Relaties
alle pijlers
Bindingsangst wegnemen...hoe?
vrijdag 28 maart 2008 om 19:17
Hoi allemaal.
Ik heb een vraag/advies nodig.
Ruim 2 weken geleden heeft mijn vriend het na 8mooie maanden plotseling uitgemaakt.
Ik heb het daar erg moeilijk mee(zie topic:Waarom mag ik niet gelukkig zijn)
Maar ik heb mezelf en mijn denken weer een beetje onder controle.
Maargoed ik zal even uitleggen wat er is gebeurd.Mijn vriend kwam die bewuste avond gewoon naar mij toe met zijn logeer tas.
Niks aan de hand,we gingen samen koken en hij begon over een wederzijdse vriendin,volgens hem had ik het met haar over hem gehad.Dat klopte maar was niks bijzonders.Toen begon hij ineens over kinderen en dat hij niet wist of hij daar wel geschikt voor was en of hij dat wel wilde.Hij wist ook niet of hij wel bij mij wilde wonen en volgens hem werd alles zo definitief.Ik had op dat moment nog niks in de gaten.ik had zoiets van waar maak je je nu druk om daar zijn we toch helemaal nog niet mee bezig enzo.
Het gaat toch prima zo,er is nog geen sprake van samenwonen of wat dan ook.Hij was bang om dezelfde fouten als zijn ouders te maken bang voor herhaling zoals met zijn ex.Hij zat er zelfs bij te huilen en te zweten.
Ik had nog steeds zoiets van wat is er nou aan de hand,daar zijn we toch zelf bij.hier kunnen we toch gewoon over praten!
Maar er viel niet meer te praten zei hij,hij was gewoon niet meer verliefd! Klaar,dat was het hij wilde rust.....
Maar ik kan niet geloven dat hij als hij echt niet meer verliefd is met dit hele verhaal komt.
En hij was kort daarvoor nog als verassing eerder terug gekomen van vakantie ,stuurde ik hou van jou smsjes,kwam met vakantie ideeen.Hij zei dat hij er al langer mee liep.Nou daar heb ik echt niks van gemerkt!Maar hij zei dat hij ook niks had laten merken.
Zo was hij nou eenmaal.Er viel niet meer met hem te praten.En alles wat hij had gezegd had er ook eigenlijk niks mee te maken zei hij.
Nu komt hij waarschijnlijk dit weekend langs voor wat spullen,en een eventuele toelichting.Maar ik ben er eigenlijk van overtuigd dat dit een klasiek geval van bindingsangst is,en ook iedereen uit mijn omgeving zegt dit na het horen van dit verhaal ook mensen die hem kennen.Maar volgens hem moet ik dat niet denken maar dit gewoon accepteren.
Toch wil ik als hij langskomt nog even met hem praten.
Hopelijk met een goede afloop.
Hoe kan ik dit het beste aanpakken??Als ik teveel zeg word hij boos en sluit zich af of gaat weg....
Wat kan ik voorzichtig doen om hem te proberen te overtuigen dit niet zomaar weg te gooien!Ben zo bang dat hij nu voor de makkelijkste weg kiest.
Ik heb een vraag/advies nodig.
Ruim 2 weken geleden heeft mijn vriend het na 8mooie maanden plotseling uitgemaakt.
Ik heb het daar erg moeilijk mee(zie topic:Waarom mag ik niet gelukkig zijn)
Maar ik heb mezelf en mijn denken weer een beetje onder controle.
Maargoed ik zal even uitleggen wat er is gebeurd.Mijn vriend kwam die bewuste avond gewoon naar mij toe met zijn logeer tas.
Niks aan de hand,we gingen samen koken en hij begon over een wederzijdse vriendin,volgens hem had ik het met haar over hem gehad.Dat klopte maar was niks bijzonders.Toen begon hij ineens over kinderen en dat hij niet wist of hij daar wel geschikt voor was en of hij dat wel wilde.Hij wist ook niet of hij wel bij mij wilde wonen en volgens hem werd alles zo definitief.Ik had op dat moment nog niks in de gaten.ik had zoiets van waar maak je je nu druk om daar zijn we toch helemaal nog niet mee bezig enzo.
Het gaat toch prima zo,er is nog geen sprake van samenwonen of wat dan ook.Hij was bang om dezelfde fouten als zijn ouders te maken bang voor herhaling zoals met zijn ex.Hij zat er zelfs bij te huilen en te zweten.
Ik had nog steeds zoiets van wat is er nou aan de hand,daar zijn we toch zelf bij.hier kunnen we toch gewoon over praten!
Maar er viel niet meer te praten zei hij,hij was gewoon niet meer verliefd! Klaar,dat was het hij wilde rust.....
Maar ik kan niet geloven dat hij als hij echt niet meer verliefd is met dit hele verhaal komt.
En hij was kort daarvoor nog als verassing eerder terug gekomen van vakantie ,stuurde ik hou van jou smsjes,kwam met vakantie ideeen.Hij zei dat hij er al langer mee liep.Nou daar heb ik echt niks van gemerkt!Maar hij zei dat hij ook niks had laten merken.
Zo was hij nou eenmaal.Er viel niet meer met hem te praten.En alles wat hij had gezegd had er ook eigenlijk niks mee te maken zei hij.
Nu komt hij waarschijnlijk dit weekend langs voor wat spullen,en een eventuele toelichting.Maar ik ben er eigenlijk van overtuigd dat dit een klasiek geval van bindingsangst is,en ook iedereen uit mijn omgeving zegt dit na het horen van dit verhaal ook mensen die hem kennen.Maar volgens hem moet ik dat niet denken maar dit gewoon accepteren.
Toch wil ik als hij langskomt nog even met hem praten.
Hopelijk met een goede afloop.
Hoe kan ik dit het beste aanpakken??Als ik teveel zeg word hij boos en sluit zich af of gaat weg....
Wat kan ik voorzichtig doen om hem te proberen te overtuigen dit niet zomaar weg te gooien!Ben zo bang dat hij nu voor de makkelijkste weg kiest.
vrijdag 28 maart 2008 om 19:24
Hoe vervelend het ook is: als iemand bij je weg wil, dan gaat ie bij je weg. Het doet er niet zoveel toe wat er al dan niet gezegd of gebeurt is, als iemand die beslissing heeft genomen heeft het meestal weinig zin om diegene proberen over te halen tóch te blijven. En al zeker niet door iets als bindingsangst te gaan benoemen.
Als hij dat werkelijk heeft, dan zal hij daar zelf mee om moeten zien te gaan en is het niet aan jou om psycholoogje te spelen. Moet je niet proberen ook, geloof me, dat heeft geen zin.
Sorry als dit misschien hard overkomt, maar ik denk echt dat je je er bij neer moet leggen dat hij niet meer verliefd is, hoe spijtig ook.
Tuurlijk kun je nog een keer met hem praten, maar verwacht er alsjeblieft niet teveel van....
Veel sterkte...
Als hij dat werkelijk heeft, dan zal hij daar zelf mee om moeten zien te gaan en is het niet aan jou om psycholoogje te spelen. Moet je niet proberen ook, geloof me, dat heeft geen zin.
Sorry als dit misschien hard overkomt, maar ik denk echt dat je je er bij neer moet leggen dat hij niet meer verliefd is, hoe spijtig ook.
Tuurlijk kun je nog een keer met hem praten, maar verwacht er alsjeblieft niet teveel van....
Veel sterkte...
vrijdag 28 maart 2008 om 19:25
Ik denk eerlijk gezegd dat je beter hem kunt geloven dan al die anderen... Hij zegt zelf dat alles wat hij heeft gezegd er niets mee heeft te maken, zou het heel misschien niet kunnen dat hij dat allemaal gezegd heeft om de ik-ben-niet-meer-verliefd-boodschap wat minder hard te brengen?
Die hormoonslavernij!!
vrijdag 28 maart 2008 om 19:28
Bindingsangst is een echte stoornis en het lijkt me vrij sterk dat dit het is. Als hij dat wel heeft, heeft hij gewoon heel veel therapie nodig.
Maar goed, je bedoelt waarschijnlijk de moderne variant van bindingsangst. En die komt nogal vaak voor. Die bindingsangst betekent: ik wil me wel binden, maar niet met jou. Dus als het die bindingsangst is, kan je er weinig aan doen.
Als je nog met hem gaat praten, niet te wanhopig zijn. Niet dwingen of je huilend aan zijn voeten gooien. Geef hem de ruimte. Je kan iemand niet overhalen om verliefd te zijn. Als hij zegt dat hij dat niet is, dan zul je dat van hem aan moeten nemen. Hij is de enige die dat weet.
En jij vindt dat hij de makkelijkste weg kiest, maar misschien is het gewoon de juiste weg voor hem.
Maar goed, je bedoelt waarschijnlijk de moderne variant van bindingsangst. En die komt nogal vaak voor. Die bindingsangst betekent: ik wil me wel binden, maar niet met jou. Dus als het die bindingsangst is, kan je er weinig aan doen.
Als je nog met hem gaat praten, niet te wanhopig zijn. Niet dwingen of je huilend aan zijn voeten gooien. Geef hem de ruimte. Je kan iemand niet overhalen om verliefd te zijn. Als hij zegt dat hij dat niet is, dan zul je dat van hem aan moeten nemen. Hij is de enige die dat weet.
En jij vindt dat hij de makkelijkste weg kiest, maar misschien is het gewoon de juiste weg voor hem.
vrijdag 28 maart 2008 om 19:29
vrijdag 28 maart 2008 om 19:46
quote:rooibosje schreef op 28 maart 2008 @ 19:29:
Ik weet ook wel dat ik niet teveel moet verwachten.
En dat pushen averechts werkt.
Maar zou wel graag zien dat hij er nog eens goed overnadenkt,ipv zich te verstoppen,met niemand praten en veel overwerken.
Wil absoluut geen smeek of drama gesprek,maar wil hem wel stof tot nadenken geven.
Rooibosje, ik snap dat het soms heel moeilijk is om te accepteren dat het over is. Maar dat hij het uitmaakt betekent niet automatisch dat hij een probleem heeft. Het is zeker verleidelijk te denken dat dat het geval is, dat verzacht de pijn een beetje (zo van, het ligt niet aan mij, het ligt aan hem. Hij is ziek, hij heeft een stoornis, hij kan niet met zijn gevoelens omgaan en daarom maakt hij het uit), maar hoogstwaarschijnlijk is dat niet het geval. Als hij zegt dat hij niet meer wil, betekent dat ook dat hij niet meer wil.
Sterkte met verwerken.
Ik weet ook wel dat ik niet teveel moet verwachten.
En dat pushen averechts werkt.
Maar zou wel graag zien dat hij er nog eens goed overnadenkt,ipv zich te verstoppen,met niemand praten en veel overwerken.
Wil absoluut geen smeek of drama gesprek,maar wil hem wel stof tot nadenken geven.
Rooibosje, ik snap dat het soms heel moeilijk is om te accepteren dat het over is. Maar dat hij het uitmaakt betekent niet automatisch dat hij een probleem heeft. Het is zeker verleidelijk te denken dat dat het geval is, dat verzacht de pijn een beetje (zo van, het ligt niet aan mij, het ligt aan hem. Hij is ziek, hij heeft een stoornis, hij kan niet met zijn gevoelens omgaan en daarom maakt hij het uit), maar hoogstwaarschijnlijk is dat niet het geval. Als hij zegt dat hij niet meer wil, betekent dat ook dat hij niet meer wil.
Sterkte met verwerken.
vrijdag 28 maart 2008 om 19:54
vrijdag 28 maart 2008 om 20:01
Ik houd ook wel rekening met de mogelijkheid dat hij gewoon niet meer verliefd is van het een op andere moment.
Maar hij heeft zelf gezegd het ligt niet aan jou,er is niks gebeurd,dit heb ik altijd.
En er is de laaste tijd ook wel veel gebeurd in zijn leven.
daarom denk ik dat er meer aan de hand is.
Ik wil mezelf gewoon goed voorbereiden op ons gesprek.
En wil gewoon weten of er nog twijfel is bij hem.
Maar hij heeft zelf gezegd het ligt niet aan jou,er is niks gebeurd,dit heb ik altijd.
En er is de laaste tijd ook wel veel gebeurd in zijn leven.
daarom denk ik dat er meer aan de hand is.
Ik wil mezelf gewoon goed voorbereiden op ons gesprek.
En wil gewoon weten of er nog twijfel is bij hem.
vrijdag 28 maart 2008 om 20:17
Tja, ik heb iets vergelijkbaars gedaan na een aantal maanden verkering: 's middags stonden we leuke spullen te kopen voor zijn huis, 's avonds maakte ik het uit. Om een kleinigheidje, niets eigenlijk. Twee weken later was het weer aan, we zijn nog steeds samen en wat mij betreft blijven we dat ook.
Wat er in me omging? Ik denk toch angst.... haast ook misschien... ik ben 35 en had dus echt het idee dat dit hem móet zijn, de man van trouwen, kinderen etc.... en als je met zo'n druk op je schouders naar je relatie kijkt dan kun je er eigenlijk onvoldoende van genieten. Dus niet echt bindingsangst, maar wel zo'n druk om het 'perfect' te willen hebben dat ik er even niet meer tegen kon. Uitmaken was de veiligste (en bovendien een heel bekende weg. )
In die twee weken heeft mijn (toen ex) heeeeel duidelijk gemaakt dat hij me terug wilde, zonder te smeken overigens. Maar gewoon duidelijk, liefdevol en eindeloos warm. Toch raakte me dat niet echt, ik kon hem even niet toelaten omdat ik daarmee die druk weer voelde. Toen hij na twee weken weer voor de deur stond (ook om het uit te praten) wist ik het ineens vanaf de eerste seconde weer: oh ja, jíj! ... en ze leefden nog lang en gelukkig enzo....
Dit is geen peptalk dat het misschien allemaal goedkomt rooibosje, maar wel inzicht in wat er misschien bij hem meespeelt.
Wat er in me omging? Ik denk toch angst.... haast ook misschien... ik ben 35 en had dus echt het idee dat dit hem móet zijn, de man van trouwen, kinderen etc.... en als je met zo'n druk op je schouders naar je relatie kijkt dan kun je er eigenlijk onvoldoende van genieten. Dus niet echt bindingsangst, maar wel zo'n druk om het 'perfect' te willen hebben dat ik er even niet meer tegen kon. Uitmaken was de veiligste (en bovendien een heel bekende weg. )
In die twee weken heeft mijn (toen ex) heeeeel duidelijk gemaakt dat hij me terug wilde, zonder te smeken overigens. Maar gewoon duidelijk, liefdevol en eindeloos warm. Toch raakte me dat niet echt, ik kon hem even niet toelaten omdat ik daarmee die druk weer voelde. Toen hij na twee weken weer voor de deur stond (ook om het uit te praten) wist ik het ineens vanaf de eerste seconde weer: oh ja, jíj! ... en ze leefden nog lang en gelukkig enzo....
Dit is geen peptalk dat het misschien allemaal goedkomt rooibosje, maar wel inzicht in wat er misschien bij hem meespeelt.
vrijdag 28 maart 2008 om 21:06
Ik heb geen idee wat er in hem omgaat,hij sluit me volledig buiten,net als de rest van zijn omgeving.
Maar dat idee heb ik bij hem dus ook een beetje,dat de "druk"te groot is.Dat hij denkt dat hij straks moet verhuizen,of iniedergeval een beslissing moet gaan nemen waar we gaan wonen.Dat hij in andere regio moet gaan werken.
Dat hij afscheid moet gaan nemen van al het oude vertrouwde om hem heen en dat hij in het diepe moet springen met alle eventuele risico's van dien.
Ik weet dit natuurlijk niet zeker,maar omdat hij in eerste instantie met dat verhalen van angsten, en wist niet of hij dit wel kon enzo kwam ben ik dit wel gaan denken.
Het kan ook zo zijn dat hij het inderdaad moeilijk vond om gewoon te zeggen ik ben niet meer verliefd.
Maar dan breng je toch niet huilend eerst zo'n verhaal?
Maar dat idee heb ik bij hem dus ook een beetje,dat de "druk"te groot is.Dat hij denkt dat hij straks moet verhuizen,of iniedergeval een beslissing moet gaan nemen waar we gaan wonen.Dat hij in andere regio moet gaan werken.
Dat hij afscheid moet gaan nemen van al het oude vertrouwde om hem heen en dat hij in het diepe moet springen met alle eventuele risico's van dien.
Ik weet dit natuurlijk niet zeker,maar omdat hij in eerste instantie met dat verhalen van angsten, en wist niet of hij dit wel kon enzo kwam ben ik dit wel gaan denken.
Het kan ook zo zijn dat hij het inderdaad moeilijk vond om gewoon te zeggen ik ben niet meer verliefd.
Maar dan breng je toch niet huilend eerst zo'n verhaal?
vrijdag 28 maart 2008 om 21:57
Het zou kunnen dat het idd gewoon teveel is voor hem, teveel stress. Ik zou iig tijdens dat gesprek goed luisteren, zijn standpunt respecteren en hem verder niet pushen. Hooguit eerlijk zijn over je gevoelens maar dat je niets van hem verwacht. In het geval dat het echt over is voor hem, is het niet erg als je respectvol eerlijk bent over hoe je er zelf in staat zolang je hem maar niets afdwingt. En mocht er nog wel gevoel zijn wat hij weer kan voelen als het stressniveau daalt, dan weet hij dat je daar voor open staat.
Ik zou niet beginnen over bindingsangst enz, als er zoiets achter zit en hij merkt dat hij wel degelijk nog steeds gevoelens voor je heeft, moet hij zelf bepalen in hoeverre hij hier wat mee kan/wil doen. Maar aangeven wat jij denkt dat iemands psychische gemoedstoestand is in deze roept denk ik vooral wrevel op en een gevoel dat er iets van hem verwacht wordt. En dat zou ik nu vermijden.
Sterkte, ik kan me voorstellen dat je het er moeilijk mee hebt. Zorg goed voor jezelf en hou je eigen grenzen in de gaten.
Ik zou niet beginnen over bindingsangst enz, als er zoiets achter zit en hij merkt dat hij wel degelijk nog steeds gevoelens voor je heeft, moet hij zelf bepalen in hoeverre hij hier wat mee kan/wil doen. Maar aangeven wat jij denkt dat iemands psychische gemoedstoestand is in deze roept denk ik vooral wrevel op en een gevoel dat er iets van hem verwacht wordt. En dat zou ik nu vermijden.
Sterkte, ik kan me voorstellen dat je het er moeilijk mee hebt. Zorg goed voor jezelf en hou je eigen grenzen in de gaten.
vrijdag 28 maart 2008 om 23:49
Als ik dit lees, en dan bedoel ik vooral het "het ligt niet aan jou gedeelte, het ligt aan mij", denk ik toch echt dat hij gewoon niet meer verliefd is. Daarbij kan ik me haast niet voorstellen dat dat van de ene op de andere dag is, maar dat dit al eerder speelde. Hij heeft er misschien moeite mee om eerlijk hierover te zijn, omdat hij je niet wilt kwetsen. Dat hij niet meer verliefd is wil niet zeggen dat hij niets meer om je geeft, maar ik ben bang voor je dat er niets meer in zit. Dat het over is en dat je dat moet gaan accepteren.
Ook al is er veel gebeurd in zijn leven, ook zijn gevoelens kunnen veranderen, dus inderdaad wat hierboven is gezegd. Wat jij ziet als de makkelijkste weg, kan voor hem de juiste weg zijn.
Heel veel sterkte met het verwerken. En succes met je gesprek. Het is niet makkelijk om objectief te kijken als je zo verdrietig bent.
Ook al is er veel gebeurd in zijn leven, ook zijn gevoelens kunnen veranderen, dus inderdaad wat hierboven is gezegd. Wat jij ziet als de makkelijkste weg, kan voor hem de juiste weg zijn.
Heel veel sterkte met het verwerken. En succes met je gesprek. Het is niet makkelijk om objectief te kijken als je zo verdrietig bent.
zondag 30 maart 2008 om 16:09
Ik heb dit ook meegemaakt. Wij hebben daarna toch iets langer dan een half jaar nog doorgemodderd en daarna trok ik het niet meer. Hij was zo onzeker, twijfelde aan zichzelf, aan vrouwen, het leven etc. Contact verbroken voor 2 maanden, wel een keer tegengekomen en 3x gesmst trouwens. Ondertussen ging hij naar een psycholoog en na een half jaar zijn we weer samen gekomen en nu hebben we 2 jaar weer een relatie.
Pushen enzo heeft geen zin, hij moet eerst zijn probleem zelf oplossen.
Pushen enzo heeft geen zin, hij moet eerst zijn probleem zelf oplossen.
zondag 30 maart 2008 om 17:51
@indyana, alsof ik mijn eigen verhaal lees, alleen was ons contact verbroken voor 4 maanden, ook hier nu zielsgelukkig met elkaar.
@rooibosje, ik denk (in mijn geval weet ik het zeker) dat zowel indyana als ik in eerste instantie voor onszelf hebben gekozen, inclusief al het verdriet.
Hij KON niet echt 100% gaan en tjsa, we verdienen dat toch wel!
Praten heb ik ook gedaan, weken maanden achter elkaar, ik help je wel over je bindingsangst, met mij ga je het wel redden enz enz.
Maar weet je, ze moeten het toch zelf uitvinden.
Juist door onze break, de radio stilte is hij zich gaan realiseren wat hij miste.
Hoe hard je hem dat ook duidelijk wil maken rooibos, het is een kansloze actie.
Hij zal het zelf moeten voelen en beleven.
Ik zou hem gewoon het allerbeste wensen en tegen hem zeggen, ik hoop dat je ooit alles op de rit krijgt en dat je gelukkig wordt.
Iets anders zal hij denk ik toch niet aannemen van je
Heel veel sterkte(want ik weet uit ervaring hoe moeilijk het is om uit de buurt van iemand te blijven als je van hem houdt!
@rooibosje, ik denk (in mijn geval weet ik het zeker) dat zowel indyana als ik in eerste instantie voor onszelf hebben gekozen, inclusief al het verdriet.
Hij KON niet echt 100% gaan en tjsa, we verdienen dat toch wel!
Praten heb ik ook gedaan, weken maanden achter elkaar, ik help je wel over je bindingsangst, met mij ga je het wel redden enz enz.
Maar weet je, ze moeten het toch zelf uitvinden.
Juist door onze break, de radio stilte is hij zich gaan realiseren wat hij miste.
Hoe hard je hem dat ook duidelijk wil maken rooibos, het is een kansloze actie.
Hij zal het zelf moeten voelen en beleven.
Ik zou hem gewoon het allerbeste wensen en tegen hem zeggen, ik hoop dat je ooit alles op de rit krijgt en dat je gelukkig wordt.
Iets anders zal hij denk ik toch niet aannemen van je
Heel veel sterkte(want ik weet uit ervaring hoe moeilijk het is om uit de buurt van iemand te blijven als je van hem houdt!
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
zondag 30 maart 2008 om 21:28
Even een update.
We hebben dus gepraat.Heb hem eerst de kans gegeven om uit te praten.hij had alleen niet zoveel te zeggen.
Hij stond nog steeds achter zijn beslissing.
Vond zelf ook wel dat hij het niet echt handig had aangepakt,daar had hij ook wel spijt van.
Bergreep mij ook wel.
Daarna heb ik hem verteld waarom het voor mij zo moeilijk te accepteren is.Dit alles op een heel rustige manier.
Heb hem verteld dat ik echt dacht dat hij gewoon ff bindingangst had.Dat ik dat dacht mede door wat hij had gezegd.Heb hem gewoon op een normale manier verteld wat mijn vizie hieop was.Hij had op dat moment echt moeite om een houding te geven en gaf dat ook aan,
Hij zat op een gegeven moment gewoon heel nerveus te giegelen.Ik vroeg toen ook waarom hij dat deed hij zei dat hij het niet wist,wist niet wat hij hierop terug moest zeggen behalve dat ik zeer waarschijnlijk erg dicht bij de waarheid zat.
Maar dat hij er niks mee kon.
heb toen gezegd dat hij daar gewoom maar eens goed over na moest gaan denken,niet alleen voor ons maar vooral voor hemzelf.Vooral omdat hij in meerdere siuaties wegvlucht,en er verders niks meedoet.Dat hij zich best voor iedereen omzich heen kan afsluiten maar dat het dan wel erg eenzaam word.
Hij gaf mee hier ook gelijk in.
heb hem gezegd dat ik er voor hem ben als hij dat wil,dat ik er nog voor opensta en bereid ben om hier verder over te praten als hij dat wil.
Hij heeft me beloofd te gaan denken en dat als hij gaat twijfelen hij me belt.
Ik zie het wel,tijd zal het leren.Ben niet van plan naast de telefoon te gaan zitten ofzo.
Maar ben wel blij dat we nu op een normale manier,zonder drama's dit een beetje hebben uitgepraat.
We hebben dus gepraat.Heb hem eerst de kans gegeven om uit te praten.hij had alleen niet zoveel te zeggen.
Hij stond nog steeds achter zijn beslissing.
Vond zelf ook wel dat hij het niet echt handig had aangepakt,daar had hij ook wel spijt van.
Bergreep mij ook wel.
Daarna heb ik hem verteld waarom het voor mij zo moeilijk te accepteren is.Dit alles op een heel rustige manier.
Heb hem verteld dat ik echt dacht dat hij gewoon ff bindingangst had.Dat ik dat dacht mede door wat hij had gezegd.Heb hem gewoon op een normale manier verteld wat mijn vizie hieop was.Hij had op dat moment echt moeite om een houding te geven en gaf dat ook aan,
Hij zat op een gegeven moment gewoon heel nerveus te giegelen.Ik vroeg toen ook waarom hij dat deed hij zei dat hij het niet wist,wist niet wat hij hierop terug moest zeggen behalve dat ik zeer waarschijnlijk erg dicht bij de waarheid zat.
Maar dat hij er niks mee kon.
heb toen gezegd dat hij daar gewoom maar eens goed over na moest gaan denken,niet alleen voor ons maar vooral voor hemzelf.Vooral omdat hij in meerdere siuaties wegvlucht,en er verders niks meedoet.Dat hij zich best voor iedereen omzich heen kan afsluiten maar dat het dan wel erg eenzaam word.
Hij gaf mee hier ook gelijk in.
heb hem gezegd dat ik er voor hem ben als hij dat wil,dat ik er nog voor opensta en bereid ben om hier verder over te praten als hij dat wil.
Hij heeft me beloofd te gaan denken en dat als hij gaat twijfelen hij me belt.
Ik zie het wel,tijd zal het leren.Ben niet van plan naast de telefoon te gaan zitten ofzo.
Maar ben wel blij dat we nu op een normale manier,zonder drama's dit een beetje hebben uitgepraat.
