Relaties
alle pijlers
Bindingsangst, ben het nog steeds beu!!
woensdag 31 januari 2007 om 11:31
Nee niks.
Maar hij zal het waarschijnlijk pas op zijn vroegst vanavond vinden (brievenbus onderaan de flat, dus ligt niet op zijn deurmat) en ik hoop echt dat ik nooit meer wat van hem hoor.
Kan ook nog zo zijn dat hij uit zijn werk niet naar huis gaat (op woensdag kun je ook stappen) en het morgen pas vindt.
What ever, zijn pakie aan, niet (meer) de mijne, goddank.
Maar hij zal het waarschijnlijk pas op zijn vroegst vanavond vinden (brievenbus onderaan de flat, dus ligt niet op zijn deurmat) en ik hoop echt dat ik nooit meer wat van hem hoor.
Kan ook nog zo zijn dat hij uit zijn werk niet naar huis gaat (op woensdag kun je ook stappen) en het morgen pas vindt.
What ever, zijn pakie aan, niet (meer) de mijne, goddank.
woensdag 31 januari 2007 om 12:23
Ik was nog iets vergeten...
Mails, heel veel mails op 2 emailadressen, allemaal gewist, contactgegevens ook, ook prullenbak daarna leegemaakt.
Hetzelfde met foto's op de pc, delete, prullenbak leeggemaakt.
Telefoon... stonden ook wat foto's in... weg ermee.
En, was het bijna vergeten, lijst van gebelde nummers, gemiste oproepen en beantwoordde oproepen, ook daar alles aan het wissen geweest.
Het kan haast niet anders of nu is écht ALLES weg.
En zo hoort het ook.
Mails, heel veel mails op 2 emailadressen, allemaal gewist, contactgegevens ook, ook prullenbak daarna leegemaakt.
Hetzelfde met foto's op de pc, delete, prullenbak leeggemaakt.
Telefoon... stonden ook wat foto's in... weg ermee.
En, was het bijna vergeten, lijst van gebelde nummers, gemiste oproepen en beantwoordde oproepen, ook daar alles aan het wissen geweest.
Het kan haast niet anders of nu is écht ALLES weg.
En zo hoort het ook.
woensdag 31 januari 2007 om 14:19
Hai Deli, echt hartstikke goed hoe je definitief een streep zet onder die relatie. Knap hoor! Ik heb achteraf spijt dat ik het niet zo rigoreus aangepakt heb, ik had gewoon de telefoon erop moeten gooien als hij belde ipv hem te woord staan en 'm het gevoel te geven dat hij het toch niet zo heeeeel slecht gedaan had. Dat had me heel wat maanden in de verwerking gescheeld. Benieuwd of je nog iets hoort van hem, maar bedenk dan maar dat hij dat alleen maar doet om zichzelf beter te voelen en niet voor jou.
woensdag 31 januari 2007 om 18:43
Ik voel me een beetje raar, stil, het 'laat mij maar met rust' gevoel.
Heb net boodschappen gedaan en ga zo voor mezelf koken.
Dan heerlijk op de bank wat lezen of tv kijken en op tijd naar bed.
Lekker onder mijn dekbed kruipen en verder niks....
Het moest ook rigoreus Vanilli, dat is de enige manier voor mij.
Op, over, klaar en uit. Mocht hij bellen dan neem ik niet op, als een voor mij onbekend nummer belt ook niet. Gisteren werd er op mijn werk 5 keer de telefoon opgehangen nadat ik opgenomen had (tel. van werk, niet mijn mobiel) Toen heb ik de hoorn ernaast gelegd.
Weet niet of hij het was en hoef het niet eens te weten.
Hij zal vast sikkeneurig worden mikkie, maar ook dat maakt meniks uit.
Al gooit ie het ongeopend in de vuilnisbak, niet mijn probleem.
En dat voelt wel rustig.
En ja, buitensluiten, afwijzen, net doen of JIJ het niet begrijpt, het sloopt je.
Ik zoek geen excuses mee, er zijn geen excuses voor.
Hij heeft het voor elkaar ja, en maar goed ook, kan ik eindelijk op gaan krabbelen en verder met mijn eigen leven. Want zolang ik hier mee door was blijven gaan was me dat nooit gelukt.
malu, ik begrijp je posting niet zo goed.
Midden in de nacht omdat ik dan zeker weet dat ik hem niet tegenkom, want dat wil ik niet.
En dit was voor mij nodig om er een hele dikke definitieve streep onder te zetten. Ik heb nu niks meer te doen of hem niks meer te vertellen.
Ik heb geluisterd naar mijn eigen gevoel, hoe ik dit het beste voor mezelf af kon sluiten. Ik heb voor deze manier gekozen.
Wat is er verkeerd aan om het op je eigen manier te doen?
Het gaat nu namelijk om mij, en nergens anders om.. nooit meer om hem.
Leuk en aardig? Vind het niet zo aardig klinken van je... maar goed, iedereen heeft zijn eigen mening en ook dat vind ik prima.
Heb net boodschappen gedaan en ga zo voor mezelf koken.
Dan heerlijk op de bank wat lezen of tv kijken en op tijd naar bed.
Lekker onder mijn dekbed kruipen en verder niks....
Het moest ook rigoreus Vanilli, dat is de enige manier voor mij.
Op, over, klaar en uit. Mocht hij bellen dan neem ik niet op, als een voor mij onbekend nummer belt ook niet. Gisteren werd er op mijn werk 5 keer de telefoon opgehangen nadat ik opgenomen had (tel. van werk, niet mijn mobiel) Toen heb ik de hoorn ernaast gelegd.
Weet niet of hij het was en hoef het niet eens te weten.
Hij zal vast sikkeneurig worden mikkie, maar ook dat maakt meniks uit.
Al gooit ie het ongeopend in de vuilnisbak, niet mijn probleem.
En dat voelt wel rustig.
En ja, buitensluiten, afwijzen, net doen of JIJ het niet begrijpt, het sloopt je.
Ik zoek geen excuses mee, er zijn geen excuses voor.
Hij heeft het voor elkaar ja, en maar goed ook, kan ik eindelijk op gaan krabbelen en verder met mijn eigen leven. Want zolang ik hier mee door was blijven gaan was me dat nooit gelukt.
malu, ik begrijp je posting niet zo goed.
Midden in de nacht omdat ik dan zeker weet dat ik hem niet tegenkom, want dat wil ik niet.
En dit was voor mij nodig om er een hele dikke definitieve streep onder te zetten. Ik heb nu niks meer te doen of hem niks meer te vertellen.
Ik heb geluisterd naar mijn eigen gevoel, hoe ik dit het beste voor mezelf af kon sluiten. Ik heb voor deze manier gekozen.
Wat is er verkeerd aan om het op je eigen manier te doen?
Het gaat nu namelijk om mij, en nergens anders om.. nooit meer om hem.
Leuk en aardig? Vind het niet zo aardig klinken van je... maar goed, iedereen heeft zijn eigen mening en ook dat vind ik prima.
woensdag 31 januari 2007 om 19:21
Dit is mijn manier geweest om het af te sluiten.
En hoeveel ik er in mijn hoofd nog mee bezig ben daar kan hij alleen maar naar gissen. (lijkt me logisch dat dat nog even duurt...)
Bovendien, als dat nog niet duidelijk was, het maakt me niks uit wat hij denkt te weten. Het gaat niet om hem, hij doet er niet toe.
En hoeveel ik er in mijn hoofd nog mee bezig ben daar kan hij alleen maar naar gissen. (lijkt me logisch dat dat nog even duurt...)
Bovendien, als dat nog niet duidelijk was, het maakt me niks uit wat hij denkt te weten. Het gaat niet om hem, hij doet er niet toe.
woensdag 31 januari 2007 om 21:21
Het lijkt me ook meer dan logisch dat iedereen het op zijn eigen manier doet. Al die mannen kunnen dan wel BA hebben, voor de rest zijn ze verschillend van elkaar. Dus mij BA'er is uitgezonderd BA, niet te vergelijken met die van bijv. Mikkie of Deli. Dus... Deli, je doet wat je kunt, en ik ben trots op je!
Mikkie, zit je in de knoop over je relatie die net over is? Hebben jullie nog contact of?
Deli, kan me wel voorstellen dat het allemaal een beetje vreemd aanvoelt. Eigenlijk 2 weken geleden zat je nog volop in de shit met hem, en nu heb je zijn spullen in zijn brievenbus gedumpt met ipv van een liefdesverklaring, al de dingen die je opgekropt hebt. En als dat eruit is, dan is het wel logisch dat je je even vreemd voelt!
Slaap lekker alvast allemaal!
*;
Mikkie, zit je in de knoop over je relatie die net over is? Hebben jullie nog contact of?
Deli, kan me wel voorstellen dat het allemaal een beetje vreemd aanvoelt. Eigenlijk 2 weken geleden zat je nog volop in de shit met hem, en nu heb je zijn spullen in zijn brievenbus gedumpt met ipv van een liefdesverklaring, al de dingen die je opgekropt hebt. En als dat eruit is, dan is het wel logisch dat je je even vreemd voelt!
Slaap lekker alvast allemaal!
*;
woensdag 31 januari 2007 om 22:35
Ik ben vanavond na het eten op de bank in slaap gevallen.
Zo maar naar bed dus, hopelijk slaap ik daar ook.
Waar het vandaan komt weet ik niet maar ik voel me niet meer alleen vreemd maar ook nog eens vreselijk ellendig ;(
Hoort erbij, gaat wel over, weet ook niet precies waarom...
Morgen cursus, je zou eigenlijk vrij moeten krijgen voor dit soort dingen!
Zo maar naar bed dus, hopelijk slaap ik daar ook.
Waar het vandaan komt weet ik niet maar ik voel me niet meer alleen vreemd maar ook nog eens vreselijk ellendig ;(
Hoort erbij, gaat wel over, weet ook niet precies waarom...
Morgen cursus, je zou eigenlijk vrij moeten krijgen voor dit soort dingen!
donderdag 1 februari 2007 om 09:13
Hé Deli,
Ik vind je zó sterk dat je er PatsBoem een streep onder hebt kunnen zetten!
Echt knap!
Moeilijke momenten/gemengde gevoelens horen er ook bij....je weet van jezelf dat je een hele goede beslissing hebt genomen, maar je gaat toch door een soort rouwproces.....dat lijkt me heel normaal.
Je moet toch afscheid nemen van......'hoe het had kunnen zijn'.....daar heb je voor 'gevochten' en dat heeft geen zin gehad..........dus dat zal best even zijn tijd nodig hebben voordat je dat een plekje kan geven.
Sterkte!
Grtz.
D.
Ik vind je zó sterk dat je er PatsBoem een streep onder hebt kunnen zetten!
Echt knap!
Moeilijke momenten/gemengde gevoelens horen er ook bij....je weet van jezelf dat je een hele goede beslissing hebt genomen, maar je gaat toch door een soort rouwproces.....dat lijkt me heel normaal.
Je moet toch afscheid nemen van......'hoe het had kunnen zijn'.....daar heb je voor 'gevochten' en dat heeft geen zin gehad..........dus dat zal best even zijn tijd nodig hebben voordat je dat een plekje kan geven.
Sterkte!
Grtz.
D.
donderdag 1 februari 2007 om 18:53
Ik voel me helemaal niet sterk, vind het hartstikke moeilijk.
Omdat ik altijd lief was en dat nu totaal niet geweest ben denk ik.
Merk dat ik er toch aan moet denken hoe hij zich voelt na het vinden van het pakje met brief, dat zal hij inmiddels wel gevonden hebben.
En er is natuurlijk iets weggevallen wat steeds harder voelbaar is.
We zagen elkaar gemiddeld toch 4 keer per week en sliepen ook zo vaak of vaker bij elkaar, nu heb ik hem al bijna 2 weken niet gezien.
Beter voor mij hoor dat weet ik echt wel, maar er is wel iets vertrouwds weggevallen en ik voel me heel alleen, ben ook erg verdrietig.
Omdat ik altijd lief was en dat nu totaal niet geweest ben denk ik.
Merk dat ik er toch aan moet denken hoe hij zich voelt na het vinden van het pakje met brief, dat zal hij inmiddels wel gevonden hebben.
En er is natuurlijk iets weggevallen wat steeds harder voelbaar is.
We zagen elkaar gemiddeld toch 4 keer per week en sliepen ook zo vaak of vaker bij elkaar, nu heb ik hem al bijna 2 weken niet gezien.
Beter voor mij hoor dat weet ik echt wel, maar er is wel iets vertrouwds weggevallen en ik voel me heel alleen, ben ook erg verdrietig.
donderdag 1 februari 2007 om 20:01
Hallo Deli, het is heel normaal dat je verdrietig bent nu, je gaat door een rouwproces en dat is nu niet makkelijk. En natuurlijk voelt het raar als je altijd lief bent om dan opeens zoiets "on-liefs" te doen. Maar daardoor moet je juist beseffen hoe erg het is wat hij jou heeft aangedaan. Jij, die het niet in je hebt zitten om kwaad te zijn, bent dat nu wel. Het is juist omdat wij (alle meiden hier) te lief zijn dat we in die situatie met een BA-er terecht kwamen. Niet zo lieve vrouwen hadden hen al na een week keihard gedumpt en dat weten ze! Daarom nemen ze zelden helemaal afscheid, houden de deur nog op een piepklein kiertje... Ze weten immers dat ze bij niemand zover kunnen gaan als bij ons. Gemeen he? Ja, enorm! Daarom: huil maar en wees boos, doe alles maar laat hem nooit meer toe in je leven. Vanaf nu kan het alleen maar beter worden. Sterkte meid...
vrijdag 2 februari 2007 om 11:12
Ja dat klopt helemaal denk ik...
Vandaag voel ik me weer wat beter, maar in de loop van de dag, en vooral vanavond, zal dat weer veranderen ben ik bang.
Gisteren een hele lange drukke dag gehad en ik was onder andere dankzij het grote opgebouwde slaapgebrek ontzettend moe.
Lag om half 10 al in bed, ben alleen om half 1 en half 4 vannacht wakker geweest maar ben blijven liggen en zowaar weer in slaap gevallen tot half 9 vanmorgen. Straks de huisarts even terug bellen, die had ik gebeld vanwege mijn slaapproblemen. Slapen is toch wel heel belangrijk!
Vandaag voel ik me weer wat beter, maar in de loop van de dag, en vooral vanavond, zal dat weer veranderen ben ik bang.
Gisteren een hele lange drukke dag gehad en ik was onder andere dankzij het grote opgebouwde slaapgebrek ontzettend moe.
Lag om half 10 al in bed, ben alleen om half 1 en half 4 vannacht wakker geweest maar ben blijven liggen en zowaar weer in slaap gevallen tot half 9 vanmorgen. Straks de huisarts even terug bellen, die had ik gebeld vanwege mijn slaapproblemen. Slapen is toch wel heel belangrijk!
zaterdag 3 februari 2007 om 06:49
Hoe is het met jullie, meiden?
Hier alles wel redelijk, enorm klote gevoel zo nu en dan maarja.
Dat komt meestal 's avonds, heb ik ook het gevoel dat ik heel hard moet huilen maar ben bang als ik daar aan begin dat het hek van de dam is.
Dus probeer het zoveel mogelijk weg te slikken.
Wel alles rustig, ik hoor niks.
Heb redelijk geslapen, maar 2 keer wakker geweest en (stom stom stom) de wekker ging een uur te vroeg!
Had hem per ongeluk een uur verder gezet...
Dus was toch nog maar even teruggekropen maar van slapen komt dan eigenlijk niks meer.
Zometeen werken, en vanavond vroeg erin want morgenochtend moet ik om 4:45 opstaan. Niet gezellig, wel gunstig voor de moeilijke zaterdagavond...
Hier alles wel redelijk, enorm klote gevoel zo nu en dan maarja.
Dat komt meestal 's avonds, heb ik ook het gevoel dat ik heel hard moet huilen maar ben bang als ik daar aan begin dat het hek van de dam is.
Dus probeer het zoveel mogelijk weg te slikken.
Wel alles rustig, ik hoor niks.
Heb redelijk geslapen, maar 2 keer wakker geweest en (stom stom stom) de wekker ging een uur te vroeg!
Had hem per ongeluk een uur verder gezet...
Dus was toch nog maar even teruggekropen maar van slapen komt dan eigenlijk niks meer.
Zometeen werken, en vanavond vroeg erin want morgenochtend moet ik om 4:45 opstaan. Niet gezellig, wel gunstig voor de moeilijke zaterdagavond...
zaterdag 3 februari 2007 om 20:28
Hoi Delicious, goed bezig jij. Haha. Ik heb het helemaal gelezen en denk dat je een hele goede keuze hebt gemaakt. Al had ik zelf die 200 euro lekker wel gehouden, dat dan weer wel... ;)
Kwam in dit topic kijken omdat mijn vriend ook nogal bindingsangst gedrag vertoond. Als ik vragen stel over zijn uitjes zonder mij, reageert hij vaak geirriteerd. Hoewel hij in praktische zaken grote stappen zet, samen vakantie boeken, ben voorgesteld aan hele familie, hij noemt het wel relatie, en mij zelfs de ware, verzekerd ons samen, huis kopen, foto van mij bij zich dragen enzo. heb ik heel sterk het idee, dat andere dingen voor hem prioriteit hebben. Hij is heel lief, en heel leuk - tot het moment dat blijkt dat een relatie meer is dan een praktische overeenkomst. Als ik hem vraag rekening met mij te houden dus.
Ik mag overal mee naar toe. Dat wel. En hij is heel trouw. Ik ben ook wel blij met hem. Maar als hij bij me is. is hij niet enthousiast. Als we een superavond hebben gehad was het 'wel aardig' en als hij ergens anders was was het GEWEEEEELDIG. Snap je? Hij heeft mij rationeel wel, maar gevoelsmatig niet op de eerste plek. Hij vergeet ook vaak dingetjes (even bellen enzo). Een beetje zo van 'buit is binnen, klaaaaaaaar'. Zou best bespreekbaar zijn ALS hij tegen kritiek kon (niet dus.......). Das nu het probleem. Het is slikken of stikken. (nee die is niet multi interpreteerbaar).
Hij smst nooit, ook niet als ik hem eerst sms, we wonen samen, hij is thuis heel lief voor me, doet alleen nooit wat romantisch, snapt ie niet ofzo. en verder is het vooral allemaal zo negatief tot net wat meer dan neutraal maar niet meer leuk. En als ik er over begin, is ie boooooooos. Heel boos. Ik vind dit een beetje sleur achtig worden.
Kwam in dit topic kijken omdat mijn vriend ook nogal bindingsangst gedrag vertoond. Als ik vragen stel over zijn uitjes zonder mij, reageert hij vaak geirriteerd. Hoewel hij in praktische zaken grote stappen zet, samen vakantie boeken, ben voorgesteld aan hele familie, hij noemt het wel relatie, en mij zelfs de ware, verzekerd ons samen, huis kopen, foto van mij bij zich dragen enzo. heb ik heel sterk het idee, dat andere dingen voor hem prioriteit hebben. Hij is heel lief, en heel leuk - tot het moment dat blijkt dat een relatie meer is dan een praktische overeenkomst. Als ik hem vraag rekening met mij te houden dus.
Ik mag overal mee naar toe. Dat wel. En hij is heel trouw. Ik ben ook wel blij met hem. Maar als hij bij me is. is hij niet enthousiast. Als we een superavond hebben gehad was het 'wel aardig' en als hij ergens anders was was het GEWEEEEELDIG. Snap je? Hij heeft mij rationeel wel, maar gevoelsmatig niet op de eerste plek. Hij vergeet ook vaak dingetjes (even bellen enzo). Een beetje zo van 'buit is binnen, klaaaaaaaar'. Zou best bespreekbaar zijn ALS hij tegen kritiek kon (niet dus.......). Das nu het probleem. Het is slikken of stikken. (nee die is niet multi interpreteerbaar).
Hij smst nooit, ook niet als ik hem eerst sms, we wonen samen, hij is thuis heel lief voor me, doet alleen nooit wat romantisch, snapt ie niet ofzo. en verder is het vooral allemaal zo negatief tot net wat meer dan neutraal maar niet meer leuk. En als ik er over begin, is ie boooooooos. Heel boos. Ik vind dit een beetje sleur achtig worden.
zaterdag 3 februari 2007 om 20:52
Hoi mikkie,
Zo lang niks van je ex gehoord (toch?) en nu dat boek in de bus...
Nouja, zoals je zelf al aangeeft, maar beter dat hij niet aanbelde.
Maar kan me het gevoel wat je ervan krijgt levendig voorstellen.
Emotionele mishandeling, mijn vriendin zei het, ik wist het nog niet zo eigenlijk... Later zei een andere vriendin van me het (onafhankelijk van de ander) daar schrok ik toch ook wel weer van....
Zelf erover nagedacht (doen we nog iets anders in zo'n relatie dan nadenken??!) en inderdaad... toen las ik dat op het forum, en jawel, inmiddels zie ik het ook zo, al zal hij het nooit zo zien, maar ik heb et hem ook niet gezegd natuurlijk.
Ooit, ooit zou ik zo graag (eigenlijk nu al) willen laten weten wat hij met me gedaan heeft, wat het in mij stukgemaakt heeft, hoe ik me voelde en nog voel, maar ik weet dat het geen zin heeft. Hij zal ontkennen en kwaad worden en ik ben (weer) de LUL (wie anders??)
Ben eerlijk gezegd ook erg benieuwd naar de kijk van anderen op dit emotionele mishandeling verhaal...
Hoi Marsipuami,
Ik heb je verhaal 2 keer gelezen maar kan zo niet tot de conclusie komen dat je vriend BA zou hebben. Misschien zien anderen het wel hier...
Over die 200 euro.
Ten eerste had ik al 2 keer gezegd dat ik ze niet wilde.
Ten tweede wil ik absoluut niet dat hij gaat zeggen dat ik zijn geld wel wilde.
Ten derde het volgende verhaal over de avond waarop ik het kreeg...
Ik was toen met mijn vriendin op dat feest waar hij ook was.
Daar heeft hij het in mijn broekzak gepropt.
Aan het einde van de avond gingen mijn vriendin en ik samen op de fiets naar mijn huis. Mijn telefoon lag thuis, hij probeerde me te bellen maar ik nam dus niet op, ik zat op de fiets.
Bij thuiskomst zie ik dat ik 2 oproepen gemist heb (van hem) en 2 smsjes.
De eerste: Succes ermee. (huh??)
De tweede: Zoek het lekker zelf uit en neuk je een slag in de rondte!
Onnodig te zeggen wat dat met me deed denk ik....
Dus als ik niet meteen mijn telefoon opneem neuk ik de hele stad??
Wat zou ik van hem wel niet moeten denken met zijn stappen (altijd zonder mij) en zijn condooms?! En zijn uitspraak dat hij niet wilde beloven dat ik de enige was waar hij sex mee zou hebben, want de condooms dat was alleen maar uit een soort van voorzorg, waarschijnlijk zou hij ze niet nodig hebben... (Hoop dat ze zijn lul eraf knellen, de zakkenwasser!!)
We hebben nog wel discussies gehad na dat smsje.
Eerst zwakke excuses, vervolgens moest ik me niet zo druk maken want het was maar een smsje.
Enz. enz. enz.
Mijn vriendin smste hij dat hij me wel lief vond en dat hij wel goed voor me was, hij had me toch 200 euro gegeven!?
Oké... conclusie....
Als je iemand 200 euro geeft mag je die vervolgens de hoek intrappen??
Of snap ik het nou niet?
Maar hoe dan ook, ik vreet nog liever droog brood dan dat ik dat kutgeld van hem aanneem! Mijn trots gaat vóór geld! En zeker voor zijn geld!
Zo lang niks van je ex gehoord (toch?) en nu dat boek in de bus...
Nouja, zoals je zelf al aangeeft, maar beter dat hij niet aanbelde.
Maar kan me het gevoel wat je ervan krijgt levendig voorstellen.
Emotionele mishandeling, mijn vriendin zei het, ik wist het nog niet zo eigenlijk... Later zei een andere vriendin van me het (onafhankelijk van de ander) daar schrok ik toch ook wel weer van....
Zelf erover nagedacht (doen we nog iets anders in zo'n relatie dan nadenken??!) en inderdaad... toen las ik dat op het forum, en jawel, inmiddels zie ik het ook zo, al zal hij het nooit zo zien, maar ik heb et hem ook niet gezegd natuurlijk.
Ooit, ooit zou ik zo graag (eigenlijk nu al) willen laten weten wat hij met me gedaan heeft, wat het in mij stukgemaakt heeft, hoe ik me voelde en nog voel, maar ik weet dat het geen zin heeft. Hij zal ontkennen en kwaad worden en ik ben (weer) de LUL (wie anders??)
Ben eerlijk gezegd ook erg benieuwd naar de kijk van anderen op dit emotionele mishandeling verhaal...
Hoi Marsipuami,
Ik heb je verhaal 2 keer gelezen maar kan zo niet tot de conclusie komen dat je vriend BA zou hebben. Misschien zien anderen het wel hier...
Over die 200 euro.
Ten eerste had ik al 2 keer gezegd dat ik ze niet wilde.
Ten tweede wil ik absoluut niet dat hij gaat zeggen dat ik zijn geld wel wilde.
Ten derde het volgende verhaal over de avond waarop ik het kreeg...
Ik was toen met mijn vriendin op dat feest waar hij ook was.
Daar heeft hij het in mijn broekzak gepropt.
Aan het einde van de avond gingen mijn vriendin en ik samen op de fiets naar mijn huis. Mijn telefoon lag thuis, hij probeerde me te bellen maar ik nam dus niet op, ik zat op de fiets.
Bij thuiskomst zie ik dat ik 2 oproepen gemist heb (van hem) en 2 smsjes.
De eerste: Succes ermee. (huh??)
De tweede: Zoek het lekker zelf uit en neuk je een slag in de rondte!
Onnodig te zeggen wat dat met me deed denk ik....
Dus als ik niet meteen mijn telefoon opneem neuk ik de hele stad??
Wat zou ik van hem wel niet moeten denken met zijn stappen (altijd zonder mij) en zijn condooms?! En zijn uitspraak dat hij niet wilde beloven dat ik de enige was waar hij sex mee zou hebben, want de condooms dat was alleen maar uit een soort van voorzorg, waarschijnlijk zou hij ze niet nodig hebben... (Hoop dat ze zijn lul eraf knellen, de zakkenwasser!!)
We hebben nog wel discussies gehad na dat smsje.
Eerst zwakke excuses, vervolgens moest ik me niet zo druk maken want het was maar een smsje.
Enz. enz. enz.
Mijn vriendin smste hij dat hij me wel lief vond en dat hij wel goed voor me was, hij had me toch 200 euro gegeven!?
Oké... conclusie....
Als je iemand 200 euro geeft mag je die vervolgens de hoek intrappen??
Of snap ik het nou niet?
Maar hoe dan ook, ik vreet nog liever droog brood dan dat ik dat kutgeld van hem aanneem! Mijn trots gaat vóór geld! En zeker voor zijn geld!
zaterdag 3 februari 2007 om 21:03
Hm als ie er meteen zo over doet snap ik wel dat je het niet hoeft. Ik denk dat het bindingsangst is omdat (sorry was ook een beetje incompleet ben een beetje moe) het steeds naar boven komt op de momenten dat hij niet 'zijn eigen gang kan gaan'. Iedere zaterdag is hij weg (hobby), no problem so far, maar soms wil ik ook eens iets doen, wat alleen op zaterdag kan. Bijvoorbeeld meubels kopen (omdat hij een auto heeft en ik niet, is het dan fij als hij meegaat). Nou dan is het huis dus te klein en is het zo goed als uit iedere keer. Ook als het bijvoorbeeld zo is dat ik er wat van zeg als we lange tijd heel weinig tijd doorbrengen samen. Of als hij een uurtje eerder thuis moet zijn, omdat we nog naar een verjaardag van iemand van mijn kant gaan.
Alles gaat goed zolang hij zich maar nooit aan hoeft te passen. Moet dat wel dan hebben we ruzie, die meestal eindigt in zijn twijfelen over of hij de relatie uberhaupt nog wel wil. En dat vind ik kut. Zelf moet ik me namelijk wel steeds aanpassen, want als hij zijn gang gaat en ik wil hem nog af en toe zien dan ben ik zowat verplicht om mijn dingen binnen zijn dingen te plannen (wat net zo goed niet altijd uitkomt). Ook als ik vraag of hij even belt, terwijl die een heel weekend weg is, of uit dat ik een persoon uit zijn vriendenkring niet zo heel erg vertrouw (zonder hem ergens van te beschuldigen) pf zoooo dan is ie ZO boos. Niet normaal.
Er mag dus gewoon niets gezegd of gedaan worden, wat hem op wat voor manier dan ook in zijn vrijheid beperkt, gebeurd dat wel, komen alle verschijnselen van bindingsangst uitgebreid 1 voor 1 aan bod... Aan de ene kant denk ik, ach laat m dan vrij, dan gaat alles goed. Aan de andere kant vind ik het belachelijk dat ik alles moet pikken en de enige ben die zich echt aanpast. Bijvoorbeeld 1x in de 2 weken een zaterdag weg, was mijn idee. Eerst vond hij dat redelijk, vervolgens werd hij pissed en liep hij zonder wat te zeggen weg, mij in onzekerheid achter latend. Toen wilde ik zijn 'leven afpakken'. Naja. Dat herkende ik nogal.
Alles gaat goed zolang hij zich maar nooit aan hoeft te passen. Moet dat wel dan hebben we ruzie, die meestal eindigt in zijn twijfelen over of hij de relatie uberhaupt nog wel wil. En dat vind ik kut. Zelf moet ik me namelijk wel steeds aanpassen, want als hij zijn gang gaat en ik wil hem nog af en toe zien dan ben ik zowat verplicht om mijn dingen binnen zijn dingen te plannen (wat net zo goed niet altijd uitkomt). Ook als ik vraag of hij even belt, terwijl die een heel weekend weg is, of uit dat ik een persoon uit zijn vriendenkring niet zo heel erg vertrouw (zonder hem ergens van te beschuldigen) pf zoooo dan is ie ZO boos. Niet normaal.
Er mag dus gewoon niets gezegd of gedaan worden, wat hem op wat voor manier dan ook in zijn vrijheid beperkt, gebeurd dat wel, komen alle verschijnselen van bindingsangst uitgebreid 1 voor 1 aan bod... Aan de ene kant denk ik, ach laat m dan vrij, dan gaat alles goed. Aan de andere kant vind ik het belachelijk dat ik alles moet pikken en de enige ben die zich echt aanpast. Bijvoorbeeld 1x in de 2 weken een zaterdag weg, was mijn idee. Eerst vond hij dat redelijk, vervolgens werd hij pissed en liep hij zonder wat te zeggen weg, mij in onzekerheid achter latend. Toen wilde ik zijn 'leven afpakken'. Naja. Dat herkende ik nogal.
zaterdag 3 februari 2007 om 22:20
Hoi Marsipulami, nou jouw verhaal komt me erg bekend voor!! Zit ook in een soortgelijke situatie, maar woon helaas na 5 jaar nog steeds niet samen, wat de boel alleen nog maar erger maakt. de afstand is zo'n 100 km....
Ik denk dat je als je zelf dus geen Bindingsangst hebt en je vent wel, het gewoon een relatie is waarin je nooit echt gelukkig zult worden. je hebt niet hetzelfde doel zeg maar. Steeds weer een teleurstelling als je wilt dat hij eens rekening houdt met jou of je aandacht geeft in bepaalde zin, nadat je al zo vaak dingen naar hem hebt gepland etc....
Gek word ik ervan! Het lijkt wel of zo'n relatie alleen goed gaat wanneer je zelf HELEMAAL je eigen gang gaat en je geen zak van hem aantrekt... Nou, wat heb je daar dan weer aan?? Echt waar meiden, we moeten gewoon ons eigen plan trekken en maar hopen dat ze achter ons aan komen rennen!!
aaaaaaaaaaaah!!! Mannen, wat een eikels zijn het toch eigenlijk. En wij vrouwen met onze gevoelens etc, waren we maar meer zoals zij..... dilemma
Ik denk dat je als je zelf dus geen Bindingsangst hebt en je vent wel, het gewoon een relatie is waarin je nooit echt gelukkig zult worden. je hebt niet hetzelfde doel zeg maar. Steeds weer een teleurstelling als je wilt dat hij eens rekening houdt met jou of je aandacht geeft in bepaalde zin, nadat je al zo vaak dingen naar hem hebt gepland etc....
Gek word ik ervan! Het lijkt wel of zo'n relatie alleen goed gaat wanneer je zelf HELEMAAL je eigen gang gaat en je geen zak van hem aantrekt... Nou, wat heb je daar dan weer aan?? Echt waar meiden, we moeten gewoon ons eigen plan trekken en maar hopen dat ze achter ons aan komen rennen!!
aaaaaaaaaaaah!!! Mannen, wat een eikels zijn het toch eigenlijk. En wij vrouwen met onze gevoelens etc, waren we maar meer zoals zij..... dilemma
