Broertje niet meer in mijn huis laten

Ik ben een 29 jarige vrouw en op dit moment 17 weken zwanger. Ik woon samen met mijn man en mijn zoontjes van 7 en 3 jaar oud.
Wij zijn sinds een jaar of 4 geleden geëmigreerd naar een land ongeveer 2 uurtjes vliegen vanaf Nederland.

Wij bezoeken mijn moeder en broertje ( 13 jaar oud ) elk jaar in NL en is elk jaar DRAMA. Ik zal even de vorige kerstvakantie kort omschrijven.
We verbleven 2 weken bij mijn moeder en broertje en de eerste paar dagen gingen redelijk goed. Ik heb wat uitjes ingepland voor de kinderen om te doen die ook leuk waren voor mijn broertjes leeftijd. Echter, toen ik naast hem zat in de auto zag ik dat hij zijn vriendin appte dat hij echt geen zin had om met zijn - stomme - neefje naar een trampoline park te gaan. Oke, puberteit dacht ik. Lekker zo gelaten en gedaan alsof ik het niet heb gelezen. Bij het trampoline park ging het raar, mijn broertje was soms wel een uur ineens foetsie waardoor mijn zoontje lange tijd alleen speelde of een kwartier lang opzoek was naar mijn broertje. Heb ik ook lekker laten gaan. Misschien had hij er geen zin in toch.

Eenmaal thuis was mijn broertje afstandelijk, ik had snacks gehaald en spellen in huis gehaald om te spelen maar daar had hij allemaal geen zin in. Geen probleem. We zijn de dag erna wezen karten en dat ging ook prima.

Op dag 4 brak de hel los, en dit is iets wat elk jaar terug komt - fysieke agressie naar mijn oudste zoon toe.
Zitten we op de bank, krijgt mijn broertje een discussie met mijn zoontje dat mijn zoontje te dichtbij zit. Oh, sorry zegt mijn zoontje maar mijn iPad zit vast aan de lader en ik kan niet meer opschuiven.
' Kan me niks schelen' en duwt mijn zoontje zo van de sofa af waardoor mijn zoontje zijn hoofd stoot aan de punt van de tafel. Mijn zoontje zegt niks en komt naast mij zitten vraagt of ik naar zijn hoofd wil kijken.

Dag 5. De volgende ochtend heb ik terwijl mijn broertje tanden staat te poetsen gezegd - Schat, ik vind dit echt niet leuk dat je hem van de bank heb geduwd. - Ja moest ie maar opschuiven, heb ik niet expres gedaan. - Ja maar dat is toch niet normaal wat je deed? - JA hij doet altijd zo stoer.
Mijn broertje doet de kraan hard open zodat hij mij niet meer kan horen. Terwijl ik de kraan weer dichtdraai houd hij mijn hand vast en knijpt er keihard in. Ik probeer met mijn andere hand mijn hand los te rukken maar nu grijpt hij ook de andere hand vast en duwt mij de gang op waar hij probeert mij de trap af te duwen. Mijn man ziet dit en rukt me los van mijn broertje. Een uur later bied mijn broertje zijn excuses aan aan mij en mijn zoontje en we gaan lunchen. Tijdens het lunchen geeft mijn zoontje niet op tijd de boter aan en maakt hij mijn zoontje uit voor k**** kind.

Weer ruzie.

De dagen erna gaan net zo. Mijn man en ik zijn een dagje weggegaan en hebben ons zoontje bij mijn moeder gelaten. Waarschijnlijk was mijn moeder boodschappen gaan doen en heeft ze de jongeste van 3 meegenomen maar mijn zoon van 7 thuis gelaten met mijn broertje. Een uur later belt mijn zoontje mij huilend op dat hij verstopt zit in de kast want mijn broertje wilt hem slaan. Op de achtergrond hoor ik keihard gebonk. Ik vertel hem dat hij in de kast moet blijven zitten en heb ik mijn moeder gebeld die vertelde dat ze pas net 3 minuten het huis heeft verlaten. Reden voor deze ruzie was niet duidelijk mar het interesseert mij nu ook niet. Ik vind dit dus echt niet kunnen.

Vorige jaar was het precies zo en heeft mijn broertje mijn zoontje toen ook een K - kind genoemd en geslagen tijdens een verjaardagsfeestje van een vriendin toen ik in NL en basically haar bday verpest.
Ook de jaren hiervoor toen ze bij mij langskwamen was een drama. Elke keer wordt er ruzie gezocht, Ja mijn zoontje snurkt te hard, het eten is niet lekker, mijn badkamer is te lelijk etc etc etc. Zullen we naar buiten gaan? Nee. Zullen we een film kijken? Nee. Heb je zin in Chinees dan? Nee.

Hoe mijn moeder hier over denkt? Ze denkt dat mijn broertje jaloers is op mijn zoontje, die hun letterlijk maar 2 weken per jaar zien. Ze vind dat mijn broertje nog maar een kind is en wel gaat veranderen
Trek ik iemand voor ? Nee, ik neem mijn broertje overal mee naar toe, Madurodam, karten, trampoline springen, mee uit eten. Ik doe als we in Nederland zijn NIETS alleen met mijn zoontje en altijd alles met mijn zoontje + mijn broertje. En heb zelfs 1 op 1 tijd gehad met mijn broertje in de bioscoop omdat die film voor oudere kinderen was. Ik app hem elke week en vraag hem hoe het gaat met school als hij vragen heeft kan hij altijd bellen of bij mij terecht

Nu ik terug ben ik mijn ' eigen land' wordt ik elke maand wel geappt door mijn moeder en mijn broertje dat ze weer eens ruzie hebben samen waar ik geen raad mee heb. Mijn broertje is achterdochtig als mijn moeder mij een keer Facetimed - Ja, je gaat zeker roddelen over mij - wordt er dan gezegd etc.

Nu is het Juli en twee weken geleden belde mijn moeder mij overstuur dat mijn broertje haar een idiote vrouw heeft genoemd en dat ze bezeten is door de duivel tijdens hun vakantie in Duitsland en haar heeft geschopt tegen haar knieën aan waardoor ze op de grond viel. De vakantie was toen heel gauw over waarop mijn moeder hem vroeg waarom hij zo agressief word. ' Ik heb toch niet gevraagd om een vakantie met jou, dom wijf ' was dan zijn antwoord.

Mijn broertje loopt bij een psycholoog al een half jaar en ik heb gezegd dat ze contact met haar moet opnemen. Toen vertelde mijn moeder dat als ze met mijn zoontje aan de telefoon zit mijn broertje OOK achterdochtig wordt en niet begrijpt waarom mijn moeder - zoveel van haaar kleinkinderen - houdt.



Mijn moeder en broertje zouden tijdens de herfstvakantie mij bezoeken maar ik heb eerlijk tegen mijn moeder verteld dat mijn zoontje en mijn man dit niet meer zien zitten en al helemaal niet terwijl ik zwanger ben. Oke, dan komen we wel tijdens de bevalling stelde ze voor. Ik heb toen gezegd dat ze wel welkom is, maar niet met mijn broertje. - Ook heb ik verteld dat ze mij of mijn zoontje niet meer moet bellen in bijzijn van mijn broertje want dit lijdt tot argwaan. - Omdat het elk jaar het zelfde liedje is en mijn zoontje ontzettend bang is geworden voor mijn broertje ( Even voor de beeldvorming, mijn broertje is 1.75 en best een zware jongen daarin tegen is mijn zoon 1.27) en ik geen zin heb om nogmaals aangevallen te worden en al helemaal niet terwijl ik zwanger ben.

Mijn moeder is nu boos, praat niet meer met mij en ik heb nogmaals gezegd dat ze welkom is en dat ik graag iets leuks met haar hier zou willen doen aangezien ik zelf al niet zo grote vriendengroep heb hier tijdens mijn zwangerschap. Mijn vorige zwangerschap leide tot een miskraam bij 15 weken en ik kan wel wat extra steun en afleiding gebruiken bij deze zwangerschap. Nu weigert ze te komen en verteld ze mij dat het ALTIJD mijn broertje blijft en mijn deur ALTIJD open zou moeten staan voor haar.
Ik zit hier echt mee en heb de afgelopen twee dagen niet kunnen slapen nadat ik haar de waarheid heb verteld.

Ik heb mijn zoontje en mijn man beloofd dat mijn broertje alleen zou komen als zijn gedrag zou veranderen want geen van hun heeft zin in een nieuwe drama rond mijn kraamtijd

Ben ik onredelijk? Heb ik een punt? Dit is toch geen normaal gedrag?

Dahlia74 schreef: ↑

24-07-2023 10:46

Doe wat aan de dynamiek tussen je moeder en jouw omtrent je broertje. Jij bent niet zijn opvoeder en de hulpverlener van je moeder. J e moeder moet bij anderen aankloppen voor hulp en ondersteuning. Niet steeds jou bellen als je broer weer wat heeft gedaan, verander deze dynamiek.

Ga niet meer bij je moeder in huis zitten als je daar bent en laat ze ook niet toe in jouw huis. Jij moet jouw kinderen beschermen. Een jongen van 13 kan je echter niet alleen laten, dus ik begrijp wel dat je moeder dan niet komt. Kennelijk is er geen vader in beeld?

Jawel, maar gescheiden. Hij zit elk weekend bij zijn vader. Vader doet niet veel alleen maar zeggen dat zijn zoon gek is.

Woez schreef: ↑

24-07-2023 10:45

Doen. Vier kerst en oud en nieuw dit jaar met je eigen gezin, in jullie eigen woonplaats. Gun je gezin ook fijne feestdagen dit jaar.

Ja dat gaan we zeker weten doen. Alleen jammer dat mijn moeder nu contact met mij vermijd aangezien we een goede band samen hadden.

sprankelend schreef: ↑

24-07-2023 10:49

Toch is het wat je hier zelf schrijft. Waarom was de agressie richting je zoontje gaan reden om een grens te trekken voor jou? Waarom is het nu nog steeds zo moeilijk om een grens te trekken ondanks alle escalatie?

Omdat mijn moeder elke keer maar beweert dat het gewoon een KINDERRUZIE is zoals ' heel veel kinderen, broertjes en zusjes' samen hebben. Ook omdat de psycholoog best laks hierover is en heb haar wel eens gesproken en die kwam op het zelfde neer, ach het zijn kids maar het verhaal van IK en de TRAP wel serieus nam.

Nou zijn mijn kids 3 en 7 en heb ik ze nog nooit zien vechten maar ik ben geen pro.

Quincy2 schreef: ↑

24-07-2023 10:50

Zo iemand moet jij zeker niet in de buurt willen van jouw (bijna) 3 kinderen. Daar hoef je toch niet eens over na te denken eigenlijk?

Ja, je hebt gelijk. Ik heb er te lang mee gewacht en voel me daar zeker ook schuldig over naar mijn zoon toe. Ik zal mijn gezin in bescherming nemen en de rust gunnen. Ik heb sowieso geen behoefte aan om mijn broertje te zien en wilde van een ander horen of ik nou onredelijk was omdat mijn moeder zo, zo zooo laks is over zijn gedrag en vertelt dat ik me aanstel. Mijn moeder wilt ook niet meer met mij praten en aan de ene kant ben ik blij dat ik dan nu de deur volledig kan sluiten.

Quincy2 schreef: ↑

24-07-2023 10:54

Vechten doen ze hier ook niet en ook dat respectloze taalgebruik komt hier niet voor.
Wordt er door je moeder ook niets gezegd over dat taalgebruik dan? Mag hij dat zomaar allemaal zeggen?

(Ik heb een 13-jarige en eentje die al 13 is geweest.)

Nee dat mag hij niet zeggen, maar wat wordt er gedaan? 1 dagje telefoon ingepakt en ga maar sorry zeggen. Dan gooit mijn broertje zichzelf op de grond en schreeuwt hij IEDEREEN HAAT MIJJJJJJ NIEMAND MAG MIJJJJ tot hij zijn telefoon weer terug krijgt.

Lijkt mij ook geen normaal gedrag van een 13 jarige. Maar mijn moeder zegt, jij bent een meisje, jongens zijn anders. Zucht.

BijDeLeest schreef: ↑

24-07-2023 10:56

Is geen kinderruzie wanneer het om een puber gaat en een kind van 7.
Dus laat maar lekker kletsen en neem wat stappen terug uit deze giftige relatie.

En welke psycholoog is dat? Als je daar niet rechtstreeks mee gesproken heb, dan zou ik ook met een korreltje zout nemen dat deze psycholoog daar werkelijk zo laks over is.

Ik heb daar rechtstreeks mee gesproken omdat ik wilde praten met haar over de incidenten van de kerstvakantie

+ Na dat mijn broertje mijn moeder 2 weken geleden aanviel is zij daar langsgekomen en heeft zij alleen regels rondom telefoonuren besproken en dat hij voortaan zijn eigen eten moet klaarmaken. Daarnaast nog een noodnummer gegeven voor als het uit de hand loopt. Het is een GZ kinder psycholoog

Wandelaar schreef: ↑

24-07-2023 10:59

Je probeert het probleem van je moeder op te lossen hier. Maar je hebt zelf een probleem: je eigen familie wil dit niet meer. DAT is een probleem waar jij iets mee kunt, namelijk zorgen dat jullie het leuk hebben en dus je broertje niet meer in huis. Als jouw moeder haar probleem niet oplost, en hierop reageert door ook niet meer te komen is dat jammer, maar haar keuze.

Als je partner aangeeft hier klaar mee te zijn, en het voor je kinderen niet leuk is moet je dat voor laten gaan.

Ik trek mij sowieso volledig terug uit deze situatie nu. Heb er te lang mee gewacht en teveel willen oplossen.
Eindelijk een normale kerst. Dank!

sprankelend schreef: ↑

24-07-2023 11:00

Maar waarom laat jij je moeder voor jou en voor je gezin bepalen dat dit een kinderruzie is? Waarom mag je van jezelf niet de ruimte pakken om te zeggen dat ze het kan noemen zoals ze wil, maar dat het voor JOU onacceptabel is?

I came to my senses now

Quincy2 schreef: ↑

24-07-2023 11:02

Even terug naar de bezoeken. Ze wilden in de herfstvakantie komen, maar dat zien jullie niet zitten. Dan wilde je moeder rond de bevalling komen, maar wanneer is dat? En ik neem aan dat ze dat op dit moment niet meer wil als ze niet tegen je praat?

Bevalling is in november. Nee ze praat inderdaad niet meer met mij - tot ik besluit mijn broertje weer in huis te laten - dus dat wordt op dit moment nog lang nog niet.

BijDeLeest schreef: ↑

24-07-2023 10:58

Dus je moeder komt steeds bij je klagen over haar zoon maar dan vindt ze weer dat je je aanstelt als jij problemen hebt met zijn wangedrag?

Dan nooit meer accepteren dat ze klaagt over zoon bij jou. Zodra ze begint, zou ik dat gewoon tegen haar zeggen: je vond dat ik mij aanstel als ik over zijn gedrag praat, dus laten we het er gewoon niet meer over hebben. Dan een ander onderwerp aansnijden.
Zo leert moeder ook dat ze niet wel kan komen klagen maar niet thuis geeft als jij een probleem met zijn gedrag hebt.




Dit is ook weer zo'n goed voorbeeld. Ze komt dus bij jou klagen maar jij mag dan niks zeggen.
Stop dan ook met het aanspreekpunt voor moeder zijn over haar problemen met hem.

Dankjewel !