Relaties
alle pijlers
Bindingsangst, ben het nog steeds beu!!
woensdag 21 februari 2007 om 12:06
He meiden en welkom Josephine,
Balen van je lap tekst... ik doe dat ook zoals Vanilli zegt.
Zoiets gebeurd je (hopelijk) maar 1 keer.
Hoe gaat het nu mikkie?
Hoe lang is het nu eigenlijk uit tussen jullie? (ik weet het niet meer)
Ik kan me zo goed voorstellen dat het zo nu en dan in alle hevigheid naar boven komt.... Ik heb er ook nogal weer last van, is ook nog maar kort geleden natuurlijk, 1 maand nu.
En sinds hij vrijdag begon te smsen gaat het minder...
Je gevoel van falen begrijp ik ook zo goed, ik heb dat ook.
Maar dat hoeven wij niet te hebben hoor!
Het is al (inderdaad) onvoorstelbaar dat we het volgehouden hebben.
Over dat gesprek denk ik net als jullie... Is het wel verstandig?
En ik moet er niks van verwachten nee (wat moeilijk...)
Ik ben zo kwaad op hem! Eerst een gesprek beloven, dan terugkrabbelen!
Mij negeren, maar als hij een zwak moment heeft wel smsen of hij bij mij kan komen slapen! Alles draait om de BA-er hè....
En al is het alleen maar om nu eens mijn zin te krijgen dat ik dat gesprek persé nog wil, om hem zijn belofte na te laten komen.
Maar wat ik vooral wil weten is waarom hij zo tegen me tekeer ging de laatste keer. Ik kan dat maar niet verkroppen...
En een fatsoenlijk antwoord..... zal er waarschijnlijk niet inzitten nee...
Hij ziet het helemaal niet zitten, een gesprek, dat smste hij gisteren ook.
Ook dat hij niet weet hoe hij zal reageren. Ik heb gezegd dat ik hoop op een rustig en eerlijk gesprek en als hij maar niet gaat schreeuwen en dan wegloopt omdat ik dat heel erg vind en ik dat niet verdien.
Hij komt vanavond. Ik ging liever naar hem, dan kan hij niet weglopen, maarja, kan hem niet dwingen. Dat hij toch komt (als hij zijn afspraak nakomt) is al heel wat.
Ik heb geen idee hoe het gaat lopen....
Misschien is het wel het stomste wat ik nu kan doen.
Maar omdat hij het beloofd had kon ik het gewoon niet loslaten tot we die afspraak hadden. Het gevoel van... hij zal verdomme zijn belofte nakomen!
Hij ziet er heel erg tegenop, en ik weet precies waarom.
Geconfronteerd worden met zijn eigen gedrag roept paniek op, eerder kon hij dat (bijna) altijd uit de weg gaan. Goedmaken, knuffelen, zeggen dat hij me wel heel lief vond enz. Maar nu kan dat natuurlijk niet meer.
Ach... het zal wel een frustrerend, teleurstellend klotegesprek worden en dan zal hij wel weglopen....
Bah bah, had ik hem maar nooit leren kennen :(
Balen van je lap tekst... ik doe dat ook zoals Vanilli zegt.
Zoiets gebeurd je (hopelijk) maar 1 keer.
Hoe gaat het nu mikkie?
Hoe lang is het nu eigenlijk uit tussen jullie? (ik weet het niet meer)
Ik kan me zo goed voorstellen dat het zo nu en dan in alle hevigheid naar boven komt.... Ik heb er ook nogal weer last van, is ook nog maar kort geleden natuurlijk, 1 maand nu.
En sinds hij vrijdag begon te smsen gaat het minder...
Je gevoel van falen begrijp ik ook zo goed, ik heb dat ook.
Maar dat hoeven wij niet te hebben hoor!
Het is al (inderdaad) onvoorstelbaar dat we het volgehouden hebben.
Over dat gesprek denk ik net als jullie... Is het wel verstandig?
En ik moet er niks van verwachten nee (wat moeilijk...)
Ik ben zo kwaad op hem! Eerst een gesprek beloven, dan terugkrabbelen!
Mij negeren, maar als hij een zwak moment heeft wel smsen of hij bij mij kan komen slapen! Alles draait om de BA-er hè....
En al is het alleen maar om nu eens mijn zin te krijgen dat ik dat gesprek persé nog wil, om hem zijn belofte na te laten komen.
Maar wat ik vooral wil weten is waarom hij zo tegen me tekeer ging de laatste keer. Ik kan dat maar niet verkroppen...
En een fatsoenlijk antwoord..... zal er waarschijnlijk niet inzitten nee...
Hij ziet het helemaal niet zitten, een gesprek, dat smste hij gisteren ook.
Ook dat hij niet weet hoe hij zal reageren. Ik heb gezegd dat ik hoop op een rustig en eerlijk gesprek en als hij maar niet gaat schreeuwen en dan wegloopt omdat ik dat heel erg vind en ik dat niet verdien.
Hij komt vanavond. Ik ging liever naar hem, dan kan hij niet weglopen, maarja, kan hem niet dwingen. Dat hij toch komt (als hij zijn afspraak nakomt) is al heel wat.
Ik heb geen idee hoe het gaat lopen....
Misschien is het wel het stomste wat ik nu kan doen.
Maar omdat hij het beloofd had kon ik het gewoon niet loslaten tot we die afspraak hadden. Het gevoel van... hij zal verdomme zijn belofte nakomen!
Hij ziet er heel erg tegenop, en ik weet precies waarom.
Geconfronteerd worden met zijn eigen gedrag roept paniek op, eerder kon hij dat (bijna) altijd uit de weg gaan. Goedmaken, knuffelen, zeggen dat hij me wel heel lief vond enz. Maar nu kan dat natuurlijk niet meer.
Ach... het zal wel een frustrerend, teleurstellend klotegesprek worden en dan zal hij wel weglopen....
Bah bah, had ik hem maar nooit leren kennen :(
woensdag 21 februari 2007 om 13:20
Hoi Delicious,
ik lees al vanaf het begin af aan mee, omdat het voor mij allemaal heel erg herkenbaar is.
Nog niet gereageerd, maar wilde je toch een beetje een hart onder de riem steken voor vanavond en mijn mening geven.
Waarom nog gesprek? Je zegt omdat je antwoorden wil voor zijn gedrag....
Maar je weet het antwoord toch wel?
Het komt er volgens mij op neer, dat jullie niet bij elkaar passen omdat jullie allebei (wat de reden daarvoor ook is) iets anders verwachten over de invulling van een relatie.
Daarin ben jij niet fout en hij ook niet; alleen de combinatie tussen jullie (verschillende verwachtingen) is niet zo handig.
Hoeveel jullie misschien ook om elkaar geven en dat het op momenten zo gezellig kan zijn; komen jullie hier nu toch niet uit.
Trek het je niet persoonlijk aan; jij bent oke en waardevol, dat hoeft hij niet te bevestigen.
Laat hem gaan en laat hem los, hoe moeilijk dat ook is.
ik lees al vanaf het begin af aan mee, omdat het voor mij allemaal heel erg herkenbaar is.
Nog niet gereageerd, maar wilde je toch een beetje een hart onder de riem steken voor vanavond en mijn mening geven.
Waarom nog gesprek? Je zegt omdat je antwoorden wil voor zijn gedrag....
Maar je weet het antwoord toch wel?
Het komt er volgens mij op neer, dat jullie niet bij elkaar passen omdat jullie allebei (wat de reden daarvoor ook is) iets anders verwachten over de invulling van een relatie.
Daarin ben jij niet fout en hij ook niet; alleen de combinatie tussen jullie (verschillende verwachtingen) is niet zo handig.
Hoeveel jullie misschien ook om elkaar geven en dat het op momenten zo gezellig kan zijn; komen jullie hier nu toch niet uit.
Trek het je niet persoonlijk aan; jij bent oke en waardevol, dat hoeft hij niet te bevestigen.
Laat hem gaan en laat hem los, hoe moeilijk dat ook is.
woensdag 21 februari 2007 om 23:35
Hallo meiden!
Poging vier....superrrr vervelend. Enfin.
Eerst ff delen dat ik jullie berichten vol frustratie, verdriet, onbegrip en pijn deel.
En hoe :(....
Mijn "verhaal" hieronder, weten jullie wat meer van mij en ik kom er weer eens niet uit. Ben er te dom voor lijkt het wel, vwb EQ dan.
Dit weekend weg, met ons dochtertje en haar pappa. Zijn sinds 3 maanden uit elkaar, voor minstens 1 jaar.
Wil hem ruimte geven (eigenlijk om mijn ontwikkeling in te halen.....oh!...slecht Joosje...stiekem verwachtingen hebben....nog te hoge ook) om na te denken over het hebben van een gezin. Maar eenmaal "los", kan ik me zijn gedachten wel weer indenken. Niet meer aanpassen, constant leuk willen hebben, contact zoeken (tegenwoordig was dat alleen maar op een negatieve manier, maar zelfs dat gaf geen reactie) en maar niets vinden binnen de relatie.....pffft......vermoeiend.
Oh ja, ik zou kort zijn. Want het is al laat :P
Maar goed, ben pas 3 maanden verder. Zeg ik dan weer, tegen mijzelf. Want wie wil er nou een single mom zijn? Op mijn goede momenten ben ik er trots op, maar eigenlijk regeert de schaamte. Terecht. Hoe slecht kun je jezelf kennen? En oh wat kom je jezelf tegen als je een kleine hebt! Als de man dan vervolgens niet reageert als je buiten de deur wil gaan (ja, ik heb het nog gevraagd ook met mijn suffe kop) en als je schreeuwt waarom hij zijn goedkeuring gaf .... en hij zegt dat hij waarschijnlijk niet genoeg om je geeft....dan knapt er iets. En tegelijkertijd geloof ik hem niet. Dat is zijn gekweste ik denk ik dan.
Zucht!
Ik geef de bouquetreeksjes nog steeds de schuld....maar daar moet ik nu toch maar eens mee stoppen.
Morgen naar mijn coach tevens psych. Vragen wat er aan de hand is met me.
Waarom word ik zo'n aanhangsel als ik verliefd dreig te worden (ook nog erbij op dit moment op een heel ingewikkelde man) en waarom ben ik eigenlijk geen moment zonder vent in mijn leven? Terwijl ik hardstikke zelfstandig ben en oog. Vooral dat laatste. :$ Maar zoek eigenlijk een tweespan, een klik op geestelijk en lichamelijk vlak.
Nu ben ik dan "de filosoof" tegengekomen. Die niet verliefd wil worden, want dan wordt hij depressief, wil geen relatie, want beperkingen maken gelukkig. Het klinkt nu wel erg bot en simpel, maar ik denk wel dat ik die kant een beetje op moet. De eenzaamheid of beter gezegd de vrijheid eens een kans geven. Ik contact komen met ...wat was het ook al weer ... hart, buik en hoofd? Want ik zoek op de één of andere manier de gesloten mannen uit en speel daar de vrolijke initiatiefrijke vrouw. Maar ik begin moe te worden......
Het lucht al op.....dit schrijven. Weet al niet meer wat nu eigenlijk mijn probleem is. ;)
Maar mijn angst, dat is echt een rode lap voor mij. En daar wil ik vanaf, voordat ik verder ga in welke relatie dan ook. Angsten slaan nergens op, dat meen ik. Maar het wordt zo opgedrongen.
Waarom iemand willen "hebben" als die de afstand koestert? Bij de filosoof bedoel ik. Waar SLAAT dat nou op? Omdat ik mijzelf het niet waard vind om van te houden? Dat laatste dat geloof ik dus eigenlijk niet. Enfin, morgen mijn coach eens vragen naar wat handvatten. Want begrijpen doe ik het toch niet, ik wil gewoon mijzelf zijn en geen reactionair vrouwmens.
Jullie horen van me, mogen jullie mijn stemmingswisselingen live meemaken (forgive me! ;))
Slaap ze,
Joos
Poging vier....superrrr vervelend. Enfin.
Eerst ff delen dat ik jullie berichten vol frustratie, verdriet, onbegrip en pijn deel.
En hoe :(....
Mijn "verhaal" hieronder, weten jullie wat meer van mij en ik kom er weer eens niet uit. Ben er te dom voor lijkt het wel, vwb EQ dan.
Dit weekend weg, met ons dochtertje en haar pappa. Zijn sinds 3 maanden uit elkaar, voor minstens 1 jaar.
Wil hem ruimte geven (eigenlijk om mijn ontwikkeling in te halen.....oh!...slecht Joosje...stiekem verwachtingen hebben....nog te hoge ook) om na te denken over het hebben van een gezin. Maar eenmaal "los", kan ik me zijn gedachten wel weer indenken. Niet meer aanpassen, constant leuk willen hebben, contact zoeken (tegenwoordig was dat alleen maar op een negatieve manier, maar zelfs dat gaf geen reactie) en maar niets vinden binnen de relatie.....pffft......vermoeiend.
Oh ja, ik zou kort zijn. Want het is al laat :P
Maar goed, ben pas 3 maanden verder. Zeg ik dan weer, tegen mijzelf. Want wie wil er nou een single mom zijn? Op mijn goede momenten ben ik er trots op, maar eigenlijk regeert de schaamte. Terecht. Hoe slecht kun je jezelf kennen? En oh wat kom je jezelf tegen als je een kleine hebt! Als de man dan vervolgens niet reageert als je buiten de deur wil gaan (ja, ik heb het nog gevraagd ook met mijn suffe kop) en als je schreeuwt waarom hij zijn goedkeuring gaf .... en hij zegt dat hij waarschijnlijk niet genoeg om je geeft....dan knapt er iets. En tegelijkertijd geloof ik hem niet. Dat is zijn gekweste ik denk ik dan.
Zucht!
Ik geef de bouquetreeksjes nog steeds de schuld....maar daar moet ik nu toch maar eens mee stoppen.
Morgen naar mijn coach tevens psych. Vragen wat er aan de hand is met me.
Waarom word ik zo'n aanhangsel als ik verliefd dreig te worden (ook nog erbij op dit moment op een heel ingewikkelde man) en waarom ben ik eigenlijk geen moment zonder vent in mijn leven? Terwijl ik hardstikke zelfstandig ben en oog. Vooral dat laatste. :$ Maar zoek eigenlijk een tweespan, een klik op geestelijk en lichamelijk vlak.
Nu ben ik dan "de filosoof" tegengekomen. Die niet verliefd wil worden, want dan wordt hij depressief, wil geen relatie, want beperkingen maken gelukkig. Het klinkt nu wel erg bot en simpel, maar ik denk wel dat ik die kant een beetje op moet. De eenzaamheid of beter gezegd de vrijheid eens een kans geven. Ik contact komen met ...wat was het ook al weer ... hart, buik en hoofd? Want ik zoek op de één of andere manier de gesloten mannen uit en speel daar de vrolijke initiatiefrijke vrouw. Maar ik begin moe te worden......
Het lucht al op.....dit schrijven. Weet al niet meer wat nu eigenlijk mijn probleem is. ;)
Maar mijn angst, dat is echt een rode lap voor mij. En daar wil ik vanaf, voordat ik verder ga in welke relatie dan ook. Angsten slaan nergens op, dat meen ik. Maar het wordt zo opgedrongen.
Waarom iemand willen "hebben" als die de afstand koestert? Bij de filosoof bedoel ik. Waar SLAAT dat nou op? Omdat ik mijzelf het niet waard vind om van te houden? Dat laatste dat geloof ik dus eigenlijk niet. Enfin, morgen mijn coach eens vragen naar wat handvatten. Want begrijpen doe ik het toch niet, ik wil gewoon mijzelf zijn en geen reactionair vrouwmens.
Jullie horen van me, mogen jullie mijn stemmingswisselingen live meemaken (forgive me! ;))
Slaap ze,
Joos
donderdag 22 februari 2007 om 11:46
Goedemorgen allemaal,
@ Mikki
Mijn bericht van gisteren is puur uit ervaring.
Zelf heb ik een "relatie" gehad van 4 jaar met iemand zoals jullie allemaal beschrijven en daarna nog een jaar vaag contact wat veel weg heeft van mezelf laten gebruiken.
En ja ook ik weet hoe het voelt als iemand je constant afwijst en hoe je hele innerlijk schreeuwt om rechtvaardigheid.
(Hoe kan namelijk iemand die eerst "de prins op het witte paard" was of ook wel "de ware", je daarna laten vallen als een baksteen....
Eigenlijk is de constante boodschap: "Jij bent niet goed genoeg voor mij".
Ik kom steeds meer tot het besef dat er iets goed mis is met mijn eigenwaarde dat ik iemand zover over mijn grenzen, over mijn waarden en normen heb laten gaan.
En daarom vroeg ik gisteren aan Delicious wat de meerwaarde nog is van zo'n gesprek (ik ben ze ook aangegaan daar niet van).
Je laat dan iemand toch weer "binnen" hoe sterk je ook denkt te zijn op zo'n moment.
Meestal ga je daarna toch weer piekeren en analyseren en ben je toch weer geraakt in je zwakke plek.
Het was juist lief en goed bedoelt.
Hij kiest er namelijk voor (terwijl hij weet dat het haar kwetst) om te blijven zoals hij is.
Ze weet van eerdere exen van hem, dat het niet aan haar ligt.
Trouwens.....over Boebele.....ik vind haar berichten niet eens zo hard, er zit wel een kern van waarheid in.
Dat wij zo weinig eigenwaarde hebben......dat is pas hard.;(
@ Mikki
Mijn bericht van gisteren is puur uit ervaring.
Zelf heb ik een "relatie" gehad van 4 jaar met iemand zoals jullie allemaal beschrijven en daarna nog een jaar vaag contact wat veel weg heeft van mezelf laten gebruiken.
En ja ook ik weet hoe het voelt als iemand je constant afwijst en hoe je hele innerlijk schreeuwt om rechtvaardigheid.
(Hoe kan namelijk iemand die eerst "de prins op het witte paard" was of ook wel "de ware", je daarna laten vallen als een baksteen....
Eigenlijk is de constante boodschap: "Jij bent niet goed genoeg voor mij".
Ik kom steeds meer tot het besef dat er iets goed mis is met mijn eigenwaarde dat ik iemand zover over mijn grenzen, over mijn waarden en normen heb laten gaan.
En daarom vroeg ik gisteren aan Delicious wat de meerwaarde nog is van zo'n gesprek (ik ben ze ook aangegaan daar niet van).
Je laat dan iemand toch weer "binnen" hoe sterk je ook denkt te zijn op zo'n moment.
Meestal ga je daarna toch weer piekeren en analyseren en ben je toch weer geraakt in je zwakke plek.
Het was juist lief en goed bedoelt.
Hij kiest er namelijk voor (terwijl hij weet dat het haar kwetst) om te blijven zoals hij is.
Ze weet van eerdere exen van hem, dat het niet aan haar ligt.
Trouwens.....over Boebele.....ik vind haar berichten niet eens zo hard, er zit wel een kern van waarheid in.
Dat wij zo weinig eigenwaarde hebben......dat is pas hard.;(
donderdag 22 februari 2007 om 12:06
Het is goed gegaan.
Alleen had ik zo weinig zin om nog iets te vertellen na die klote opmerking gisteren. En eigenlijk nog niet.
Zo gemakkelijk om te ver(voor)oordelen.
Niets gebeurd dus, was ook niet de bedoeling hè.
Ook geen ruzie gehad, wel eerlijk kunnen vertellen wat het met me gedaan heeft. Hij heeft ook eerlijk toegegeven op bepaalde punten waarin hij echt over de schreef is gegaan. Dat is wel fijn.
Het was wel ook moeilijk ja...
Ben nu van de woede en haatgevoelens af.
Zal er nog achter moeten komen de komende tijd of me dat inderdaad helpt.
Verder niet veel zin om meer te vertellen.
Heb weinig zin me kwetsbaar op te stellen als je steeds door één of andere debiel onderuit gehaald wordt.
Zo respectloos.
Alleen had ik zo weinig zin om nog iets te vertellen na die klote opmerking gisteren. En eigenlijk nog niet.
Zo gemakkelijk om te ver(voor)oordelen.
Niets gebeurd dus, was ook niet de bedoeling hè.
Ook geen ruzie gehad, wel eerlijk kunnen vertellen wat het met me gedaan heeft. Hij heeft ook eerlijk toegegeven op bepaalde punten waarin hij echt over de schreef is gegaan. Dat is wel fijn.
Het was wel ook moeilijk ja...
Ben nu van de woede en haatgevoelens af.
Zal er nog achter moeten komen de komende tijd of me dat inderdaad helpt.
Verder niet veel zin om meer te vertellen.
Heb weinig zin me kwetsbaar op te stellen als je steeds door één of andere debiel onderuit gehaald wordt.
Zo respectloos.
donderdag 22 februari 2007 om 12:35
tut tut tut, waarom meteen die slachtoffersrol? Is nergens voor nodig hoor.
Maar vooruit, als mijn opmerkingen je zo raken zal ik hier niet meer schrijven. Hoewel ik niet helemaal begrijp waarom je er zo door van slag bent. Of nouja, dat begrijp ik eigenlijk wel: ik zeg de waarheid en die is hard. En moeilijk te accepteren. Maar de waarheid is soms beter dan al dat getut wat je in dit soort topics zo vaak ziet. Dat 'wat zijn we toch zielig met zijn allen' - getut.
Kom voor jezelf op, geef jezelf een schop onder je kont en hou de eer van jezelf, ipv nog zielig om een gesprekje te gaan zitten bedelen.
Maar vooruit, als mijn opmerkingen je zo raken zal ik hier niet meer schrijven. Hoewel ik niet helemaal begrijp waarom je er zo door van slag bent. Of nouja, dat begrijp ik eigenlijk wel: ik zeg de waarheid en die is hard. En moeilijk te accepteren. Maar de waarheid is soms beter dan al dat getut wat je in dit soort topics zo vaak ziet. Dat 'wat zijn we toch zielig met zijn allen' - getut.
Kom voor jezelf op, geef jezelf een schop onder je kont en hou de eer van jezelf, ipv nog zielig om een gesprekje te gaan zitten bedelen.
donderdag 22 februari 2007 om 14:14
donderdag 22 februari 2007 om 15:12
Mikkie,
Ik lees al een poos mee op o.a dit topic,nee ik heb geen diepgaande ervaring met een BAer,maar dat komt ook door mijn karakter denk ik, als iemand bij mij 2 signalen afgeeft dan kap ik direct de boel af,het is bij mij of ja of nee en niet ik weet niet.
Zo heb ik dat ook met een ex partner gehad die ineens plotsklpas twijfelde over onze relatie,nooit wat gezegd nooit wat aangegeven en ineens had ie twijfels,hij heeft de zelfde avond kunnen vertrekken,tuurlijk had ik er verdriet van,maar ik kan gewoon niet met iemand omgaan die "ineens"twijfels heeft dat geeft alleen maar valse hoop en dat wil ik mezelf gewoon besparen.
Ik lees al een poos mee op o.a dit topic,nee ik heb geen diepgaande ervaring met een BAer,maar dat komt ook door mijn karakter denk ik, als iemand bij mij 2 signalen afgeeft dan kap ik direct de boel af,het is bij mij of ja of nee en niet ik weet niet.
Zo heb ik dat ook met een ex partner gehad die ineens plotsklpas twijfelde over onze relatie,nooit wat gezegd nooit wat aangegeven en ineens had ie twijfels,hij heeft de zelfde avond kunnen vertrekken,tuurlijk had ik er verdriet van,maar ik kan gewoon niet met iemand omgaan die "ineens"twijfels heeft dat geeft alleen maar valse hoop en dat wil ik mezelf gewoon besparen.
donderdag 22 februari 2007 om 15:18
Ik woon nu alweer 7jaar samen en dat gaat tot nu toe erg goed,maar hij praat dan ook gewoon over zijn gevoellens ja ook over onvrede als hem iets niet lekker zit,dus wat dat betrefd zitten we niet stil, maar werken we beide hard aan de relatie:)
Ik heb wel het ea achter de rug met mijn ex man,en ik herken veel terug in de stukjes die jullie schrijven qua gevoellens,nee mijn ex had alles behalve last van het BA zijn, ik kreeg het benauwd van zijn bezitterigheid en de gevolgen daar weer van.
Maar ik vind jullie meiden sterke meiden en alles even te verwerken,de stukjes op hun plek te laten vallen kost nu eenmaal HELAAS tijd en voor de een wat meer dan de ander,maar bovenal zijn jullie stuk voor stuk sterke dame's die er keihard voor vechten om overeind te blijven!:)
Ik heb wel het ea achter de rug met mijn ex man,en ik herken veel terug in de stukjes die jullie schrijven qua gevoellens,nee mijn ex had alles behalve last van het BA zijn, ik kreeg het benauwd van zijn bezitterigheid en de gevolgen daar weer van.
Maar ik vind jullie meiden sterke meiden en alles even te verwerken,de stukjes op hun plek te laten vallen kost nu eenmaal HELAAS tijd en voor de een wat meer dan de ander,maar bovenal zijn jullie stuk voor stuk sterke dame's die er keihard voor vechten om overeind te blijven!:)
donderdag 22 februari 2007 om 18:22
Hallo meiden,ik dus ooknet mn hele verhaal gedaan, druk ik perongeluk op het verkeerde knopje..alles weg...DOM..Maarja ff kort over dan maar..Ik herken me dus helemaal ik jullie verhalen!!Ik heb ook al 1,5 jaar 'last' van een BA-er en vandaag heeft die weer eens besloten om 'normaal' contact te houden.. Dit na aanleiding dat ik van de week shaggy was en dus niet helemaal aardig reageerde. Heb je wel eens toch? Hij heeft toen dus nagedacht en besloten dat we de contacten tussen ons maar weer als normaal moeten houden. Heeft die gemaild. Das lekker makkelijk! Kon niet eens boos zijn, want ik heb nog nooit zo'n domme redenering gehoord. Ik wilde hem dus bellen, om het even uit te praten. Maar hij heeft geen behoefte aan discussie en wil dus voorlopig liever niet bellen. Dat is lekker dus.. Zijn wil is wet blijkbaar.. Maar ik wil ff wat uit praten, zodat ik ook verder kan..Net wat jij vertelde delicious..Heb ff op het punt gestaan om wat terug te mailen (hoe ik er overdacht en dat zal niet erg aardig zijn.. ), maar weet niet of ik dat moet doen. Is ook weer een teken van zwakte.. toch? Of girlpower??Maar het duurt dus al bij elkaar 1,5 jaar. Met dan wel onze ups en downs, want af en toe heeft hij weer een moment dat die het niet weet en dat die het zo druk met zn leven heeft en blablabla... En dan stoppen we er weer heel stoer mee, om vervolgens 2 weken later weer contact te zoeken en het gezellig te hebben. Ik weet dat ik er mee moet stoppen, maar t is zo moeilijk! .. We hebben t ook leuk samen.. Maar ben t zo beu om mn mood door hem af te laten hangen.. Vrienden kunnen bijna zien hoe het contact tussen mij en hem is, zonder dat ze hem ooit hebben gezien.. Echt te erg.. Maar nu zijn we dus weer in het stadium dat we geen contact hebben...Ik ben wel blij dat k nu meer woede voel door zn onvolwassen mannenactie, dan verdrietig.. Echt een mannending om discussies uit te weg te gaan, want stel je voor dat ze vraagt: "wat wil je nou?" Dan moet die over zn gevoelens praten.. Das ENG!Voelt toch wel lekker om ff van me af te schrijven. K ga vanavond iig de stad in met mn vriendin (is toevallig vorig weekend 'gedumpt' door BA) en een heerlijk wijntje drinken en bedenken dat mannen soms ongelooflijk onuitstaanbaar kunnen zijn.. Maar kan ook weer niet zonder ze.. En ik weet dat er weer zwakke momenten komen……En dan voel ik me weer zo eenzaam, verdrietig en nutteloos.. Liefs
donderdag 22 februari 2007 om 18:32
hi meisjes,
I'm back. De carnaval weer goed overleefd.
Alle nieuwe mensen welkom, Libelle, het dubbele gevoel is zo herkenbaar en zo moeilijk. Hoop dat je de kracht vind om voor jezelf te kiezen, want je bent zoals iedereen hier wel meer waard dan een paar relatiekruimels...
Met mij eigenlijk nog steeds redelijk prima. Ex nog veel gezien, met werk en met carnaval. Deed eigenlijk wel normaal, maar wilde wel meer. Heb vriendelijk bedankt, gelukkig. Vond t best rielekst dat ik dan ook kon onder invloed van alcohol. Voel me eigenlijk niet meer zo heel erg aangetrokken tot hem en dat vind ik vreemd om te bemerken. Als ik m zie denk ik wel, goh lekker ding, maar daar achteraan komen meteen weer allemaal negatieve herinneringen, dus missch alleen maar goed?!
Volgende week ook nog afgesproken met ex, omdat ie veel te vertellen heeft. Idd misschien niet verstandig maar ben wel nieuwsgierig ergens. Ik weet dat ik stevig genoeg in mijn schoenen sta om hem te weerstaan, wat hij ook te zeggen heeft en heb verder weinig verwachtingen, dus ik zie wel wat t brengt. Leef niet meer naar "het gesprek" toe als voorheen, omdat ik toen noghoop had en wilde dat het goed kwam. Nu niet meer gelukkig.
Heb er wel een btje moeite mee mijn ritme op te pakken, mis ergens wel de leuke dingen doen met zijn tweeen. Terwijl ik verdomd goed weet dat dat ook relatief is. Moet ff mijn eigen draai en ritme vinden...Oh en wilde nog ff melden dat ik vorige week een ticket geboekt heb naar Thailand, zou eigenlijk met ex gaan, maar die wilde dat natuurlijk allemaal niet vooruit plannen...pff. Dus nu besloten dat ik hoe dan ook ga, met me, myself en I. En heb er nog zin in ook!
Liefs voor jullie allemaal!
I'm back. De carnaval weer goed overleefd.
Alle nieuwe mensen welkom, Libelle, het dubbele gevoel is zo herkenbaar en zo moeilijk. Hoop dat je de kracht vind om voor jezelf te kiezen, want je bent zoals iedereen hier wel meer waard dan een paar relatiekruimels...
Met mij eigenlijk nog steeds redelijk prima. Ex nog veel gezien, met werk en met carnaval. Deed eigenlijk wel normaal, maar wilde wel meer. Heb vriendelijk bedankt, gelukkig. Vond t best rielekst dat ik dan ook kon onder invloed van alcohol. Voel me eigenlijk niet meer zo heel erg aangetrokken tot hem en dat vind ik vreemd om te bemerken. Als ik m zie denk ik wel, goh lekker ding, maar daar achteraan komen meteen weer allemaal negatieve herinneringen, dus missch alleen maar goed?!
Volgende week ook nog afgesproken met ex, omdat ie veel te vertellen heeft. Idd misschien niet verstandig maar ben wel nieuwsgierig ergens. Ik weet dat ik stevig genoeg in mijn schoenen sta om hem te weerstaan, wat hij ook te zeggen heeft en heb verder weinig verwachtingen, dus ik zie wel wat t brengt. Leef niet meer naar "het gesprek" toe als voorheen, omdat ik toen noghoop had en wilde dat het goed kwam. Nu niet meer gelukkig.
Heb er wel een btje moeite mee mijn ritme op te pakken, mis ergens wel de leuke dingen doen met zijn tweeen. Terwijl ik verdomd goed weet dat dat ook relatief is. Moet ff mijn eigen draai en ritme vinden...Oh en wilde nog ff melden dat ik vorige week een ticket geboekt heb naar Thailand, zou eigenlijk met ex gaan, maar die wilde dat natuurlijk allemaal niet vooruit plannen...pff. Dus nu besloten dat ik hoe dan ook ga, met me, myself en I. En heb er nog zin in ook!
Liefs voor jullie allemaal!
donderdag 22 februari 2007 om 18:35
Mikkie, fijn dat je je nu zo voelt en er zo op kunt terugkijken.
Wat jij zegt herken ik me wel in, dat ie dit ws nog een keer of tien zal tegenkomen en dat jij en ik niet de laatste waren...Vind t jammer voor de komende "slachtoffers"en de wetenschap dat hij de schuld altijd bij een ander zal blijven neerleggen en niet bij zichzelf zal zoeken, maar dat is mijn taak niet meer. Want ja, ookik heb er werkelijk alles aan gedaan om t te laten slagen...
Wat jij zegt herken ik me wel in, dat ie dit ws nog een keer of tien zal tegenkomen en dat jij en ik niet de laatste waren...Vind t jammer voor de komende "slachtoffers"en de wetenschap dat hij de schuld altijd bij een ander zal blijven neerleggen en niet bij zichzelf zal zoeken, maar dat is mijn taak niet meer. Want ja, ookik heb er werkelijk alles aan gedaan om t te laten slagen...
vrijdag 23 februari 2007 om 11:51
Deli, Hoe voel je je nu? Ik hoop dat je je niet laat tegenhouden door 1 negatieve reactie. We zijn dit topic juist begonnen om elkaar te helpen en te kunnen praten zonder veroordeeld te worden. Dat veroordelen doen we zelf wel. En bovendien: waarom, wij hebben misschien foute mannen gekozen en niet de meest handige beslissingen genomen, maar verder hebben we niks verkeerds gedaan. Alleen maar liefde gegeven... Da's toch geen misdaad?
Mikkie, fijn dat het weer de goede kant opgaat. Dat geschommel in gevoelens ken ik wel uit de eerste periode nadat het voorbij was met mijn ex. Maar geloof me, je gevoel wordt steeds minder naar hem toe en sterker richting jezelf.
Fleur en Libelle, welkom! Ongelooflijk hoeveel vrouwen er ervaring hebben met een BA-er. En ik dacht nog wel nadat het mij overkomen was, dat ik de enige was.... Helaas niet dus.
Missy, wow, straks op vakantie naar Thailand. Groot gelijk dat je geboekt hebt, laat je je dat niet ontzeggen. Wie weet wat een geweldige ervaring het wordt. Behalve me, myself and I kom je vast nog andere leuke mensen tegen:-)
Met mij gaat het goed, ben wel geschrokken van m'n heftige reactie vorige week op het briefje van de ex van mijn lief. Binnenkort een afspraak bij de homeopaat, die heeft vast wel een of ander pilletje of druppeltje daarvoor:-).
Alle anderen, geen nieuws goed nieuws? Alvast prettig weekend, vandaag schijnt de zon zelfs -tenminste hier in het zuiden-, kijken jullie ook zo uit naar de lente?
Mikkie, fijn dat het weer de goede kant opgaat. Dat geschommel in gevoelens ken ik wel uit de eerste periode nadat het voorbij was met mijn ex. Maar geloof me, je gevoel wordt steeds minder naar hem toe en sterker richting jezelf.
Fleur en Libelle, welkom! Ongelooflijk hoeveel vrouwen er ervaring hebben met een BA-er. En ik dacht nog wel nadat het mij overkomen was, dat ik de enige was.... Helaas niet dus.
Missy, wow, straks op vakantie naar Thailand. Groot gelijk dat je geboekt hebt, laat je je dat niet ontzeggen. Wie weet wat een geweldige ervaring het wordt. Behalve me, myself and I kom je vast nog andere leuke mensen tegen:-)
Met mij gaat het goed, ben wel geschrokken van m'n heftige reactie vorige week op het briefje van de ex van mijn lief. Binnenkort een afspraak bij de homeopaat, die heeft vast wel een of ander pilletje of druppeltje daarvoor:-).
Alle anderen, geen nieuws goed nieuws? Alvast prettig weekend, vandaag schijnt de zon zelfs -tenminste hier in het zuiden-, kijken jullie ook zo uit naar de lente?
vrijdag 23 februari 2007 om 13:28
