Relaties
alle pijlers
Bindingsangst, ben het nog steeds beu!!
maandag 12 februari 2007 om 13:27
Hoi Bella,
Nog even een reactie op jouw vraag, of ze t zelf toegeven. Zoals de hele relatie was dit ook sterk wisselend. Er is een punt geweest, vorig jaar, dat hij naar de psych is geweest. Vijf keer welgeteld, want nu wist hij wel wat er aan de hand was en hoe hij dit onder controle kreeg. Hij had zoveel inzichten in zichzelf verworven...ziehier het resultaat! Niet dus, hij gaf wel toe er aan te willen werken, maar is denk ik gekapt toen het te confronterend werd.
Hij geeft deels toe dat hij een probleem heeft, maar de laatste keer, nu zeg maar projecteerde hij het weer op mij. Ik vroeg te veel, wilde hem te veel zien, had te hoge verwachtingen die hij niet waar kon maken, etc etc. Terwijl dit over "normale" relatie dingen ging in mijn ogen. hij zegt zelf dan ook dat hij wel weet dat hij het kan een relatie aangaan en zichzelf daarin laten zien en geven, maar kan dit nog niet in de relatie met mij (na vier jaar dus nog niet...) Snap jij t nog?
Denk niet dat ie zelf echt helemaal inziet dat dit een probleem is en zal blijven mits hij hier niets mee doet. Omdat hij een groot deel bij mij neerlegt. Nou weet ik ook dat ik natuurlijk ook een grote rol heb gespeeld, maar niet de rol die hij mij toebedeeld, dus ik denk eerlijk gezegd niet dat hij het ooit gaat leren. Vind t ook heel verdrietig om te weten dat er dus zeer waarschijnlijk nog meer slachtoffers gaan vallen in de toekomst en dat hij nie de verantwoording neemt om hier iets mee te doen, voor zichzelf, maar ook voor anderen. Hij heeft er nog steeds niet genoeg last van blijkbaar...
Nog even een reactie op jouw vraag, of ze t zelf toegeven. Zoals de hele relatie was dit ook sterk wisselend. Er is een punt geweest, vorig jaar, dat hij naar de psych is geweest. Vijf keer welgeteld, want nu wist hij wel wat er aan de hand was en hoe hij dit onder controle kreeg. Hij had zoveel inzichten in zichzelf verworven...ziehier het resultaat! Niet dus, hij gaf wel toe er aan te willen werken, maar is denk ik gekapt toen het te confronterend werd.
Hij geeft deels toe dat hij een probleem heeft, maar de laatste keer, nu zeg maar projecteerde hij het weer op mij. Ik vroeg te veel, wilde hem te veel zien, had te hoge verwachtingen die hij niet waar kon maken, etc etc. Terwijl dit over "normale" relatie dingen ging in mijn ogen. hij zegt zelf dan ook dat hij wel weet dat hij het kan een relatie aangaan en zichzelf daarin laten zien en geven, maar kan dit nog niet in de relatie met mij (na vier jaar dus nog niet...) Snap jij t nog?
Denk niet dat ie zelf echt helemaal inziet dat dit een probleem is en zal blijven mits hij hier niets mee doet. Omdat hij een groot deel bij mij neerlegt. Nou weet ik ook dat ik natuurlijk ook een grote rol heb gespeeld, maar niet de rol die hij mij toebedeeld, dus ik denk eerlijk gezegd niet dat hij het ooit gaat leren. Vind t ook heel verdrietig om te weten dat er dus zeer waarschijnlijk nog meer slachtoffers gaan vallen in de toekomst en dat hij nie de verantwoording neemt om hier iets mee te doen, voor zichzelf, maar ook voor anderen. Hij heeft er nog steeds niet genoeg last van blijkbaar...
maandag 12 februari 2007 om 13:48
Hoi Mikkie, bedankt voor je lieve reactie. Gelukkig begrijpt vriend me goed en hebben we tegenwoordig zelden nog aanvaringen zoals gisteren. Toen we elkaar alleen nog als vrienden kenden bespraken we alles, ook over onze exen. Vandaar dat ik over zijn ex-vrouw (ook intieme) dingen weet die ik liever niet geweten had. Hij trouwens ook over mijn BA-er. Voordeel is dat er met BA-er geen contact meer is maar nog wel heel regelmatig met zijn ex.
Ik snap dat je teleurgesteld bent dat het mailcontact met die leuke jongen op niets uitloopt. Maar betrek het niet op jezelf, het ligt echt niet aan jou!
Is het niet zijn onbereikbaarheid die 'm zo aantrekkelijk maakt?
Ja, daar ben ik van overtuigd. Ik viel voor deze relatie altijd op onbereikbare mannen (onbereikbaar in emotioneel opzicht dan). Degenen die serieus in me geinteresseerd waren vond ik saai. Volgens mij heeft het te maken met een bepaalde vorm van verlatings/bindingsangst van ons zelf in combinatie met onzekerheid. Het idee wat diep in je onderbewustzijn schuilt dat je toch niet de moeite waard bent, een soort self fulfilling prophecy zeg maar. Soms moet ik er zelfs nu nog tegen vechten want dat wil ik gewoon mijn lieve vriend pijn doen en zeggen dat het voorbij is, niet omdat ik dat wil maar omdat ik me niet kan voorstellen dat hij 100% voor me gaat en blijft gaan. Dat gevoel komt gelukkig zelden meer voor, alleen gister was het weer even raak.
Wat me trouwens opvalt is dat juist op dit topic alleen maar (voor zover ik kan beoordelen:-)) leuke, slimme, lieve en integere vrouwen schrijven. Op andere topics heb ik regelmatig bedenkingen bij bepaalde personen. Opvallend toch dat juist wij zulke rare mannen (gehad) hebben?
Ik snap dat je teleurgesteld bent dat het mailcontact met die leuke jongen op niets uitloopt. Maar betrek het niet op jezelf, het ligt echt niet aan jou!
Is het niet zijn onbereikbaarheid die 'm zo aantrekkelijk maakt?
Ja, daar ben ik van overtuigd. Ik viel voor deze relatie altijd op onbereikbare mannen (onbereikbaar in emotioneel opzicht dan). Degenen die serieus in me geinteresseerd waren vond ik saai. Volgens mij heeft het te maken met een bepaalde vorm van verlatings/bindingsangst van ons zelf in combinatie met onzekerheid. Het idee wat diep in je onderbewustzijn schuilt dat je toch niet de moeite waard bent, een soort self fulfilling prophecy zeg maar. Soms moet ik er zelfs nu nog tegen vechten want dat wil ik gewoon mijn lieve vriend pijn doen en zeggen dat het voorbij is, niet omdat ik dat wil maar omdat ik me niet kan voorstellen dat hij 100% voor me gaat en blijft gaan. Dat gevoel komt gelukkig zelden meer voor, alleen gister was het weer even raak.
Wat me trouwens opvalt is dat juist op dit topic alleen maar (voor zover ik kan beoordelen:-)) leuke, slimme, lieve en integere vrouwen schrijven. Op andere topics heb ik regelmatig bedenkingen bij bepaalde personen. Opvallend toch dat juist wij zulke rare mannen (gehad) hebben?
maandag 12 februari 2007 om 14:35
Idd Vanilli, Dat vind ik dan ook heel moeilijk aan mezelf. Ben absoluut niet dom, sta stevig in mijn schoenen, ben niet labiel of wat dan ook, kortom verder heel zelfstandig etc. En toch val ik dan voor zo'n jongen.
Ik kan me jouw angst ook heel goed voorstellen, denk dat dat bij mij ook nog wel even zou overheersen. Waarom zou iemand nu wel helemaal voor me gaan? Ben nog niet bezig of toe aan een nieuwe relatie, maar vind het nu ook heel moeilijk om me voor te stellen dat iemand helemaal voor me gaat, terwijl het wel zou moeten en kunnen...Pff moeilijk al die hersenspinsels.
Ik kan me jouw angst ook heel goed voorstellen, denk dat dat bij mij ook nog wel even zou overheersen. Waarom zou iemand nu wel helemaal voor me gaan? Ben nog niet bezig of toe aan een nieuwe relatie, maar vind het nu ook heel moeilijk om me voor te stellen dat iemand helemaal voor me gaat, terwijl het wel zou moeten en kunnen...Pff moeilijk al die hersenspinsels.
maandag 12 februari 2007 om 15:15
Hier precies dezelfde ervaring met mijn ex-BA-er. In het prille begin van onze relatie zei hij dat hij gek was van mij en zelfs met me wou trouwen e.d. Hij vertelde dat hij bang was geweest dat hij BA had maar dankzij mij nu wist dat hij een vaste relatie aan kon. En inderdaad, na afloop ontkende hij dit helemaal en lag het aan allerlei dingen (afstand vooral) maar zeker niet aan zijn BA. Hij was nl. wel toe aan een echte relatie maar met mij kon dat niet omdat ik te ver weg woonde... Hoezo zijn kop in het zand steken? Maar eerlijk is eerlijk, meiden: die sukkels weten niet wat ze hebben laten lopen met ons!
maandag 12 februari 2007 om 16:33
Sorry ff een baalmoment...Vooral balen van mezelf...
Ex smst net of ik binnenkort tijd heb om wat spullen uit te wisselen, vraagt hoe t gaat etc. Merk dat ik gewoon door een sms helemaal van de wap ben...Dan ga ik weer twijfelen of ik wel sterk genoeg ben om dit aan te kunnen...of ik het echt echt kan en wil om hem los te laten. Schaam me bijna dood voor mijn gedachten...Moet studeren en het lukt niet, hij zit in mijn hoofd en loopt er rondjes doorheen...Wil dat ik er niet aan denk, dat de negatieve gedachten overheersen maar t lukt ff niet zo goed. Wil sterk zijn, geloven in mezelf, achter mijn beslissing staan, maar voel me nu even zo bagger, zo emotioneel.
Wil helemaal niet dat het zo is, dat dit me zo raakt, heb r geen zin in en wil t niet accepteren...Maar t is wel zo. Het gaat elke keer zo, dat weet ik ook wel. Alles wat ik gemist heb in de relatie, komt tot uiting als het weer over is. Dan kan hij ineens wel geinteresseerd zijn, rekening houden met me blablabla, oh ik wil echt dat t ophoudt en ik weet ook dat ik dit kan stoppen. Alleen t geloof in mezelf is nu ff gedaald tot onder vriespunt...Wat baal ik daarvan...
Ex smst net of ik binnenkort tijd heb om wat spullen uit te wisselen, vraagt hoe t gaat etc. Merk dat ik gewoon door een sms helemaal van de wap ben...Dan ga ik weer twijfelen of ik wel sterk genoeg ben om dit aan te kunnen...of ik het echt echt kan en wil om hem los te laten. Schaam me bijna dood voor mijn gedachten...Moet studeren en het lukt niet, hij zit in mijn hoofd en loopt er rondjes doorheen...Wil dat ik er niet aan denk, dat de negatieve gedachten overheersen maar t lukt ff niet zo goed. Wil sterk zijn, geloven in mezelf, achter mijn beslissing staan, maar voel me nu even zo bagger, zo emotioneel.
Wil helemaal niet dat het zo is, dat dit me zo raakt, heb r geen zin in en wil t niet accepteren...Maar t is wel zo. Het gaat elke keer zo, dat weet ik ook wel. Alles wat ik gemist heb in de relatie, komt tot uiting als het weer over is. Dan kan hij ineens wel geinteresseerd zijn, rekening houden met me blablabla, oh ik wil echt dat t ophoudt en ik weet ook dat ik dit kan stoppen. Alleen t geloof in mezelf is nu ff gedaald tot onder vriespunt...Wat baal ik daarvan...
maandag 12 februari 2007 om 17:02
Hé Missy, We've all been there en weten hoe moeilijk het is om vol te houden. Zeker als hij weer aardig doet. Maar je weet ook waarom hij toenadering zoekt. Nu je uit het zicht bent, ben je geen "gevaar" meer en begint hij je wsch te missen. Helaas: als je opnieuw toegeeft zal het over een tijdje precies hetzelfde verhaal zijn. Zonder hem voelt af en toe knap waardeloos maar vecht daar maar niet teveel tegen. Je mag verdriet hebben en kwaad zijn, en terecht! Maar vergeet de realiteit niet uit het oog en dat is dat hij nu eenmaal niet in staat is tot een volwaardige relatie. Maar dat weet je intussen als geen ander.
Sterkte!
Sterkte!
dinsdag 13 februari 2007 om 17:07
Hoi meiden,
Hoe gaat het met jullie?
Hier gaat het best.
Gisteren een moment dat ik hem miste, dacht te missen.
Het is natuurlijk gewoon alleen het gevoel van alleen zijn.
Heb mzelf ook meteen op mijn donder gegeven.
"Doe normaal! Natuurlijk mis je hem niet! Alsof je iemand die je zo behandeld heeft kunt missen!"
Dat helpt wel dus
Gisterennacht heb ik 'Als hij maar gelukkig is' uitgelezen.
Verdomd goed boek!
Vandaag kreeg ik de volgende binnen (op Marktplaats gekocht)
'Vrouwen die teveel liefhebben'
Een boek met reacties 'Als hij maar gelukkig is'
Heb afgelopen tijd gemerkt dat het lezen me helpt, hopelijk kan ik zo nog even door, helpt het me nog verder.
Vannacht (als er tijd is) heb ik in ieder geval weer wat te lezen.
Heel stom toevallig vond ik net nog 2 foto's op mijn pc.
Een keer van hem ontvangen via mail.
Van een feestje waar ik (3 x raden) natuurlijk niet bij was.
Gelukkig staat hij er stom op ;)
Deze week zou hij smsen om af te spreken wanneer we een keer praten.
Nog niks gehoord, maakt ook niet uit eigenlijk. (en wat fijn dat dat zo is!)
Hoe gaat het met jullie?
Hier gaat het best.
Gisteren een moment dat ik hem miste, dacht te missen.
Het is natuurlijk gewoon alleen het gevoel van alleen zijn.
Heb mzelf ook meteen op mijn donder gegeven.
"Doe normaal! Natuurlijk mis je hem niet! Alsof je iemand die je zo behandeld heeft kunt missen!"
Dat helpt wel dus
Gisterennacht heb ik 'Als hij maar gelukkig is' uitgelezen.
Verdomd goed boek!
Vandaag kreeg ik de volgende binnen (op Marktplaats gekocht)
'Vrouwen die teveel liefhebben'
Een boek met reacties 'Als hij maar gelukkig is'
Heb afgelopen tijd gemerkt dat het lezen me helpt, hopelijk kan ik zo nog even door, helpt het me nog verder.
Vannacht (als er tijd is) heb ik in ieder geval weer wat te lezen.
Heel stom toevallig vond ik net nog 2 foto's op mijn pc.
Een keer van hem ontvangen via mail.
Van een feestje waar ik (3 x raden) natuurlijk niet bij was.
Gelukkig staat hij er stom op ;)
Deze week zou hij smsen om af te spreken wanneer we een keer praten.
Nog niks gehoord, maakt ook niet uit eigenlijk. (en wat fijn dat dat zo is!)
dinsdag 13 februari 2007 om 19:40
Heej meiden!
Mikkie, wat je schrijft is inderdaad herkenbaar. Hij geeft je 'liefde' op zijn momenten, en dat worden er steeds minder... Het gevoel te moeten bedelen, of mijn best daarvoor doen, is ook herkenbaar, helaas!
En ja... waarom dat ik het dan zover heb laten komen. Waarom heb ik eigenlijk gebedeld om liefde van iemand, die me het niet eens waard is om te géven?! Het zijn bij mij nu meer die vragen die spelen, ipv dat ik me erg druk maak over wat hij nu doet. De eerste weken nadat ik geen contact meer had, was ik erg bezig met: Waar zou hij nu zijn, met wie zou hij nu praten, wie is hij nu aan het bedonderen? Nu ben ik meer bezig met: hoe heb ik het zover kunnen laten komen, en hoe ga ik dit een volgende keer voorkomen? Want ja... die 'foute' mannen trekken aan.
Ik ben best bang om weer een nieuwe relatie aan te gaan. Bang voor wat de ander zal doen, maar ook voor wat ik zelf zou doen. Vanilli, jouw reactie op dat briefje van zijn ex, zou de mijne kunnen zijn. Ik merk dat ik nu al wantrouwig ben naar mensen. Maar ik begrijp wel dat je het vervelend vind, voor je vriend en ook voor jezelf. Denkje van je BA'er af te zijn, fliktie het nog dat je even met 'hem' geconfronteerd word.
Deli, Ik ben blij dat je zon lekker weekend gehad hebt! Mijn weekend was ook wel ok! Maar ik merk wel dat ik hem soms denk te missen, als ik alleen in bed lig ofzo. Dat nummer van Marco Borsato: De verliezer, wat hier ook gestaan heeft, is echt zo toepasselijk:'Je lichaam staat nog steeds in het matras'.
Liefs mij
Mikkie, wat je schrijft is inderdaad herkenbaar. Hij geeft je 'liefde' op zijn momenten, en dat worden er steeds minder... Het gevoel te moeten bedelen, of mijn best daarvoor doen, is ook herkenbaar, helaas!
En ja... waarom dat ik het dan zover heb laten komen. Waarom heb ik eigenlijk gebedeld om liefde van iemand, die me het niet eens waard is om te géven?! Het zijn bij mij nu meer die vragen die spelen, ipv dat ik me erg druk maak over wat hij nu doet. De eerste weken nadat ik geen contact meer had, was ik erg bezig met: Waar zou hij nu zijn, met wie zou hij nu praten, wie is hij nu aan het bedonderen? Nu ben ik meer bezig met: hoe heb ik het zover kunnen laten komen, en hoe ga ik dit een volgende keer voorkomen? Want ja... die 'foute' mannen trekken aan.
Ik ben best bang om weer een nieuwe relatie aan te gaan. Bang voor wat de ander zal doen, maar ook voor wat ik zelf zou doen. Vanilli, jouw reactie op dat briefje van zijn ex, zou de mijne kunnen zijn. Ik merk dat ik nu al wantrouwig ben naar mensen. Maar ik begrijp wel dat je het vervelend vind, voor je vriend en ook voor jezelf. Denkje van je BA'er af te zijn, fliktie het nog dat je even met 'hem' geconfronteerd word.
Deli, Ik ben blij dat je zon lekker weekend gehad hebt! Mijn weekend was ook wel ok! Maar ik merk wel dat ik hem soms denk te missen, als ik alleen in bed lig ofzo. Dat nummer van Marco Borsato: De verliezer, wat hier ook gestaan heeft, is echt zo toepasselijk:'Je lichaam staat nog steeds in het matras'.
Liefs mij
dinsdag 13 februari 2007 om 21:40
Ooooh missy, ik vind jouw verhaal zo herkenbaar...Alles wat jij schrijft...het had mijn verhaal kunnen zijn!
We hebben vorige week een gesprek gehad, ik heb hem gezegd dat ik gek van hem wordt, niet meer tegen dat aantrekken en afstoten kan....Eigenlijk wilde ik er een punt achter zetten, maar zo sterk was ik nog niet blijkbaar.....
Afijn, zondagavond wilde hij komen en ik heb nee gezegd.....Was ik trots op!!
Maar toen ik in bed lag, wilde ik hem toch even spreken....hem thuis gebeld. Niet thuis. Mobiel.....bleek dat ie bij die collega zat!!!!!!!
Waarmee hij dus vreemdging vorig jaar, en die hij dus aan de kant zette omdat hij mij terugwilde in december!!!!!!!!!!!!
Whaaaaaaah!!! ik was woest!!
Goed. Heb 'm flink afgebekt aan de telefoon, dat ik ER KLAAR MEE WAS !!
Maandag......over en weer gemaild op het werk. Van kwaad tot erger. Thuis aan de telefoon ruzie gehad. Heb 'm gezegd dat ie zijn spullen kon halen.
Hij wilde blijven slapen. Heb NEE gezegd. (kan het wel!!!).
Gepraat. En toen hij wegging, kwam het hoge woord eruit. Hij was de laatste weken zo afstandelijk omdat hij me geen pijn wilde doen...(?)
Hij zat met zichzelf in de knoop, omdat die collega hem nog steeds wat doet (beetje dom om haar dan op te zoeken, als je het zo erg vind...)
Was klaar met hem. Zei dat ik niet ging zitten afwachten voor de zoveelste keer totdat hij MIJ weer zag staan....Jaaaaaa ik ben zo stoer.
Maandagnacht. hij heeft me 10 keer mobiel gebeld. (gelukkig heb ik het geluid niet aan 's nachts) 10 keer gesmsd dat ik hem moest bellen....
Dinsdag.....mail op mail op mijn werk.....lieve woorden....hij ziet in wat ie fout gedaan heeft....had me niet zo mogen behandelen.....
En daar ga ik weer......en dat bedoel ik missy, dat ik jouw verhaal zo herkenbaar vind.....Ben ik wel sterk genoeg om hem los te laten....kan ik het wel.....zou hij nu echt veranderen.....
En het stomme is.......Hij wilde vannacht bij me zijn. Ik heb NEE gezegd....Mijn lijf schreeuwt niet meer om hem...is dat een teken dat ik hem aan het loslaten ben?
Hij vroeg of ik het weekend kom. Ik heb nee gezegd. Vrijdagavond heb ik met een vriendin afgesproken....Vraagt ie "waarom dat dan?"....Alsof ik geen leven naast hem heb!!
Wekenlang heeft ie geen behoefte om me te zien, wil hij alleen zijn....En nu verwacht ie dat ik ineens weer zeg..."kom maar schat...."
Wat ik zo raar aan de situatie vind...Dat ik er geen behoefte aan heb om 'm te zien....Dat zijn lieve woorden met niet meer zo raken als voorheen...Maar dat ik me wel steeds afvraag waar hij is, wat ie aan het doen is.....Dat het me wel raakt als ie bot is......
Door zijn gedrag van de afgelopen weken, nam ik dus afstand van hem. Hij deed me pijn. Hij trekt dus nu weer naar me toe...en ik hou nu afstand.
Hij wilde vanavond komen, en ik zei dat ik nu rust wilde.....en dan reageert ie heel kinderachtig...Terwijl hij me dus vanochtend per mail nog overlaadde met lieve woorden......
En DAT raakt me dus nog steeds...dat ie zo wisselend is....
Pffffff het is zo ontzettend moeilijk. Ik weet dat ie me weer verdriet gaat doen. Ik weet dat ie me al zoveel verdriet gedaan heeft, me glashard in mijn gezicht voorgelogen heeft over die collega....Ik weet dat ik niet gelukkig met hem zal worden (ja, even).....waarom is het dan zo moeilijk om de knoop door te hakken. Waarom krijg ik dan een knoop in mijn maag als ik denk aan hem met iemand anders?
Terwijl ik er dus helemaal niet naar verlang om bij hem te zijn.....
Verklaring, iemand????
Liefs Bella
dinsdag 13 februari 2007 om 21:47
Voor een BA-er zijn hele normale dingen die bij een relatie horen al teveel. Waarom? Omdat hij eignelijk geen relatie wil of kan hebben en dus ook niet de dingen die daar gewoon bij horen! Niets is dan meer leuk. Niets is vanzelfsprekend en je kunt niet op hem vertrouwen. De relatie is niet onvoorwaardelijk, maar aan voorwaarden gebonden. Zijn voorwaarden. Je ziet en hoort hem als het hem uitkomt, en dat is steeds minder.. Doordat je dit onzekere gevoel krijgt, is het net of jij de enige bent die de relatie wilde. Het voelt alsof je moet bedelen om zijn aandacht en liefde. Het voelt armoedig. Je voelt je als iemand die verliefd is en wiens liefde niet beantoord wordt. Dat maakt vreselijk onzeker. Maar het is nog erger, want uit andere dingen blijkt soms weer dat hij wel van je houdt.. Dus iedere keer als je denkt: poeh gelukkig, hij wil me toch, beginnen de onzekerheid en daarmee de voortdurende klappen in je gezicht weer opnieuw..
En dit stukje...als ik dat lees, dan lopen de rillingen over mijn rug.....Zo herkenbaar...
Eigenlijk zijn we toch gek dat we dit niet kunnen loslaten.....
En dit stukje...als ik dat lees, dan lopen de rillingen over mijn rug.....Zo herkenbaar...
Eigenlijk zijn we toch gek dat we dit niet kunnen loslaten.....
dinsdag 13 februari 2007 om 21:48
dinsdag 13 februari 2007 om 21:57
hoi Racket,
Ja, daar heb je gelijk in denk ik.
Maar het rare is, dat ik vorig jaar mei wel de stap kon zetten om bij hem weg te gaan( we woonden samen) en weer alleen te gaan wonen....
Maar de stap om volledig met hem te breken, kan ik maar steeds niet nemen....
Als ik eerlijk ben, is van de 4 jaar dat we een relatie hadden, in totaal misschien 1,5 jaar fijn geweest....De rest was pijn, verdriet, twijfels..onzekerheid...
Mensen om me heen vragen me wel eens "waarom kan je hem niet loslaten, hij doet je steeds weer verdriet. Heeft je als een stuk vuil behandeld. Hij heeft je bijna kapot gemaakt......Waarom hou je nog van hem?!
En ik weet het zelf ook niet.......waarom hou je van iemand die je zo behandeld......
Ja, daar heb je gelijk in denk ik.
Maar het rare is, dat ik vorig jaar mei wel de stap kon zetten om bij hem weg te gaan( we woonden samen) en weer alleen te gaan wonen....
Maar de stap om volledig met hem te breken, kan ik maar steeds niet nemen....
Als ik eerlijk ben, is van de 4 jaar dat we een relatie hadden, in totaal misschien 1,5 jaar fijn geweest....De rest was pijn, verdriet, twijfels..onzekerheid...
Mensen om me heen vragen me wel eens "waarom kan je hem niet loslaten, hij doet je steeds weer verdriet. Heeft je als een stuk vuil behandeld. Hij heeft je bijna kapot gemaakt......Waarom hou je nog van hem?!
En ik weet het zelf ook niet.......waarom hou je van iemand die je zo behandeld......
dinsdag 13 februari 2007 om 23:15
Ben gelukkig weer uit mijn dipje en voel me weer redelijk sterk. Morgen komt ex langs om spullen uit te wisselen. Moet zeggen dat ik r wel een btje bang voor ben, maar toch weet dat het anders is dan de vorige keren...Jullie willen niet weten hoe vaak we al spullen hebben uitgewisseld...De laatste keer dus morgen.
Bella, op de vraag waarom t zo moeilijk is om los te laten...Ik denk omdat je ook een hele lieve, leuke, sociale en wat nog meer kant van die persoon hebt gezien. Dat is het bij mij in ieder geval. Zoals al eerder gezegd alsof je een relatie had met twee mannen, in t zelfde lijf...Ik heb er geen moeite mee om het deel van hem los te laten dat me pijn heeft gedaan, om de twijfel los te laten, de onzekerheid, het voorwaardelijke en het botte en kwetsende. Als ik eerlijk naar mezelf ben vind ik het wel heel moeilijk om zijn leuke kop, heerlijke lijf, van tijd tot tijd luisterende oor en betrokkenheid, zijn liefde en aandacht los te laten. Daar zit bij mij iig het probleem. Vind het moeilijk dat in een persoon te verenigen en dan hem dus los te laten.
Maar uiteindelijk zal t moeten en zul je t ook kunnen, als je ze samen gaat zien als een persoon, en dus als de persoon die je, buiten al zijn leuke kanten, pijn heeft gedaan, je gekwetst heeft en je onzeker heeft gemaakt. Dus probeer dat misschien voor ogen te houden, dat doe ik ook. Elke dag een beetje meer, in de hoop dat er een dag komt dat je er niet eens meer aan denkt...En weer ruimte hebt voor jezelf!
Bella, op de vraag waarom t zo moeilijk is om los te laten...Ik denk omdat je ook een hele lieve, leuke, sociale en wat nog meer kant van die persoon hebt gezien. Dat is het bij mij in ieder geval. Zoals al eerder gezegd alsof je een relatie had met twee mannen, in t zelfde lijf...Ik heb er geen moeite mee om het deel van hem los te laten dat me pijn heeft gedaan, om de twijfel los te laten, de onzekerheid, het voorwaardelijke en het botte en kwetsende. Als ik eerlijk naar mezelf ben vind ik het wel heel moeilijk om zijn leuke kop, heerlijke lijf, van tijd tot tijd luisterende oor en betrokkenheid, zijn liefde en aandacht los te laten. Daar zit bij mij iig het probleem. Vind het moeilijk dat in een persoon te verenigen en dan hem dus los te laten.
Maar uiteindelijk zal t moeten en zul je t ook kunnen, als je ze samen gaat zien als een persoon, en dus als de persoon die je, buiten al zijn leuke kanten, pijn heeft gedaan, je gekwetst heeft en je onzeker heeft gemaakt. Dus probeer dat misschien voor ogen te houden, dat doe ik ook. Elke dag een beetje meer, in de hoop dat er een dag komt dat je er niet eens meer aan denkt...En weer ruimte hebt voor jezelf!
dinsdag 13 februari 2007 om 23:22
Dat je een knoop in je maag krijgt als je aan hem denkt met een ander is denk ik gewoon een proces waar je door heen moet. Tuurlijk zal dat pijn doen, elke keer als je er aan denkt en nog meer als je hem strax "live" met een ander tegenkomt.
Denk dat het gewoon een btje jaloezie is, of bezitsdrang. Hij was van jou en hij blijft van jou. Stiekem zou je willen dat hij zich net zo bagger en emo voelt als jij je voelt, erger nog, je wilt dat hij zich nog slechter voelt. Dat jij er eerder doorheen ben dan hij, dat jij eerder een leuke vent tegen komt dan andersom.
Alleen in de realiteit werkt dit niet zo helaas, daarom kun je je misschien maar beter op t ergste voorbereiden. het zal je hoe dan ook raken en dat is ook niet gek omdat je samen een verleden hebt gehad en wsch ook veel leuke en mooie momenten gedeeld hebt.
In mijn geval komt de carnaval er aan en ik vrees ook t ergste. Grote kans dat ik ex ergens tegen kom terwijl hij een diepgaand amandelonderzoek uitvoert bij een of leuke griet...Maar daar bereid ik me op voor en mocht t zo zijn kijk ik dan wel hoe ik er op reageer. Bier vliegt met carnaval alle kanten op en missch toevallig wel over zijn hoofd op dat moment...;)Je weet t niet. Hoop dat ik er boven kan staan en me neutraal kan opstellen, maar dat weet ik pas als t zover is...
Denk dat het gewoon een btje jaloezie is, of bezitsdrang. Hij was van jou en hij blijft van jou. Stiekem zou je willen dat hij zich net zo bagger en emo voelt als jij je voelt, erger nog, je wilt dat hij zich nog slechter voelt. Dat jij er eerder doorheen ben dan hij, dat jij eerder een leuke vent tegen komt dan andersom.
Alleen in de realiteit werkt dit niet zo helaas, daarom kun je je misschien maar beter op t ergste voorbereiden. het zal je hoe dan ook raken en dat is ook niet gek omdat je samen een verleden hebt gehad en wsch ook veel leuke en mooie momenten gedeeld hebt.
In mijn geval komt de carnaval er aan en ik vrees ook t ergste. Grote kans dat ik ex ergens tegen kom terwijl hij een diepgaand amandelonderzoek uitvoert bij een of leuke griet...Maar daar bereid ik me op voor en mocht t zo zijn kijk ik dan wel hoe ik er op reageer. Bier vliegt met carnaval alle kanten op en missch toevallig wel over zijn hoofd op dat moment...;)Je weet t niet. Hoop dat ik er boven kan staan en me neutraal kan opstellen, maar dat weet ik pas als t zover is...
woensdag 14 februari 2007 om 17:01
Tja, waar ik het meest last van heb, en de grootste knoop van in mijn maag krijg.....als ik terugdenk aan hem met die collega...
Ik weet dat ze samen in bed gelegen hebben, en niet om te slapen....Ja en de leugens die hij al die maanden vertelde....Gewoon te weten dat iemand zegt dat ie van je houdt, terwijl hij met iemand anders is (en tegen haar zeggen dat wij al uit elkaar waren...)
Dat laat me maar niet los......En ze werken samen, dus dat maakt het er niet makkelijker op....
Pfff..de ene dag voel ik me sterk, denk ik en NU kap ik met hem....de andere dag heb ik de hoop, hoop dat ie het deze keer WEL meent...
Ik weet dat ze samen in bed gelegen hebben, en niet om te slapen....Ja en de leugens die hij al die maanden vertelde....Gewoon te weten dat iemand zegt dat ie van je houdt, terwijl hij met iemand anders is (en tegen haar zeggen dat wij al uit elkaar waren...)
Dat laat me maar niet los......En ze werken samen, dus dat maakt het er niet makkelijker op....
Pfff..de ene dag voel ik me sterk, denk ik en NU kap ik met hem....de andere dag heb ik de hoop, hoop dat ie het deze keer WEL meent...
woensdag 14 februari 2007 om 19:59
Lieve Delicious,
Je was niet de enige met een dippie...Misschien scheelt dat als je t weet...Ex kwam vandaag zijn spullen op halen. Was anderhalf uur te laat, zonder bericht en kwam met een slap excuus dat zijn tijd op zijn telefoon verkeerd stond, hij vond het zelf errug raar...Ik ook. Anyway, hij komt binnen pakt zijn spullen en geeft mij mijn spullen en gaat weer. Verder nix, niet wat jammer dat het zo moest lopen, we hebben ook leuke tijden gekend, niets van dat alles...Toen hij weg was stond er nog een klein doosje op tafel met (btw hele lelijke) oorbellen die hij in Madrid gekocht had, met een briefje, dat ie het met veel gevoel voor me gekocht had en dat ik ze daarom toch nog kreeg...Jeuj! Not!
Ik weet zelf ook dat het geen zin heeft om dit gedrag te gaan doorgronden, maar werd er een btje verdrietig van en snapte er bovenal nix van. Zo koel doen en dan toch nog je kadootje droppen...Pff. Gelukkig waren ze errug lelijk zoals ik al zei, dus kon er achteraf toch om lachen. Dan kent ie je vier jaar en zou je denken dat ie ongeveer wel weet welke smaak ik heb...
Het is gewoon kut dat we er ff doorheen moeten en dat t pijn zal doen, maar hopen dat het snel lente wordt, snel veel zon gaat schijnen en dat we ons dan alweer stukken beter voelen.
Oh en nog een leuke boeken tip "mijn geluk maak ik zelf wel"
Je was niet de enige met een dippie...Misschien scheelt dat als je t weet...Ex kwam vandaag zijn spullen op halen. Was anderhalf uur te laat, zonder bericht en kwam met een slap excuus dat zijn tijd op zijn telefoon verkeerd stond, hij vond het zelf errug raar...Ik ook. Anyway, hij komt binnen pakt zijn spullen en geeft mij mijn spullen en gaat weer. Verder nix, niet wat jammer dat het zo moest lopen, we hebben ook leuke tijden gekend, niets van dat alles...Toen hij weg was stond er nog een klein doosje op tafel met (btw hele lelijke) oorbellen die hij in Madrid gekocht had, met een briefje, dat ie het met veel gevoel voor me gekocht had en dat ik ze daarom toch nog kreeg...Jeuj! Not!
Ik weet zelf ook dat het geen zin heeft om dit gedrag te gaan doorgronden, maar werd er een btje verdrietig van en snapte er bovenal nix van. Zo koel doen en dan toch nog je kadootje droppen...Pff. Gelukkig waren ze errug lelijk zoals ik al zei, dus kon er achteraf toch om lachen. Dan kent ie je vier jaar en zou je denken dat ie ongeveer wel weet welke smaak ik heb...
Het is gewoon kut dat we er ff doorheen moeten en dat t pijn zal doen, maar hopen dat het snel lente wordt, snel veel zon gaat schijnen en dat we ons dan alweer stukken beter voelen.
Oh en nog een leuke boeken tip "mijn geluk maak ik zelf wel"
donderdag 15 februari 2007 om 13:00
Hey Mikkie,
Absoluut! Voelde idd de spanning, dat hij eigenlijk verwachtte dat ik er iets over zou zeggen en dan maar een muur optrekken. Ik heb me voorgenomen hier geen initiatief in te nemen, dat moet ie maar leren of niet.
Zag m gisteren ook nog op t werk, hij was echt een partij spastisch aan t doen...dat heb ik m wel gezegd. Doe gewoon normaal, of spreek uit wat je dwarszit, want dit is een btje belachelijk.Toen gaf ie dan ook toe dat ie zich heel ongemakkelijk voelde en dat ie niet wist hoe ie zich indeze situatie moest gedragen...Alsof ie sociaal gestoord is.
Ik vind t ook moeilijk en raar, maar ik doe toch ook niet of er nix aan de hand is...Ontzettende sukkel. Had daarna wel een btje een overwinningsgevoel voor mezelf, omdat ik gewoon normaal gedaan heb en niet gemeen gedaan heb of hem als lucht behandeld heb. Dat ik dan thuis instort boeit me dan niet zo, als hij dat dan maar niet ziet!
Op naar de volgende dag!!
Absoluut! Voelde idd de spanning, dat hij eigenlijk verwachtte dat ik er iets over zou zeggen en dan maar een muur optrekken. Ik heb me voorgenomen hier geen initiatief in te nemen, dat moet ie maar leren of niet.
Zag m gisteren ook nog op t werk, hij was echt een partij spastisch aan t doen...dat heb ik m wel gezegd. Doe gewoon normaal, of spreek uit wat je dwarszit, want dit is een btje belachelijk.Toen gaf ie dan ook toe dat ie zich heel ongemakkelijk voelde en dat ie niet wist hoe ie zich indeze situatie moest gedragen...Alsof ie sociaal gestoord is.
Ik vind t ook moeilijk en raar, maar ik doe toch ook niet of er nix aan de hand is...Ontzettende sukkel. Had daarna wel een btje een overwinningsgevoel voor mezelf, omdat ik gewoon normaal gedaan heb en niet gemeen gedaan heb of hem als lucht behandeld heb. Dat ik dan thuis instort boeit me dan niet zo, als hij dat dan maar niet ziet!
Op naar de volgende dag!!
donderdag 15 februari 2007 om 14:24
Ja helaas wel. Werk naast mijn studie bij in een spaanse tent en hij werkt daar ook twee dagen in de week...Gelukkig lukt t me redelijk om werk en prive te scheiden. Op t werk ben ik aan t werk en dan heeft ie geen last van me.
Rare is dat voordat hij daar kwam werken ik dit duidelijk aangegeven heb dat ik er geen zin in had dat het weer uit zou gaan etc...Erg he dat je je met dat soort dingen moet bezighouden. want ik werkte er eerder zeg maar...dat ie t alleen moest doen als ie t echt zeker wist...
Maar ja, wat jij zegt, ik geloof ook wel dat ie van me houdt en dat ie t graag wil, maar t lukt m niet. En voor mij is dat niet genoeg, ik wil t idd ook voelen en beleven dat iemand voor de volle honderd procent voor mij gaat en dat kan hij me nietgeven hoe hard ie t ook probeert...
Rare is dat voordat hij daar kwam werken ik dit duidelijk aangegeven heb dat ik er geen zin in had dat het weer uit zou gaan etc...Erg he dat je je met dat soort dingen moet bezighouden. want ik werkte er eerder zeg maar...dat ie t alleen moest doen als ie t echt zeker wist...
Maar ja, wat jij zegt, ik geloof ook wel dat ie van me houdt en dat ie t graag wil, maar t lukt m niet. En voor mij is dat niet genoeg, ik wil t idd ook voelen en beleven dat iemand voor de volle honderd procent voor mij gaat en dat kan hij me nietgeven hoe hard ie t ook probeert...
donderdag 15 februari 2007 om 17:55
Alsof ie sociaal gestoord is...
Dat issie toch ook?
Ik vind dat BA-er dat allemaal (?) zijn!
Lees hier nou eens... dat gedrag... behoorlijk sociaal gestoord...
Wat balen dat je met hem moet werken!!
Ik geloof niet dat ik dat zou kunnen, ik wil hem helemaal nergens meer zien!
Alleen onder 4 ogen voor dat gesprek nog een keer.
Hij zou deze week smsen voor een afspraak, oké, de week is nog niet om maar het is al donderdag... en jullie weten alemaal waar hij vanaf morgen rondhangt, dus of ik inderdaad deze week nog wat hoor begin ik me af te vragen...
Waarom dat zo belangrijk voor me is?
Wat ik face to face wil vragen is dat hij me eens uitlegt waarom hij zo tegen me tekeer ging. Zo fel, zo onnodig, zo onterecht.... om vervolgens weg te gaan. Maar ik denk dat ik het wel weet, hij had er denk ik door alle problemen geen zin meer in maar kon dat niet gewoon zeggen (hoezo sociaal gestoord?) (of hij had al een ander op 't oog)
Kijk, toen hij me niet meer steeds om kon lullen, net doen alsof het normaal was hoe hij zich gedroeg, ging de lol er natuurlijk vanaf.
En dan kun je er maar beter mee kappen... maarja, dat was bijkbaar te moeilijk voor hem. (waarom eigenlijk?)
Merk dat ik weer erg kwaad ben vandaag, da's wel balen...
Maar altijd nog steeds beter dan dat ik hem zou missen!
Bah bah, de LUL :@
Ik vind het gewoon zo laf en gemeen en oneerlijk, hij is zo'n egoïst.
Net of ik het steeds beter zie... en hij gaat gewoon vrolijk verder.
Ik ben "Als liefde pijn doet en je weet niet waarom" aan 't lezen.
Daar stond een zin in die ik zó herkende!
De werkelijkheid wordt bepaald door gedrag... en niet door woorden.
Dat was even goed om te lezen!!!
Want daarmee veegde hij dus altijd alles van tafel, en daar kon ik weinig tegenin brengen terwijl ik voelde dat het niet klopte!
Hij zei altijd, ik ben altijd eerlijk geweest.
Maar zo voelde het niet!
En nu begrijp ik waarom.... en word ik nog maar eens heel pissig...
Dat issie toch ook?
Ik vind dat BA-er dat allemaal (?) zijn!
Lees hier nou eens... dat gedrag... behoorlijk sociaal gestoord...
Wat balen dat je met hem moet werken!!
Ik geloof niet dat ik dat zou kunnen, ik wil hem helemaal nergens meer zien!
Alleen onder 4 ogen voor dat gesprek nog een keer.
Hij zou deze week smsen voor een afspraak, oké, de week is nog niet om maar het is al donderdag... en jullie weten alemaal waar hij vanaf morgen rondhangt, dus of ik inderdaad deze week nog wat hoor begin ik me af te vragen...
Waarom dat zo belangrijk voor me is?
Wat ik face to face wil vragen is dat hij me eens uitlegt waarom hij zo tegen me tekeer ging. Zo fel, zo onnodig, zo onterecht.... om vervolgens weg te gaan. Maar ik denk dat ik het wel weet, hij had er denk ik door alle problemen geen zin meer in maar kon dat niet gewoon zeggen (hoezo sociaal gestoord?) (of hij had al een ander op 't oog)
Kijk, toen hij me niet meer steeds om kon lullen, net doen alsof het normaal was hoe hij zich gedroeg, ging de lol er natuurlijk vanaf.
En dan kun je er maar beter mee kappen... maarja, dat was bijkbaar te moeilijk voor hem. (waarom eigenlijk?)
Merk dat ik weer erg kwaad ben vandaag, da's wel balen...
Maar altijd nog steeds beter dan dat ik hem zou missen!
Bah bah, de LUL :@
Ik vind het gewoon zo laf en gemeen en oneerlijk, hij is zo'n egoïst.
Net of ik het steeds beter zie... en hij gaat gewoon vrolijk verder.
Ik ben "Als liefde pijn doet en je weet niet waarom" aan 't lezen.
Daar stond een zin in die ik zó herkende!
De werkelijkheid wordt bepaald door gedrag... en niet door woorden.
Dat was even goed om te lezen!!!
Want daarmee veegde hij dus altijd alles van tafel, en daar kon ik weinig tegenin brengen terwijl ik voelde dat het niet klopte!
Hij zei altijd, ik ben altijd eerlijk geweest.
Maar zo voelde het niet!
En nu begrijp ik waarom.... en word ik nog maar eens heel pissig...
donderdag 15 februari 2007 om 18:41
Hoi meiden,
Inderdaad, BA-ers zijn ook in meer of mindere mate sociaal gestoord. Vooral wanneer ze het gevoel hebben dat ze in de val zitten. De mijne deed alsof het mijn schuld was dat hij paniekaanvallen kreeg en maagpijn. Terwijl het natuurlijk allemaal tussen zijn eigen 2 oren zat. Grappig dat hij trouwens wel populair was bij vrienden. Niet omdat hij zo betrouwbaar was maar omdat ie altijd de gezellige gozer uithing dan. Leuk voor feesten en partijen, zoiets:-). Gewone vrienden zagen die sociale gestoordheid niet, vroegen zich alleen af waarom hij zo vaak wisselde van relatie. Maar daar had ie dan altijd wel een uitleg voor die hem vrijpleitte.
Hier gaat het wel, met vlagen ben ik -onterecht- boos op vriend omdat hij ervoor zorgt dat de rotgevoelens die ik had toen ik met ex was, weer bovenkomen. Hij is deze week op zakenreis dus ik zie hem dit weekend pas. Ik hoop dat ik dan alles voor mezelf weer op een rijtje heb.
Hoe is het met jullie?
Inderdaad, BA-ers zijn ook in meer of mindere mate sociaal gestoord. Vooral wanneer ze het gevoel hebben dat ze in de val zitten. De mijne deed alsof het mijn schuld was dat hij paniekaanvallen kreeg en maagpijn. Terwijl het natuurlijk allemaal tussen zijn eigen 2 oren zat. Grappig dat hij trouwens wel populair was bij vrienden. Niet omdat hij zo betrouwbaar was maar omdat ie altijd de gezellige gozer uithing dan. Leuk voor feesten en partijen, zoiets:-). Gewone vrienden zagen die sociale gestoordheid niet, vroegen zich alleen af waarom hij zo vaak wisselde van relatie. Maar daar had ie dan altijd wel een uitleg voor die hem vrijpleitte.
Hier gaat het wel, met vlagen ben ik -onterecht- boos op vriend omdat hij ervoor zorgt dat de rotgevoelens die ik had toen ik met ex was, weer bovenkomen. Hij is deze week op zakenreis dus ik zie hem dit weekend pas. Ik hoop dat ik dan alles voor mezelf weer op een rijtje heb.
Hoe is het met jullie?
