingegeven vanwege magnesium of kalium oid.

Aan de andere kant worden hele studies gedaan om de smaak van het omhulsel precies zo zout en zoet te maken dat het een ideale (en verslavende?) combi is voor heel veel mensen.

Als je gewend bent aan veel suikers en zoetigheid creeer je ook een zekere afhankelijkheid. Als mensen zich dat afwennen, bijv geen suiker meer in de koffie/ thee of alsmaar snoep/ koek en andere zoetigheid wordt ook de behoefte minder.

Trouwens, het is de zoetigheid waar het brein op reageert om insuline aan te maken en niet zozeer suikers, dat zou verklaren waarom al die lightfrisdranken met zoetstoffen niet (bepaald) geholpen heeft, want je houdt daarmee de "zoetverslaving" in stand, alleen komt er na dat shotje insuline helemaal geen suiker/ eten om af te breken (als het om synthetische zoetstoffen gaat, die kunnen wij niet afbreken).

Ik weet niet wat dat op termijn doet met de insulinegevoeligheid, maar in de VS is sinds de populariteit van light dranken (en eten) de bevolking alleen maar zwaarder geworden.

Veel heeft denk ik met gewenning en persoonlijke voorkeuren te maken, men gaat er altijd vanuit dat alle kinderen zoet prefereren als ze de kans krijgen (dus snoep, nutella of hagelslag, muisjes oid op het brood).
Bij ons thuis moest je dan ook eerst een boterham met kaas of vlees en dan "mocht" je er een met zoetigheid.

Maw: met kaas of vlees was gezond en met zoet (vaak lege calorieen) een bonus.
Ik vond/vind een boterham met ham of kaas of iets anders hartigs juist veel lekkerder dan met zoet.

Bij ons thuis was (magere) yoghurt een toetje na de avondmaaltijd, soms vanillevla.
Tegenwoordig (en doen mijn kinderen ook) juist gegeten als ontbijt, met fruit erdoor (blauwe bessen of gemengd fruit uit de vriezer).
Mij heeft dat jaren tegengestaan, doe mij maar brood, maar heb ik nu ook al een poos gedaan, je kunt je dus dingen aan- en afwennen.

Ik hield en houd uit mezelf niet van zure dingen, als kind deden we suiker in die (naturel) yoghurt en zou ik eerder voor vanilleyoghurt kiezen, of optimel met meer zoet, terwijl juist dat zurige gezond is en je teniet doet door dat weer zoet te maken.

Nu nam ik de laatste tijd Griekse yoghurt (of eigenlijk griekse stijl, want is geen echte griekse) en doe daar dan een uitgeperste handsinaasappel met vruchtvlees door, en peer en banaan. En eerst altijd ook havervlokken en chiazaad enzo.
Dan denk je goed bezig te zijn qua vitamines enzo, maar met die (zoet fruit)toevoegingen, waardoor denk ik het goede van die yoghurt verloren gaat.

Het eten en drinken van bepaalde dingen, zelfs water, dus losse ingredienten die gezond zijn combineren bijv in 1/ tijdens de maaltijd, heeft soms effecten (in combi) waar de losse effecten verloren kunnen gaan.

Drinken tijdens de maaltijd beinvloedt je maagzuur, verdunt dat al (en water is basisch), terwijl dat maagzuur juist nodig is, maar bijv -erger nog- melk bij het eten/ lunch verhindert opname van vit C, (terwijl je denkt dat je door die melk calcium binnenkrijgt), vit C (oa nodig voor ijzer opnemen) zou je dan halen uit de aardappel en boerenkool om het ijzer van het vlees op te nemen).

Een glas wijn tijdens het eten beinvloedt de (productie) aanmaak van serotonine (waaruit oa melatonine aangemaakt wordt), niet voor niks dat men het ook wel als "slaapmutsje" beschouwt.
Je lever begint allereerst met de afbraak van de alcohol, waardoor de vertering van het eten (en de voedingsstoffen daarin) achterblijft. Dat zijn wel dingen waar je je niet van bewust bent, de meeste mensen tellen gewoon calorieen bij elkaar op, maar de vraag is meer of en hoe eea elkaar beinvloedt.

Er worden ook studies gedaan naar niet zozeer wat je op een dag eet, maar op welk tijdstip je eenzelfde maaltijd het beste kunt eten, wil je die (efficient) verteren.

Het jammere is dat er zoveel en zo vaak tegenstrijdige info beschikbaar is, dat je als leek door de bomen het bos niet meer ziet.
Huisartsen die hier als heilig worden beschouwd, hebben vrijwel geen/ ook maar slechts oppervlakkige kennis van voeding, meten geijkte algemeen bloedbeeld, en pas recent weten we dat bijv diabetes 2 een welvaartsziekte is gebleken (en enorm toegenomen door het westerse eetpatroon oa 80% koolhydraten- 20% eiwit-vet) omkeerbaar is met verandering van dieet, waar je vroeger de rest van je leven aan medicatie vastzat.

Ik vind het jammer dat veel mensen denken dat bijv othomoleculaire onderzoeken en (holistische) verbanden en inzichten iets "zweverigs" is, terwijl wat ze beschouwen als "wetenschappelijk" veelal gebaseerd is op wat de voedingsmiddelenindustrie beweert en aan onderzoek bekostigt. Waardoor er op zijn minst belangenverstrengeling is.

Ik ben van huis uit gewend "mager" te eten, omdat mijn vader hartaandoening had oa (heette het) een te hoog aangeboren cholesterolprobleem.
Dus geen vetrandjes aan vlees, becel op brood, bakken in blue band en jus daarvan verdunnen met water. (Het linolzuur in becel was cholesterolverlagend).
En nu blijken margarines juist slechte transvetten te bevatten en roomboter van zichzelf linolzuur..

Mager vlees/ vis en bijv kip zonder bot en vel (terwijl daar collageen in zit, wat voor elasticiteit en goede conditie van oa vaten goed zou zijn).
En is het juist vette vis die rijk is aan omega 3, terwijl die toen niet "mocht" (en eieren ook maar beperkt, want zat cholesterol in de dooier).

Allerlei info wordt continu achterhaald of juist tegengesproken, dat is het vervelende. Ook voortschrijdende inzichten daardoor, tegenover hardnekkige misverstanden die soms decennialang erin gepompt zitten als "waar/ bewezen" gelden (tot er een nieuwe methode van meten is oid).

Ik vind het wel heel interessant om in te duiken, ook omdat bijv de medische wereld puur naar BMI/ gewicht kijkt, en daar al gezondheidsconclusies aan koppelt, zonder te kijken naar de kwaliteit van wat iemand binnenkrijgt.
Kan zomeer zijn dat iemand die superslank is de calorie-inname beperkt maar alleen ongezonde dingen eet/ drinkt en grote tekorten aan essentiele voedingsstoffen heeft opgebouwd.

(Mijn vader was prachtig op gewicht, slank, gematigd en toch zwaar hartpatient. Er wordt teveel gekeken naar statistieken en kansen, maar individueel zegt dat lang niet alles. Daardoor krijg je de talrijke verhalen die iedereen wel heeft van opa die 99 werd en zich suf rookte, elke dag jenever dronk enzo).

Mijn vader was zelf arts en destijds (meer dan 25 jaar geleden) al bewust van de sluipmoordenaar die stress heette, als een enorme (onderschatte) factor voor allerlei kwalen.
Nu is daar meer aandacht voor, oa de rol van cortisol, dat bij stress verhoogd wordt (en vaak langere tijd).
Interessant dat die bron (zie boven) verband legt met dat cortisol de afbraak van tryptofaan in de lever bevordert (grondstof voor serotonine wat je juist zou helpen om te kalmeren).

Natuurlijk wordt tegenwoordig bij vanalles door de medische wereld gezegd: vermijd stress.
Ja, en hoe dan?!

Van sommige dingen weten we inmiddels dat die "opwekkend" zijn (koffie, sigaretten geven je lijf en brein op zich al "stress", maar ook beeldschermen (wit-blauw licht) de laatste uren voor het slapen gaan wordt afgeraden, terwijl veel mensen dat zelf als ontspannend ervaren (en blijven doen)..

Dus tja, je brein/lijf die dat zelf aangeeft?
Sommige dingen zijn sluimerend verslavender dan je denkt (ping van (app)berichtjes kan al dopamine geven en sociale media zijn zo gebouwd dat je zo lang mogelijk blijft kijken/ scrollen, constant info van buitenaf tot je nemen..

Ik merk het zelf ook, hoor, heb een grote honger naar "info", en dan kan ik me gelukkig nog concentreren op een boek of andere lange teksten, waar sommigen geen geduld meer voor hebben (en dus geen "zin in") en het schijnt dat massaal dat soort aandacht verloren dreigt te gaan, evenals eigen aandacht voor "wat van binnen naar buiten wil, wat binnenin je speelt", oa creativiteit (als je constant vermaakt wordt van buitenaf) en voorstellingsvermogen (wat je bij een boek iig nog in werking zet).

Anyway, je raakt gewend aan "overspoeld worden" door allerlei (nutteloze?) info, oppervlakkige weetjes, of enge dingen in het nieuws uit verre gebieden, die je onbewust wel meekrijgt, meeleeft en opslaat.
Waarom zou je het interieur of break up van eoa BN-er überhaupt willen weten?!
Waarom is wat Derksen ergens van vindt nieuws voor in een krant?!

Door allerlei ophef in social media lijkt iets een hot item, bijv vuurwerkverontwaardiging, terwijl intussen voor recordbedragen wordt aangeschaft en echt niet alleen door "tuig", maar gewone "brave" burgers, vaders van en voor/ met hun kinderen, ken er zo al een paar hier in de buurt die naar Belgie reden + is veel van het siervuurwerk gewoon in eigen land gekocht en heeft niet alleen tot overtreden van vuurwerkverboden, maar evengoed ook tot ongelukken geleid.

Heel veel "gewone" volwassen mensen zijn die toenemende ge- en verboden en betutteling zat, die de burger tegen zichzelf en anderen moet "beschermen".
En het echte "tuig" boeit het echt niet wat de minister ervan vindt, helpt meer voorlichting ook niet, want is iets een kick/ status/verzet en juist ertegenin gaan wat hen drijft. Die willen helemaal geen brave, gehoor- en volgzaam burger zijn/ worden, die geleid dient te worden met steeds meer regels en verboden en dmv straf en boete opgevoed dient te worden.

In mijn opinie is het zo dat als je het relatief "onschuldige" vuurwerk ook nog landelijk gaat verbieden, dat alleen maar leidt tot grote toename van nog veel gevaarlijker illegaal spul, bommen, auto's en andere objecten in de fik steken.
Dat is het hele jaar door gewoon elders te krijgen en te doen, geen controle over en geen/ tekort handhaving op (overheid kan wetten veranderen en bijv verzwarende straf in opnemen als het tegen hulpverleners en overheidsinstanties wordt gebruikt).

En alles wat (tegenwoordig over)georganiseerd wordt is vanwege veiligheid en bescherming en moet dus aan allerlei (strenge) regels voldoen.
Dus dat georganiseerde vuurwerk in steden waar een verbod was voor individuen werd afgeblazen/ uitgesteld, vanwege de wind en risico's.
En dan zie je dat mensen zelf gaan bepalen wat ze aanvaardbaar risico vinden.

Allerlei dingen die voorheen spontaan konden, worden aan (overheids)banden en vergunningen onderworpen. Festivals met allerlei (veiligheids)regels en vergunningen omgeven, enz.

Ik denk dat zeker sinds ingrijpende coronamaatregelen er een grote groep is die alert is geworden op allerlei EU- en overheidsbeinvloeding op individuele vrijheid en controle(mogelijkheden) door digitalisering van steeds meer, zogenaamd gerechtvaardigd om inzicht en controle over criminele aktiviteiten te krijgen en veel mensen denken: ik heb niks te verbergen en/of doen daar zelf al vrijwillig of zonder het te weten aan mee, of leggen zich erbij neer dat dat onontkomelijk is.

Intussen hebben we steeds minder zelf invloed op allerlei (wereld)omstandigheden en aanpak, keuzes en beslissingen van EU- en overheid, die vergaande gevolgen kunnen hebben en echt niet dat daar allemaal "experts" mee bezig zijn, maar mensen als jij en ik die er even weinig verstand van hebben, en ook maar afgaan op lobby en soms eenzijdige of zelfs tegenstrijdige rapporten uit "wetenschappelijk onderzoek".

Het schijnt dat het planten van bomen en bossen veel meer effect heeft dan verminderen van bepaalde uitstoot en dat dan belasten (met belasting/ geld/boetes),
dus om bepaalde effecten te bevorderen of teniet te doen is het soms een kwestie van welke insteek gevolgd wordt, maar niet altijd de beste zal zijn, ook omdat sommige dingen niet kunnen worden voorzien, en wat het werkelijk doet (of niet) pas later duidelijk wordt (of gemeten kan worden) ipv voorspellingsmodellen vooraf.

Affijn, in allerlei opzichten is wat "iedereen" gelooft, volgt of doet ook het beste, en zeker niet als kritische geluiden en alternatieve ideeen die daar misschien wel terecht tegenin gaan, monddood of minstens "verdacht" worden gemaakt.

En intussen wordt steeds meer een beroep gedaan op de eigen verantwoordelijkheid, oa voor je gezondheid, maar als het erop aan komt, is zo'n farmaceutische pil ergens tegen toch wel fijner dan "leefstijl-interventie" waarbij je arts of overheid of zorgverzekeraar wil aansporen je eigen invloed te nemen op je gezondheid en willen mensen die bemoeienis niet of willen/ kunnen niet veranderen waar ze aan gehecht zijn qua gewoontes, verslavingen en voorliefdes/ smaak die ze prettig vinden en (al dan niet echt) van genieten.

Dus waar je lijf behoefte aan heeft kan evengoed voortkomen uit gewenning uit patronen, die je ooit zelf geintroduceerd/ gecreeerd hebt.
Of aangepraat is, of je jezelf aanpraat.

Het vlees van ten tijde van de jeugd van mijn ouders was veel "puurder" dan tegenwoordig met antibiotica en groeihormonen, ondanks alle regels, controles en toegestane toevoegingen, conserveringsmethodes, bewerkingen enz.
Vis zat nog niet vol met metalen, plastics en andere vervuilingen.

Er waren nog geen supermarkten vol met bewerkte voedingsmiddelen en elke dag cola, chips, (fabrieks)koekjes, pizza's en snacks, geen fastfoodcultuur en dus ook minder verleidingen, geen uitbundige uitstallingen van snoep,koek en repen op stations en benzinestations.
Niet de overvloed zoals we nu zien iig, en tegen steeds meer dus ook nee moeten zeggen.

Nou ja, niet alle vooruitgang is verbetering, zeg maar.

Het is eigenlijk niet okay dat eea zomaar wordt afgedaan als "gemakzucht", en een steeds groter beroep gedaan moet worden op "wilskracht", zelfbeheersing en doorzettingsvermogen, tegen een wildgroei aan "snelle" verleidingen en direct beschikbare mogelijkheden (en daardoor teveel mensen negatief over zichzelf denken als "slap" en "de ruggengraat van een kwal")..

Wat even vergeten wordt is dat nu ook vrouwen en moeders vanaf 6 u 's ochtends in de weer zijn om zichzelf en/of hun kroost naar werk en school te krijgen, de hele dag te werken en misschien ook forenzen, wat allemaal tijd en energie kost, en daarná nog zelf verantwoorde, gezonde maaltijden maken misschien wat veel gevergd is, waar dat "vroegah" van mannen en vaders (toen die nog alleenverdienende gezinshoofden waren) niet gevergd werd, die konden meteen aanschuiven, de krant lezen en boodschappen, afwas, het hele huishouden en de zorg voor de kinderen het domein en taak van de vrouw was.

En ook voor mannen is dat veranderd, ook die zijn niet klaar na een dag werken en evt woon-werkvervoer om de rest van de dag in hun luie stoel te kunnen zitten.
Iémand moet het toch doen, die boodschappen, koken, afwassen/ vaatwasser vullen en legen, de was opvouwen/ strijken, kinderen in bad doen en in bed leggen, broodtrommels vullen en kleren en gymspullen klaarleggen en whatever nog meer.

Na een werkdag die vaak al vroeg begint kun je je aardig "leeg' voelen tegen etenstijd en dan is het niet zo gek dat je op het station of de pomp alvast iets "lekkers" koopt (meestal vind ik daar persoonlijk niks lekkers, maar wachtend op de trein met al aardig trek was ik daar ook gevoelig(er) voor en ook als je weet dat je pas uren later iets gezonds op tafel hebt, al dan niet dan eerst nog boodschappen moet doen en klaarmaken, nog misschien kinderen ophalen uit kinderdagverblijf enz.

Vrij logisch dat je dan kiest voor iets wat gemakkelijk en snel klaar is!
Laat staan ook het eerst verzinnen en de nodige variatie aanbrengen.

Vergeet niet dat huishouden en koken vroeger ook echt een dagtaak was, met grote gezinnen en de was en afwas op de hand doen, het huishouden zonder allerlei apparaten moest doen, niks voorgesneden of al half bereid en gekruid enzo was, aardappelen geschild en schoongeboend moesten, groentes van het seizoen snijden en wassen, enz enz.

Maar ook tegenwoordig (afgezien van robotstofzuigers) moet toch iémand van de 2 (maar alleenstaanden alles zelf) die stofzuiger en dweil pakken, (af)wasmachines vullen en legen, bedden verschonen, afval wegbrengen, boodschappen en andere spullen (drogist, kleding, schoenen) bestellen of zelf naar de winkel, ook al "doen we dat er gewoon ff bij" (wat toch meer "werk" is, voor of na het werk, in wat vroegah vrije tijd was).

In de tijd van mijn opa en oma werd voor zover ik weet niet bepaald verwacht dat je dan nog ging sporten of "wijnen" met vriend(inn)en, uitgaan of naar feestjes, uit eten in het weekend, die gingen naar de kerk op zondag.
Hadden "aanloop" (op de koffie?), misschien weleens visite of een verjaardag vieren, schreven brieven, maar echt een heel sociaal leven? Reizen? Op vakantie met hele gezin? Zelf klussen of verbouwen? Ik betwijfel het.

Je wist niet of nauwelijks wat er achter de voordeuren in eigen dorp, laat staan een dorp verderop gebeurde, véél minder trends en mode en verscheidenheid aan producten en keuzes, aan opleidingen, informatie, soorten van vermaak, vervoer, winkels.
Veel uit eigen buurt, nog niet uit China, nog geen medicijnen voor vanalles.

NIet dat dat allemaal beter was, he, dat is niet gezegd!
Het gaat er even om, dat met al die uitgebreidere keuzes veel meer al een beroep gedaan wordt op het eigen boerenverstand en eigen verantwoordelijkheid, terwijl je onmogelijk van alles op de hoogte kunt zijn, wat nou goed/ gezond is en wat niet, en minder "vaststaande" richtlijnen zijn, die ook een zeker houvast gaven (oa waar je in geloofde of opgroeide/meekreeg, traditie was en vrij duidelijk "hoe het hoort").

Die vrijheid, eigen inbreng en invloed en keuzemogelijkheden brengen ook twijfels en stress mee, of je wel het "juiste" doet.
Wie en wat je moet geloven als het gaat om emotionele stabiliteit, ontwikkeling, gezondheid, veiligheid, "zekerheden" (waarvan er heel veel wankelend, onzeker is geworden, soms zelfs angstaanjagend als het om de toekomst gaat).

We hoeven ook niet net te doen alsof elke werkende man vroeger zijn werk met passie en voldoening deed, he, en allemaal carrieres maakten, werk met invloed en macht hadden..
Voor evenzovelen was pure noodzaak, grote gezinnen te eten geven, óverleven, hard en zwaar werk, ook in de bouw, kolenmijnen, (spoor)wegen aanleggen, whatever zonder allerlei machines en hulpmiddelen van tegenwoordig.

Met ook de nodige zorgen en stress, ziekten waar nog geen middelen voor waren, in het kraambed overlijden, met 13 personen in een kleine woning leven, koude, vochtige en tochtige huizen met de bloemen op de ramen..

Grappige is dat als voedingsdeskundigen enzo verwijzen naar oervoedsel en zo, de mensen van lang geleden minder oud werden dan de laatste decennia (ook dankzij medische uitvindingen, antibiotica en andere medicijnen), of vroeg vérouderd.
Met 65 bejaard geacht, en nu tot je 68e volwaardig geschikt bevonden om te werken, sporten, seksen en een leven te leiden alsof je nog even jong en vitaal bent als een 30-er.

Maar ik denk dat die trend van afgelopen decennia niet doorzet, we worden denk ik niet steeds ouder of gezond oud, misschien kunnen we mensen langer in leven houden door ziektes en aandoeningen steeds beter "onder controle" te krijgen of eerder op te sporen, voor in te enten, en vroeggeboren baby's in leven te kunnen houden, maar als je kijkt naar "nieuwe" gewoontes en leefwijzen (roken, drank, drugs, suikers, chemische toevoegingen aan zowat alles wat je eet en drinkt, plastics in eten en allerlei cremes en schoonmaakmiddelen en andere producten, resten van medicijnen in drinkwater, zittend werk/ bestaan, minder beweging en buiten komen, enz) dan weet ik het zo net nog niet..

Ik geloof dat als nooit tevoren mensen zich in deze tijd aan de ene kant zo (over)bewust zijn van wat ze doen en laten, eten en leven, hun eigen mentale en fysieke gesteldheid, en aan de andere kant zo afgeleid kunnen zijn en hectisch maar doorgaan, dat ze zich niet bewust zijn van bepaalde (sluipende?) dingen die ondertussen een aanslag op ze doen.

Of zich moedeloos/ machteloos in voelen, om alleen al voor zichzelf of eigen omgeving enig verschil of verandering aan te brengen, nu zoveel buiten ons en eigen invloed om gebeurt.
Waaronder klimaat, natuurrampen, globalisering, oorlogen en mensonterende toestanden elders, afhankelijkheid voor basisbehoeften, medicijnen en grondstoffen van import uit andere landen, politieke keuzes en richtingen.

Enerzijds een groot verantwoordelijkheidsgevoel als individuele burgers om een steentje bij te dragen waar mogelijk, anderzijds druppel op een gloeiende plaat als het gaat om industrie, verbouwen van grond, veeteelt, visserij, bomenkap, als op veel grotere schaal (dan onze invloed reikt) gewoon doorgaat met schade aanrichten..

Dus ook een dosis stress die niet eens persoonlijk is, maar wel op je af komt, danwel de consequenties van merkt, of je alleen al zorgen over maakt, bovenop al eigen situatie, gezondheid en omstandigheden.

Ik vind het iig niet vreemd dat met zo'n (somber en soms zelfs spartaans) toekomstbeeld daartegenover ook het carpe diem staat: pluk de dag, geniet van elke seconde dat het kan, van het hier en nu, sterker nog: van "alles eruit halen wat erin zit" (voor zover "maakbaar" iig), volop léven ipv overleven, je niet al te druk maken waar je geen invloed op hebt, want je kunt er toch niks aan doen/ veranderen, pak wat je pakken kunt, maak NU plezier (al dan niet met eoa genotsmiddel) want straks "mag" helemaal niks meer..

Ik dwaal weer eens gigantisch af, veels te véél tijd heb ik om te denken ipv te doen, dat is ook weer niet goed/gezond!

Gisteren een eindje buiten naar de supermarkt en aansluitend in de buurt een ommetje gewandeld toen het eenmaal droog was, zij het in het donker, met 1 kruk, een frisse neus gehaald en dat ga ik nu ook maar snel doen, nu het nog licht is (en droog)

Pauwenveer, zo stond ik er ook in, hoor.

Ik was overgestapt op (rauwmelkse) boerenkaas van de kaasboer, ten eerste veel lekkerder, maar ook las ik dat dat beter opneembare vorm van calcium is dan fabriekskaas uit de supermarkt.
En gebruik ook roomboter danwel olijfolie (ipv margarines), op brood maar ook om te bakken (ook wel kokosolie of een combi van roomboter en olijfolie).

Als ik sla of salade maak gebruik ik behalve olijfolie en basamicoazijn dan wel weer wat mayo (en mosterd) of pesto erdoor.
Dus ik ben niet bepaald consequent of strikt in wat ik doe en het is ook niet dat ik allerlei slechte dingen laat staan, meer door waar ik iig geen moeite mee heb dan tenminste (naast ongezond) dan wél gezond te doen.

Voor zover we weten wat nou gezond is (eea spreekt elkaar tegen idd, in onderzoeken en afhankelijk door wie).

Ik kan zoiets hebben van zover portemonnee het toelaat en ik me aan kan houden of proberen, ik dat gemotiveerd best een tijdje kan volhouden.
Maar als ik toegeef aan iets, ben ik ook heel goed in vergoelijken

Dus ook al is van sommige dingen onomstotelijk bewezen en ik me ook ten zeerste bewust van, wil nog niet zeggen dat ik dat dan makkelijker vind of zo om ook toe te passen, vooral dingen laten..
Soms makkelijker om iets gezonds te doén dan iets ongezonds te laten

En bewegen is voor mij heel dubbel geworden afgelopen jaren.
Ik was daarvoor al niet bepaald aktief in de zin van sportief, verre van zelfs, vond ik allemaal maar "gedoe" en liefst al de nodige beweging tijdens werk (ipv bureau en dan na het werk nog "moeten").

En nu wordt het opbouwen, vanuit 0, spieren én conditie, dus wat de meeste mensen moeiteloos zonder nadenken kunnen kan mij al spierpijn en hoge hartslag/ zweet bezorgen, pff, en als ik ergens een hekel aan heb is het dat..
Waarbij de "beloning" dan bestaat uit dat het steeds beter gaat en vaker/ langer kan.

Maar terwijl ik ermee bezig ben vind ik het vervelend om te doen, heb nauwelijks geduld tot ik het "gewoon" weer "vanzelf" kan, ipv oefeningen en "revalideren"..

Laat ik zo zeggen, het helpt mij om een (ander) doel voor ogen te hebben dan iets langer te kunnen, dus ergens heen lopen (en straks fietsen) vind ik leuker dan op eenzelfde plek (hometrainer of loopband en dan steeds langer en zwaarder).

Alleen met zwemmen (in hetzelfde zwembad) deed ik dat op de klok (en dat opvoeren), tenzij in de zomer als het warm was ook echt uit plezier en lekker afkoelen, vrij in het water voelen.
Ken zat mensen die echt fietstochten voor de lol maken, hele ritten en dan ergens pauzeren voor koffie of plaspauze, en inmiddels een electrische fiets hebben om niet steeds dezelfde omgeving en beperkte afstand te fietsen, maar verder weg met het idee dat ze niet opzien tegen de terugrit (of tegenwind/ regen dan).

Maar ook die behoefte heb ik niet, al zeg ik niet nooit.
Het zou helpen om dat met een doel te doen, en voldoening als je het gedaan hebt, maar plezier in het fietsen zelf op het moment zelf zie ik niet zo gebeuren

Ik kan mezelf gemotiveerder in beweging krijgen om bijv schoon te maken of op te knappen, zoals grasmaaien bij hutje en een heel ander gezicht is, dus meer op die manier ondánks afgelopen jaren pijn/spierpijn je het ergens voor doet, dus daarnaast tenminste iets "nuttigs" oplevert (en dan genietend naar kan kijken als het er weer mooi bij staat).

Zo ook dat ik mezelf er mooier bij vind staan met wat kilo's eraf en de leuke kleren die ik al heb weer aan kan, en me dan ook echt lichter voel, niks overbodigs in de weg zit, en dat hoeft echt niet superslank te zijn. Wel waar je gewoon goed in je vel voelt en kan bewegen, je houding beter is, maar ook energieker enzo..

Van sommige dingen weet ik heel goed dat dat me alleen maar tegenwerkt, ipv beter doet voelen, en blijf ik soms tegen beter weten in toch herhalen.. vaak loont het in (een) ander(e) opzicht(en) en neem je dat "slechte" dan maar erbij (en vaak met het idee dat het tijdelijk is en je dat echt anders gaat doen)..
Dat is het nadeel van de kracht van de herhaling, en dat je iets nieuws dus ook eerst tig keer moet herhalen, alvorens dat de nieuwe gewenning wordt (maar tot het zover is als moeite of gemis of vervelends oid moet zien te overbruggen en volhardend gericht moet zien te blijven op uitgestelde beloning van wat je wilt bereiken).

Hier ook ff andere dingen aan mijn hoofd, hoor, Nicci.

Eergisteren naar de fysio, stukje lopen- bus- stukje lopen.
Ging goed.
En na de fysio scheen het zonnetje en heb ik nog een stuk naar de winkels in het centrum hier gelopen naar Kruidvat.

En gisteren ook toen het droog en licht zonnig was helemaal van huis naar t dorp gelopen, buiten nog met 1 kruk
Met een doel is gewoon leuker, het was namelijk markt en ook de kennissen weer gezien, dus even wat gezelligheid opgezocht (ik word zo simpel van thuis binnen zijn!!)

Verder sluit het vriesgedeelte van mijn koelkast (3 vriesladen onderin) niet meer, ben bang dat t scharnier stuk is. Nu dikke lagen ijsvorming, dus sluit t helemaaaaal niet meer. Eronder laminaat, dus kan niet zomaar uitzetten en laten ontdooien, dan moet ik het 's nachts al uitzetten denk ik, kan lang duren, maar tis zoveel dat ik bang ben dat handdoeken eronder niet genoeg is.

Dus weer (online) aan het zoeken naar eoa lekbak voor eronder, maar zo laag bij de grond legen en schoonmaken mag ik dus niet.

Zus wil wel komen helpen maar dan moet ik dus eerst zo'n lekbak vinden (en bestellen), zat ook te denken aan zo'n wasmachinelekbak 60x60, die past iig in hoogte eronder, kun je zo op marktplaats voor weinig kopen in de buurt, maar ja, nog geen autorijden he..

En dan merk je maar weer hoe verwend het is en hoeveel makkelijker alles is als je een auto hebt. Alles online duurder + verzendkosten, bijv van die kraammatjes annex zindelijkheidstrainingsmatjes voor honden, bij de Action nog geen 2 euro.. sommige drogisten verkopen het ook, maar soms hebben ze het niet in de winkel.

Met de auto rijd je zo een paar zaken af, maar nu zo'n gedoe
Zat ook te denken aan een bak 60x40 niet te diep, die kan ik nog als extra kattenbak gebruiken daarna.
Hier 2 katten en ik lees toch dat je dan minstens 2 bakken moet hebben..

Maar als ik dan 's nachts al laat ontdooien en het gaat wel snel, dan stroomt zo'n beperkt formaat bak misschien over, affijn, allemaal keuzestress.

Bovendien denk ik dat 1 vd scharnieren kapot is, het sloot niet goed meer en daardoor die ijsvorming nu (en nu sluit t helemaal niet meer, steeds dikkere laag tussen) maar weet ik pas zeker als t ontdooid is

Haha dus als dat idd stuk is, nieuwe scharnieren bestellen en iemand (zoon? buurman?) laten vervangen, dan kan ik dagenlang geen koelkast gebruiken.
(kan die lage dingen nog niet zelf, mag niet bukken enzo )

Nou ja, dat soort dingen dus, je moet inventief zijn

Maar t gaat verder idd goed, elke dag vooruitgang
Misschien vind ik het dan juist lastiger worden om zoveel thuis te zijn, eerst was het niet anders, maar nu ik meer kan, wil ik ook meer, eropuit, terwijl na de eerste paar weken de hulp juist afneemt, omdat ze denken dat je het zelf wel weer goed redt.

Heb ook weinig zin meer om om hulp te vragen, al weet ik dat als je sommige dingen weer wel kan maar andere niet, en je het niet vraagt, anderen er niet bij stilstaan dat eea nog steeds niet kan of mag (het moet nog aangroeien, bij bepaalde bewegingen kan het nog uit de kom gaan)..

Dus ja, ik kan iig weer zelf naar buiten en mensen opzoeken, al wil ik dat dus (blijvend) beperken en andere aktiviteiten ontwikkelen.
Nog even geduld hebben dus..

Pausini: ik heb nu toch maar eerst een lage bak online besteld om eronder te kunnen zetten. Probleem is dat de ijsvorming niet alleen in, maar ook aan de voorkant tegen de lades aan (tussen deur en lades) zit. Er kan dus geen pan kokend water oid onder (wat ik normaal idd ook zou doen).
Het is een losse (onder)vriezer met 3 lades en momenteel nog -15. Dat ontdooit volgens mij niet zo snel (bij stroomuitval bijv blijft het vaak ook nog een dag bevroren, was iig bij onze foodtruck zo, als ie niet aan de stroom stond bijv de nacht + halve dag na afloop van een festival en volgende dag pas afbouwen). Vandaar dat je bij 's ochtends stroom eraf je kans hebt dat t midden in de nacht pas gaat lekken..

En de ervaring leert dat het eerst 1 groot ijsblok wordt bij het ontdooien.
Ik heb er ook moeite mee om van iemand anders te vragen om zittend op de grond een middagje te komen bikken, haha.. (ik bedoel, als het ook anders/ vanzelf kan, zij het dan langzamer..)

Wat goed dat je nadenkt en bezig bent geweest met zo'n levenstestament!
Vaak denk je pas aan zoiets als daar een reden voor is, of een bepaalde leeftijd nadert..

Ik vind bijv elke operatie een risico, heb er ook bij stilgestaan, maar behalve mijn kinderen op de hoogte brengen waar ze mijn wachtwoorden kunnen vinden toch verder niks mee gedaan..
Ergens omdat het juist vlak voor zoiets dan voelt als "de goden verzoeken" of zo.

Dus eigenlijk geef ik je groot gelijk dat je dat juist op een moment doet dat dat neutraal is (dus op geen enkele manier emotioneel beladen) en het hopelijk nog lang niet aan de orde is!

Ik merk dat zus en ik nog steeds tegen dingen aanlopen over spullen van mijn moeder, hadden we dat maar tijdens haar leven geweten, gelabeld, ook niet enige indicaties gehad van de waarde van dingen (waar zij verstand van had, door 50-jarige gespecialiseerde hobby). Na jaren weten we nog steeds niet wat we ermee aan moeten, en doen er nu niks mee, ligt maar opgeslagen..

We zijn zelfs iets kleins kwijt wat volgens mijn moeder nogal waardevol was, maar niet heeft verteld waar dat verstopt lag. Nooit gevonden, misschien wel per ongeluk weggegooid met 1 of ander ander artikel waar het in zat?!

En dat zijn op zich niet eens belangrijke zaken.
Qua uitvaart enzo was ze op het laatst zo wisselvallig, stond wel vast waar dienst en graf enzo, maar wel in wel of niet besloten in kleine kring of wat groter, dus hebben we zelf maar geinterpreteerd hoe ze het had gewild..

Eigenlijk was het (ook bij bijv kinderloze tantes) financieel goed overdacht en geregeld (oa aanwijzen van een executair), maar persoonlijke spullen zoals inboedel best lastig: wat nog verkopen of verdelen, wat kan naar kringloop of stort, zijn toch geliefde spulletjes geweest, lievelingsstoel wegkieperen om maar wat te noemen.

Dan denk je wel: het zijn maar spullen, ze hebben hun nut al bewezen voor diegene tijdens leven, diegene is er nu sowieso aan onthecht. Dan zelf daaraan blijven hechten is meer om (de herinnering aan) diegene's binding ermee levend te houden wat je in het begin zelf nog niet wilt loslaten..

Maar die familieleden waren allemaal verzamelaars, antiek, boeken, noem het maar, en zó overweldigend veel dat ik me terplekke voornam om mijn eigen kinderen niet met zoiets op te zadelen!
En nu staat eea bij mij stof te vangen

Belangrijker is idd vastleggen wat je zou willen onder bepaalde omstandigheden wel/ niet zou willen, als je dat zelf niet meer kenbaar kan maken.
Want dat (vooral?) hoort ook bij zo'n levenstestament denk ik?
Van die beslissingen waar niemand gezond en wel over (zichzelf) wil nadenken en too late is als het eerder of later opeens zover komt?

Ik ben zo'n struisvogel in dat soort (regel)dingen en wil me daar eigenlijk nog niet mee bezig houden..
Wat ik lastig vind is nu te bedenken hoe je je zou voelen onder bepaalde fysieke en/of mentale beperkingen, heb ook verhalen gehoord van mensen die zeiden onder bepaalde omstandigheden mag de stekker eruit, en puntje bij paaltje dat toch niet wilden..

Maar ja, voor je kind(eren) om in te schatten als je zelf niet meer kenbaar kunt maken wat je wilt zadel je hun ermee op..

Qua uitvaart, poeh, dat weet ik niet hoor.
Deels vind ik zo'n uitvaart vooral belangrijk voor de nabestaanden, dus dat ze dat deels op hun eigen manier kunnen vormgeven (ik bedoel de ene zal een foto- en filmpjesoverzicht willen maken, de ander een woord tot je willen richten of bepaalde muziek die zij met je associeren) en daarnaast is het fijn als en dát er stilgestaan wordt bij je leven..

Ik heb relatief al veel begrafenissen bijgewoond, en bijv van 1 familielid (met ruim volwassen kinderen) staat eentje me bij in de kerk, met standaard gezangen en verzen, en niks persoonlijks over de overledene! Gewoon niks!

Dat vond ik shocking zo nikszeggend, houd het dan in besloten kring, denk ik dan.
(en het was geen vervelend persoon oid, integendeel!).
Dus met zo'n standaard boekje van de kerkdienst en dan de keuze uit 3 voorgekookte verzen, uit meerdere gezangen, geen persoonlijke verhalen en zelfs niet door de pastoor, alleen maar algemeen.

Maar ook hele indrukwekkende, met foto's enzo, door de tijden heen, waardoor je echt een veel genuanceerder beeld kreeg van diegene's levensloop en betekenis voor div naasten.. ontroerende en hele mooie dingen/ herinneringen van anderen die je niet wist en vond ik echt (positief) bijdragen om recht te doen aan wie diegene als totale persoon was.
(bijv mensen die je alleen kent van de laatste jaren of in een bepaalde, beperkte context, bijv een collega of neef, hoe diegene voor zijn/haar kinderen, familie en vrienden was).

Als ik erover nadenk: ik heb zelf van veel mensen niet eens een adres, soms zelfs geen achternaam, staan in mijn telefoon (maar zelfs dat niet iedereen), ik heb geen FB oid, dat zou een hoop uitzoekerij zijn om een ander mee op te zadelen..

Als ik al ideeen had over hoe en wat, dan is dat mettertijd ook nog veranderd (niet alleen wie, maar ook wat bij je past, als lokatie alleen al, en dan bijv koffie en cake bij eoa begraafplaats of (vind ik zelf onpersoonlijk en vreselijke gebouwen/ omgevingen) crematorium of juist ergens elders in een gezelliger omgeving het glas heffen met borrelhap?

In mijn familie (moeders' kant) bleven we vaak met een best grote (maar slinkende) groep familieleden nog ergens samen eten, op die lokatie of in de buurt spontaan naar een restaurantje, napraten, anekdotes ophalen.

Laatst vd zomer toen die vriend was overleden hadden zijn 2 kinderen dat geregeld, die 0 binding met hem hadden (al jaren geen/ weinig contact) en was het aan zijn vriendin en beste vrienden te danken dat het toch een fijn en bij hem passend eerbetoon werd.
Na afloop met die groep vrienden en bekenden nog geborreld op terras, maar los van zijn (beetje) familie.

Maar ja, wel allemaal dingen om over na te denken..
Ex heeft onlangs ook eea testamentair geregeld en dat is zowel voor hem als voor de kinderen een fijn idee. Daar zitten best gecompliceerde zakelijke dingen bij, dus dan geeft dat wel houvast, mocht er iets gebeuren..

Zijn geen fijne dingen, maar kan wel een hoop werk en onzekerheid besparen als je het minstens nu en dan bespreekt, zodat het geen gissen en raden hoeft te worden voor je nabestaanden..








Hier valt qua bezit ook niet veel te halen als het om waarde gaat, maar zoals het nu is zou het wel veel werk kosten om huis leeg te halen enzo


Ik snap dus dat je het goed geregeld wil hebben en dat geeft ook een zekere rust.

Pauwenveer, ik denk dat het vanuit jouw positie net zo goed lastig is om te orienteren op ander werk als voor mij vanuit het "niks" (recents).

Juist omdat jij weet wat je hebt, waaronder het positieve van vastigheid en zekerheid, en dan iets opgeven een risico vormt (of het een verbetering zal zijn, zowel qua inhoud van de werkzaamheden als voldoening, werkbelasting, collega's, groepen, reisafstand en noem het maar op.

En daarbij nog rekening moet houden met een gezin, wat je evt ergens in meesleept. En kinderen die tegenwoordig ook volwassen nog langer thuis blijven wonen, om al dan niet zelfgekozen redenen, de dramatische woningmarkt enzo..

Kan me goed voorstellen dat dat zwaar is, als zoveel verantwoordelijkheid alleen bij jou ligt, en al jaren zo is, dat het een zelfopoffering vergt die je vroeger niet bedacht had en niet voorzien kon hebben toen je (samen) aan een gezin begon..

Dan worden de keuzes soort van buiten je eigen wil om al beperkt en beinvloed, en danmoet je binnen bepaalde kaders zoeken naar wat wél kan en mogelijk is.
Of op korte termijn igg, terwijl je er intussen niet jonger op wordt en ook dat gaat meespelen.

Ik weet wel dat ik er pakweg 15 a 10 jaar geleden heel anders over dacht: de wereld lag open, op meerdere vlakken, oa qua werk en relaties.

NIet alleen dat ik me zelf zo jong achtte als ik me voelde (en ik voelde me ook bruisend, levendig, energiek en sexy, zelfverzekerd), maar ook hoe anderen aankijken tegen bepaalde leeftijd(en), hoe aantrekkelijk je nog geacht wordt op de arbeidsmarkt en in relaties, hoe flexibel je nog bent, en zeker speelt dat denk ik als vrouw op eoa manier denk ik meer dan als man, ook vanwege overgang(sklachten), maar zeker als je nog de zorg hebt over kinderen en zo'n man niet/ minder.

Afgezien van mijn fysieke gesteldheid vind ik dat ik irl nog altijd "jonger" overkom dan wanneer ik het van papier/ online zou moeten hebben.
Of het nu om werk of daten zou gaan, hoe energiek, spontaan, levendig je "overkomt" of men je inschat ogv puur wat gegevens, je komt vaak beter over in het echt, als ze zelf een totale indruk kunnen krijgen, ook van de energie die je uitstraalt..

Dus goed plan van je om elders rond te kijken, alleen al om te orienteren, maar ook zodat je zelf een indruk kan krijgen van andere werkplekken, de mensen, de sfeer enz en andersom..

Beste vriendin is na jaren bij dezelfde werkgever (en burnout daar) meteen in de eerste beste soortgelijke baan begonnen (en alles leek in het begin beter dan de vorige werkgever). Dat werkte toch niet zo goed, had het niet naar haar zin.
Nu begint ze over een maand bij een andere zaak, waar ze eerder ook jaren gewerkt heeft, en zowel het team als klanten beter bij haar (en haar vorige werk) passen.
Maar dan veel gezelliger!

Je kunt dit van tevoren niet (zeker) weten gewoon!
Garantie is er niet op dat het idd beter zal zijn, was het maar zo, he?
Het enige is: je kunt als het nieuwe alsnog niet bevalt, altijd nog verder solliciteren.
Vanuit een werkende positie lijkt dat gemakkelijk, zeker momenteel.

En toch heb jij met vaste lasten en verantwoordelijkheden toch te maken met een (on)zekere overlap, misschien weer een proeftijd, maar ook (dat had zij) dat ze duurder was door opgebouwde "schalen", qua salaris maar ook recht op meer vrije dagen enzo, wat niet alleen ervarings- maar ook leeftijdsgerelateerd is.

Ik neem aan dat die loopbaancoach ook je persoonlijke (niet direct werkgerelateerde) motivaties en omstandigheden meeneemt?!
Het is allemaal zo aan elkaar verbonden, he, zeker in deze tijd van onzekere huisvesting en ook je kinderen "vastzitten" aan de huidige omgeving?

Ik denk dat ook dat soort dingen (extra) parten speelt als je op zekere leeftijd bent met allerlei bindingen tov als je jonger bent en nog niet veel hoeft achter te laten om iets heel anders of ergens anders te doen.
Ook een relatie kan nog een extra binding aan eigen omgeving zijn.

Zelf zou ik een decennium/ paar jaar terug nog óveral zo opnieuw begonnen zijn, was ik aardig "onthecht" aan huis, omgeving en sociale leven, alle vertrouwen in dat ik overal kon aarden en werken, forenzen enz, maar afgelopen jaren begin ik zelf door allerlei "vastigheden" beperkter te denken, merk ik.
En dan heb ik afgezien van mijn katten eigenlijk voornamelijk alleen maar met mezelf rekening te houden..

Ik hoop dat je eruit komt, zij het voorlopig nog binnen de kaders en mogelijkheden die nu voorhanden zijn!

Dat je door de overgang minder zorgzaam wordt zal best iets in zitten.
Omdat ik niet vaak meer hoef te zorgen vind ik het juist weer heerlijk als het weer eens wel zo is (en mis ik het nu vaak juist).
Het zorgt er misschien ook voor dát je bepaalde dingen niet laat versloffen, dát je een bepaald ritme erin houdt, en je in je eentje misschien makkelijker in zou zijn. Alleen al omdat het kán..

Het blijft evenwicht zoeken in werken, zorgen en "me-time".
Nu is het uit evenwicht en te weinig jij, als individu, als vrouw, wie je bent buiten de rol als moeder.
En later als die rol steeds kleiner wordt, en die een groot deel van je opslokte, ben je haast vergeten wat je wensen zijn hoe je degene die je daarbuiten bent/ wilt zijn vorm en inhoud te geven..

Daarom vind ik het zo goed van je dat je daar NU mee bezig bent, en niet pas als het zover is en allerlei vrijheid en mogelijkheden (dan pas) in beeld/ zicht komen!

Mlous, fijn dat het alweer lekkerder loopt, ook met je katje!

Hier had ik 2 dagen het kattenluik dicht rondom oud en nieuw en trok katertje het dag 2 al niet om "opgesloten" te zitten. Zat 's avonds bij de dichte benedendeur te miauwen, was gewoon geen optie meer om dat te negeren (ook al slaap ik 2 etages hoger)..

Zou fijn zijn als dat kattenluik gaat helpen, maar je ziet ook dat het een kwestie van wennen was aan de andere 2 vreemde katten (en hun territorium) en andere nieuwe gewoontes dan thuis met jou alleen.
Tijd lost dat soort dingen vaak dus op, als het gaat om aan- of afleren!

Ook ik heb moeite met grijs en regenachtig, deprimerend weer, heb dat veel minder met koud, maar droog.
Gevoelig voor het soort licht, merk ik.

Gisteren zonnig en heel ander licht binnen ook meteen, en dan heb ik veel meer zin in dingen doen. Zowel binnenshuis als buitenshuis.
Gisteren pas de "kerst"boom (lichtjesboom met kerstspullen erin) opgeruimd en naar boven gedaan, meteen eea schoongemaakt erachteraan.

En weer naar het dorp gelopen!
Op vorige keer na was dat echt lang geleden, dat kon ik alláng niet meer!
Zij het met 1 kruk nog wel, en hier en daar een pauzetje, maar toch!

Ik was gisteren wel opgestaan met een pijn die ik niet ken van eerder, in mijn bovenbeen. En dan weet je niet of het een spier is (was geen spierpijn), was alleen als ik het been strekte en dan "vlammend". Misschien toch overbelast?
Die spier zal korter zijn door het zitten, dus wel logisch dat (ineens veel) meer rechtop staan en lopen dan pijn doet bij oprekken?

Ook met lopen met 1 kruk had ik op langere afstand last van mijn onderrug aan de "goede' kant, kennelijk steun je toch teveel op 1 kant (dat ging beter met 2, in soort Nordic walking, meer in evenwicht?).
Daaraan merk ik dat de "goede" kant na 6 maanden blijkbaar nog niet helemaal okay is om alles op te vangen, zij het stukken beter dan de vorige keer, toen een héle slechte kant alles moest dragen (en dus zorgde voor stagnatie).

Het soort (vlammende) pijn van gisteren vind ik dan een beetje eng, want het is iets binnenin, moet nog aan elkaar groeien, dus als het alleen die spier is (en niet het bot), is dat geruststellend.
Fysio had gezegd dat vaker kleine stukjes beter is dan in 1x groot stuk..
Misschien toch maar beter luisteren?

Dus vandaag maar even rustiger aan doen.
Bed dan maar verschonen, haha..
Ik moet onderhand iéts omhanden hebben, doen dus, ik vind het wel lang genoeg geweest vooral bezig met mijn mind (lezen, denken, allerlei afleiding).

Tja, hoe lang revalideren?
Fysio sprak voor operatie nog over een jaar??????!!!!!

Het is wel zo dat de eerste 6 a 8 weken vooral bepaalde bewegingen gewoon helemaal niét mogen (zoals bukken meer dan 90 gr, knie/been zijwaarts of achterwaarts, benen over elkaar, zware dingen tillen).

Na 8 weken terug bij chirurg en rontgenfoto's of alles goed aan elkaar gegroeid is.
Dan weer voorzichtig fietsen (op- en afstappen, been over stang en kans op vallen is de reden dat t nog niet mag, wel hometrainer maar die van mij heeft te hoge stang ertussen, bij de fysio niet en kan het al wel, gaat ook goed) en voorzichtig weer mogen zwemmen (schoolslag is ook zijwaarts).

Ik denk/ hoop na 6 weken weer voorzichtig mag autorijden (naar oordeel van de fysio).
Pas na een maand of 6 mag je weer zwaardere (huishoudelijke) dingen of zwaarder werk doen.
Na ongeveer een jaar zou het weer (normaal) moeten zijn/ voelen als vroeger/ voordien, als voordat je uberhaupt klachten had..

Fysio heeft voorgesteld eens per week naar hem toe en daar met toestellen oefenen en verder instructies voor de rest van de week.
Ook omdat hij denk ik bang is dat ik afhaak, pakt ie het nu wat rustiger aan met mij , zodat ik het trainen bij hem als prettig ervaar (en niet als een grote opgave).
En tot nu toe werkt dat, in de zin van dat ik nu spontaan zelf zin heb in "meer".

Bij mij is innerlijke motivatie nogal belangrijk om iets vol te houden (zodra hetzelfde mijn eigen idee is ipv "opgelegd" vind ik het helemaal niet erg om iets te doen of vol te houden).
En jawel, ik ben zeker wel (zeer) gemotiveerd om zsm weer "normaal" te zijn, al ligt allereerst de nadruk op normaal weer in het dagelijks leven te kunnen functioneren!

En ik wil dit keer ook zeker naar de fysio blijven gaan, omdat ik natuurlijk veel meer wil dan slechts "kunnen functioneren", dus bepaalde spiergroepen oefenen die ook lang niet meer gebruikt zijn.
Ik bedoel, je wilt ook weer op de grond/ yogamat kunnen liggen/ zitten en overeind komen, knielen, hurken, tuinieren, bepaalde poses (seksen haha, moest ik al tijden niet aan dénken!), bukken, enzo.

Zus komt morgen pas, maar heb nog geen bericht dat de lekbak er dan al is.
Ik vind er wel wat op, komt goed!
Kan het alleen niet -eenmaal ontdooid- zelf schoonmaken en/of evt scharnier vervangen mocht dat idd nodig zijn, maar daar wil mijn handige zoon wel mee helpen

Dus dan hooguit paar dagen ongemak omdat de koelkast ook uit moet, maar ik heb nog wel een andere vriezer met 3 lades, die ik aardig leegegeten heb de laatste weken, dus nog ruimte.
En omdat ik nu weer gewoon elke dag naar de dichtstbijzijnde supermarkt en slager kan, kan ik ff per dag inkopen ipv voor een week vooruit bestellen.

Ik heb vandaag minder pijn, en de moeilijkste weken zijn al achter de rug, dus ik kan me nu al meer vasthouden aan "nog eventjes volhouden" en vanaf hier telkens mijn leefwereldje stukje bij beetje kan uitbreiden..

En nu komt er ook wat door, stukjes blauwe lucht, waardoor ik sowieso altijd optimistischer word (vanmiddag en komende dagen toch nog veel regen voorspeld, dus ik kan beter nu naar buiten gaan, nu het er nog vriendelijk uitziet)

Ik vind dit wel lekker fris weer, niet al te veel wind nu, zelfs lekkerder als je moet bewegen dan wanneer het echt warm is, nu geen last van zwetend hoofd iig en ik ben ook blij verrast dat het lopen momenteel niets van mijn conditie blijkt te vergen (zoals vorige keer in mei toen het al warm was wel het geval was en ik me daar zorgen over maakte).

Ik wens iedereen een fijne dag vandaag!

Hier opnieuw zonnig, ook in huis, word ik blij van!
Niks wat erop wijst dat het vanavond goed tekeer kan gaan (onweer?!)
Voor die tijd nog wel ff naar buiten.

Gisteren met zus nog even eruit geweest, al ging het regenen, dus overdekt winkelcentrum in en ook meteen ff wat zwaardere boodschappen gehaald.
Dat "winkelen" vind ik vermoeiender dan achter elkaar een stuk (voor mijn doen) flink (buiten) doorlopen.

Koelvrieskast is nu aan het ontdooien, kraammatrasjes cq (puppy)zindelijkheidsmatjes eronder en daarop de lekbak die gisteren binnen kwam.
Ik durfde het toch niet aan om dat in de nacht op te starten.
Nu ik in de buurt blijf kan ik die bak hopelijk steeds als het nog niet zo vol water staat leegkieperen..

Ben benieuwd..

Update: er gebeurt nog niet veel, hoor.
Dacht ik eigenlijk wel, tis nu nog 1 grote, keiharde ijsklomp
Kan nog heel lang duren!

Het erge is, nu heb ik net een stuk geschreven (oa over appen) waar ik me eigenlijk zelf ook toenemend schuldig aan maak: naarmate ik minder meemaak/ omhanden heb val ik jullie/ ons topic al lastig met alledaagse huishoudelijke beslommeringen.. wereldkundig maken wat totáál niet belangrijk is, aangezien een forum ook een vorm van social media is. Wordt tijd dat ik het leven weer meer inhoud geef ..

Edit 2: Tis nu de volgende ochtend en het laatste stuk ijs bovenin zit er nog.
Er zit gewoon niks in de lekbak, haha, heb ik me daar zo druk om gemaakt.. het smeltwater zit grotendeels in de onderste lade, had er nog een dikke handdoek onder gelegd voor de nacht, maar die is ook nog zo goed als droog

Haha, gisteravond leek het meeste wel ontdooid, kon de lades eruit halen die het water grotendeels hadden opgevangen en dacht nog maar een restje bovenin hoefde.

Vanochtend is zo goed als alles ontdooid, maar opeens wel die "zindelijkheidsmatjes" en dikke handdoek zeiknat , snap er niks van, want al die tijd niet toen er veel meer smolt?!

Ik denk dat het niet een kapot scharnier is, maar de deurrubber. Toen ik die wat naar voren trok sloot het wel weer (redelijk).
Dus een nieuwe besteld..

Nu dub ik wat wijsheid is, vandaag sowieso sopje door koel- en vriesgedeelte, maar voor ik het weer inschakel wachten op dat rubber en zelf proberen te vervangen of zoon erbij te vragen of voor zover het redelijk sluit met bestaande rubber het weer aan te zetten (als alles helemaal droog is)?!

Zoon kan ook niet zomaar a la minute en ik zit intussen dan ook zonder koelkast.
Heb nog wel wat zelfgemaakte maaltijden in de andere vriezer, maar ja..

Gistermiddag naar de fysio geweest, heen lopen + stukje bus en door de regen teruggelopen (wind mee ). Meteen paar boodschappen gedaan.

Qua pijn gaat het goed, hoor, slik ook geen pijnstillers meer.
Binnen zonder krukken lopen kan prima, maar is het nog een beetje strompelend, vind ik. Buiten met 1 kruk ga ik als een speer

Opvallend: recent kwam ik een oude "minnaar" tegen en die informeerde brutaalweg naar hoe dat dan moest qua seksleven.
En ook exlover begon er al over?!

Dus zodra je even geen "patient" meer lijkt te zijn en weer +/- "normaal" bent, word je alweer als potentiele sekspartner ingeschat of zo?!
Terwijl ik me in geen velden of wegen sexy voel, haha,
(en mag mijn knie niet opzij, dus niet wijdbeens hier voorlopig hahaha )

Ach, ik zie het idd maar als een compliment, in die zin dat zij natuurlijk al uit ervaring weten hoe het/ ik kan zijn tussen de lakens (en dat is bepalender dan hoe slank, of een vetrolletje meer of minder, denk ik)..

Maar goed, dat zijn niet de mannen die ik zelf nog zou willen, is niet voor niks niks geworden he..
(eigenlijk eenzelfde effect, maar dan andersom: ervaringen met hun vielen toch tegen, iig niet genoeg om naar terug te verlangen of zo).

Heb weer meer contact met een voormalig forumster en die had (ook) best een aardig libido (en altijd wel een sekspartner), maar dat is (oa uit teleurstelling over de magere kwaliteit) ook danig verminderd.

Het is vaak voor meer vrouwen makkelijker om maar niks meer te verwachten en je daarop in te stellen, dan te blijven proberen en teveel "gedoe" is, en niet eens zozeer overgang oid de oorzaak is, maar het er niet (meer) mee bezig zijn, niet naar op zoek zijn, en dat soort verlangens te minimaliseren.
Jammer eigenlijk, want daar kan je een hoop levenslust/ levendig voelen uit halen..

En zoals met meer dingen wakkert dat (van buitenaf "bevestiging" krijgen) bij mij niks aan, als ik niet zelf in zo'n staat ben, hoe (sexy) ik me (dus nu niet) voel is van binnenuit..

Wat enorm fijn dat je moeder niet geopereerd hoeft!
Pak van haar (en jouw) hart! Want dat was echt wel zwaar geweest, helemaal als je op leeftijd bent en nog meer mankeert.

Ik zie wel overeenkomsten met mijn moeder trouwens. Het heette jarenlang dat ze de ziekte van Crohn had, stond ook in het dossier en dat werd later ontkend door de specialist?! En lactose-intolerant (maar daar rekening mee houden met dieet hielp niks), ik vermoed dat ze eerder gluten-intolerant was (en dol op koekjes, licht brood, gebak en andere "foute" koolhydraten)..

Ik vermoed dat ik er ook gevoelig voor ben (danwel voor gisten?) maar in het bloed iig geen coeliakie. Vandaar ook dat ik ging nadenken destijds door dat Montignac en hoe goed ik me daarbij voelde (veelal dus eiwit-vet-groentemaaltijden, iig lunch en diner, totaal geen koekjes en dergelijke).

Het kan idd zomaar zijn dat ze daarvan enorm opknapt, en ook andere fysieke klachten ermee samen blijken te hangen!

Misschien heeft ze het altijd in mindere mate gehad, allergie schijn je op te bouwen, toch?
Ik had vroeger geen hooikoorts, en eerst alleen voor berkenbomen (april-mei) maar dat heeft zich intussen ook uitgebreid. Vroeger thuis een stuk of 6 op de oprit, later voor eigen huis, dus ook blootstelling kan op den duur allergie opbouwen?

Sowieso denk ik dus dat eten en drinken veel meer invloed heeft dan of je alle voedingsstoffen en vitamines wel binnenkrijgt. Zeker hoe bewerkt alles nu is, vooral fabriekskoekjes, taarten en snacks enzo, dat trekt me dan ook niet.
Maar ook "gezonde" repen, havervlokken enzo verkijk je je op.

Ach, zo'n gebakje een enkele keer moet kunnen hoor, anders houd je dat toch niet vol op lange termijn, dat is vaker aangetoond. Soms ff afwijken doet er niks aan af als je verder oplet wat je eet en drinkt.

En ik snap je helemaal hahaha, zeker met dit weer als je dan lekker warm binnen bent is het idee om door de regen naar het zwembad te "moeten" en daar ook nat (badmuts helpt denk ik niet) weer afdrogen en weer door de regen, niet erg aanlokkelijk.

Ik heb een tijd gezwommen 's avonds dus in de mini-wellness en ging dan met de auto, zelfs dan met sneeuw en kou moest ik me daar echt toe zetten, terwijl ik het eenmaal daar altijd fijn vond, ook ff sauna/ stoombad achteraan deed. Maar dan weer aankleden en met natte haren naar huis vond ik wel een groot nadeel, hoor.

(dat is dus zo makkelijk bij hutje, haha, waar iedereen ook in herfst en winter met na het zwemmen en/of sauna in badjas terug naar eigen stek loopt of fietst.. Ik heb altijd het gevoel in zo'n kleedkamer dat je niet echt droog wordt van het afdrogen en dan lange broek en sokken en schoenen aan, altijd natte vloeren, moet dan je handdoek op de vloer, waar ik een beetje vies van ben ook, bah)

Ik vind trouwens de reguliere zwembaden peperduur geworden, iig hier wel!
Heb er 1 op loopafstand, wel verouderd en zwemlessen dus alleen op bepaalde tijden en daar is net de kantine dichtgegaan, niet meer rendabel.
De gemeente houdt nu nog eea financieel overeind, maar hoe lang nog?!

Mijn abonnement bij de mini-spa is bevroren tot ik weer mag.
Ik vraag me af of het water kouder is of dat ze dat verwarmen inmiddels doorberekenen, gezien de energieprijzen?!

Heb pas op 9 februari foto's en gesprek met de chirurg, dan denk ik wel weer te mogen beginnen met zwemmen.. is iets wat ik tenminste nog leuk vind als beweging, maar je wordt er zo nat van hahaha..

En die binnenbaden zijn vaak zo chloor-achtig, alleen al die warme "tropische" vochtige chloorlucht al vind ik niet prettig. Dan liefst een lekkere warme douche erachteraan + haren wassen. Ik ging een tijdje elke avond, later 3x per week, kreeg last van mijn oren (rugzwemmen met hoofd in het water + oren)..

Lopen is voor mij nog steeds bijzonder, al is het met 1 kruk, zo lang geleden dat dat vanzelf ging en je daar niet eens over nadacht, hoe normaal dat eigenlijk is.
In zo'n winkelcentrum als vd week kan je nergens even zitten, sta je als gezond mens niet bij stil, maar kan me nu voorstellen hoe het is voor (ook licht)beperkte ouderen, die ook nog eens alles met de bus moeten doen

En gisteren stond ik in theorie droog bij zo'n bushok/halte, maar stroomde het water eronderdoor en het zitje was ook nat, dus als het niet droog is en je (staand) moet wachten is dat allemaal behelpen.

Lijkt me toch wel erg en ook begrijpelijk dat voor veel ouderen hun wereldje door gebrek aan mobiliteit zo klein wordt, zoveel gedoe is, en zeker 's avonds daar niet meer aan beginnen, bijv bij iemand op visite gaan. En in de winter betekent dat nog meer en eerder donker of regen/wind/sneeuw/glad..

Daar denk je niet aan als je zelf jong en fit bent, behalve bijv bij je oudere ouders ziet, maar dat lijkt voor jezelf dan nog zo ver weg. Nu zelf ervaren, en dan was ik nog ibv een auto, is het maar tijdelijk met het OV..

Buschauffeur waarschuwde me dat volgende week een staking is en niks rijdt..
En vanochtend zijn er wat bussen afgebrand (14!) in de buurt, maar schijnt toch weer de dienstregeling hervat te zijn
.

Het is alweer vrijdag dus misschien vanmiddag naar de markt?
Zo te zien is het wat opgeklaard, dus heen lopend kan iig, maar heen en terug is beetje teveel van het goede nog, haha.
Eerst die koelkast en vriezer maar, dat is al een uitdaging op zich, denk dat ik zittend op een krukje of zo moet proberen..

En hopelijk wil onderbuurman de natte zooi vandaag of morgen wegbrengen (komen hier geen vuilnis meer ophalen, moet je zelf naar ondergrondse container brengen)..

Fijn dat jij ook van die regendagen en lekker knus binnen kunt genieten!
Heb de wind op slaapkamerraam en zo op mijn gezicht als ik ga slapen, ik vind het wel heel lekker ruiken, wind van zee?! Schone lucht, daar kan dan weer wel van genieten!

Fijn weekend!

Daar heb je zeker wel een punt, Lara..

Is alleen maar eerlijk en dat kan ik waarderen!
Voel je hopelijk toch vrij en welkom om mee te schrijven hier.