Relaties
alle pijlers
Bindingsangst, ben het nog steeds beu!!
dinsdag 3 april 2007 om 00:57
He meiden,
Inderdaad Zij, rustig aan en so what....
Jij ook rustig aan hoor, alles leer je met vallen en opstaan, ook loslaten.
Lolaten is gewoon echt heel erg moeilijk, zeker als je het niet begrijpt, inderdaad met zoveel vragen zit.
Laat ze los, probeer het niet meer te begrijpen, je zult het niet kunnen begrijpen.
Je mobiel tegen de muur smijten, tja... herkenbaar...
Maar daar ben ik vanaf sinds ik hem geblokkeerd heb!
Zou zo zonde zijn, heb zo'n leuk mobieltje :D
Fijn dat het zo goed met je gaat Missy!
Hopelijk blijft dat zo en laat het ons vooral zo nu en dan nog even weten!
Tja Mikkie, een ONS :$
Ik dacht ook niet dat ik het zou kunnen, of überhaupt zou willen!
Maar het was gezellig ik had wat biertjes op (dan is alles gewoon echt anders, je mag dan niet voor niks niet meer rijden!)
Ik ben absoluut zonder twijfel ook liever alleen dan met iemand en me toch alleen voelen, helemaal mee eens!
Maar dat was het niet, ik voelde me helemaal niet alleen met hem...
Ik vond hem LEUK!
En dat was de reden dat ik weg wilde.
Want als je iemand leuk vindt kan ie op je hart trappen...
Dat was het dus... paniek-reactie van iemand die een 'relatie' met een BA-er achter de rug heeft....
En misschien wordt het helemaal niks, prima!
Maar daar valt nog helemaal niks over te zeggen.
Alleen als ik weg blijf lopen wordt het sowieso niks, dus dat moet ik niet meer doen, maar nu begrijp ik het ook, dus zal het ook niet meer doen denk ik.
Welterusten allemaal!
Inderdaad Zij, rustig aan en so what....
Jij ook rustig aan hoor, alles leer je met vallen en opstaan, ook loslaten.
Lolaten is gewoon echt heel erg moeilijk, zeker als je het niet begrijpt, inderdaad met zoveel vragen zit.
Laat ze los, probeer het niet meer te begrijpen, je zult het niet kunnen begrijpen.
Je mobiel tegen de muur smijten, tja... herkenbaar...
Maar daar ben ik vanaf sinds ik hem geblokkeerd heb!
Zou zo zonde zijn, heb zo'n leuk mobieltje :D
Fijn dat het zo goed met je gaat Missy!
Hopelijk blijft dat zo en laat het ons vooral zo nu en dan nog even weten!
Tja Mikkie, een ONS :$
Ik dacht ook niet dat ik het zou kunnen, of überhaupt zou willen!
Maar het was gezellig ik had wat biertjes op (dan is alles gewoon echt anders, je mag dan niet voor niks niet meer rijden!)
Ik ben absoluut zonder twijfel ook liever alleen dan met iemand en me toch alleen voelen, helemaal mee eens!
Maar dat was het niet, ik voelde me helemaal niet alleen met hem...
Ik vond hem LEUK!
En dat was de reden dat ik weg wilde.
Want als je iemand leuk vindt kan ie op je hart trappen...
Dat was het dus... paniek-reactie van iemand die een 'relatie' met een BA-er achter de rug heeft....
En misschien wordt het helemaal niks, prima!
Maar daar valt nog helemaal niks over te zeggen.
Alleen als ik weg blijf lopen wordt het sowieso niks, dus dat moet ik niet meer doen, maar nu begrijp ik het ook, dus zal het ook niet meer doen denk ik.
Welterusten allemaal!
dinsdag 3 april 2007 om 18:54
Deli!
Gefeliciteerd met je 'ons'! Je bent hem gewoon even voor een avond vergeten, en hebt genoten (dat begrijp ik tenminste uit je verhaal :D) van een andere kerel! Super!
Ik ren nog steeds erg hard weg. Afgelopen zaterdagavond ook een kerel in de kroeg gezien, die mij erg interessant vond. Maar ik voelde er echt helemaal niets bij...Vriendinnen zeiden gelijk dat ik hem niet mag vergelijken met ex...
Als ik een 'nieuwe' jongen tegenkom, wil ik daarbij iets voelen. Niet iemand om maar te bewijzen dat ik ook los ben van mn ex, maar iemand die wel zo geweldig is, dat ik ook nooit meer vast wil zitten aan ex!
Gaat het met de rest allemaal goed?
Gefeliciteerd met je 'ons'! Je bent hem gewoon even voor een avond vergeten, en hebt genoten (dat begrijp ik tenminste uit je verhaal :D) van een andere kerel! Super!
Ik ren nog steeds erg hard weg. Afgelopen zaterdagavond ook een kerel in de kroeg gezien, die mij erg interessant vond. Maar ik voelde er echt helemaal niets bij...Vriendinnen zeiden gelijk dat ik hem niet mag vergelijken met ex...
Als ik een 'nieuwe' jongen tegenkom, wil ik daarbij iets voelen. Niet iemand om maar te bewijzen dat ik ook los ben van mn ex, maar iemand die wel zo geweldig is, dat ik ook nooit meer vast wil zitten aan ex!
Gaat het met de rest allemaal goed?
woensdag 4 april 2007 om 11:58
Lieve Mikkie, ik snap dat je een flinke dip had na dat feestje vorige week, maar je doet het hartstikke goed: je zoekt geen contact met ex en gaat verder met je leven. Meer kun je niet doen! Af en toe een flinke terugslag hoort er bij, hoe vervelend ook. En het klinkt zo cliche maar het is echt zoals geloof ik Missy ook schreef: er moet vooral tijd overheen gaan, dat geldt voor alle rouwprocessen dus ook voor dit... Hoe gaat het nu trouwens met je?
Ha Deli, wow, een ONS! Het klinkt alsof je -ondanks je paniekgevoel van de volgende morgen- een leuke avond (nacht:-)) hebt gehad. En wie weet blijft het niet bij een one night stand... Geniet ervan.
Ook voor de andere meiden: veel liefs, ik hou het kort want zit momenteel thuis met een griepje en voel me nogal zwak... Hopelijk ben ik snel weer opgeknapt want ik ga met mijn vriend en de kinderen een weekendje weg. Jullie nog paas-plannen?
Ha Deli, wow, een ONS! Het klinkt alsof je -ondanks je paniekgevoel van de volgende morgen- een leuke avond (nacht:-)) hebt gehad. En wie weet blijft het niet bij een one night stand... Geniet ervan.
Ook voor de andere meiden: veel liefs, ik hou het kort want zit momenteel thuis met een griepje en voel me nogal zwak... Hopelijk ben ik snel weer opgeknapt want ik ga met mijn vriend en de kinderen een weekendje weg. Jullie nog paas-plannen?
donderdag 5 april 2007 om 11:53
Ben bang dat ik weinig nieuws heb over de ONS-meneer :P
Ik had beloofd iets te zullen laten horen dus heb een smsje gestuurd, of ik mijn 'weg-loop-aktie' goed kan maken met gezellig een bakkie op de bank.
Kreeg terug, Leuk! Maar deze week kan ik niet, misschien volgende week.
Terug gestuurd Oké leuk, laat jij weten wanneer je kunt?
(wel even de bal weer bij hem leggen natuurlijk...)
Da's weinig nieuws hè...
Maar ik zit er niet mee, ga mezelf absoluut niet gek maken.
En volgende week merk ik vanzelf of er wat gebeurd of dat het dus echt bij die ene ONS blijft.
Verder voel ik me best wel goed!
Gewoon nog steeds erg fijn dat ik WEET dat er geen smsjes meer binnen kunnen komen die alles overhoop halen.
En ik gewoon verder kan met loslaten loslaten loslaten...
Kei zielig figuur is het eigenlijk toch?! Hoezo vent? Mijn ex is écht geen vent!
Ik had beloofd iets te zullen laten horen dus heb een smsje gestuurd, of ik mijn 'weg-loop-aktie' goed kan maken met gezellig een bakkie op de bank.
Kreeg terug, Leuk! Maar deze week kan ik niet, misschien volgende week.
Terug gestuurd Oké leuk, laat jij weten wanneer je kunt?
(wel even de bal weer bij hem leggen natuurlijk...)
Da's weinig nieuws hè...
Maar ik zit er niet mee, ga mezelf absoluut niet gek maken.
En volgende week merk ik vanzelf of er wat gebeurd of dat het dus echt bij die ene ONS blijft.
Verder voel ik me best wel goed!
Gewoon nog steeds erg fijn dat ik WEET dat er geen smsjes meer binnen kunnen komen die alles overhoop halen.
En ik gewoon verder kan met loslaten loslaten loslaten...
Kei zielig figuur is het eigenlijk toch?! Hoezo vent? Mijn ex is écht geen vent!
donderdag 5 april 2007 om 18:08
Hi ladies,
Ik heb jullie topic gelezen (hoop leeswerk, haha!) en ik herken er schrikbarend veel in! Het geworstel met je gevoel, niet alleen tav hem, maar ook tav jezelf, het duwen-trekkel, de hoop en wanhoop... Pffff! Ik kan me er ook alles bij voorstellen dat mensen die deze situatie niet kennen er niets van begrijpen. Waarom laat je je zo behandelen? Waarom wil je hem überhaupt nog terug? Zal je hem ooit kunnen vertrouwen? Zie je dan niet dat dit geen toekomst heeft? Die vragen zijn mij allemaal ook gesteld. En ik had nooit verwacht dat ik ooit in zo'n positie zou belanden, maar zie daar...
Even ter achtergrondinfo; mijn ex en ik hebben een heel intense relatie gehad van bijna 3,5 jaar. Praktisch nooit ruzie, veel liefde, lol en aantrekkingskracht. We woonden al sne (te snel) samen en de eerste hobbel kwam na ruim een jaar: uit het niets (voor mij dan) maakte hij het uit. Dat trok hij al snel in, hij wilde niet meer samenwonen, maar wel samen blijven. Na een crisis van een week of wat wilde hij werken aan zijn gevoel en "mocht" ik bij hem blijven wonen. Dat ging ongveeer anderhalf jaar goed, tot ik terugkwam van een weekje weg. Opvallend dat beide keren dat hij ineens ging bokken de kwestie van een samenlevingscontract speelde...! Hoe dan ook, hij had een vriendin van mij de liefde verklaard en wilde met mij niet verder. Dat draaide hij na een week weer bij; hij bleek niet verliefd op haar, wilde met mij verder, maar wilde (nu echt) alleen wonen. Ik heb eigen woonruimte gevonden en was in de veronderstelling dat we zouden gaan LAT-ten. Niet dus. Een week of wat na mijn verhuizing maakte hij het uit. Hij was toch écht verliefd op die vriendin van mij en wilde niet met mij verder. Lang verhaal kort; hij maakt geen kans bij die vriendin van mij, we hebben elkaar een poosje niet gezien en nu laatst wel weer een paar keer. Direct was er weer de inmiteit (in alle opzichten) en de vertrouwdheid met elkaar. Ik dacht dat we het langzaamaan zouden oppakken. Maar hij zegt dat hij van me houdt, me aantrekkelijk vindt, maar niet klaar is voor een relatie. Hij ligt met zichzelf overhoop, is in de war, gaat hulp zoeken, bladiebla. En dat geloof ik nu dus compleet niet meer...! Hij lijkt zo niet het type "Player", maar als ik naar zijn acties van de laatste maanden kijk, dan kan ik toch bijna niet concluderen dat hij het niet is.
Dat gespeel met mij, de mooie woorden, de "liefdevolle" intimiteit - het gaat me allemaal zó tegenstaan, dat ik me voor het eerst sinds al die tijd de vraag stel "Wil ik hém nog wel?" Mijn liefde voor hem gaat (ging?) heel erg ver, maar ik geloof dat het eind van dat goede gevoel nu toch eindelijk wel in zicht is. Een heel erg prettige ervaring, als ik het vergelijk met die angst (zeg maar gerust paniek) om hem kwijt te raken...! Ik hoop dan ook dat ik dit kan vasthouden...!!!
Wat ik me nou afvraag, ook met jullie verhalen in het achterhoofd; hoe weet je of dit BA is? Kan het niet gewoon een kwestie van "he's just not into me" zijn? Iemand aan het lijntje houden tot zich een groener gasveldje aandient? Aan de andere kant heb ik ook wel het gevoel dat hij van me houdt, maar heel erg bang is om zichzelf te zijn. Ben benieuwd wat jullie reactie hierop is.
Groetjes
Ik heb jullie topic gelezen (hoop leeswerk, haha!) en ik herken er schrikbarend veel in! Het geworstel met je gevoel, niet alleen tav hem, maar ook tav jezelf, het duwen-trekkel, de hoop en wanhoop... Pffff! Ik kan me er ook alles bij voorstellen dat mensen die deze situatie niet kennen er niets van begrijpen. Waarom laat je je zo behandelen? Waarom wil je hem überhaupt nog terug? Zal je hem ooit kunnen vertrouwen? Zie je dan niet dat dit geen toekomst heeft? Die vragen zijn mij allemaal ook gesteld. En ik had nooit verwacht dat ik ooit in zo'n positie zou belanden, maar zie daar...
Even ter achtergrondinfo; mijn ex en ik hebben een heel intense relatie gehad van bijna 3,5 jaar. Praktisch nooit ruzie, veel liefde, lol en aantrekkingskracht. We woonden al sne (te snel) samen en de eerste hobbel kwam na ruim een jaar: uit het niets (voor mij dan) maakte hij het uit. Dat trok hij al snel in, hij wilde niet meer samenwonen, maar wel samen blijven. Na een crisis van een week of wat wilde hij werken aan zijn gevoel en "mocht" ik bij hem blijven wonen. Dat ging ongveeer anderhalf jaar goed, tot ik terugkwam van een weekje weg. Opvallend dat beide keren dat hij ineens ging bokken de kwestie van een samenlevingscontract speelde...! Hoe dan ook, hij had een vriendin van mij de liefde verklaard en wilde met mij niet verder. Dat draaide hij na een week weer bij; hij bleek niet verliefd op haar, wilde met mij verder, maar wilde (nu echt) alleen wonen. Ik heb eigen woonruimte gevonden en was in de veronderstelling dat we zouden gaan LAT-ten. Niet dus. Een week of wat na mijn verhuizing maakte hij het uit. Hij was toch écht verliefd op die vriendin van mij en wilde niet met mij verder. Lang verhaal kort; hij maakt geen kans bij die vriendin van mij, we hebben elkaar een poosje niet gezien en nu laatst wel weer een paar keer. Direct was er weer de inmiteit (in alle opzichten) en de vertrouwdheid met elkaar. Ik dacht dat we het langzaamaan zouden oppakken. Maar hij zegt dat hij van me houdt, me aantrekkelijk vindt, maar niet klaar is voor een relatie. Hij ligt met zichzelf overhoop, is in de war, gaat hulp zoeken, bladiebla. En dat geloof ik nu dus compleet niet meer...! Hij lijkt zo niet het type "Player", maar als ik naar zijn acties van de laatste maanden kijk, dan kan ik toch bijna niet concluderen dat hij het niet is.
Dat gespeel met mij, de mooie woorden, de "liefdevolle" intimiteit - het gaat me allemaal zó tegenstaan, dat ik me voor het eerst sinds al die tijd de vraag stel "Wil ik hém nog wel?" Mijn liefde voor hem gaat (ging?) heel erg ver, maar ik geloof dat het eind van dat goede gevoel nu toch eindelijk wel in zicht is. Een heel erg prettige ervaring, als ik het vergelijk met die angst (zeg maar gerust paniek) om hem kwijt te raken...! Ik hoop dan ook dat ik dit kan vasthouden...!!!
Wat ik me nou afvraag, ook met jullie verhalen in het achterhoofd; hoe weet je of dit BA is? Kan het niet gewoon een kwestie van "he's just not into me" zijn? Iemand aan het lijntje houden tot zich een groener gasveldje aandient? Aan de andere kant heb ik ook wel het gevoel dat hij van me houdt, maar heel erg bang is om zichzelf te zijn. Ben benieuwd wat jullie reactie hierop is.
Groetjes
vrijdag 6 april 2007 om 01:57
Moeilijk hè sneez... (welkom hier)
Je zal een hoop leeswerk gehad hebben ja.
En als je er veel in herkent zou het best zo kunnen zijn.
Ik denk dat "he's just not into me" wel wat anders verloopt en korter duurt(?)
Fijn dat je nu het gevoel van angst en paniek om hem kwijt te raken niet meer hebt, het is inderdaad te hopen dat je dat vast kunt houden. Dat het, ondanks het verdriet wat je nog zult hebben, de boventoon zal blijven voeren.
Op een gegeven moment merk je dat je jezelf weer terug vindt.
En dat is onbetaalbaar!!!
Ik ervaar het echt als een bevrijding dat ik van hem af ben, kan het niet anders noemen.
Of het echt BA is kan ik zo niet zeggen, maar verdomde moeilijk wel, en als je zoveel herkent...
Trouwens, ik weet niet of het jullie allemaal is opgevallen, mij wel dus...
BA lijkt wel een mode-woord tegenwoordig.
En als je dan leest of hoort wat er bedoeld wordt dan is het in mijn ogen echt geen BA! BA maak zoveel stuk, gaat zoveel verder!
Ik zag er vandaag zelfs iets over op de voorkant van een meidenblad staan (de Yes geloof ik) en dan word ik gewoon pissig :@
Mensen, jullie weten niet waar jullie het over hebben!!! (denk ik dan woest)
Ik heb gisteren de brief aan mijn vader laten lezen.
Hij vond hem goed, zonder twijfel, direct zei hij het, hij is goed!
(en je moet een boek schrijven, maar dat hoor ik wel vaker, hahaha)
Maar ik geloof dat ik eindelijk uit heb kunnen leggen aan hem (had dat eerder niet echt gedaan dus) wat het en wat hij met me gedaan heeft.
Je zou er serieus kapot aan gaan, nog zo'n 'relatie' zou ik niet overleven, ik zou me opknopen, zonder gein...
Net of ik er nu steeds mee de ernst van inzie.
BA is geen mode, BA is echt allesverwoestend!
Je zal een hoop leeswerk gehad hebben ja.
En als je er veel in herkent zou het best zo kunnen zijn.
Ik denk dat "he's just not into me" wel wat anders verloopt en korter duurt(?)
Fijn dat je nu het gevoel van angst en paniek om hem kwijt te raken niet meer hebt, het is inderdaad te hopen dat je dat vast kunt houden. Dat het, ondanks het verdriet wat je nog zult hebben, de boventoon zal blijven voeren.
Op een gegeven moment merk je dat je jezelf weer terug vindt.
En dat is onbetaalbaar!!!
Ik ervaar het echt als een bevrijding dat ik van hem af ben, kan het niet anders noemen.
Of het echt BA is kan ik zo niet zeggen, maar verdomde moeilijk wel, en als je zoveel herkent...
Trouwens, ik weet niet of het jullie allemaal is opgevallen, mij wel dus...
BA lijkt wel een mode-woord tegenwoordig.
En als je dan leest of hoort wat er bedoeld wordt dan is het in mijn ogen echt geen BA! BA maak zoveel stuk, gaat zoveel verder!
Ik zag er vandaag zelfs iets over op de voorkant van een meidenblad staan (de Yes geloof ik) en dan word ik gewoon pissig :@
Mensen, jullie weten niet waar jullie het over hebben!!! (denk ik dan woest)
Ik heb gisteren de brief aan mijn vader laten lezen.
Hij vond hem goed, zonder twijfel, direct zei hij het, hij is goed!
(en je moet een boek schrijven, maar dat hoor ik wel vaker, hahaha)
Maar ik geloof dat ik eindelijk uit heb kunnen leggen aan hem (had dat eerder niet echt gedaan dus) wat het en wat hij met me gedaan heeft.
Je zou er serieus kapot aan gaan, nog zo'n 'relatie' zou ik niet overleven, ik zou me opknopen, zonder gein...
Net of ik er nu steeds mee de ernst van inzie.
BA is geen mode, BA is echt allesverwoestend!
vrijdag 6 april 2007 om 09:38
Lieve meiden,
Ik voel me zo raar. Over drie uurtjes zit ik in het vliegtuig om een weekend weg te gaan. Op uitnodiging van een vriend van me. We hebben geen relatie, (maar wel sex gehad). Misschien wordt het wel een relatie, maar voor nu zie ik het als vriendschap. Anyway, superleuk, zou je zeggen. Maar ik zit de hele tijd met mijn ex in mijn hoofd. Heb hem weer een paar keer gezien, vanwege ons zoontje. Het was dan heel gezellig, er was zo'n sfeer van 'ik vind je leuk', flirten enzo.
Donderdag stuurde hij om 00.00 uur een sms: Lieve 'Herfst', zoontje en ik gaan naar vakantiehuisje. Met jouw welbevinden haal ik hem morgen op. Ik laat je nog weten hoe laat.X
Er stond nog net niet bij 'ik hou van je' ??!! Dat 'lieve'en die 'X", die doen het hem hè. Waarschijnlijk onder invloed van één en ander geschreven door hem, maar toch. Hij moet nog wel van mij houden, anders schrijf je toch niet zo'n sms?
De volgende dag kwam hij zoontje halen, toen deed hij gewoon, normaal. Kon wel duidelijk zien dat hij helemaal brak was (gebruikt nogal wat drank en drugs).
Ik weet wel dat ik dit soort signalen van zijn kant van me af moet laten glijden, maar het doet me toch heel veel. In plaats van leuk inpakken gisteren, met voorpret, zat ik weer om ex te huilen. Te verlangen en te hopen. Moet alle zeilen bijzetten om die gevoelens weer te neutraliseren.
Ben bang dat ik niet van weekend weg met nieuwe man kan genieten, dat hij dingen van mij verwacht waar ik helemaal geen zin in heb.
Heb me voorgenomen om dicht bij mijn gevoel te blijven, te doen waar ik me goed bij voel. Maar het geval wil dat mijn ex op die plek ook zit,
Steeds dat afscheid nemen van mijn ex , dat is zo moeilijk.
Nou ja, ik ga maar verder inpakken. Misschien kom ik in de goede stemming als we in het vliegtuig zitten.
Jullie fijn weekend!
Ik voel me zo raar. Over drie uurtjes zit ik in het vliegtuig om een weekend weg te gaan. Op uitnodiging van een vriend van me. We hebben geen relatie, (maar wel sex gehad). Misschien wordt het wel een relatie, maar voor nu zie ik het als vriendschap. Anyway, superleuk, zou je zeggen. Maar ik zit de hele tijd met mijn ex in mijn hoofd. Heb hem weer een paar keer gezien, vanwege ons zoontje. Het was dan heel gezellig, er was zo'n sfeer van 'ik vind je leuk', flirten enzo.
Donderdag stuurde hij om 00.00 uur een sms: Lieve 'Herfst', zoontje en ik gaan naar vakantiehuisje. Met jouw welbevinden haal ik hem morgen op. Ik laat je nog weten hoe laat.X
Er stond nog net niet bij 'ik hou van je' ??!! Dat 'lieve'en die 'X", die doen het hem hè. Waarschijnlijk onder invloed van één en ander geschreven door hem, maar toch. Hij moet nog wel van mij houden, anders schrijf je toch niet zo'n sms?
De volgende dag kwam hij zoontje halen, toen deed hij gewoon, normaal. Kon wel duidelijk zien dat hij helemaal brak was (gebruikt nogal wat drank en drugs).
Ik weet wel dat ik dit soort signalen van zijn kant van me af moet laten glijden, maar het doet me toch heel veel. In plaats van leuk inpakken gisteren, met voorpret, zat ik weer om ex te huilen. Te verlangen en te hopen. Moet alle zeilen bijzetten om die gevoelens weer te neutraliseren.
Ben bang dat ik niet van weekend weg met nieuwe man kan genieten, dat hij dingen van mij verwacht waar ik helemaal geen zin in heb.
Heb me voorgenomen om dicht bij mijn gevoel te blijven, te doen waar ik me goed bij voel. Maar het geval wil dat mijn ex op die plek ook zit,
Steeds dat afscheid nemen van mijn ex , dat is zo moeilijk.
Nou ja, ik ga maar verder inpakken. Misschien kom ik in de goede stemming als we in het vliegtuig zitten.
Jullie fijn weekend!
vrijdag 6 april 2007 om 09:48
Ik denk ineens, misschien stuurde hij die sms wel omdat hij nog uitging en een meisje ging oppikken. Dat doet hij, naast drank en drugs ebruiken, ook nogal veel. Voelde hij zich ergens schuldig daarover. Om zijn schuldgevoel op te heffen stuurt hij een 'lief'' sms.
Het is toch zot dat ik notabene met een andere man een weekend weg ga, maar helemaal gedeprimeerd raak van de idee dat hij een meisje op pikt?!
Getver, ik weet het allemaal niet, ben er veel te veel mee bezig. Vooral het kansberekenen of het nog goed kan komen tussen ons en vervolgens denken dat hij mij toch niet wil doen mij niet goed. Waarom kan ik nou niet denken: Ik wil hem niet meer!!...
Het is toch zot dat ik notabene met een andere man een weekend weg ga, maar helemaal gedeprimeerd raak van de idee dat hij een meisje op pikt?!
Getver, ik weet het allemaal niet, ben er veel te veel mee bezig. Vooral het kansberekenen of het nog goed kan komen tussen ons en vervolgens denken dat hij mij toch niet wil doen mij niet goed. Waarom kan ik nou niet denken: Ik wil hem niet meer!!...
vrijdag 6 april 2007 om 10:58
Lieve Herfst, ik denk dat je gelijk hebt door dit weekend dicht bij je gevoel te blijven en niets te doen waar je niet aan toe bent. Je bent emotioneel nog niet los van je ex en hebt nog steeds veel contact met hem. Daardoor zal een evt. vrijpartij met een andere man altijd tegenvallen. De vergelijking tussen ex waar je verliefd op bent en een man waar je alleen vriendschap voor voelt is geen eerlijke vergelijking. En daarna voel je je waarschijnlijk slechter dan voorheen. Ik heb het ook 1x gedaan om ex te vergeten en het was niet leuk! Ondanks alles toch een heel fijne vakantie, hopelijk met veel zon, lekker eten en drinken en veel plezier...
vrijdag 6 april 2007 om 11:22
Deli, ja, ook ik erger me soms aan al dat modegeroep over BA, alsof een jongen van 16 die aan het rondfladderen is en nog geen vaste verkering wil direct aan bindingsangst lijdt... Ha, ze zouden onze verhalen over onze exen eens moeten lezen!
En inderdaad, nog een relatie met een BA-er zou killing zijn; misschien is dat dan toch het pluspunt: dat we geleerd hebben wat we zeker NIET meer willen en daardoor beter weten wat we WEL zoeken in een man.
Trouwens, als je het boek met je memoires schrijft, krijgen wij van het BA-topic toch wel een gesigneerd exemplaar he?
vrijdag 6 april 2007 om 12:45
Dankjewel voor je reactie, Deli! Doet me echt goed om jullie verhalen te lezen. Niet dat jullie dit allemaal doormaken, begrijp me niet verkeerd! Maar ik heb mezelf zó ongelooflijk veel kwalijk genomen steeds. En nu zie ik dat ik niet de enige ben die hiermee worstelt. Ik zie jullie allemaal als intelligente, mooie vrouwen die zich niet zo snel eronder laten krijgen. Zo zie ik mezelff ook. En toch... Het maak idd zoveel meer kapot dan je lief is! Ik herken alles in dat schema over de fases van een relatie met een BA-er. Bah!
Ik heb wel het gevoel dat er nu (eindelijk) iets geknapt is ofzo. Hou me te goede, ik heb wel eerder van die schommelingen gehad, maar dat voelde meer als een rationeel iets. Nu voelt het echt zo. Gister ging heel laat de telefoon en ik dacht direct "oh, ik hoop niet dat het X is, geen zin in...!" Dat is vooruitgang, zeg. Voorheen zat ik als een bronstig schaap bij die tel te wachten... Merk overigens wel dat ik alsnog bang ben dat hij mij gaat dumpen ipv andersom. Maakt rationeel gezien geen moer uit want de uitkomst is hetzelfde, maar toch.
Ik ben het met Deli eens dat er met de term BA ongepast gesmeten wordt. Echte BA is vrij zeldzaam, veel mensen misbruiken de term. Geldt trouwens voor meer termen (depressie! men zegt zo makkelijk "Ik ben depri". Nou, met een loeizware depressie piep je wel anders... Maar dat terzijde!) En om het dan over 16-jarigen met BA te hebben... Pfffffff! 't Zou eerder onnatuurlijk zijn als een 16-jarige zich direct voor het leven zou willen binden!
Ik moet nog wat meer van jullie lezen om per persoon te kunnen reageren, dus vergeef me dat ik het nu alleen even over mezelf heb. :$
Ik heb wel het gevoel dat er nu (eindelijk) iets geknapt is ofzo. Hou me te goede, ik heb wel eerder van die schommelingen gehad, maar dat voelde meer als een rationeel iets. Nu voelt het echt zo. Gister ging heel laat de telefoon en ik dacht direct "oh, ik hoop niet dat het X is, geen zin in...!" Dat is vooruitgang, zeg. Voorheen zat ik als een bronstig schaap bij die tel te wachten... Merk overigens wel dat ik alsnog bang ben dat hij mij gaat dumpen ipv andersom. Maakt rationeel gezien geen moer uit want de uitkomst is hetzelfde, maar toch.
Ik ben het met Deli eens dat er met de term BA ongepast gesmeten wordt. Echte BA is vrij zeldzaam, veel mensen misbruiken de term. Geldt trouwens voor meer termen (depressie! men zegt zo makkelijk "Ik ben depri". Nou, met een loeizware depressie piep je wel anders... Maar dat terzijde!) En om het dan over 16-jarigen met BA te hebben... Pfffffff! 't Zou eerder onnatuurlijk zijn als een 16-jarige zich direct voor het leven zou willen binden!
Ik moet nog wat meer van jullie lezen om per persoon te kunnen reageren, dus vergeef me dat ik het nu alleen even over mezelf heb. :$
vrijdag 6 april 2007 om 13:09
Hey sneez, soms zit het ook gewoon zo hoog dat je het alleen maar over jezelf kunt hebben... dat is mijn ervaring tenminste.
Daarom is het zo fijn dat dat hier ook mag en kan!
In het echte leven merkte ik ook wel dat ik het nergens anders meer over kon hebben op een gegeven moment. Hij dit en hij dat enz. enz. Mijn hele leven werd beheerst door hem... of ik nou weg was of thuis was, op mijn werk was of op stap was, bezoek had of op bezoek was, ziekelijk gewoon!
Je merkt dat je niet eens meer naar andere mensen kunt luisteren...
En natuurlijk doet de herkenning je goed, het bevestigd dat je niet gek bent, tenminste niet de enige bent die gek is, hahaha :P
Nee hoor, je bént niet gek! Ik ben een hele tijd echt heel kwaadop mezelf geweest, en hoewel ik nog steeds niet goed begrijp dat ik dit zover heb laten komen ben ik niet meer kwaad op mezelf, niet vaak of erg iig.
Ik heb niet meer gedaan dan liefgehad... HIJ heeft daar misbruik van gemaakt! En zo is het met ons allemaal hier.
Als je bang bent dat hij jou gaat dumpen ipv andersom kun je daar maar 1 ding aan doen... hem voor zijn....
Hoe denk je dat dat zal voelen?
Maar probeer het niet uit te leggen, nog te praten of hem te begrijpen, het zal je (waarschijnlijk) alleen maar frustreren.... Probeer je erbij neer te leggen dat sommige dingen nou eenmaal niet te begrijpen zijn.
En wees blij dat je sommige dingen niet begrijpt! (snapje?)
Je tweede bericht klinkt al beter herfst.
Moe word je ervan hè...
Ik wens je een heel fijn en ontspannen weekend!
De tijd da je hem niet meer wl komt echt, ik weet dat je dat liever gisteren dan vandaag zou hebben maar helaas is alleen tijd hier het toverwoord....
Veel stekte en probeer los te laten zodat je in elk geval het weekend kunt ontspannen!
Blij dat ik niet de enige ben die zich aan dat modeverschijnsel ergert!!!
Het advies om een boek te schrijven kreeg ik lang voor ik BA-er leerde kennen al van diverse personen...
Inmiddels wordt het denk ik een serie van 13 delen :P
En uiteraard krijgen jullie dan een gesigneerd exemplaar! :D
Maar of ik ooit aan dat boek begin...???
Weten jullie dat ik écht denk dat ik zonder dit topic (en deel 2 is ook al een eind op weg) niet zover zou zijn als ik nu ben?
Bosje rozen en bosje knuffels voor jullie allemaal!!!
:R:R:R:R:R *;*;*;*;*;
Daarom is het zo fijn dat dat hier ook mag en kan!
In het echte leven merkte ik ook wel dat ik het nergens anders meer over kon hebben op een gegeven moment. Hij dit en hij dat enz. enz. Mijn hele leven werd beheerst door hem... of ik nou weg was of thuis was, op mijn werk was of op stap was, bezoek had of op bezoek was, ziekelijk gewoon!
Je merkt dat je niet eens meer naar andere mensen kunt luisteren...
En natuurlijk doet de herkenning je goed, het bevestigd dat je niet gek bent, tenminste niet de enige bent die gek is, hahaha :P
Nee hoor, je bént niet gek! Ik ben een hele tijd echt heel kwaadop mezelf geweest, en hoewel ik nog steeds niet goed begrijp dat ik dit zover heb laten komen ben ik niet meer kwaad op mezelf, niet vaak of erg iig.
Ik heb niet meer gedaan dan liefgehad... HIJ heeft daar misbruik van gemaakt! En zo is het met ons allemaal hier.
Als je bang bent dat hij jou gaat dumpen ipv andersom kun je daar maar 1 ding aan doen... hem voor zijn....
Hoe denk je dat dat zal voelen?
Maar probeer het niet uit te leggen, nog te praten of hem te begrijpen, het zal je (waarschijnlijk) alleen maar frustreren.... Probeer je erbij neer te leggen dat sommige dingen nou eenmaal niet te begrijpen zijn.
En wees blij dat je sommige dingen niet begrijpt! (snapje?)
Je tweede bericht klinkt al beter herfst.
Moe word je ervan hè...
Ik wens je een heel fijn en ontspannen weekend!
De tijd da je hem niet meer wl komt echt, ik weet dat je dat liever gisteren dan vandaag zou hebben maar helaas is alleen tijd hier het toverwoord....
Veel stekte en probeer los te laten zodat je in elk geval het weekend kunt ontspannen!
Blij dat ik niet de enige ben die zich aan dat modeverschijnsel ergert!!!
Het advies om een boek te schrijven kreeg ik lang voor ik BA-er leerde kennen al van diverse personen...
Inmiddels wordt het denk ik een serie van 13 delen :P
En uiteraard krijgen jullie dan een gesigneerd exemplaar! :D
Maar of ik ooit aan dat boek begin...???
Weten jullie dat ik écht denk dat ik zonder dit topic (en deel 2 is ook al een eind op weg) niet zover zou zijn als ik nu ben?
Bosje rozen en bosje knuffels voor jullie allemaal!!!
:R:R:R:R:R *;*;*;*;*;
zaterdag 7 april 2007 om 12:37
Lieve Sneez,
Welkom! Of het nu bindingsangst is of niet, je zit er maar mooi mee. Maar het verhaal dat je schrijft is voor mij iig zeer herkenbaar. Heb ook die periode gehad van samenwonen (idd te snel...), toen weer apart omdat meneer ruimte wilde, toen weer een btje samenwonen (net zo'n onzin als een btje zwanger zijn...) en toen weer uit elkaar...en dat een keer of zeven geloof ik...
Het is heel moeilijk omdat je zo gaat twijfelen aan jezelf. Je gaat je afvragen wat je verkeerd doet, maar bovenal het aanpassen. Omdat je in zo'n onzekere positie verkeert wil je gewoon koste wat kost bij hem blijven, dus pas je je grens maar weer aan of ga je er zelfs een paar keer overheen. jij bent de enige die kan bepalen wanneer die grens bereikt is en wanneer het genoeg is geweest. Iedereen hier kan bevestigen dat je er vaker dan je lief is geweest toch nog een keer aan begonnen bent, om vervolgens weer bedrogen uit te komen. Da's niet erg, alleen wel pijnlijk...Alleen is bij velen van de ons de grens bereikt en anderen zitten er nog middenin. maakt ook niet uit in welke fase je je bevind, hier kun je lekker van je afschrijven, of je nu nog naar m teruggaat, het uitmaakt, je klote voelt of het heerlijk vind, alles mag!
Heel veel succes!
Welkom! Of het nu bindingsangst is of niet, je zit er maar mooi mee. Maar het verhaal dat je schrijft is voor mij iig zeer herkenbaar. Heb ook die periode gehad van samenwonen (idd te snel...), toen weer apart omdat meneer ruimte wilde, toen weer een btje samenwonen (net zo'n onzin als een btje zwanger zijn...) en toen weer uit elkaar...en dat een keer of zeven geloof ik...
Het is heel moeilijk omdat je zo gaat twijfelen aan jezelf. Je gaat je afvragen wat je verkeerd doet, maar bovenal het aanpassen. Omdat je in zo'n onzekere positie verkeert wil je gewoon koste wat kost bij hem blijven, dus pas je je grens maar weer aan of ga je er zelfs een paar keer overheen. jij bent de enige die kan bepalen wanneer die grens bereikt is en wanneer het genoeg is geweest. Iedereen hier kan bevestigen dat je er vaker dan je lief is geweest toch nog een keer aan begonnen bent, om vervolgens weer bedrogen uit te komen. Da's niet erg, alleen wel pijnlijk...Alleen is bij velen van de ons de grens bereikt en anderen zitten er nog middenin. maakt ook niet uit in welke fase je je bevind, hier kun je lekker van je afschrijven, of je nu nog naar m teruggaat, het uitmaakt, je klote voelt of het heerlijk vind, alles mag!
Heel veel succes!
zaterdag 7 april 2007 om 19:58
Dankjulliewel, Deli en MissiM! Voelt goed om mijn verhaal te kunnen doen bij mensen die weten waar je het over hebt. En idd, het maakt niet uit welk naampje het beestje heeft - ik zit er maar mooi mee. Hoewel, ik heb nog steeds wel dat gevoel van "graag of heel niet". Ik zie mezelf eindelijk weer als een mooi mens. Heel anders dan dat afwachtende en afhankelijke schaap dat ik me de laatste tijd voelde. Heb hem dat ook gezegd - niet om hem te manipuleren ofzo. Het voelt écht zo! Heerlijk en bevrijdend! We hebben gister lang zitten kletsen, voornamelijk over hem. En ik merkte dat ik een soort "neutraliteit" in mezelf voel. Ik praat wel fijn met hem, draag inzichten aan waar hij al dan niet iets mee kan, maar voel niet meer dat "oooohhh, verlaat me niet!"... Wat een vooruitgang. Geen idee waar het allemaal toe leidt, maar dat zie ik wel. Het maakt me op dit moment geloof ik ook allemaal niet zoveel uit.
Zoals Deli zegt: het is zó bevrijdend! Weer te kunnen genieten van je eigen leven, jezelf weer op waarde in te kunnen schatten, weer voelen wie jij ook alweer bent, jezelf weer als belangrijk te ervaren... Ik wens jullie dit gevoel allemaal toe!
Zoals Deli zegt: het is zó bevrijdend! Weer te kunnen genieten van je eigen leven, jezelf weer op waarde in te kunnen schatten, weer voelen wie jij ook alweer bent, jezelf weer als belangrijk te ervaren... Ik wens jullie dit gevoel allemaal toe!
zaterdag 7 april 2007 om 22:53
Ben blij dat je het zo voelt sneez, ik wens het echt alle meiden hier toe!
Ik heb het gevoel mezelf weer terug gekregen te hebben, écht waar.
Eerder genoot ik niet op mijn vrije dagen, ging liever werken al werkte ik me helemaal kapot. Ik had het er vandaag nog met mijn vriendin over.
Dat komt, zei ze, omdat je wist dat hij leuke dingen aan het doen was en jij alleen thuis zat! En zo was het, ik zat aleen thuis omdat ik niet mee mocht. Hoe belachelijk!!!
Als ik nu vrije dagen heb geniet ik daarvan! De tijd vliegt!
Niet meer steeds op die klote telefoon hoeven te letten, lekker gaan skeeleren, ik kan weer lezen, zalig in een goed, leuk of gaaf boek wegduiken. Op stap zonder stress en vooral weer heerlijk tranen met tuiten lachen met mijn dochters en vrienden/vriendinnen.
Dat is toch onbetaalbaar?!
Wij hadden ook geen relatie, HIJ had een relatie.
Want het ging precies zoals HIJ het wilde, het ging altijd om hem.
Geven geven en nog eens geven tot je werkelijk NIKS meer te geven hebt.
Tot je óp bent, stuk, kapot en gebroken...
Als je dan écht ermee kapt accepteert hij nog geen 'nee' ook want blijft je lastig vallen. Tot ik hem blokkeerde dus, kan het iedereen in mijn situatie aanraden, wat geeft dat veel rust.
Ik ben ervan af, ik wil hem nooit meer terug en kan heel goed omgaan met het niet zien, niet horen, geen sms, geen contact, 0,0
Heb wel soms het gevoel dat ik er nog steeds heel veel over kwijt moet...
Dus dan val ik af en toe maar hier in herhaling.
Betrapte me er vandaag op dat ik eigenlijk wilde dat hij eens pijn had, even zoveel pijn en zich zo ellendig voelen als ik me altijd gevoeld heb.
Kan er niks aan doen maar gun het hem gewoon.
En dan nog.... dan nog zou ik hem zo voorbij lopen.....
Ik moet er maar gewoon blij mee zijn, dat ik dit nu voel...
Herkennen jullie dit?
Ik heb het gevoel mezelf weer terug gekregen te hebben, écht waar.
Eerder genoot ik niet op mijn vrije dagen, ging liever werken al werkte ik me helemaal kapot. Ik had het er vandaag nog met mijn vriendin over.
Dat komt, zei ze, omdat je wist dat hij leuke dingen aan het doen was en jij alleen thuis zat! En zo was het, ik zat aleen thuis omdat ik niet mee mocht. Hoe belachelijk!!!
Als ik nu vrije dagen heb geniet ik daarvan! De tijd vliegt!
Niet meer steeds op die klote telefoon hoeven te letten, lekker gaan skeeleren, ik kan weer lezen, zalig in een goed, leuk of gaaf boek wegduiken. Op stap zonder stress en vooral weer heerlijk tranen met tuiten lachen met mijn dochters en vrienden/vriendinnen.
Dat is toch onbetaalbaar?!
Wij hadden ook geen relatie, HIJ had een relatie.
Want het ging precies zoals HIJ het wilde, het ging altijd om hem.
Geven geven en nog eens geven tot je werkelijk NIKS meer te geven hebt.
Tot je óp bent, stuk, kapot en gebroken...
Als je dan écht ermee kapt accepteert hij nog geen 'nee' ook want blijft je lastig vallen. Tot ik hem blokkeerde dus, kan het iedereen in mijn situatie aanraden, wat geeft dat veel rust.
Ik ben ervan af, ik wil hem nooit meer terug en kan heel goed omgaan met het niet zien, niet horen, geen sms, geen contact, 0,0
Heb wel soms het gevoel dat ik er nog steeds heel veel over kwijt moet...
Dus dan val ik af en toe maar hier in herhaling.
Betrapte me er vandaag op dat ik eigenlijk wilde dat hij eens pijn had, even zoveel pijn en zich zo ellendig voelen als ik me altijd gevoeld heb.
Kan er niks aan doen maar gun het hem gewoon.
En dan nog.... dan nog zou ik hem zo voorbij lopen.....
Ik moet er maar gewoon blij mee zijn, dat ik dit nu voel...
Herkennen jullie dit?
zondag 8 april 2007 om 00:04
Betrapte me er vandaag op dat ik eigenlijk wilde dat hij eens pijn had, even zoveel pijn en zich zo ellendig voelen als ik me altijd gevoeld heb.
Kan er niks aan doen maar gun het hem gewoon.
En dan nog.... dan nog zou ik hem zo voorbij lopen.....
Ik moet er maar gewoon blij mee zijn, dat ik dit nu voel...
Herkennen jullie dit?
Ik denk dat het hoort bij loslaten. Een fase in het rouwproces, zeg maar. Ik heb het zelf niet, maar mijn situatie is ook heel anders dan die van jou. Daarnaast zou ik niet graag ruilen met een BA-er. ;t Lijkt me een heel erg eenzaam en leeg bestaan... Vermoeiend om zo te moeten worstelen met jezelf, de ander, je gevoel etc. Jij kunt door en wie weet tref je ooit nog een heel fijn iemand om een relatie mee te hebben. Hij daarentegen zit er (mits hij er niets aan doet) de rest van zijn leven aan vast...!
zondag 8 april 2007 om 00:13
Hier gaat het niet goed vandaag.... ik dip gigantisch....
Was hij maar hier, was hij maar niet zo ver weg, was de intimiteit maar weer terug die ik zo diep voelde, was ik maar nooit meer voor hem gaan voelen, dan was alles nog zo zoals het was....
Als ik niet van hem was gaan houden, was hij niet op de loop gegaan, was hij nog hier geweest. In elk geval veel korterbij dan nu.
Ik hang weer de hele dag met mijn snuffert op de gsm en dan plotseling..... ik wist het wel... een sms van hem....
En, dat wist ik ook wel, heel afstandelijk een koele mail: alles goed ?
Nee tuurlijk is het niet goed eikel !! Ik mis je verdomme, ik hou van je, wil je om me heen, wil bij je zijn, ik voel me kut en aan de kant gezet.
Heb maar heel liefjes terug gesms't: ja natuurlijk !
Hij was er ooit, onvoorwaardelijk voor mij (als gewone vriendin), kon altijd beroep op hem doen, kwam meerdere keren per week langs, smstte elke dag.... en nu.... lijkt het of alles over is.
Dat doet verdomme zo'n pijn, zo'n gigantische pijn. En dat allemaal nadat ik een maand geleden vertelde dat ik meer voelde...
Als er iemand op deze aarde rondhuppelt die me kan zeggen wat ik nou het beste kan doen..... .vertel het me dan.
Want ik weet het niet meer, ik weet het echt niet meer. Ik ben totaal op en kapot ervan.
Zij
Was hij maar hier, was hij maar niet zo ver weg, was de intimiteit maar weer terug die ik zo diep voelde, was ik maar nooit meer voor hem gaan voelen, dan was alles nog zo zoals het was....
Als ik niet van hem was gaan houden, was hij niet op de loop gegaan, was hij nog hier geweest. In elk geval veel korterbij dan nu.
Ik hang weer de hele dag met mijn snuffert op de gsm en dan plotseling..... ik wist het wel... een sms van hem....
En, dat wist ik ook wel, heel afstandelijk een koele mail: alles goed ?
Nee tuurlijk is het niet goed eikel !! Ik mis je verdomme, ik hou van je, wil je om me heen, wil bij je zijn, ik voel me kut en aan de kant gezet.
Heb maar heel liefjes terug gesms't: ja natuurlijk !
Hij was er ooit, onvoorwaardelijk voor mij (als gewone vriendin), kon altijd beroep op hem doen, kwam meerdere keren per week langs, smstte elke dag.... en nu.... lijkt het of alles over is.
Dat doet verdomme zo'n pijn, zo'n gigantische pijn. En dat allemaal nadat ik een maand geleden vertelde dat ik meer voelde...
Als er iemand op deze aarde rondhuppelt die me kan zeggen wat ik nou het beste kan doen..... .vertel het me dan.
Want ik weet het niet meer, ik weet het echt niet meer. Ik ben totaal op en kapot ervan.
Zij
zondag 8 april 2007 om 13:03
Hi,
Pfff.......wat afschuwelijk!
En nu vraag je wat je kunt doen? En je wilt een eerlijk antwoord?
NIKS!! Helemaal niks........
Jezelf bij elkaar rapen en verder gaan met je leven!! Dat is helaas het enige dat erop zit......
En dat is heel moeilijk en zwaar!! Wij weten er alles van, hoor!!
Maar je kunt van alles doen om hem voor je proberen te winnen..............hem tijd geven, wachten, de gewone leuke vriendin weer gaan spelen (en je eigen gevoel daarmee onderdrukken = een hoop stress!!) en maar hopen dat het dan bij hem 'groeit'...... het kost jou een heel veel energie en...................levert niks op.....
En dat heeft er niet zoveel mee te maken of de bewuste man bindingsangst heeft of niet......
Heel veel sterkte!
Pfff.......wat afschuwelijk!
En nu vraag je wat je kunt doen? En je wilt een eerlijk antwoord?
NIKS!! Helemaal niks........
Jezelf bij elkaar rapen en verder gaan met je leven!! Dat is helaas het enige dat erop zit......
En dat is heel moeilijk en zwaar!! Wij weten er alles van, hoor!!
Maar je kunt van alles doen om hem voor je proberen te winnen..............hem tijd geven, wachten, de gewone leuke vriendin weer gaan spelen (en je eigen gevoel daarmee onderdrukken = een hoop stress!!) en maar hopen dat het dan bij hem 'groeit'...... het kost jou een heel veel energie en...................levert niks op.....
En dat heeft er niet zoveel mee te maken of de bewuste man bindingsangst heeft of niet......
Heel veel sterkte!
zondag 8 april 2007 om 21:48
Hai Jufdoortje,
Ik weet het, ik weet het allemaal. Ik voel hoeveel energie het van me eist en vergt om dit vol te houden. Het is gewoon domweg niet vol te houden.
Die verdomde hoop, ja inderdaad, die is het die je kapot maakt, dat je toch weer verder kunt, waarop je alles baseert....
Maar ik weet eigenlijk dat het niet over is. Hij schreef nog in een mail, na een lange brief van mij, dat hij niet goed wist hoe te reageren op mijn gevoel, dat hij er nog steeds altijd voor me is.
Maar het is nu bijna 6 weken dat ik hem niet zie, dat is een absoluut record van ons. Dat is nog nooit gebeurd.
Tuurlijk ga ik verder, verder met mijn leven. Ik zit niet te wachten. Maar ik heb zo mijn dagen dat ik gek word van mezelf. Zoals gister dus.
Vandaag lekker gewandeld, ijsje gegeten, op een bankje in de zon gezeten... heerlijk en genoten !!
Ik weet niet eens of ik hem vandaag nog zou willen zien, of dat meerwaarde gaf aan mijn dag van vandaag....
Heb de hele nacht weer liggen piekeren en draaien...... en ik ben er voor zover mogelijk weer uit.
Afstand nemen, afstand houden en je leven laten verdergaan. Iets anders zit er niet op toch ?
Als hij echt zo'n goede vriend is als hij beweerd, meldt hij zich wel weer.... ooit....
Laten we voor hem hopen dat het dan niet te laat is.
Bedankt voor je lieve reactie Door....
Liefs
Zij
Ik weet het, ik weet het allemaal. Ik voel hoeveel energie het van me eist en vergt om dit vol te houden. Het is gewoon domweg niet vol te houden.
Die verdomde hoop, ja inderdaad, die is het die je kapot maakt, dat je toch weer verder kunt, waarop je alles baseert....
Maar ik weet eigenlijk dat het niet over is. Hij schreef nog in een mail, na een lange brief van mij, dat hij niet goed wist hoe te reageren op mijn gevoel, dat hij er nog steeds altijd voor me is.
Maar het is nu bijna 6 weken dat ik hem niet zie, dat is een absoluut record van ons. Dat is nog nooit gebeurd.
Tuurlijk ga ik verder, verder met mijn leven. Ik zit niet te wachten. Maar ik heb zo mijn dagen dat ik gek word van mezelf. Zoals gister dus.
Vandaag lekker gewandeld, ijsje gegeten, op een bankje in de zon gezeten... heerlijk en genoten !!
Ik weet niet eens of ik hem vandaag nog zou willen zien, of dat meerwaarde gaf aan mijn dag van vandaag....
Heb de hele nacht weer liggen piekeren en draaien...... en ik ben er voor zover mogelijk weer uit.
Afstand nemen, afstand houden en je leven laten verdergaan. Iets anders zit er niet op toch ?
Als hij echt zo'n goede vriend is als hij beweerd, meldt hij zich wel weer.... ooit....
Laten we voor hem hopen dat het dan niet te laat is.
Bedankt voor je lieve reactie Door....
Liefs
Zij
maandag 9 april 2007 om 16:35
Het valt ook echt niet mee Zij....
Maar je wéét wel wat ged voor je is, doe wat goed voor je is!
Ik heb hem net voor het eerst weer gezien.... de LUL kwam op mijn werk.
En dat is nergens voor nodig, hij rijdt 3 dezelfde soort zaken voorbij om op mijn werk te komen :@
Ik zag hem gelukkig al, niet zijn kop gezien (niet meer gekeken toen ik hem herkende) ook gelukkig.
Stug doorlopen net of je blind bent, dat kan ik dus ook weet ik nu.
Heb hem 4 keer genegeerd binnen 2 minuten, is goed voor zijn ego!!!
DE ZAK!!!
Maar je wéét wel wat ged voor je is, doe wat goed voor je is!
Ik heb hem net voor het eerst weer gezien.... de LUL kwam op mijn werk.
En dat is nergens voor nodig, hij rijdt 3 dezelfde soort zaken voorbij om op mijn werk te komen :@
Ik zag hem gelukkig al, niet zijn kop gezien (niet meer gekeken toen ik hem herkende) ook gelukkig.
Stug doorlopen net of je blind bent, dat kan ik dus ook weet ik nu.
Heb hem 4 keer genegeerd binnen 2 minuten, is goed voor zijn ego!!!
DE ZAK!!!
dinsdag 10 april 2007 om 09:52
Superstar_2, bedankt voor de tip, ik heb daar wel eens gelezen, maar het komt toch niet helemaal overeen. Er is bij ons wel echt een duidelijke oorzaak voor zijn gedrag. Ik weet ook niet in hoeverre ik zelf de boel teveel op de spits wil drijven en teveel verwacht van iemand die net iets verschrikkelijks heeft meegemaakt. Hij wilde uiteindelijk wel praten over samen iets opbouwen, maar wil op dit moment gewoon geen discussies als hij ruimte nodig heeft. En dat iemand in de rouw ruimte nodig heeft is wel logisch, mensen willen dan ook regelmatig alleen zijn. Ik denk soms dat ik te snel wil en vind ook dat ik er zelf een aandeel in heb. Maar het is moeilijk om toch je eigen plekje in een relatie te bevechten, rekening te houden met iemand die een zwaar verlies te verduren heeft gehad en dan de relatie ook nog goed te houden.
Ik staar me misschien ook teveel blind op andere 'gelukkige' gezinnetjes, mensen die samen een huis kopen etc. Terwijl ik mijn eigen ruimte zelf ook heel belangrijk vind. Het lijkt nu alsof ik weer helemaal ben omgedraaid en hem een hand boven het hoofd houd, maar ik voel me ook echt zo heen-en-weer-geslingerd. En ik kan ook weinig echte lotgenoten vinden, ik weet alleen dat het enorm zwaar is, dat mensen jarenlang lamgeslagen kunnen zijn.
Ik ben nog niet zover dat ik het beiltje erbij neer wil gooien, ik wil echt proberen hem de ruimte te geven voor zijn werk, ik begrijp ook echt dat hij dat nodig heeft. Het punt is ook dat hij zelf helemaal niet weet hoe zijn toekomst eruit ziet, zijn leven is zo doorelkaar gegooid, hij had een toekomstbeeld waar zijn kind in voorkwam en dat is verdwenen.
Ik hoop maar dat gisteravond niet teveel kapot heeft gemaakt, we hebben het er echt over gehad om ermee te stoppen of elkaar een tijd niet te zien. Ik ben ook zo bang dat hij voor vanavond afbelt.
Weet je Superstar_2, ik denk dat ik hoe dan ook me meer moet richten op mijn eigen leven en kids, ongeacht of de relatie wel of niet verder gaat. Misschien is dat nog de beste optie, want aan hem gaan trekken heeft echt geen zin en werkt averechts.
Ik staar me misschien ook teveel blind op andere 'gelukkige' gezinnetjes, mensen die samen een huis kopen etc. Terwijl ik mijn eigen ruimte zelf ook heel belangrijk vind. Het lijkt nu alsof ik weer helemaal ben omgedraaid en hem een hand boven het hoofd houd, maar ik voel me ook echt zo heen-en-weer-geslingerd. En ik kan ook weinig echte lotgenoten vinden, ik weet alleen dat het enorm zwaar is, dat mensen jarenlang lamgeslagen kunnen zijn.
Ik ben nog niet zover dat ik het beiltje erbij neer wil gooien, ik wil echt proberen hem de ruimte te geven voor zijn werk, ik begrijp ook echt dat hij dat nodig heeft. Het punt is ook dat hij zelf helemaal niet weet hoe zijn toekomst eruit ziet, zijn leven is zo doorelkaar gegooid, hij had een toekomstbeeld waar zijn kind in voorkwam en dat is verdwenen.
Ik hoop maar dat gisteravond niet teveel kapot heeft gemaakt, we hebben het er echt over gehad om ermee te stoppen of elkaar een tijd niet te zien. Ik ben ook zo bang dat hij voor vanavond afbelt.
Weet je Superstar_2, ik denk dat ik hoe dan ook me meer moet richten op mijn eigen leven en kids, ongeacht of de relatie wel of niet verder gaat. Misschien is dat nog de beste optie, want aan hem gaan trekken heeft echt geen zin en werkt averechts.
