Relaties
alle pijlers
Bindingsangst, ben het nog steeds beu!!
zondag 4 maart 2007 om 16:10
hallo dames. ik zit er een beetje door. Ik mis hem en ja ik wou dat hij op mij reageerde al weet ik wel dat het beter is dat ik niks hoor, maar dit is zo moeilijk.Ik heb ook boven mijn msn staan : Ik weet niet wat meer pijn doet, mijn ego of mijn hart. Gewoon omdat ik niet weet waarom hij mij zo afwijst.Zo van iets naar totaal niets. Heb hem zo vaak gevraagd of er iets anders speelde maar kreeg hier nooit een antwoord op, alleen dat ik me niet aan hem moest ophangen.
Ik kan niet slapen omdat ik dan steeds moet denken en malen waarom hij mij behandeld op deze manier.Wat heb ik zo verkeerd gedaan.
Balen dat mijn zondag weer eens door hem bepaald wordt.
Ik kan niet slapen omdat ik dan steeds moet denken en malen waarom hij mij behandeld op deze manier.Wat heb ik zo verkeerd gedaan.
Balen dat mijn zondag weer eens door hem bepaald wordt.
zondag 4 maart 2007 om 21:10
Hallo ladies
Tja, met mij gaat het niet zo super, maar dat zal ook wel door de griep komen....
Moet me zo vreselijk beheersen om hem niet te smsen of te bellen...Ik heb 'm wel gemaild gister...Ik heb gewoon nog zoveel vragen in mijn hoofd....kan maar niet snappen waarom hij alles op alles zet om me terug te krijgen omdat ik zijn grote liefde ben, om dan vervolgens na 6 weken een dip te krijgen en niet meer weet wat ie wil, of ie nog wel een relatie wil, en ook nog eens zo radicaal anders over die collega praat.....
ALS ik zijn grote liefde was, zoals hij zei, dan stopt dat knokken toch niet na 6 weken????
Pffff echt, ik wou dat ie me met rust had gelaten in december! Of beter nog, ik had HEM moeten laten barsten! Dan was ik er nu beter aan toe geweest waarschijnlijk....
Want ik heb in die periode naar HEM geluisterd, hoe moeilijk hij het had (ja, achteraf gezien ongelofelijk!! Hij trok zich er vorig jaar niks van aan hoe ellendig ik er aan toe was!!)...dat die collega hem manipuleerde...
En nu heb IK allerlei vragen, en ik krijg gewoon geen antwoord van hem!! Dat frustreert me zo vreselijk....
Echt ondanks alle pijn, vernederingen en leugens en verdriet, mis ik hem toch......en doet het zeer dat ie weer contact buiten het werk met die collega heeft...
Ik wou dat er een wonderpil bestond.....voor het naar bed gaan innemen, en als je de volgende dag opstaat, weet je niet eens meer wie je ex is.......
Tja, met mij gaat het niet zo super, maar dat zal ook wel door de griep komen....
Moet me zo vreselijk beheersen om hem niet te smsen of te bellen...Ik heb 'm wel gemaild gister...Ik heb gewoon nog zoveel vragen in mijn hoofd....kan maar niet snappen waarom hij alles op alles zet om me terug te krijgen omdat ik zijn grote liefde ben, om dan vervolgens na 6 weken een dip te krijgen en niet meer weet wat ie wil, of ie nog wel een relatie wil, en ook nog eens zo radicaal anders over die collega praat.....
ALS ik zijn grote liefde was, zoals hij zei, dan stopt dat knokken toch niet na 6 weken????
Pffff echt, ik wou dat ie me met rust had gelaten in december! Of beter nog, ik had HEM moeten laten barsten! Dan was ik er nu beter aan toe geweest waarschijnlijk....
Want ik heb in die periode naar HEM geluisterd, hoe moeilijk hij het had (ja, achteraf gezien ongelofelijk!! Hij trok zich er vorig jaar niks van aan hoe ellendig ik er aan toe was!!)...dat die collega hem manipuleerde...
En nu heb IK allerlei vragen, en ik krijg gewoon geen antwoord van hem!! Dat frustreert me zo vreselijk....
Echt ondanks alle pijn, vernederingen en leugens en verdriet, mis ik hem toch......en doet het zeer dat ie weer contact buiten het werk met die collega heeft...
Ik wou dat er een wonderpil bestond.....voor het naar bed gaan innemen, en als je de volgende dag opstaat, weet je niet eens meer wie je ex is.......
zondag 4 maart 2007 om 21:30
Ik kan me helemaal vinden in wat jij schrijft....en als iemand vraagt waarom blijf je bij hem?!?!?
Ik heb sinds een jaar ongeveer hetzelfde en jawel hij is duidelijk geweest dat hij zich niet wil binden...maar ja als je hem dan weer tegenkomt en je toch weer naar elkaar toe trekt en dan vervolgens het gewoon weer super goed klikt...dan denk je...zou het toch ooit goed kunnen komen?!? En tja ze vinden je lief...de mijne vindt mij TE LIEF...tjonge heb ik dat weer.De laatste keer zei ie dat als het toch serieus tussen ons wordt...maar hoe dan je belt me nooit!!??
Al met al om gek van te worden maar wat o wat ga je er mee doen...dumpen...nee dat zou jammer zijn want hij is zo leuk/grappig/lief etc etc...houden nee dat kan ook niet want je wordt ondertussen gek van hem. Ik zou zeggen genieten tot je een andere leuke jongen tegenkomt die je wel neemt zoals je bent...want hij heeft bindingsangst dus hij loopt ook t risico dat ie je kwijt raakt!!!
Maar wat zeggen jouw vrienden er van?? Ben ik wel even benieuwd naar want de mijne beginnen iedere keer te zeuren tegen zowel hem als mij....
Ik heb sinds een jaar ongeveer hetzelfde en jawel hij is duidelijk geweest dat hij zich niet wil binden...maar ja als je hem dan weer tegenkomt en je toch weer naar elkaar toe trekt en dan vervolgens het gewoon weer super goed klikt...dan denk je...zou het toch ooit goed kunnen komen?!? En tja ze vinden je lief...de mijne vindt mij TE LIEF...tjonge heb ik dat weer.De laatste keer zei ie dat als het toch serieus tussen ons wordt...maar hoe dan je belt me nooit!!??
Al met al om gek van te worden maar wat o wat ga je er mee doen...dumpen...nee dat zou jammer zijn want hij is zo leuk/grappig/lief etc etc...houden nee dat kan ook niet want je wordt ondertussen gek van hem. Ik zou zeggen genieten tot je een andere leuke jongen tegenkomt die je wel neemt zoals je bent...want hij heeft bindingsangst dus hij loopt ook t risico dat ie je kwijt raakt!!!
Maar wat zeggen jouw vrienden er van?? Ben ik wel even benieuwd naar want de mijne beginnen iedere keer te zeuren tegen zowel hem als mij....
zondag 4 maart 2007 om 21:37
mikkie,
wat ik jou eigenlijk nog wilde vragen: hoe lang duurde jouw relatie, en hoe lang zijn jullie nu uit elkaar?
mijn relatie heeft in totaal 4 jaar geduurd, en als ik terugkijk heb ik al zooo vaak geroepen "ik kap ermee"......dan had mijn vriend weer eens een dip, of schijt aan mijn gevoelens......
De grootste fout die ik gemaakt heb in de relatie, is dat ik oktober 2005 mijn flatje op heb gezegd....iedere vezel in mijn lijf riep NIET DOEN!! En toch, toch deed ik het.....ik wilde zo graag dat het zou werken.....
Mijn counseler zei dat ik 200% voor een relatie ga....een hele goede eigenschap, maar ook mijn valkuil....
wat ik jou eigenlijk nog wilde vragen: hoe lang duurde jouw relatie, en hoe lang zijn jullie nu uit elkaar?
mijn relatie heeft in totaal 4 jaar geduurd, en als ik terugkijk heb ik al zooo vaak geroepen "ik kap ermee"......dan had mijn vriend weer eens een dip, of schijt aan mijn gevoelens......
De grootste fout die ik gemaakt heb in de relatie, is dat ik oktober 2005 mijn flatje op heb gezegd....iedere vezel in mijn lijf riep NIET DOEN!! En toch, toch deed ik het.....ik wilde zo graag dat het zou werken.....
Mijn counseler zei dat ik 200% voor een relatie ga....een hele goede eigenschap, maar ook mijn valkuil....
zondag 4 maart 2007 om 21:44
hallo liefwijfie,
Welkom!
Wat jij zegt over "hij vindt me TE LIEF"......aaaaaargh, herkenbaar!!
Dat was juist wat hem aantrok in het begin, dat ik nogal gauw mijn emoties toon....ik ben geen ruzie maker.......
Nu ben ik in zijn ogen dus te soft.......Nou, ik heb in de relatie zoveel ellende over me heengekregen, en of ik nou wel of niet ging schreeuwen, huilen,vloeken....het maakte niet uit....Op een gegeven moment zijn je gevoelens dan gewoon lamgeslagen....Ik ging letterlijk denken "laat maar, doe maar....het heeft toch geen zin wat ik zeg....ik was er letterlijk moe van...
Vriendinnen verklaarden me al veeeeeel langer voor gek dat ik bleef. Familie ook, en ze zijn dolblij dat ik nu weer op mezelf woon......En ze hopen van harte dat ik er noooooit meer intuin!
Nou liefwijfie, ik hoop dat je heel veel aan het forum hebt. Ik vind het zelf erg prettig hier te lezen en van me af te schrijven. Sommige reacties kunnen je even met beide benen op de grond zetten, en dat is soms hard nodig!!
Liefs Bella
Welkom!
Wat jij zegt over "hij vindt me TE LIEF"......aaaaaargh, herkenbaar!!
Dat was juist wat hem aantrok in het begin, dat ik nogal gauw mijn emoties toon....ik ben geen ruzie maker.......
Nu ben ik in zijn ogen dus te soft.......Nou, ik heb in de relatie zoveel ellende over me heengekregen, en of ik nou wel of niet ging schreeuwen, huilen,vloeken....het maakte niet uit....Op een gegeven moment zijn je gevoelens dan gewoon lamgeslagen....Ik ging letterlijk denken "laat maar, doe maar....het heeft toch geen zin wat ik zeg....ik was er letterlijk moe van...
Vriendinnen verklaarden me al veeeeeel langer voor gek dat ik bleef. Familie ook, en ze zijn dolblij dat ik nu weer op mezelf woon......En ze hopen van harte dat ik er noooooit meer intuin!
Nou liefwijfie, ik hoop dat je heel veel aan het forum hebt. Ik vind het zelf erg prettig hier te lezen en van me af te schrijven. Sommige reacties kunnen je even met beide benen op de grond zetten, en dat is soms hard nodig!!
Liefs Bella
zondag 4 maart 2007 om 22:02
Dag lieve dames,
@Deli
Het zit inderdaad zo diep. Eigenlijk ben ik in het afgelopen jaar sowieso steeds met hem bezig geweest, in de zin van verdriet verwerke, proberen te accepteren en loslaten.
Het is niet zo dat hij uit zichzelf vertelde over de meisjes met wie hij naar bed is geweest. Ik vroeg er naar, omdat ik liever weet wat er allemaal gebeurd is ipv dat ik erover ga fantaseren. Áls we samen verder zouden gaan, zou ik het willen weten, anders blijft dat ook nog es tussen ons in staan. Maar goed, de gegeven informatie doet dat ook. Het is pijn op pijn op pijn. In combinatie met het feit dat hij nog altijd niet weet wat hij wil en zo gemakkelijk omging met onze afspraak een no-go area.
Op zich een leuk weekend gehad, maar onderliggend voel ik verdriet en leegte. Ik zou zo graag willen dat er een plek was waar het veilig, warm en geborgen is. Een man die onvoorwaardelijk van je houdt, dat zou zo fijn zijn! Ik moet die plek natuurlijk ook zelf kunnen creëren, doe hard m'n best, maar het blijft zo behelpen.
We gingen vrij abrupt en met niet zo'n leuk telefoongesprek uit elkaar. Probleem is nu dat we dingen moeten overleggen mbt ons zoontje. weet nu niet hoe ik het aan moet pakken. Als ik puur zakelijk blijf is het weer zo'n bevestiging dat het voorbij is. Zo koud en kil. Pijnlijk. En dat wil ik eigenlijk niet, ik wil iets doen of zeggen waardoor hij zegt dat hij wél voor me gaat en dat ook doet. Wat is loslaten toch moeilijk. Afstand houden, daar zal het toch op neer komen.
Het helpt op zich wel om te denken aan een relatie waarbij er sprake is van onvoorwaardelijke liefde, en acceptatie van elkaar. Dat was bij ons absoluut niet het geval. Ik voelde me altijd niet goed genoeg en onzeker door zijn getwijfel. Ik weet zeker, dát wil ik niet meer. Een dergelijke keuze maken geeft een krachtig gevoel. Maar ja, nu alleen nog die relatie vinden hè.
Gisteren in de kroeg zat ik te praten met een man, en we hadden het op vriendschappelijke wijze over relaties. Ik vroeg aan hem of hij dacht dat het moeilijk zou zijn om een nieuw man te vinden met wie ik wél een gezinsleven kan hebben. Meestal zeggen mensen iets geruststellends van 'ja, tuuuurlijk, dat gebeurt zoveel, en kijk hoe leuk, lief en knap je bent' enzo. Maar deze man zei: "Ja, dat gaat wel heeeeel moeilijk worden. Daar zitten de meeste mannen echt niet op te wachten." Aaah, nou, lekkere gedachte!
Helemaal in combinatie met de wetenschap dat mijn ex kennelijk vrij gemakkelijk een meisje scoort (in een half jaar 3 ONS en 2 meisjes die hij 'wat vaker had geneukt'. Ikzelf heb 3 verhoudingen van een maandje of wat en 1 ONS gehad. Stom hè, dat vergelijken, maar op de één of andere manier maakt dat veel uit). Vroeger of later zit er eentje bij waar hij echt mee in zee gaat. Afschuwelijk. Voor mezelf heb ik een gevoel van 'niemand wil een relatie met mij!'
Poeh, sorry voor de depressieve toon. Ik zou zelf ook wat positiever in het leven willen staan. Maar hoe?
@Deli
Het zit inderdaad zo diep. Eigenlijk ben ik in het afgelopen jaar sowieso steeds met hem bezig geweest, in de zin van verdriet verwerke, proberen te accepteren en loslaten.
Het is niet zo dat hij uit zichzelf vertelde over de meisjes met wie hij naar bed is geweest. Ik vroeg er naar, omdat ik liever weet wat er allemaal gebeurd is ipv dat ik erover ga fantaseren. Áls we samen verder zouden gaan, zou ik het willen weten, anders blijft dat ook nog es tussen ons in staan. Maar goed, de gegeven informatie doet dat ook. Het is pijn op pijn op pijn. In combinatie met het feit dat hij nog altijd niet weet wat hij wil en zo gemakkelijk omging met onze afspraak een no-go area.
Op zich een leuk weekend gehad, maar onderliggend voel ik verdriet en leegte. Ik zou zo graag willen dat er een plek was waar het veilig, warm en geborgen is. Een man die onvoorwaardelijk van je houdt, dat zou zo fijn zijn! Ik moet die plek natuurlijk ook zelf kunnen creëren, doe hard m'n best, maar het blijft zo behelpen.
We gingen vrij abrupt en met niet zo'n leuk telefoongesprek uit elkaar. Probleem is nu dat we dingen moeten overleggen mbt ons zoontje. weet nu niet hoe ik het aan moet pakken. Als ik puur zakelijk blijf is het weer zo'n bevestiging dat het voorbij is. Zo koud en kil. Pijnlijk. En dat wil ik eigenlijk niet, ik wil iets doen of zeggen waardoor hij zegt dat hij wél voor me gaat en dat ook doet. Wat is loslaten toch moeilijk. Afstand houden, daar zal het toch op neer komen.
Het helpt op zich wel om te denken aan een relatie waarbij er sprake is van onvoorwaardelijke liefde, en acceptatie van elkaar. Dat was bij ons absoluut niet het geval. Ik voelde me altijd niet goed genoeg en onzeker door zijn getwijfel. Ik weet zeker, dát wil ik niet meer. Een dergelijke keuze maken geeft een krachtig gevoel. Maar ja, nu alleen nog die relatie vinden hè.
Gisteren in de kroeg zat ik te praten met een man, en we hadden het op vriendschappelijke wijze over relaties. Ik vroeg aan hem of hij dacht dat het moeilijk zou zijn om een nieuw man te vinden met wie ik wél een gezinsleven kan hebben. Meestal zeggen mensen iets geruststellends van 'ja, tuuuurlijk, dat gebeurt zoveel, en kijk hoe leuk, lief en knap je bent' enzo. Maar deze man zei: "Ja, dat gaat wel heeeeel moeilijk worden. Daar zitten de meeste mannen echt niet op te wachten." Aaah, nou, lekkere gedachte!
Helemaal in combinatie met de wetenschap dat mijn ex kennelijk vrij gemakkelijk een meisje scoort (in een half jaar 3 ONS en 2 meisjes die hij 'wat vaker had geneukt'. Ikzelf heb 3 verhoudingen van een maandje of wat en 1 ONS gehad. Stom hè, dat vergelijken, maar op de één of andere manier maakt dat veel uit). Vroeger of later zit er eentje bij waar hij echt mee in zee gaat. Afschuwelijk. Voor mezelf heb ik een gevoel van 'niemand wil een relatie met mij!'
Poeh, sorry voor de depressieve toon. Ik zou zelf ook wat positiever in het leven willen staan. Maar hoe?
zondag 4 maart 2007 om 22:04
Ladies,
Ben ik nog even.....
Ja, als je ziek thuis zit, heb je nog eens tijd over jezelf na te denken.....
Want ik bedacht me dat het eigenlijk helemaal niet zo vreemd is dat ik de weg kwijt ben, en me afvraag wat ik nu eigenlijk zelf wil en belangrijk vind....
Want toen ik mijn vriend leerde kennen, eind 2002, lag ik zelf net in scheiding, en hij ook....
Die relatie heeft 13 jaar geduurd, ik was 18 toen ik hem leerde kennen. Samen dus opgegroeid, getrouwd....maar we groeiden uit elkaar omdat we andere verwachtingen van het leven kregen. Ik wilde graag kinderen bijvoorbeeld, hij niet. We zijn op een goede manier uit elkaar gegaan gelukkig, zonder strijd of ruzie.
Kort daarop kwam ik dus mijn vriend tegen, zijn scheiding verliep heel wat minder gunstig. Veel strijd en ruzie. Zo begon onze relatie...ik heb veel te veel van zijn ellende meegekregen.... de ene keer had ie ruzie met zijn ex, de andere keer had ie spijt en liep ie bij haar de deur plat en bestond ik niet voor hem.......Ik heb er toen al, begin 2004, een punt achter gezet....en stond hij na 2 dagen huilend voor de deur..... Eind 2004 ging hij vreemd....weer huilend bij me voor de deur.....en hij bleef contact met haar houden, wat ik ook deed...... Oktober 2005 weer een dip.....en weer spijt.....Nou ja, kortgezegd is dat de geschiedenis van onze relatie. En waarom bleef ik? Omdat het in de tussenliggende periodes super was, en ik daardoor hoop kreeg....
Nou, de laatste super periode ligt dus inmiddels achter me.......EN IK HOOP DAT ER NOOIT MEER 1 KOMT!! Dan komen er tenminste ook geen KLOTEPERIODES meer achteraan....
Maar kortom, ik ben dus nu eigenlijk voor het eerst sinds mijn 18e (ben nu 35) echt alleen........en geloof dat ik daar erg aan moet wennen!!!! Moet het nu alleen doen...
Ben ik nog even.....
Ja, als je ziek thuis zit, heb je nog eens tijd over jezelf na te denken.....
Want ik bedacht me dat het eigenlijk helemaal niet zo vreemd is dat ik de weg kwijt ben, en me afvraag wat ik nu eigenlijk zelf wil en belangrijk vind....
Want toen ik mijn vriend leerde kennen, eind 2002, lag ik zelf net in scheiding, en hij ook....
Die relatie heeft 13 jaar geduurd, ik was 18 toen ik hem leerde kennen. Samen dus opgegroeid, getrouwd....maar we groeiden uit elkaar omdat we andere verwachtingen van het leven kregen. Ik wilde graag kinderen bijvoorbeeld, hij niet. We zijn op een goede manier uit elkaar gegaan gelukkig, zonder strijd of ruzie.
Kort daarop kwam ik dus mijn vriend tegen, zijn scheiding verliep heel wat minder gunstig. Veel strijd en ruzie. Zo begon onze relatie...ik heb veel te veel van zijn ellende meegekregen.... de ene keer had ie ruzie met zijn ex, de andere keer had ie spijt en liep ie bij haar de deur plat en bestond ik niet voor hem.......Ik heb er toen al, begin 2004, een punt achter gezet....en stond hij na 2 dagen huilend voor de deur..... Eind 2004 ging hij vreemd....weer huilend bij me voor de deur.....en hij bleef contact met haar houden, wat ik ook deed...... Oktober 2005 weer een dip.....en weer spijt.....Nou ja, kortgezegd is dat de geschiedenis van onze relatie. En waarom bleef ik? Omdat het in de tussenliggende periodes super was, en ik daardoor hoop kreeg....
Nou, de laatste super periode ligt dus inmiddels achter me.......EN IK HOOP DAT ER NOOIT MEER 1 KOMT!! Dan komen er tenminste ook geen KLOTEPERIODES meer achteraan....
Maar kortom, ik ben dus nu eigenlijk voor het eerst sinds mijn 18e (ben nu 35) echt alleen........en geloof dat ik daar erg aan moet wennen!!!! Moet het nu alleen doen...
maandag 5 maart 2007 om 09:50
Heej Meiden!
Bella, heb je de 2 linken al naar hem gestuurd? Ongelofelijk dat hij je zoiets aandoet!! Ik hoop dat je ondanks alles zult weten dat hij degene is die het verpest heeft, en niet jij!!
Herfst, heel herkenbaar wat je schreef. Je denkt het in handen te hebben, controle te hebben over de situatie, en dan tóch krijg je weer dat rotgevoel, of het gevoel van eenzaam zijn... Dat heb ik nu al zelfs met smsen! Ik hoor iets van hem, en ik denk: Oke... nu moet ik dus de touwtjes in handen nemen. En dat doe ik dan ook, maar uiteindelijk presteertie het weer om op bepaalde dingen niet te reageren. En ik ben dan weer degene die een rotgevoel eraan over houdt!
Deli, het zal (gelukkig?) even duren voordat ik hem weer zie. Voorlopig geen tijd, en voorlopig ook nog geen zin om echt tijd vrij te maken. Maar een gesprek zou niet verkeerd zijn, en dat heb ik dan weer liever face 2 face.
Mikkie, jammer van de date. Wel leuk om te merken dat hij je dus leuk vond
. Zie je wel dat je leuk bént!! Vervelend dat je daarna niet goed kon slapen. Ik kan soms zo boos worden op die situaties, dat wij met zn allen er steeds maar last van blijven houden! Vroeger was ik iemand die altijd vond dat problemen door jezelf opgelost konden worden, maar nu weet ik dat bepaalde dingen moeten slijten. En dat doet pijn! We hebben nooit gevraagd om deze pijn, we hebben gevraagd om liefde...!!
Vannilie, ik vind het echt super dat je hier nog steeds mee schrijft. Je bent voor mij een voorbeeld hoe de toekomst eruit kan gaan zien! Ik ben blij dat je gelukkig bent met iemand die echt om je geeft! En dat wij dat dus ook kunnen!!!!!
O+
Bella, heb je de 2 linken al naar hem gestuurd? Ongelofelijk dat hij je zoiets aandoet!! Ik hoop dat je ondanks alles zult weten dat hij degene is die het verpest heeft, en niet jij!!
Herfst, heel herkenbaar wat je schreef. Je denkt het in handen te hebben, controle te hebben over de situatie, en dan tóch krijg je weer dat rotgevoel, of het gevoel van eenzaam zijn... Dat heb ik nu al zelfs met smsen! Ik hoor iets van hem, en ik denk: Oke... nu moet ik dus de touwtjes in handen nemen. En dat doe ik dan ook, maar uiteindelijk presteertie het weer om op bepaalde dingen niet te reageren. En ik ben dan weer degene die een rotgevoel eraan over houdt!
Deli, het zal (gelukkig?) even duren voordat ik hem weer zie. Voorlopig geen tijd, en voorlopig ook nog geen zin om echt tijd vrij te maken. Maar een gesprek zou niet verkeerd zijn, en dat heb ik dan weer liever face 2 face.
Mikkie, jammer van de date. Wel leuk om te merken dat hij je dus leuk vond
. Zie je wel dat je leuk bént!! Vervelend dat je daarna niet goed kon slapen. Ik kan soms zo boos worden op die situaties, dat wij met zn allen er steeds maar last van blijven houden! Vroeger was ik iemand die altijd vond dat problemen door jezelf opgelost konden worden, maar nu weet ik dat bepaalde dingen moeten slijten. En dat doet pijn! We hebben nooit gevraagd om deze pijn, we hebben gevraagd om liefde...!!Vannilie, ik vind het echt super dat je hier nog steeds mee schrijft. Je bent voor mij een voorbeeld hoe de toekomst eruit kan gaan zien! Ik ben blij dat je gelukkig bent met iemand die echt om je geeft! En dat wij dat dus ook kunnen!!!!!
O+
maandag 5 maart 2007 om 19:40
Bela1 bedankt!! Ik moet zeggen ik voel me nu al thuis...die verhalen zijn echt zoooo herkenbaar. En wat je zegt dan vindt ie je soft en ik ben net als jij ik maak niet graag ruzie...dus ik vind heel veel goed. Maar ook dat is dan niet goed...nee je moet zeker zeiken zodat ie je zeikwijf kan noemen. Ik snap het ook niet want wat willen ze dan een bitch!?!? Dat wil toch niemand...ik kwam hem dit weekend tegen en ipv dat ik zoooo lief/grappig/sexy blablablabla ben kon er net een zoen van af en vertrok ie zonder gedag te zeggen....nou heb ik dus van die zogenaamde vrienden die sinds augustus dan de liefde van hun leven hebben ontmoet en vervolgens binnen 3 weken al samenwonen (tja tis ongelofelijk als je onze verhalen leest hahaha maar het bestaat nog echt) en die zogenaamde vriend stond dus ook met hem te praten aan zn hoofd te zien was het geen gezellig gesprek maar ja dankzij die zogenaamde vrienden schiet meneer nog meer in de stress en draait als een blad aan een boom zo weer om.
Net als een van die andere meiden moet ik me zelf dus nu ook beheersen om hem geen smsje te sturen of het goed gaat en waarom ie zomaar vertrokken was.
Een paar maanden geleden kwam ik 'm samen met een ander meisje tegen...ik heb verder niks gedaan ook niet gesmst. Toen ik 'm na drie weken weer eens tegenkwam was ik niet degene die er over begon maar hij dus wel. Hij vond dat ik wel een uitleg kon gebruiken en het was zijn buurmeisje...nou tja jongen we hebben niks vast dus je zoekt het maar uit...vervolgens geeft ie mij dan ook nog eens de schuld dat ik geen contact meer opneem...tja was wil ie nou...wel of niet smsen/bellen ik weet het niet meer. Hij geeft me gewoon iedere keer hoop maar beter wordt het niet....
Ik ben van wanhoop zelfs maar aan het mailn met iemand die ik helemaal niet wil....slaat het toch op he?!?! Daarom denk ik soms toch dat het ook aan ons ligt want je laat je zelf zo behandelen...En ik wil eigenlijk helemaal niet zo behandelt worden....
Ik hoop dat het bij jullie en mij allemaal (snel) goed gaat komen voor we echt wanhopig worden!!!
Net als een van die andere meiden moet ik me zelf dus nu ook beheersen om hem geen smsje te sturen of het goed gaat en waarom ie zomaar vertrokken was.
Een paar maanden geleden kwam ik 'm samen met een ander meisje tegen...ik heb verder niks gedaan ook niet gesmst. Toen ik 'm na drie weken weer eens tegenkwam was ik niet degene die er over begon maar hij dus wel. Hij vond dat ik wel een uitleg kon gebruiken en het was zijn buurmeisje...nou tja jongen we hebben niks vast dus je zoekt het maar uit...vervolgens geeft ie mij dan ook nog eens de schuld dat ik geen contact meer opneem...tja was wil ie nou...wel of niet smsen/bellen ik weet het niet meer. Hij geeft me gewoon iedere keer hoop maar beter wordt het niet....
Ik ben van wanhoop zelfs maar aan het mailn met iemand die ik helemaal niet wil....slaat het toch op he?!?! Daarom denk ik soms toch dat het ook aan ons ligt want je laat je zelf zo behandelen...En ik wil eigenlijk helemaal niet zo behandelt worden....
Ik hoop dat het bij jullie en mij allemaal (snel) goed gaat komen voor we echt wanhopig worden!!!
maandag 5 maart 2007 om 19:47
Sorry daar ben ik nog een keer...het zijn hele lange verhalen en ik lees nu net Herfst76...
Die man in de kroeg...wat een eikel!!!!! Er zijn volgens mij wel mannen die op een gezinsleven zitten te wachten alleen tref je die denk ik gewoon niet in de kroeg. Nou lijkt mij internet ook niet alles maar oke!
Een vriendin van mij is gescheiden en heeft een dochter van 6. Zij is heel aktief geweest op internet en heeft nu een man van iets ouder (zelf is ze rond de 40) en die gaat er helemaal voor...hij heeft dan ook wel kinderen maar volgens mij moet dat niet heel veel uitmaken. Ik wil bij deze je een hart onder de riem steken en zeggen dat het vast goed komt hoor....
En dat je wat depri overkomt...meid dat herken ik hoor, Ik verspil dus al ruim een jaar mijn tijd en daar word je niet blijer van ...zeker niet als mensen vervolgens weer zeggen.. "goh ik snap het niet hoor..zo'n leuk meid als jij nog alleen?!?!" En jawel dankzij dit soort opmerkingen ga je je nog eenzaam voelen ook....vooral niet doen...vooral veel afspreken met andere en denken aan alles wat je juist kunt doen nu je alleen bent....makkelijker gezegd dan gedaan ik weet het!!!
Die man in de kroeg...wat een eikel!!!!! Er zijn volgens mij wel mannen die op een gezinsleven zitten te wachten alleen tref je die denk ik gewoon niet in de kroeg. Nou lijkt mij internet ook niet alles maar oke!
Een vriendin van mij is gescheiden en heeft een dochter van 6. Zij is heel aktief geweest op internet en heeft nu een man van iets ouder (zelf is ze rond de 40) en die gaat er helemaal voor...hij heeft dan ook wel kinderen maar volgens mij moet dat niet heel veel uitmaken. Ik wil bij deze je een hart onder de riem steken en zeggen dat het vast goed komt hoor....
En dat je wat depri overkomt...meid dat herken ik hoor, Ik verspil dus al ruim een jaar mijn tijd en daar word je niet blijer van ...zeker niet als mensen vervolgens weer zeggen.. "goh ik snap het niet hoor..zo'n leuk meid als jij nog alleen?!?!" En jawel dankzij dit soort opmerkingen ga je je nog eenzaam voelen ook....vooral niet doen...vooral veel afspreken met andere en denken aan alles wat je juist kunt doen nu je alleen bent....makkelijker gezegd dan gedaan ik weet het!!!
maandag 5 maart 2007 om 21:14
Weet je wat het is liefwijfie?
we maken onszelf gek.....Ik maak mezelf gek in ieder geval....
Mijn ex had in december een link in mijn pc geplaatst, zodat ik ten alle tijde zijn mail kon checken.....Ja, hij deed toen alles om me te overtuigen!!
Die link werkt nog steeds........en ik kan me dus niet beheersen..
Vandaag ook weer...Ik weet dat ie zijn huis gaat verkopen, hij kan het alleen niet betalen (agossie....). Ik weet ook dat ie misschien nieuwbouw wil gaan kopen.
Kon me vandaag niet beheersen, en keek in zijn mail. Heeft ie dus informatie gekregen over die nieuwbouw, en dat heeft ie ook doorgestuurd naar die collega waarmee hij vorig jaar vreemdging.....
Hij heeft mij half januari nog gevraagd wat ik ervan zou vinden als WIJ SAMEN een nieuwbouwhuis zouden kopen!!!! Sterker nog, toen ik hem dus 1,5 week geleden tegenkwam met zijn kids en bij de Mac gingen eten, zei hij dat ie me terug wilde!!!!!
Ben ik nou zo gek dat ik hier verdriet om heb????
Ik weet dat ik het niet moet doen, maar ik heb dus alle mail en smsjes nog die hij in december en januari stuurde...vandaag las ik er een paar. En dan zit ik echt te huilen.....Het klonk allemaal zo oprecht..ik heb weer mijn hart voor hem opengesteld en toen ik dichtbij kwam, trapte hij er WEER op!!!! En verdomme, dat doet zo zeer!!!!!!
Heb nog steeds geen contact gezocht. Heb ook nog steeds geen reactie van hem gehad op mijn mail van dit weekend......Ik wil zo graag weten WAAROM hij weer zo is omgeslagen.....het doet verdorie zeer, omdat ik hem geloofde!!
Ik was zo ver voordat hij weer contact opnam......kan gewoon weer opnieuw beginnen!!
Ladies, I need peptalk!!!!!!!
we maken onszelf gek.....Ik maak mezelf gek in ieder geval....
Mijn ex had in december een link in mijn pc geplaatst, zodat ik ten alle tijde zijn mail kon checken.....Ja, hij deed toen alles om me te overtuigen!!
Die link werkt nog steeds........en ik kan me dus niet beheersen..
Vandaag ook weer...Ik weet dat ie zijn huis gaat verkopen, hij kan het alleen niet betalen (agossie....). Ik weet ook dat ie misschien nieuwbouw wil gaan kopen.
Kon me vandaag niet beheersen, en keek in zijn mail. Heeft ie dus informatie gekregen over die nieuwbouw, en dat heeft ie ook doorgestuurd naar die collega waarmee hij vorig jaar vreemdging.....
Hij heeft mij half januari nog gevraagd wat ik ervan zou vinden als WIJ SAMEN een nieuwbouwhuis zouden kopen!!!! Sterker nog, toen ik hem dus 1,5 week geleden tegenkwam met zijn kids en bij de Mac gingen eten, zei hij dat ie me terug wilde!!!!!
Ben ik nou zo gek dat ik hier verdriet om heb????
Ik weet dat ik het niet moet doen, maar ik heb dus alle mail en smsjes nog die hij in december en januari stuurde...vandaag las ik er een paar. En dan zit ik echt te huilen.....Het klonk allemaal zo oprecht..ik heb weer mijn hart voor hem opengesteld en toen ik dichtbij kwam, trapte hij er WEER op!!!! En verdomme, dat doet zo zeer!!!!!!
Heb nog steeds geen contact gezocht. Heb ook nog steeds geen reactie van hem gehad op mijn mail van dit weekend......Ik wil zo graag weten WAAROM hij weer zo is omgeslagen.....het doet verdorie zeer, omdat ik hem geloofde!!
Ik was zo ver voordat hij weer contact opnam......kan gewoon weer opnieuw beginnen!!
Ladies, I need peptalk!!!!!!!
maandag 5 maart 2007 om 21:27
Oh ja liefwijfie...
Over te veel goed vinden.....
Vriendlief is dus in november 2004 vreemdgegaan....drama drama...had gevoelens voor haar, maar wilde dat niet.....spijt....Hij is in Londen vreemdgegaan, en toen zij in december in Nederland was voor het werk, spreekt ie met haar af om uit eten te gaan...Maar goed, dat wist ik toen dus nog niet he?!
Ben er overigens zelf achtergekomen omdat ik aan hem merkte dat er iets was.....ben net zolang door blijven "zeiken"tot ie het toegaf......
Maar goed, natuurlijk veel ruzie erover gehad. Maar ik moest in die periode geopereerd worden, aan mijn baarmoeder. Ben daar heel erg bang voor geweest en had hem nodig......Komt ie in het ziekenhuis, laat ie me nog een smsje zien van die trut, waarin ze vroeg hoe het met me ging.....xxxxx
Aaaaaaargh!! Moet ik daar blij van worden ofzo? Lag nog half onder narcose!
Moraal van dit verhaal......Als ik toen niet zo labiel was geweest, had ik misschien toen wel gezegd opzouten!! Maar ik had hem nodig......En hij was maar al te blij dat ik bij hem bleef....
Goed, dit jaar ging hij dus weer vreemd....1 van zijn excuses was dat ik te soft was, te emotioneel.....en (komt ie!) "ik bleef maar gewoon bij hem terwijl hij vreemdging".......Dus eigenlijk is het mijn eigen schuld?!
Nee, die collega waar hij mee vreemdging....
Tegen haar had hij ook een paar keer gezegd dat ie nog van mij hield en de dag erna hield ie weer van haar. Zij heeft dus op een avond dat ie van mij hield, in haar polsen gesneden.....En dan ben IK emotioneel?
Zijn ex vrouw heeft trouwens in hun huwelijk 2 keer een zelfmoordpoging gedaan, en ik heb in november vorig jaar ook verkeerde gedachten gehad.....en zijn liefje dus ook.....
Ik weet niet hoe hij het voor elkaar krijgt......
Pffffff zo'n forum maakt een hoop los!! Maar vind het wel erg prettig om het eens allemaal van me af te schrijven!!
Over te veel goed vinden.....
Vriendlief is dus in november 2004 vreemdgegaan....drama drama...had gevoelens voor haar, maar wilde dat niet.....spijt....Hij is in Londen vreemdgegaan, en toen zij in december in Nederland was voor het werk, spreekt ie met haar af om uit eten te gaan...Maar goed, dat wist ik toen dus nog niet he?!
Ben er overigens zelf achtergekomen omdat ik aan hem merkte dat er iets was.....ben net zolang door blijven "zeiken"tot ie het toegaf......
Maar goed, natuurlijk veel ruzie erover gehad. Maar ik moest in die periode geopereerd worden, aan mijn baarmoeder. Ben daar heel erg bang voor geweest en had hem nodig......Komt ie in het ziekenhuis, laat ie me nog een smsje zien van die trut, waarin ze vroeg hoe het met me ging.....xxxxx
Aaaaaaargh!! Moet ik daar blij van worden ofzo? Lag nog half onder narcose!
Moraal van dit verhaal......Als ik toen niet zo labiel was geweest, had ik misschien toen wel gezegd opzouten!! Maar ik had hem nodig......En hij was maar al te blij dat ik bij hem bleef....
Goed, dit jaar ging hij dus weer vreemd....1 van zijn excuses was dat ik te soft was, te emotioneel.....en (komt ie!) "ik bleef maar gewoon bij hem terwijl hij vreemdging".......Dus eigenlijk is het mijn eigen schuld?!
Nee, die collega waar hij mee vreemdging....
Tegen haar had hij ook een paar keer gezegd dat ie nog van mij hield en de dag erna hield ie weer van haar. Zij heeft dus op een avond dat ie van mij hield, in haar polsen gesneden.....En dan ben IK emotioneel?
Zijn ex vrouw heeft trouwens in hun huwelijk 2 keer een zelfmoordpoging gedaan, en ik heb in november vorig jaar ook verkeerde gedachten gehad.....en zijn liefje dus ook.....
Ik weet niet hoe hij het voor elkaar krijgt......
Pffffff zo'n forum maakt een hoop los!! Maar vind het wel erg prettig om het eens allemaal van me af te schrijven!!
maandag 5 maart 2007 om 22:28
Hallo nieuwe dames (DutchShedevil, Bella en Liefwijffie), welkom hier, blijf maar schrijven, soms helpt dat echt. Mede daardoor ben ik een paar jaar geleden over de relatie met mijn BA-ex heengekomen. In de tussentijd: pas goed op je zelf, hij zal dat nl. niet doen...
Tienjuh, fijn dat je weer meeschrijft. Hoe gaat het nu met jou, kun je je er bij neerleggen dat het voorbij is of blijf je hopen dat hij contact zoekt?
Deli, nog iets gehoord of is je weekend (hopelijk) verder rustig gebleven?
Mikkie, ik moest wel lachen toen ik las over die tafelmanieren van je date. Zou daar ook op afknappen, heel herkenbaar.
Herfst, trek je niet teveel aan van wat die man in de kroeg zei. Ik ben zelf gescheiden met 2 kids en heb verschillende vriendinnen die na een huwelijk met kinderen weer een nieuwe vriend hebben. En we zijn er allemaal nog op vooruit gegaan ook! Alleen maar positieve verhalen dus. Moet ik wel toegeven dat de mannen die ik ken geen echte 'kroegtijgers' zijn, dus misschien maakt dat het verschil? Het is in ieder geval pure onzin, een man die jou wil, gaat voor jou EN je kind. En een vent die dat niet ziet zitten en daardoor opgeeft, die verdient jou toch ook helemaal niet?
Tienjuh, fijn dat je weer meeschrijft. Hoe gaat het nu met jou, kun je je er bij neerleggen dat het voorbij is of blijf je hopen dat hij contact zoekt?
Deli, nog iets gehoord of is je weekend (hopelijk) verder rustig gebleven?
Mikkie, ik moest wel lachen toen ik las over die tafelmanieren van je date. Zou daar ook op afknappen, heel herkenbaar.
Herfst, trek je niet teveel aan van wat die man in de kroeg zei. Ik ben zelf gescheiden met 2 kids en heb verschillende vriendinnen die na een huwelijk met kinderen weer een nieuwe vriend hebben. En we zijn er allemaal nog op vooruit gegaan ook! Alleen maar positieve verhalen dus. Moet ik wel toegeven dat de mannen die ik ken geen echte 'kroegtijgers' zijn, dus misschien maakt dat het verschil? Het is in ieder geval pure onzin, een man die jou wil, gaat voor jou EN je kind. En een vent die dat niet ziet zitten en daardoor opgeeft, die verdient jou toch ook helemaal niet?
dinsdag 6 maart 2007 om 12:10
Hi meiden,
Er is idd weer veel bij geschreven, fijn om te lezen dat iedereen steun heeft aan elkaar en blijf lekker schrijven, het helpt echt. Soms idd beter om hier te schrijven dan ex te mailen, bellen of smsen...
Bij mij gaat het erg goed. Moet zeggen dat ex het me deze week erg makkelijk heeft gemaakt om hem steeds makkelijker helemaal te vergeten en me met de neus op de feiten te drukken dat hij het toch echt helemaal niet is! Was deze week op mijn werk een drankje aan t doen (werk in een tapasbar) waar ex aan t werk was. Had netjes hoi gezegd.
Ben daarna weg gegaan, het was super druk, hij had het super druk en heb er eigenlijk geen moment over nagedacht om gedag te zeggen...Twee uur later ben ik in een andere kroeg en krijg ik een sms "leuk dat je ff hoi zei..." Ik snapte er weinig van, dacht dat ik hem in een andere tent voorbij was gelopen of iets dergelijks. Toen kwam ik hem dus daarna tegen in een andere kroeg (we hadden een btje een kroegentocht, heel gezellig!) en hij was helemaal over de zeik. Waar ik het lef vandaan haalde om zo respectloos (!!) met hem om te gaan. Ik wist niet wat ik hoorde en heb m zo ontzettend kei hard uitgelachen. Ik was respectloos omdat ik hem niet gedag gezegd had, wahaaa! Hoe kinderachtig. Heb gezegd dat ie niet zo kinderachtig moest doen en dat het toch echt uit was, ik geen enkele verantwoordelijkheid naar hem toe had en dat hij toch echt de laatste was die recht had om mij respectloos te noemen...Geloof dat hij daar kampioen in was niet ik...
Na dit voorval had ik echt zoiets van: zo wordt het alleen maar nog makkelijker om je te vergeten, als je jezelf zo belachelijk gaat gedragen. Ben nu op t punt dat ik niet eens meer aardig wil of kan doen, terwijl ik dat normaal gezien echt wel zou doen. hij maakt t zichzelf zo moeilijk, dat ik dalijk helemaal nix meer tegen m zeg, dus ook niet eens hoi. De volgende dag nog een sms dat t m speet, maar dat ie eigenlijk toch wel een sorry van mijn kant verwacht had (ha, weet jij ook eens hoe het is om teleurgesteld te worden...) en waarom ik hier niet op reageerde.
Heb nix meer laten horen en ex blijft maar bellen. Vond het gewoon niet eens de moeite waard, zoveel ophef over zoiets kleins wat echt nergens op slaat...Pfff, blij echt heel blij dat ik daar vanaf ben. Zoals gezegd, hij maakt het er alleen maar makkelijk er op, op deze manier.
Er is idd weer veel bij geschreven, fijn om te lezen dat iedereen steun heeft aan elkaar en blijf lekker schrijven, het helpt echt. Soms idd beter om hier te schrijven dan ex te mailen, bellen of smsen...
Bij mij gaat het erg goed. Moet zeggen dat ex het me deze week erg makkelijk heeft gemaakt om hem steeds makkelijker helemaal te vergeten en me met de neus op de feiten te drukken dat hij het toch echt helemaal niet is! Was deze week op mijn werk een drankje aan t doen (werk in een tapasbar) waar ex aan t werk was. Had netjes hoi gezegd.
Ben daarna weg gegaan, het was super druk, hij had het super druk en heb er eigenlijk geen moment over nagedacht om gedag te zeggen...Twee uur later ben ik in een andere kroeg en krijg ik een sms "leuk dat je ff hoi zei..." Ik snapte er weinig van, dacht dat ik hem in een andere tent voorbij was gelopen of iets dergelijks. Toen kwam ik hem dus daarna tegen in een andere kroeg (we hadden een btje een kroegentocht, heel gezellig!) en hij was helemaal over de zeik. Waar ik het lef vandaan haalde om zo respectloos (!!) met hem om te gaan. Ik wist niet wat ik hoorde en heb m zo ontzettend kei hard uitgelachen. Ik was respectloos omdat ik hem niet gedag gezegd had, wahaaa! Hoe kinderachtig. Heb gezegd dat ie niet zo kinderachtig moest doen en dat het toch echt uit was, ik geen enkele verantwoordelijkheid naar hem toe had en dat hij toch echt de laatste was die recht had om mij respectloos te noemen...Geloof dat hij daar kampioen in was niet ik...
Na dit voorval had ik echt zoiets van: zo wordt het alleen maar nog makkelijker om je te vergeten, als je jezelf zo belachelijk gaat gedragen. Ben nu op t punt dat ik niet eens meer aardig wil of kan doen, terwijl ik dat normaal gezien echt wel zou doen. hij maakt t zichzelf zo moeilijk, dat ik dalijk helemaal nix meer tegen m zeg, dus ook niet eens hoi. De volgende dag nog een sms dat t m speet, maar dat ie eigenlijk toch wel een sorry van mijn kant verwacht had (ha, weet jij ook eens hoe het is om teleurgesteld te worden...) en waarom ik hier niet op reageerde.
Heb nix meer laten horen en ex blijft maar bellen. Vond het gewoon niet eens de moeite waard, zoveel ophef over zoiets kleins wat echt nergens op slaat...Pfff, blij echt heel blij dat ik daar vanaf ben. Zoals gezegd, hij maakt het er alleen maar makkelijk er op, op deze manier.
dinsdag 6 maart 2007 om 12:16
Om nog ff te reageren op Mikkie, vind het inderdaad ook raar om bij mezelf na te gaan wat nu normaal is, in een relatie en in de omgang met andere mannen.
Merk dat ik er bijna van schrik als iemand gewoon zegt dat ie me heel leuk vind, of me beter wil leren kennen. Terwijl die oprechtheid eigenlijk heel normaal zou moeten zijn, ben ik het echt niet meer gewend.
Het is alsof sinds het echt uit is, er sinds een week of vijf een groot bord "loslopend wild" op mijn voorhoofd staat. Lijkt wel of de halve wereld ineens geinteresseerd is. Pfff en dat vind ik best moeilijk. Je gaat twijfelen aan iemands oprechtheid, terwijl het eigenlijk de erfenis van ex is. Heel oneerlijk.
Denk dat dat ook wel slijt met de tijd, maar ik vind het ergens wel jammer. Dat ik toch nog ergens een onzekerheid heb en een wantrouwen heb, naar veel mannen toe. Hoop dat er een moment komt dat ik die leuke, zelfverzekerde en normale mannen die gewoon weten wat ze willen durf toe te laten.
Merk dat ik er bijna van schrik als iemand gewoon zegt dat ie me heel leuk vind, of me beter wil leren kennen. Terwijl die oprechtheid eigenlijk heel normaal zou moeten zijn, ben ik het echt niet meer gewend.
Het is alsof sinds het echt uit is, er sinds een week of vijf een groot bord "loslopend wild" op mijn voorhoofd staat. Lijkt wel of de halve wereld ineens geinteresseerd is. Pfff en dat vind ik best moeilijk. Je gaat twijfelen aan iemands oprechtheid, terwijl het eigenlijk de erfenis van ex is. Heel oneerlijk.
Denk dat dat ook wel slijt met de tijd, maar ik vind het ergens wel jammer. Dat ik toch nog ergens een onzekerheid heb en een wantrouwen heb, naar veel mannen toe. Hoop dat er een moment komt dat ik die leuke, zelfverzekerde en normale mannen die gewoon weten wat ze willen durf toe te laten.
dinsdag 6 maart 2007 om 13:17
Heej
Vanilli, ik merk wel dat ik nu juist weer ga wachten op een sms, of op een andere vorm van contact.
Ik was het juist gewend eigenlijk niets meer van hem te horen, ik had het idee dat ik het naast me neer begon te leggen, tot ik uit het niets weer een sms kreeg. En ja, toen kwamen alle gevoelens wel weer boven. En het komt steeds terug. Steeds als ik denk: Oke, het is goed zo, dan hoor ik weer iets. En vanaf dat moment ga ik weer hopen op contact.
Het is een cirkel waarin ik vast lijk te zitten.
Ik weet niet goed wat ik er nu mee moet. Wat moet ik ervan denken dat ik opeens weer iets hoor? En dan opeens weer niet? Ondertussen ken ik hem al zo lang, en ik weet allang dat hij last van (een vorm van) BA heeft. Maar hij blijft me steeds opnieuw verbazen door zulke dingen te doen. Is dit nu ook typisch BA gedrag? Of?
Waarschijnlijk kan ik nu weer een paar dagen niet op internet helaas, maar dan weten jullie het alvast. Zodra ik kan, lees ik hier mee!!!!
Sterkte allemaal!
Vanilli, ik merk wel dat ik nu juist weer ga wachten op een sms, of op een andere vorm van contact.
Ik was het juist gewend eigenlijk niets meer van hem te horen, ik had het idee dat ik het naast me neer begon te leggen, tot ik uit het niets weer een sms kreeg. En ja, toen kwamen alle gevoelens wel weer boven. En het komt steeds terug. Steeds als ik denk: Oke, het is goed zo, dan hoor ik weer iets. En vanaf dat moment ga ik weer hopen op contact.
Het is een cirkel waarin ik vast lijk te zitten.
Ik weet niet goed wat ik er nu mee moet. Wat moet ik ervan denken dat ik opeens weer iets hoor? En dan opeens weer niet? Ondertussen ken ik hem al zo lang, en ik weet allang dat hij last van (een vorm van) BA heeft. Maar hij blijft me steeds opnieuw verbazen door zulke dingen te doen. Is dit nu ook typisch BA gedrag? Of?
Waarschijnlijk kan ik nu weer een paar dagen niet op internet helaas, maar dan weten jullie het alvast. Zodra ik kan, lees ik hier mee!!!!
Sterkte allemaal!
dinsdag 6 maart 2007 om 13:17
Heej
Vanilli, ik merk wel dat ik nu juist weer ga wachten op een sms, of op een andere vorm van contact.
Ik was het juist gewend eigenlijk niets meer van hem te horen, ik had het idee dat ik het naast me neer begon te leggen, tot ik uit het niets weer een sms kreeg. En ja, toen kwamen alle gevoelens wel weer boven. En het komt steeds terug. Steeds als ik denk: Oke, het is goed zo, dan hoor ik weer iets. En vanaf dat moment ga ik weer hopen op contact.
Het is een cirkel waarin ik vast lijk te zitten.
Ik weet niet goed wat ik er nu mee moet. Wat moet ik ervan denken dat ik opeens weer iets hoor? En dan opeens weer niet? Ondertussen ken ik hem al zo lang, en ik weet allang dat hij last van (een vorm van) BA heeft. Maar hij blijft me steeds opnieuw verbazen door zulke dingen te doen. Is dit nu ook typisch BA gedrag? Of?
Waarschijnlijk kan ik nu weer een paar dagen niet op internet helaas, maar dan weten jullie het alvast. Zodra ik kan, lees ik hier mee!!!!
Sterkte allemaal!
Vanilli, ik merk wel dat ik nu juist weer ga wachten op een sms, of op een andere vorm van contact.
Ik was het juist gewend eigenlijk niets meer van hem te horen, ik had het idee dat ik het naast me neer begon te leggen, tot ik uit het niets weer een sms kreeg. En ja, toen kwamen alle gevoelens wel weer boven. En het komt steeds terug. Steeds als ik denk: Oke, het is goed zo, dan hoor ik weer iets. En vanaf dat moment ga ik weer hopen op contact.
Het is een cirkel waarin ik vast lijk te zitten.
Ik weet niet goed wat ik er nu mee moet. Wat moet ik ervan denken dat ik opeens weer iets hoor? En dan opeens weer niet? Ondertussen ken ik hem al zo lang, en ik weet allang dat hij last van (een vorm van) BA heeft. Maar hij blijft me steeds opnieuw verbazen door zulke dingen te doen. Is dit nu ook typisch BA gedrag? Of?
Waarschijnlijk kan ik nu weer een paar dagen niet op internet helaas, maar dan weten jullie het alvast. Zodra ik kan, lees ik hier mee!!!!
Sterkte allemaal!
dinsdag 6 maart 2007 om 13:53
Hey Tienjuh,
Ook al ben je er mss ff niet, wilde toch reageren. Ex deed dit bij mij ook altijd. Denk idd dat dit typisch BA gedrag is. Hij weet hoe jij werkt, hoe je over m denkt, dat je je rot voelt als ie wat laten weten en dat na wat gesms over een weer de deur weer op een klein kiertje komt te staan.
Lijkt bijna of ie je wil testen. Je bent niet meer gevaarlijk voor hem, want je hebt geen relatie meer. En dan wil ie ineens weer wat ie al heeft gehad, nl jou. Nu ben je geen bedreiging meer en neem je zijn "ruimte"niet meer in beslag, dus gaat ie weer ff polsen hoe de zaken er voor staan.
Aan jou om daar al dan niet iets mee te doen. Je weet ook hoe hij in elkaar zit, dat ie je niet gelukkig kan maken en dat je er alleen maar energie in steekt en er nix uithaalt..Kies voor jezelf en probeer de sterkere te zijn. Als hij je echt voor de volle 100% wilde, was hij nu samen met je...Succes! *;
Ook al ben je er mss ff niet, wilde toch reageren. Ex deed dit bij mij ook altijd. Denk idd dat dit typisch BA gedrag is. Hij weet hoe jij werkt, hoe je over m denkt, dat je je rot voelt als ie wat laten weten en dat na wat gesms over een weer de deur weer op een klein kiertje komt te staan.
Lijkt bijna of ie je wil testen. Je bent niet meer gevaarlijk voor hem, want je hebt geen relatie meer. En dan wil ie ineens weer wat ie al heeft gehad, nl jou. Nu ben je geen bedreiging meer en neem je zijn "ruimte"niet meer in beslag, dus gaat ie weer ff polsen hoe de zaken er voor staan.
Aan jou om daar al dan niet iets mee te doen. Je weet ook hoe hij in elkaar zit, dat ie je niet gelukkig kan maken en dat je er alleen maar energie in steekt en er nix uithaalt..Kies voor jezelf en probeer de sterkere te zijn. Als hij je echt voor de volle 100% wilde, was hij nu samen met je...Succes! *;
dinsdag 6 maart 2007 om 21:13
Bleeeeeh baal weer van mezelf!!
Heb ex aan de telefoon gesproken en ben weer helemaal de weg kwijt....
k had mijn agenda in outlook geschoond, afspraken met ex voor komende tijd eruit gegooid, met antwoord naar hem.....
Dus hij belde, nogal verbaasd...
Ik heb alles eruit gegooid, alles wat mij frustreert over afgelopen periode.....dat ik gewoon niet snap hoe het gelopen is, dat ik wou dat ie me met rust had gelaten in december, dat ie me WEER gekwetst heeft.....Vraagt ie ook nog heel simpel "hoezo dan?!"
Als ik aan hem vraag hoe het kan dat hij zo snel van gevoel wisselt, zegt ie doodleuk "ja, op sommige dingen heb je geen antwoord..."
Het is gewoon zo idioot, en ik word echt knettergek van mezelf....Als ik denk aan een toekomst met hem, denk ik "nee dank je".....Maar de vraag waarom ik 6 weken ineens alles voor hem was, omdat ie zogezegd wakker was geworden, en dan ineens weer vrijgezel willen zijn en met die bewuste collega omgaan.....het laat me niet los, ook niet het idee dat ie nu met haar weer leuke dingen doet, lieve dingen zegt....
Terwijl ik eigenlijk zou moeten denken "ik weet hoe hij jou zwart heeft gemaakt....lekkere basis voor een relatie heb je dan!!.......Ik zou juist blij moeten zijn, ik weet wat haar nog te wachten staat.....
WAAROM KAN IK DAT DAN NIET!!!!!!!
Dames, wat hebben jullie voor jezelf ondernomen om hem uit je systeem te krijgen........
Heb ex aan de telefoon gesproken en ben weer helemaal de weg kwijt....
k had mijn agenda in outlook geschoond, afspraken met ex voor komende tijd eruit gegooid, met antwoord naar hem.....
Dus hij belde, nogal verbaasd...
Ik heb alles eruit gegooid, alles wat mij frustreert over afgelopen periode.....dat ik gewoon niet snap hoe het gelopen is, dat ik wou dat ie me met rust had gelaten in december, dat ie me WEER gekwetst heeft.....Vraagt ie ook nog heel simpel "hoezo dan?!"
Als ik aan hem vraag hoe het kan dat hij zo snel van gevoel wisselt, zegt ie doodleuk "ja, op sommige dingen heb je geen antwoord..."
Het is gewoon zo idioot, en ik word echt knettergek van mezelf....Als ik denk aan een toekomst met hem, denk ik "nee dank je".....Maar de vraag waarom ik 6 weken ineens alles voor hem was, omdat ie zogezegd wakker was geworden, en dan ineens weer vrijgezel willen zijn en met die bewuste collega omgaan.....het laat me niet los, ook niet het idee dat ie nu met haar weer leuke dingen doet, lieve dingen zegt....
Terwijl ik eigenlijk zou moeten denken "ik weet hoe hij jou zwart heeft gemaakt....lekkere basis voor een relatie heb je dan!!.......Ik zou juist blij moeten zijn, ik weet wat haar nog te wachten staat.....
WAAROM KAN IK DAT DAN NIET!!!!!!!
Dames, wat hebben jullie voor jezelf ondernomen om hem uit je systeem te krijgen........
dinsdag 6 maart 2007 om 21:21
oh ja, ex heeft nu zijn wachtwoord veranderd, kan dus niet meer via mijn pc in zijn mail....Is ook wel beter, ik maakte mezelf gek ermee....
Vandaag ook weer, kon me niet beheersen....Zie ik een mail van die collega: succes xxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx van mij!! (hij had examen vandaag)
En toen ik hem aan de telefoon had, kon ik het niet voor me houden......."ik zei je hebt weer wat met haar he? Zegt ie doodleuk "nee" (alsof je altijd zulke mail van collega's krijgt!!)
Maar ach, ik weet wel beter. Zulke mail en smsjes kreeg hij dus vorig jaar ook van haar, toen ik zelfs nog bij hem woonde!! En nog ontkennen ook.....
Ben benieuwd hoe lang het duurt voordat ie weer spijt krijgt!! En dan moet ik sterk zijn!!
Want nu speelt ie nog steeds op mijn gevoel, door aan de telefoon te zeggen "jij wilt helemaal niet stoppen, je wilt mij niet kwijt".....omdat ie verdomme hoort en merkt dat ik verdriet heb!!!!!
Ik neem gewoon de telefoon niet meer op....
Heb trouwens al zijn lieve mail uit december weggeknikkerd, zelfs uit de Deleted Items....kan ik ze ook niet meer terug halen!!!!!!
Vandaag ook weer, kon me niet beheersen....Zie ik een mail van die collega: succes xxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx van mij!! (hij had examen vandaag)
En toen ik hem aan de telefoon had, kon ik het niet voor me houden......."ik zei je hebt weer wat met haar he? Zegt ie doodleuk "nee" (alsof je altijd zulke mail van collega's krijgt!!)
Maar ach, ik weet wel beter. Zulke mail en smsjes kreeg hij dus vorig jaar ook van haar, toen ik zelfs nog bij hem woonde!! En nog ontkennen ook.....
Ben benieuwd hoe lang het duurt voordat ie weer spijt krijgt!! En dan moet ik sterk zijn!!
Want nu speelt ie nog steeds op mijn gevoel, door aan de telefoon te zeggen "jij wilt helemaal niet stoppen, je wilt mij niet kwijt".....omdat ie verdomme hoort en merkt dat ik verdriet heb!!!!!
Ik neem gewoon de telefoon niet meer op....
Heb trouwens al zijn lieve mail uit december weggeknikkerd, zelfs uit de Deleted Items....kan ik ze ook niet meer terug halen!!!!!!
dinsdag 6 maart 2007 om 21:56
Help!
Het gaat niet goed hier. Opende net bij toeval een mailaccount die ik bijna nooit gebruik. Mijn ex heeft me een mailtje gestuurd over slaapprobleem van ons zoontje. Dit na vorige week, waarin hij toenadering zocht, we twee keer sex hadden gehad, hij aangaf dat hij nog niet wist wat hij met mij wilde. Daarop heb ik aangegeven door de telefoon dat het mi weinig zin heeft om het contact uit te bouwen als hij nog altijd twijfelt, en dat voor mij ook niet goed is.
Maar hij klonk toen teleurgesteld aan de telefoon. Ik heb het ook vrij abrupt aan de tel gezegd, omdat hij erg gemakzuchtig met onze afspraak omging. Van het weekend begon ik me steeds schuldiger te voelen, en ook bang dat ik hem nu voorgoed kwijt ben, doordat ik het heb afgekapt. Werd ook steeds verdrietiger en gestresst, van het idee dat hij met anderen naar bed gaat en mss ook relatie begint.
Ikzelf heb de stap gezet om het contact af te kappen en ik weet dat dat verstandig is. Omdat ik het toch raar gegaan vind, heb ik hem gister een mailtje gestuurd ter verduidelijking. Een 'sadder but wiser' verhaal eigenlijk. Duidelijk gezegd dat ik niet verder wil met een man die twijfelt. Maar ook verteld dat hij nog veel voor mij betekent, afgesloten met 'veel liefs'. Kortom, me behoorlijk laten kennen dus.
Vandaag in de stress over een sms die ik wel of niet zal sturen, om hem te zeggen dat ik een mail heb geschreven. Ik ben dus een beetje aan het doordraaien geloof ik.
En nu dus dat mailtje van hem. Hij heeft mijn mail nog niet gelezen. Maar het contrast is zo groot. Die van hem neutraal, vriendelijk, zakelijk, alsof het gebeuren van vorige week niets heeft voorgesteld, of zich niet heeft voorgedaan. Die van mij emotioneel, met gevoel naar hem toe. Ik voel me zo stom. Ik ben er op een ongezonde manier mee bezig. Mijn gedachten worden weer helemaal beheersd door wat ik wel of niet moet doen/zeggen mbt hem. Terwijl hij het wrs allang naast zich neer heeft gelegd. Dat doet pijn!
Ik wil niet dat het me zo raakt! Als ik hem schrijf: ik wil mijn toekomst constructief vorm geven, meen ik dat wel. Maar op deze manier zink ik weer helemaal weg in het verdriet en stress.
Het gebeuren van vorige week heeft me zo van slag gemaakt, het lijkt wel steeds erger te worden. Ik begrijp mezelf niet. Terug bij af.
Het gaat niet goed hier. Opende net bij toeval een mailaccount die ik bijna nooit gebruik. Mijn ex heeft me een mailtje gestuurd over slaapprobleem van ons zoontje. Dit na vorige week, waarin hij toenadering zocht, we twee keer sex hadden gehad, hij aangaf dat hij nog niet wist wat hij met mij wilde. Daarop heb ik aangegeven door de telefoon dat het mi weinig zin heeft om het contact uit te bouwen als hij nog altijd twijfelt, en dat voor mij ook niet goed is.
Maar hij klonk toen teleurgesteld aan de telefoon. Ik heb het ook vrij abrupt aan de tel gezegd, omdat hij erg gemakzuchtig met onze afspraak omging. Van het weekend begon ik me steeds schuldiger te voelen, en ook bang dat ik hem nu voorgoed kwijt ben, doordat ik het heb afgekapt. Werd ook steeds verdrietiger en gestresst, van het idee dat hij met anderen naar bed gaat en mss ook relatie begint.
Ikzelf heb de stap gezet om het contact af te kappen en ik weet dat dat verstandig is. Omdat ik het toch raar gegaan vind, heb ik hem gister een mailtje gestuurd ter verduidelijking. Een 'sadder but wiser' verhaal eigenlijk. Duidelijk gezegd dat ik niet verder wil met een man die twijfelt. Maar ook verteld dat hij nog veel voor mij betekent, afgesloten met 'veel liefs'. Kortom, me behoorlijk laten kennen dus.
Vandaag in de stress over een sms die ik wel of niet zal sturen, om hem te zeggen dat ik een mail heb geschreven. Ik ben dus een beetje aan het doordraaien geloof ik.
En nu dus dat mailtje van hem. Hij heeft mijn mail nog niet gelezen. Maar het contrast is zo groot. Die van hem neutraal, vriendelijk, zakelijk, alsof het gebeuren van vorige week niets heeft voorgesteld, of zich niet heeft voorgedaan. Die van mij emotioneel, met gevoel naar hem toe. Ik voel me zo stom. Ik ben er op een ongezonde manier mee bezig. Mijn gedachten worden weer helemaal beheersd door wat ik wel of niet moet doen/zeggen mbt hem. Terwijl hij het wrs allang naast zich neer heeft gelegd. Dat doet pijn!
Ik wil niet dat het me zo raakt! Als ik hem schrijf: ik wil mijn toekomst constructief vorm geven, meen ik dat wel. Maar op deze manier zink ik weer helemaal weg in het verdriet en stress.
Het gebeuren van vorige week heeft me zo van slag gemaakt, het lijkt wel steeds erger te worden. Ik begrijp mezelf niet. Terug bij af.
dinsdag 6 maart 2007 om 22:47
quote: Bella1 reageerde
Dames, wat hebben jullie voor jezelf ondernomen om hem uit je systeem te krijgen........ Lieve Bella,
Ik kan niet concreet zeggen wat ik heb gedaan om hem uit mijn systeem te krijgen...Op een gegeven moment is het bij mij echter zo vaak aan en uit geweest, heeft hij zoveel beloftes gemaakt en vooral het feit dat ik eindelijk inzag dat ik ook een keuze had hierin heeft me erg goed geholpen...Ik wilde die relatie zo graag, dat ik dacht als ik maar goed genoeg mijn best doe, lukt het wel met z'n tweeen, dat werkt natuurlijk niet, maar toch.
Eigenlijk heeft het volgende mij de ogen geopend, op het moment dat ik wilde accepteren dat er geen hoop meer was, dat ik niet meer hoopte op een toekomst samen, op het moment dat ik hem welbewust van zijn witte paard durfde te donderen, is hij uit mijn systeem gegaan....Als ik er op terugkijk heb ik gewoon heel lange tijd mijn kop in het zand gestoken en willen geloven dat hij het was voor mij. Ik was verliefd op iemand die ik idealiseerde, ik was eigenlijk maar verliefd op een kant van hem,zijn leuke en lieve kant. De andere kant negeerde ik hardnekkig...
Pas toen ik inzag en wilde inzien en vooral misschien ook durfde in te zien dat hij helemaal niet voor mij ging, dat ie helemaal niet voor me ging en eigenlijk helemaal niet goed voor me was ging het allemaal heel snel....
Denk dat het erop neerkomt dat je gevoel en verstand op een lijn moeten zitten en dat je het aandurft. Dat je de realiteit onder ogen durft te zien, hem te zien zoals hij werkelijk is, niet zoals je zo graag zou willen, of door zijn slechte en destructieve kant te negeren. Maar daarvoor moet je denk ik wel een punt bereiken, waarop je tegen jezelf vooral eerlijk durft te zijn en dat kost moeite en confrontatie met jezelf. Dat heb ik bijna een jaar lang genegeerd...een jaar lang ben ik op de grond gaan liggen in de hoop dat hij er over heen zou lopen, een jaar lang heb ik lopen jengelen om aandacht en liefde, een jaar lang heb ik bijna al mijn eigen behoeftes aan de kant gezet om hem te plezieren etc etc. Bij de een duurt het een jaar, bij de aander twee...daar staat geen tijd voor.
Hoop dat je iets hebt aan dit antwoord en dat je je op een gegeven moment realiseert dat de grens bereikt is, dat je hier niet meer voor kiest...want een keuze heb je nog steeds en dat bedoel ik niet gemeen, dat ga je je op een gegeven moment wel realiseren.
*;voor jou!
Dames, wat hebben jullie voor jezelf ondernomen om hem uit je systeem te krijgen........ Lieve Bella,
Ik kan niet concreet zeggen wat ik heb gedaan om hem uit mijn systeem te krijgen...Op een gegeven moment is het bij mij echter zo vaak aan en uit geweest, heeft hij zoveel beloftes gemaakt en vooral het feit dat ik eindelijk inzag dat ik ook een keuze had hierin heeft me erg goed geholpen...Ik wilde die relatie zo graag, dat ik dacht als ik maar goed genoeg mijn best doe, lukt het wel met z'n tweeen, dat werkt natuurlijk niet, maar toch.
Eigenlijk heeft het volgende mij de ogen geopend, op het moment dat ik wilde accepteren dat er geen hoop meer was, dat ik niet meer hoopte op een toekomst samen, op het moment dat ik hem welbewust van zijn witte paard durfde te donderen, is hij uit mijn systeem gegaan....Als ik er op terugkijk heb ik gewoon heel lange tijd mijn kop in het zand gestoken en willen geloven dat hij het was voor mij. Ik was verliefd op iemand die ik idealiseerde, ik was eigenlijk maar verliefd op een kant van hem,zijn leuke en lieve kant. De andere kant negeerde ik hardnekkig...
Pas toen ik inzag en wilde inzien en vooral misschien ook durfde in te zien dat hij helemaal niet voor mij ging, dat ie helemaal niet voor me ging en eigenlijk helemaal niet goed voor me was ging het allemaal heel snel....
Denk dat het erop neerkomt dat je gevoel en verstand op een lijn moeten zitten en dat je het aandurft. Dat je de realiteit onder ogen durft te zien, hem te zien zoals hij werkelijk is, niet zoals je zo graag zou willen, of door zijn slechte en destructieve kant te negeren. Maar daarvoor moet je denk ik wel een punt bereiken, waarop je tegen jezelf vooral eerlijk durft te zijn en dat kost moeite en confrontatie met jezelf. Dat heb ik bijna een jaar lang genegeerd...een jaar lang ben ik op de grond gaan liggen in de hoop dat hij er over heen zou lopen, een jaar lang heb ik lopen jengelen om aandacht en liefde, een jaar lang heb ik bijna al mijn eigen behoeftes aan de kant gezet om hem te plezieren etc etc. Bij de een duurt het een jaar, bij de aander twee...daar staat geen tijd voor.
Hoop dat je iets hebt aan dit antwoord en dat je je op een gegeven moment realiseert dat de grens bereikt is, dat je hier niet meer voor kiest...want een keuze heb je nog steeds en dat bedoel ik niet gemeen, dat ga je je op een gegeven moment wel realiseren.
*;voor jou!
dinsdag 6 maart 2007 om 22:55
Lieve herfst,
Probeer dit niet als een stap terug in de tijd te zien, of als terug bij af! Je hebt een keuze gemaakt, die verstandig is zoals je zelf zegt. Je wil helemaal geen man die twijfelt, dat verdien je ook niet. Je verdient nl een man die jou helemaal wil, die daar niet over na denkt, die er gewoon voor gaat!!!
Je gaat nu juist een stap vooruit, je hebt een punt gezet achter je relatie, die teveel van je vroeg, waarin je niet jezelf kon zijn, waarin geen ruimte was voor jouw behoeftes, probeer dat, hoe moeilijk ook, voor ogen te houden...Ook al is dat ontzettend moeilijk!
Probeer trots te zijn op jezelf en wees er alert op dat je juist nu, nu je een beetje labiel en emo bent, je grenzen met je verstand te bewaken. Je hart doet pijn, je voelt je verscheurd, denkt dat de wereld vergaat (trust me, i've been there too...) maar dat gaat over, echt waar!
Je bent beter af zonder hem en zoals op vorige pagina\s al gezegd werd, je bent hem kwijt, inderdaad. Als je goed nadenkt wil je hem en zijn grote hoop sh*t helemaal niet terug. Maar je krijgt er iets heel moois voor terug, namelijk jezelf, je eigenwaarde en controle over je eigen leven. jij mag aan het stuur staan nu, jij kiest wat goed voor je is en je hoeft je niet meer aan hem aan te passen. Probeer dat te onthouden als je je weer helemaal kl#te voelt en de neiging hebt om te bellen, smsen of mailen...Hier kun je je verhaal kwijt, hier vind je een luisterend oor...Niet bij hem, want het interesseert hem werkelijk geen reet hoe jij je voelt...ons interesseert dat wel degelijk!
Sterkte
Probeer dit niet als een stap terug in de tijd te zien, of als terug bij af! Je hebt een keuze gemaakt, die verstandig is zoals je zelf zegt. Je wil helemaal geen man die twijfelt, dat verdien je ook niet. Je verdient nl een man die jou helemaal wil, die daar niet over na denkt, die er gewoon voor gaat!!!
Je gaat nu juist een stap vooruit, je hebt een punt gezet achter je relatie, die teveel van je vroeg, waarin je niet jezelf kon zijn, waarin geen ruimte was voor jouw behoeftes, probeer dat, hoe moeilijk ook, voor ogen te houden...Ook al is dat ontzettend moeilijk!
Probeer trots te zijn op jezelf en wees er alert op dat je juist nu, nu je een beetje labiel en emo bent, je grenzen met je verstand te bewaken. Je hart doet pijn, je voelt je verscheurd, denkt dat de wereld vergaat (trust me, i've been there too...) maar dat gaat over, echt waar!
Je bent beter af zonder hem en zoals op vorige pagina\s al gezegd werd, je bent hem kwijt, inderdaad. Als je goed nadenkt wil je hem en zijn grote hoop sh*t helemaal niet terug. Maar je krijgt er iets heel moois voor terug, namelijk jezelf, je eigenwaarde en controle over je eigen leven. jij mag aan het stuur staan nu, jij kiest wat goed voor je is en je hoeft je niet meer aan hem aan te passen. Probeer dat te onthouden als je je weer helemaal kl#te voelt en de neiging hebt om te bellen, smsen of mailen...Hier kun je je verhaal kwijt, hier vind je een luisterend oor...Niet bij hem, want het interesseert hem werkelijk geen reet hoe jij je voelt...ons interesseert dat wel degelijk!
Sterkte
