Relaties
alle pijlers
Bepalen wat je nou eigenlijk voelt en waar je goed aan doet.
maandag 23 september 2024 om 12:55
Goedemiddag allemaal..
Al enige weken loop ik rond met een enorme spaghetti aan gedachtes en gevoelens.
En ik kom er maar niet uit.. dacht, wellicht willen jullie met me mee denken.
Heb deze tekst inmiddels al 3 keer gewist en ben weer opnieuw begonnen omdat ik het zo moeilijk vind om onder woorden te krijgen waar ik nu eigenlijk écht mee zit. Ik krijg mijn hoofd er niet omheen..
Situatie:
Ik; Vrouw, 40 gepasseerd, lange relatie met man die wat ouder is samen samengesteld hamonieus gezin.
Puber kinderen die allemaal hun eigen pad gaan bewandelen, steeds meer van huis weg zijn.
Vriend en ik hebben zo onze dingen maar er zijn geen echte grote issues, hebben een fijne relatie, kunnen goed praten. Hij is gevoelig en meedenkend. Ik kan oprecht zeggen dat ik van hem hou. Verder hebben er ook geen grote veranderingen plaatsgevonden.
Maar nu.. sinds een paar weken, ben ik zo ontzettend onrustig.
Voel me ontevreden, vraag me af of ik niet iets anders wil in het leven. Of dit het nu is. Vraag me af of ik dit nog allemaal wel wil. Dit leven wat ik nu heb. Voel de drang naar vrijheid, naar dingen ontdekken, andere dingen, andere mensen.
Rationeel gezien vind ik mezelf een aansteller. Ik heb alles wat een mens zich kan wensen.
Nu ben ik altijd wel een beetje een onrustig mens geweest maar dat knagende gevoel wordt steeds erger en voor mijn gevoel sta ik nu echt op een kantelpunt.
Ik deel al mijn spinsels met mijn vriend, we kunnen er goed over praten, hij wil me 'laten' om zelf dingen op een rijtje te krijgen (met laten bedoel ik, niet opdringen, geen initiatief nemen tot seks, maar gewoon er voor me zijn en mij leidend laten zijn)
Alleen ik merk dat het z'n tol eist.
Hij kan me niet geruststellen en door zijn gevoelige aard wordt hij wordt onzeker, onrustig, verdrietig, kan niet slapen en loopt nachten te spoken, gaat bijv midden in de nacht wandelen.
Vervolgens voel ik me schuldig, wil ik hém geruststellen maar dat kan ik niet want ik weet niet wat en waarom ik de dingen voel zoals ik ze nu doe.
Is het de leeftijd? Is het maar een fase? Krijgt iedereen hier last van?
Ook ben ik naar een psycholoog geweest inmiddels, jammer genoeg was er geen klik maar twijfel nu om verder te zoeken... Vraag me af of iemand me uberhaubt wel kan helpen, als ik het al niet weet, hoe kan iemand anders dan zeggen wat ik moet doen, waar ik goed aan doe.
Zal zelf keuzes moeten gaan maken.
Ik laat het voor nu even hier bij, anders wordt het ratelen.
Hoop herkenning en inzicht te krijgen hier, alvast bedankt! Hoop niet dat het een te vaag en warrig verhaal is.
Al enige weken loop ik rond met een enorme spaghetti aan gedachtes en gevoelens.
En ik kom er maar niet uit.. dacht, wellicht willen jullie met me mee denken.
Heb deze tekst inmiddels al 3 keer gewist en ben weer opnieuw begonnen omdat ik het zo moeilijk vind om onder woorden te krijgen waar ik nu eigenlijk écht mee zit. Ik krijg mijn hoofd er niet omheen..
Situatie:
Ik; Vrouw, 40 gepasseerd, lange relatie met man die wat ouder is samen samengesteld hamonieus gezin.
Puber kinderen die allemaal hun eigen pad gaan bewandelen, steeds meer van huis weg zijn.
Vriend en ik hebben zo onze dingen maar er zijn geen echte grote issues, hebben een fijne relatie, kunnen goed praten. Hij is gevoelig en meedenkend. Ik kan oprecht zeggen dat ik van hem hou. Verder hebben er ook geen grote veranderingen plaatsgevonden.
Maar nu.. sinds een paar weken, ben ik zo ontzettend onrustig.
Voel me ontevreden, vraag me af of ik niet iets anders wil in het leven. Of dit het nu is. Vraag me af of ik dit nog allemaal wel wil. Dit leven wat ik nu heb. Voel de drang naar vrijheid, naar dingen ontdekken, andere dingen, andere mensen.
Rationeel gezien vind ik mezelf een aansteller. Ik heb alles wat een mens zich kan wensen.
Nu ben ik altijd wel een beetje een onrustig mens geweest maar dat knagende gevoel wordt steeds erger en voor mijn gevoel sta ik nu echt op een kantelpunt.
Ik deel al mijn spinsels met mijn vriend, we kunnen er goed over praten, hij wil me 'laten' om zelf dingen op een rijtje te krijgen (met laten bedoel ik, niet opdringen, geen initiatief nemen tot seks, maar gewoon er voor me zijn en mij leidend laten zijn)
Alleen ik merk dat het z'n tol eist.
Hij kan me niet geruststellen en door zijn gevoelige aard wordt hij wordt onzeker, onrustig, verdrietig, kan niet slapen en loopt nachten te spoken, gaat bijv midden in de nacht wandelen.
Vervolgens voel ik me schuldig, wil ik hém geruststellen maar dat kan ik niet want ik weet niet wat en waarom ik de dingen voel zoals ik ze nu doe.
Is het de leeftijd? Is het maar een fase? Krijgt iedereen hier last van?
Ook ben ik naar een psycholoog geweest inmiddels, jammer genoeg was er geen klik maar twijfel nu om verder te zoeken... Vraag me af of iemand me uberhaubt wel kan helpen, als ik het al niet weet, hoe kan iemand anders dan zeggen wat ik moet doen, waar ik goed aan doe.
Zal zelf keuzes moeten gaan maken.
Ik laat het voor nu even hier bij, anders wordt het ratelen.
Hoop herkenning en inzicht te krijgen hier, alvast bedankt! Hoop niet dat het een te vaag en warrig verhaal is.
maandag 23 september 2024 om 13:00
En wat als je echt wat nieuws gaat ondernemen al dan niet met je partner?
Ga een leuke nieuwe hobby/sport doen
Ga eindelijk eens die reis maken alleen of samen die je altijd al wilde doen
Start je eigen bedrijf on the side als je dat altijd al wilde
Je kinderen zijn niet meer zo afhankelijk van je, dus pak die ruimte lekker om dingen te doen die jij graag wil. Met die nieuwe dingen kom je ook altijd weer in een andere omgeving met nieuwe mensen.
Ga een leuke nieuwe hobby/sport doen
Ga eindelijk eens die reis maken alleen of samen die je altijd al wilde doen
Start je eigen bedrijf on the side als je dat altijd al wilde
Je kinderen zijn niet meer zo afhankelijk van je, dus pak die ruimte lekker om dingen te doen die jij graag wil. Met die nieuwe dingen kom je ook altijd weer in een andere omgeving met nieuwe mensen.
maandag 23 september 2024 om 13:05
Lijkt me heel lastig.
Het klinkt ook een beetje als de midlife crisis die ik en sommige mensen om mij heen momenteel hebben.
Dan voel je je idd een aansteller, want ik heb ook alles, maar geniet er vaak niet van omdat ik denk dat ik iets "moet".
Ik zou wel gaan praten met iemand. Omdat ik merk dat het mij heel erg helpt. Heb zelf een fijne haptotherapeut die ik een aantal keren per jaar zie en die me altijd weer de spiegel voorhoudt. Maar ook met een vriendin is het soms goed praten over zulke dingen. Heb je mensen in je privé met wie je goed kan praten?
Ben je wel eens een tijdje alleen weg geweest, op vakantie ?
Het klinkt ook een beetje als de midlife crisis die ik en sommige mensen om mij heen momenteel hebben.
Dan voel je je idd een aansteller, want ik heb ook alles, maar geniet er vaak niet van omdat ik denk dat ik iets "moet".
Ik zou wel gaan praten met iemand. Omdat ik merk dat het mij heel erg helpt. Heb zelf een fijne haptotherapeut die ik een aantal keren per jaar zie en die me altijd weer de spiegel voorhoudt. Maar ook met een vriendin is het soms goed praten over zulke dingen. Heb je mensen in je privé met wie je goed kan praten?
Ben je wel eens een tijdje alleen weg geweest, op vakantie ?
maandag 23 september 2024 om 13:09
Nou, dat is dus het tegenstrijdige.TinyTiny schreef: ↑23-09-2024 13:00En wat als je echt wat nieuws gaat ondernemen al dan niet met je partner?
Ga een leuke nieuwe hobby/sport doen
Ga eindelijk eens die reis maken alleen of samen die je altijd al wilde doen
Start je eigen bedrijf on the side als je dat altijd al wilde
Je kinderen zijn niet meer zo afhankelijk van je, dus pak die ruimte lekker om dingen te doen die jij graag wil. Met die nieuwe dingen kom je ook altijd weer in een andere omgeving met nieuwe mensen.
Wanneer we dingen gaan doen samen, dat doen we namelijk genoeg.
Dan is het fijn EN heb ik dat knagende rotgevoel.
Het gevoel van 'Dit is fijn, dit is goed, dit is gezellig' lijkt wel niet te kunnen overheersen.
maandag 23 september 2024 om 13:09
maandag 23 september 2024 om 13:12
Jij hebt momenteel last van een midlife crisis? Hoe uit zich dat dan precies en hoe ga jij en je partner hier mee om? Alleen op vakantie nog nooit gedaan, kan dat helpend zijn? Stomme vraag misschien maar... waarom precies?bijtie schreef: ↑23-09-2024 13:05Lijkt me heel lastig.
Het klinkt ook een beetje als de midlife crisis die ik en sommige mensen om mij heen momenteel hebben.
Dan voel je je idd een aansteller, want ik heb ook alles, maar geniet er vaak niet van omdat ik denk dat ik iets "moet".
Ik zou wel gaan praten met iemand. Omdat ik merk dat het mij heel erg helpt. Heb zelf een fijne haptotherapeut die ik een aantal keren per jaar zie en die me altijd weer de spiegel voorhoudt. Maar ook met een vriendin is het soms goed praten over zulke dingen. Heb je mensen in je privé met wie je goed kan praten?
Ben je wel eens een tijdje alleen weg geweest, op vakantie ?
Heb meerdere mensen waar ik heel goed mee kan praten gelukkig. En die houden mij zeker een spiegel voor.
En ik snap wat ze zeggen, snap alles, alleen dat knagende gevoel bijft.
Ik word er ongelukkig van.
meeklets23 wijzigde dit bericht op 23-09-2024 14:08
Reden: aanpassing
Reden: aanpassing
0.48% gewijzigd
maandag 23 september 2024 om 13:15
Kan goed hoor.
Je oestrogeen levels oa beginnen ruim voordat je menstruatiecyclus verandert al te dalen. Ik heb jaren niet begrepen waarom ik me zo ongelukkig voelde.
maandag 23 september 2024 om 13:21
Owjeetje.
Wat heb je er aan gedaan, of beter nog, hoe kwam je erachter dan? En hoe uitte jouw ongelukkige gevoel zich?
maandag 23 september 2024 om 13:21
Kan goed hoor, Midlife.
Google er maar eens op. Is helemaal niet raar en hoort bij de fases in je leven.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Midlifecrisis
En kijk goed waar je onrust/ontvredenheid zit. Ik ben bv gaan omscholen en een compleet andere werkrichting ingeslagen.
Google er maar eens op. Is helemaal niet raar en hoort bij de fases in je leven.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Midlifecrisis
En kijk goed waar je onrust/ontvredenheid zit. Ik ben bv gaan omscholen en een compleet andere werkrichting ingeslagen.
Ik ben niet altijd sarcastisch. Soms slaap ik.
maandag 23 september 2024 om 13:24
En dat hoeft het dan ook niet te zijn. Het kan.
Ik ben niet altijd sarcastisch. Soms slaap ik.
maandag 23 september 2024 om 13:25
Ga zeker kijken.PoesmetLaarzen schreef: ↑23-09-2024 13:21Kan goed hoor, Midlife.
Google er maar eens op. Is helemaal niet raar en hoort bij de fases in je leven.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Midlifecrisis
En kijk goed waar je onrust/ontvredenheid zit. Ik ben bv gaan omscholen en een compleet andere werkrichting ingeslagen.
Ik projecteer nu mij onrust en onvrede op mijn relatie. Dat het daar niet goed zit. Dat ik het daar moet zoeken.
Qua werk/hobby's zit ik denk ik wel okay..?
En mijn vriend snapt er niets van.. hij is en doet zoals hij altijd was/is.
maandag 23 september 2024 om 13:31
Ik ken best veel vrouwen die na hun 40ste of tegen hun 50ste nog een compleet andere richting zijn ingeslagen. Ofwel in hun werk, ofwel in de liefde. Vrouwen die kunstenaar zijn geworden, of zenleraar, of die hun huisje-boompje-beestje verlieten voor een nieuwe liefde. Blijkbaar is dat de leeftijd waarop je denkt: nu of helemaal niet meer.
Onrust is dus niet raar. Maar ja, dat vertelt jou natuurlijk nog niet wat je ermee moet.
Onrust is dus niet raar. Maar ja, dat vertelt jou natuurlijk nog niet wat je ermee moet.
maandag 23 september 2024 om 13:32
Veel ziekenhuizen hebben tegenwoordig een menopauzepoli of overgangsspreekuur. Via de huisarts kun je een verwijzing krijgen. In mijn omgeving slikt iemand nu hormonen tegen de klachten en zij vaart daar wel bij. Als het je leven zo vervelend beïnvloedt als ook voor jou het geval is, dan is een consult geen overbodige luxe. Daarna kun je altijd nog besluiten of je het accepteren wil zoals het is of liever met medicatie start, als dat een optie zou blijken te zijn.
maandag 23 september 2024 om 13:32
Herken er heeeeel veel uitPoesmetLaarzen schreef: ↑23-09-2024 13:21Kan goed hoor, Midlife.
Google er maar eens op. Is helemaal niet raar en hoort bij de fases in je leven.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Midlifecrisis
En kijk goed waar je onrust/ontvredenheid zit. Ik ben bv gaan omscholen en een compleet andere werkrichting ingeslagen.
Maar ik lees nergens dat als je blijft zitten waar je zit zeg maar, dat je het dan ontgroeid.
Als ik het gewoon uitzit, dan gaat het voorbij?
maandag 23 september 2024 om 13:34
Nee precies. En degene die het ook hebben gehad maar die zijn blijven zitten, blijven doen wat ze deden, bij hun partner bleven.. zijn die evengoed gelukkig en rustig inmiddels?xynix schreef: ↑23-09-2024 13:31Ik ken best veel vrouwen die na hun 40ste of tegen hun 50ste nog een compleet andere richting zijn ingeslagen. Ofwel in hun werk, ofwel in de liefde. Vrouwen die kunstenaar zijn geworden, of zenleraar, of die hun huisje-boompje-beestje verlieten voor een nieuwe liefde. Blijkbaar is dat de leeftijd waarop je denkt: nu of helemaal niet meer.
Onrust is dus niet raar. Maar ja, dat vertelt jou natuurlijk nog niet wat je ermee moet.
Daar ben ik ook benieuwd naar
maandag 23 september 2024 om 13:34
Absoluut. Maar het is wel een lange zit.
maandag 23 september 2024 om 13:35
Dankjewel, ga hier even verder naar opzoekGemberthee schreef: ↑23-09-2024 13:32Veel ziekenhuizen hebben tegenwoordig een menopauzepoli of overgangsspreekuur. Via de huisarts kun je een verwijzing krijgen. In mijn omgeving slikt iemand nu hormonen tegen de klachten en zij vaart daar wel bij. Als het je leven zo vervelend beïnvloedt als ook voor jou het geval is, dan is een consult geen overbodige luxe. Daarna kun je altijd nog besluiten of je het accepteren wil zoals het is of liever met medicatie start, als dat een optie zou blijken te zijn.
maandag 23 september 2024 om 13:39
Maar gaan die dingen doen dan om een keertje uit eten, een keer de stad in, of doen jullie ook echt eens iets nieuws?MeeKlets23 schreef: ↑23-09-2024 13:09Nou, dat is dus het tegenstrijdige.
Wanneer we dingen gaan doen samen, dat doen we namelijk genoeg.
Dan is het fijn EN heb ik dat knagende rotgevoel.
Het gevoel van 'Dit is fijn, dit is goed, dit is gezellig' lijkt wel niet te kunnen overheersen.
Ik merk daar echt wel een verschil in. Als ik echt iets nieuws doe, voel ik me namelijk weer uitgedaagd en niet in de sleur van alles wat elke dag al zo is. Kan ook een studie zijn of wat dan ook bij je past.
tinytiny wijzigde dit bericht op 23-09-2024 13:51
0.08% gewijzigd
maandag 23 september 2024 om 13:42
Ook al is het de menopauze / mid life, nog steeds kan je onderzoeken wat je nou eigenlijk wil. En dat hoeft nog niet direct de allerhevigste verandering te zijn zoals je relatie verbreken en verhuizen naar het buitenland oid, er zijn zo veel dingen die je kan proberen die wellicht al beantwoorden aan je gevoel van vrijheid.
Zoals de eerste reactie al zei; wat als je eens iets ervan gaat proberen? Ga eens alleen op vakantie, je ervaart dan hoe het is om helemaal zelf je eigen plan te trekken, alles wat je doet of laat doe je alleen omdat jij er op dat moment zin in hebt - geen rekening met een ander te houden. Ook gaf dat mij bijvoorbeeld ook de kans om te missen en waarderen wat er thuis allemaal is.
Een nieuwe sport of hobby of meerdere van zulke reizen helpen ook met nieuwe mensen ontmoeten. Ook dat kan wanneer je in sleur of frustratie zit zo rooskleurig lijken, maar wanneer je de mensen echt ontmoet zie je dat iedereen makken heeft, of saaie verhalen, of in de neus peutert wanneer ze denken dat je dat niet ziet maar je zag het toch.
Je kan zo veel al uitproberen en meemaken zonder dat je meteen helemaal meegaat in de impuls om alles om te gooien en dat kan ook al ruimte creeëren om je partner weer te gaan missen en verlangen naar wat jullie al hebben.
Ik probeer zelf weg te blijven van jezelf rationeel veroordelen en een aansteller te noemen bijvoorbeeld, in plaats van dat afrekenen kijk er eens met nieuwsgierigheid naar en onderzoek wat kan. Als een van je kids bij je zou komen met deze gedachtespinsels en behoefte aan iets anders, maar nog niet zou weten wat - zou je hun dan ook een aansteller noemen? Of zou je eens met ze gaan kijken wat dan, misschien eens mee wat nieuws proberen? Probeer dat ook met jezelf te doen en dan wordt dat gevoel ook al minder groots en heftig en deprimerend.
Zoals de eerste reactie al zei; wat als je eens iets ervan gaat proberen? Ga eens alleen op vakantie, je ervaart dan hoe het is om helemaal zelf je eigen plan te trekken, alles wat je doet of laat doe je alleen omdat jij er op dat moment zin in hebt - geen rekening met een ander te houden. Ook gaf dat mij bijvoorbeeld ook de kans om te missen en waarderen wat er thuis allemaal is.
Een nieuwe sport of hobby of meerdere van zulke reizen helpen ook met nieuwe mensen ontmoeten. Ook dat kan wanneer je in sleur of frustratie zit zo rooskleurig lijken, maar wanneer je de mensen echt ontmoet zie je dat iedereen makken heeft, of saaie verhalen, of in de neus peutert wanneer ze denken dat je dat niet ziet maar je zag het toch.
Je kan zo veel al uitproberen en meemaken zonder dat je meteen helemaal meegaat in de impuls om alles om te gooien en dat kan ook al ruimte creeëren om je partner weer te gaan missen en verlangen naar wat jullie al hebben.
Ik probeer zelf weg te blijven van jezelf rationeel veroordelen en een aansteller te noemen bijvoorbeeld, in plaats van dat afrekenen kijk er eens met nieuwsgierigheid naar en onderzoek wat kan. Als een van je kids bij je zou komen met deze gedachtespinsels en behoefte aan iets anders, maar nog niet zou weten wat - zou je hun dan ook een aansteller noemen? Of zou je eens met ze gaan kijken wat dan, misschien eens mee wat nieuws proberen? Probeer dat ook met jezelf te doen en dan wordt dat gevoel ook al minder groots en heftig en deprimerend.
maandag 23 september 2024 om 13:55
Uhm, ja. Daar heb je een punt.TinyTiny schreef: ↑23-09-2024 13:39Maar gaan die dingen doen dan om een keertje uit eten, een keer de stad in, of doen jullie ook echt eens iets nieuws?
Ik merk daar echt wel een verschil in. Als ik echt iets nieuws doe, voel ik me namelijk weer uitgedaagd en niet in de sleur van alles wat elke dag al zo is. Kan ook een studie zijn of wat dan ook bij je past.
Toevallig zijn we nu beide aan het bekijken wat we naast onze gezamelijke dingen en hobby's nog willen gaan doen (studie/sport)
Denk wel dat dat helpend gaat zijn
maandag 23 september 2024 om 13:59
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
