Ben ik verwend?

24-07-2022 18:30 80 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Graag leg ik het volgende aan jullie voor. Ik ben benieuwd naar jullie (ongezouten) mening. Ik heb het geprobeerd kort te houden, maar voor wie anders afhaakt: een TL:DR in de laatste alinea.

Sinds ik zelf een dochter kreeg en enkele jaren daarna mijn relatie met haar vader eindigde ben ik psychisch in zwaar weer terechtgekomen. Ten dele komt dit door mijn borderline persoonlijkheidsstoornis, daar moet ik eerlijk over zijn, maar ook puzzel ik sinds ik zelf moeder ben fiks op mijn eigen jeugd. Door therapie en gesprekken met mijn ouders weet ik inmiddels dat ik daarin best wat gemist heb. Mijn moeder heeft een angststoornis, mijn vader is emotioneel erg afstandelijk. Hoewel ze het nu goed lijken te hebben is hun relatie geen makkie geweest.

Mijn ouders staan echt voor mij klaar, daar kan ik niks van zeggen. Als ik ze nu zou bellen, dan komen ze. De moeite zit 'm er in dat ze alleen in staat lijken te handelen vanuit hun eigen behoeftes, en dat wringt. Wat voorbeelden: of het gaat over cadeautjes (nooit iets dat ik zelf zou kiezen), over geld (altijd moet er iets heel expliciets van gekocht worden wat ik zelf niet nodig vind) of over uitjes met mij of kind (ergens heen waar wij allebei niets aan vinden, maar zij wel). Ook is er nooit een afspraak te maken; ze komen altijd te laat, of vergeten dingen die voor mij of dochter belangrijk zijn. Het is misschien een beetje bizar, maar pas sinds mijn dochter er is ben ik erachter hoe logisch het voelt om om haar input te vragen, om naar haar behoeftes te kijken. En nu wringt dus de schoen.

TL:DR Ik voel me schuldig. Er zijn volop mensen die nooit iets krijgen, waar de ouders niet naar om kijken. En ik, ik krijg van alles - mijn moeder belde net om te vragen of ze vanavond nog even mijn tuin kon komen doen (ondertiteling: 'het is hard nodig') maar het voelt altijd of het ter eer en meerdere glorie van mijn ouders zelf is, zodat ze het beeld van mij wat ze graag aan de buitenwereld laten zien kunnen versterken.

Ben ik verwend?
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik denk dat ze het goed bedoelen maar dat je gewoon beter moet aangeven wat jij verwacht of niet verwacht. En ja, dat zal je vaak moeten herhalen ben ik bang, maar denk dat dan pas het kwartje valt bij je ouders. Op deze manier lijkt het mij heel lastig en steeds lastiger worden want dat gaat wringen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Wordt volwassen.

Waarom zou je van alles moeten krijgen van je ouders?

Dus die tuin doen, dat is niet omdat jij het wil? Best apart dat je zelfs, daar een negatieve draai aan weet te geven, maar je neemt het wel allemaal aan. Het zijn niet je twee slaven hé: je bent een volwassen vrouw...op een dag zijn deze mensen weg uit jouw leven dan liggen zij onder de zoden.

Het zou ook zo kunnen zijn dat je in veel negatief over je ouders denkt, omdat je het ergens niet leuk vindt dat je niet echt onafhankelijk bent en dus geef je op ze af om jezelf beter te voelen.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
Alle reacties Link kopieren Quote
viva-amber schreef:
24-07-2022 19:05
Wordt volwassen.

Waarom zou je van alles moeten krijgen van je ouders?

Dus die tuin doen, dat is niet omdat jij het wil? Het zijn niet je twee slaven hé: je bent een volwassen vrouw.

Het zou ook zo kunnen zijn dat je in veel negatief over je ouders denkt, omdat je het ergens niet leuk vindt dat je niet echt onafhankelijk bent en dus geef je op ze af om jezelf beter te voelen.
Oh wow dat is wel een heel ongezouten mening. Dat eerste kan, daar wil ik prima naar kijken. Maar verder lijkt het door jouw reactie alsof ik me verkeerd of onvolledig uitgedrukt heb. Ik vraag letterlijk nooit ergens om aan mijn ouders, al sinds mn twaalfde niet. Niet om cadeau's, niet om geld of gunsten. Dat van de tuin heb ik trouwens ook niet aangenomen. Ik koop morgen zelf een snoeischaar.

Dat laatste over onafhankelijkheid dat begrijp ik niet helemaal. Kan je me dat uitleggen?
sophie* wijzigde dit bericht op 24-07-2022 19:12
23.03% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Ja, je bent verwend.
Alle reacties Link kopieren Quote
sophie* schreef:
24-07-2022 19:09
Oh wow dat is wel een heel ongezouten mening. Dat eerste kan, daar wil ik prima naar kijken. Maar verder lijkt het door jouw reactie alsof ik me verkeerd of onvolledig uitgedrukt heb. Ik vraag letterlijk nooit ergens om aan mijn ouders, al sinds mn twaalfde niet. Niet om cadeau's, niet om geld of gunsten.

Dat laatste over onafhankelijkheid dat begrijp ik niet helemaal. Kan je me dat uitleggen?
Je zegt ook geen nee tegen wat zij wel aandragen.

Als je onafhankelijk bent, doe je zelf de tuin of huur je een tuinman.

Het feit dat je alles maar aanpakt en je ouders voor je laat werken op een zwetterige zomeravond: dat doen onafhankelijke mensen niet.
Je zegt dat je het niet eens wil en dat zij foute motieven hebben: een volwassen persoon blijft dan bij zijn eigen mening en zegt: nee, dank je wel mam.

Als het allemaal zo naar is, wat zij voor je doen: dan trek je een grens en laat je het niet allemaal aanleunen.
Ik kan maar 1 reden bedenken waarom je geen nee zegt: het is allemaal toch wel handig. Misschien eens naar je eigen motieven kijken ipv aannames in het negatieve over de motieven van eenn ander.

Volwassen onafhankelijke mensen zeggen soms nee, dank je wel tegen hun ouder: dat krijg jij je mond niet uit. Je denk slecht over je moeder die je straks laat staan zweten in je tuin. Je hebt weinig karakter.
viva-amber wijzigde dit bericht op 24-07-2022 19:17
22.72% gewijzigd
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
Alle reacties Link kopieren Quote
Tijd om voor een stuk grenzen aan te geven.

Dus nee, die tuin moet niet vanavond gedaan worden. En zal je zelf wel doen als je dat nodig acht.
Eindeloze nutteloze cadeaus en uitjes zijn ook niet persé nodig.

En als dat aangeven hen wegdrijft ... so be it.


Tegelijk moet je hen ook weer niet helemaal afschieten.
En kan je ook af en toe water bij de wijn doen en een uitje doen dat voor hen leuker is dan voor jou. Of toch af en toe iets aannemen.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Alle reacties Link kopieren Quote
sophie* schreef:
24-07-2022 19:09
Oh wow dat is wel een heel ongezouten mening. Dat eerste kan, daar wil ik prima naar kijken. Maar verder lijkt het door jouw reactie alsof ik me verkeerd of onvolledig uitgedrukt heb. Ik vraag letterlijk nooit ergens om aan mijn ouders, al sinds mn twaalfde niet. Niet om cadeau's, niet om geld of gunsten.

Dat laatste over onafhankelijkheid dat begrijp ik niet helemaal. Kan je me dat uitleggen?
Ik vind je reactie op Amber heel volwassen.
Nee hoor, dit ligt niet aan hoe jij het verwoord, Amber is gewoon een mega-chagrijn.

Dat je ouders te laat komen, belangrijke dingen vergeten en niet vragen wat je dochter vindt is inderdaad niet leuk. Kan je er met hen over praten?
Alle reacties Link kopieren Quote
Je ouders houden je nog graag aan hun lijntje dus.
Ze controleren je gangen met expliciete cadeaus, geoormerkt geld en ook komen zij je tuin naar hun smaak opruimen.
Ze hebben vast ook de sleutel van je huis en ze hebben vast nog het idee dat jij eigenlijk gewoon nog thuis woont, maar dan in een apart huis.

Ze zien je nog niet volwassen, maar nog als hun (kleine) dochter.
En jij blijft in de kind rol, door niet tegen ze in te gaan en braaf te gehoorzamen.

Zeg: 'nee, de tuin doe ik zelf als het straks is afgekoeld'
'Ik zou het geld wel aan willen nemen, maar als ik per se dat uitje ervoor moet doen, hou het geld dan liever, want ik zou het graag ergens anders aan besteden'
'Mam, kind is nu in de (insert onderwerp) - fase. Ik zou graag zien dat je daar een cadeau van uitzoekt, daar maak je haar erg blij mee'
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
Alle reacties Link kopieren Quote
Doreia* schreef:
24-07-2022 19:16
Je ouders houden je nog graag aan hun lijntje dus.
Ze controleren je gangen met expliciete cadeaus, geoormerkt geld en ook komen zij je tuin naar hun smaak opruimen.
Ze hebben vast ook de sleutel van je huis en ze hebben vast nog het idee dat jij eigenlijk gewoon nog thuis woont, maar dan in een apart huis.

Ze zien je nog niet volwassen, maar nog als hun (kleine) dochter.
En jij blijft in de kind rol, door niet tegen ze in te gaan en braaf te gehoorzamen.

Zeg: 'nee, de tuin doe ik zelf als het straks is afgekoeld'
'Ik zou het geld wel aan willen nemen, maar als ik per se dat uitje ervoor moet doen, hou het geld dan liever, want ik zou het graag ergens anders aan besteden'
'Mam, kind is nu in de (insert onderwerp) - fase. Ik zou graag zien dat je daar een cadeau van uitzoekt, daar maak je haar erg blij mee'
Pff. Dankjewel. Ik raakte echt een beetje in de war van de posts van een andere forummer. Fijn dat jij dit zo verwoordt.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik vind het een beetje afhankelijk van de inhoud van de afgedwongen cadeaus/hulp.

Even overdreven: Als ze jullie tandenborstels geven en als uitje meenemen naar (tegen heug en meug roepen ze nog “joepie, leuk!) tandarts, dan beoordeel ik dat anders dan een prinsessenjurk voor een bomenklimster en een dagje uit naar het strijkijzermuseum.

Grenzen en wensen mag je altijd aangeven. Soms is dat nodig, soms is dat handig, soms geeft het enkel gedoe.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
Alle reacties Link kopieren Quote
SunShine35 schreef:
24-07-2022 19:15
Ik vind je reactie op Amber heel volwassen.
Nee hoor, dit ligt niet aan hoe jij het verwoord, Amber is gewoon een mega-chagrijn.

Dat je ouders te laat komen, belangrijke dingen vergeten en niet vragen wat je dochter vindt is inderdaad niet leuk. Kan je er met hen over praten?
Inderdaad. TO, je hebt met je reactie laten zien dat je een stuk volwassener bent dan Amber ;) dus lekker laten gaan dat soort forummers. Zitten er helaas meer van op dit forum.
wij slapen nooit.
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat mis je in het contact met je ouders en is het bespreekbaar en/of haalbaar?

Zoals ik het lees klinkt het vooral alsof je je niet gezien voelt door je ouders. En dat zit er misschien ook gewoon niet in, maar dat weet je denk ik zelf het beste.
Alle reacties Link kopieren Quote
sophie* schreef:
24-07-2022 19:09
Oh wow dat is wel een heel ongezouten mening.
Even kijken naar wie het zegt, uit viva-amber komt zelden een vriendelijk woord, hetzelfde geldt voor jo12345.
susan wijzigde dit bericht op 24-07-2022 19:28
6.98% gewijzigd
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Alle reacties Link kopieren Quote
My 2 cents:

Nee.

Het is prima om gezonde grenzen te stellen.

Maar applaus ga je, verwacht ik, niet krijgen van je ouders hierin. Want wat ik zo lees zijn ze vrij inflexibel en egocentrisch. (los van het feit dat ze waarschijnlijk veel van je houden en op hun manier je veel willen geven).

Dus het wordt een wat eenzame bezigheid. Maar dat was het al.

Je kan van iemand houden en tegelijk je kapot ergeren.

Als je kunt loslaten dingen van hen te verlangen, en hen af en toe wat kunt geven (tijd, aandacht) vanuit jouw positie als volwassen dochter, kan het zijn dat je veel minder wrok voelt, hen kunt accepteren voor wie ze zijn. Met fouten en al. Zonder dat je je een pion van hun gedrag voelt.
hanke321 wijzigde dit bericht op 24-07-2022 19:29
7.56% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik begrijp wat je bedoelt, mijn ouders zijn ook zo. Mijn vader doet mijn tuin, maar het moet op zijn manier. Ik heb er weinig over te zeggen (een keer gedaan en toen kreeg ik te horen wat een ondankbaar nest ik was). Hij bedoelt het niet slecht en wil dat alles in orde is met mij. Hij is net zoals de jouwe emotioneel afstandelijk en dus kan hij "ik hou van jou" niet over zijn lippen krijgen en wordt recalcitrant als zijn goede bedoelingen worden afgewezen.

Mijn moeder kan zich niet inleven in andere mensen en dus zijn uitjes ook op haar manier. Ze kan bijvoorbeeld ook niet begrijpen waarom iemand iets interessant vindt dat zij niet vindt en omgekeerd. Nu vragen ze wel wat ik graag als cadeau wil, maar dan nog doen ze het op hun manier.

Ze komen beide uit gezinnen waar emoties en gevoelens van kinderen niet belangrijk waren. "Als de grote mensen praten moeten de kleine kinderen zwijgen" was een standaardzin tijdens hun jeugd in het katholieke Vlaanderen van de jaren 60. Het is dus geen slechte wil, ze hebben gewoon nooit anders geleerd en kunnen niet anders denken en handelen nu.

Ben je verwend? Ja en nee, het is geen ideale relatie en soms wil ik ze gewoon hard door elkaar schudden. Ik rol echter eens met mijn ogen en denk er het mijne van. Ik heb rond me gezien hoe slecht relaties met ouders kunnen zijn, dat die personen het contact verbreken en therapie nodig hebben om hun jeugd te verwerken.

Ik hou van mijn ouders en zou ze heel erg missen, ook hun soms bizarre kantjes.

(En loep Amber even, die kan niet anders dan kattig reageren)
Alle reacties Link kopieren Quote
Ja, ik vind je ook erg verwend klinken!

Heb jij je weleens afgevraagd of verdiept in de jeugd die je ouders hebben gekregen bijvoorbeeld? Als ik mijn ouders moet vergelijken met mijn huidige leven zou ik bepaalde dingen ook heel anders doen en aanpakken, maar dat wil absoluut niet zeggen dat mijn aanpak of gedachten daarover beter zijn. Ik kan dingen in perspectief zien, zeker ook generatie-gerelateerd. Zo was het in de jeugd van mijn ouders heel normaal dat zij bijv op school ‘klappen’ kregen van een leraar, daar zou je in mijn jeugd niet meer mee weggekomen zijn. Zo was het ook vrij normaal dat mijn moeder na de huishoudschool in een fabriek ging werken en na trouwen stopte met werken bijvoorbeeld en het gezin ging runnen, ook iets wat anno 2022 totaal anders is.

Je kunt van je ouders niet verwachten dat zij klakkeloos meegegroeid zijn met alle veranderingen in de loop der jaren. Ik lees niet dat zij jou verwaarloosd hebben, zij jou een vreselijke jeugd hebben gegeven, waarom kun je dát niet zien? Je zegt dat ze meteen naar je toekomen als het nodig is, dat ze er dus voor je zijn wanneer nodig, dat is toch geweldig?

Jij hebt het over cadeautjes krijgen waarom je niet hebt gevraagd, ze soms dingen vergeten die belangrijk voor jou of dochter zijn etc, maar serieus, dat zijn toch zaken waarover je in gesprek kunt gaan? En je ouders jouw tuin laten doen, écht, dat je het überhaupt door hen laat doen……. Dus ja, ik vind je heel erg verwend en vooral ook ondankbaar en empathieloos klinken, vreselijk!
Live Life to the fullest
Ik denk dat Doreia*het heel mooi omschrijft.
Je ouders zijn nog steeds aan het 'ouderen' over jou, hun kind.

Jij moet nog even flink de puberteit door. Het losmaakdeel dus.
Alle reacties Link kopieren Quote
To: als je niet aangeeft wat je wel wil en je zegt nee tegen wat je niet wil: hoe moeten jouw ouders dan weten wat je wel wil?

Jij zegt dat zij het moeten vragen, het is echter nogal passief agressief om verongelijkt alles aan te nemen wat zij wel aandragen, er over te klagen, slechte te denken over motieven en om hetgeen geen wat je wel en niet wil voor je te houden. Je bent een volwassen vrouw, geen boos en verongelijkt kind van 8 die de verkeerde barbie krijgt met sinterklaas of die met de stoomtrein naar Enkhuizen moet ipv naar de Efteling.

Je kan prima nee zeggen wanneer iets je niet aan staat en je kan ook prima zelf eens iets voorstellen mbt wat je wel wil.
viva-amber wijzigde dit bericht op 24-07-2022 19:37
31.33% gewijzigd
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
Ik herken het niet maar ik kan me er wel iets bij voorstellen. Helemaal als je zelf kinderen hebt vallen bepaalde dingen meer op.
Soms is iets ook gewoon wat het is. Ze doen hun best, ze houden zo te zien van je. Vanuit hen kun je hier geen begrip voor krijgen denk ik. Het is misschien eens interessant om te vragen hoe hun eigen jeugd was.
Vaak geven ouders iets wat ze zelf hebben gemist. Begrip kan al veel oplossen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Misschien moet je gewoon simpel nee zeggen en je eigen boontjes doppen.
Nee, ik vind je niet verwend. Ik vind het ook logisch om naar de input/behoeften te kijken van anderen. Het is jammer dat jij dat gevoel bij je ouders niet hebt. Dat je op andere vlakken niet tekort bent gekomen, betekent niet dat je hier niet van mag balen.

Vond zelf het advies van Doreia ook nuttig. Hoop dat je daar wat mee kunt.
Alle reacties Link kopieren Quote
Hier ook alleen ervaring met ouders en schoonouders die gul geven vanuit hun eigen perspectief... gelukkig zijn we snel blij. Al heb ik ook wel eens gewoon een lelijke vaas teruggegeven omdat ik niet eens van snijbloemen hou en er dus ook verder geen functie voor kon verzinnen. Schoonmoeder vind het inmiddels gelukkig prima dat ik sommige dingen doorgeef of zelfs verkoop.
Qua uitjes zou ik om en om hanteren, dat moet toch gewoon kunnen? Stel ze gaan dan niet mee ook goed. Ga jij de volgende keer niet mee naar iets van hen.
Lorem Ipsum
Hebben je ouders veel zorg om je gehad
Borderline
Psychisch zwaar weer

Kan het zijn dat je ze toen hard nodig had?
Alle reacties Link kopieren Quote
Dankjewel voor jullie berichten. Ik lees alles aandachtig (en met een zekere spanning) en leg ook zeker jullie kritische punten niet naast me neer.

Voor wat betreft de jeugd van mijn ouders. Die was anders dan die van mij, ja, 'natuurlijk' wil ik bijna zeggen. Beide komen ze uit grote gezinnen waarin weinig ruimte was voor het vormen van een eigen identiteit en des te meer voor dankbaarheid voor wat je dan wél kreeg. Ik kan het daarmee ook zeker voor een gedeelte plaatsen en ben daar ook heus bereid toe, dat neemt echter niet alle wrijving weg wanneer diezelfde normen op mij geplakt worden.

Uit wat ik tot nu toe gelezen heb neem ik mee dat ik mezelf beter uit mag spreken, me verder los mag maken maar zeker ook mag kijken naar de (liefdevolle!) intentie die ze hebben in plaats van naar de uitvoering.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven