Relaties
alle pijlers
Bindingsangst, ben het nog steeds beu!!
dinsdag 27 februari 2007 om 16:52
Hi meisjes,
Ook ik kan beamen dat er zeker wel sprake van liefde was en dat ex dit ook oprecht wilde, alleen niet kon waarmaken...
Verder heb ik ex net nog gezien. Hij wilde nog bepaalde dingen uitspreken. Tranen met tuiten, bij hem dan...Dat ie t zo goed had gehad, dat we t zo fijn hadden, dat ik een plek had in zijn hart, blablabla. Dacht dat ik er nog wel gevoelig voor zou zijn, maar dat was niet. vond t wel goed zo, met dat gevoel heb ik het gesprek ook afgesloten. Ex kwam tot de conclusie dat ie eigenlijk helemaal geen relatie wilde (heeft ie dan toch wel vier weken over gedaan om dat te beseffen...pluim voor hem!) en dat we gewoon te veel verschilden. Die verschillen lagen er volgens hem in dat ik nog niet wist of ik kinderen wilde (raar he, met een vent die ieder half jaar van baan verwisseld, dan weer wil studeren, dan weer wil verhuizen naar het buitenland etc etc), dat ik van hem zekerheid wilde, die hij niet kon geven en dat ik hem geen ruimte liet om zijn dromen na te streven...Kortom het lag toch wel voor een groot deel aan mij!
Heb m gezegd dat ik t jammer vond dat hij het niet op zichzelf kon betrekken endat hij zijn aandeel niet accepteerde. Dat deed hij wel vond hij. Want hij had te weinig gegeven...hoezo algemeen.
Moraal van het verhaal, ben er klaar mee, in mijn hoofd in ieder geval. Hij wilde heel graag vrienden zijn/blijven en leuke dingen doen met me, maar dat heb ik afgehouden. Dat kan ik niet en wil ik ook niet.
Had me voorgenomen hem te vertellen hoe ik t ervaren had, of ie zich kon voorstellen wat t was om als een domme hond achter hem aan te lopen, te bedelen voor n btje aandacht, liefde en bevestiging...maar kwam er snel achter dat hij daar niet voor open stond, want hij wil niet eens naar zichzelf kijken en al helemaal niet horen wat zijn aandeel in mijn verdriet was. Dus heb ikbesloten dat t goed is zo, die vragen zijn niet eens meer interessant om te beantwoorden, de antwoorden zullen alleen maar tot nog meer vragen en minder bevrediging leiden. En eigenlijk vond ik t dat niet meer waard. En hem ook niet.
Dus hopelijk is ex nu exit en kan ik verder gaan met gelukkig worden met mij en er ook nog van genieten....
Ook ik kan beamen dat er zeker wel sprake van liefde was en dat ex dit ook oprecht wilde, alleen niet kon waarmaken...
Verder heb ik ex net nog gezien. Hij wilde nog bepaalde dingen uitspreken. Tranen met tuiten, bij hem dan...Dat ie t zo goed had gehad, dat we t zo fijn hadden, dat ik een plek had in zijn hart, blablabla. Dacht dat ik er nog wel gevoelig voor zou zijn, maar dat was niet. vond t wel goed zo, met dat gevoel heb ik het gesprek ook afgesloten. Ex kwam tot de conclusie dat ie eigenlijk helemaal geen relatie wilde (heeft ie dan toch wel vier weken over gedaan om dat te beseffen...pluim voor hem!) en dat we gewoon te veel verschilden. Die verschillen lagen er volgens hem in dat ik nog niet wist of ik kinderen wilde (raar he, met een vent die ieder half jaar van baan verwisseld, dan weer wil studeren, dan weer wil verhuizen naar het buitenland etc etc), dat ik van hem zekerheid wilde, die hij niet kon geven en dat ik hem geen ruimte liet om zijn dromen na te streven...Kortom het lag toch wel voor een groot deel aan mij!
Heb m gezegd dat ik t jammer vond dat hij het niet op zichzelf kon betrekken endat hij zijn aandeel niet accepteerde. Dat deed hij wel vond hij. Want hij had te weinig gegeven...hoezo algemeen.
Moraal van het verhaal, ben er klaar mee, in mijn hoofd in ieder geval. Hij wilde heel graag vrienden zijn/blijven en leuke dingen doen met me, maar dat heb ik afgehouden. Dat kan ik niet en wil ik ook niet.
Had me voorgenomen hem te vertellen hoe ik t ervaren had, of ie zich kon voorstellen wat t was om als een domme hond achter hem aan te lopen, te bedelen voor n btje aandacht, liefde en bevestiging...maar kwam er snel achter dat hij daar niet voor open stond, want hij wil niet eens naar zichzelf kijken en al helemaal niet horen wat zijn aandeel in mijn verdriet was. Dus heb ikbesloten dat t goed is zo, die vragen zijn niet eens meer interessant om te beantwoorden, de antwoorden zullen alleen maar tot nog meer vragen en minder bevrediging leiden. En eigenlijk vond ik t dat niet meer waard. En hem ook niet.
Dus hopelijk is ex nu exit en kan ik verder gaan met gelukkig worden met mij en er ook nog van genieten....
dinsdag 27 februari 2007 om 23:56
Ik kan me er alleen maar bij aansluiten.
Vooral mikkie verwoordt heel goed wat ik erbij voel(de)
En werd het ook voor mij, zoals Vanilli zegt, een obsessie, in ieder geval in mijn hoofd, ik was nergens anders meer mee bezig, al merkte hij dat niet, dat durfde en wilde ik niet laten merken!
Zeker hield (hou) ik veel van hem, en hij ook van mij. (op zijn manier)
Alleen heb ik voor mezelf gekozen, en niet voor een man de niet voor mij kan gaan. En zijn probleem eigenlijk het mijne maakt... dat is gewoon niet eerlijk en roept een heleboel vervelende gevoelens bij je op die niet thuishoren in de liefde. Maar dan neemt dat de liefde nog niet weg...
Momenteel rustig hier, binnenin mij niet altijd, maar wel beter.
En voorlopig ook erg druk met werken, niet verkeerd dat dat nu net in deze periode komt...
Ik verwacht wel weer wat, het weekend, het weekend erna??
Probeer me erop voor te bereiden, tegelijkertijd merk ik dat dat niet gaat...
"Je was er bijna" Ja, zo ontzettend kwetsend en tactloos...
Hij heeft er ook niet meer op gereageerd nadat ik hem daarop aansprak.
Logisch ook, wat had ik dan verwacht??
Het is net of hij elke keer test of ik nog van hem hou, nog geen ander heb, zoiets? En op het moment dat hij die 'bevestiging' voor hem krijgt is het voor hem weer even goed en stoot hij me weer af.
Daarom denk ik nu ook dat dit zich nog wel zal gaan herhalen.
Geen manier van doen zoiets...
MissyM2, tranen met tuiten, bij hem ja, ik ben niet verbaasd.
Wij hebben onze meeste tranen al vergoten (dat hoop ik maar tenminste!)
Maar zij beseffen nu pas dat ze alle kansen echt verspeeld hebben en lijken dan pas te voelen wat ze kwijt zijn.
Voor zover ze dat gevoel tenminste toelaten...
Dat je geen vrienden wilt (vooral kunt denk ik) blijven begrijp ik als geen ander. Hij wilde dat met mij ook, maar hoe zou ik dat nou kunnen??
Waar is Tienjuh gebleven?
Meissie, hoe is het met je??
Vooral mikkie verwoordt heel goed wat ik erbij voel(de)
En werd het ook voor mij, zoals Vanilli zegt, een obsessie, in ieder geval in mijn hoofd, ik was nergens anders meer mee bezig, al merkte hij dat niet, dat durfde en wilde ik niet laten merken!
Zeker hield (hou) ik veel van hem, en hij ook van mij. (op zijn manier)
Alleen heb ik voor mezelf gekozen, en niet voor een man de niet voor mij kan gaan. En zijn probleem eigenlijk het mijne maakt... dat is gewoon niet eerlijk en roept een heleboel vervelende gevoelens bij je op die niet thuishoren in de liefde. Maar dan neemt dat de liefde nog niet weg...
Momenteel rustig hier, binnenin mij niet altijd, maar wel beter.
En voorlopig ook erg druk met werken, niet verkeerd dat dat nu net in deze periode komt...
Ik verwacht wel weer wat, het weekend, het weekend erna??
Probeer me erop voor te bereiden, tegelijkertijd merk ik dat dat niet gaat...
"Je was er bijna" Ja, zo ontzettend kwetsend en tactloos...
Hij heeft er ook niet meer op gereageerd nadat ik hem daarop aansprak.
Logisch ook, wat had ik dan verwacht??
Het is net of hij elke keer test of ik nog van hem hou, nog geen ander heb, zoiets? En op het moment dat hij die 'bevestiging' voor hem krijgt is het voor hem weer even goed en stoot hij me weer af.
Daarom denk ik nu ook dat dit zich nog wel zal gaan herhalen.
Geen manier van doen zoiets...
MissyM2, tranen met tuiten, bij hem ja, ik ben niet verbaasd.
Wij hebben onze meeste tranen al vergoten (dat hoop ik maar tenminste!)
Maar zij beseffen nu pas dat ze alle kansen echt verspeeld hebben en lijken dan pas te voelen wat ze kwijt zijn.
Voor zover ze dat gevoel tenminste toelaten...
Dat je geen vrienden wilt (vooral kunt denk ik) blijven begrijp ik als geen ander. Hij wilde dat met mij ook, maar hoe zou ik dat nou kunnen??
Waar is Tienjuh gebleven?
Meissie, hoe is het met je??
woensdag 28 februari 2007 om 12:41
He mikkie, natuurlijk is hij je niet compleet vergeten!
Maar... wat heb je er aan?
Het is toch nooit goed, als hij wel van zich laat horen is het moeilijk en vervelend en als hij niet van zich laat horen ook zoals je merkt.
Dan maar beter niet, je moet er toch overheen zien te komen.
En als hij wel regelmatig van zich laat horen wordt dat niet gemakkelijker.
Maar ik begrijp wat je bedoeld!
Sterkte! *;
Maar... wat heb je er aan?
Het is toch nooit goed, als hij wel van zich laat horen is het moeilijk en vervelend en als hij niet van zich laat horen ook zoals je merkt.
Dan maar beter niet, je moet er toch overheen zien te komen.
En als hij wel regelmatig van zich laat horen wordt dat niet gemakkelijker.
Maar ik begrijp wat je bedoeld!
Sterkte! *;
woensdag 28 februari 2007 om 12:50
Lieve Mikkie, ik kan ook niet in het hoofd van jouw ex kijken maar zoals ik je verhaal ken, denk ik niet dat jullie relatie voor hem niets heeft voorgesteld. Het was misschien zelfs de eerste keer dat hij meer voor een meisje voelde. Alleen: je hebt daar zoals Deli zegt niks aan, hij kan er niet mee omgaan en door jou te negeren kan hij zichzelf voorhouden dat het niet aan hem lag, kan hij weglopen voor zijn gedrag en hoeft hij niet onder ogen te zien dat het hij geen intieme relatie aan kan gaan zonder doodsbang te worden. Iedere confrontatie met jou doet hem misschien realiseren dat hij iets moois heeft verpest. En dat wil hij natuurlijk niet. Mijn ex had ook verdriet toen we uit elkaar gingen en wou vrienden blijven nadat onze relatie voorbij was, maar dat was vooral toen hij eenmaal een andere vriendin had. Toen was ik niet meer "eng" voor hem. Bovendien woonden we ver uit elkaar en wist hij dat een toevallige ontmoeting ofzo er niet in zat. Ook ik geloof dat mijn ex BA ooit van me gehouden heeft. Ik verwijt hem niet dat hij niet van me hield, wel dat hij me allerlei beloften gedaan heeft waarvan hij -als hij eerlijk tegen zichzelf was- wist dat hij die niet of heel moeilijk kon nakomen. Helaas is er met dit soort mannen niet (lang) te leven, omdat ze nooit zullen veranderen. Pijnlijk, maar wel goed om te weten dat het dus niet aan ons lag...
woensdag 28 februari 2007 om 12:59
hij kan er niet mee omgaan en door jou te negeren kan hij zichzelf voorhouden dat het niet aan hem lag
Dát is het precies denk ik!
Mijn ex gooit het er dan op: Ja maar jij bent ermee gestopt!
Ik kaats de bal meteen terug tegenwoordig.
JIJ sloot mij buiten, dus logisch dat het niet werkt en dat ik dat niet kán, ik had geen keus!
En daarmee is de kous dan weer afgedaan, want dát wil hij niet onder ogen zien. Dan krijg ik weer een 'Het ga je goed' of een 'Het spijt me!' smsje.
Allemaal leuk en aardig (niet dus) maar ik laat me hoe dan ook nooit meer zeggen dat ík het niet snapte.
Wat denkt ie wel?!
Dát is het precies denk ik!
Mijn ex gooit het er dan op: Ja maar jij bent ermee gestopt!
Ik kaats de bal meteen terug tegenwoordig.
JIJ sloot mij buiten, dus logisch dat het niet werkt en dat ik dat niet kán, ik had geen keus!
En daarmee is de kous dan weer afgedaan, want dát wil hij niet onder ogen zien. Dan krijg ik weer een 'Het ga je goed' of een 'Het spijt me!' smsje.
Allemaal leuk en aardig (niet dus) maar ik laat me hoe dan ook nooit meer zeggen dat ík het niet snapte.
Wat denkt ie wel?!
woensdag 28 februari 2007 om 19:37
Hij kan namelijk nooit meer goedmaken wat hij heeft aangericht. Dat kan ik alleen zelf
Goeie opmerking Mikkie, zo denk ik er ook over. Ik wil nooit meer zo afhankelijk zijn van een man dat hij mij kan maken of breken door 1 opmerking of blik... Hoop nooit meer afhankelijkheid en verslaving met liefde te verwarren.
Goeie opmerking Mikkie, zo denk ik er ook over. Ik wil nooit meer zo afhankelijk zijn van een man dat hij mij kan maken of breken door 1 opmerking of blik... Hoop nooit meer afhankelijkheid en verslaving met liefde te verwarren.
woensdag 28 februari 2007 om 22:47
Afhankelijkheid en verslaving ja, erg verradelijk!
Afhankelijkheid omdat hij bepaalde in hoeverre, wat en waar.
En verslaving omdat hij soms wel en soms niet (vul van alles maar in)
En als je soms wel.... tja, dan word je ook weer afhankelijk, blijf je je best doen, aanpassen, lief en nog liever zijn enz. enz. enz.
Want je weet dat dat af en toe beloond wordt.
Als het nooit beloond werd deed je het niet, maar je maakte een kans, elke keer weer.
Zoiets??
Heb het nu en dan ook erg moeilijk.
Maar samen kunnen we het mikkie! (en andere meiden hier!)
En komen we ooit zover als Vanilli, daar moet je in blijven geloven!
Verdomme was het maar niet zo moeilijk, we hebben het al moeilijk genoeg gehad, daarom ook zo oneerlijk dat het voorlopig nog moeilijk blijft...
Tja... :( *;
Afhankelijkheid omdat hij bepaalde in hoeverre, wat en waar.
En verslaving omdat hij soms wel en soms niet (vul van alles maar in)
En als je soms wel.... tja, dan word je ook weer afhankelijk, blijf je je best doen, aanpassen, lief en nog liever zijn enz. enz. enz.
Want je weet dat dat af en toe beloond wordt.
Als het nooit beloond werd deed je het niet, maar je maakte een kans, elke keer weer.
Zoiets??
Heb het nu en dan ook erg moeilijk.
Maar samen kunnen we het mikkie! (en andere meiden hier!)
En komen we ooit zover als Vanilli, daar moet je in blijven geloven!
Verdomme was het maar niet zo moeilijk, we hebben het al moeilijk genoeg gehad, daarom ook zo oneerlijk dat het voorlopig nog moeilijk blijft...
Tja... :( *;
woensdag 28 februari 2007 om 23:49
weet je wat mij zo boos maakt ? gewoon dat ze je soms alleen zien als een balletje.Ze spelen eerst een tijdje met je en dan als ze er flauw van zijn, gooien je in een hoek. En willen ze weer spelen dan begint het spelletje weer van voren.
Vorige week heb ik die van mij vertelt dat ik er klaar mee was. Vervolgens een week niks laten horen, hij ook niet trouwens, maar me wel lopen opvreten.
In mijn oude telefoon vond ik zijn nummer en ben gaan smsen, ja stom maar toch.Maar totaal geen reactie terug, dus ik steeds gekker.
Maar zondagavond kwam meneer uit het niks op msn, was met een vriend een week weggeweest en vond het schijnbaar niet nodig om iets te laten weten.En nee, hij reageerde niet op mijn smsjes want dat werkte juist aavrechts.jaja
Maar ik was te blue om echt te kunnen reageren.
vervolgens maandag zitten msnen en het leek ofdat er niks aan de hand was.Kreeg zelfs een kusje toegestuurd, ben ik nou gek ofwat...
Ik trek het niet meer....:(
Vorige week heb ik die van mij vertelt dat ik er klaar mee was. Vervolgens een week niks laten horen, hij ook niet trouwens, maar me wel lopen opvreten.
In mijn oude telefoon vond ik zijn nummer en ben gaan smsen, ja stom maar toch.Maar totaal geen reactie terug, dus ik steeds gekker.
Maar zondagavond kwam meneer uit het niks op msn, was met een vriend een week weggeweest en vond het schijnbaar niet nodig om iets te laten weten.En nee, hij reageerde niet op mijn smsjes want dat werkte juist aavrechts.jaja
Maar ik was te blue om echt te kunnen reageren.
vervolgens maandag zitten msnen en het leek ofdat er niks aan de hand was.Kreeg zelfs een kusje toegestuurd, ben ik nou gek ofwat...
Ik trek het niet meer....:(
donderdag 1 maart 2007 om 00:12
Weet je zelf wat je wilt?
Als je je niet als balletje wilt laten behandelen moet je ook niet in een balletje veranderen nadat je zó ontzettend sterk bent geweest om ermee te kappen.
En voel die boosheid maar gerust, dat mag!
Doe iets, doe van alles, maar ga niet terug!
En een kusje sturen?
Dat hij maar stikt in zijn kusje toch??
Kom op meid, het wordt echt gemakkelijker!
Loslaten en voor jezelf kiezen, héél erg moeilijk, maar de enige manier!
*;
Als je je niet als balletje wilt laten behandelen moet je ook niet in een balletje veranderen nadat je zó ontzettend sterk bent geweest om ermee te kappen.
En voel die boosheid maar gerust, dat mag!
Doe iets, doe van alles, maar ga niet terug!
En een kusje sturen?
Dat hij maar stikt in zijn kusje toch??
Kom op meid, het wordt echt gemakkelijker!
Loslaten en voor jezelf kiezen, héél erg moeilijk, maar de enige manier!
*;
donderdag 1 maart 2007 om 10:14
Lieve Devil,
Vind t super knap van je dat je met hem gekapt hebt, dat is een moeilijke beslissing geweest. Maar die heb je genomen omdat je t helemaal zat was om zijn '"balletje" te zijn...Probeer dat voor ogen te houden, ook al is het moeilijk. Zoals iemand al zei (weet zo snel niet meer wie) doe alles behalve weer contact zoeken.
Dat ie er lekker in zakt met zijn kusje, je bent meer waard dan dat. Je bent de hele dag kusjes waard, knuffels, begrip, verantwoordelijkheid waard en dat hij rekening houdt met jou en jouw gevoelens. Maar dat kan hij je niet geven, dus probeer hem, hoe moeilijk dat ook gaat worden, los te laten...! Succes, ik denk aan je *;
Vind t super knap van je dat je met hem gekapt hebt, dat is een moeilijke beslissing geweest. Maar die heb je genomen omdat je t helemaal zat was om zijn '"balletje" te zijn...Probeer dat voor ogen te houden, ook al is het moeilijk. Zoals iemand al zei (weet zo snel niet meer wie) doe alles behalve weer contact zoeken.
Dat ie er lekker in zakt met zijn kusje, je bent meer waard dan dat. Je bent de hele dag kusjes waard, knuffels, begrip, verantwoordelijkheid waard en dat hij rekening houdt met jou en jouw gevoelens. Maar dat kan hij je niet geven, dus probeer hem, hoe moeilijk dat ook gaat worden, los te laten...! Succes, ik denk aan je *;
donderdag 1 maart 2007 om 10:39
Goeiemorgen allemaal,
pffffffff kom net uit het ziekenhuis (zie poeppraatje bij gezondheid) en kan nu iets uitgebreider praten dan van de week.
Ik kon ook nooit los komen van mijn ex; inderdaad een soort verslaving + zo'n positieve instelling dat ik altijd mogelijkheden zag.
We hebben 4 jaar een "relatie" gehad en daarna 1 jaar vaagheid waarin hij volgens mij probeerde om zijn ideale relatie met mij te krijgen (+ sex) natuurlijk.
De afgelopen maand heb ik erg in onzekerheid geleefd over mijn gezondheid maar hij was in geen velden of wegen te bekennen en dat heeft voor mij heel erg de ogen geopend.
Ik heb hem 1 keer gesproken en het interesseerde hem ook niet.
Ik weet nu dat ik dit absoluut niet meer wil, ik wil hem nooit meer zien of spreken.
Zoveel gegeven, zo mijn best gedaan, zoveel ruimte gegeven, zoveel geduld en begrip, zoveel pijn gehad.
Nooit meer; ik maak een nieuwe start, alleen!!!
Dat is wat ik wel heb geleerd de afgelopen maand.
Sorry voor het vage verhaal, maar moest het ff kwijt:P
pffffffff kom net uit het ziekenhuis (zie poeppraatje bij gezondheid) en kan nu iets uitgebreider praten dan van de week.
Ik kon ook nooit los komen van mijn ex; inderdaad een soort verslaving + zo'n positieve instelling dat ik altijd mogelijkheden zag.
We hebben 4 jaar een "relatie" gehad en daarna 1 jaar vaagheid waarin hij volgens mij probeerde om zijn ideale relatie met mij te krijgen (+ sex) natuurlijk.
De afgelopen maand heb ik erg in onzekerheid geleefd over mijn gezondheid maar hij was in geen velden of wegen te bekennen en dat heeft voor mij heel erg de ogen geopend.
Ik heb hem 1 keer gesproken en het interesseerde hem ook niet.
Ik weet nu dat ik dit absoluut niet meer wil, ik wil hem nooit meer zien of spreken.
Zoveel gegeven, zo mijn best gedaan, zoveel ruimte gegeven, zoveel geduld en begrip, zoveel pijn gehad.
Nooit meer; ik maak een nieuwe start, alleen!!!
Dat is wat ik wel heb geleerd de afgelopen maand.
Sorry voor het vage verhaal, maar moest het ff kwijt:P
donderdag 1 maart 2007 om 10:48
donderdag 1 maart 2007 om 11:13
Hoi Vanilli,
behoorlijk hard he?
Maar goed, waar mijn ex nog meer moeite mee had? (heb je even?).
1. verjaardagen (meestal hadden we dan ruzie op mijn verjaardag en vond hij het dan terecht om mij te negeren).
2. feestdagen. We zijn een keer met kerst naar Berlijn gegaan; romantisch zou je denken nou het was een ware hel. Op 2e kerstdag zat ik dan ook de hele treinreis alleen want ik mocht niet meer bij hem in de buurt komen. Zit je dan een bordje pasta te eten alleen in een treincoupe. (wel leuke andere mensen ontmoet tijdens die treinreis:))
3. Vakanties. In het begin was het altijd leuk en daarna begon het gedonder alweer van afstand nemen, ruzies, negeren. Hij ging ook vaak alleen met vrienden.
4. Voor mij "spannende" dingen. Toen ik examen moest doen, was ik behoorlijk zenuwachtig en wilde graag bij hem zijn (nog even wat gezelligs doen), maar nee, hij had daar "geen zin in" en wilde me pas weer spreken na het examen. Hij heeft mij niet eens gefeliciteerd daarna.
5. Samen stappen. Hij voelde zich dan in zijn "vrijheid" beperkt. Hij heeft het zelfs een keer gepresteerd op Lowlands, toen ik naar een concert aan het kijken was er tussen uit te sneaken. Sta je dan tussen ik weet niet hoeveel mensen.
Eigenlijk had hij praktisch overal moeite mee als er een beroep op hem werd gedaan, dan voelde hij zich geclaimd. Hij wilde namelijk zelf bepalen of hij er wel of niet voor mij wilde zijn. Ik mocht er niet om vragen.
Best wel ranzig en ik verbaas me erover dat ik het zover heb laten komen. Dat ik zo bleef geloven in zijn "goedheid" en daardoor bereid was om de nare dingen op de koop toe te nemen omdat ik dacht dat het wel beter zou gaan als ik maar geduld en ruimte en begrip zou geven:P
behoorlijk hard he?
Maar goed, waar mijn ex nog meer moeite mee had? (heb je even?).
1. verjaardagen (meestal hadden we dan ruzie op mijn verjaardag en vond hij het dan terecht om mij te negeren).
2. feestdagen. We zijn een keer met kerst naar Berlijn gegaan; romantisch zou je denken nou het was een ware hel. Op 2e kerstdag zat ik dan ook de hele treinreis alleen want ik mocht niet meer bij hem in de buurt komen. Zit je dan een bordje pasta te eten alleen in een treincoupe. (wel leuke andere mensen ontmoet tijdens die treinreis:))
3. Vakanties. In het begin was het altijd leuk en daarna begon het gedonder alweer van afstand nemen, ruzies, negeren. Hij ging ook vaak alleen met vrienden.
4. Voor mij "spannende" dingen. Toen ik examen moest doen, was ik behoorlijk zenuwachtig en wilde graag bij hem zijn (nog even wat gezelligs doen), maar nee, hij had daar "geen zin in" en wilde me pas weer spreken na het examen. Hij heeft mij niet eens gefeliciteerd daarna.
5. Samen stappen. Hij voelde zich dan in zijn "vrijheid" beperkt. Hij heeft het zelfs een keer gepresteerd op Lowlands, toen ik naar een concert aan het kijken was er tussen uit te sneaken. Sta je dan tussen ik weet niet hoeveel mensen.
Eigenlijk had hij praktisch overal moeite mee als er een beroep op hem werd gedaan, dan voelde hij zich geclaimd. Hij wilde namelijk zelf bepalen of hij er wel of niet voor mij wilde zijn. Ik mocht er niet om vragen.
Best wel ranzig en ik verbaas me erover dat ik het zover heb laten komen. Dat ik zo bleef geloven in zijn "goedheid" en daardoor bereid was om de nare dingen op de koop toe te nemen omdat ik dacht dat het wel beter zou gaan als ik maar geduld en ruimte en begrip zou geven:P
donderdag 1 maart 2007 om 11:42
Fleur, join the club. Ik heb geen erg lange relatie gehad met mijn ex, zelfs geen echte vakantie samen. Hij zorgde er nl. voor dat zijn hele vakantie volgepland was en er maar een paar dagen voor ons samen overbleven. En aan het eind van die (overigens heel fijne) dagen kreeg hij weer buikpijn waardoor hij "het gevoel" had dat het toch niet goed zat en snel naar zijn eigen huis vluchtte. Het afstoten en aantrekken-verhaal is me helaas wel bekend. Hoe lang is het nu geleden dat je hem gezien hebt?
donderdag 1 maart 2007 om 12:16
Je bent wel sterk hoor mikkie!
Maar ik begrijp je natuurlijk... *;
Jeetje Fleur, wat een domper moet dat geweest zijn!!
5 jaar alles bij elkaar, is lang...
En als je dan zó in de steek gelaten wordt, dat moet erg pijnlijk zijn :(
Ik weet eigenlijk niet of hij er geweest zou zijn als ik ziek zou zijn.
Begin januari ben ik ziek geweest, toen kwam hij net terug van het oud en nieuw reisje en hadden we ruzie.
Toen we weer afspraken was ik trouwens nog niet echt opgeknapt en wilde hij toch graag dat ik naar hem kwam ipv hij naar mij...
Dus nee, hij was er niet, die conclusie kunnen we dan wel trekken hè.
Ach... hij was er toch nooit behalve als het hem uitkwam.
Dat hij me ELK weekend liet stikken zegt toch eigenlijk genoeg.
En dat hij vorig jaar juni, toen het heel slecht met me ging, toch naar Pinkpop ging (nee ik mocht niet mee) zegt toch eigenlijk ook genoeg....
Hij heeft niet eens de brief gelezen die ik hem toen dat weekend geschreven heb, zwakkeling.
Dat hij pas na een week naar mijn huisje kwam kijken zegt toch eigenlijk ook genoeg, hij wist hoe blij ik ermee was, hoeveel werk er gedaan moest worden, maar liet me toen toch ook gewoon stikken tot het hem uitkwam.
Daar ging toch alles om, om hem, waar hij zin in had, wat hij op kon brengen en waar en wanneer het hem uitkwam.
Egoïstische zak :(
Ik vertelde een keer dat ik ontzettend had staan 'vechten' met een supergrote doos met van die joekes van nieten (dat waren geen nietjes meer) erin en dat ik soms toch erg graag een vent wilde die dat soort dingen voor me deed. (niet erg geëmancipeerd maarja)
Zei hij dat ik dat soort dingen toch zelf moest kunnen hoor.
Ja verdomme, ik heb het toch ook zelf gedaan!
Dat was eigenlijk altijd de clue, dat ik alles toch vooral zelf moest kunnen...
Op de sterfdag van mijn broertje afgelopen jaar (hij was toen 5 jaar dood) zei hij dat ik niet in het verdriet moest blijven hangen hoor, ik moest wel gewoon verder....
Ja verdomme, mág ik verdrietig zijn? Zeker op die dag?
Als dat al niet meer mag....
Een knuffel en een kopje thee ofzo, dáár had ik wat aan gehad!
Dat hij iedereen zou kunnen missen.. (ja, dat zei hij eens toen ik het vroeg)
Bah... voel me afgelopen dagen best wel weer rot.
Wil er niet aan toegeven maar dat is soms ook erg moeilijk.
Dus soms misschien maar even wel aan toegeven, altijd alles wegstoppen is vast niet goed.
:(
Maar ik begrijp je natuurlijk... *;
Jeetje Fleur, wat een domper moet dat geweest zijn!!
5 jaar alles bij elkaar, is lang...
En als je dan zó in de steek gelaten wordt, dat moet erg pijnlijk zijn :(
Ik weet eigenlijk niet of hij er geweest zou zijn als ik ziek zou zijn.
Begin januari ben ik ziek geweest, toen kwam hij net terug van het oud en nieuw reisje en hadden we ruzie.
Toen we weer afspraken was ik trouwens nog niet echt opgeknapt en wilde hij toch graag dat ik naar hem kwam ipv hij naar mij...
Dus nee, hij was er niet, die conclusie kunnen we dan wel trekken hè.
Ach... hij was er toch nooit behalve als het hem uitkwam.
Dat hij me ELK weekend liet stikken zegt toch eigenlijk genoeg.
En dat hij vorig jaar juni, toen het heel slecht met me ging, toch naar Pinkpop ging (nee ik mocht niet mee) zegt toch eigenlijk ook genoeg....
Hij heeft niet eens de brief gelezen die ik hem toen dat weekend geschreven heb, zwakkeling.
Dat hij pas na een week naar mijn huisje kwam kijken zegt toch eigenlijk ook genoeg, hij wist hoe blij ik ermee was, hoeveel werk er gedaan moest worden, maar liet me toen toch ook gewoon stikken tot het hem uitkwam.
Daar ging toch alles om, om hem, waar hij zin in had, wat hij op kon brengen en waar en wanneer het hem uitkwam.
Egoïstische zak :(
Ik vertelde een keer dat ik ontzettend had staan 'vechten' met een supergrote doos met van die joekes van nieten (dat waren geen nietjes meer) erin en dat ik soms toch erg graag een vent wilde die dat soort dingen voor me deed. (niet erg geëmancipeerd maarja)
Zei hij dat ik dat soort dingen toch zelf moest kunnen hoor.
Ja verdomme, ik heb het toch ook zelf gedaan!
Dat was eigenlijk altijd de clue, dat ik alles toch vooral zelf moest kunnen...
Op de sterfdag van mijn broertje afgelopen jaar (hij was toen 5 jaar dood) zei hij dat ik niet in het verdriet moest blijven hangen hoor, ik moest wel gewoon verder....
Ja verdomme, mág ik verdrietig zijn? Zeker op die dag?
Als dat al niet meer mag....
Een knuffel en een kopje thee ofzo, dáár had ik wat aan gehad!
Dat hij iedereen zou kunnen missen.. (ja, dat zei hij eens toen ik het vroeg)
Bah... voel me afgelopen dagen best wel weer rot.
Wil er niet aan toegeven maar dat is soms ook erg moeilijk.
Dus soms misschien maar even wel aan toegeven, altijd alles wegstoppen is vast niet goed.
:(
donderdag 1 maart 2007 om 12:52
@Vanilli
ik heb hem zo'n 2 weken geleden voor het laatst gezien.
Hij had ergens begin januari weer het contact 'verbroken" (goh) en zo'n 2 weken geleden belde hij op, want hij zocht iemand om iets mee te doen (kots).
Ik ben daar wel op ingegaan (ik voelde me erg labiel door het ziek zijn).
We zijn wezen wandelen, maar ik irriteerde me heel erg aan hem.
Ik heb hem daarna opgebeld en het volgende gezegd: "Jij hebt het contact verbroken en ik ga je daar nu ook aan houden ook, want ik ben het met je eens dat dat gewoon het beste is".
@Delicious
Mijn ex hamerde ook altijd op emancipatie (op alle vlakken).
Ik moest vooral sterk zijn, niet zeuren en altijd maar vrolijk zijn.
(dat hij vaak 1 bonk chagerijn was mocht de pret niet drukken).
En dat je je nu rottig voelt is heel herkenbaar en helemaal niet gek. (tis alleen zo verdomde lastig)
Je zat/zit nog met je hart bij hem. (zegt alleen maar dat je een lief persoon bent).
Maar zo te lezen ben je hartstikke sterk; je hebt zijn 'gedoe' niet nodig. Jij bent het waard om je goed te voelen, precies zoals je bent.
Ik denk dat het contact met hem je alleen maar naar beneden haalt en dat is zonde.
Laat hem zijn eigen shit maar oplossen! Jij bent daar niet verantwoordelijk voor.
En dat hij ook aardig kan zijn? Iedereen heeft zijn aardige momenten. Het gaat er ook om of je echte vrienden kan zijn van elkaar, dat je op elkaar mag en kan rekenen als het nodig is.
En dat al die exen van ons bindingsangst hebben? prima, maar niet meer bij ons!!!!
ik heb hem zo'n 2 weken geleden voor het laatst gezien.
Hij had ergens begin januari weer het contact 'verbroken" (goh) en zo'n 2 weken geleden belde hij op, want hij zocht iemand om iets mee te doen (kots).
Ik ben daar wel op ingegaan (ik voelde me erg labiel door het ziek zijn).
We zijn wezen wandelen, maar ik irriteerde me heel erg aan hem.
Ik heb hem daarna opgebeld en het volgende gezegd: "Jij hebt het contact verbroken en ik ga je daar nu ook aan houden ook, want ik ben het met je eens dat dat gewoon het beste is".
@Delicious
Mijn ex hamerde ook altijd op emancipatie (op alle vlakken).
Ik moest vooral sterk zijn, niet zeuren en altijd maar vrolijk zijn.
(dat hij vaak 1 bonk chagerijn was mocht de pret niet drukken).
En dat je je nu rottig voelt is heel herkenbaar en helemaal niet gek. (tis alleen zo verdomde lastig)
Je zat/zit nog met je hart bij hem. (zegt alleen maar dat je een lief persoon bent).
Maar zo te lezen ben je hartstikke sterk; je hebt zijn 'gedoe' niet nodig. Jij bent het waard om je goed te voelen, precies zoals je bent.
Ik denk dat het contact met hem je alleen maar naar beneden haalt en dat is zonde.
Laat hem zijn eigen shit maar oplossen! Jij bent daar niet verantwoordelijk voor.
En dat hij ook aardig kan zijn? Iedereen heeft zijn aardige momenten. Het gaat er ook om of je echte vrienden kan zijn van elkaar, dat je op elkaar mag en kan rekenen als het nodig is.
En dat al die exen van ons bindingsangst hebben? prima, maar niet meer bij ons!!!!
donderdag 1 maart 2007 om 13:03
Dankjewel Fleur,
Dat hart onder de riem heb ik soms zo nodig!
En nu verdomme weer genoeg lopen zeiken op mijn enige vrije dag deze week, heb gedoucht, aangekleed, een beetje opgetut en ik fiets lekker naar de stad. Morgenochtend functioneringsgesprek voor mijn dienst begint en dan weer 7 dagen non-stop aan het werk. (incl. 4 nachtdiensten)
Heb mijn vrije dagen bijna altijd laten verzieken door mijn verdriet, frustraties en noem maar op maar dat mag ik niet meer doen!
Van mezelf niet meer, daar zijn ze me te kostbaar voor, zoveel heb ik er niet.
En ik heb hem zeker niet nodig, heb al lang en breed laten zien dat ik het prima alleen kan. Alleen kan samen zoveel fijner zijn.
Maar dan wel met iemand die daar ook zo over denkt...
*Geeft zich een schop onder d'r kont en springt op de fiets*
*;
Dat hart onder de riem heb ik soms zo nodig!
En nu verdomme weer genoeg lopen zeiken op mijn enige vrije dag deze week, heb gedoucht, aangekleed, een beetje opgetut en ik fiets lekker naar de stad. Morgenochtend functioneringsgesprek voor mijn dienst begint en dan weer 7 dagen non-stop aan het werk. (incl. 4 nachtdiensten)
Heb mijn vrije dagen bijna altijd laten verzieken door mijn verdriet, frustraties en noem maar op maar dat mag ik niet meer doen!
Van mezelf niet meer, daar zijn ze me te kostbaar voor, zoveel heb ik er niet.
En ik heb hem zeker niet nodig, heb al lang en breed laten zien dat ik het prima alleen kan. Alleen kan samen zoveel fijner zijn.
Maar dan wel met iemand die daar ook zo over denkt...
*Geeft zich een schop onder d'r kont en springt op de fiets*
*;
donderdag 1 maart 2007 om 13:45
Heej allemaal!
Sorry dat ik zo lang niet hier geweest bent, probleempjes met internet!!!
Hoe gaat het met jullie? Ik heb net even snel even wat dingen gelezen.
Mikkie, misschien juist omdat hij je wíl vergeten dat je niks meer van hem hoort, dat betekend niet dát hij je is vergeten...!!!! Net als Vanilli zegt: misschien was je de eerste waar hij zo om gegeven heeft...
Deli, hoe gaat het met jou?Heb je dat gesprek nog gehad met hem? Hoe ging dat, of staat dat hier ook al beschreven? Sorry dan dat ik het nog niet gelezen heb!
Met mij gaat het wel. Het is even heftig op mn werk, maar dat komt wel goed.
Weten jullie nog dat ik het had over dat hij zei dat zijn telefoon stuk was?? Ik heb dus ongeveer vanaf half januari niks gehoord, totdat ik deze week opeens een sms krijg met de mededeling dat zijn telefoon het weer doet,,, En verder deze week heeft hij ook meerdere keren contact gezocht via sms. Ik begrijp het niet echt. Ik begon er net aan te wennen dat ik niets meer van hem zou horen, en precies dan stuurt hij weer iets, en ik ook iets terug.... En de reden dat ik nu wel weer iets hoor begrijp ik ook niet. Hij zit nu kilometers bij me vandaan, dus waarom nog smsen als hij toch niets wil??
Ik ben blij dat ik daarom juist nu even op internet kan, zodat ik het hier neer kan zetten!
:R
Sorry dat ik zo lang niet hier geweest bent, probleempjes met internet!!!
Hoe gaat het met jullie? Ik heb net even snel even wat dingen gelezen.
Mikkie, misschien juist omdat hij je wíl vergeten dat je niks meer van hem hoort, dat betekend niet dát hij je is vergeten...!!!! Net als Vanilli zegt: misschien was je de eerste waar hij zo om gegeven heeft...
Deli, hoe gaat het met jou?Heb je dat gesprek nog gehad met hem? Hoe ging dat, of staat dat hier ook al beschreven? Sorry dan dat ik het nog niet gelezen heb!
Met mij gaat het wel. Het is even heftig op mn werk, maar dat komt wel goed.
Weten jullie nog dat ik het had over dat hij zei dat zijn telefoon stuk was?? Ik heb dus ongeveer vanaf half januari niks gehoord, totdat ik deze week opeens een sms krijg met de mededeling dat zijn telefoon het weer doet,,, En verder deze week heeft hij ook meerdere keren contact gezocht via sms. Ik begrijp het niet echt. Ik begon er net aan te wennen dat ik niets meer van hem zou horen, en precies dan stuurt hij weer iets, en ik ook iets terug.... En de reden dat ik nu wel weer iets hoor begrijp ik ook niet. Hij zit nu kilometers bij me vandaan, dus waarom nog smsen als hij toch niets wil??
Ik ben blij dat ik daarom juist nu even op internet kan, zodat ik het hier neer kan zetten!
:R
donderdag 1 maart 2007 om 22:31
Fijn dat je er weer bent Tienjuh! :R
Raar dat hij nu weer begint te smsen....
Jammer eigenlijk ook, als je er net aan begint te wennen.
Hoe gaat dat nu? En hoe gaat het nu met jou nu er weer contact is?
Dat gesprek ging best goed, heb er wel wat over geschreven, niet veel.
En hoe het verder gaat.... moeilijk, ik vind het heel moeilijk, voel me niet fijn, niet rustig, slaap weer slechter en pieker te veel....
Maar dat is alles, verder geen contact sinds afgelopen weekend toen hij me eerst op moest zoeken in de kroeg en daarna weer ging smsen.
Maar dat staat hier ook allemaal.
Raar dat hij nu weer begint te smsen....
Jammer eigenlijk ook, als je er net aan begint te wennen.
Hoe gaat dat nu? En hoe gaat het nu met jou nu er weer contact is?
Dat gesprek ging best goed, heb er wel wat over geschreven, niet veel.
En hoe het verder gaat.... moeilijk, ik vind het heel moeilijk, voel me niet fijn, niet rustig, slaap weer slechter en pieker te veel....
Maar dat is alles, verder geen contact sinds afgelopen weekend toen hij me eerst op moest zoeken in de kroeg en daarna weer ging smsen.
Maar dat staat hier ook allemaal.
