ben bedreigd, durf niet te gaan slapen

Ja dat kun je wel zeggen.. Had ik het maar allemaal veel eerder durven te doen zodat ik mijn zoon mee had kunnen nemen...

Hoe is het met je Moedertje?

Als jij echt niet meer wil, dan wil je niet meer. Heel simpel, dat recht heb je. Die relatie kan niemand je door je strot heendouwen meis, daar waar twee mensen echt graag samen willen zijn is het soms al moeilijk genoeg, laat staan wanneer een van de twee echt niet wil.



Ga idd alleen praten met die psycholoog, wees iig eerlijk met haar over hoe jij erin staat. En dat je graag wil dat hij hulp krijgt, alleen al voor jullie dochter en hoe dat verder moet, en dat je weet dat als je nu zegt dat er geen opening meer is er een grote kans is dat hij dan geen hulp zoekt.



Feit blijft wel dat hij zich flink bedonderd kan voelen als hij hierachter komt. En dan ook nog eens wraakzuchtig kan worden daardoor. Jouw goede bedoelingen zal hij niet zien denk ik, hooguit dat je hem onder valse voorwendselen bij een psycholoog naar binnen hebt gesleept. Mocht dit zo zijn, dan weet je dit ook direct: dan wil hij in feite niet veranderen. Anders begrijpt hij dat hij dit moet doen voor zichzelf, omdat hij zelf niet gelukkig is met de situatie en de man die hij nu is.



Overleg dit goed met de psycholoog. Ik denk dat zij je verder kan helpen met een goed plan voor de toekomst. Wees heel eerlijk, laat geen deuren open die je liever dicht wil doen. Doe ze dicht en laat die verantwoordelijkheid voor zijn leven bij hem, je hebt meer dan genoeg aan je eigen leven op pootjes krijgen.

Moedertje je je moet doen wat je gevoel je zegt en dat is heel duidelijk HET IS GENOEG!

Maak niet dezelfde fout als mij om te lang bij zo'n man te blijven..En die psygoloog heeft makkelijk praten.. Laat haar maar eens in jouw schoenen staan!

Dus voel je absoluut niet schuldig over je beslissing en ga je eigen leven leven!

Ik weet niet of het verstandig is om te doen alsof hij nog een kans maakt als dat niet zo is, hij kan dat opvatten als spelletjes spelen. En dan heb je echt een probleem! Hoe dan ook is het echt zijn probleem, jij moet hem niet redden maar hij zichzelf. Als hij alleen van de alcohol af wilt zodat jij terug komt, welke motivatie heeft hij dan om het vol te houden als hij bemerkt dat dit niet gaat gebeuren? En als hij dan valt, dan valt hij harder dan ooit.

Lieve Moedertje,



Ik vind het koppelen van de therapie voor zijn alcoholisme aan jullie relatietherapie niet slim, zelfs riskant. Er wordt hiermee een last op jouw schouders gelegd, een schuld bijna: als hij die therapie gaat doen en doorgaat met de relatietherapie, ben jij bijna verplicht bij hem te blijven. Dat had je immers zelf als voorwaarde gesteld?



Ik denk dat je je besluit al genomen hebt, maar niet durft door te zetten. Je zou daarbij veel kunnen hebben aan individuele therapie, zodat je begrijpt wat je tegenhoudt en je die blokkades kan wegnemen. Je voelt je, zoals veel partners van alcoholisten - die zich vrijwel altijd onverantwoordelijk gedragen - verantwoordelijk voor zijn welzijn. Als jij bij hem weggaat, gaat het dan nog goed met hem? Ziet hij zijn dochter dan nog wel? Komt hij dan wel van zijn alcoholprobleem af?



Het antwoord op die vragen ligt niet bij jou, maar bij hem. Het is duidelijk dat jij hem het contact met zijn dochter niet zal ontzeggen, tenzij dat onverantwoord zou zijn. Dat laatste ligt in zijn handen. Of het goed met hem gaat, ligt aan hem. Of hij zijn drankprobleem aanpakt, is ook zijn eigen keuze.



Als hij dat doet om de relatie met jou te behouden, dan is die hele therapie voor zijn alcoholisme een wassen neus. Ik moet zeggen dat ik wat gereserveerd reageer op zijn makkelijke toezegging daarvoor hulp te zoeken. Vooral als ik hoor dat hij het probleem direct daarna volkomen bagatelliseert en blijkbaar totaal niet doorheeft wat hij teweegbrengt. Voor je hulp kan gaan zoeken, moet je eerst beseffen dat je een probleem hebt. Dat probleem moet niet zijn dat jij anders bij hem weggaat, maar de drank niet kunnen laten staan.



Jij weet wat je wil, laat je daar niet vanaf brengen. Ga terug naar die psychologe en praat over jóu. Als hij hulp nodig heeft, kan hij die zelf ook zoeken. Je moet voor jezelf besluiten wat je met jouw leven doet, niet met dat van hem. Stap af van formuleringen als "het laat me koud wat hij verder doet" want dat is niet zo. Je bent zelfs veel te veel met hem bezig! Herformuleer: ik kan en wil mijn leven niet meer met hem delen, hij heeft dat onmogelijk gemaakt. Ik heb besloten de relatie te beëindigen en dat betekent dat we allebei ons eigen leven moeten gaan opbouwen. Mijn verplichting ten opzichte van hem is duidelijk te zijn, en daarna: een zo goed mogelijk contact in stand te houden over onze dochter.



That's it. Geen schulden, geen plichten. Alleen de plicht tegenover jezelf en je dochter om een zo goed mogelijk leven samen op te bouwen.



liefs,

dubio

Beste meis zoek nu meteen hulp

voor het erger gaat worden

ga naar je ouders of het blijf van mijn lijf huis

ik ken dit verhaal ik heb het zelfde door staan

geloof niet dat hij zal veranderen

denk aan jezelf en je kind

Tobie, ze is al uit huis, ze gaat nu alleen met hem naar een psycholoog. (Of heb ik nu heel erg iets gemist??).



Moedertje; ik ben het eens met anderen hier, die aangeven, dat je jullie relatie en zijn therapie los moet koppelen. Je bent nu in gesprekken met hem onder valse voorwendselen. Bedenk wat hij je al heeft aangedaan zónder deze valse informatie en wat hij straks zou kunnen doen als hij aan het eind van zijn therapie ontdekt, dat jij nooit van plan bent geweest een doorstart te maken.



Het is moeilijk en ik begrijp best, dat je met een gevoelsconflict zit, maar maak het nu al duidelijk naar hem. Als hij hierna kiest om in therapie te gaan, is het prima en kunnen jullie aan het eind hiervan kijken welke omgangsregeling er te treffen valt. Kiest hij ervoor om dan niet in therapie te gaan, prima, maar niet meer jouw probleem en dan ook geen omgangsregeling voor jullie kleine. Nooit eerder voordat hij therapie gevolgd heeft.



Wat hij ook doet, wel of niet in therapie, is nu niet meer jouw pakkie an. Jij moet nu voor jezelf en de kleine de rest van je leven ingaan en hem laten voor wat het is. Geen contact zoeken, niet reageren en hem zijn eigen keuzes laten maken.



Sterkte

Dank je dat me even op de hoogte wilde houden

Hey moeder hoezo twijfel, je zegt heel duidelijk ik wil niet meer. Nou dan is het toch duidelijk, jij ben niet verantwoordelijk voor zijn therapie, en je hoeft al helemaal geen verantwoording af te leggen aan een therapeut. Jij bent bang en je voelt je bedreig, nou dat zijn nu niet echt randvoorwaarden voor een relatie.

Gaan een huisje zoeken en bouw een stabiele toekomst op voor je kind

quote:moedertje2007 schreef op 23 februari 2008 @ 12:43:

Hij heeft toegegeven een probleem te hebben en maandag gaat hij bellen om zich te laten behandelen. Geweldig dus!Toppie. Zou hij ook echt door hebben dat hij een probleem heeft?quote:Hij vond die bedreiging wel mee vallen en vind het maar belachelijk dat ik niet alleen naar hem toe kom met dochter maar dat er een familielid van me meegaat. Hij was immers dronken en dan zeg je wel eens wat.....Nee dus, hij heeft totaal niet door dat hij een probleem heeft. Wat hij door heeft is dat hem een probleem overkomt (=jij en zijn dochter weg), maar niet dat hij een probleem heeft. Het probleem is nog steeds niet van hemzelf, hij neemt geen verantwoordelijkheid voor zijn probleem. Het is alsof hij een ziekte heeft, heel lullig, maar ja, wat kan hij er aan doen? Nou veel. Heel veel. En dat begint bij onder ogen zien dat het zijn probleem is, niet iets van buiten dat hem overkomt, waardoor hij zo zielig is.



Vergis je niet, hij onderkent, zo te zien, ab-so-luut niet dat hij een probleem heeft.



quote:De psycholoog vroeg zich af of er toch niet nog iets te redden valt als hij nou helemaal van de drank af is. Aan de ene kant zei ze dat ze mijn standpunt op dit moment begreep vanwege mijn kwaadheid, boos en tja, als daar meer tijd overheen gaat misschien dat er dan toch dingen veranderd kunnen worden. Ze had volgens mij heel duidelijk dooor hoe zeker ik van mijn zaak ben. Ik kreeg het gevoel dat ze toch een opening wilde laten zodat hij zich in ieder geval nu eerst laat behandelen. Als we gisteren uit elkaar waren gegaan met de gedachte; oke, 100% zeker voorbij dan zal hij zich niet laten behandelen.Kan, maar zou weinig professioneel van de psych zijn, om jou als een soort breekijzer te gebruiken richting hem. Het zou kunnen dat de psych oprecht probeert te onderzoeken, en vooral jou probeert te laten onderzoeken, wat je echte gevoelens zijn. Voor hem, voor de situatie, voor jullie verleden samen, voor de mogelijkheden van de toekomst. En dat zou wel goed zijn, je moet op enig moment dat soort vragen voor jezelf beantwoorden. En hoe je er nu ook over denkt, het is mogelijk dat er een tijd komt waarin je goede dingen uit jullie relatie zo gaat herwaarderen dat er wel ene bepaalde mate van relatie tussen jullie beiden mogelijk is. Maar dat is iets anders dan dat je nu maar alsnog terug een verziekte relatie in zou moeten. Dat moet niet, sterker, dat mag je jezelf niet aan doen.quote:Ik wil echter niet meer!! Ik ga nog een keer naar haar terug (alleen). Ik zal dan allerlei dingen helder op papier zetten. Maar misschien hoor ik ook van haar dat het tactiek was? zodat hij zich in ieder geval laat behandelen....Als dat zo is zou ik geen minuut meer mee doen, je bent verdorie niet een hulpmiddeltje voor zijn therapie!quote:al met al dus dubbel!!! Eigenlijk wil ik nu gewoon door gaan, huis zoeken enz maar tja......

Het is denk ik te simpel om nu te zeggen; oke, ik kies voor mezelf en het laat me koud hoe het met hem verder gaat. Het is het beste dat er een goede omgangsregeling komt enz enz en misschien dat ik dus geduld moet hebben?



twijfel twijfel twijfel.......

Twijfel is logisch, er zijn veel dingen te overwegen. En natuurlijk zal je nog heel vaak twijfels hebben, want er moet ook iets goeds zijn geweest tussen jullie.



Maar over een paar dingen hoef je niet te twijfelen:



- Terug gaan naar een man die je doodsbang heeft gemaakt is NIET verstandig, tenzij er iets aan hem is veranderd waarvan jij, en jij alleen, vindt dat het genoeg nieuw vertrouwen geeft.

- Je partner/ex erkent zijn probleem niet, zolang hij blijft doen alsof het allemaal wel mee valt.





er is trouwens nog iets, wat je mee moet wegen, lijkt me. Het zou kunnen (ik denk het niet, maar het zou kunnen) dat het voor je kind beter was geweest als je was gebleven. Het zou ook kunnen dat het beter is (en op basis van wat je hier hebt verteld geloof ik dat zonder twijfel) voor je kind dat je bent weg gegaan. Maar ik denk dat je je kind echt beschadigd als je terug gaat zonder dat er daadwerkelijk iets grondig is verbeterd. Geloof me, je wil niet dat je kind in totale onzekerheid moet leven, en door nu terug te gaan, door niet eerst en absoluut voor jezelf en je kind te kiezen, breng je je kind een onzekerheid bij, die veel schade gaat aanrichten. Zoek hulp voor jezelf, niet voor je partner/ex, om dit soort zaken te onderzoeken, maar kies voor jezelf en je kind, twijfel nooit voor wie jij verantwoordelijk bent: voor jou en voor je kind.



Heel veel sterkte. Ik weet niet of het iets voor je betekent, maar weet dat er veel mensen zijn (alleen al op dit forum) die aan je denken, die op hun eigen manier zich al is het maar een klein beetje, met je verbonden weten.

Hoi moedertje, je hebt de juiste keuze gemaakt, door bij hem weg te gaan. Er is ook geen enkele goede reden om ooit weer terug te gaan. Alcohol, geweld en narcisme, is een gevaarlijk mengsel, en hij beseft dat nog steeds niet, dat hij daar een groot probleem heeft.



Moedig van je dat je hem op gang met therapie probeert te helpen, maar hij blijft verantwoordelijk voor zijn eigen leven. En heel wijs dat je niet alleen naar hem toegaat.



Sterkte kreeft

Heb ik iets gemist, is de vriend/ex van Moedertje narcistisch? Heeft de psycholoog dat gezegd?

Dubiootje, hij voldoet volledig aan die defenitie. Ik weet niet of die psycholoog dat heeft gezegd. Groetjes kreeft

Mmm Kreeft, is het niet wat kort door de bocht om op basis van wat je in dit topic leest, iemand zo'n etiket op te plakken?



Geweld en drank zijn al erg genoeg trouwens.

Dubiootje, hier zijn nog wat topics aan vooraf gegaan, en meestal ga ik niet kort door de bocht (oke mijn mening), als ik zoiets schrijf.

Het medelijden gevoel verdwijnt vanzelf.. Je moet je maar eens afvragen of hij nu ook medelijden met jou heeft, waarschijnlijk niet.

Ik zag ook steeds mijn ex voor me huilend als een zielig hoopje op de bank, deed mij ook wel wat, maar meteen dacht ik aan de doodsmomenten met hem en als ik gillend en doodsbang de straat oprende.. Hij had toen ook geen medelijden met mij..

Wat mijn mening van dronken mensen is, dat ze gewoon niet betrouwbaar zijn, liegen doen met of zonder drank hoor ze hebben hun eigen leven en manipuleren jou zo zoals hun het willen..

Moedertje, goed dat je duidelijk bent geweest tegen je ex! De beste manier om door te gaan is, denk ik, niet te veel meer na te denken en met anderen te praten over hem. Voor je het weet gaat er veel te veel aandacht en energie naar je ex en niet genoeg naar jouw en je dochter. Je hebt genoeg te doen om je eigen leven nu weer op de rails te krijgen. Ga dus niet al zijn woorden op een schaaltje wegen en je afvragen wat hij ermee bedoelde. Waarom wil jij zijn diepste gevoelens nog weten? Het gaat nu om jou en jij gaat zonder hem verder. Ga je eigen diepste gevoelens maar eens onderzoeken



De psycholoog kan je ook helpen een denkpatroon te doorbreken dat bij veel partners van alcoholisten ontstaat, namelijk zich verantwoordelijk voelen voor het welzijn van je partner.



sterkte!

dubio

quote:moedertje2007 schreef op 26 februari 2008 @ 16:05:

Rider; wat een geweldig bericht heb je achter gelaten. Ben je zelf ook hulpverlener ofzo?Niet echt quote:Ben trouwens benieuwd wat jullie hiervan vinden; het is vrij bekend dat mensen die dronken zijn dingen doen die ze niet zouden doen als ze nuchter zijn. Er zijn ook mensen die beweren dat dronken mensen juist hun diepste gevoelens uitspreken?.....wat ze niet durven te zeggen als ze nuchter zijn durven ze wel als ze dronken zijn....wat denken jullie hiervan?Ik weet het niet, ik weet wel dat ik nog nooit iets prettigs heb horen komen uit iemand die dronken is.

Wat betreft gedrag bij dronkenschap:



Wat er niet in zit, komt er ook niet uit. Maakt niet uit hoeveel alcohol je er in gooit. M.a.w. hij is gewoon zo, het komt er alleen eerder/heftiger uit als hij gedronken heeft. Het feit dat hij het allemaal een beetje bagatelliseert op het moment dat hij nuchter is zegt al genoeg....

En, ook niet onbelangrijk, hij gebruikt dronkenschap als excuus...maaarrr...hij neemt het besluit om die eerste slok te nemen als hij nuchter is. Dus.

Tja dronkenschap vervaagt de grenzen. oa die van fatsoen en normen. Dus ja ze zeggen eerlijk wat zij vinden op dat moment maar of het ook de waarheid is......

Neuh, het zal idd niet de waarheid zijn in het algemeen. Alleen wat ze dan voelen, en dat gevoel is vertroebeld.

Maar wat gedrag betreft zie je wel vaak de ware persoon naar bovenkomen. Vergelijk het maar met het drankje van dr Jekyl...

Ja het schild dat iedereen wel heeft om zijn minder mooie kanten sociaal wenselijk te houden, valt af bij ze. En vaak is het ook nog zo dat glashard kunnen liegen, ben er alleen nooit achter gekomen of ze bewust twee verhalen vertellen of dat ze hun eigen leugens geloven,...