Relaties
alle pijlers
Bindingsangst, ben het nog steeds beu!!
dinsdag 10 april 2007 om 23:48
Echt een ongelooflijke sukkel is het!
HIJ wilde me niet, dat heb ik echt goddank eindelijk wel begrepen!
En ik ben veel te leuk en veel te goed voor zomaar erbij als het hem uitkomt!!!
Liever had ik hem recht in zijn smoel gekeken en dan negeren, dan weet hij zeker dat het niet per ongeluk was!
Maar dat doe ik de volgende keer wel, kom hem echt wel weer tegen.
HIJ wilde me niet, dat heb ik echt goddank eindelijk wel begrepen!
En ik ben veel te leuk en veel te goed voor zomaar erbij als het hem uitkomt!!!
Liever had ik hem recht in zijn smoel gekeken en dan negeren, dan weet hij zeker dat het niet per ongeluk was!
Maar dat doe ik de volgende keer wel, kom hem echt wel weer tegen.
woensdag 11 april 2007 om 13:19
Dag lieve meiden, hopelijk hebben jullie goede BA-loze paasdagen gehad... Ik wel, gelukkig is mijn griepje overgewaaid. Heel af en toe check ik de hyves site van mijn ex en -als ik nog twijfels had- worden die gelijk weggenomen. Het is toch niet normaal, een vent van tegen de 40 die blijkbaar nog steeds rondfladdert en nu een rij "hyves vriendinnetjes" heeft van 15 jaar jonger. Blij dat ik er vanaf ben en dat meen ik uit de grond van mijn hart.
Deli, knap dat je ex genegeerd hebt toen hij op je werk kwam. Laat hem ook maar eens voelen hoe het is om niet gehoord en gezien te worden!
Deli, knap dat je ex genegeerd hebt toen hij op je werk kwam. Laat hem ook maar eens voelen hoe het is om niet gehoord en gezien te worden!
woensdag 11 april 2007 om 22:32
Deli! Ik ben trots op je! SUPER de SUPER de SUPERGOED!
Ik heb 'ex' inmiddels ook al weer 2 weken genegeerd, aangezien hij hetzelfde bij mij doet. Toch ben ik wel een klein beetje trots dat ik hem ook niet sms, al kriebelen mijn vingers wel eens. Of ik lig in bed en kwel mezelf met de vraag: Zou hij nog wel eens aan me denken? Of ik kom stukjes tegen die ik geschreven heb, toen ik nog helemaal 'in love' was, en dat gevoel komt dan even terug...met als domper de harde werkelijkheid.
Toch heb ik in het paasweekend wel genoten van de mannelijke bevolking van Nederland ;). Dat kinkt overdreven, maar ik ben lekker los gegaan (zonder te zoenen of wat dan ook) maar het feit alleen al dat ik genoten heb...dat deed ik me goed. Dat ik een klein beetje geflirt heb (ja het was maar een beetje), dat was toch wel een stoer gevoel....
Ik heb 'ex' inmiddels ook al weer 2 weken genegeerd, aangezien hij hetzelfde bij mij doet. Toch ben ik wel een klein beetje trots dat ik hem ook niet sms, al kriebelen mijn vingers wel eens. Of ik lig in bed en kwel mezelf met de vraag: Zou hij nog wel eens aan me denken? Of ik kom stukjes tegen die ik geschreven heb, toen ik nog helemaal 'in love' was, en dat gevoel komt dan even terug...met als domper de harde werkelijkheid.
Toch heb ik in het paasweekend wel genoten van de mannelijke bevolking van Nederland ;). Dat kinkt overdreven, maar ik ben lekker los gegaan (zonder te zoenen of wat dan ook) maar het feit alleen al dat ik genoten heb...dat deed ik me goed. Dat ik een klein beetje geflirt heb (ja het was maar een beetje), dat was toch wel een stoer gevoel....
zaterdag 14 april 2007 om 10:12
zaterdag 14 april 2007 om 11:49
En ja hoor, ik heb gister ook een date gehad. Ik had ook het gevoel van "ik moet nu verder" Het was inderdaad heel gezellig..... maar.....
Ik denk steeds aan hem, waarom meldt hij zich niet, waarom die doodse stilte, waarom mag ik niks van me laten horen, waarom zou ik niet gewoon een sms sturen ???????
Ik wil dit allemaal niet. Zit weer te piekeren en te denken, ik ga er nog steeds mee naar bed en ik sta er ook nog steeds mee op. Heb hem nu 7 weken niet gezien of gesproken.... word er zo langzamerhand wanhopig van.
Ik weet dat ik niet mag hopen en dat ik vooruit moet, maar dat blijft zo ontzettend moeilijk.... gewoon omdat het zo goed was allemaal, het voelde zo goed.
Maar ja, dat gehad dus. Ik heb hem wel heel duidelijk en eerlijk vertelt dat ik geen relatie wil, dat het mij gaat om nieuwe mensen te leren kennen en dat hij niet verliefd moet worden.
Laten we hopen dat hij dat ook niet gaat doen. Hij is te leuk en te lief om zich pijn te doen aan mij.......
Toen ik 3 kussen kreeg ten afscheid, voelde ik me heel klein, ik hunker naar een knuffel en een kus. Ik mis de arm om me heen zo erg dat ik acuut de fout zou ingaan als iemand aanstalte maakt om me te versieren....
pfff.... moeilijk moeilijk...
Liefs Zij
Ik denk steeds aan hem, waarom meldt hij zich niet, waarom die doodse stilte, waarom mag ik niks van me laten horen, waarom zou ik niet gewoon een sms sturen ???????
Ik wil dit allemaal niet. Zit weer te piekeren en te denken, ik ga er nog steeds mee naar bed en ik sta er ook nog steeds mee op. Heb hem nu 7 weken niet gezien of gesproken.... word er zo langzamerhand wanhopig van.
Ik weet dat ik niet mag hopen en dat ik vooruit moet, maar dat blijft zo ontzettend moeilijk.... gewoon omdat het zo goed was allemaal, het voelde zo goed.
Maar ja, dat gehad dus. Ik heb hem wel heel duidelijk en eerlijk vertelt dat ik geen relatie wil, dat het mij gaat om nieuwe mensen te leren kennen en dat hij niet verliefd moet worden.
Laten we hopen dat hij dat ook niet gaat doen. Hij is te leuk en te lief om zich pijn te doen aan mij.......
Toen ik 3 kussen kreeg ten afscheid, voelde ik me heel klein, ik hunker naar een knuffel en een kus. Ik mis de arm om me heen zo erg dat ik acuut de fout zou ingaan als iemand aanstalte maakt om me te versieren....
pfff.... moeilijk moeilijk...
Liefs Zij
zaterdag 14 april 2007 om 12:03
Zij, blijkbaar is er bij jou in je hart nog geen plaats voor een nieuwe man, maar dat betekent niet dat je niet mag uitgaan en plezier maken. Je bent eerlijk geweest tegen je date: je bent niet op zoek bent naar een relatie maar wil wel nieuwe vriendschappen opbouwen en je weet immers maar nooit wat daaruit voortvloeit. Mijn huidige relatie is als vriendschap begonnen en hoewel ik niet direct stapelverliefd was is mijn vriend het beste wat me (na mijn kids) ooit overkomen is.
zaterdag 14 april 2007 om 14:36
Hai Vanilli
Heb ik inderdaad heel duidelijk kenbaar gemaakt: ik wil geen relatie. Maar net even met hem gechat: hij vindt me gezellig, mooi, knap....
whow.. maar dat was niet echt mijn bedoeling.
Als ik heel eerlijk ben, vind ik het wel spannend, maar hij is niet mijn type !!
Mijn vriend, waar ik nu zoveel pijn van ervaar, is ook alleen maar een vriend, vriendschappelijke relatie, maar dan veel meer :P
Voor hem voel ik liefde en genegenheid....Is ook een jaar geleden begonnen met vriendschap wat uitgroeide naar iets moois.... maar geen relatie.....
Hulp, ik ben heel bang dat ik mezelf weer in de nesten ga werken, dat ik mijn date van gister pijn ga doen, dat zijn verwachtingen te hoog liggen, dat hij toch meer wil dan vriendschap. Akelig is dit....
Heb ik inderdaad heel duidelijk kenbaar gemaakt: ik wil geen relatie. Maar net even met hem gechat: hij vindt me gezellig, mooi, knap....
whow.. maar dat was niet echt mijn bedoeling.
Als ik heel eerlijk ben, vind ik het wel spannend, maar hij is niet mijn type !!
Mijn vriend, waar ik nu zoveel pijn van ervaar, is ook alleen maar een vriend, vriendschappelijke relatie, maar dan veel meer :P
Voor hem voel ik liefde en genegenheid....Is ook een jaar geleden begonnen met vriendschap wat uitgroeide naar iets moois.... maar geen relatie.....
Hulp, ik ben heel bang dat ik mezelf weer in de nesten ga werken, dat ik mijn date van gister pijn ga doen, dat zijn verwachtingen te hoog liggen, dat hij toch meer wil dan vriendschap. Akelig is dit....
zaterdag 14 april 2007 om 20:36
Hé lieve meiden!
Zo, bijna iedereen aan de date hier, gezellig, spannend en eng hè!
Een vriendin van mij kwam ex tegen in de kroeg, maar die vriendin 'heb' ik nog niet zo lang en hoewel ik haar veel verteld heb ziet ze denk ik de ernst niet van de situatie in...
Ex zei tegen haar dat ik een hele lieve meid ben! (joepie) :@
Waarom heb je haar dan laten gaan? Vroeg ze hem.
Ja dat was een lang verhaal....
Dat weet ik, zei ze, ik heb haar kant van het verhaal gehoord en nu ben ik benieuwd naar jouw kant van het verhaal.
Hij wilde het er liever niet over hebben.
JA DAT SNAP IK!!!
Hij had haar een pilsje aangeboden....
Dat heeft hij mij 1 keer gedaan vóór we iets kregen.
Daarna (als ik hem toevallig tegenkwam want ik moest uit beeld blijven natuurlijk) nóóit meer, nooit never niet 1 keer....
Maar goed, ik kwam natuurlijk ook wel eng dichtbij (kots!!!)
Wat ik nu het ergste vind... toen ik dat gehoord had van haar heb ik de hele middag lopen janken, ik voelde me afschuwelijk en verschrikkelijk.
En waarom???
En waarom komt hij op mijn werk?? (met pasen toen)
En waarom spreekt hij een vriendin van mij aan in de kroeg?
Waarom laat hij me niet me rust?
Hij wou me toch niet of moet ik mijn haar écht gaan blonderen??!!
Waarom waarom waarom???
Ik wou dat ik hem nooit ontmoet had, wou dat hij oploste in het niets.
WEG WEG WEG....
Opbokken, opzouten, optyfen en nóóit meer iets van horen of zien!!!!
LOSER!!!
Zo, bijna iedereen aan de date hier, gezellig, spannend en eng hè!
Een vriendin van mij kwam ex tegen in de kroeg, maar die vriendin 'heb' ik nog niet zo lang en hoewel ik haar veel verteld heb ziet ze denk ik de ernst niet van de situatie in...
Ex zei tegen haar dat ik een hele lieve meid ben! (joepie) :@
Waarom heb je haar dan laten gaan? Vroeg ze hem.
Ja dat was een lang verhaal....
Dat weet ik, zei ze, ik heb haar kant van het verhaal gehoord en nu ben ik benieuwd naar jouw kant van het verhaal.
Hij wilde het er liever niet over hebben.
JA DAT SNAP IK!!!
Hij had haar een pilsje aangeboden....
Dat heeft hij mij 1 keer gedaan vóór we iets kregen.
Daarna (als ik hem toevallig tegenkwam want ik moest uit beeld blijven natuurlijk) nóóit meer, nooit never niet 1 keer....
Maar goed, ik kwam natuurlijk ook wel eng dichtbij (kots!!!)
Wat ik nu het ergste vind... toen ik dat gehoord had van haar heb ik de hele middag lopen janken, ik voelde me afschuwelijk en verschrikkelijk.
En waarom???
En waarom komt hij op mijn werk?? (met pasen toen)
En waarom spreekt hij een vriendin van mij aan in de kroeg?
Waarom laat hij me niet me rust?
Hij wou me toch niet of moet ik mijn haar écht gaan blonderen??!!
Waarom waarom waarom???
Ik wou dat ik hem nooit ontmoet had, wou dat hij oploste in het niets.
WEG WEG WEG....
Opbokken, opzouten, optyfen en nóóit meer iets van horen of zien!!!!
LOSER!!!
zondag 15 april 2007 om 20:50
Zij, ik ben het eens met Mellie. Meer dan eerlijk zijn richting die nieuwe 'vriend' kun je niet. Maar ik snap heel goed dat je er dubbele gevoelens bij hebt.
Deli, herkenbaar dat viavia over hem horen, vrienden en familie beseffen vaak niet dat ze de wond daarmee alleen maar terug openmaken. Het voelt alsof je opnieuw begint met verwerken... Maar dat is natuurlijk niet zo, want je bent al zo ver gekomen sindsdien.
Lieve Mikkie, je hoeft je niet te schamen richting die vriendin, uit haar reactie maak ik al op dat ze echt wel begrip heeft. En je hoeft je niet altijd happy en sterk voor te doen toch? Zeker niet bij vrienden. Wat denk je zelf van haar opmerking over die deskundige? Spreekt het je aan of juist helemaal niet? Ik heb het ooit gedaan, een paar sessies bij een therapeute, ben er geen ander mens van geworden maar vond het wel prettig om tegen een objectief iemand mijn verhaal te doen en samen met haar alles nog eens op een rijtje te zetten.
Liefs voor iedereen, hopelijk hebben jullie kunnen genieten van het mooie weer!
Deli, herkenbaar dat viavia over hem horen, vrienden en familie beseffen vaak niet dat ze de wond daarmee alleen maar terug openmaken. Het voelt alsof je opnieuw begint met verwerken... Maar dat is natuurlijk niet zo, want je bent al zo ver gekomen sindsdien.
Lieve Mikkie, je hoeft je niet te schamen richting die vriendin, uit haar reactie maak ik al op dat ze echt wel begrip heeft. En je hoeft je niet altijd happy en sterk voor te doen toch? Zeker niet bij vrienden. Wat denk je zelf van haar opmerking over die deskundige? Spreekt het je aan of juist helemaal niet? Ik heb het ooit gedaan, een paar sessies bij een therapeute, ben er geen ander mens van geworden maar vond het wel prettig om tegen een objectief iemand mijn verhaal te doen en samen met haar alles nog eens op een rijtje te zetten.
Liefs voor iedereen, hopelijk hebben jullie kunnen genieten van het mooie weer!
zondag 15 april 2007 om 22:52
Lieve Mikkie!
Wat herkenbaar: jezelf een verliezer voelen, en dat niet kunnen accepteren...Het feit dat je dit kunt aangeven, vind ik knap...Jij baalt er waarschijnlijk van.
Ik durf het (ook) niet zo goed toe te geven aan anderen...ik mag mezelf niet eens een verliezer vinden, maar ik voel me ook zo. Rationeel gezien... ben je geen verliezer. Rationeel gezien ben je een winnaar! Omdat je voor jezelf gekozen hebt, ookal kost dat je ook pijn. Maar wat je ook zelf zegt: welke toevoeging gaf hij aan jouw leven? Ik heb gisteren nog tegen een vriendin gezegd dat hij me alleen maar onrust bezorgde, verdriet en pijn. En nu ik hem al even niet gesproken heb, word ik weer vrolijker, ik merk t alleen al aan de kledingkeuze en de dingen die ik doe.
Ik hoop dat je eruit komt, zij het met behulp van vrienden of van een deskundige...*;.
Iedereen verder van het weer genoten? Ik wel... ik verdring hem/de situatie een beetje, en ik merk dat ik me beter voel. k heb dan ook van de zon kunnen genieten... Momenten dat ik aan hem denk maken me boos en verdrietig, dus ik probeer gewoon om er even niet aan te denken.
Liefs
Wat herkenbaar: jezelf een verliezer voelen, en dat niet kunnen accepteren...Het feit dat je dit kunt aangeven, vind ik knap...Jij baalt er waarschijnlijk van.
Ik durf het (ook) niet zo goed toe te geven aan anderen...ik mag mezelf niet eens een verliezer vinden, maar ik voel me ook zo. Rationeel gezien... ben je geen verliezer. Rationeel gezien ben je een winnaar! Omdat je voor jezelf gekozen hebt, ookal kost dat je ook pijn. Maar wat je ook zelf zegt: welke toevoeging gaf hij aan jouw leven? Ik heb gisteren nog tegen een vriendin gezegd dat hij me alleen maar onrust bezorgde, verdriet en pijn. En nu ik hem al even niet gesproken heb, word ik weer vrolijker, ik merk t alleen al aan de kledingkeuze en de dingen die ik doe.
Ik hoop dat je eruit komt, zij het met behulp van vrienden of van een deskundige...*;.
Iedereen verder van het weer genoten? Ik wel... ik verdring hem/de situatie een beetje, en ik merk dat ik me beter voel. k heb dan ook van de zon kunnen genieten... Momenten dat ik aan hem denk maken me boos en verdrietig, dus ik probeer gewoon om er even niet aan te denken.
Liefs
maandag 16 april 2007 om 01:36
Weer een lang en eenzaam weekend achter de rug....
ach.. wat heet eenzaam, vrijdag een date... totaal niet mijn type maar ja, een mens moet wat om de pijn te verzachten....
Zoals ik al schreef heel duidelijk geweest: GEEN RELATIE !!
Hij doet het er maar mee, kan daar nu (na een paar portjes) niet warm voor lopen.
Ik had mijn vriend geblokt op msn, heb hem 2 weken niet gesproken, 7 weken niet gezien en nauwelijks een sms....
Vandaag de block eraf gehaald en hij floept online.... hoe toevallig
Hoe het met me was... ??
Moet hij dat nog vragen, heb een week of 3 een lange brief naar hem geschreven waarin ik zei meer dan vriendschap te voelen, met hem verder zou willen... Kreeg toen nog een mail terug: vriendin door dik en dun, nog nooit zo'n vriendschap gekend... bla bla
Tja en dan nu 10 minuten gechat. Ik dacht dat ik het redelijk onder controle had na 7 weken, maar dat is dus niet zo. Ik dip, denk aan hem, hoe het was allemaal tot voor 2 maanden terug.
Ik mis hem... maarja.. hij is er niet he.....
En er altijd voor me zijn ?? aan me hoela !! Hij is er gewoon domweg niet. Of dat nou is om me geen pijn te doen, of dat hij echt geen tijd heeft, misschien ook wel echt geen interesse.... het zal me worst wezen. Hij laat me gewoonweg stikken en dat na een vriendschap van meer dan een jaar waarin ik hemel en aarde bewoog om bij hem te zijn, om er voor hem te zijn, klaar te staan als hem iets dwars zat...
Ik ben teleurgesteld en boos !!
Ik weet dat het niet over is, dat de vriendschap niet weg is, maar ik vraag me af of ik de vorm die het nu aanneemt wel wil.
zo wil ik niet behandeld worden !! Eerst 3 keer per week hier en dan 7 weken niks laten horen... nouja bijna niks... pfffff
En die date kan ook de pot op !! Hij wil meer dan ik nu kan geven, is mijn type niet. Vriendschap had gekund, maar ik wil niemand pijn doen, dus ik denk dat ik daar maar mee kap....
Zo dat moest er even uit.
Jullie mooi weekend gehad ?? Ik wil ook naar het strand !!
liefs
Zij
ach.. wat heet eenzaam, vrijdag een date... totaal niet mijn type maar ja, een mens moet wat om de pijn te verzachten....
Zoals ik al schreef heel duidelijk geweest: GEEN RELATIE !!
Hij doet het er maar mee, kan daar nu (na een paar portjes) niet warm voor lopen.
Ik had mijn vriend geblokt op msn, heb hem 2 weken niet gesproken, 7 weken niet gezien en nauwelijks een sms....
Vandaag de block eraf gehaald en hij floept online.... hoe toevallig
Hoe het met me was... ??
Moet hij dat nog vragen, heb een week of 3 een lange brief naar hem geschreven waarin ik zei meer dan vriendschap te voelen, met hem verder zou willen... Kreeg toen nog een mail terug: vriendin door dik en dun, nog nooit zo'n vriendschap gekend... bla bla
Tja en dan nu 10 minuten gechat. Ik dacht dat ik het redelijk onder controle had na 7 weken, maar dat is dus niet zo. Ik dip, denk aan hem, hoe het was allemaal tot voor 2 maanden terug.
Ik mis hem... maarja.. hij is er niet he.....
En er altijd voor me zijn ?? aan me hoela !! Hij is er gewoon domweg niet. Of dat nou is om me geen pijn te doen, of dat hij echt geen tijd heeft, misschien ook wel echt geen interesse.... het zal me worst wezen. Hij laat me gewoonweg stikken en dat na een vriendschap van meer dan een jaar waarin ik hemel en aarde bewoog om bij hem te zijn, om er voor hem te zijn, klaar te staan als hem iets dwars zat...
Ik ben teleurgesteld en boos !!
Ik weet dat het niet over is, dat de vriendschap niet weg is, maar ik vraag me af of ik de vorm die het nu aanneemt wel wil.
zo wil ik niet behandeld worden !! Eerst 3 keer per week hier en dan 7 weken niks laten horen... nouja bijna niks... pfffff
En die date kan ook de pot op !! Hij wil meer dan ik nu kan geven, is mijn type niet. Vriendschap had gekund, maar ik wil niemand pijn doen, dus ik denk dat ik daar maar mee kap....
Zo dat moest er even uit.
Jullie mooi weekend gehad ?? Ik wil ook naar het strand !!
liefs
Zij
maandag 16 april 2007 om 10:36
Hoi Zij, ik vind het heel pittig van je (en van de anderen) om toch te proberen te daten. Ik heb juist als ik date dat ik me nóg ellendiger voel. Maar uiteindelijk is het wel een vorm van girlpower, vind ik. Of je nou wel of niet iets wilt met die kerel!
Ik herken ook wat je schrijft over dat contact en de dingen die hij wel/niet zegt. Ik realiseerde me laatst dat de dingen die ik wil horen nu geen waarde zouden hebben. Heb jij dat ook? Die tweestrijd tussen iets willen horen en weten dat datgene wat je wil horen geen waarde heeft? Hij zegt dat hij van me houdt. Maar ik denk dan meteen "yeah, right". Natuurlijk een heel moeilijk proces, want in mijn fantasie staat hij ineens voor de deur, gaat hij er helemaal voor en zegt ook die dingen die ik wil horen. Maar ik weet (rationeel) dat het (nu?) niet gaat.
Wij hebben elkaar de afgelopen anderhalve maand steeds 1 x in de week gezien. Was heel fijn en goed. Heerlijk gevreeën ook. Maar hij kan niet bepalen of hij verder met me wil en die %^&*-datingsites blijven trekken... Ik heb nu besloten dat ik dit niet meer wil. Ik wil geen opvulling zijn voor de tussentijd tot hij die geweldige vrouw tegenkomt. Het idee dat ik hem niet meer ga zien (hoewel hij blijft volhouden dat dat niet zo is), we niet meer kletsen, dingen delen, vrijen etc verscheurt me zowat. Maar het uitrekken van die pijn is uiteindelijk veel erger, denk ik. Zachte heelmeesters enzo... Ik voel me nu afschuwelijk. Het is "officieel" sinds begin januari uit, maar het voelt nu of het allemaal net gebeurd is. Ik ben zo verdrietig. Ja, ik ben blij dat we nu op een mooie manier uit elkaar zijn gegaan ), maar toch. Het zou heerlijk zijn om ongecompliceerd verliefd op een ander te worden. Maar ik moet er niet aan denken - een andere man tussen mijn lakens...
Ik herken ook wat je schrijft over dat contact en de dingen die hij wel/niet zegt. Ik realiseerde me laatst dat de dingen die ik wil horen nu geen waarde zouden hebben. Heb jij dat ook? Die tweestrijd tussen iets willen horen en weten dat datgene wat je wil horen geen waarde heeft? Hij zegt dat hij van me houdt. Maar ik denk dan meteen "yeah, right". Natuurlijk een heel moeilijk proces, want in mijn fantasie staat hij ineens voor de deur, gaat hij er helemaal voor en zegt ook die dingen die ik wil horen. Maar ik weet (rationeel) dat het (nu?) niet gaat.
Wij hebben elkaar de afgelopen anderhalve maand steeds 1 x in de week gezien. Was heel fijn en goed. Heerlijk gevreeën ook. Maar hij kan niet bepalen of hij verder met me wil en die %^&*-datingsites blijven trekken... Ik heb nu besloten dat ik dit niet meer wil. Ik wil geen opvulling zijn voor de tussentijd tot hij die geweldige vrouw tegenkomt. Het idee dat ik hem niet meer ga zien (hoewel hij blijft volhouden dat dat niet zo is), we niet meer kletsen, dingen delen, vrijen etc verscheurt me zowat. Maar het uitrekken van die pijn is uiteindelijk veel erger, denk ik. Zachte heelmeesters enzo... Ik voel me nu afschuwelijk. Het is "officieel" sinds begin januari uit, maar het voelt nu of het allemaal net gebeurd is. Ik ben zo verdrietig. Ja, ik ben blij dat we nu op een mooie manier uit elkaar zijn gegaan ), maar toch. Het zou heerlijk zijn om ongecompliceerd verliefd op een ander te worden. Maar ik moet er niet aan denken - een andere man tussen mijn lakens...
maandag 16 april 2007 om 11:36
Hai Sneez,
Nou echt prettig voelde ik me niet met die date hoor.....
Toen ik hem zag komen dacht ik letterlijk: O god, ook dat nog ! Mijn lieve help dat is hem niet, wat moet ik hier nu mee.
Maar goed, niet stilstaan, vooral doorgaan.
Waar ik dan bang voor ben is, als ik doorga ik geen tijd krijg om te verwerken. Dus of die date zo'n geweldige actie was weet ik niet zo. Girlpower schreef je... tja, om jezelf te bewijzen dat je het waard bent, dat er meer mannen voor je zouden kunnen vallen. Alleen... dat wil ik helemaal niet. Ik wil hem, gewoon alleen maar hem.
Dat jij jouw ex 1 keer per week ziet en er ook nog het bed mee deelt... whow zeg.. dat lijkt me echt heel moeilijk. Wat doe je jezelf aan.
Ik heb het er niet over dat je meer waard bent, maar over het gevoel wat dit jou moet geven. Toch blijven twijfelen.
Maar twijfelen doen we kennelijk allemaal. De mijne heeft nooit gezegd dat het niet kan tussen ons. Hij verdwijnt gewoon als ik voor mijn gevoel uitkom. Hij schreef nog in een mail dat hij niet wist hoe hiermee om te gaan, dat hij me geen pijn wilde doen.... ja, daar kun je het dan mee doen.
Ik weet ook helemaal niet wat ik moet doen, moet ik nou gewoon doorgaan met smssen, zoals toen, iedere dag smssen met hem ?? Of zoals ik nu doe: niks laten horen, misschien gaat hij me missen.
Ik vraag me af of we met al die hoop die we toch koesteren niet van een kouwe kermis thuiskomen.
Nou echt prettig voelde ik me niet met die date hoor.....
Toen ik hem zag komen dacht ik letterlijk: O god, ook dat nog ! Mijn lieve help dat is hem niet, wat moet ik hier nu mee.
Maar goed, niet stilstaan, vooral doorgaan.
Waar ik dan bang voor ben is, als ik doorga ik geen tijd krijg om te verwerken. Dus of die date zo'n geweldige actie was weet ik niet zo. Girlpower schreef je... tja, om jezelf te bewijzen dat je het waard bent, dat er meer mannen voor je zouden kunnen vallen. Alleen... dat wil ik helemaal niet. Ik wil hem, gewoon alleen maar hem.
Dat jij jouw ex 1 keer per week ziet en er ook nog het bed mee deelt... whow zeg.. dat lijkt me echt heel moeilijk. Wat doe je jezelf aan.
Ik heb het er niet over dat je meer waard bent, maar over het gevoel wat dit jou moet geven. Toch blijven twijfelen.
Maar twijfelen doen we kennelijk allemaal. De mijne heeft nooit gezegd dat het niet kan tussen ons. Hij verdwijnt gewoon als ik voor mijn gevoel uitkom. Hij schreef nog in een mail dat hij niet wist hoe hiermee om te gaan, dat hij me geen pijn wilde doen.... ja, daar kun je het dan mee doen.
Ik weet ook helemaal niet wat ik moet doen, moet ik nou gewoon doorgaan met smssen, zoals toen, iedere dag smssen met hem ?? Of zoals ik nu doe: niks laten horen, misschien gaat hij me missen.
Ik vraag me af of we met al die hoop die we toch koesteren niet van een kouwe kermis thuiskomen.
maandag 16 april 2007 om 11:49
ff nog antwoord op je vraag Sneez....
Ik zou niet weten wat ik van hem wil horen, hoorde ik maar IETS van hem, hij is helemaal weg nu. Zo'n grote afstand is er nog nooit geweest, zelfs toen hij een oppervlakkige kennis was zag ik hem vaker dan nu.....
Hoe ik zou reageren als hij de "magische woorden" zou zeggen.... ik weet het niet.
Volgens insiders is meneer zich rotgeschrokken van mijn bekentenis, heeft het tijd nodig. Moet ik loslaten en komt het vanzelf weer oke....
Ik voel dat het niet over is, maar hoe ik reageer als er weer meer zou komen... ik weet het niet.
Ik weet niet eens of ik hem nu zou willen zien, of ik nog de energie heb om uberhaupt met hem te praten over ons....
Wat jij schrijft herken ik dus wel hoor Sneez... ik weet het ook allemaal niet. Daarom is het volgens mij goed om tijd voor onszelf te krijgen, om afstand te nemen en het vanaf de zijlijn, heel objectief, te kunnen bekijken wat we nou echt willen.
Dit schrijvend realiseer ik me dat we het eigenlijk best goeddoen. We schrijven het van ons af, praten met vriendinnen, maar laten hem lekker lopen.
Als het ooit goed zou komen, weten we waar we het voor gedaan hebben.
Zij
Ik zou niet weten wat ik van hem wil horen, hoorde ik maar IETS van hem, hij is helemaal weg nu. Zo'n grote afstand is er nog nooit geweest, zelfs toen hij een oppervlakkige kennis was zag ik hem vaker dan nu.....
Hoe ik zou reageren als hij de "magische woorden" zou zeggen.... ik weet het niet.
Volgens insiders is meneer zich rotgeschrokken van mijn bekentenis, heeft het tijd nodig. Moet ik loslaten en komt het vanzelf weer oke....
Ik voel dat het niet over is, maar hoe ik reageer als er weer meer zou komen... ik weet het niet.
Ik weet niet eens of ik hem nu zou willen zien, of ik nog de energie heb om uberhaupt met hem te praten over ons....
Wat jij schrijft herken ik dus wel hoor Sneez... ik weet het ook allemaal niet. Daarom is het volgens mij goed om tijd voor onszelf te krijgen, om afstand te nemen en het vanaf de zijlijn, heel objectief, te kunnen bekijken wat we nou echt willen.
Dit schrijvend realiseer ik me dat we het eigenlijk best goeddoen. We schrijven het van ons af, praten met vriendinnen, maar laten hem lekker lopen.
Als het ooit goed zou komen, weten we waar we het voor gedaan hebben.
Zij
maandag 16 april 2007 om 12:44
Zij - ik date ook niet om die reden... Mijn kop staat er simpelweg niet naar en ik ben bang dat als ik vlucht voor verwerking, verdriet, gemis etc. ik er nog veel langer over ga doen. Dus ik snap wat je bedoelt. Maar ik vind het aan de andere kant zo suf van mezelf - een béétje stoer wijf gaat de hort op, gooit die knop om... Vandaar mijn opmerking "girlpower". Maar idd, het moet wel bij je passen, want anders kom je denk ik van de regen in de drup.
Dat ik de afgelopen weken steeds met hem sprak en we hebben gevreeën was in eerste instantie hoop, denk ik. Afgelopen keer heb ik me heel bewust proberen te realiseren dat het de laatste keer was. En djiezus, wat een verdriet! Maar ik trek het niet meer. Hij is actief op RP en e-matching (datingsites) en houdt daar ook niet mee op. Hij schetst een prachtig plaatje van zichzelf en zegt dat hij daarmee een leegte opvult, bevestiging zoekt. Dat zegt dus genoeg - hij vindt dat niet bij mij. Ik wil niet meer in die onzekerheid zitten, ik wil liever alleen happy zijn dan ongelukkig met hem.
Ik ben het met je achterban eens; geen contact meer opnemen. En geloof me, ik weet hoe ongelooflijk zwaar dat is! Maar ik geloof ook dat als een man voor je gaat, hij echt wel moeite zal doen... Ik zie het trouwens om me heen ook; als vriendinnen van mij écht klaar zijn met een meneer en hem links laten liggen, dan komt-ie ineens wél door. Zij hebben er dan al geen zin meer in, maar dat is alleen maar goed voor ze! Overigens is dat natuurlijk wel een ander verhaal - daten is niet hetzelfde als een jarenlange relatie. Hoe dan ook, ik snap die spelletjes van dat hard-to-get en jagen niet. Wat heb je eraan als je je nooit gewonnen mag geven omdat hij dan niet meer jaagt en dus geen prikkel meer kijgt om zijn best te doen? :?
Dat ik de afgelopen weken steeds met hem sprak en we hebben gevreeën was in eerste instantie hoop, denk ik. Afgelopen keer heb ik me heel bewust proberen te realiseren dat het de laatste keer was. En djiezus, wat een verdriet! Maar ik trek het niet meer. Hij is actief op RP en e-matching (datingsites) en houdt daar ook niet mee op. Hij schetst een prachtig plaatje van zichzelf en zegt dat hij daarmee een leegte opvult, bevestiging zoekt. Dat zegt dus genoeg - hij vindt dat niet bij mij. Ik wil niet meer in die onzekerheid zitten, ik wil liever alleen happy zijn dan ongelukkig met hem.
Ik ben het met je achterban eens; geen contact meer opnemen. En geloof me, ik weet hoe ongelooflijk zwaar dat is! Maar ik geloof ook dat als een man voor je gaat, hij echt wel moeite zal doen... Ik zie het trouwens om me heen ook; als vriendinnen van mij écht klaar zijn met een meneer en hem links laten liggen, dan komt-ie ineens wél door. Zij hebben er dan al geen zin meer in, maar dat is alleen maar goed voor ze! Overigens is dat natuurlijk wel een ander verhaal - daten is niet hetzelfde als een jarenlange relatie. Hoe dan ook, ik snap die spelletjes van dat hard-to-get en jagen niet. Wat heb je eraan als je je nooit gewonnen mag geven omdat hij dan niet meer jaagt en dus geen prikkel meer kijgt om zijn best te doen? :?
maandag 16 april 2007 om 13:32
hai Sneez.... wat moeilijk voor je, wat moet dat afschuwelijk voor je zijn geweest, vrijen met iemand waar je van houdt in de wetenschap dat het wellicht de laatste keer is.
Doe het jezelf niet aan !! Dit heb je niet verdiend, dit verdiend niemand trouwens.
Stoer wijf... ach nee, dat ben ik niet meer. Ik ben midden 40 met een stel kids, dan ben je niet meer zo heel stoer
En ja, afstand nemen, loslaten.... met heel veel tranen. Vandaag ook weer zo'n rotdag waarin ik alleen maar schijn te kunnen huilen.
Waarom laat ik niks meer van me horen.... juist... hoop dat hij me mist.
Maar waarom mist hij me dan nog niet na 7 weken, waarom doet hij geen moeite... was ik de vriendschap dan toch niet waard ??
Bij ons was het alleen vriendschap met een dikke vette +. Ik ben helaas veel meer voor hem gaan voelen, das niet zo heel slim ik weet, maar gevoel kun je niet dwingen of onderdrukken.
Toen ik hem de laatste keer zag, hadden we het (inderdaad toevallig) over relatie's, hij had het over vrouwen.
Als een vrouw makkelijk te krijgen is, is ze oninteressant..... zijn de woorden die hij sprak.
Maar goed, we kunnen hier lang en breed speculeren over wat ze nou willen en kunnen, feit is dat we aan de zijlijn staan. Hoe moeilijk dat ook is. Afstand nemen is dan ook voor ONS heel belangrijk om tot jezelf te komen.
Zij
Doe het jezelf niet aan !! Dit heb je niet verdiend, dit verdiend niemand trouwens.
Stoer wijf... ach nee, dat ben ik niet meer. Ik ben midden 40 met een stel kids, dan ben je niet meer zo heel stoer
En ja, afstand nemen, loslaten.... met heel veel tranen. Vandaag ook weer zo'n rotdag waarin ik alleen maar schijn te kunnen huilen.
Waarom laat ik niks meer van me horen.... juist... hoop dat hij me mist.
Maar waarom mist hij me dan nog niet na 7 weken, waarom doet hij geen moeite... was ik de vriendschap dan toch niet waard ??
Bij ons was het alleen vriendschap met een dikke vette +. Ik ben helaas veel meer voor hem gaan voelen, das niet zo heel slim ik weet, maar gevoel kun je niet dwingen of onderdrukken.
Toen ik hem de laatste keer zag, hadden we het (inderdaad toevallig) over relatie's, hij had het over vrouwen.
Als een vrouw makkelijk te krijgen is, is ze oninteressant..... zijn de woorden die hij sprak.
Maar goed, we kunnen hier lang en breed speculeren over wat ze nou willen en kunnen, feit is dat we aan de zijlijn staan. Hoe moeilijk dat ook is. Afstand nemen is dan ook voor ONS heel belangrijk om tot jezelf te komen.
Zij
zaterdag 21 april 2007 om 22:35
Hallo allemaal.....
Tijdje niet geweest, mijn moeder lag tot 2 keer in het ziekenhuis dus weinig achter pc gezeten....
Op dit moment gaat het slecht met me, heel erg slecht. Ik vraag me zelfs af wat ik hier nog doe.....
Zoals jullie misschien nog weten begon mijn ex rond 17 maart weer contact te zoeken....heel veel gepraat samen, ik heb gescholden, gehuild....maar ik besloot hem toch nog een kans te geven, tegen alle adviezen van mijn omgeving in.....
Het ging eigenlijk steeds beter....hadden al weer een paar leuke "dates"in het verschiet staan.....
Totdat ik afgelopen maandag het gevoel kreeg dat mijn wereld letterlijk instortte......die collega, waarmee hij dus vorig jaar een relatie kreeg en waarom ik uiteindelijk weg ging, is zwanger.......van hem waarschijnlijk..
Ik wist dat hij in febr/maart weer contact met haar had buiten het werk om. En hij wist dat ik daar niet blij mee was...ook al waren we toen weer even uit elkaar....
Maar hij heeft nu toegegeven dat hij dus ook een keer met haar naar bed is geweest....zelfs tegen een goede vriend van ons heeft ie daarover gelogen....en hij verzekerde me dat er niks meer gebeurd is....
Maar goed, ik ben nu behoorlijk de weg kwijt.....
Hij wil dat kind absoluut niet, zij twijfelt. Ze is pas 24...
Hij wil MIJ hij wil nog steeds met me oud worden....en we waren echt op de goede weg...hij heeft me gesmeekt niet weg te gaan bij hem......
En eigenlijk is het heel erg.....maar ik twijfel serieus hierover!!
Iedere andere vrouw had waarschijlijk gezegd rot lekker op en zoek het uit......
Waarom kan ik dat niet? Zit de liefde voor hem dan zo diep???
Ik kom hier niet meer uit......De ene keer ben ik woedend op hem, dan loop ik weer van verdriet overal tegen aan te schoppen, mijn katten moeten uit mijn buurt blijven want ik kan niks van ze hebben.....
Hij heeft al 2 kids, waar ik stapelgek op ben. Maar dat vergt van mij ook nogal wat aanpassing. Maar ik kan het niet aan om met hem samen te leven, wetende dat er nog een kind van hem op deze aardkloot is.....
Ik heb in zijn mailbox een mail van haar aan gelezen, dat hij het kind mag zien als hij wil, maar niet als IK erbij ben.....zij acht me niet geschikt daarvoor......dat doet zeer hoor!!!!!!1
Hij wil het kind niet erkennen. Hij geeft toe dat ie fout was, en er ook zelf bij was, je word niet van de lucht zwanger......
Maar hij vertelde me deze week een aantal dingen,dat ze had gezegd dat ze onregelmatig ongesteld was, en het bijhield in haar agenda enzo......
Toen ging er ineens een lampje branden bij mij......
Want ik was echt pissed off deze week, was boos op hem, maar ook op haar!!!!!
Hij dacht dat ze de pil slikte....maar die slikt ze vanaf januari al niet meer. Was ze alleen even vergeten te vertellen tegen hem toen hij met zijn stomme kop nog een keer in bed belande bij haar......
Help me alsjeblieft....ik zie het echt ff niet meer zitten...
Het idee dat hij een kind heeft verwekt bij een ander....ik kan er niet mee omgaan.....
Tijdje niet geweest, mijn moeder lag tot 2 keer in het ziekenhuis dus weinig achter pc gezeten....
Op dit moment gaat het slecht met me, heel erg slecht. Ik vraag me zelfs af wat ik hier nog doe.....
Zoals jullie misschien nog weten begon mijn ex rond 17 maart weer contact te zoeken....heel veel gepraat samen, ik heb gescholden, gehuild....maar ik besloot hem toch nog een kans te geven, tegen alle adviezen van mijn omgeving in.....
Het ging eigenlijk steeds beter....hadden al weer een paar leuke "dates"in het verschiet staan.....
Totdat ik afgelopen maandag het gevoel kreeg dat mijn wereld letterlijk instortte......die collega, waarmee hij dus vorig jaar een relatie kreeg en waarom ik uiteindelijk weg ging, is zwanger.......van hem waarschijnlijk..
Ik wist dat hij in febr/maart weer contact met haar had buiten het werk om. En hij wist dat ik daar niet blij mee was...ook al waren we toen weer even uit elkaar....
Maar hij heeft nu toegegeven dat hij dus ook een keer met haar naar bed is geweest....zelfs tegen een goede vriend van ons heeft ie daarover gelogen....en hij verzekerde me dat er niks meer gebeurd is....
Maar goed, ik ben nu behoorlijk de weg kwijt.....
Hij wil dat kind absoluut niet, zij twijfelt. Ze is pas 24...
Hij wil MIJ hij wil nog steeds met me oud worden....en we waren echt op de goede weg...hij heeft me gesmeekt niet weg te gaan bij hem......
En eigenlijk is het heel erg.....maar ik twijfel serieus hierover!!
Iedere andere vrouw had waarschijlijk gezegd rot lekker op en zoek het uit......
Waarom kan ik dat niet? Zit de liefde voor hem dan zo diep???
Ik kom hier niet meer uit......De ene keer ben ik woedend op hem, dan loop ik weer van verdriet overal tegen aan te schoppen, mijn katten moeten uit mijn buurt blijven want ik kan niks van ze hebben.....
Hij heeft al 2 kids, waar ik stapelgek op ben. Maar dat vergt van mij ook nogal wat aanpassing. Maar ik kan het niet aan om met hem samen te leven, wetende dat er nog een kind van hem op deze aardkloot is.....
Ik heb in zijn mailbox een mail van haar aan gelezen, dat hij het kind mag zien als hij wil, maar niet als IK erbij ben.....zij acht me niet geschikt daarvoor......dat doet zeer hoor!!!!!!1
Hij wil het kind niet erkennen. Hij geeft toe dat ie fout was, en er ook zelf bij was, je word niet van de lucht zwanger......
Maar hij vertelde me deze week een aantal dingen,dat ze had gezegd dat ze onregelmatig ongesteld was, en het bijhield in haar agenda enzo......
Toen ging er ineens een lampje branden bij mij......
Want ik was echt pissed off deze week, was boos op hem, maar ook op haar!!!!!
Hij dacht dat ze de pil slikte....maar die slikt ze vanaf januari al niet meer. Was ze alleen even vergeten te vertellen tegen hem toen hij met zijn stomme kop nog een keer in bed belande bij haar......
Help me alsjeblieft....ik zie het echt ff niet meer zitten...
Het idee dat hij een kind heeft verwekt bij een ander....ik kan er niet mee omgaan.....
zaterdag 21 april 2007 om 23:55
Heej Bella,
Ik kan me voorstellen dat je verdrietig bent....
Toch wil ik even 'hard' zijn. Lees je eigen stukje nog eens na, en weetje dan nog zeker dat je met hem verder wilt? Als hij al zolang beweert dat hij met JOU wil oud worden, waarom ligt hij dan met HAAR in bed? Uiteindelijk zal hij weer een reden bedenken waarom hij niet (alleen, misschien ook voor die ander??) voor jou hoeft te vechten...
Ik hoop dat je begrijpt dat ik dit schrijf omdat ik wel geschrokken ben van je posting. Iemand die zegt van je te houden, gaat niet met een ander naar bed! Het doet pijn om dat te verwerken, maar het ís zo.
Ik wens je heel veel sterkte en wijsheid toe!
Knuffel!!!!
Ik kan me voorstellen dat je verdrietig bent....
Toch wil ik even 'hard' zijn. Lees je eigen stukje nog eens na, en weetje dan nog zeker dat je met hem verder wilt? Als hij al zolang beweert dat hij met JOU wil oud worden, waarom ligt hij dan met HAAR in bed? Uiteindelijk zal hij weer een reden bedenken waarom hij niet (alleen, misschien ook voor die ander??) voor jou hoeft te vechten...
Ik hoop dat je begrijpt dat ik dit schrijf omdat ik wel geschrokken ben van je posting. Iemand die zegt van je te houden, gaat niet met een ander naar bed! Het doet pijn om dat te verwerken, maar het ís zo.
Ik wens je heel veel sterkte en wijsheid toe!
Knuffel!!!!
