Relaties
alle pijlers
Bindingsangst, ben het nog steeds beu!!
zaterdag 5 mei 2007 om 11:50
Ha Deli!
Ja dat vertrouwen he.... Ik loop er gigantisch tegen aan! Bij alles wat hij zegt denk ik: Zou het wel echt zijn? Zou hij het wel menen?? Want ik vind 'mn date' kerel wel écht leuk. Juist dat verbaasd me zo, maar als ik aan hem denk krijg ik kriebels in mn buik. Maar ik weet niet hoe hij het ziet.
Ik weet helemaal niet hoe relaties 'horen' te gaan. Wat normaal is en wat niet. Ik ben niet iets 'normaals' gewend... Ik durf hem niet te bellen om gewoon te kletsen, omdat ik bang ben dat hij het niet leuk vind als ik bel. Ik durf haast niet te vragen of we nog een keertje af kunnen spreken, want ik ben bang dat hij eigenlijk niet wil komen.
Sja... waarschijnlijk zegt hij ook gewoon dat hij dan niet wil komen, maar ik ben gewoon bang om gekwetst te worden (again). kHeb hem eigenlijk nog weinig over 'de vorige' verteld. Hij weet niet wat ik in mn hoofd haal, waar ik aan denk als ik met hem praat of sms. Dat ik eigenlijk bij bijna alles denk: Volgende week is het over, dan hoeft hij me niet meer. En dan word ik weer boos op mezelf, want het is niet eerlijk om iemand te wantrouwen zonder reden...
Ik ben benieuwd hoe het verder gaat met jouw date. Wel fijn dat het zo gezellig was! En dat je ervan genoten hebt!!!
Knuffel
Ja dat vertrouwen he.... Ik loop er gigantisch tegen aan! Bij alles wat hij zegt denk ik: Zou het wel echt zijn? Zou hij het wel menen?? Want ik vind 'mn date' kerel wel écht leuk. Juist dat verbaasd me zo, maar als ik aan hem denk krijg ik kriebels in mn buik. Maar ik weet niet hoe hij het ziet.
Ik weet helemaal niet hoe relaties 'horen' te gaan. Wat normaal is en wat niet. Ik ben niet iets 'normaals' gewend... Ik durf hem niet te bellen om gewoon te kletsen, omdat ik bang ben dat hij het niet leuk vind als ik bel. Ik durf haast niet te vragen of we nog een keertje af kunnen spreken, want ik ben bang dat hij eigenlijk niet wil komen.
Sja... waarschijnlijk zegt hij ook gewoon dat hij dan niet wil komen, maar ik ben gewoon bang om gekwetst te worden (again). kHeb hem eigenlijk nog weinig over 'de vorige' verteld. Hij weet niet wat ik in mn hoofd haal, waar ik aan denk als ik met hem praat of sms. Dat ik eigenlijk bij bijna alles denk: Volgende week is het over, dan hoeft hij me niet meer. En dan word ik weer boos op mezelf, want het is niet eerlijk om iemand te wantrouwen zonder reden...
Ik ben benieuwd hoe het verder gaat met jouw date. Wel fijn dat het zo gezellig was! En dat je ervan genoten hebt!!!
Knuffel
zaterdag 5 mei 2007 om 12:14
Lieve Deli en Tienjuh, wat fijn dat jullie allebei een leuke man ontmoet hebben. Dat wantrouwen herken ik wel... Heeft bij mij maanden geduurd voordat ik besefte dat ik mijn huidige vriend echt kon vertrouwen. Ik zou jullie toch aanraden om het binnenkort eens ter sprake te brengen, hoeft niet heel uitgebreid maar zo tussen neus en lippen door vermelden hoe je ex in elkaar stak en dat je het daardoor moeilijk vindt om iemand direct te vertrouwen. Hij weet dan waarom je soms wat terughoudender bent en kan daar zijn eigen conclusies uit trekken. Zonder dat ik mijn vriend had verteld wat er speelde was hij er wellicht na een paar weken hard vandoor gerend, hij heeft me echt moeten 'ontdooien'. Achteraf best leuk trouwens, toen behoorlijk frustrerend voor hem:-). Garantie heb je natuurlijk nooit, bij geen enkele man, maar als je gevoel zegt dat het goed zit, mag je daar best op af gaan! Veel plezier, geniet ervan.
zaterdag 5 mei 2007 om 12:20
Ik heb hem net zelf een lief smsje gestuurd, zoals hij bij mij ook spontaan, lief en uit zichzelf deed.
Dat komt door jouw bericht Tienjuh, daardoor krijg ik iets over me van....
Ja maar ik laat die ex-BA-zak niet alles verpesten!!
Misschien wordt het helemaal niks, maar zo kan ik wel vast oefenen ;)
(zei zij dapper...)
zaterdag 5 mei 2007 om 12:25
Hey Vanilli, thanks!
Mijn gevoel zegt nu alleen nog maar.... OPPASSEN!!!
Hopelijk gaat dat nog veranderen....
Mocht het echt iets blijken te kunnen gaan worden zal ik hem zeker wat meer vertellen dan wat ik tot nog toe gedaan heb...
Kei leuk dat ik een leuke vent ontmoet heb ja, maar damn! wat een confrontaties met je gevoelens
Mijn gevoel zegt nu alleen nog maar.... OPPASSEN!!!
Hopelijk gaat dat nog veranderen....
Mocht het echt iets blijken te kunnen gaan worden zal ik hem zeker wat meer vertellen dan wat ik tot nog toe gedaan heb...
Kei leuk dat ik een leuke vent ontmoet heb ja, maar damn! wat een confrontaties met je gevoelens
zaterdag 5 mei 2007 om 12:31
Ik geloof dat hij een beetje moest lachen om de manier waarop ik het vertelde, vooral omdat ik zo stoer zei dat hij maar op moest rotten als het zo moest.
Maar ik weet het niet meer precies....
Ik wilde wél laten weten dat ik zoiets niet pik, maar heb het niet heel serieus gebracht. Alleen verteld dat ik even een soort van vriendje heb gehad die me nergens bij wilde betrekken en dat ik daarom maar zei, flikker maar op.
Heb ik niet zo handig aangepakt misschien.... maar wat moet je??
Zo snel al van alles vertellen??
Mocht het zover komen zal ik dat zeker wel doen, niet het hle veraal in detail maar wel hoe zeer ik gekwetst ben door de afwijzingen enz. enz. enz. En dat mijn vertrouwen daarom 0,0 is....
En op een lief smsje van hem reageerde ik: Meen je dat wel echt? Mijn vertrouwen is niet zo groot, zal nog wel beter worden...
Waarop hij terug smste: Wees niet bang.... en heb zoiets echt nog niet eerder meegemaakt.
Hij zal me dus wel echt leuk vinden (??)
Shitzooi!
zaterdag 5 mei 2007 om 12:56
Wauw Deli, Wat nou shitzooi ;).
Nee hoor, snap wel wat je bedoeld...(Shit! Wat moet ik met die gevoelens! enz enz.)
Grappig dat je door mijn berichtje neerzet: Ik laat niet alles verkloten door die BA'er.... Dat gevoel ken ik gelukkig ook! De keren dat ik O+ spreek en zie, geniet ik ook wel. Maar vooral die stemmetjes van te voren en achteraf, die knagen zo. Hij zei ook: ik vind je leuk, waarom denk je anders dat ik contact met je zoek? (omdat je zin hebt in een verzetje denk ik dan...). Ik wil bewijs bewijs en bewijs, terwijl ik dat niet kan verwachten na zo'n korte tijd....
Ach en als het niet iets word, dan zou de wereld ook niet vergaan. Ik vind het alleen zo bijzonder dat toen ik hem zag, en hij mij, ik gelijk hoteldebotel was. En datie ook nog es contact zocht...en dat het zo vertrouwd voelt als we elkaar zien... Eng gewoon. Maar ik word wel moe van het wantrouwen.
Ik heb een heel klein beetje over 'ex' verteld. Weet ook niet of het handig is om veel te vertellen. Het is wel een onderdeel van mijn leven geweest, wat nu nog invloed op me heeft. Het heeft me wel gedeeltelijk gemaakt wie ik ben. Maar ik ben er niet trots op. Ik wil het niet nog een keer. Ik wil niet zielig gevonden worden. Ik wil hem bovenal niet wegjagen.....
*;
Nee hoor, snap wel wat je bedoeld...(Shit! Wat moet ik met die gevoelens! enz enz.)
Grappig dat je door mijn berichtje neerzet: Ik laat niet alles verkloten door die BA'er.... Dat gevoel ken ik gelukkig ook! De keren dat ik O+ spreek en zie, geniet ik ook wel. Maar vooral die stemmetjes van te voren en achteraf, die knagen zo. Hij zei ook: ik vind je leuk, waarom denk je anders dat ik contact met je zoek? (omdat je zin hebt in een verzetje denk ik dan...). Ik wil bewijs bewijs en bewijs, terwijl ik dat niet kan verwachten na zo'n korte tijd....
Ach en als het niet iets word, dan zou de wereld ook niet vergaan. Ik vind het alleen zo bijzonder dat toen ik hem zag, en hij mij, ik gelijk hoteldebotel was. En datie ook nog es contact zocht...en dat het zo vertrouwd voelt als we elkaar zien... Eng gewoon. Maar ik word wel moe van het wantrouwen.
Ik heb een heel klein beetje over 'ex' verteld. Weet ook niet of het handig is om veel te vertellen. Het is wel een onderdeel van mijn leven geweest, wat nu nog invloed op me heeft. Het heeft me wel gedeeltelijk gemaakt wie ik ben. Maar ik ben er niet trots op. Ik wil het niet nog een keer. Ik wil niet zielig gevonden worden. Ik wil hem bovenal niet wegjagen.....
*;
zaterdag 5 mei 2007 om 13:47
Da's waar Vanilli, ik ben gewoon leuk! :D
Ik moet me eigenlijk afvragen... (zegt mijn wijze vriendinnetje altijd) Is hij wel leuk genoeg voor mij??! (en ze heeft helemaal gelijk!!)
Ja Tienjuh, die shitzooi inderdaad....
Ik heb al langer contact met hem maar hem pas 1 keer gezien!
De date was wel super en liep behoorlijk uit (en uit de hand ;))
Kreeg gisteren ineens uit het niets zomaar een smsje van hem:
Kuzzz kuzzzz...zoen en knuf! XXX
Damn ja, shitzooi, hahaha :P
Ik moet me eigenlijk afvragen... (zegt mijn wijze vriendinnetje altijd) Is hij wel leuk genoeg voor mij??! (en ze heeft helemaal gelijk!!)
Ja Tienjuh, die shitzooi inderdaad....
Ik heb al langer contact met hem maar hem pas 1 keer gezien!
De date was wel super en liep behoorlijk uit (en uit de hand ;))
Kreeg gisteren ineens uit het niets zomaar een smsje van hem:
Kuzzz kuzzzz...zoen en knuf! XXX
Damn ja, shitzooi, hahaha :P
zaterdag 5 mei 2007 om 14:08
Hihi...
Dat zeggen ze tegen mij ook altijd: Als hij jou niet wil, nou dan is HIJ toch degene die wat moois en liefs mist?
Hmm... ik vind dat altijd moeilijk, veel contact hebben en elkaar niet vaak zien... Ik denk dan (komtie weeeerrrrrr...) Wil hij me niet zien? Slaat eigenlijk nergens over. We kunnen bijna wel een nieuw topic starten genaamd: Hoe verder na BA ;).
Ik ga 'm zo gewoon ff bellen.
Dat zeggen ze tegen mij ook altijd: Als hij jou niet wil, nou dan is HIJ toch degene die wat moois en liefs mist?
Hmm... ik vind dat altijd moeilijk, veel contact hebben en elkaar niet vaak zien... Ik denk dan (komtie weeeerrrrrr...) Wil hij me niet zien? Slaat eigenlijk nergens over. We kunnen bijna wel een nieuw topic starten genaamd: Hoe verder na BA ;).
Ik ga 'm zo gewoon ff bellen.
zondag 6 mei 2007 om 23:46
Tienjuh, heb je gebeld? (eng hè) en hoe was het?
Ik snap het zó goed!! Ben ook nogal afwachtend momenteel... om dezelfde redenen. Kreeg vanmorgen wel een smsje dat hij wakker aan het worden was en aan me moest denken, lief...
Maar verder niks vandaag... weet natuurlijk ook helemaal niet hoe zijn dagen eruit zien, wat hij in de planning heeft of aan het doen is.
Ik kijk wel hoe het is als we elkaar weer zien en wat ik daar dan mee doe.
Voor ik de vlinders in mijn buik ga laten fladderen wil ik wel weten of er meer inzit, en niet alleen voor 'leuk zolang het duurt en verder niks' Daar gooi ik mijn hart niet meer voor te grabbel!!! (snap je wat ik bedoel?)
Slaap lekker allemaal *;
Ik snap het zó goed!! Ben ook nogal afwachtend momenteel... om dezelfde redenen. Kreeg vanmorgen wel een smsje dat hij wakker aan het worden was en aan me moest denken, lief...
Maar verder niks vandaag... weet natuurlijk ook helemaal niet hoe zijn dagen eruit zien, wat hij in de planning heeft of aan het doen is.
Ik kijk wel hoe het is als we elkaar weer zien en wat ik daar dan mee doe.
Voor ik de vlinders in mijn buik ga laten fladderen wil ik wel weten of er meer inzit, en niet alleen voor 'leuk zolang het duurt en verder niks' Daar gooi ik mijn hart niet meer voor te grabbel!!! (snap je wat ik bedoel?)
Slaap lekker allemaal *;
maandag 7 mei 2007 om 02:32
Lieve meiden,
Ik ga zo slapen, misschien doe ik mijn verhaal hier nog wel een keer.
Maar ik heb zelf ervaren dat het blootgeven van jezelf en daar vervolgens weinig voor terug krijgen veel pijn doet.
Je geeft stukjes van jezelf weg, wat dan soort van gaatjes worden, aan
een ander. In een evenwichtige relatie worden die gaatjes gevuld met
stukjes van de ander, zo blijf je heel.
Maar doordat in verhouding je nog veel onopgevulde gaatjes overhoudt
door de persoon die je te weinig geeft voel je je zwakker worden, omdat
je zelf niet meer heel bent.
Als je door deze relatie heen bent gegaan en probeert afstand te doen
van deze persoon zijn er nog steeds gaatjes die niet gevuld zijn, je
hebt het gevoel dat je ziel en persoon nog voor een deel bij de ander
ligt.
Je kunt dan echt zo'n gevoel krijgen in een waas te leven en incompleet te zijn.
Soms kan het in dit geval helpen om symbolisch je eigen stukjes die bij een ander liggen terug te vragen.
Ik heb dit meegemaakt met een vriendschap dus geen liefdesrelatie
en ik heb mijn stukjes terug gevraagd symbolisch door een kaars aan te
steken en met mijn gedachten al mijn stukjes terug te nemen.
In gedachten ging ik bij de stukjes langs en ik voelde me weer aansterken.
Het gevoel weer heel te zijn vind ik heel belangrijk, want dat maakt je krachtig om weer verder te gaan.
Dit is een symbolische uitleg, misschien kunnen jullie er wat mee.
Sterkte voor allen.
Liefs coyol.
Ik ga zo slapen, misschien doe ik mijn verhaal hier nog wel een keer.
Maar ik heb zelf ervaren dat het blootgeven van jezelf en daar vervolgens weinig voor terug krijgen veel pijn doet.
Je geeft stukjes van jezelf weg, wat dan soort van gaatjes worden, aan
een ander. In een evenwichtige relatie worden die gaatjes gevuld met
stukjes van de ander, zo blijf je heel.
Maar doordat in verhouding je nog veel onopgevulde gaatjes overhoudt
door de persoon die je te weinig geeft voel je je zwakker worden, omdat
je zelf niet meer heel bent.
Als je door deze relatie heen bent gegaan en probeert afstand te doen
van deze persoon zijn er nog steeds gaatjes die niet gevuld zijn, je
hebt het gevoel dat je ziel en persoon nog voor een deel bij de ander
ligt.
Je kunt dan echt zo'n gevoel krijgen in een waas te leven en incompleet te zijn.
Soms kan het in dit geval helpen om symbolisch je eigen stukjes die bij een ander liggen terug te vragen.
Ik heb dit meegemaakt met een vriendschap dus geen liefdesrelatie
en ik heb mijn stukjes terug gevraagd symbolisch door een kaars aan te
steken en met mijn gedachten al mijn stukjes terug te nemen.
In gedachten ging ik bij de stukjes langs en ik voelde me weer aansterken.
Het gevoel weer heel te zijn vind ik heel belangrijk, want dat maakt je krachtig om weer verder te gaan.
Dit is een symbolische uitleg, misschien kunnen jullie er wat mee.
Sterkte voor allen.
Liefs coyol.
maandag 7 mei 2007 om 12:01
Hallo allemaal....
Wat een gedate hier toch !! Lekker zeg, geniet ervan, geniet van de aandacht die jullie krijgen !! Jullie hebben het allemaal dubbel en dik verdiend na een relatie met een BA'er.
Over mij.... ik ben de kelder ingegaan. Ik was op en helemaal leeg. Stond op een gegeven moment op het balkon en overwoog letterlijk wat de gevolgen waren als ik er niet meer zou zijn.
Ben ik toen zo van geschrokken dat ik prof. hulp ben gaan zoeken. Nu krijg ik hulp van een psycholoog en een wereld gaat voor me open.
IKZELF BEN VERANTWOORDELIJK VOOR MIJN GELUK !! Zo zou het moeten zijn, zo is het nog niet in mijn gevoel.
Toch moet ik eerlijk bekennen dat het nu bergop gaat. Ook ik heb een date gehad, maar snel weer alle contact verbroken. Jemig zeg, die man wilde mij en mijn kinderen helpen en dat terwijl hij me pas 1 keer gezien had. Hij wilde met me praten, hij wilde er voor me zijn. Dat was pas benauwend. Ik dacht: Vent wat moet je van me, ga weg en sodemieter op. Ik had nog wel zo gezegd dat het om vriendschap ging, ik geen relatie wilde !!!
Heb hem helemaal geblockt, weggedaan uit mijn mobiele en msn.
En dan.... plotseling.... komt mijn ba'tje weer tevoorschijn. Hij smst weer, met de koosnaampjes die we hadden. Hij vraagt hoe het met me is, dat ik moet doorgaan met de therapie, dat dat goed is, dat ik er kom, sterk ben !! Dat hij me, ook in deze situatie, wil kennen. Het voelt nog steeds goed.
En ik weet, tegen alle logica in, dat het goed is !! Het komt allemaal wel, maar nu niet. Ik zal mezelf de tijd geven om eerste maar eens die therapie fatsoenlijk af te ronden. Daarna zien we wel weer verder.
Na alles wat er afgelopen jaar tussen ons was, kan ik me niet voorstellen dat hij niks voor me voelt. Hij zegt letterlijk dat ik zijn beste vriend ben, dat hij er voor me is door dik en dun.
Mijn grote "fout" afgelopen jaar was: stoer doen, met mij gaat het goed, ik heb geen probleem. Daardoor geen hulp vragen, mijn echte ik niet laten zien, altijd maar vrolijk zijn, nooit mijn tranen laten zien.
Ik weet nu, dat ik eerlijk moet zijn. Dat ik om hulp moet vragen, dat ik hem ook moet laten zien als het niet goed gaat, dat ik hem dan niet buiten moet sluiten (wat ik wel altijd deed).
Door de therapie heb ik zoveel over mezelf geleerd !!!! Nu nog omzetten in de praktijk.
Liefs
Zij
Wat een gedate hier toch !! Lekker zeg, geniet ervan, geniet van de aandacht die jullie krijgen !! Jullie hebben het allemaal dubbel en dik verdiend na een relatie met een BA'er.
Over mij.... ik ben de kelder ingegaan. Ik was op en helemaal leeg. Stond op een gegeven moment op het balkon en overwoog letterlijk wat de gevolgen waren als ik er niet meer zou zijn.
Ben ik toen zo van geschrokken dat ik prof. hulp ben gaan zoeken. Nu krijg ik hulp van een psycholoog en een wereld gaat voor me open.
IKZELF BEN VERANTWOORDELIJK VOOR MIJN GELUK !! Zo zou het moeten zijn, zo is het nog niet in mijn gevoel.
Toch moet ik eerlijk bekennen dat het nu bergop gaat. Ook ik heb een date gehad, maar snel weer alle contact verbroken. Jemig zeg, die man wilde mij en mijn kinderen helpen en dat terwijl hij me pas 1 keer gezien had. Hij wilde met me praten, hij wilde er voor me zijn. Dat was pas benauwend. Ik dacht: Vent wat moet je van me, ga weg en sodemieter op. Ik had nog wel zo gezegd dat het om vriendschap ging, ik geen relatie wilde !!!
Heb hem helemaal geblockt, weggedaan uit mijn mobiele en msn.
En dan.... plotseling.... komt mijn ba'tje weer tevoorschijn. Hij smst weer, met de koosnaampjes die we hadden. Hij vraagt hoe het met me is, dat ik moet doorgaan met de therapie, dat dat goed is, dat ik er kom, sterk ben !! Dat hij me, ook in deze situatie, wil kennen. Het voelt nog steeds goed.
En ik weet, tegen alle logica in, dat het goed is !! Het komt allemaal wel, maar nu niet. Ik zal mezelf de tijd geven om eerste maar eens die therapie fatsoenlijk af te ronden. Daarna zien we wel weer verder.
Na alles wat er afgelopen jaar tussen ons was, kan ik me niet voorstellen dat hij niks voor me voelt. Hij zegt letterlijk dat ik zijn beste vriend ben, dat hij er voor me is door dik en dun.
Mijn grote "fout" afgelopen jaar was: stoer doen, met mij gaat het goed, ik heb geen probleem. Daardoor geen hulp vragen, mijn echte ik niet laten zien, altijd maar vrolijk zijn, nooit mijn tranen laten zien.
Ik weet nu, dat ik eerlijk moet zijn. Dat ik om hulp moet vragen, dat ik hem ook moet laten zien als het niet goed gaat, dat ik hem dan niet buiten moet sluiten (wat ik wel altijd deed).
Door de therapie heb ik zoveel over mezelf geleerd !!!! Nu nog omzetten in de praktijk.
Liefs
Zij
maandag 7 mei 2007 om 21:38
Coyol; Mooi stukje heb je geschreven. Ik geloof wel in wat je zegt, dat je stukjes van jezelf verliest. Ik hoop dat ook dat ik die stukjes weer terug vind, en mezelf teruggeef!
Zij; goed dat je hulp bent gaan zoeken!! Ik hoop voor je dat je er veel steun aan zult heben, en dat je de juiste keuzes gaat maken...!
Deli: Ja... ik snap helemaal wat je bedoeld. Maar die zekerheid, dat het niet voor een lolletje is, dat kan hij ons nu nog niet geven. Juist dat maakt het moeilijk... Ik heb gebeld, en het was wel leuk om even met hem te kletsen. Dat was zaterdag, daarna geen contact meer gehad... Dat vind ik dan eng. We zouden wel afspreken deze week... maar ik weet niet wanneer.... Hij houdt van spontane dingen, dus vandaar dat we geen concrete dag hebben afgesproken. Sja nu de vraag of ik ook van spontane dingen houdt... Ja en nee. Ik vind het een beetje griezelig, ik wil graag weten waar ik aan toe ben. Ik hoop dat ik snel weer wat van hem hoor. Als ik van mezelf uitga wil ik hem iedere dag wel spreken, maar elkaar elke dag spreken is niet de garantie dat iemand je leuk vind natuurlijk...
Hoe gaat het nu bij jou?
Liefs
Zij; goed dat je hulp bent gaan zoeken!! Ik hoop voor je dat je er veel steun aan zult heben, en dat je de juiste keuzes gaat maken...!
Deli: Ja... ik snap helemaal wat je bedoeld. Maar die zekerheid, dat het niet voor een lolletje is, dat kan hij ons nu nog niet geven. Juist dat maakt het moeilijk... Ik heb gebeld, en het was wel leuk om even met hem te kletsen. Dat was zaterdag, daarna geen contact meer gehad... Dat vind ik dan eng. We zouden wel afspreken deze week... maar ik weet niet wanneer.... Hij houdt van spontane dingen, dus vandaar dat we geen concrete dag hebben afgesproken. Sja nu de vraag of ik ook van spontane dingen houdt... Ja en nee. Ik vind het een beetje griezelig, ik wil graag weten waar ik aan toe ben. Ik hoop dat ik snel weer wat van hem hoor. Als ik van mezelf uitga wil ik hem iedere dag wel spreken, maar elkaar elke dag spreken is niet de garantie dat iemand je leuk vind natuurlijk...
Hoe gaat het nu bij jou?
Liefs
maandag 7 mei 2007 om 22:16
Typisch dat je dat zegt, het wordt mij meer en meer duidelijk dat ik in vriendschappen tegen dezelfde dingen aanloop als in de liefde. Degenen die GEEN trouwe vrienden zijn, waar je niet van op aan kan, waar het altijd maar afwachten is of je voor die persoon nog bestaat....daar heb ik echt issues mee gehad. Had enerzijds wel in de gaten dat ik daar helemaal niet blij van werd, en liet dat ook wel merken, maar dat leverde dan alleen maar ruzies op en moeilijk gedoe, en je kunt zo iemand toch niet veranderen. Kon er echt van wakker liggen, piekeren, en het ondermijnde m'n zelfvertrouwen.
Dat lijkt nogal op het contact met een bindingsangstige man he?
Maar dan dus op vriendschapsniveau. Het heeft me de grootste moeite gekost om het contact met die vrienden te vertreken, of liever gezegd het contact verbreken lukte wel, maar om het voor mijzelf emotioneel te verbreken en er niet/nauwelijks meer mee bezig te zijn. Dat duurde een eeuwigheid!
Mijn vraag aan de vrouwen hier die in zulke relaties met mannen verzeild raken: overkomt dit jullie in vriendschappen ook? Of vroeger? En wat heb je daaraan gedaan? Zelfde tactiek als bij de mannen?
Ik twijfel nl of het niet toch anders kan. Als je kwaad wordt op zulke mensen (en mannen) betekent dat dat je in zekere zin afhankelijk van ze bent: hun gedrag bepaalt jouw stemming. En als het mensen zijn waar je toch ook wel raakvlakken mee hebt, is het zonde om de hele vriendschap maar te verbreken omdat jij er verdrietig van wordt. Misschien kun je ook zorgen dat je er niet meer verdrietig van wordt. Volgt iemand me nog?
dinsdag 8 mei 2007 om 00:35
Hoi Bradamante,
Ik heb het inderdaad in vriendschappen EN relaties.
Niet bij alle, maar het overkomt me wel.
Ik heb kort geleden 3 vriendschappen voor mezelf afgesloten omdat deze
mensen heel erg BA waren en ik alleen naar beneden werd gehaald in deze
vriendschappen.
En in relaties, ik ben kort samen geweest met een meisje, haar BA
signalen kwamen heel snel boven en ben toen maar weggegaan, ik kon niks
met haar aan. En met mannen heb ik het 3 jaar geleden met 1 extreem
meegemaakt.
Nu lijkt het alsof mijn huidige vriend (bijna een jaar samen) ook BA
symptomen vertoont alleen niet zo heel ernstig als ik bijvoorbeeld in
dit topic heb gelezen.
Afspraken met mij komt hij namelijk wel altijd na.
Maar ik kreeg in het begin alleen lieve dingen te horen, nu niet meer.
In ruzies weet hij het ook zo te verdraaien dat ik altijd de schuldige
ben (nog maar 3 keer ruzie gehad).
En verder is hij egocentrisch, egocentrisch is voor mij dat hij
zichzelf centraal stelt in zijn leven, hierbij komt soms een stuk
egoisme om de hoek kijken.
Het stukje dat ik eerder las door een BA-er op een andere site gepost;
dat je door dat onduidelijke gedrag je als het ware aan hem vastklampt
dat klopt helemaal op mij en daarvan krijgt hij dan benauwde gevoelens.
Maar goed, ik kan er nu nog aardig mee omgaan, want hij is er wel voor me, maar toch frustreert het me.
Ik schrijf alles in mijn dagboek hierover, dat is een enorme steun,
maar ik kan hier verder niet echt met vrienden over praten, ik durf
niet meer zo open te zijn, omdat ik een beetje teveel stukjes heb
gegeven in het verleden denk ik, en er niks tot weinig voor terugkreeg.
Dus post ik het maar op internet.
We hebben veel lol, veel dingen met elkaar gemeen, we kunnen van elkaar
op aan (qua afspraken), een aardig seksleven (hij is hierin ook een
tikkeltje egoistisch), en slapen in zijn armen is echt heel fijn.
Wat denken jullie?
Moet ik met hem erover praten? Hem zeggen dat ik denk dat hij een BA
is? Of moet ik het niet zeggen en me onafhankelijk gaan gedragen? Ik
wil niet bij hem weg ofzo, daar is hij echt te leuk voor! Ik ben even
de kluts kwijt en weet niet hoe ik het moet aanpakken...
Ik heb het inderdaad in vriendschappen EN relaties.
Niet bij alle, maar het overkomt me wel.
Ik heb kort geleden 3 vriendschappen voor mezelf afgesloten omdat deze
mensen heel erg BA waren en ik alleen naar beneden werd gehaald in deze
vriendschappen.
En in relaties, ik ben kort samen geweest met een meisje, haar BA
signalen kwamen heel snel boven en ben toen maar weggegaan, ik kon niks
met haar aan. En met mannen heb ik het 3 jaar geleden met 1 extreem
meegemaakt.
Nu lijkt het alsof mijn huidige vriend (bijna een jaar samen) ook BA
symptomen vertoont alleen niet zo heel ernstig als ik bijvoorbeeld in
dit topic heb gelezen.
Afspraken met mij komt hij namelijk wel altijd na.
Maar ik kreeg in het begin alleen lieve dingen te horen, nu niet meer.
In ruzies weet hij het ook zo te verdraaien dat ik altijd de schuldige
ben (nog maar 3 keer ruzie gehad).
En verder is hij egocentrisch, egocentrisch is voor mij dat hij
zichzelf centraal stelt in zijn leven, hierbij komt soms een stuk
egoisme om de hoek kijken.
Het stukje dat ik eerder las door een BA-er op een andere site gepost;
dat je door dat onduidelijke gedrag je als het ware aan hem vastklampt
dat klopt helemaal op mij en daarvan krijgt hij dan benauwde gevoelens.
Maar goed, ik kan er nu nog aardig mee omgaan, want hij is er wel voor me, maar toch frustreert het me.
Ik schrijf alles in mijn dagboek hierover, dat is een enorme steun,
maar ik kan hier verder niet echt met vrienden over praten, ik durf
niet meer zo open te zijn, omdat ik een beetje teveel stukjes heb
gegeven in het verleden denk ik, en er niks tot weinig voor terugkreeg.
Dus post ik het maar op internet.
We hebben veel lol, veel dingen met elkaar gemeen, we kunnen van elkaar
op aan (qua afspraken), een aardig seksleven (hij is hierin ook een
tikkeltje egoistisch), en slapen in zijn armen is echt heel fijn.
Wat denken jullie?
Moet ik met hem erover praten? Hem zeggen dat ik denk dat hij een BA
is? Of moet ik het niet zeggen en me onafhankelijk gaan gedragen? Ik
wil niet bij hem weg ofzo, daar is hij echt te leuk voor! Ik ben even
de kluts kwijt en weet niet hoe ik het moet aanpakken...
dinsdag 8 mei 2007 om 00:46
Hoi coyol, dat is nou denk ik juist het lastige: volgens mij kun je het niet gemakkelijk "goed" doen bij iemand met bindingsangst. Ik zou niet weten welke van de tactieken die je aandraagt werkt....misschien wel geen van alle.....dat is nou net het supervervelende.
Ik vind het vervelend dat ik je niet iets kan zeggen waar je meer aan hebt maar wil je wel zeggen dat ik meeleef *;
Ik vind het vervelend dat ik je niet iets kan zeggen waar je meer aan hebt maar wil je wel zeggen dat ik meeleef *;
dinsdag 8 mei 2007 om 00:55
Bradamante, dank je wel.
Ik las in een ander topic (iets met stel ik te hoge verwachtingen) dit
stukje (even plakken), dikgedrukt hetgeen op mijn relatie van
toepassing.
Mij niet
knuffelen uit zichzelf, geen initiatief nemen voor seks, altijd op
vakantie met z'n vrienden maar vervolgens niet met mij. Wanneer ik weg
was voor m'n werk in het buitenland, niks laten horen etc etc.
Maar wel konden we verschrikkelijk lachen met elkaar en goed praten, ook hadden we dezelfde hobbies.
Maar
ik had nooit het idee dat ik zijn 'prinses' was, pakte nooit m'n hand
op straat, zoende me niet in het openbaar. Zei nooit hoe gek ie op me
was.
Terwijl ik altijd zo verdomd m'n best deed voor hem, verwende
hem in bed, zag er altijd tiptop uit, trainde mezelf suf, stuurde lieve
kaartjes etc.etc.
Maar die trots in z'n ogen heb ik nooit gezien.
Op een gegeven moment werd ik daar zo onzeker van, dat ik aan hem begon te trekken en aanhankelijk gedrag begon te vertonen.
Bij mij heeft hij in het begin wel vol trots naar me gekeken, toen ik
een bepaald diploma haalde keek hij erg trots bijvoorbeeld en nog wel
meer, maar dit werd steeds minder.
Mijn aanhankelijk gedrag uit zich in (voor hem) teveel bellen naar hem.
Ik heb hem alleen nog nooit gezegd "ik houd van je", bang dat hij niks terug zegt en bang dat ik gekwetst zal worden.
Hij geeft nooit complimentjes, maar soms geeft hij wel kritiek, ik word
er wel onzeker van, maar ik weet gelukkig wel wat ik waard ben en dus
loop ik (nog) geen blijvende schade op.
Maarja we hebben het ook zo leuk, alleen qua liefde gaan we de diepte niet in en dat vind ik zo jammer.
Ik denk wel dat er iets moet veranderen anders houd ik dit niet nog een jaar vol.
Ik las in een ander topic (iets met stel ik te hoge verwachtingen) dit
stukje (even plakken), dikgedrukt hetgeen op mijn relatie van
toepassing.
Mij niet
knuffelen uit zichzelf, geen initiatief nemen voor seks, altijd op
vakantie met z'n vrienden maar vervolgens niet met mij. Wanneer ik weg
was voor m'n werk in het buitenland, niks laten horen etc etc.
Maar wel konden we verschrikkelijk lachen met elkaar en goed praten, ook hadden we dezelfde hobbies.
Maar
ik had nooit het idee dat ik zijn 'prinses' was, pakte nooit m'n hand
op straat, zoende me niet in het openbaar. Zei nooit hoe gek ie op me
was.
Terwijl ik altijd zo verdomd m'n best deed voor hem, verwende
hem in bed, zag er altijd tiptop uit, trainde mezelf suf, stuurde lieve
kaartjes etc.etc.
Maar die trots in z'n ogen heb ik nooit gezien.
Op een gegeven moment werd ik daar zo onzeker van, dat ik aan hem begon te trekken en aanhankelijk gedrag begon te vertonen.
Bij mij heeft hij in het begin wel vol trots naar me gekeken, toen ik
een bepaald diploma haalde keek hij erg trots bijvoorbeeld en nog wel
meer, maar dit werd steeds minder.
Mijn aanhankelijk gedrag uit zich in (voor hem) teveel bellen naar hem.
Ik heb hem alleen nog nooit gezegd "ik houd van je", bang dat hij niks terug zegt en bang dat ik gekwetst zal worden.
Hij geeft nooit complimentjes, maar soms geeft hij wel kritiek, ik word
er wel onzeker van, maar ik weet gelukkig wel wat ik waard ben en dus
loop ik (nog) geen blijvende schade op.
Maarja we hebben het ook zo leuk, alleen qua liefde gaan we de diepte niet in en dat vind ik zo jammer.
Ik denk wel dat er iets moet veranderen anders houd ik dit niet nog een jaar vol.
dinsdag 8 mei 2007 om 19:29
Vandaag was hij bij me, en het was ontzettend fijn. Hij zag dat ik nieuwe kleding aanhad en vond het erg mooi staan.
Vorige week hebben we ruzie gehad over zijn gedrag en het lijkt erop
dat hij er echt wat aan wil doen, dat ik meer bevestiging wil. Ik had
het al eens eerder door laten schemeren en toen wilde hij er wel aan
werken, maar ik denk dat die ruzie ervoor heeft gezorgd dat hij er
bewuster in is geworden.
Hij zei dat hij zin had in komend weekend, dan zien we elkaar weer.
Deze week heb ik een uitje met een goede vriendin, dit is hij niet
vergeten en wenste me nog heel veel plezier! EN bij vertrek zoende hij
me uit zichzelf. Nou het gaat vooruit met kleine stapjes, ik ga nog
even geen confrontatie aan, want ik wil het even aankijken.
Vorige week hebben we ruzie gehad over zijn gedrag en het lijkt erop
dat hij er echt wat aan wil doen, dat ik meer bevestiging wil. Ik had
het al eens eerder door laten schemeren en toen wilde hij er wel aan
werken, maar ik denk dat die ruzie ervoor heeft gezorgd dat hij er
bewuster in is geworden.
Hij zei dat hij zin had in komend weekend, dan zien we elkaar weer.
Deze week heb ik een uitje met een goede vriendin, dit is hij niet
vergeten en wenste me nog heel veel plezier! EN bij vertrek zoende hij
me uit zichzelf. Nou het gaat vooruit met kleine stapjes, ik ga nog
even geen confrontatie aan, want ik wil het even aankijken.
dinsdag 8 mei 2007 om 19:37
Haha, ja, dat had ik ook toen een man die er niet eens in slaagt op een prettige manier bevriend met me te zijn (dus niet eens sprake van een liefdesrelatie, heel even geweest totdat hij binnen twee weken alweer terugschrok) vorige week zei dat ie zo blij was dat ik er was en me heel stevig ging vasthouden en zeggen dat hij zijn leven ging beteren. Ik dacht: "ik moet het nog zien" en inderdaad: het is weer precies het oude afstandelijke liedje. Als ik zeg dat ik het zo niet meer wil wil die ineens zijn leven beteren, en als ik uit blijheid daarover weer aardig tegen 'm doe besta ik niet meer voor 'm.
Ik heb overmorgen met hem afgesproken en ben van plan er dan een punt achter te zetten, want ik word er niet vrolijk van wat zijn gedrag met mij doet: ik word er negatief en sjacherijnig van, en argwanend ("ja dat zegt ie nu wel maar het zal toch wel weer anders zijn" en "hij zal wel weer niet willen afspreken") en als ik hier nog mee doorga word ik misschien algeheel argwanend naar de mensheid in het algemeen. En daar was ik nou net juist vanaf
Dit is niet bedoeld om je te ontmoedigen trouwens, het kan in jouw geval heel anders lopen. Maar ik vond het zelf al een teken aan de wand dat ik bij zijn belofte dacht "jaja, dat moet ik nog zien" en me bij voorbaat al indekte dat hij me toch wel weer zou gaan kwetsen. Het feit dat ik me in mijn contacten met hem bij voorbaat al meen in te moeten dekken vind ik een duidelijk genoeg teken dat dit contact niet goed voor me is.
En ik zie bij jou ook de reserves "ik moet nog zien of hij inderdaad verandert" en alleen al het feit dat je die reserves bij hem meent te moeten hebben is op zich al niet fijn toch? Tenzij hij nu echt eens en voor altijd verandert, dan kan je argwaan, die nu langzaam ontstaan is, langzaam weer weggaan en kun je langzaam weer hem gaan vertrouwen.
Ik heb overmorgen met hem afgesproken en ben van plan er dan een punt achter te zetten, want ik word er niet vrolijk van wat zijn gedrag met mij doet: ik word er negatief en sjacherijnig van, en argwanend ("ja dat zegt ie nu wel maar het zal toch wel weer anders zijn" en "hij zal wel weer niet willen afspreken") en als ik hier nog mee doorga word ik misschien algeheel argwanend naar de mensheid in het algemeen. En daar was ik nou net juist vanaf
Dit is niet bedoeld om je te ontmoedigen trouwens, het kan in jouw geval heel anders lopen. Maar ik vond het zelf al een teken aan de wand dat ik bij zijn belofte dacht "jaja, dat moet ik nog zien" en me bij voorbaat al indekte dat hij me toch wel weer zou gaan kwetsen. Het feit dat ik me in mijn contacten met hem bij voorbaat al meen in te moeten dekken vind ik een duidelijk genoeg teken dat dit contact niet goed voor me is.
En ik zie bij jou ook de reserves "ik moet nog zien of hij inderdaad verandert" en alleen al het feit dat je die reserves bij hem meent te moeten hebben is op zich al niet fijn toch? Tenzij hij nu echt eens en voor altijd verandert, dan kan je argwaan, die nu langzaam ontstaan is, langzaam weer weggaan en kun je langzaam weer hem gaan vertrouwen.
dinsdag 8 mei 2007 om 19:58
Ja inderdaad, het is een soort voorzichtigheid waarin ik me nu
begeef, in mijn eigen gevoelenswereld althans. Het is afwachten, maar
ik hoop dat hij dit zo blijft voortzetten.
En als hij echt BA heeft dan kan ik het best begrijpen dat het nooit
100% perfect zal zijn, maar als hij bereid is eraan te werken wil ik
hem de kans niet ontnemen in elk geval.
Ik kijk het nu gewoon aan.
We hebben leuke en romantische uitjes in het verschiet, ik ben benieuwd hoe hij dan is.
Nouja ik zie wel.
Ik sta gelukkig al beter mn mannetje dan in het begin.
Dank je voor je reactie.
donderdag 10 mei 2007 om 10:57
Coyol, inderdaad, pas goed op jezelf en laat je niet meer kwetsen door hem. Dat is al te vaak gebeurd.
Mikkie, even checken: heb je mijn mail van dinsdag ontvangen, systeem deed nl. raar maar hij zit wel in mijn verzonden items? Fijn trouwens dat het nu goed met je gaat, je hebt het verdiend!
Deli, Tienjuh: hoe is het met julie dating-avonturen? Nog nieuws?
Liefs voor allemaal,
Mikkie, even checken: heb je mijn mail van dinsdag ontvangen, systeem deed nl. raar maar hij zit wel in mijn verzonden items? Fijn trouwens dat het nu goed met je gaat, je hebt het verdiend!
Deli, Tienjuh: hoe is het met julie dating-avonturen? Nog nieuws?
Liefs voor allemaal,
donderdag 10 mei 2007 om 15:55
Beste allemaal,
toevallig kwam ik vanmiddag op dit topic terecht en ik herkende veel moet ik zeggen. Niet van mijn partner maar van mijzelf.
Wat ik graag zou op willen merken is dat het neit alleen voor de partner lastig is heir mee om te gaan maar ook voor de persoon zelf die last heeft van BA. aangezien diegene het van zich zelf weet en zich zelf ook te kort voelt schieten ten opzichte van zijn of haar partner. tenminste dat is bij mij het geval.
Je wilt wel, maar het komt je strot niet uit(excuses voor eht woord maar zo voelt het echt) op die manier krijgt ook degene die er last van last van minder zelfverzekerheid.
Dit is niet om het goed te praten integendeel, maar misschien dat we elkaar kunnen helpen op deze manier. want beide partijen zijn beter af als er geen sprake is van ba. en die grote mond of juist het zelfverzekerd over komen is vaak een poker face.
groetjes
toevallig kwam ik vanmiddag op dit topic terecht en ik herkende veel moet ik zeggen. Niet van mijn partner maar van mijzelf.
Wat ik graag zou op willen merken is dat het neit alleen voor de partner lastig is heir mee om te gaan maar ook voor de persoon zelf die last heeft van BA. aangezien diegene het van zich zelf weet en zich zelf ook te kort voelt schieten ten opzichte van zijn of haar partner. tenminste dat is bij mij het geval.
Je wilt wel, maar het komt je strot niet uit(excuses voor eht woord maar zo voelt het echt) op die manier krijgt ook degene die er last van last van minder zelfverzekerheid.
Dit is niet om het goed te praten integendeel, maar misschien dat we elkaar kunnen helpen op deze manier. want beide partijen zijn beter af als er geen sprake is van ba. en die grote mond of juist het zelfverzekerd over komen is vaak een poker face.
groetjes
