(Alleenzijn en) gelukkig zijn met jezelf, deel VII

Eind 2011 opende Lisanne een topic omdat Lisanne maar niet gelukkig kon worden met zichzelf. Haar eigenwaarde was gebaseerd op de bevestiging die ze kreeg van anderen. In een relatie werd Lisanne afhankelijk en cijferde ze zichzelf weg, als vrijgezel was Lisanne altijd op zoek naar afleiding en naar een potentiële relatie. Na een relatie met een foute man waarin ze zichzelf compleet verloren was wist ze dat er iets moest veranderen, maar hoe?

Inmiddels is dit topic uitgegroeid tot een plek waar mensen hun verhaal kwijt kunnen, maar vooral tot een plek waar men elkaar advies geeft en elkaar helpt om gelukkig(er) te worden. Het topic biedt praktische tips voor een aangenamer leven met jezelf en brengt lotgenoten samen. Het doel van dit topic is niet om de uiterste staat van kijk-mij-alleen-eens-gelukkig-zijn te bereiken.

Iedereen die zich op de een of andere manier verbonden voelt met dit onderwerp is hier welkom, of je nou net ontdekt hebt dat je anderen nodig hebt om je goed te voelen, altijd op zoek bent naar afleiding om maar niet alleen te zijn, al bezig bent om je eigenwaarde in jezelf (terug) te vinden of al helemaal gelukkig met jezelf bent. Eveneens is eenieder welkom die ongelukkig is in een relatie. Iets wat in deel III regelmatig ter sprake kwam.

Let op: dit nieuwe topic is verplaatst naar de Relatiepijler!

Ten eerste omdat er eerder stemmen zijn opgegaan dat je niet per se alleenstaand hoeft te zijn om te streven naar "Gelukkig zijn met jezelf" zodat mensen mét relatie die hun eigen aandeel willen vergroten in gelukkig zijn zich ook welkom voelen. Het is namelijk iets wat een eigen uitdaging is en blijft, met of zonder relatie.
Ten 2e omdat eigen geluk zo onlosmakelijk blijkt samen te hangen met de (alle/allerlei) relaties met andere mensen, en zeker ook liefde en lust (of het ontbreken ervan, of die al dan niet recent voorbij zijn of nog gewenst zijn in de toekomst) de nodige invloed hebben daarop.

De puur eigen invloed is en blijft het "binnenwerk" en dat is waar we elkaar hooguit in kunnen stimuleren, tips, zetjes en aanwijzingen voor kunnen geven en waar nodig in te ondersteunen, betrokkenheid te tonen, andere perspectieven (van buitenaf, van een afstandje) op los te laten, ervaringen te delen, enz.

Uit feedback bleek dat personen het waardevol vinden om de eerste zes delen van het topic te lezen:

Deel I Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf

Deel II Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf - deel 2

Deel III foru ... -3/list_messages/215279/0

Deel IV Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf, deel IV

Deel V- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel V

Deel VI- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel VI vind je hier de link: psyche/alleenzijn-en-gelukkig-zijn-met- ... 1#22183041

Juni 2017 bestaat de literatuurlijst uit de volgende stukken:

Als hij maar gelukkig is – Robin Norwood

De ideale vrouw is een bitch – Sherry Argov

Coach jezelf naar succes – Talene Miedaner

Verslaafd aan liefde – Jan Geurtz (eigenlijk wel alle boeken van hem)

Je kunt je leven helen – Louise L. Hay

Het monsterverbod – Carolien Roodvoets

Liefhebben zonder voorwaarden – Paul Ferrini

De Kracht van het Nu – Eckhart Tolle

Als succes een spel is, dan zijn dit de regels – Cherie Carter-Scott

Als liefde een spel is, dan zijn dit de regels - Cherie Carter- Scott

De zeven spirituele wetten van succes – Deepak Chopra

Superbrein – Deepak Chopra

Emotionele afhankelijkheid - Dr. Rudolf Snel.

Houd me vast - Dr Sue Johnson

Liefdesbang- Hannah Cuppen

Lisanne: bedankt voor het openen van het oorspronkelijke topic! Alhoewel Lisanne minder actief is, is er nog altijd een ‘harde kern’ actief aangevuld met (eveneens welkome) passanten.

Laat het er daar maar uitkomen, Alice.
Juist goed dat dat precies NU gebeurt, daar kan je je voordeel mee doen!
Veel lastiger is het om op een later tijdstip (dan dat iets voorvalt) mbv een psych terug te gaan naar dat moment en wat je toen voelde enz, hoe verser je gevoelens, hoe beter!

Gooi het er maar uit, het zal je opluchten en dan word je ook meteen serieusgenomen in wat er scheelt en dat je wat professionele hulp bij kan gebruiken. Niks mis mee, helemaal goed juist!

Ehm, kan het niet helemaal volgen, Alice.
Enerzijds overspannen voelen en opzien tegen rust en verveling?!
Associeer jij rust (bedoel je ruimte geven aan je vriend, dus ff rust vd relatie?) en gebrek aan drama soms met saai en je vervelen of begrijp ik het niet helemaal?
En wat ging vanzelf bij de POH? De emoties?

Hartstikke goed van je iig, en ben blij voor je!

Dan vinden ze je maar een aanstelster, jammer dan.
Het gaat nu even om jou, en wat anderen daarvan denken boeit niet.
Laat vooral dat nou eens gaan, Alice, het doet er niet toe wat anderen vinden, je hebt nou eindelijk eindelijk eens echt naar jezelf geluisterd en de staat waarin je bent, ipv jezelf steeds maar toespreken ("het is niet nodig dat ik me zo voel, ik mag me niet zo voelen, ik moet me niet zo aanstellen" enz) en dat heeft je al die tijd niet geholpen.
Je had en hebt er last van, je doet er nu iets aan en daarmee basta!

En je ziet hoe lief je vader reageert nu, je leidinggevende enz nu je eerlijk vertelt hoe het ervoor staat met jou: jezelf kwetsbaar opstellen is eng, maar zorgt ervoor dat anderen die om je geven je te hulp schieten. En je dus niét afbranden of een aanstelster vinden. Het enige wat nodig was is dat jij jezelf nu eindelijk serieus neemt, ipv (jezelf) probeert te overtuigen van het tegendeel.
Het begint dus allemaal met jezelf en eigen klachten serieus nemen, ipv bagatelliseren!

Hoe dan ook wordt dit een cadeautje aan jezelf uiteindelijk, dat je nu luistert, en dat is niet naar mij luisteren, maar naar jezelf luisteren dus.
Goed gedaan en het zal alleen maar beter worden vanaf hier!

2 weken wachttijd valt alles mee, misschien juist omdat het vakantie is, ik vind het vrij snel iig, nu ff volhouden en tot rust zien te komen.

Hier ff 2 mensen waar ik me betrokken bij voel, waarschijnlijk fysiek niet in orde, maar (ook) met de nodige mentale impact van dien.
Maak ik me zorgen over, en daardoor kom ik ook niet helemaal toe aan wat ik zelf nodig heb om te ontspannen op mijn manier(en).
Dat probeer ik wel te "nemen", omdat ik weet dat dat belangrijk is, zodat ik zelf zorg voor "eerst mezelf te eten geven" alvorens/zodat ik er kan zijn voor anderen.

Geen redders- of helperssyndroom hier, ben zelf best in goede staat, mits ik bij mezelf blijf bijtanken en hier en daar ook mijn ei kwijt kan. Op die momenten mis ik als single ook wel ff een schouder, ook al gaat me dat ook zelf prima af.
Ook al ben ik zelf die sterke schouder dan wel, en kan ik heel wat hebben incl van anderen, ik merk wel dat ik ook moet blijven luisteren naar wat ik zelf nodig heb om in mijn kracht te zijn en te blijven.

Dus geldt voor mij evengoed, Alice: goed luisteren naar m/jezelf, je/men/ik weet vaak het antwoord wel wat het beste is voor jezelf!

Vandaag dus ff het water opgezocht, bootjes kijken, ver kunnen kijken naar de horizon in de verte, zó ontspannend dat ik er lekker rozig van werd. Heerlijk temperatuurtje buiten, dus dan wil ik ook buiten zíjn! (ik ben echt geen binnenmens haha, ik kan dan alleen maar denken dat ik de hele winter nog binnen kan zijn, dus hup, ff erop uit, naar buiten, beetje chillen aan de waterkant.

Goed gedaan, Alice.
Vaak is het zo dat pas als je niet langer "gewoon doorgaat" en (niet alleen voor anderen maar ook voor jezelf) negeert dat er iets aan de hand is, en dus eindelijk je eigen gesteldheid erkent en -letterlijk- de tijd neemt om daarbij stil te staan, die gevoelens kans zien om naar de oppervlakte te komen (ipv alsmaar onderdrukt te worden).

Daarom zijn mensen iha ook bang voor alles wat ze onderdrukken en jakkeren ze vaak liever door (of moeten wel doorjakkeren, om dat onder de duim te kunnen hóuden).
Maar er komt vroeg of laat altijd een punt waar je er niet langer omheen kunt en wegwuiven/ onderdrukken niet langer lukt, en dat moment komt eigenlijk nooit gelegen.
Dan overvalt het je.

Fijn dat zowel je vader als moeder er dan voor je zijn, je gesteund weten (ook door leidinggevende) is het halve werk.
Ik ben een stukje ouder dan jij en dan wordt het andersom: niet alleen voor mijn kinderen ben ik die moeder waar ze terecht kunnen, maar ook -deels- voor mijn moeder.
Nu die weer is opgeknapt kan ik ook weer bij haar terecht mocht dat nodig zijn.

Omdat ze min of meer aan huis gekluisterd was probeerde ik mijn bezoekjes zo te plannen dat het dan toch geen lekker weer was, nu is het geloof ik de mooiste dag van de week en ga ik zometeen naar haar toe en hopelijk is ze goed genoeg hersteld om ff een ritje te maken, buiten komen is volgens mij zooooo belangrijk, nu het zomer is en het volop kán!

Geldt ook voor jou, Alice: ga svp lekker naar buiten vandaag, maakt niet uit waarheen, al ga je op een kleedje in het park zitten met een meegenomen thee/koffie-to-go en beetje om je heen kijken, al wórd je er moe van, alles is beter dan binnen hangen!
Al ga je maar wegdoezelen, de zon en een zacht briesje op je huid voelen, luisteren naar de geluiden (vogels, spelende kinderen, een vliegtuig dat overvliegt, whatever), het helpt mij altijd iig om te ontspannen.

Fijne dag iig vandaag!



Vandaag wordt een mooie dag

Mooi om te zien dat je liever op zoek gaat naar je kracht en geen genoegen meer neemt met waar je (nu nog) wat minder sterk/goed in bent, Alice.
Fijne dag jij ook!

Alicereturns schreef: ↑

17-08-2017 09:48

Trouwens, nu mijn lichaam oververmoeid raakt van de oorlog in mijn koppie en mij dus dwingt om in mn intuïtie te gaan zitten merk ik (wederom) hoe leuk het is om verliefd te zijn en je erg prettig en op je gemak te voelen bij iemand... (Zoals de 1e weken voor dat mn onzekerheid in alle hevigheid naar boven kwam)

Jammer dat mn issues daar even tussendoor kwamen, mjah ik ben er net op tijd bij en het zei nu ff zo.

Dt is geen toeval of jammer, Alice: een (nieuwe) relatie triggert juist die issues, die zijn er dus juist áls iemand in beeld is, he: als er niemand was zou je ook niet bang hoeven te zijn om dat/hem te verliezen.
Dus is een logisch gevolg van jouw verlatings- en afwijzingsangst.

En in mindere mate heeft iedereen dat in het begin, als je iemand leert kennen die weleens bijzonder zou kunnen zijn en je graag zou willen behouden in je leven.

Het cliché luidt: daarvóór had je toch ook een leven (zelfs een gelukkig of tevreden single leven en haalde je zelf (genoeg) voldoening uit vanalles), nou dan: daar kun je op terugvallen als het goed is, dat geeft vertrouwen dat je iemand/diegene niet nódig hebt daarvoor, dat je niet opeens afhankelijk bent van die ander of zo, enz.
Mensen zien daarbij over het hoofd dat er wel degelijk een verschil optreedt als iets of iemand wat/wie je voorheen niet kende en (dus) ook niet miste, zijn intrede doet, tijdelijk een (prettige, positieve) inbreng in dat leventje heeft, en dan weer (zonder dat) verder gaan natuurlijk gewoon logisch is dat je dat (positieve extraatje) mist.

Ook al was dat een tijdelijk extraatje/ bonus. Dat is soms al zo bij een tijdelijke vakantie bijv: het onbezorgd weg zijn, niks anders hoeven dan doen waar je zin in hebt en daarvan genieten, misschien dingen doen waar je anders niet aan toekomt, bewuster van je omgeving zijn, de tijd en rust voor een boek lezen, enz. En ook dat kun je missen als je weer thuis bent en de hectiek, gewoontes en patronen , zorgen en verplichtingen van alledag het vakantiegevoel al snel weer naar de achtergrond doen verdwijnen.
(1 vd redenen waarom ik hutje zo fijn vind, namelijk vaker even uit het alledaagse stappen en bewust stilstaan en relaxen, oog voor omgeving en jezelf en anderen (bekenden en onbekenden ontmoeten), een goed boek, ff alleen maar doen waar je zin in hebt, op een terrasje zitten en rondkijken of een praatje maken,of juist wat avontuurlijker, ondernemender of vindingrijker zijn dan (de luxe van) wat je thuis al doet/kent, misschien mee moet behelpen en creatief in zijn, de weg nog niet weten, nieuwe weggetje, nieuwe cultuur, taal, omgeving, plaatsjes of plekken ontdekken (tenzij je steeds teruggaat naar bekende plaatsen haha,, die op den duur natuurlijk ook weer bekend worden, maar voorlopig nog genoeg aan te ontdekken valt).

Het is eigenlijk net zo raar om te denken dat een vakantie/uitstapje (uit dat dagelijkse, zelfs doorgaans fijne bestaan) niets zou uitmaken tov daarvoor of dat je niet zou mogen "balen" als die vakantie op zijn eind loopt en je eea zult gaan missen als je weer terug bent.
Dan zou je -in die redenatie dus- net zo goed thuis kunnen blijven en het helemaal niet meemaken, want je had toch zo'n gelukkig leventje ook voor die vakantie, dus zou het niet als "erg" moeten voelen om terug te keren daarnaar?!

Zo is het natuurlijk ook met het soort 1 op 1 aandacht die je doorgaans niet hebt als je je tot niemand in het bijzonder aangetrokken voelt, of dat nu uitsluitend begeerte/begeren is of (potentieel) ook meer klik(s): het is iets wat speciaal/ongewoon is in dat dagelijkse leven, een (zelfs tijdelijke) toevoeging die er eerst niet was en gewekt is, die je (of allebei) "gevoed" hebt met tijd en aandacht/contact, en als dat een positieve extra was, dan wil je die positieve verandering liever houden, net zoals je ook andere positieve toevoegingen zou willen voortzetten of zou missen als dat niet kan. Enige wat je van jezelf weet is dat je vroeg of laat daar ook wel weer aan went en terugkeert naar je basisniveau van geluk (en dat zou trouwens ook gebeuren na 1 of 2 jaar als dat wél was voortgezet, omdat je aan alle nieuwe (ook leuke, fijne) mensen/dingen/ervaringen went die je toevoegt aan je leven).

Verschil met jou is dat jij al bang bent voor dat verlies (en gemis) terwijl daar (nog) helemaal geen redenen, aanleidingen of signalen voor zijn die daarop wijzen. Dat je dus zélf al in de basis ervan uit gaat dat het tijdelijk zal zijn, dat hij het niet serieus bedoelde met je, dat je bang bent of aanneemt dat mannen iha misschien uitsluitend uit zijn op lust en geen relatie of iig deze niet, of iig met jou niet/nooit op iets serieus uitloopt, dus deze ook wel weer zo zal verlopen, enz enz.

Dat is een basiswantrouwen in jezelf, als daar (nog) geen aanwijzingen voor zijn en je al uit gaat van "worst case" en zelf signalen zoekt dat het wel fout zal lopen, of eea (negatief) destilleert uit bepaalde "signalen" zoals veel/weinig app-interesse, aandacht, afspreken (die idd op meer manieren uitgelegd kunnen worden), en daartegenover steeds bevestiging nodig hebt of van andere manieren waaruit blijkt of het wederzijds is en wie weet voor langere termijn.

En dat geldt zeker als je meerdere ervaringen hebt of bepaalde patronen waar dat soort signalen ook idd wézen op dat het aflopende zaak was of nooit intenties zijn geweest met jou of voor een "echte" relatie.
en die patronen kunnen ook nog eens veróórzaakt zijn doordat die vorige(n) wegliepen van die behoefte aan positieve aandacht/bevestiging in een vroeg stadium, waarin jouw "issues' dus oplaaiden en ervoor zorgden dat je (overmatig) "zekerheid" en "duidelijkheid" nodig had, terwijl die ander zo ver nog helemaal niet was en als beknellend of vervelend voelde, en erop wellicht afknapte (na een eerste positieve indruk van het begin/veroveringsfase).

Dat is niet alleen zo als je uit bent op een serieuze relatie, dat is voor veel vrouwen mensen ook zo bij scharrels: ook als het louter lust is kan er behoefte zijn aan een vaste exclusieve sekspartner, bijv omdat ze zich dan vertrouwder voelen om elkaar te ontdekken, zich te laten gaan, te experimenteren, te verdiepen in alleen al seksueel elkaar beter leren kennen dan een 1e (oppervlakkiger?) indruk.
En sommigen juist niét: die hebben juist lol in het veroveren en steeds een nieuw iemand die weer nieuw en nog onvoorspelbaar is in reacties en juist dát spannend vinden (en de spanning of uitdaging eraf is als dat eenmaal of enkele malen gedeeld/gedaan is).
Alleen al kun je een vaste sekspartner willen omdat (als het bevallen is de 1e keer) je de "garantie"al hebt van deze gene dat het klikt op dat gebied, dat het steamy is met diegene en ook kan meespelen dat je (na tests) met een exclusieve sekspartner elkaar genoeg vertrouwt om vrij en zonder condooms te kunnen seksen als je dat allebei fijner vindt.

En doorgaans weet je van iemand in het begin niet wat diens beweegredenen of mechanismen zijn, dus kun je daar dan idd (pas) tegenaan lopen als dat niet overeenkomt (en er zijn er idd bij die bijv via Tinder de instelling hebben van makkelijk "scoren" en bij dat veroveren niet schuwen om de potentiele (seks)partner te vertellen wat ze willen horen omdat voor elkaar te krijgen.
Dat onderscheid is niet gemakkelijk te maken als je iemand niet kent en op woorden moet afgaan.

Staat tegenover dat als diegene wél eerlijk en duidelijk zou zijn en vooraf al duidelijk is dat het om 1 of enkele malen zou gaan, dat vaak niet in goede aarde zou vallen als de ander dus minder vrijblijvende ideeen heeft (of met diegene heeft) en -ook als het om lust gaat- liever een vast sekscontact heeft.
Of krijgt, want van vrouwen iha is bekend dat zelfs als ze geen liefdesrelatie beogen, en zelf denken prima te kunnen omgaan met scharrelen, alleen dat stukje intimiteit missen en fijn dat ze daar een aantrekkelijk en geschikt iemand voor gevonden hebben voor nu en dan deze behoefte, tóch zich meer gaan hechten aan diegene (oa door oxytocine die gekoppeld wordt aan deze ene door herhaling met dezelfde persoon?) en dat vertalen naar "gevoelens krijgen" en "meer willen" (wat vaak niet meer betekent dan: váker willen) en meer gefocust raken (qua lust) op deze ene persoon dan andersom.

Dat zie je trouwens ook bij minnaars gebeuren die al een (liefdes)relatie hebben: ze dénken dat tijdelijk ook okay is, weten dat het voorbijgaand genieten is, hopen dat het over zal waaien als de eerste spanning eraf is, of gaan er meer "gevoelens" bij krijgen als het spannend blíjft (zonder zich te realiseren dat dat oa is omdát het stiekem is, beperkt blijft tot die ontmoetingen waarin je vooral met elkaars leuke en sexy kanten te maken hebt) en raken "verslaafd" of gewend aan dat soort aandacht en contact.

Er is nog wel verschil tussen vooraf al weten dat het tijdelijk zal zijn, zodat je je daar in theorie op zou kunnen instellen maar in de praktijk werkt dat natuurlijk ook (of juist?) niet zo, als je je steeds maar bewust bent van dat dat elk moment weer voorbij kan zijn en misschien juist bewuster bent van dat aangename "nu" (en dat moment willen uitstellen dat daar definitief een einde aan komt).
Dat is geen verlatingsangst, alleen een behoorlijke trigger die zelfs iets of iemand belangrijker kan gáán maken omdat het eea wékt waar je daarvoor niet mee bezig was en je ervan bewust van maakt hoe fijn/leuk het wel degelijk is áls je zo'n wisselwerking (weer eens) hebt met iemand, zeker als dat langere tijd niet aan de orde is geweest om welke reden dan ook, en zo'n soort aantrekking/contact/wisselwerking welkom is (en daarvoor hoef je niet ongelukkig te zijn geweest zonder dat, of betekenen dat je ongelukkig zou zijn daarna, of niet in je eentje een aangenaam leven hebt of nog kunt voorstellen buiten dat).

Het is gewoon logisch dat als je niet naar iets of iemand verlangt, en je je ook niet mee bezighoudt, dat dat toch heel anders is dan een (eenmaal) in gang gezet verlangen naar iets of iemand of dát contact/ wisselwerking die er ís ontstaan (ook al is dat je eigen beleving en weet je al met zekerheid dat dat nergens heen gaat, bijv omdat diegene daar zelf heel duidelijk over is vanaf het begin).

Vergelijkbaar met vanalles wat je introduceert en eerder niet had of kende en van "geniet", zoals een nietroker het roken niet zal missen en pas als je enige tijd gerookt hebt gevoelig voor wordt en als "fijne extra" zal missen (en meer dan dat, hoe langer je daaraan gewend bent en hoe meer/vaker dat herhaald wordt en verweven raakt in dagelijkse bestaan): ook al weet je heel goed dat je voor je rookte ook prima functioneerde en een gelukkig leven kon leiden zonder dat.
Toen hoefde je daar dus ook niet van "af te kicken" / ontwennen en dat is het verschil dus als je iets of iemand toelaat die "iets met je doet' .

Dan nog zul je voor sommige dingen gewaarschuwd en al tóch risico's nemen, in de wetenschap dat je dat ontwennen ook wel weer aankunt als dat nodig is, en dan maakt het wel degelijk een verschil of je gelooft/ jezelf wijsmaakt dat er geen leuk leven meer in het verschiet ligt zonder dat, dat je nóóit meer zoiets/ zo iemand zult tegenkomen/meemaken, zoals sommigen kunnen denken (zie een topic daarover: accepteren dat je single blijft, als dat nergens voor nodig is om dat te denken, en dat bij 20-/30-ers omdat ze tot nu toe niets (blijvends) hebben op relatiegebied en dan nu bij voorbaat dan maar zich neerleggen bij dat deze situatie ook wel hun toekomst zal zijn???!

Het is dus ook wel wat je zelf gelooft en van overtuigd bent/raakt, en met vertrouwen de wereld en toekomst in kijkt of met eoa gelatenheid iets aanvaardt wat helemaal niet aan de orde is en ook geen reden voor om dat aan te nemen (hun worst case scenario is en daar dan vanuit gaan, omdat ze dat blijkbaar nu zo ervaren als iets ergs en blijvends, of rekening mee willen gaan houden zodat dat minder "erg' zou zijn als ze dat ook maar gewoon niet meer verwachten (dus ook niet teleurgesteld kunnen worden)?

Anyway, ik dwaal af, wat ik dus wil zeggen is dat het ook bij de zgn "happy single" best ff een tijdje lastig zal zijn om iets aangenaams maar korte tijd te ervaren, en misschien voorzichtiger in zal worden zelfs, ook als dat allang weer stabiel is (en nóg voorzichtiger misschien als dat vaker is gebeurd, zoals als je langere tijd aan het "daten" bent en steeds op niks uitloopt bijv, dat beinvloedt gewoon logischerwijs of en hoeveel geloofwaardigheid daar voor jezelf nog hecht aan dat dat niks zegt over een volgende onbekende).
En dat sommigen afhaken na een aantal teleurstellende ervaringen is dan ook begrijpelijk, zeker als ze denken dat je kunt zoeken naar die ene speld in de hooiberg om die te kunnen vinden, maar ook dan is er verschil tussen mensen die al in de basis wantrouwig staan tov liefde en eigenwaarde en mensen die volop vertrouwen in zichzelf en hun toekomst en lust en liefde hebben.
(zie eerdere "bonus-malus-systeem" als het om veilige hechting en vertrouwen gaat: de impact die zoiets heeft is niet bij iedereen hetzelfde, is afhankelijk van je eigen basis waar je op de ladder staat en die is oa afhankelijk van een basisgeluk in jezelf + door ervaring (evt in jeugd +daarna) aangeleerde rédenen om hoger of lager op die ladder te staan.

Niemand vindt "verlies" (van iets daadwerkelijk positiefs) leuk, fijn en prima, het zijn meer de gradaties daarin die wijzen op verlatings- of bindingsangst of een andere ongezonde hechting/gewenning/verslaving aan iets of iemand.
Het is niet voor niks dat knipperlichtrelaties bijv zulke sterke gevoelens meebrengen (en niet alleen bij mensen met bindings- of verlatingsangst), alleen zullen die er sneller genoeg van hebben en beseffen dat dat vaker met frustratie te maken heeft over wat "ontbreekt" of niet lukt/kan enz dan dat het (werkelijk) iets zegt over hoe diep de gevoelens zijn.





















Niet alles is

jaw schreef: ↑

18-08-2017 13:40

De grootste fout die mensen met stress/burn-out etc. maken is dat ze de accu weer leeg trekken voordat deze volledig is opgeladen. Het is beter om, zelfs al heb je de energie, toch de accu verder opladen en tevens eens goed het verbruik te inventariseren en energie verbruikers te minderen zodat de accu nooit meer leeg raakt.

Dit idd!
Je hoeft niet goed te zijn in niksdoen, Alice (er ligt in de boekhandel trouwens een leuk boek "Het nieuwe nietsdoen", alleen al goed voor een andere blik daarop!) en ook niet in ziekzijn, om het maar eens even wél rustig aan te doen.
Wat gebeurt er dan met je als je "iebelig wordt"?
En je hoeft niet verplicht thuis te blijven zitten als je je ziekgemeld hebt, he, het is geen griep oid, je mag gewoon naar buiten, hoor.
Verwar rust ook niet met saai: die 2 hoéven niet per sé samen te gaan.

Merk het zelf als je ff lekker naar buiten gaat, als je binnen met medische zaken en issues zit (ik momenteel niet over mezelf, maar wel over anderen) en dat het makkelijker afstand nemen is daarvan als je er ff op uit bent, al is het ff naar de markt of idd een boodschapje doen, op je gemak lummelen en dergelijke.
Gewoon ff niks moeten is niet zo gewoon voor mensen die dat niet gewend zijn, dus kijk bij jezelf wáár je dan tegenaanloopt.

Vesper: ik ben niet bekend met wat je noemt.
En idd is acceptatie soms het toverwoord, niet vechten of vluchten, dus daar zit zeker wel wat in!