(Alleenzijn en) gelukkig zijn met jezelf, deel VII

Eind 2011 opende Lisanne een topic omdat Lisanne maar niet gelukkig kon worden met zichzelf. Haar eigenwaarde was gebaseerd op de bevestiging die ze kreeg van anderen. In een relatie werd Lisanne afhankelijk en cijferde ze zichzelf weg, als vrijgezel was Lisanne altijd op zoek naar afleiding en naar een potentiële relatie. Na een relatie met een foute man waarin ze zichzelf compleet verloren was wist ze dat er iets moest veranderen, maar hoe?

Inmiddels is dit topic uitgegroeid tot een plek waar mensen hun verhaal kwijt kunnen, maar vooral tot een plek waar men elkaar advies geeft en elkaar helpt om gelukkig(er) te worden. Het topic biedt praktische tips voor een aangenamer leven met jezelf en brengt lotgenoten samen. Het doel van dit topic is niet om de uiterste staat van kijk-mij-alleen-eens-gelukkig-zijn te bereiken.

Iedereen die zich op de een of andere manier verbonden voelt met dit onderwerp is hier welkom, of je nou net ontdekt hebt dat je anderen nodig hebt om je goed te voelen, altijd op zoek bent naar afleiding om maar niet alleen te zijn, al bezig bent om je eigenwaarde in jezelf (terug) te vinden of al helemaal gelukkig met jezelf bent. Eveneens is eenieder welkom die ongelukkig is in een relatie. Iets wat in deel III regelmatig ter sprake kwam.

Let op: dit nieuwe topic is verplaatst naar de Relatiepijler!

Ten eerste omdat er eerder stemmen zijn opgegaan dat je niet per se alleenstaand hoeft te zijn om te streven naar "Gelukkig zijn met jezelf" zodat mensen mét relatie die hun eigen aandeel willen vergroten in gelukkig zijn zich ook welkom voelen. Het is namelijk iets wat een eigen uitdaging is en blijft, met of zonder relatie.
Ten 2e omdat eigen geluk zo onlosmakelijk blijkt samen te hangen met de (alle/allerlei) relaties met andere mensen, en zeker ook liefde en lust (of het ontbreken ervan, of die al dan niet recent voorbij zijn of nog gewenst zijn in de toekomst) de nodige invloed hebben daarop.

De puur eigen invloed is en blijft het "binnenwerk" en dat is waar we elkaar hooguit in kunnen stimuleren, tips, zetjes en aanwijzingen voor kunnen geven en waar nodig in te ondersteunen, betrokkenheid te tonen, andere perspectieven (van buitenaf, van een afstandje) op los te laten, ervaringen te delen, enz.

Uit feedback bleek dat personen het waardevol vinden om de eerste zes delen van het topic te lezen:

Deel I Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf

Deel II Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf - deel 2

Deel III foru ... -3/list_messages/215279/0

Deel IV Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf, deel IV

Deel V- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel V

Deel VI- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel VI vind je hier de link: psyche/alleenzijn-en-gelukkig-zijn-met- ... 1#22183041

Juni 2017 bestaat de literatuurlijst uit de volgende stukken:

Als hij maar gelukkig is – Robin Norwood

De ideale vrouw is een bitch – Sherry Argov

Coach jezelf naar succes – Talene Miedaner

Verslaafd aan liefde – Jan Geurtz (eigenlijk wel alle boeken van hem)

Je kunt je leven helen – Louise L. Hay

Het monsterverbod – Carolien Roodvoets

Liefhebben zonder voorwaarden – Paul Ferrini

De Kracht van het Nu – Eckhart Tolle

Als succes een spel is, dan zijn dit de regels – Cherie Carter-Scott

Als liefde een spel is, dan zijn dit de regels - Cherie Carter- Scott

De zeven spirituele wetten van succes – Deepak Chopra

Superbrein – Deepak Chopra

Emotionele afhankelijkheid - Dr. Rudolf Snel.

Houd me vast - Dr Sue Johnson

Liefdesbang- Hannah Cuppen

Lisanne: bedankt voor het openen van het oorspronkelijke topic! Alhoewel Lisanne minder actief is, is er nog altijd een ‘harde kern’ actief aangevuld met (eveneens welkome) passanten.

Lepellepel: welkom hier!
Het is ongelooflijk shit voor je wat je beschrijft.
Ga het niet zoeken in dat er iets aan jezelf zou mankeren, "hij heeft een ander" zegt alles.
En dat is niet vanwege wat hij aan commentaar op jou heeft, zo werkt het niet, dat gebeurt, dat ie op iemand anders is gevallen.
Daar hoeven geen redenen voor te zijn, het is imo niet zo dat zoiets in een goede relatie niet zou gebeuren (zie mijn verhaal op een ander topic waar de TO zelf in een gelukkige relatie een crush heeft op een leraar van school (heet geloof ik "Hoe kan dat nou, verliefd op een ander?" oid)

Dit soort dingen gebeuren, omdat liefde en relatie niet eoa garantie geven dat je dan vanzelf nooit meer op een ander zou kunnen vallen, of dat er maar 1 persoon ter wereld is op wie je verlust of verliefd wordt voor de rest van je leven.
Het gaat erom dat jouw ex dat serieus genomen heeft en heeft gekozen voor het spannende, nieuwe onvoorspelbare ontdekken, versus het bekende en vertrouwde, voorspelbare leven met jou.

Voor jou dus volslagen onverwacht, en volop bezig met toekomstplannen, nieuw huis, en totaal niet op voorbereid. Het is ook nogal lullig van hem om dat door te laten gaan tot het zover gevorderd was, en niks met jou besproken heeft, gewacht heeft tot hij redelijk "zeker" was van die nieuwe vlam, en toen jou als oude schoenen de wacht aan heeft gezegd.
Het ongelooflijke is ook dat iemand met wie je zoveel jaar het meest close bent geweest je niet in vertrouwen heeft genomen over zijn twijfels en gevoelens voor een ander, dit helemaal afgezonderd van jou (en dus zonder tegenspraak) op eigen houtje die twijfels en gevoelens heeft laten groeien tot hij niet meer terug kon.

Het betekent niet dat die nieuwe vriendin "beter" is dan jij, of een betere geschiktere partner zal zijn, besef svp dat het het nieuwe is wat het zo levendig maakt: verliefdheid is voelbaarder dan een kabbelende liefde van jaren, waar de verliefdheid al een eind in het verleden ligt en het samenzijn/ samenwonen enz gewoon/normaal is geworden. En gewoon, normaal en vertrouwd is (voor sommigen althans) nu eenmaal tegenovergesteld aan spannend en sprankelend.
Daarvoor hoef je geeneens in een sleur te zijn beland samen: hoe beter je elkaar kent, hoe minder er te ontdekken valt, zou je zeggen, en nu ontdekt hij toch andere kanten van zichzelf, zij het in wisselwerking met een nieuw exemplaar.
Dat wil niet zeggen dat dat ook een fijnere relatie zal zijn, he, hij kan ook tzt ontdekken dat het gras niet groener was en dat dat levendige ook weer zal normaliseren na de eerse verliefde fase en haar beter en beter leren kennen, ook mindere kanten.

Voor jou mega-k*t intussen, dat hij meer gelooft in nieuw en anders dan het vertrouwde met jou, en voor zichzelf een verklaring heeft gevonden daarvoor in wat hij kon bedenken waar hij moeite mee had, mensen weten vaak zelf niet waarom ze voor iemand vallen (of juist niet meer), en gaan dan zoéken naar wat er mis moest zijn aan jou/ de relatie.
Ik snap heel goed dat het behoorlijk als "afgedankt" voelt en geloof me, het overkomt de meest populaire, aantrekkelijke en leuke, interessante vrouwen óók.
Sprak er gisteren weer een, hoe cliché had haar man (na zo'n 25 jaar bij elkaar) een baby verwekt bij zijn secretaresse.
Het lijkt aan de orde van de dag en steeds normaler te worden dat monogame liefdesrelaties en zo levenslang gecommit aan elkaar en samen oud worden meer uitzondering dan regel zijn (geworden?).
Misschien omdat het kán, en misschien is het altijd zo geweest, maar moest dat dan stiekem, en hielden mensen de schijn op of bleven uit economische redenen bij elkaar, en misschien bleven veel relaties/gezinnen júist bij elkaar omdát er af en toe buiten de deur eea achter gesloten deuren plaatsvond, wie zal het zeggen?

Hoe meer dat sprookje van nog lang en gelukkig samen nog in de samenleving waart bij zowel mannen als vrouwen, en daarop ook rekenen in een duurzame, bestendige relatie, hoe geshockeerder beiden zullen zijn, zowel als je zelf diegene bent die voor een ander valt als de partner daarvan. En gaan zoeken naar wat er mis is gegaan, of mis is aan zichzelf of de ander, dat zoiets kon gebeuren, terwijl dat misschien heel natuurlijk is, dat er meer mensen zijn op wie je verlust of verliefd kunt worden, ook als je al van iemand houdt. Dan nog is het de vraag wat je ermee doet, hoe waardevol dat houden van en een gedeeld verleden en leven is tegenover iemand die misschien nieuwe spanning en avontuur brengt of voortkomt uit behoefte/lust in nieuw en anders.

Is het wel zo'n bewuste keuze dat men het leven wil delen met degene op wie je ooit verliefd werd en houden van is geworden, en al dan niet met zoveel woorden (en op dat moment ook zelf gelooft en meent) belooft trouw te zijn aan exclusief deze ene persoon, ook in de toekomst, in goede en slechte tijden, omdat je de eerste bent met wie liefde en een relatie ontstaan is?
Hier op forum wordt iha aangenomen van wel: je hebt voor elkaar gekozen en elke verliefdheid daarna stelt niks voor als je daar niks mee doet, niet voedt, dan gaat het vanzelf voorbij.
Zeker als je samen kinderen, huis & hypotheek hebt, is dit de algemeen aanvaarde visie: een relatie met elkaar aangaan betekent een commitment aangaan, waarop je allebei mag kunnen rekenen, en kun je je best nog weleens aangetrokken voelen tot een ander, maar daar hoor je gewoon niks mee te doén, niet aan toe te geven, als je van je partner houdt en waarde hecht aan je relatie.

En daar zit meteen het probleem: ook hij gelooft dat, en dus zal de liefde voor jou wel over zijn en hij hecht blijkbaar minder aan de relatie (dan daarvoor en dan jij nog steeds deed), want als dat goed zat, had hij immers vanzelf geen oog gehad voor een ander.
Wat sommigen niet beseffen is dat lust en verliefde gevoelens nogal levendig voelbare gevoelens zijn, die alle andere gevoelens overheersen, en misschien wel te serieus genomen worden als dat je helemaal in beslag neemt (zie minnaartopic oa), en voor waar aangezien of -vaak ten onrechte- betekenen dat de huidige relatie niet goed is, er eea mist, terwijl ze toch van hun partner en leven samen houden, maar blijkbaar niet genoeg of zo. En dat dat niet eerlijk is tov huidige partner, die nog wel vol ervoor gaat, dus gun die persoon ook iemand die (weer) vol voor hem/haar gaat.

Wat je vaak ziet is dat de vreemdgaande/afhakende partner nog steeds in dat sprookje gelooft, zij het met de nieuwe partner, en zelf ook gelooft dat er aan de huidige relatie eea mankeert, waardoor dit kon gebeuren, en dat er gekozen moet worden (en vergeleken, afgewogen, redenen bedacht waarom er meer geloof is in een ander/nieuw leven of meer waarde toegekend aan huidige partner en huidige leven).
Is het een logisch gevolg van dat monogamie het algemeen aanvaarde maatschappelijke geloof is, als het om verliefdheid, liefde en duurzame relaties gaat, en iedereen die zich toch (in een gelukkige relatie) aangetrokken voelt tot een ander dan de afwijking? Of fout of zwak als die daaraan toegeeft (terwijl dit allang niet meer afwijkend is, maar aan de orde van de dag lijkt ook nog eens)?

Feit is dat de andere partner vaak helemaal geen oog heeft voor een ander, en nog helemaal en uitsluitend van deze partner houdt en als logisch gevolg ook de enige is die je begeert, en dat maakt het zo ongelijk: die wil ook de enige voor de ander zijn, dat dat beantwoord is en blijft, en al zeker niet dat verliefde gevoelens, verlangens en begeren voor een ander zijn (en het kabbelende vanzelfsprekende van "houden van" voor de huidige partner).

Hoe dan ook is het een hele shock als uit het niets er vanalles gaande te zijn in je (nu) ex, een belangrijk stuk gevoelsleven voor zichzelf heeft gehouden en heeft gemeend in zijn eentje de keuze te moeten maken met wie en hoe hij verder wil.
Je zou eerlijkheid verwachten en in vertrouwen genomen te worden bij zulke belangrijke beslissingen die ook voor de relatie en voor jou zulke verstrekkende gevolgen heeft, dat je daarin gekend wordt minstens, hoe kwetsend ook.
Dat dat geheel buiten jou om wordt bepaald en jij geen enkele stem in gehad hebt, is misschien het ergste hieraan, voor jouw gevoel(ens), dat jij daarin niet belangrijk (meer) was, dat hij hierin egoistisch zijn eigen conclusies heeft getrokken, zonder kans voor jou om dit nog te kunnen keren en er samen uit te komen.

Ook dat is niks nieuws, dat je ex al bij voorbaat aannam dat oprecht zijn niets had veranderd aan de situatie, en het beter was om te wachten tot hij het zeker wist, het/hij geen zin had om te kwetsen en allerlei "ellende" op zich af te krijgen, of om te moeten meemaken hoe gekwetst en teleurgesteld en verdrietig het voor jou is, dus dat bommetje pas droppen als het definitief voorbij is en hij zeker weet dat hij daar niet mee geconfronteerd wordt, dus geen last van heeft, zijn plan al klaar heeft.

Staat tegenover dat als de bestaande partner wel tijdig eerlijk in vertrouwen was genomen de schade/gekwetst zijn vaak al zo groot is dat het ook niet meer goedkomt, en zeker niet als het alleen maar leidt tot elkaar verwijten wat er mis is aan elkaar of aan de relatie, wiens schuld het is, en zelden eyeopener die een constructieve boost geeft en de relatie uiteindelijk sterker maakt (al gebeurt dat ook, als de gemoederen bedaard zijn).
Die openheid en eerlijkheid worden dus doorgaans niet bepaald "beloond" en als je zelf nog twijfelt over wat die crush betekent (verlust, verliefd, louter weer eens leuk spannend, behoefte aan variatie maar stelt niks voor?) en óf dat ook uitgezocht moet worden, of huidige relatie niet willen opgeven als niet duidelijk is waar de nieuwe op uitdraait, wordt dat doorgaans ook niet in dank afgenomen als je je partner over zoiets (bedreigends voor de relatie) in vertrouwen neemt.

Ik denk dat dat vaak een terechte inschatting is, om het stiekem voor zichzelf te houden en uit te vogelen, zij het niet dat dat dan de beste manier zou zijn, want naast dat er een ander is, is er dan ook nog het niet serieus nemen van de gevoelens, inbreng en vrije keuze (op de nieuwe realiteit gebaseerd) van je partner en of die jóu nog wel zo leuk vindt onder deze omstandigheden. Zelf houd je dan een tijdje je partner "achter de hand" tot je zelf in je eentje gekozen hebt en staat diegene voor een voldongen feit, waar geen invloed op is geweest, en dat besluit over zijn/haar hoofd heen genomen is, terwijl tot het laatst aan toe in de waan heeft gelaten dat alles in orde was.

Anyway, zo konden gevoelens groeien en geprobeerd worden terwijl de ander van niks weet en die hele periode in een waanvoorstelling leeft en wél nog vol en zonder twijfel de ander als nog altijd de (enige) geliefde ziet en zichzelf ook andersom zo ziet, en zich zwaar bedrogen en voor de gek gehouden voelt als uitkomt dat dat achteraf gezien niet klopte, niet (meer) waar was.

Been there, al is het alweer een hele tijd geleden, ik weet hoe beroerd dat voelt, zeker als het onverwachts is en niks meer aan te doen dan accepteren en zonder hem verdergaan met je eigen leven.
Dat IS ook een hele shock als er geen signalen voor waren (ik had die wel, overigens, maar werden weggewuifd destijds, lag allemaal aan mij en haalde ik in mijn hoofd enz).

Na ongeloof en onbegrip dat dit opeens jouw nieuwe realiteit is, zal je allereerst gaan proberen dit te kunnen begrijpen, je afvragen hoe dat zo heeft kunnen lopen, wat er mis is gegaan, waar het mis is gegaan, en op zoek gaan naar wat zijn en jouw aandeel daarin geweest is.
En dat is denk ik ook nodig om te kunnen begrijpen, van te leren, te verwerken.
Terwijl er misschien niets mis hóeft te zijn geweest met de relatie, met de liefde, om op een ander te kunnen vallen, als we dat misschien moeten gaan inzien, dat daar soms geen redenen voor zijn, geen oorzaken, maar "gewoon" kan gebeuren, al zal niet iedereen kiezen voor avontuur en variatie van nieuw en onbekend, en meer hechten aan de vertrouwde liefde en verleden en huidige leven samen.

En nu mag jij een nieuw leven starten vanuit een heel andere positie dan de zijne: jij voelt je niet "goed genoeg" meer, twijfelt aan jezelf of aan bepaalde eigenschappen die hij genoemd heeft (om ook maar iets voor zichzelf te kunnen begrijpen of verklaren?), jij hebt geen leuke nieuwe spannende gevoelens/ potentiele nieuwe partner maar staat er alleen voor met een heleboel ellendige gevoelens, van afwijzing en jouw liefde voor hem die niet langer gewenst is en jij zelf mee moet zien te dealen, vergeten, verminderen, stoppen.

Daarnaast een totaal veranderd leven, waar je (op dit moment) niet zelf voor gekozen zou hebben, dus opgedrongen voelt en weer zelf iets van moet zien te maken.
Het is nog te vroeg om die leegte (na zoveel jaar gewend zijn aan samenzijn en samenleven, samen beslissen, samen met woning enz bezig) als ruimte voor jezelf te kunnen zien.
Leegte is gemis en ontwennen, ruimte is tzt weer in mogelijkheden (kunnen) denken, zodat alleenzijn niet langer gemis en leegte en verdriet betekent, maar je zelf weer betekenis gaat geven en wat nog blanco leeg voor je ziet zelf invulling gaat geven.

Omdat je hier niet om gevraagd hebt en je opgedrongen is, is het nogal logisch dat je helemaal geen zín hebt in deze nieuwe opgave, in zo'n nieuwe start vanuit afwijzing en gemis van de persoon van wie je tot voor kort nog dacht dat ie je levensgezel was en het leven samen doorbrengen, samen nog volop bezig met gezamenlijke doelen en nu een totaal andere situatie, je eigen levensdoelen hervinden en herformuleren, dat vergt een hele omslag in je denken, voelen en hoe je in het leven staat.
Je moet wel, en de tegenzin zal plaatsmaken (op enig moment) voor wél weer zin krijgen en zin geven aan je eigen leven.

Ook jouw leven stopt niet hier, ook jij zult weer het geloven en vertrouwen in dat er nog een fijn of zelfs fijner leven voor je in het verschiet ligt hervinden, misschien zelfs meer kwaliteit van leven weten te creeren voor jezelf of wie weet op zeker moment terugkijkend kunnen zien dat je beter af bent geweest doordat dit gebeurd is, gelukkiger bent geworden zonder deze relatie en misschien wel meer eigenliefde en/of een mooiere liefde met iemand anders samen gaat kennen, al kun je je daar nu nog niks bij voorstellen.
Alles is mogelijk, en je zult echt weer kansen gaan zien en krijgen, en merken dat hij niet bepalend wás en is voor jouw gelukkig of ongelukkig voelen, dat er veel meer factoren bepalen en oa meer waar jij zelf invloed op hebt (dan je nu zou denken).

Laat de emoties maar komen, van ongeloof en verdriet en tegenzin, en dat je nu (nog) de moed ontbreekt om te dealen met de opgaven die je nu te wachten staan. Laat dat allemaal maar er mogen zijn, het hoort erbij, en juist als je daar ruimte voor maakt zullen ze des te eerder plaatsmaken voor een volgende fase.
Niet tegen vechten, niet vinden dat je flink hoort te zijn nu, of daadkrachtig als altijd oid, accepteer dat je een moeilijke tijd tegemoet gaat eerst, en dat je daar niet op zat te wachten, dat het leven soms ook zwaar kl*te kan zijn, en anders loopt dan je zou willen of jezelf gunt. Het is niet anders en je zult daar hoe dan ook doorheen "moeten", en ook jij gaat aan het eind van die tunnel weer zonlicht zien, en er tzt weer zin in hebben en je veerkracht voelen & nieuwe fijne ervaringen, mensen en dingen meemaken die bijdragen aan jouw eigenliefde en liefde voor en van anderen.

Houd moed dus, ook voor jou komt na regen weer zonneschijn!

Alice: ook als de reden ergens anders ligt, is het in totaal nog altijd overbelasting, en kan het toch nodig zijn om even die paar dagen afstand van werk te houden om rustig aan te doen.
Ervaar maar hoe het is als je ff geen afleiding hebt van je werk, en met jezelf geconfronteerd wordt en misschien jezelf zelfs verveelt, geen raad weet met jezelf, of misschien vanzelf je andere bezigheden opzoekt die je ook nog leuk of interessant vond toen je nog niet deze vriend had: zo ontdek je hoe leeg, saai of juist fijn je je (eigen) leventje nog vindt buiten werk & relatie om.

Hier door omstandigheden ook voor mij ff vrij weekend, en hoewel het weer niet erg meewerkt ga ik daar ff van genieten!
Ik wens jullie ook (voor zover mogelijk) een fijn weekend allemaal!

Onderrug? Daar weet ik heel goede oefeningen voor, die je samen met je vriend kunt doen, haha , als je hem nog ziet dit weekend..

Afkloppen, maar ik ben eindelijk weer van mijn rugpijn af, juist door wel te blijven bewegen, meer te staan en zo min mogelijk te zitten..
Hoe ist vandaag?
Leuk dat je in navolging van Cateautje een zaterdagtopic hebt gestart.

Ga nou niet op de bank zitten piekeren, maak je vrije tijd dan minstens leuk als het ff kan (ipv tijd doden tot je weer aan het werk kan): er is meer in het leven, he.

Wat een lieverds hier bij hutje toch!! Er is voor mij een probleem opgelost zonder dat ik het wist en weer een zorg minder is!

Ben er gewoon ontroerd door: mensen doen 'gewoon' iets voor je, en zo gewoon is dat niet! Blij blij blij dus

Inwonderland: ik reageer later weer, ben nu ff lekker weg, houd je taai.

Goed gedaan, Alice. Relaties vallen imo niet onder slagen of falen, zijn geen prestatie, en zeker niet de verantwoordelijkheid van 1 van 2en, tis een wisselwerking die wel of niet werkt. Dus geen dingen op je nemen die niet bij jou liggen idd!

Normaliter kan het zelf uitmaken bij mensen met verlatingsangst daaruit juist voortkomen om maar van die onzekerheid en angst af te zijn door zelf dan maar die duidelijkheid te scheppen voor zichzelf om ervan af te zijn.

Als ik het zo lees dan denk ik dat dat hier niet het geval is en dat je er goed aan hebt gedaan, juist je hersens erbij hield en terecht de conclusie hebt getrokken dat deze man geen goed plan is, iig niet voor jou.

Hoe reageerde hij? En huil het er idd maar uit, des te eerder ben je eroverheen! Goed dat je resoluut naar jezelf luistert nu!

Inwonderland: niet te doen, dat mobiel forummen! Wou ff zeggen dat ook negatieve patronen en gewoontes lastig loslaten is soms, dat is pure gewenning en niet raar! Alles wat je gedurende langere tijd herhaalt is lastig af te leren.

Ook veel (app)contact raak je aan gewend, is dus soort afkicken dan. Forummen kan daarvoor in de plaats een prima afleiding zijn waar je tenminste iets aan hebt, maar kan ook een gewoonte worden en werkt verslavend.

Blijf vooral ook investeren in vriendschappen irl en andere bezigheden en interesses en weet wennen aan tijd alleen, want veel mensen kunnen niet meer buiten comtinu met anderen in contact zijn ipv met zichzelf. Tijd met jezelf is juist noodzaak, ook als je dan vanalles voelt wat je niet wilt is het beter om dat wel te doen: alleen dan gaat het echt weg ipv wegduwen of proberen te vergeten.

Wat zich dan opdringt is blijkbaar iets belangrijks en vraagt jouw aandacht niet voor niks. Daardoorheen zul je je dan beter gaan voelen. Succes!