Relaties
alle pijlers
Bindingsangst, ben het nog steeds beu!!
zondag 22 april 2007 om 00:38
Hi ladies,
Wat is jullie gevoel bij daten? Ik vind het zo lastig. Aan de ene kant denk ik dat het een goede manier is om over je liefde voor die 'foute' heen te komen. Maar aan de andere kant wil ik niet spelen met gevoelens van anderen of die van mezelf. Ik weet als geen ander hoe het voelt om als speelbal te fungeren. Komt nog bij dat ik bang ben dat het gevoel van gemis en leegte alleen maar groter wordt als ik het probeer weg te poetsen door met anderen te daten...
Bella - wat een afschuwelijke situatie, meis! Hoe zeker is het dat ze zwanger is? En hoe zeker is het dat het van hem is? Wat een rollercoaster moet dat voor je zijn, juist nu hij er voor leek te gaan... Heel veel sterkte!
Sneez
Wat is jullie gevoel bij daten? Ik vind het zo lastig. Aan de ene kant denk ik dat het een goede manier is om over je liefde voor die 'foute' heen te komen. Maar aan de andere kant wil ik niet spelen met gevoelens van anderen of die van mezelf. Ik weet als geen ander hoe het voelt om als speelbal te fungeren. Komt nog bij dat ik bang ben dat het gevoel van gemis en leegte alleen maar groter wordt als ik het probeer weg te poetsen door met anderen te daten...
Bella - wat een afschuwelijke situatie, meis! Hoe zeker is het dat ze zwanger is? En hoe zeker is het dat het van hem is? Wat een rollercoaster moet dat voor je zijn, juist nu hij er voor leek te gaan... Heel veel sterkte!
Sneez
zondag 22 april 2007 om 01:49
wat een loser van een vent. Je maakt iemand zwanger en dan ondertussen oud willen met een ander. Je hoeft echt niet te blijven bij de moeder van je ongeboren kind. Maar neem dan in ieder geval je aandeel hierin. En doe niet alsof het je is overkomen. Die vent heeft het mooi voor mekaar. Wat een loser.
zondag 22 april 2007 om 12:44
Bella, wat een ellende! Is het echt waar dat je nog steeds van hem houdt, kan me niet voorstellen na wat hij jou heeft aangedaan. Jij hebt alles gegeven in deze relatie en hij heeft alleen maar genomen. Ik denk dat je eerder bang bent voor de pijn die je zult voelen als het echt voorbij is dan dat je nog steeds zoveel van hem houdt. Die angst voor het verdriet houdt je waarschijnlijk in zijn greep en zorgt ervoor dat je hem iedere keer vergeeft. Lieve meid, doe dat deze keer niet en stop ermee je door hem te laten kwetsen. Hij geeft het niet op, zal van jou blijven profiteren zolang jij dat toelaat. Je verdient zoveel beter! Natuurlijk zul je door een heel verdrietige periode heen moeten als je 100% definitief afscheid neemt van hem, maar dat is tijdelijk. Met hem doorgaan betekent constante pijn en teleurstelling. Zonder hem geef je jezelf de kans gelukkig te worden, alleen of met een andere partner. Je schrijft dat je er soms niet meer wil zijn... Heb je momenteel hulp om die negatieve gevoelens te verminderen? Blijf in ieder geval van je afschrijven of praten, kun je afleiding vinden vandaag? Veel sterkte en liefs,
Tienjuh, hoe is het nu met jou?
Tienjuh, hoe is het nu met jou?
maandag 23 april 2007 om 12:20
Hallo allemaal,
bedankt voor jullie lieve, wijze en opbeurende woorden.....
Ik ben vannacht diep gegaan, heel erg diep.......
Gisteravond was hij bij me, ja ik weet dat het belachelijk is dat ik met hem over "de situatie"praat......
Vorige week hebben we ook veel gepraat, en was hij heel fel op haar.....hij gaf toe dat ie fout was, maar hij was heel kwaad dat ze hem er in geluisd had.....hij dreigde ook met pillen slikken, zag het niet meer zitten allemaal....
maar gisteravond vertelde hij dat ie haar vrijdagavond aan de telefoon had gehad......zit me "doodleuk"te vertellen dat ie nog om haar geeft en op een bepaalde manier van haar houdt.......
dat ie wel respect heeft voor de manier waarop ze alles aanpakt, bezig is uit te zoeken hoe ze het financieel kan redden enzo.......
En ik, stomme koe, zit het allemaal aan te horen.....
Volgende week is ze weg bij het bedrijf.....daar was ik toen ik dat hoorde zo blij om....
En hij denkt nu ook werkelijk dat hij haar nooit meer hoeft te zien of te spreken....ook al wordt dat kind geboren.....
Dus zeg ik tegen hem "denk je nou werkelijk dat jij daarmee kan leven, dat er dicht bij een meisje zwanger is van jou, en dat jij dat kind niet leert kennen? Vroeg of laat krijg je spijt.......en wil je het alsnog leren kennen.....
Hij wil zelfs nu, in deze situatie, nog dat ik met de pil stop.......Hij zegt "dan kan ik me daarop focussen...." Maar nee......jij wil eerst aan de relatie werken, een huis samen....."ik vind het toch wel raar dat zij wel zwanger van me is, en jij niet.........."
Hij had aan zijn buurman gevraagd waarom hij dacht dat ie voor haar gevallen is.......zegt de buurman "omdat zij (collega) vuur heeft......
Krijg ik ook nog eens te horen dat ik soms zo traag ben......Hij zei letterlijk "als je gaat stappen, of sporten, barst je van de energie" maar als je thuis bent lijkt het wel of daar niks van over blijft.....
Moet ik dan 24 uur per dag stuiteren van de energie?????
En aan een andere vriend, die ook een vriendin van 25 heeft, zelf is ie 37 ofzo, vraagt ie of zijn vriendin ook altijd zo aanhankelijk is......want die collega is dat dus ook......
Ja logisch, als je vers in een relatie stapt, ben je ook niet weg te slaan bij je lief........Zo was ik ook in het begin......maar hij vergeet dat ik heel veel ellende van zijn scheiding heb meegemaakt....heel veel liefde gaf maar zo weinig terugkreeg....
en ipv er voor me te zijn holt ie naar een meisje van 24 die verliefd op hem is....
Ja, 1 van jullie, sorry weet even niet meer wie, vroeg of ik ECHT nog van hem hou.....
En tis raar, ik weet niet wat het is........Het lijkt wel of ik steeds mijn grenzen blijf verleggen.....Toen ik het vorige week hoorde, was ik gewoon verbouwereerd....had hem huilend aan de telefoon....en toen dacht ik "ze moet bij de dokter nog een test doen....als die negatief is, is er niets aan de hand......Toen de test positief was, heb ik zelfs gedacht dat ik ermee kon leven als ze abortus zou doen.....
Zo praat hij ook......"als ze het weg laat halen, kunnen wij toch samen verder....ik zie haar nooit meer na volgende week....."
Hij heeft ook, tot donderdag, vol gehouden dat ie "echt niet meer wist dat er wat gebeurd was, en zij ook niet "........Ik heb toen heel lang op hem ingepraat, want zoiets weet je toch?! Had de stille hoop dat ie zou zeggen dat ze niet zwanger kon zijn van haar omdat er niks gebeurd is.......Maar dus toch wel......
Ik ben vannacht echt heel diep gegaan......kon niet slapen, lag maar te malen, te huilen......
Ja, ik heb pillen geslikt.....een strip slaappillen en pillen van mijn vriend voor epilepsie......met alcohol....
maar toen ik in bed lag, na 5 minuten.......zag ik in waarmee ik bezig was.....ik de vinger in de keel gestoken...net zo lang tot alles eruit was.....
Waarom blijf ik maar hopen dat het goed komt.....
Het is zo dom, ik red me eigen prima alleen, heb mijn vriendinnen, familie die van me houdt......ik ben geen zielig afhankelijk vogeltje.......
waarom is het dan zo moeilijk???????????
bedankt voor jullie lieve, wijze en opbeurende woorden.....
Ik ben vannacht diep gegaan, heel erg diep.......
Gisteravond was hij bij me, ja ik weet dat het belachelijk is dat ik met hem over "de situatie"praat......
Vorige week hebben we ook veel gepraat, en was hij heel fel op haar.....hij gaf toe dat ie fout was, maar hij was heel kwaad dat ze hem er in geluisd had.....hij dreigde ook met pillen slikken, zag het niet meer zitten allemaal....
maar gisteravond vertelde hij dat ie haar vrijdagavond aan de telefoon had gehad......zit me "doodleuk"te vertellen dat ie nog om haar geeft en op een bepaalde manier van haar houdt.......
dat ie wel respect heeft voor de manier waarop ze alles aanpakt, bezig is uit te zoeken hoe ze het financieel kan redden enzo.......
En ik, stomme koe, zit het allemaal aan te horen.....
Volgende week is ze weg bij het bedrijf.....daar was ik toen ik dat hoorde zo blij om....
En hij denkt nu ook werkelijk dat hij haar nooit meer hoeft te zien of te spreken....ook al wordt dat kind geboren.....
Dus zeg ik tegen hem "denk je nou werkelijk dat jij daarmee kan leven, dat er dicht bij een meisje zwanger is van jou, en dat jij dat kind niet leert kennen? Vroeg of laat krijg je spijt.......en wil je het alsnog leren kennen.....
Hij wil zelfs nu, in deze situatie, nog dat ik met de pil stop.......Hij zegt "dan kan ik me daarop focussen...." Maar nee......jij wil eerst aan de relatie werken, een huis samen....."ik vind het toch wel raar dat zij wel zwanger van me is, en jij niet.........."
Hij had aan zijn buurman gevraagd waarom hij dacht dat ie voor haar gevallen is.......zegt de buurman "omdat zij (collega) vuur heeft......
Krijg ik ook nog eens te horen dat ik soms zo traag ben......Hij zei letterlijk "als je gaat stappen, of sporten, barst je van de energie" maar als je thuis bent lijkt het wel of daar niks van over blijft.....
Moet ik dan 24 uur per dag stuiteren van de energie?????
En aan een andere vriend, die ook een vriendin van 25 heeft, zelf is ie 37 ofzo, vraagt ie of zijn vriendin ook altijd zo aanhankelijk is......want die collega is dat dus ook......
Ja logisch, als je vers in een relatie stapt, ben je ook niet weg te slaan bij je lief........Zo was ik ook in het begin......maar hij vergeet dat ik heel veel ellende van zijn scheiding heb meegemaakt....heel veel liefde gaf maar zo weinig terugkreeg....
en ipv er voor me te zijn holt ie naar een meisje van 24 die verliefd op hem is....
Ja, 1 van jullie, sorry weet even niet meer wie, vroeg of ik ECHT nog van hem hou.....
En tis raar, ik weet niet wat het is........Het lijkt wel of ik steeds mijn grenzen blijf verleggen.....Toen ik het vorige week hoorde, was ik gewoon verbouwereerd....had hem huilend aan de telefoon....en toen dacht ik "ze moet bij de dokter nog een test doen....als die negatief is, is er niets aan de hand......Toen de test positief was, heb ik zelfs gedacht dat ik ermee kon leven als ze abortus zou doen.....
Zo praat hij ook......"als ze het weg laat halen, kunnen wij toch samen verder....ik zie haar nooit meer na volgende week....."
Hij heeft ook, tot donderdag, vol gehouden dat ie "echt niet meer wist dat er wat gebeurd was, en zij ook niet "........Ik heb toen heel lang op hem ingepraat, want zoiets weet je toch?! Had de stille hoop dat ie zou zeggen dat ze niet zwanger kon zijn van haar omdat er niks gebeurd is.......Maar dus toch wel......
Ik ben vannacht echt heel diep gegaan......kon niet slapen, lag maar te malen, te huilen......
Ja, ik heb pillen geslikt.....een strip slaappillen en pillen van mijn vriend voor epilepsie......met alcohol....
maar toen ik in bed lag, na 5 minuten.......zag ik in waarmee ik bezig was.....ik de vinger in de keel gestoken...net zo lang tot alles eruit was.....
Waarom blijf ik maar hopen dat het goed komt.....
Het is zo dom, ik red me eigen prima alleen, heb mijn vriendinnen, familie die van me houdt......ik ben geen zielig afhankelijk vogeltje.......
waarom is het dan zo moeilijk???????????
maandag 23 april 2007 om 15:22
Lieve Bella, ik sluit me helemaal aan bij wat Mikkie schrijft... Alsjeblieft, ga naar je huisarts en vraag hem of haar om hulp. Dat is absoluut geen schande, je hebt zoveel meegemaakt de laatste tijd en bent zo diep gekwetst. Ben zelf ooit depressief geweest en herken je gevoel dat je denkt dat het er niet meer toe doet. Maar dat rotgevoel gaat weg en langzamerhand ga je weer genieten. Je hebt mensen rond je die veel om je geven maar je hebt misschien net een duwtje in de rug nodig omdat je er even niet alleen uit kan komen. Geeft niks, maar please... besef dat het niet aan jou ligt en dat jou nog zoveel moois te wachten staat: de liefde van een man die echt voor jou gaat, een leuk gezin en dan al die mooie kleine dingen in het leven. Geef de moed niet op. Geef wel je ex op, die maakt dat jij je zo slecht voelt. Je bent hier altijd welkom om te schrijven wat je bezig houdt en ik weet zeker dat je familie er voor je is om je op te vangen. Sterkte en liefs,
maandag 23 april 2007 om 17:59
lieve mikkie en vanilli
alleen de woorden van jullie maken al dat ik nu in tranen achter de pc zit....
Ik dacht dat ik het ergste nu wel gehad had, maar dit is echt de doodsteek lijkt het wel......
Ik volg sinds een tijdje wel counselling, dat helpt me wel....maar door omstandigheden van beide kanten zijn de afspraken een paar keer afgezegd (ik had een keer de griep, ben een keer midden in centrum gestrand met de bus en kon niet meer verder, hij had twee keer een ziek kind en geen oppas....) dus dat liep een beetje vast...
Weten jullie wat ik zo erg vind? Ik had hem een hele lange mail gestuurd vandaag, waarin ik onder andere gezegd heb dat ik het niet trek om verder te gaan, ondanks haar besluit...er is teveel gebeurd...
Heb ik hem daarna heel even op de chat, en hij is gewoon aan het werk, gaat gewoon vanavond sporten...alsof het hem gewoon niks doet...alsof ie straks gewoon met haar verder gaat.....
En ik? Ik voel me diep en diep ellendig.....................
Ik weet diep in mijn hart dat ik het anders moet bekijken, maar voor mijn gevoel heeft ZIJ het nu voor mekaar......en ik heb het nakijken....
alleen de woorden van jullie maken al dat ik nu in tranen achter de pc zit....
Ik dacht dat ik het ergste nu wel gehad had, maar dit is echt de doodsteek lijkt het wel......
Ik volg sinds een tijdje wel counselling, dat helpt me wel....maar door omstandigheden van beide kanten zijn de afspraken een paar keer afgezegd (ik had een keer de griep, ben een keer midden in centrum gestrand met de bus en kon niet meer verder, hij had twee keer een ziek kind en geen oppas....) dus dat liep een beetje vast...
Weten jullie wat ik zo erg vind? Ik had hem een hele lange mail gestuurd vandaag, waarin ik onder andere gezegd heb dat ik het niet trek om verder te gaan, ondanks haar besluit...er is teveel gebeurd...
Heb ik hem daarna heel even op de chat, en hij is gewoon aan het werk, gaat gewoon vanavond sporten...alsof het hem gewoon niks doet...alsof ie straks gewoon met haar verder gaat.....
En ik? Ik voel me diep en diep ellendig.....................
Ik weet diep in mijn hart dat ik het anders moet bekijken, maar voor mijn gevoel heeft ZIJ het nu voor mekaar......en ik heb het nakijken....
maandag 23 april 2007 om 18:32
Bella, goed dat je hem die mail hebt gestuurd. En wees eens eerlijk: verbaast zijn onverschillige reactie jou? Dit is een man die gewetensloos is en zich daarom ook niet schuldig voelt tegenover jou. Er is gewoon ergens een steekje los waardoor hij zich niet aan jou (en ook niet aan een ander!!) kan geven. Hij denkt alleen aan zichzelf en dat dan nog op de korte termijn. Want deep down weet hij dat het met die andere vrouw ook niks zal worden, al is ze zwanger van hem. ZIJ heeft het dus helemaal niet voor elkaar want zij blijft straks allleen achter met een kind van hem en geloof me: een ex waar je kinderen mee hebt is nog veel moeilijker opzij te schuiven dan een 'gewone' ex. Been there done that. O ja, HIJ heeft óók helemaal niets voor elkaar want hij is de loser die uiteindelijk alleen en eenzaam zal eindigen. Hoogstwaarschijnlijk zelfs zonder de liefde van zijn eigen kinderen, die ook gaan inzien hoe hij is. Ook dat zie ik bij mijn eigen kinderen richting hun vader. Nogmaals, ik herken je verdriet, maar weet ook dat het 'verraad' van mijn 1e ex waar ik toen zo kapot van was, mijn redding is geweest. Ik kon hem niet eerder laten gaan en zie het nu als mijn vrijbrief naar een veel gelukkiger leven met een geweldige partner.. Ik weet zeker dat die kans er ook voor jou ligt. Grijp hem nu hij voor je ligt lieve Bella!
maandag 23 april 2007 om 18:47
Vanilli,
In het begin van vorige, ellendige, week, was hij ook verdrietig...boos op haar.....ik kan hem ook niet volgen....
en wat ik al helemaal niet kan volgen is dat ie gister wilde dat ik met de pil stopte...zodat hij zich daarop ging focussen....
En al wil ik heel graag een kindje, ik ben gelukkig nog niet zo dom dat ik nu met de pil gestopt ben....hoe had hij zich dat in godsnaam voor zich gezien...????
Dank je voor je steun Vanilli....x
In het begin van vorige, ellendige, week, was hij ook verdrietig...boos op haar.....ik kan hem ook niet volgen....
en wat ik al helemaal niet kan volgen is dat ie gister wilde dat ik met de pil stopte...zodat hij zich daarop ging focussen....
En al wil ik heel graag een kindje, ik ben gelukkig nog niet zo dom dat ik nu met de pil gestopt ben....hoe had hij zich dat in godsnaam voor zich gezien...????
Dank je voor je steun Vanilli....x
maandag 23 april 2007 om 18:59
Graag gedaan... Probeer maar te stoppen met hem te begrijpen Bella, gelukkig kun je dat niet. Omdat jij veel anders (en liever en intelligenter) bent dan hij.
Dat kindje van jou komt er vast wel, maar dan samen met een betrouwbare, leuke vent die in niets lijkt op je ex. Nu nog moeilijk voor te stellen misschien, maar het moment komt echt dat je niet meer snapt wat je ooit in hem zag, echt waar! Dikke knuffel!
maandag 23 april 2007 om 23:52
Poeh poeh, Bella, jeetje wat een verhaal...Ben ook een paar weken internetloos en mis een hoop ellende zo te lezen. Allereerst een hele hele dikke knuffel voor je!!
Weet niet of het nog zin heeft om te herhalen wat anderen gezegd hebben, maar als je ergens de kracht en energie nog kunt vinden, ga ajb bij hem weg. Vergeet hem, ban hem uit je systeem, verbreek alle banden, dit is echt van de zotte en niet zo'n beetje!! Kan er gewoon niet bij...
Dit gaat niet om een kind meer of minder en of jij je er bij neer kunt leggen...Dit gaat ook om jouw leven! Waarin jij keuzes kunt maken...alleen zijn die op dit moment niet zo helder voor je, wat ook meer dan begrijpelijk is. Maar kies NU ajb voor jezelf. Wat al eerder gezegd is, ik kan me ook niet voorstellen dat dit het leven is waar je van gedroomd hebt...Hij heeft je al zo veel beloftes gedaan en die al even zoveel keer gebroken...waarom zou hij dit nu wel kunnen nakomen? Zelfs in deze situatie keert ie met de dag als een blad aan de boom...
Ik hoop dat je kunt en wilt kiezen voor jezelf, inderdaad, probeer een goede therapeut of psych te vinden die je hierin kan begeleiden, want anders raak je jezelf strax kwijt en is het einde zoek..dat ben je niet waard, absoluut niet! Je verdient zoveel beter dan dit en deze ellende, hoop dat je dat zelf ook ziet, kijk eens in de spiegel en vraag jezelf af of je nu gelukkig bent en of hij op enigerlei wijze kan bijdragen in jouw geluk of in een gelukkige toekomst...Waarschijnlijk weet je het antwoord wel, maar doe er ajb iets mee...
Liefs Missy
Weet niet of het nog zin heeft om te herhalen wat anderen gezegd hebben, maar als je ergens de kracht en energie nog kunt vinden, ga ajb bij hem weg. Vergeet hem, ban hem uit je systeem, verbreek alle banden, dit is echt van de zotte en niet zo'n beetje!! Kan er gewoon niet bij...
Dit gaat niet om een kind meer of minder en of jij je er bij neer kunt leggen...Dit gaat ook om jouw leven! Waarin jij keuzes kunt maken...alleen zijn die op dit moment niet zo helder voor je, wat ook meer dan begrijpelijk is. Maar kies NU ajb voor jezelf. Wat al eerder gezegd is, ik kan me ook niet voorstellen dat dit het leven is waar je van gedroomd hebt...Hij heeft je al zo veel beloftes gedaan en die al even zoveel keer gebroken...waarom zou hij dit nu wel kunnen nakomen? Zelfs in deze situatie keert ie met de dag als een blad aan de boom...
Ik hoop dat je kunt en wilt kiezen voor jezelf, inderdaad, probeer een goede therapeut of psych te vinden die je hierin kan begeleiden, want anders raak je jezelf strax kwijt en is het einde zoek..dat ben je niet waard, absoluut niet! Je verdient zoveel beter dan dit en deze ellende, hoop dat je dat zelf ook ziet, kijk eens in de spiegel en vraag jezelf af of je nu gelukkig bent en of hij op enigerlei wijze kan bijdragen in jouw geluk of in een gelukkige toekomst...Waarschijnlijk weet je het antwoord wel, maar doe er ajb iets mee...
Liefs Missy
woensdag 25 april 2007 om 22:48
Hallo allemaal
Het gaat gelukkig iets beter met me nu. Maar het blijft de hele dag spoken in mijn hoofd....vorige week waren we nog bezig met de relatie en nu.....
Het houdt me heel erg bezig, of ze wel of geen abortus doet, of ze wel of niet samen verder gaan....Diep in mijn hart hoop ik dat ze abortus doet, en dat hij alleen blijft....alsof het verdriet voor mij dan minder is ofzo....
Vorige week huilde hij nog bij me uit, zondag zijn we zelfs nog met zijn kids uit vorig huwelijk weggeweest....en nu negeert ie me volkomen....
En ik zit maar te malen....is ie nu bij haar?
wat een zooitje.......soms wou ik echt dat ik hem nooit meer in mijn leven had gelaten...
Het gaat gelukkig iets beter met me nu. Maar het blijft de hele dag spoken in mijn hoofd....vorige week waren we nog bezig met de relatie en nu.....
Het houdt me heel erg bezig, of ze wel of geen abortus doet, of ze wel of niet samen verder gaan....Diep in mijn hart hoop ik dat ze abortus doet, en dat hij alleen blijft....alsof het verdriet voor mij dan minder is ofzo....
Vorige week huilde hij nog bij me uit, zondag zijn we zelfs nog met zijn kids uit vorig huwelijk weggeweest....en nu negeert ie me volkomen....
En ik zit maar te malen....is ie nu bij haar?
wat een zooitje.......soms wou ik echt dat ik hem nooit meer in mijn leven had gelaten...
woensdag 25 april 2007 om 23:08
Lieve Bella, dat kan alsnog, die keuze kun je zelf in de hand nemen en maken, echt waar! En je kunt het, we kunnen het allemaal!!! Jij ook!!!
maar voor mijn gevoel heeft ZIJ het nu voor mekaar......
Ik snap dat je het zo voelt, maar wát heeft ze voor elkaar?
Wees maar héél gelukig dat jij dat niet 'voor elkaar' hebt!
Doe jezelf een heel groot plezier....
Flikker hem uit msn, mail, telefoon en kappen met die handel, totaal kappen! En draai de zaken om, denk niet dat je gefaald hebt maar denk dat je je eigen leven in eigen hand neemt. Dat je zo ontzettend heel veel meer verdiend dan dit! Jouw leven, jouw keuze, jouw beslissing, omdat je het verdiend! Niet meer en niet minder, probeer het!
En dan heb je pijn, en dat heeft tijd nodig...
Maar die pijn gaat over.
Heel veel sterkte! *;
Ik heb gisteren zijn laatste smsjes gewist, die ik bewaard had om af en toe nog te kunnen lezen wat een nietszeggende smsjes dat waren, ik heb ze niet meer nodig. Ook de foto's die ik laatst per ongeluk nog op mijn pc vond weggegooid (ook uit de prullenbak ja)
Hoop dat het met jullie allemaal goed gaat!
Ik kom niet zo heel vaak meer, wil er niet teveel mee bezig zijn.
Liefs *;
vrijdag 27 april 2007 om 06:28
vrijdag 27 april 2007 om 06:29
zaterdag 28 april 2007 om 22:54
Dankjewel superstar, doet echt wel goed om te horen.
Gisteren heb ik hem gezien, met stappen.
Hij durfde toch maar niet meer op me af te komen dus de boodschap is overgekomen. Wel hield hij me (as usual) de hele avond in de gaten.
De eerste keer dat ik naar he toilet ging keek ik hem onverwachts ineens recht in zijn smoel, maar ik vertrok geen spier van mijn gezicht en liep door.
Hij kwam achter me aan, maar ik was met een vriendin (die hij niet kent) en toen hij in de gaten kreeg dat ik niet alleen was liep hij door.
Om evt. echt vervelende confrontatie te voorkomen en omdat ik me niet meer zo prettig voelde ben ik wel wat eerder naar huis gegaan.
Flink gescholden op de fiets terug naar huis en thuis ook nog even.
Ik kan niet wachten op de dag dat het/hij me NIKS meer doet.
Geen kater van de drank, wel een beetje van hem, bah...
Denk steeds: Je wilde me toch niet? Laat me dan met rust!!!
Sukkel, loser, zielepoot!
Wat zou ik hem graag een keer de huid volschelden, maar ik denk dat ik dat uitstraal en dat hij daarom toch maar niet naar me toe kwam.
Uiteraard wel even bij een lekkere vent om zijn nek gehangen toen hij keek :P
Gisteren heb ik hem gezien, met stappen.
Hij durfde toch maar niet meer op me af te komen dus de boodschap is overgekomen. Wel hield hij me (as usual) de hele avond in de gaten.
De eerste keer dat ik naar he toilet ging keek ik hem onverwachts ineens recht in zijn smoel, maar ik vertrok geen spier van mijn gezicht en liep door.
Hij kwam achter me aan, maar ik was met een vriendin (die hij niet kent) en toen hij in de gaten kreeg dat ik niet alleen was liep hij door.
Om evt. echt vervelende confrontatie te voorkomen en omdat ik me niet meer zo prettig voelde ben ik wel wat eerder naar huis gegaan.
Flink gescholden op de fiets terug naar huis en thuis ook nog even.
Ik kan niet wachten op de dag dat het/hij me NIKS meer doet.
Geen kater van de drank, wel een beetje van hem, bah...
Denk steeds: Je wilde me toch niet? Laat me dan met rust!!!
Sukkel, loser, zielepoot!
Wat zou ik hem graag een keer de huid volschelden, maar ik denk dat ik dat uitstraal en dat hij daarom toch maar niet naar me toe kwam.
Uiteraard wel even bij een lekkere vent om zijn nek gehangen toen hij keek :P
dinsdag 1 mei 2007 om 12:57
dinsdag 1 mei 2007 om 17:06
quote: delicious69 reageerde 01-05-2007 12:57:41
Hoi ik lees al een tijdje mee op dit topic en dacht dat jullie toch wel een pluim verdienen. Ik heb zelf een 10 jarige relatie met een BAer gehad dus ik weet hoe moeilijk het allemaal is, hoeveel energie die relatie mij gekost heeft, wat het mij gekost heeft om me van hem los te maken. Die relatie heeft me bijna 13 jaar van mn leven gekost (ik heb therapie en een supervriend nodig gehad om er uit te geraken). Ik heb dan ook enorm veel bewondering voor jullie en wil dan ook een dikke *; geven aan iedereen die daar behoefte aan heeft.
PS: met mij gaat alles goed nu, ik leef als het ware op een roze wolk. Dus geef de moed niet op!!!
Hoi ik lees al een tijdje mee op dit topic en dacht dat jullie toch wel een pluim verdienen. Ik heb zelf een 10 jarige relatie met een BAer gehad dus ik weet hoe moeilijk het allemaal is, hoeveel energie die relatie mij gekost heeft, wat het mij gekost heeft om me van hem los te maken. Die relatie heeft me bijna 13 jaar van mn leven gekost (ik heb therapie en een supervriend nodig gehad om er uit te geraken). Ik heb dan ook enorm veel bewondering voor jullie en wil dan ook een dikke *; geven aan iedereen die daar behoefte aan heeft.
PS: met mij gaat alles goed nu, ik leef als het ware op een roze wolk. Dus geef de moed niet op!!!
woensdag 2 mei 2007 om 10:30
Deli ik denk en hoop ook echt dat je op de goede weg bent en wat Crazy schreef dat daar mischien wel heel veel waarheid inzit...
Ik weet hoe moeilijk het is om de draad weer op te pakken na een moeilijke relatie en hoe moeilijk het is om opnieuw weer iemand te vertrouwen...
Mij is het laatste nog niet gelukt...
Deze wil ik aan alle meiden hier geven:
Ik weet hoe moeilijk het is om de draad weer op te pakken na een moeilijke relatie en hoe moeilijk het is om opnieuw weer iemand te vertrouwen...
Mij is het laatste nog niet gelukt...
Deze wil ik aan alle meiden hier geven:
donderdag 3 mei 2007 om 02:15
Hallo, ik heb net de afgelopen uren het hele topic zitten lezen, en ik schrik van de herkenbaarheid! Bella ik wil allereerst even zeggen dat je inderdaad het beste contact op kan nemen met je huisarts, ben erg geschrokken van het pillen-gedeelte. Schaam je nooit om hulp te zoeken! Ik wens je veel sterkte :R en natuurlijk de andere meiden ook.
Om eerlijk te zijn voel ik me nu niet bepaald happy, wat is nml het geval? Ik heb viereneneenhalf jaar een niet-relatie gehad met laten-we-m-Pieter-noemen, uiteindelijk een zware depressie gekregen (anderhalf jaar in de ziektewet), toen de relatie beëindigd en ja hoor na een paar maanden was ik weer in staat om te werken. Ging goed met me, natuurlijk miste ik hem wel maar op een gegeven moment (duurde nog een aantal maanden hoor) dácht ik niet eens meer aan hem. Studie begonnen, op een cursus gegaan, kortom alles ging okee. Zelfs alle mensen die nog met hem omgingen had ik mijn leven uitgetrasht, zodat ik ook via-via niets over 'm kon horen.
En wat gebeurt er een maand of twee geleden??? Ik rij naar een kennis en ik zie HEM lopen. Draai m'n kop af maar hij had me gezien. Ik kreeg een smsje 's middags met de vraag waarom ik hem negeerde. Natuurlijk stuurde ik een botte sms terug, waarop hij weer terug ging smssen, ik weer, etc etc. Na een stuk of 22 smsjes... verlangde ik naar hem.... Hij stond op de stoep, met een heel verhaal dat hij me pijn had gedaan en spijt had en hij alleen van mij houdt etc. En nu... heb ik weer een relatie met hem... Ik hou van hem, echt ontzettend veel, maar ik merk nu al dat zijn BA weer de kop opsteekt. Hij is in therapie momenteel, maar daar zet hij volgens mij ook een masker op. Vertelt tegen de therapeut dat ik zo claimerig ben en dat hij heel goed zonder relatie kan, maar ik blijkbaar niet... terwijl hij dus bij mij op de stoep stond. Maar ben ik clamerig als ik gewoon normale relatiedingen wil? Aandacht, samen leuke dingen doen, mee naar zijn vrienden/familie (bij feestjes)? Hij is depressief en ik wil daar best rekening mee houden, maar op deze manier word ik ook weer depressief... Vandaag de dag doorgebracht op twee Oxazepam, nou lekker dan!
Het stomme is, hoe meer afstand hij zoekt, hoe meer ik de neiging heb om hem te bellen/smssen/op te zoeken. Want dan wil ik het weer goedmaken, en ik ben bang dat hij juist openstaat voor andere vrouwen op de momenten dat we ruzie hebben.
Vandaag ben ik voor het eerst weer in mijn eiegn huis, net voordat hij ging slapen hebben we een goed gesprek gehad en daarom ben ik nu wat rustiger, kan ik hem even loslaten.
Ik had op internet gegoogled over BA en hij dacht dat hij dat ook misschien wel heeft door zijn ervaringen in het verleden... Maar tien minuten later begint hij weer dat dat de reden niet is en ik blijkbaar gewoon niet de jusite partner voor hem ben want te claimerig... Een kwartier later denkt hij er weer anders over...
Ik voel me verward, ga slapen nu.
Iedereen dikke *;
Om eerlijk te zijn voel ik me nu niet bepaald happy, wat is nml het geval? Ik heb viereneneenhalf jaar een niet-relatie gehad met laten-we-m-Pieter-noemen, uiteindelijk een zware depressie gekregen (anderhalf jaar in de ziektewet), toen de relatie beëindigd en ja hoor na een paar maanden was ik weer in staat om te werken. Ging goed met me, natuurlijk miste ik hem wel maar op een gegeven moment (duurde nog een aantal maanden hoor) dácht ik niet eens meer aan hem. Studie begonnen, op een cursus gegaan, kortom alles ging okee. Zelfs alle mensen die nog met hem omgingen had ik mijn leven uitgetrasht, zodat ik ook via-via niets over 'm kon horen.
En wat gebeurt er een maand of twee geleden??? Ik rij naar een kennis en ik zie HEM lopen. Draai m'n kop af maar hij had me gezien. Ik kreeg een smsje 's middags met de vraag waarom ik hem negeerde. Natuurlijk stuurde ik een botte sms terug, waarop hij weer terug ging smssen, ik weer, etc etc. Na een stuk of 22 smsjes... verlangde ik naar hem.... Hij stond op de stoep, met een heel verhaal dat hij me pijn had gedaan en spijt had en hij alleen van mij houdt etc. En nu... heb ik weer een relatie met hem... Ik hou van hem, echt ontzettend veel, maar ik merk nu al dat zijn BA weer de kop opsteekt. Hij is in therapie momenteel, maar daar zet hij volgens mij ook een masker op. Vertelt tegen de therapeut dat ik zo claimerig ben en dat hij heel goed zonder relatie kan, maar ik blijkbaar niet... terwijl hij dus bij mij op de stoep stond. Maar ben ik clamerig als ik gewoon normale relatiedingen wil? Aandacht, samen leuke dingen doen, mee naar zijn vrienden/familie (bij feestjes)? Hij is depressief en ik wil daar best rekening mee houden, maar op deze manier word ik ook weer depressief... Vandaag de dag doorgebracht op twee Oxazepam, nou lekker dan!
Het stomme is, hoe meer afstand hij zoekt, hoe meer ik de neiging heb om hem te bellen/smssen/op te zoeken. Want dan wil ik het weer goedmaken, en ik ben bang dat hij juist openstaat voor andere vrouwen op de momenten dat we ruzie hebben.
Vandaag ben ik voor het eerst weer in mijn eiegn huis, net voordat hij ging slapen hebben we een goed gesprek gehad en daarom ben ik nu wat rustiger, kan ik hem even loslaten.
Ik had op internet gegoogled over BA en hij dacht dat hij dat ook misschien wel heeft door zijn ervaringen in het verleden... Maar tien minuten later begint hij weer dat dat de reden niet is en ik blijkbaar gewoon niet de jusite partner voor hem ben want te claimerig... Een kwartier later denkt hij er weer anders over...
Ik voel me verward, ga slapen nu.
Iedereen dikke *;
donderdag 3 mei 2007 om 09:03
Heej meiden!
Ik vind mezelf ook goed bezig in het loslaten ;)! Ik heb op dit moment geen behoefte meer om contact met hem te zoeken, en ik hoop ontzettend dat ik hem voorlopig niet tegenkom.
Nou ik heb dus ook een date gehad. Ik vond het wel leuk, hij ook. Maar ik ben ontzettend wantrouwend. Dus ik weet niet of het iets gaat worden, omdat ik haast geen vertrouwen (meer) heb....
Deli, jeetje...dat je hem tegen gekomen bent! Super hoe je je gedragen hebt, vind het echt knap van je!
Hebben jullie verder allemaal een leuke koniginnendag gehad?
Knuffel (mooi stukje over die knuffel!:))
Ik vind mezelf ook goed bezig in het loslaten ;)! Ik heb op dit moment geen behoefte meer om contact met hem te zoeken, en ik hoop ontzettend dat ik hem voorlopig niet tegenkom.
Nou ik heb dus ook een date gehad. Ik vond het wel leuk, hij ook. Maar ik ben ontzettend wantrouwend. Dus ik weet niet of het iets gaat worden, omdat ik haast geen vertrouwen (meer) heb....
Deli, jeetje...dat je hem tegen gekomen bent! Super hoe je je gedragen hebt, vind het echt knap van je!
Hebben jullie verder allemaal een leuke koniginnendag gehad?
Knuffel (mooi stukje over die knuffel!:))
zaterdag 5 mei 2007 om 00:21
Hey meiden!
@CrazyInLove2, dat is zo gek nog niet bedacht... en weet je, ik zie er 100 x gelukkiger uit dan toen ik nog bij hem was dus hij heeft zich heel wat af te vragen!
En weet je wat ik ook denk.... verlatingsangst en bindingsangst liggen zo dicht bij elkaar, en als je maar bang genoeg bent om verlaten te worden kun je er ook voor 'kiezen' je niet meer te binden, want dan kún je niet verlaten worden.
Maar niets loopt altijd zoals je wilt, dus je raakt weer ergens in verzeild (zijn eigen schuld ook!!) en dan word je weer verlaten en kun je zeggen, zie je wel, iedereen laat me uiteindelijk in de steek... (en ook dat is zijn eigen schuld!!)
Het is namelijk niet op te brengen en niet vol te houden om bij iemand met BA te blijven! Of het moet zo zijn dat je jezelf ongezond graag wegcijfert en van buitengesloten worden en afwijzing houdt. En sorry dat ik het zeg, maar als dat zo is en je ziet het zelf niet onder ogen heb je een goeie therapeut nodig!
Negeren en nog eens negeren, natuurlijk, dat is het enige wat hij verdiend.
En het enige wat ik verdien, hem uit mijn leven bannen.
Nou, dat lukt aardig, ik zou hem nog niet meer wíllen! De zielepoot...
En thanks voor je knuffel! Ik hou van knuffels, als ze maar echt zijn *;
Overigens óók bewondering voor jou dat je eruit bent gekomen na zo'n vreselijke lange tijd, én heerlijk dat je weer zo gelukkig bent!
@Superstar2, opnieuw iemand vertrouwen ja.... dat zal nog niet zo gemakkelijk gaan worden. Ik schrijf daar zometeen wat meer over...
Dat knuffelplaatje is prachtig!
@mastermind.... Wat kan ik zeggen??
Je weet het, hebt het allemaal al eens meegemaakt, hebt onze verhalen allemaal gelezen... Meid, wat haal je je (weer) op de hals???
Komop!! Je verdiend heel veel beter dat deze shit en de dagen door te moeten brengen op oxazepam!! Je gaat weer met hem om en voelt je meteen zo shit en moet aan de pillen?!
Duidelijk genoeg toch! Uitbannen die vent, met huid en haar!!!
@Tienjuh, fijn dat het goed gaat met je!
Een eerste date hoeft het ook niet meteen te zijn...
Dat zag je wel met mijn ONS, leek zo leuk, ahum... (mijn antenne werkt dus prima, niks meer gehoord) maar was geen date, een spontane aktie, en heb het leuk gehad dus da's mooi meegenomen, that's it!
Mijn eerste date was vreselijk (paar weken geleden) ik weet niet of ik er hier over geschreven had? Maar was dus via internet en de man in kwestie leek totaal niet op de foto. Was van een paar jaar en heel veel kilo's geleden :? Het ergste vond ik dat hij totaal geen uitstraling had, niks te melden en ongeïnterresseerd onderuit gezakt in zijn stoel zat. Ben na een kwartier gegaan. En niks meer gehoord (Phew!)
Maar nu.... date nr. 2.... eerst wat gesteggel via de mail over een datum.
Ikke druk, hij druk, het kwam er gewoon niet van en ik werd een beetje pissed. Laat maar zitten, graag of niet heb ik gezegd (haha)
Hij reageerde wat verbaasd, legde de situatie uit en bood zijn excuses aan, wilde toch wel graag nog wat afspreken... Ikke niet al te enthousiast 'Oké'
Dinsdagavond afgesproken dat we elkaar woensdagavond zouden zien, uurtje of half 7 in het centrum afgesproken.
Ik dacht nog... kan altijd nog zeggen dat ik vroeg weer weg moet ofzo.
Hij vertelde later dat hij dacht... Kan altijd nog zeggen dat ik vroeg weer weg moet.
:D
Afijn, reteleuk! Op terrasje gezeten tot het te fris werd, toen binnen gaan zitten, samen nog gegeten zelfs en ben een beetje (eigenlijk beetje veel!!) de kluts kwijt!!!
(en nu komen we bij het punt 'vertrouwen')
Krijg lieve smsjes (maar zou hij het wel menen?)
Hij wil het graag snel weer eens overdoen (maar zou dat wel echt waar zijn?)
Hij vond het super! (dat meent hij toch wel hopelijk?)
En eigenlijk.... waarom zou hij het niet gewoon zeggen als dat niet zo was?! Maarja, vertrouwen... dat is stuk, een heel eind iig...
Ik heb hem een heel klein beetje verteld over mijn 'relatie'
Dat mijn ex altijd vanalles ondernam met de hele vriendengroep (PinkPop, Londen, stappen, zee, zwembad, feestjes, weekendjes, België, Kopenhagen, concerten, noem maar op) en dat ik nooit mee mocht omdat het dan zo op een stelletje ging lijken en hij het dan benauwd kreeg.
Dat ik daarom heb gezegd, dan rot maar op!
En dus niet eens meer iets met hem te maken wil hebben.
Is een hele beknopte versie maar dat vond ik nodig én voor nu meer dan voldoende. Met andere woorden, dát gedrag pik ik dus niet!
Hij gaat bijna op vakantie, daarna zullen we elkaar dus weer zien (neem ik aan, ja daar heb je het weer) en dan zal ik het snel genoeg merken.
Hij woont niet naast de deur en heeft het ook echt erg druk, maar aan de manier waarop iemand met je omgaat merk je dat zo, dat denk ik, hoop ik.
En BA-ers zjn goddank redelijk uniek, ze zijn niet op elke hoek van de straat te vinden dus de kans dat ik er weer eentje treft lijkt me erg klein.
Nou meiden, een heel eind weggetikt...
Ik geniet, ik twijfel en ik huiver maar probeer vooral dat eerste te doen.
*;
@CrazyInLove2, dat is zo gek nog niet bedacht... en weet je, ik zie er 100 x gelukkiger uit dan toen ik nog bij hem was dus hij heeft zich heel wat af te vragen!
En weet je wat ik ook denk.... verlatingsangst en bindingsangst liggen zo dicht bij elkaar, en als je maar bang genoeg bent om verlaten te worden kun je er ook voor 'kiezen' je niet meer te binden, want dan kún je niet verlaten worden.
Maar niets loopt altijd zoals je wilt, dus je raakt weer ergens in verzeild (zijn eigen schuld ook!!) en dan word je weer verlaten en kun je zeggen, zie je wel, iedereen laat me uiteindelijk in de steek... (en ook dat is zijn eigen schuld!!)
Het is namelijk niet op te brengen en niet vol te houden om bij iemand met BA te blijven! Of het moet zo zijn dat je jezelf ongezond graag wegcijfert en van buitengesloten worden en afwijzing houdt. En sorry dat ik het zeg, maar als dat zo is en je ziet het zelf niet onder ogen heb je een goeie therapeut nodig!
Negeren en nog eens negeren, natuurlijk, dat is het enige wat hij verdiend.
En het enige wat ik verdien, hem uit mijn leven bannen.
Nou, dat lukt aardig, ik zou hem nog niet meer wíllen! De zielepoot...
En thanks voor je knuffel! Ik hou van knuffels, als ze maar echt zijn *;
Overigens óók bewondering voor jou dat je eruit bent gekomen na zo'n vreselijke lange tijd, én heerlijk dat je weer zo gelukkig bent!
@Superstar2, opnieuw iemand vertrouwen ja.... dat zal nog niet zo gemakkelijk gaan worden. Ik schrijf daar zometeen wat meer over...
Dat knuffelplaatje is prachtig!
@mastermind.... Wat kan ik zeggen??
Je weet het, hebt het allemaal al eens meegemaakt, hebt onze verhalen allemaal gelezen... Meid, wat haal je je (weer) op de hals???
Komop!! Je verdiend heel veel beter dat deze shit en de dagen door te moeten brengen op oxazepam!! Je gaat weer met hem om en voelt je meteen zo shit en moet aan de pillen?!
Duidelijk genoeg toch! Uitbannen die vent, met huid en haar!!!
@Tienjuh, fijn dat het goed gaat met je!
Een eerste date hoeft het ook niet meteen te zijn...
Dat zag je wel met mijn ONS, leek zo leuk, ahum... (mijn antenne werkt dus prima, niks meer gehoord) maar was geen date, een spontane aktie, en heb het leuk gehad dus da's mooi meegenomen, that's it!
Mijn eerste date was vreselijk (paar weken geleden) ik weet niet of ik er hier over geschreven had? Maar was dus via internet en de man in kwestie leek totaal niet op de foto. Was van een paar jaar en heel veel kilo's geleden :? Het ergste vond ik dat hij totaal geen uitstraling had, niks te melden en ongeïnterresseerd onderuit gezakt in zijn stoel zat. Ben na een kwartier gegaan. En niks meer gehoord (Phew!)
Maar nu.... date nr. 2.... eerst wat gesteggel via de mail over een datum.
Ikke druk, hij druk, het kwam er gewoon niet van en ik werd een beetje pissed. Laat maar zitten, graag of niet heb ik gezegd (haha)
Hij reageerde wat verbaasd, legde de situatie uit en bood zijn excuses aan, wilde toch wel graag nog wat afspreken... Ikke niet al te enthousiast 'Oké'
Dinsdagavond afgesproken dat we elkaar woensdagavond zouden zien, uurtje of half 7 in het centrum afgesproken.
Ik dacht nog... kan altijd nog zeggen dat ik vroeg weer weg moet ofzo.
Hij vertelde later dat hij dacht... Kan altijd nog zeggen dat ik vroeg weer weg moet.
:D
Afijn, reteleuk! Op terrasje gezeten tot het te fris werd, toen binnen gaan zitten, samen nog gegeten zelfs en ben een beetje (eigenlijk beetje veel!!) de kluts kwijt!!!
(en nu komen we bij het punt 'vertrouwen')
Krijg lieve smsjes (maar zou hij het wel menen?)
Hij wil het graag snel weer eens overdoen (maar zou dat wel echt waar zijn?)
Hij vond het super! (dat meent hij toch wel hopelijk?)
En eigenlijk.... waarom zou hij het niet gewoon zeggen als dat niet zo was?! Maarja, vertrouwen... dat is stuk, een heel eind iig...
Ik heb hem een heel klein beetje verteld over mijn 'relatie'
Dat mijn ex altijd vanalles ondernam met de hele vriendengroep (PinkPop, Londen, stappen, zee, zwembad, feestjes, weekendjes, België, Kopenhagen, concerten, noem maar op) en dat ik nooit mee mocht omdat het dan zo op een stelletje ging lijken en hij het dan benauwd kreeg.
Dat ik daarom heb gezegd, dan rot maar op!
En dus niet eens meer iets met hem te maken wil hebben.
Is een hele beknopte versie maar dat vond ik nodig én voor nu meer dan voldoende. Met andere woorden, dát gedrag pik ik dus niet!
Hij gaat bijna op vakantie, daarna zullen we elkaar dus weer zien (neem ik aan, ja daar heb je het weer) en dan zal ik het snel genoeg merken.
Hij woont niet naast de deur en heeft het ook echt erg druk, maar aan de manier waarop iemand met je omgaat merk je dat zo, dat denk ik, hoop ik.
En BA-ers zjn goddank redelijk uniek, ze zijn niet op elke hoek van de straat te vinden dus de kans dat ik er weer eentje treft lijkt me erg klein.
Nou meiden, een heel eind weggetikt...
Ik geniet, ik twijfel en ik huiver maar probeer vooral dat eerste te doen.
*;
