(Alleenzijn en) gelukkig zijn met jezelf, deel VII

Eind 2011 opende Lisanne een topic omdat Lisanne maar niet gelukkig kon worden met zichzelf. Haar eigenwaarde was gebaseerd op de bevestiging die ze kreeg van anderen. In een relatie werd Lisanne afhankelijk en cijferde ze zichzelf weg, als vrijgezel was Lisanne altijd op zoek naar afleiding en naar een potentiële relatie. Na een relatie met een foute man waarin ze zichzelf compleet verloren was wist ze dat er iets moest veranderen, maar hoe?

Inmiddels is dit topic uitgegroeid tot een plek waar mensen hun verhaal kwijt kunnen, maar vooral tot een plek waar men elkaar advies geeft en elkaar helpt om gelukkig(er) te worden. Het topic biedt praktische tips voor een aangenamer leven met jezelf en brengt lotgenoten samen. Het doel van dit topic is niet om de uiterste staat van kijk-mij-alleen-eens-gelukkig-zijn te bereiken.

Iedereen die zich op de een of andere manier verbonden voelt met dit onderwerp is hier welkom, of je nou net ontdekt hebt dat je anderen nodig hebt om je goed te voelen, altijd op zoek bent naar afleiding om maar niet alleen te zijn, al bezig bent om je eigenwaarde in jezelf (terug) te vinden of al helemaal gelukkig met jezelf bent. Eveneens is eenieder welkom die ongelukkig is in een relatie. Iets wat in deel III regelmatig ter sprake kwam.

Let op: dit nieuwe topic is verplaatst naar de Relatiepijler!

Ten eerste omdat er eerder stemmen zijn opgegaan dat je niet per se alleenstaand hoeft te zijn om te streven naar "Gelukkig zijn met jezelf" zodat mensen mét relatie die hun eigen aandeel willen vergroten in gelukkig zijn zich ook welkom voelen. Het is namelijk iets wat een eigen uitdaging is en blijft, met of zonder relatie.
Ten 2e omdat eigen geluk zo onlosmakelijk blijkt samen te hangen met de (alle/allerlei) relaties met andere mensen, en zeker ook liefde en lust (of het ontbreken ervan, of die al dan niet recent voorbij zijn of nog gewenst zijn in de toekomst) de nodige invloed hebben daarop.

De puur eigen invloed is en blijft het "binnenwerk" en dat is waar we elkaar hooguit in kunnen stimuleren, tips, zetjes en aanwijzingen voor kunnen geven en waar nodig in te ondersteunen, betrokkenheid te tonen, andere perspectieven (van buitenaf, van een afstandje) op los te laten, ervaringen te delen, enz.

Uit feedback bleek dat personen het waardevol vinden om de eerste zes delen van het topic te lezen:

Deel I Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf

Deel II Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf - deel 2

Deel III foru ... -3/list_messages/215279/0

Deel IV Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf, deel IV

Deel V- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel V

Deel VI- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel VI vind je hier de link: psyche/alleenzijn-en-gelukkig-zijn-met- ... 1#22183041

Juni 2017 bestaat de literatuurlijst uit de volgende stukken:

Als hij maar gelukkig is – Robin Norwood

De ideale vrouw is een bitch – Sherry Argov

Coach jezelf naar succes – Talene Miedaner

Verslaafd aan liefde – Jan Geurtz (eigenlijk wel alle boeken van hem)

Je kunt je leven helen – Louise L. Hay

Het monsterverbod – Carolien Roodvoets

Liefhebben zonder voorwaarden – Paul Ferrini

De Kracht van het Nu – Eckhart Tolle

Als succes een spel is, dan zijn dit de regels – Cherie Carter-Scott

Als liefde een spel is, dan zijn dit de regels - Cherie Carter- Scott

De zeven spirituele wetten van succes – Deepak Chopra

Superbrein – Deepak Chopra

Emotionele afhankelijkheid - Dr. Rudolf Snel.

Houd me vast - Dr Sue Johnson

Liefdesbang- Hannah Cuppen

Lisanne: bedankt voor het openen van het oorspronkelijke topic! Alhoewel Lisanne minder actief is, is er nog altijd een ‘harde kern’ actief aangevuld met (eveneens welkome) passanten.

Als ik meelees jeuken mijn handen om op eea in te gaan, ik moét dat echter wel beperken want mijn oude rsi-klachten blijven een zwakke plek en heb ik oa hier juist opgelopen, met die duizenden posts.

Ongelooflijk druk weekend gehad, mentaal 1 groot feestje weer, de kick dat alles snel en goed is gegaan (de uitdaging van op volle toeren draaien, je eigen toppen/grenzen opzoeken!!) en fysiek echt wel zwaar in de hitte, vrijwel geen pauzes en geen benen meer om op te staan vooral, haha.

Dit ouwetje doet het nog best aardig onder die omstandigheden, denk dat jonger iemand evenveel last had gekregen van zoveel uren staan en herhalende beweging binnen beperkte ruimte, zeker als je dat niet dagelijks doet. En weinig tijd voor slapen en uitrusten/bijkomen.
In de ochtend moet niet alleen mijn hoofd wakker worden met een bakje kof, maar ook mijn stramme lijf op gang komen!
Ik lees jullie dus wel, maar reageer ff niet in detail of op iedereen.

Gisteren naar mijn moeder geweest, helft vd tijd dat je er bent valt ze in slaap, is nog zwak, en in de war qua dagen en wanneer wie er was enzo, maar 's avonds aardig helder en als je eten klaarzet eet ze ook wel, ze is overwegend iig opgewekt en was blij dat ik er was.
Alleen al de wetenschap dat ik er ben is dan al fijn en goed genoeg, praten soms te vermoeiend, gelukkig hebben we dat afgelopen jaren volop gedaan en is "er zijn" dus wederzijds al okay.

Katertje nog niet gezien, en hoewel dat dus normaal gesproken vaker gebeurt, zeker als ik meerdere dagen zelf weg ben (werk of hutje), maak ik me wel zorgen ivm pootje en omdat mensen op vakantie zijn gegaan hier in de buurt, dus ook kan zijn omdat ie ergens binnen zit. Normaal komt ie toch wel overdag dan wat uren slapen en eten, danwel midden in de nacht binnenvallen om zich te melden en nu was ik paar dagen heel laat thuis en nog wakker, maar hij niet thuis.
En ook al is dat dus wel vaker zo, laatste keer kwam hij na paar dagen toch met dat verstuikte pootje terug en geen idee wat ie uitgespookt had..

Heb helaas al ervaring met 1 vermist sch(k)atje, en ik zou me met deze kat niet zo snel zorgen maken, blijft een kater tenslotte, ook al issie "geholpen", dus op pad bij zwoele avonden is niet vreemd, en ik zou naar hutje willen en kunnen gaan nu ik ff vrij ben, maar daar zit ik echt niet lekker zolang hij zich niet heeft laten zien.
En gisteren ook weer halve dag en avond zelf niet thuis geweest, huurder let ook wel op, maar die is er overdag ook niet.

Maandag afgebouwd en ben nog aan het bijkomen en langzaamaan wasjes aan het draaien en auto leeghalen enzo, op mijn dooie gemakkie met dit weer.
's Avonds uurtje terras met vrienden/kennissen om ff dagelijkse dingetjes te delen en alleen al om buiten te zijn, als het al te laat is om te zwemmen (haalde ik eergisteren en gisteren niet, vanavond maar weer).
Tot zover ikke, alles ff op laag pitje paar dagen!

Delila: bij mij gaan alarmbellen af als een man zo snel wil en over gevoelens over je heeft, je geweldig vindt enz, terwijl wat kent ie je nou eigenlijk obv een enkele date en misschien wat appcontact?!

Dat hij eerlijk is over die andere dames is op zich heel okay, maar werpt bij mij de vraag op waarom hij behoefte aan contact/veroveren heeft zo vlak voor hij naar het buitenland gaat en terwijl hij dus al met 2 vrouwen in de weer was?
Ik zou die behoefte aan diepgang van zijn kant maar ff met een flinke korrel zout nemen, je kent elkaar echt nog niét, dit is al veel teveel gedoe terwijl het nog helemaal aan het begin staat, dus al een "valse start" en dan komt ie nog met dat vrijblijvende, en vrij + vrijgezel willen zijn als ie op reis gaat, had ie wel kunnen bedenken dat je dan niet nog ff allerlei banden aan moet knopen vlak daarvoor nog.

In dit geval is het echt beter om niet af te gaan op zijn woorden maar zijn daden, die dat tegenspreken. Ik denk dat ie heel goed weet dat zijn woorden jou wel aan hém binden en zich op die manier verzekert van dat jouw interesse in hem blijft als hij weg is, zodat jij er evt bent als hij terugkomt, terwijl hij tegelijkertijd zich nergens aan wil verbinden en alle opties open laat.

En neem je eigen gevoelens svp niet al te serieus na maar een enkele date. Ik heb dat zelfs gehad in contact met iemand die ik nooit ontmoet heb, dus ik snap het wel en hoe "echt" dat kan voelen ook al ken je iemand gewoon verder niet.
Je brein neemt dan echt een loopje met je, besef svp dat veel ervan door "wensdenken" komt, en gebaseerd op meerdere kliks weliswaar, en toch is het nog steeds overwegend jouw eigen gevormde beeld van hem waar je die "gevoelens" voor hebt, zeker als daar een seksuele klik bij is.

Besef ook dat als er al seks en allerlei intimiteit geweest is, je tov hem hechtingshormonen aanmaakt, daar ben je blijkbaar gevoelig voor (oa oxytocine, maar ook dopamine, en dat laatste is ook het "verslavende" eraan, zeker als het ook nog eens erg matchte tussen de lakens!).
Dat is de natuurlijke "opkikker" die je aanmaakt, het beloningscentrum in het brein die geaktiveerd wordt (en bij verslavingen ook het brein doet oplichten).
Dat gebeurt ook bij andere spannende uitdagingen die "lukken": zie het als een "kick", zoals ik afgelopen weekend qua werk, en die je brein associeert met wie/waar je bent, in mijn geval een inmiddels geliefde plek/festival (waar we vaker zeer positieve ervaringen hebben gehad): het brein koppelt dat aan elkaar, ook buiten jou om, wees daarop bedacht.

Daarom zeg ik altijd: kijk ook goed uit met wie je dat soort intieme energieen deelt, zeker als je daar gevoelig voor bent: als je iemand nog niet kent kan al snel blijken dat je dat aan de "verkeerde" koppelt en moet je dan van los zien te komen, ook al is het allang niet meer alleen maar leuk/fijn.

En ik kan dat zelf wel scheiden, maar uitsluitend als iemand echt geen liefdes/"relatiemateriaal" is. Dus dat lukt mij ook niet als het erop lijkt dat het iemand is die het helemaal voor mij is/zou kunnen zijn, dan wordt "scharrelen" te lastig/ingewikkeld.
Huidige kan ik wel diepere gesprekken mee hebben over vanalles en het leven enzo, maar wekt niets "diepers" op dan genegenheid als het om gevoelens gaat.

Niet alleen omdat ik bij voorbaat al wist dat het tijdelijk zal zijn, al helpt het wel dat ik tijdelijk verbonden ook prima vind, ik kan ook tijdelijk veilig hechten zeg maar, kan ik niet uitleggen, maar ik geef op zich niet om of dat voor korte of lange duur is, dat sommige mensen tijdelijke voorbijgangers/ reizigers zijn in je leven, dat kan als ervaring toch een goede ervaring zijn.
Maar omdat ik geen behoefte heb aan meer van en met hem te delen dan we nu doen: die specifieke dagen zijn welkom en daarbuiten mis ik hem bijv niet en geen behoefte aan "meer' of "vaker" of alsmaar contact of deel uit te maken van elkaars eigen leven, vrienden en familie oid.

(haha, grappig wel, mijn oog valt opeens op een blik scharrel knakworst wat hier op tafel stond (wou ik meenemen afgelopen weekend en niet opgegeten )

laverneb schreef: ↑

01-08-2018 13:33

Suzy:
En gewoon even voor jou:

Zo’n topic zal snel een persoonlijke valkuil zijn voor jou: anderen willen helpen.
Dat is niet wat anderen verwachten, denk ik zelf. Niet iedereen althans.
Soms is het al fijn als iemand iets kan delen met anderen, als dat in de eigen omgeving niet lukt. Herkenning kan al fijn zijn.
Ik zou goed voor mijzelf zorgen als ik jou was en voor wat je persoonlijke aandacht vraagt op dit moment, ook gezien de klachten die jij omschrijft.

Klopt, hoor, dat is een valkuil, en ik schrijf ook niet als "helper", die rol heb ik inmiddels wel zo'n beetje laten varen.
Toch zit dat sociale erin gebakken, he, tis nu meer het delen van kennis, ervaring en eigen visie uit inzichten.
Net als de anderen hier.
En ik kom en ga naar ik me daar zelf vrij in voel, vrijwillig en vrijblijvend, wederzijds en in balans is (die aandacht ook aan mezelf besteed en genoeg "me-time" neem) is dat okay. Niet als het 'in plaats van' zou zijn.
Tis dan naast eigen uitlaatklep tevens voor mij ontspanning en grote nieuwsgierigheid naar mensen en wat hun bezighoudt.
Voor mijn moeder voelt bijv ook niet als helper, omdat het wederzijds is: we zijn belangrijk voor elkáár ook al kan ze niet veel meer, ze blijft ook geinteresseerd in mijn wel & wee en belevenissen.

De titel van dit topic kan voor sommigen een doel worden: jezelf gelukkig "moeten" zien te maken.
Ik denk dat dat meer slaat op voor jezelf zorgen, "gezond egoisme" noem ik dat en ik denk dat als dat vertaald wordt naar het doel "voor jezelf leven" (voor jezelf een zo aangenaam mogelijk leven creeren) of "voor je eigen geluk gaan" of voornamelijk aan jezelf denken of met jezelf bezig zijn oid niet gelukkig zal maken.

Even in het algmeen gezegd: het is naar mijn idee iha goed om je bewust te zijn van wat je iig inde wég staat om je vermogens ten volle te gebruiken, zodat je die belemmeringen kunt proberen weg te nemen. Ik denk dat het dan ook weer niet goed is om je "overbewust" te zijn van jezelf en de staat waarin je bent, je steeds bijv af te vragen óf je wel gelukkig of goed genoeg bent oid, danwel steeds jezelf te vertellen dat het niet zo is en je daar nodig iets aan moet doen/ veranderen, dat is ook een overtuiging/boodschap aan jezelf dat je nu (nog) niet goed genoeg bent oid, en er (eerst nog) zoveel "werk" te verrichten is voordat je dat zult worden: maw, dan plaats je dat geluk ergens voor je uit, in de toekomst, als je maar dit of dat zou hebben in je leven.

Die balans is imo iig niet jezelf belangrijker maken dan anderen en ook niet buitenaf/anderen (maatschappij, omgeving, naasten, partner enz of wat ze van je vinden, hun mening, waardering of goedkeuring (hun normen) belangrijker dan jezelf.
En dat is voor velen een iele grens waar iets nog "goed" of gezond is voor jezelf in relatie tot je werk en in relaties met anderen en niet alleen waar je jezelf tekortdoet of tekortschiet naar anderen als het gaat om eigenwaarde (wat op forum veelvuldig terugkomt: waar is je eigenwaarde?!) maar ook in eigenliefde.

Een slopende of wankele, onzekere relatie, of een waar je eenzijdig energie en zorgzaamheid in stopt onder het mom de ander gelukkig horen te maken en die jou intussen onderuit haalt heeft weinig meer met liefde te maken bijvoorbeeld.
Die balans zit denk ik ook niet in als geven en nemen iets wordt als "voor wat hoort wat".

Het gaat denk ik in het leven ook niet om zo onafhankelijk mogelijk van anderen zien te worden, of als doel te stellen om een soort "happy alleskunner" te worden die niemand nodig heeft: er bestaat een gezonde wederzijdse afhankelijkheid en dat kan imo tegenstrijdig genoeg pas als je dat "weg te geven hebt" (dus als je zekere mate van onafhankelijkheid -tov die ene/paar mens(en) aan wie je dat ophangt- hebt).

De "waarnemer" in mij kan van een afstandje graag ook toeschouwer zijn, niet-oordelend, maar vanuit interesse in wat mensen drijft en werkelijk in ze omgaat, daarom is juist zo'n anoniem forum daar op zich geschikt voor, omdat mensen idd geneigd zijn om dan gemakkelijker hun diepere dingen (en worstelingen) te delen die ze in de dagelijkse omgang niet kwijt kunnen, of niet alsmaar hetzelfde kringetje mensen mee willen belasten, (of moeite met hun oordelen zouden hebben als ze wisten wat je bezig houdt diep van binnen?).

in de dageijkse omgang kom je vaak niet verder dan oppervlakkig en misschien wel juist als je ze vaak ziet: hoe iemands dag was, op het werk was, en met een paar mensen gaat dat hopelijk wat dieper, oa hoe het werkelijk met je gaat ónder de dagelijkse beslommeringen, je gevoelens en dus evt onzekerheden daarbij, waar je (voor) staat in het leven, waar je heen wilt, waar je over piekert, en met je meedenken/sparren, jou kennende en daarmee rekening houdend (ipv eigen mening en normaalwaardes te projecteren en te oordelen), die dus echt begáán zijn.
En andersom.

Je kunt in de dagelijkse omgang merken wie werkelijk met je begaan zijn, bijv echt blij voor je zijn als jij blij bent, en het grappige is dat als je je kwetsbaar opstelt over de dingen die "minder" gaan, de ander zich vaak ook vrij voelt om uit te komen voor eigen issues/ herkenning vinden en zich open stellen, itt mensen met snelle conclusies en meningen/oordelen.

Als je teveel omringd wordt door de laatste categorie is dat voor mensen die onzeker worden van of gevoelig zijn voor wat anderen (van hun en iha ergens van) vinden iets wat alleen maar onzekerheid zal aanwakkeren over zichzelf en wat goed/goed genoeg en "slecht"/verkeerd is (wat een oordeel inhoudt, normen waaraan dat wordt afgemeten).
Maar vergis je niet: ook als je zelfverzekerd en ruimdenkend bent hebben denkbeelden en meningen van anderen invloed, zij het minder als je sterk in eigen schoenen staat, je krijgt gewoon veel mee van anderen, als je daar bijv relatief teveel/ meer tijd mee doorbrengt (dan met jezelf of met wie +/- levensvisies en levensstijlen overeenkomen).

Hoe close/vertrouwelijk je kunt zijn hangt natuurlijk samen met het gevoel "jezelf" te kunnen zijn, en dat geldt niet alleen tov een partner, maar ook in familie- en vriendenkring.
Je hoeft niet overal lak aan te hebben wat anderen vinden, wel hoe belangrijk je die ander ('s mening) vindt, en je blijft vanzelfsprekend standvastiger als je ergens zelf helemaal achter staat dan wanneer het gaat om "zwakke plekken" (waar je zelf al onzeker over bent).

Let maar eens op: het zijn vaak juist zelf ongeduldige, "nuchtere", alsmaardoorgaan-types, die ook snelle conclusies, oordelen en meningen ventileren over anderen en over vanalles, die alles buiten de lijntjes maar "raar" vinden, zelf juist erg gevoelig zijn voor wat anderen denken/vinden en hoe het "hoort" of normaal is en niet alleen voor zichzelf maar ook vinden dat anderen dat ook zouden horen te doen.

Het is een onmogelijke opgave zoals ik jaren terug op zoek was naar "gelijkgestemden" te vinden, niet zozeer om bevestiging en herkenning, als wel als tegenwicht tegenover oppervlakkigheid en kortzichtigheid.
Tegen de stroom in is niet altijd handig en zelden gewaardeerd, tenzij het iemand goed uitkomt, omdat die zelf iets tegen de algemeen aanvaarde norm in vindt/doet en zélf behoefte heeft aan begrip, en niet-oordelend me(de)leven.
Als het naar je idee "vechten tegen de bierkaai" wordt, "verstomt" dat tegengeluid, houd je steeds meer voor jezelf, dat geldt iig voor mij: ik hoéf anderen niet te (proberen te) overtuigen met mijn ideeen en meningen.
En ook niet voor op te komen als het gaat om dat ik zelf dan iig naar eigen inzicht leef, dat het anderen niet aangaat zelfs, laat staan een oordeel over denken te moeten hebben.

Toch kun je dat niet uit je leven weren, als je daadwerkelijk deelneemt aan dat leven, je hebt overal te maken met opvattingen, tijdgeest, cultuur waarin je leeft, zowel in werk als relaties als vrije tijdsbesteding en het is belangrijk dat er een evenwicht zit in aan wie en waaraan je je (kostbare) tijd besteedt, dat dat als het ff kan overwegend is met wie en wat bij jou past, dan andersom: jezelf maar aan te passen om het passend te kunnen máken.

Ik mag me afvragen waarom ik soms relatief veel tijd doorbreng met mensen waarin ik mezelf niet herken, die alles wat afwijkt maar abnormaal en raar vinden en dat ook veroordelen, niet alleen voor zichzelf afwijzen maar ook vinden dat ze anderen dat "mogen" voorschrijven, commentaar op leveren, zelfs belachelijk maken, ook al kan ik dat makkelijk naast me neerleggen.
Misschien is dat ook wat men op een forum zoekt idd, zoals jij zegt: herkenning, begrip en empathie ontmoeten mbt wat je zelf bezighoudt tegenover alle boodschappen die al dagelijks (en vaak kortzichtige conclusies), commentaar en oordelen genoeg geven.

Ik denk dat iedereen op zoek is naar werkelijke verbinding, waarin je "jezelf" kunt zijn, en niet verbinding voelt zolang je je "wenselijke" gezicht toont, maar ook je onzekerheden en mindere (zelfs je schaduw)kanten "veilig" bij zijn.
Wat niet betekent dat alles maar "goedgekeurd", vergoelijkt, laat staan "geweldig" aan je gevonden moet worden, maar dat de "optelsom", het het reele plaatje in totaal je iemand maakt om om te geven.
En dan nog betekent commentaar en oordelen overigens niet dat diegene(n) niet om je geven, het gaat altijd gepaard met hun gekleurde, subjectieve bril of blik, en dat moet je (men) goed uit elkaar houden.

Zo ook ben ik het niet eens met uitspraken als "jezelf accepteren zoals je bent, je bent goed zoals je bent", als dat inhoudt dat je bijv ongezonde dingen (die alleen maar gewoontes zijn, dus normaal zijn gewórden voor jezelf) dan maar accepteert (onder het mom van "zo ben ik nu eenmaal (mezelf)" als dat iets is waar je last van hebt en zelf invloed op hebt).
Dan is het meer je erbij neerleggen dat dat bij je hoort, en niks mis mee, maar wordt nogal eens gebruikt in de zin van "ze nemen me maar zoals ik ben" en dat ook van een/je partner verwachten, en dat verwarren met het soort onvoorwaardelijkheid die gezocht wordt in de liefde en relatie(s) met dierbare, maar eerder excuus zou zijn ("het is toch het innerlijk wat telt", of wat overheerst als totaal-indruk/plaatje).
Ik denk dat "je bent goed zoals je bent" in het licht moet zien van eigenliefde en liefde: leven en vanuit mildheid en compassie naar jezelf kijken en dat zit hem niet zozeer in vergoelijken, maar de ziel veroordeelt niet dat je je schaduwkant óók hebt en overziet denk ik het geheel wie je bent & alle lagen eromheen..

Mensen geven die meningen vaak juist met de beste bedoelingen, en als ze niet om je zouden geven zou het hun ook niet boeien: onverschilligheid is het tegenovergestelde van om iemand geven: als het/jij hun niet zou raken, zouden ze zich niet geroepen voelen om er iets van te vinden.
Kinderen kunnen dat onderscheid maar moeilijk maken, als ouders kritiek hebben en afkeuren, dat dat uit liefde en beste bedoelingen is, omdat ouders willen bijbrengen wat ze zelf belangrijk vinden in het leven, en denken dat goed voor ze is om ze te leren.

Als volwassene moet je niet anderen willen "opvoeden", dat is niemands plek tov anderen, om terecht te wijzen oid, omdat het allemaal subjectief is, en de ene norm(aalwaarde) niet "beter" is dan de andere, laat staan die opleggen aan anderen..

Sorry, voor alle duidelijkheid: laatste post ging over mijzelf, en wat me ff bezig hield op dat moment (oa sommige mensen met wie ik omga) en sluit totaal niet aan op voorgaande posts.

Had ik al verteld dat katertje terug is?
Ik was al wat gerustgesteld omdat huurder hem zondag nog gezien had en kwam eergisteravond weer thuis, pootje was ook wat beter.

Weekend ga ik toch echt naar hutje met dit warme weer, huurder is zo lief om op te passen, ik denk dat ik meer in dan buiten het zwembad zal zitten!
Het bezoeken van mijn moeder verdelen we en kan van hieruit ook, ze lijkt wat op te knappen van ziekenhuisbehandeling en hoewel ze t/m vandaag bedlegerig was hoopt ze vandaag of morgen ook weer in de woonkamer te komen.

Wens jullie allemaal een fijn weekend!