Relaties
alle pijlers
Broertje niet meer in mijn huis laten
maandag 24 juli 2023 om 09:44
Ik ben een 29 jarige vrouw en op dit moment 17 weken zwanger. Ik woon samen met mijn man en mijn zoontjes van 7 en 3 jaar oud.
Wij zijn sinds een jaar of 4 geleden geëmigreerd naar een land ongeveer 2 uurtjes vliegen vanaf Nederland.
Wij bezoeken mijn moeder en broertje ( 13 jaar oud ) elk jaar in NL en is elk jaar DRAMA. Ik zal even de vorige kerstvakantie kort omschrijven.
We verbleven 2 weken bij mijn moeder en broertje en de eerste paar dagen gingen redelijk goed. Ik heb wat uitjes ingepland voor de kinderen om te doen die ook leuk waren voor mijn broertjes leeftijd. Echter, toen ik naast hem zat in de auto zag ik dat hij zijn vriendin appte dat hij echt geen zin had om met zijn - stomme - neefje naar een trampoline park te gaan. Oke, puberteit dacht ik. Lekker zo gelaten en gedaan alsof ik het niet heb gelezen. Bij het trampoline park ging het raar, mijn broertje was soms wel een uur ineens foetsie waardoor mijn zoontje lange tijd alleen speelde of een kwartier lang opzoek was naar mijn broertje. Heb ik ook lekker laten gaan. Misschien had hij er geen zin in toch.
Eenmaal thuis was mijn broertje afstandelijk, ik had snacks gehaald en spellen in huis gehaald om te spelen maar daar had hij allemaal geen zin in. Geen probleem. We zijn de dag erna wezen karten en dat ging ook prima.
Op dag 4 brak de hel los, en dit is iets wat elk jaar terug komt - fysieke agressie naar mijn oudste zoon toe.
Zitten we op de bank, krijgt mijn broertje een discussie met mijn zoontje dat mijn zoontje te dichtbij zit. Oh, sorry zegt mijn zoontje maar mijn iPad zit vast aan de lader en ik kan niet meer opschuiven.
' Kan me niks schelen' en duwt mijn zoontje zo van de sofa af waardoor mijn zoontje zijn hoofd stoot aan de punt van de tafel. Mijn zoontje zegt niks en komt naast mij zitten vraagt of ik naar zijn hoofd wil kijken.
Dag 5. De volgende ochtend heb ik terwijl mijn broertje tanden staat te poetsen gezegd - Schat, ik vind dit echt niet leuk dat je hem van de bank heb geduwd. - Ja moest ie maar opschuiven, heb ik niet expres gedaan. - Ja maar dat is toch niet normaal wat je deed? - JA hij doet altijd zo stoer.
Mijn broertje doet de kraan hard open zodat hij mij niet meer kan horen. Terwijl ik de kraan weer dichtdraai houd hij mijn hand vast en knijpt er keihard in. Ik probeer met mijn andere hand mijn hand los te rukken maar nu grijpt hij ook de andere hand vast en duwt mij de gang op waar hij probeert mij de trap af te duwen. Mijn man ziet dit en rukt me los van mijn broertje. Een uur later bied mijn broertje zijn excuses aan aan mij en mijn zoontje en we gaan lunchen. Tijdens het lunchen geeft mijn zoontje niet op tijd de boter aan en maakt hij mijn zoontje uit voor k**** kind.
Weer ruzie.
De dagen erna gaan net zo. Mijn man en ik zijn een dagje weggegaan en hebben ons zoontje bij mijn moeder gelaten. Waarschijnlijk was mijn moeder boodschappen gaan doen en heeft ze de jongeste van 3 meegenomen maar mijn zoon van 7 thuis gelaten met mijn broertje. Een uur later belt mijn zoontje mij huilend op dat hij verstopt zit in de kast want mijn broertje wilt hem slaan. Op de achtergrond hoor ik keihard gebonk. Ik vertel hem dat hij in de kast moet blijven zitten en heb ik mijn moeder gebeld die vertelde dat ze pas net 3 minuten het huis heeft verlaten. Reden voor deze ruzie was niet duidelijk mar het interesseert mij nu ook niet. Ik vind dit dus echt niet kunnen.
Vorige jaar was het precies zo en heeft mijn broertje mijn zoontje toen ook een K - kind genoemd en geslagen tijdens een verjaardagsfeestje van een vriendin toen ik in NL en basically haar bday verpest.
Ook de jaren hiervoor toen ze bij mij langskwamen was een drama. Elke keer wordt er ruzie gezocht, Ja mijn zoontje snurkt te hard, het eten is niet lekker, mijn badkamer is te lelijk etc etc etc. Zullen we naar buiten gaan? Nee. Zullen we een film kijken? Nee. Heb je zin in Chinees dan? Nee.
Hoe mijn moeder hier over denkt? Ze denkt dat mijn broertje jaloers is op mijn zoontje, die hun letterlijk maar 2 weken per jaar zien. Ze vind dat mijn broertje nog maar een kind is en wel gaat veranderen
Trek ik iemand voor ? Nee, ik neem mijn broertje overal mee naar toe, Madurodam, karten, trampoline springen, mee uit eten. Ik doe als we in Nederland zijn NIETS alleen met mijn zoontje en altijd alles met mijn zoontje + mijn broertje. En heb zelfs 1 op 1 tijd gehad met mijn broertje in de bioscoop omdat die film voor oudere kinderen was. Ik app hem elke week en vraag hem hoe het gaat met school als hij vragen heeft kan hij altijd bellen of bij mij terecht
Nu ik terug ben ik mijn ' eigen land' wordt ik elke maand wel geappt door mijn moeder en mijn broertje dat ze weer eens ruzie hebben samen waar ik geen raad mee heb. Mijn broertje is achterdochtig als mijn moeder mij een keer Facetimed - Ja, je gaat zeker roddelen over mij - wordt er dan gezegd etc.
Nu is het Juli en twee weken geleden belde mijn moeder mij overstuur dat mijn broertje haar een idiote vrouw heeft genoemd en dat ze bezeten is door de duivel tijdens hun vakantie in Duitsland en haar heeft geschopt tegen haar knieën aan waardoor ze op de grond viel. De vakantie was toen heel gauw over waarop mijn moeder hem vroeg waarom hij zo agressief word. ' Ik heb toch niet gevraagd om een vakantie met jou, dom wijf ' was dan zijn antwoord.
Mijn broertje loopt bij een psycholoog al een half jaar en ik heb gezegd dat ze contact met haar moet opnemen. Toen vertelde mijn moeder dat als ze met mijn zoontje aan de telefoon zit mijn broertje OOK achterdochtig wordt en niet begrijpt waarom mijn moeder - zoveel van haaar kleinkinderen - houdt.
Mijn moeder en broertje zouden tijdens de herfstvakantie mij bezoeken maar ik heb eerlijk tegen mijn moeder verteld dat mijn zoontje en mijn man dit niet meer zien zitten en al helemaal niet terwijl ik zwanger ben. Oke, dan komen we wel tijdens de bevalling stelde ze voor. Ik heb toen gezegd dat ze wel welkom is, maar niet met mijn broertje. - Ook heb ik verteld dat ze mij of mijn zoontje niet meer moet bellen in bijzijn van mijn broertje want dit lijdt tot argwaan. - Omdat het elk jaar het zelfde liedje is en mijn zoontje ontzettend bang is geworden voor mijn broertje ( Even voor de beeldvorming, mijn broertje is 1.75 en best een zware jongen daarin tegen is mijn zoon 1.27) en ik geen zin heb om nogmaals aangevallen te worden en al helemaal niet terwijl ik zwanger ben.
Mijn moeder is nu boos, praat niet meer met mij en ik heb nogmaals gezegd dat ze welkom is en dat ik graag iets leuks met haar hier zou willen doen aangezien ik zelf al niet zo grote vriendengroep heb hier tijdens mijn zwangerschap. Mijn vorige zwangerschap leide tot een miskraam bij 15 weken en ik kan wel wat extra steun en afleiding gebruiken bij deze zwangerschap. Nu weigert ze te komen en verteld ze mij dat het ALTIJD mijn broertje blijft en mijn deur ALTIJD open zou moeten staan voor haar.
Ik zit hier echt mee en heb de afgelopen twee dagen niet kunnen slapen nadat ik haar de waarheid heb verteld.
Ik heb mijn zoontje en mijn man beloofd dat mijn broertje alleen zou komen als zijn gedrag zou veranderen want geen van hun heeft zin in een nieuwe drama rond mijn kraamtijd
Ben ik onredelijk? Heb ik een punt? Dit is toch geen normaal gedrag?
Wij zijn sinds een jaar of 4 geleden geëmigreerd naar een land ongeveer 2 uurtjes vliegen vanaf Nederland.
Wij bezoeken mijn moeder en broertje ( 13 jaar oud ) elk jaar in NL en is elk jaar DRAMA. Ik zal even de vorige kerstvakantie kort omschrijven.
We verbleven 2 weken bij mijn moeder en broertje en de eerste paar dagen gingen redelijk goed. Ik heb wat uitjes ingepland voor de kinderen om te doen die ook leuk waren voor mijn broertjes leeftijd. Echter, toen ik naast hem zat in de auto zag ik dat hij zijn vriendin appte dat hij echt geen zin had om met zijn - stomme - neefje naar een trampoline park te gaan. Oke, puberteit dacht ik. Lekker zo gelaten en gedaan alsof ik het niet heb gelezen. Bij het trampoline park ging het raar, mijn broertje was soms wel een uur ineens foetsie waardoor mijn zoontje lange tijd alleen speelde of een kwartier lang opzoek was naar mijn broertje. Heb ik ook lekker laten gaan. Misschien had hij er geen zin in toch.
Eenmaal thuis was mijn broertje afstandelijk, ik had snacks gehaald en spellen in huis gehaald om te spelen maar daar had hij allemaal geen zin in. Geen probleem. We zijn de dag erna wezen karten en dat ging ook prima.
Op dag 4 brak de hel los, en dit is iets wat elk jaar terug komt - fysieke agressie naar mijn oudste zoon toe.
Zitten we op de bank, krijgt mijn broertje een discussie met mijn zoontje dat mijn zoontje te dichtbij zit. Oh, sorry zegt mijn zoontje maar mijn iPad zit vast aan de lader en ik kan niet meer opschuiven.
' Kan me niks schelen' en duwt mijn zoontje zo van de sofa af waardoor mijn zoontje zijn hoofd stoot aan de punt van de tafel. Mijn zoontje zegt niks en komt naast mij zitten vraagt of ik naar zijn hoofd wil kijken.
Dag 5. De volgende ochtend heb ik terwijl mijn broertje tanden staat te poetsen gezegd - Schat, ik vind dit echt niet leuk dat je hem van de bank heb geduwd. - Ja moest ie maar opschuiven, heb ik niet expres gedaan. - Ja maar dat is toch niet normaal wat je deed? - JA hij doet altijd zo stoer.
Mijn broertje doet de kraan hard open zodat hij mij niet meer kan horen. Terwijl ik de kraan weer dichtdraai houd hij mijn hand vast en knijpt er keihard in. Ik probeer met mijn andere hand mijn hand los te rukken maar nu grijpt hij ook de andere hand vast en duwt mij de gang op waar hij probeert mij de trap af te duwen. Mijn man ziet dit en rukt me los van mijn broertje. Een uur later bied mijn broertje zijn excuses aan aan mij en mijn zoontje en we gaan lunchen. Tijdens het lunchen geeft mijn zoontje niet op tijd de boter aan en maakt hij mijn zoontje uit voor k**** kind.
Weer ruzie.
De dagen erna gaan net zo. Mijn man en ik zijn een dagje weggegaan en hebben ons zoontje bij mijn moeder gelaten. Waarschijnlijk was mijn moeder boodschappen gaan doen en heeft ze de jongeste van 3 meegenomen maar mijn zoon van 7 thuis gelaten met mijn broertje. Een uur later belt mijn zoontje mij huilend op dat hij verstopt zit in de kast want mijn broertje wilt hem slaan. Op de achtergrond hoor ik keihard gebonk. Ik vertel hem dat hij in de kast moet blijven zitten en heb ik mijn moeder gebeld die vertelde dat ze pas net 3 minuten het huis heeft verlaten. Reden voor deze ruzie was niet duidelijk mar het interesseert mij nu ook niet. Ik vind dit dus echt niet kunnen.
Vorige jaar was het precies zo en heeft mijn broertje mijn zoontje toen ook een K - kind genoemd en geslagen tijdens een verjaardagsfeestje van een vriendin toen ik in NL en basically haar bday verpest.
Ook de jaren hiervoor toen ze bij mij langskwamen was een drama. Elke keer wordt er ruzie gezocht, Ja mijn zoontje snurkt te hard, het eten is niet lekker, mijn badkamer is te lelijk etc etc etc. Zullen we naar buiten gaan? Nee. Zullen we een film kijken? Nee. Heb je zin in Chinees dan? Nee.
Hoe mijn moeder hier over denkt? Ze denkt dat mijn broertje jaloers is op mijn zoontje, die hun letterlijk maar 2 weken per jaar zien. Ze vind dat mijn broertje nog maar een kind is en wel gaat veranderen
Trek ik iemand voor ? Nee, ik neem mijn broertje overal mee naar toe, Madurodam, karten, trampoline springen, mee uit eten. Ik doe als we in Nederland zijn NIETS alleen met mijn zoontje en altijd alles met mijn zoontje + mijn broertje. En heb zelfs 1 op 1 tijd gehad met mijn broertje in de bioscoop omdat die film voor oudere kinderen was. Ik app hem elke week en vraag hem hoe het gaat met school als hij vragen heeft kan hij altijd bellen of bij mij terecht
Nu ik terug ben ik mijn ' eigen land' wordt ik elke maand wel geappt door mijn moeder en mijn broertje dat ze weer eens ruzie hebben samen waar ik geen raad mee heb. Mijn broertje is achterdochtig als mijn moeder mij een keer Facetimed - Ja, je gaat zeker roddelen over mij - wordt er dan gezegd etc.
Nu is het Juli en twee weken geleden belde mijn moeder mij overstuur dat mijn broertje haar een idiote vrouw heeft genoemd en dat ze bezeten is door de duivel tijdens hun vakantie in Duitsland en haar heeft geschopt tegen haar knieën aan waardoor ze op de grond viel. De vakantie was toen heel gauw over waarop mijn moeder hem vroeg waarom hij zo agressief word. ' Ik heb toch niet gevraagd om een vakantie met jou, dom wijf ' was dan zijn antwoord.
Mijn broertje loopt bij een psycholoog al een half jaar en ik heb gezegd dat ze contact met haar moet opnemen. Toen vertelde mijn moeder dat als ze met mijn zoontje aan de telefoon zit mijn broertje OOK achterdochtig wordt en niet begrijpt waarom mijn moeder - zoveel van haaar kleinkinderen - houdt.
Mijn moeder en broertje zouden tijdens de herfstvakantie mij bezoeken maar ik heb eerlijk tegen mijn moeder verteld dat mijn zoontje en mijn man dit niet meer zien zitten en al helemaal niet terwijl ik zwanger ben. Oke, dan komen we wel tijdens de bevalling stelde ze voor. Ik heb toen gezegd dat ze wel welkom is, maar niet met mijn broertje. - Ook heb ik verteld dat ze mij of mijn zoontje niet meer moet bellen in bijzijn van mijn broertje want dit lijdt tot argwaan. - Omdat het elk jaar het zelfde liedje is en mijn zoontje ontzettend bang is geworden voor mijn broertje ( Even voor de beeldvorming, mijn broertje is 1.75 en best een zware jongen daarin tegen is mijn zoon 1.27) en ik geen zin heb om nogmaals aangevallen te worden en al helemaal niet terwijl ik zwanger ben.
Mijn moeder is nu boos, praat niet meer met mij en ik heb nogmaals gezegd dat ze welkom is en dat ik graag iets leuks met haar hier zou willen doen aangezien ik zelf al niet zo grote vriendengroep heb hier tijdens mijn zwangerschap. Mijn vorige zwangerschap leide tot een miskraam bij 15 weken en ik kan wel wat extra steun en afleiding gebruiken bij deze zwangerschap. Nu weigert ze te komen en verteld ze mij dat het ALTIJD mijn broertje blijft en mijn deur ALTIJD open zou moeten staan voor haar.
Ik zit hier echt mee en heb de afgelopen twee dagen niet kunnen slapen nadat ik haar de waarheid heb verteld.
Ik heb mijn zoontje en mijn man beloofd dat mijn broertje alleen zou komen als zijn gedrag zou veranderen want geen van hun heeft zin in een nieuwe drama rond mijn kraamtijd
Ben ik onredelijk? Heb ik een punt? Dit is toch geen normaal gedrag?
boterbloempie wijzigde dit bericht op 24-07-2023 10:16
Reden: extra details
Reden: extra details
0.75% gewijzigd
maandag 24 juli 2023 om 11:04
Goed zoboterbloempie schreef: ↑24-07-2023 11:01Ik trek mij sowieso volledig terug uit deze situatie nu. Heb er te lang mee gewacht en teveel willen oplossen.
Eindelijk een normale kerst. Dank!
-Dat bezorgt jou minder stress.
-Moeder leert dan ook dat haar gedrag consequenties heeft (jij bent niet langer haar aanspreekpunt als ze jou ook niet serieus neemt).
-Broertje gaat jou minder als de vijand zien.
maandag 24 juli 2023 om 11:04
boterbloempie schreef: ↑24-07-2023 10:56Nee dat mag hij niet zeggen, maar wat wordt er gedaan? 1 dagje telefoon ingepakt en ga maar sorry zeggen. Dan gooit mijn broertje zichzelf op de grond en schreeuwt hij IEDEREEN HAAT MIJJJJJJ NIEMAND MAG MIJJJJ tot hij zijn telefoon weer terug krijgt.
Lijkt mij ook geen normaal gedrag van een 13 jarige. Maar mijn moeder zegt, jij bent een meisje, jongens zijn anders. Zucht.
Dit is echt standaard kindergedrag. Een kind doet namelijk wat werkt. Dit werkt voor je broer.
maandag 24 juli 2023 om 11:07
Prima. Laat het haar lekker uitzoeken zeg.boterbloempie schreef: ↑24-07-2023 11:03Bevalling is in november. Nee ze praat inderdaad niet meer met mij - tot ik besluit mijn broertje weer in huis te laten - dus dat wordt op dit moment nog lang nog niet.
Vind haar hier het hoofdprobleem. Zij komt steeds met haar sores over hem bij jou, maar wil dan wel dat jij alles van hem accepteert.
Kan me voorstellen dat jouw man sowieso niet elk jaar zin heeft om naar een ander land te gaan voor kerst om jouw familie te bezoeken, laat staan als het dan ook nog een familie met zoveel problemen is.
Overigens, zij wil met broertje naar jullie komen, maar wil broertje dat wel? Lijkt me niet.
Zou haar in haar sop gaar laten koken. Focus je op je familie en op andere leuke mensen die je kent waar je nu bent.
En bemoei je voortaan niet meer met de dynamiek in moeder's gezin.
bijdeleest wijzigde dit bericht op 24-07-2023 11:08
5.60% gewijzigd
maandag 24 juli 2023 om 11:08
OK. Laat ze lekker. Richt je op jouw gezin en je zwangerschap.boterbloempie schreef: ↑24-07-2023 11:03Bevalling is in november. Nee ze praat inderdaad niet meer met mij - tot ik besluit mijn broertje weer in huis te laten - dus dat wordt op dit moment nog lang nog niet.
Ik zou toch wel minstens een jaartje pauze nemen van deze mensen en je moeder pas weer zien als ze normaal doet via bellen/facetimen, en dan alleen als 1 van de partijen in een hotel zit. Je broertje zou ik de komende járen niet over laten komen. Ook niet in een hotel. Blijkbaar is het voor hem totaal niet leuk, dus dan moet hij maar gewoon thuisblijven. Als hij jullie blijkt te missen ondanks zijn gedrag, kan hij eerst beginnen met bellen, toch?
maandag 24 juli 2023 om 11:17
(Nog niet verder gelezen.)boterbloempie schreef: ↑24-07-2023 10:51Omdat mijn moeder elke keer maar beweert dat het gewoon een KINDERRUZIE is zoals ' heel veel kinderen, broertjes en zusjes' samen hebben. Ook omdat de psycholoog best laks hierover is en heb haar wel eens gesproken en die kwam op het zelfde neer, ach het zijn kids maar het verhaal van IK en de TRAP wel serieus nam.
Nou zijn mijn kids 3 en 7 en heb ik ze nog nooit zien vechten maar ik ben geen pro.
Het zijn geen broertjes. Het zijn kinderen die elkaar maar een paar weken per jaar zien en dan ineens heel intensief. Ik kan me best voorstellen dat jouw broer het lastig vindt als er ineens dagenlang twee kleuters op zijn bank zitten. Natuurlijk zou hij daar heel anders op moeten reageren, maar de irritatie snap ik wel. Aparte woonruimte zoeken dus, die weken.
Ik ben het wel eens met de anderen. Jij wordt een soort mede-moeder door de manier waarop moeder jou erin betrekt. En je bent zijn moeder niet. Jouw man is zijn vader niet. Jullie moeten natuurlijk je eigen kinderen beschermen, maar de opvoeding van broer is niet jullie taak.
Als je moeder rondom de bevalling over wil komen, hoeft je broer toch niet alleen thuis te blijven? Hij heeft gewoon een vader waar hij kan 'logeren'.
lariba wijzigde dit bericht op 24-07-2023 11:21
7.39% gewijzigd
maandag 24 juli 2023 om 11:18
Ik schat de kans groot in dat dit verder gaat escaleren en moeder dan weer bij je aanklopt in paniek.boterbloempie schreef: ↑24-07-2023 10:59
+ Na dat mijn broertje mijn moeder 2 weken geleden aanviel is zij daar langsgekomen
Ga je er dan toch niet in mengen: zeg dat je het niet meer weet en dat ze professionele hulp moet inschakelen.
Blijf dat herhalen.
Wordt ze dan boos, dan zou ik ook gewoon zeggen dat ze niet wil dat jij hem begrenst en dat ze dus beter professionele hulp kan inschakelen.
maandag 24 juli 2023 om 11:21
TO, goed dat je inmiddels doorziet dat sommige issues niet aan jou zijn om op te lossen. Ik denk dat je jouw verschillende rollen onbewust door elkaar bent gaan gebruiken (en jouw moeder ook).
Jij hebt bijv. deze rollen.
Dochter, zus, echtgenote, moeder.
Bevind je je in gezelschap van je moeder en broertje, pas dan op dat je niet gaat moederen over je broertje. Dat ligt wel op de loer gezien jullie grote leeftijdsverschil. De issues van jouw broertje zijn niet aan jou om op te lossen, maar aan hemzelf en jullie eigen moeder.
En jouw moeder moet inzien dat jij niet haar vriendin/mede-moeder bent in deze situatie, maar haar dochter en de zus van je broertje. Opvoedissues moet ze dus niet met jou bespreken.
En in jouw rol als echtgenote en moeder heb jij weer de verantwoordelijkheid te zorgen dat jouw eigen gezin nu prioriteit heeft qua veiligheid en grenzen. En als dat ten koste gaat van de band met je moeder, omdat zij weigert haar rol in te nemen, dan zij het zo. Heel triest, maar níet jouw probleem. Jouw probleem is dat je in alle gevallen de goede lieve vrede wil bewaren en dat gaat niet in deze situatie.
Dat allemaal gezegd hebbende heb ik wel medelijden met je broertje, ookal is hij de agressor hierin. Ik hooo dat hij de hulp en begeleiding gaat krijgen die nodig is, zodat hij de rust gaat vinden die hij verdient.
Sterkte, geen makkelijke situatie lijkt me.
Maar je eigen gezin verdient ook rust en een fijne drama/agressieloze Kerst.
Jij hebt bijv. deze rollen.
Dochter, zus, echtgenote, moeder.
Bevind je je in gezelschap van je moeder en broertje, pas dan op dat je niet gaat moederen over je broertje. Dat ligt wel op de loer gezien jullie grote leeftijdsverschil. De issues van jouw broertje zijn niet aan jou om op te lossen, maar aan hemzelf en jullie eigen moeder.
En jouw moeder moet inzien dat jij niet haar vriendin/mede-moeder bent in deze situatie, maar haar dochter en de zus van je broertje. Opvoedissues moet ze dus niet met jou bespreken.
En in jouw rol als echtgenote en moeder heb jij weer de verantwoordelijkheid te zorgen dat jouw eigen gezin nu prioriteit heeft qua veiligheid en grenzen. En als dat ten koste gaat van de band met je moeder, omdat zij weigert haar rol in te nemen, dan zij het zo. Heel triest, maar níet jouw probleem. Jouw probleem is dat je in alle gevallen de goede lieve vrede wil bewaren en dat gaat niet in deze situatie.
Dat allemaal gezegd hebbende heb ik wel medelijden met je broertje, ookal is hij de agressor hierin. Ik hooo dat hij de hulp en begeleiding gaat krijgen die nodig is, zodat hij de rust gaat vinden die hij verdient.
Sterkte, geen makkelijke situatie lijkt me.
Maar je eigen gezin verdient ook rust en een fijne drama/agressieloze Kerst.
maandag 24 juli 2023 om 11:21
Ik vind het al opvallend dat jij jezelf moet afvragen of je iemand voortrekt. Je broertje is je kind niet. Natuurlijk breng je tijd met hem door, maar jij hebt twee veel jongere kinderen, het lijkt me logisch dat je je op die kinderen richt. Dit hele verhaal komt over alsof er wel van je wordt verwacht dat jij je broertje als een soort derde (straks vierde) kind behandelt en vooral moet zorgen dat hij het naar zijn zin heeft als jij met jouw kinderen op stap bent.
Hij doet je kind pijn, hij is agressief en je kind is bang voor hem, genoeg redenen om niet meer af te spreken. Zelfs een huisje/hotel zou ik niet meer doen, dan kom je alsnog bij elkaar over de vloer en ik zou hem even helemaal niet meer willen zien.
Dat je moeder dit een normale kinderruzie noemt, vind ik al heel veelzeggend. Dat is het echt niet, met dit leeftijdsverschil, en nogmaals, deze kinderen groeien helemaal niet op als broertjes en zíjn ook geen broertjes. Het komt echt over alsof zij verwacht dat je je broertje als zoon behandelt.
Hij doet je kind pijn, hij is agressief en je kind is bang voor hem, genoeg redenen om niet meer af te spreken. Zelfs een huisje/hotel zou ik niet meer doen, dan kom je alsnog bij elkaar over de vloer en ik zou hem even helemaal niet meer willen zien.
Dat je moeder dit een normale kinderruzie noemt, vind ik al heel veelzeggend. Dat is het echt niet, met dit leeftijdsverschil, en nogmaals, deze kinderen groeien helemaal niet op als broertjes en zíjn ook geen broertjes. Het komt echt over alsof zij verwacht dat je je broertje als zoon behandelt.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
maandag 24 juli 2023 om 11:26
maandag 24 juli 2023 om 11:38
Dat is een mooie, redelijke oplossing, maar TO's moeder vind ik niet redelijk.
Ze wil wel steeds klagen over haar zoon, maar wil wel dat TO en haar familie allerlei rare dingen accepteren van zoon.
Dus is het beste voor TO om heel wat stappen terug te nemen uit die situatie.
En dus ook als moeder gestressed belt over wat voor escalatie er nu weer heeft plaatsgevonden (schat de kans heel groot dat dit een keer gebeurt): niet mee bemoeien en hoogstens zeggen dat ze professionele hulp moet zoeken.
maandag 24 juli 2023 om 11:41
Je eigen veiligheid en die van je kinderen hebben gewoon prioriteit. Dus je broertje komt er gewoon niet in bij je. Zo kort en zakelijk zou ik het ook brengen aan je moeder. Zonder enig verwijt richting haar verder, maar hij is niet meer welkom.
Dat zou ik hem zelf trouwens ook melden. Dat zijn gedrag onacceptabel is en dat hij daarom niet meer welkom is en dat je hoopt dat hij met zijn gedrag aan de slag gaat. Maar ik denk niet dat je op dat punt iets moet verwachten als ik zijn vader en moeder zo hoor over hem. Maar daar heb jij verder niets mee te maken of enige verantwoordelijkheid in. Het is gewoon zoals het is. Je moeder brengt zoon maar naar zijn vader als ze je wil bezoeken.
Dat zou ik hem zelf trouwens ook melden. Dat zijn gedrag onacceptabel is en dat hij daarom niet meer welkom is en dat je hoopt dat hij met zijn gedrag aan de slag gaat. Maar ik denk niet dat je op dat punt iets moet verwachten als ik zijn vader en moeder zo hoor over hem. Maar daar heb jij verder niets mee te maken of enige verantwoordelijkheid in. Het is gewoon zoals het is. Je moeder brengt zoon maar naar zijn vader als ze je wil bezoeken.
maandag 24 juli 2023 om 11:44
Het lijkt me een goede eerste stap dat jullie niet meer in het huis van je moeder bivakkeren als je in Nederland bent. Wat dat betreft geef ik je man gelijk: de vakantie is voor niemand leuk op deze manier en dus geen vakantie.
Je broertje gedraagt zich als een dwarse puber die zich afreageert op jouw zoontje. Dat hij zich afzet, is niet zo raar. De manier waarop gaat te ver en is aan je moeder om te begrenzen. Doet ze dat niet, dan kies jij (of je man in dit geval) ervoor om niet meer te komen logeren. Ga niet op de stoel van de opvoeder zitten. Dan heeft broertje twee (+ man = 3) volwassenen “tegen” zich tijdens een vakantie waarin hij het waarschijnlijk ook gewoon leuk wil hebben. Heeft iemand hem überhaupt gevraagd of hij mee wil naar dit soort uitstapjes? Het klinkt alsof je het allemaal goed hebt bedoeld door rekening houden met hem en uitstapjes te verzinnen die voor hem ook leuk zijn. Maar tegelijkertijd leest het ook alsof je van hem jouw derde (straks vierde) kind hebt gemaakt in plaats van een broertje met eigen ouders en een eigen belevingswereld.
En je moeder zit natuurlijk in een lastig parket: ze zal zich gedwongen voelen in te kiezen tussen haar kinderen. Ik denk dat haar reactie “het is een kinderruzie” haar manier is om het probleem te bagataliseren, zodat ze niet hoeft te kiezen tussen jou (en je gezin) en haar zoon. Een beetje slappe houding, maar wel begrijpelijk.
Ik vind het vooral gek dat je moeder stelt dat broertje mee moet als ze bij jou op visite gaat. Ik snap wel dat hij niet alleen thuis kan blijven, maar ziet broertje het überhaupt zelf zitten om mee te komen? Wederom: wordt hij hierin betrokken? M.I is hij op een leeftijd dat het totaal zinloos is om hem mee te trekken naar iets waar hij duidelijk geen zin in heeft. En zeker zoiets als een vakantie of een lang familiebezoek (lees de topics over dwarse pubers tijdens de vakantie)
Wellicht helpt het door niet te stellen dat jij/jullie broertje niet in huis willen, maar het juist via broertje zelf te spelen: wat wil hij? Wil hij überhaupt langskomen? Wat voor idee heeft hij daarbij? En is dat realistisch? Als heel duidelijk wordt dat er voor broertje niets te halen is bij jullie, is het voor je moeder wellicht ook makkelijker om te accepteren dat “allemaal samen” gewoon niet realistisch is.
Tot slot: dat ze nu geen contact wil, zou ik even zo laten. Ik kan me voorstellen dat iedereen behoorlijk emotioneel is onder de situatie en dat het wat tijd nodig heeft om aan “het nieuwe normaal” (= we zijn nu eenmaal geen happy family met z’n allen) te wennen.
Je broertje gedraagt zich als een dwarse puber die zich afreageert op jouw zoontje. Dat hij zich afzet, is niet zo raar. De manier waarop gaat te ver en is aan je moeder om te begrenzen. Doet ze dat niet, dan kies jij (of je man in dit geval) ervoor om niet meer te komen logeren. Ga niet op de stoel van de opvoeder zitten. Dan heeft broertje twee (+ man = 3) volwassenen “tegen” zich tijdens een vakantie waarin hij het waarschijnlijk ook gewoon leuk wil hebben. Heeft iemand hem überhaupt gevraagd of hij mee wil naar dit soort uitstapjes? Het klinkt alsof je het allemaal goed hebt bedoeld door rekening houden met hem en uitstapjes te verzinnen die voor hem ook leuk zijn. Maar tegelijkertijd leest het ook alsof je van hem jouw derde (straks vierde) kind hebt gemaakt in plaats van een broertje met eigen ouders en een eigen belevingswereld.
En je moeder zit natuurlijk in een lastig parket: ze zal zich gedwongen voelen in te kiezen tussen haar kinderen. Ik denk dat haar reactie “het is een kinderruzie” haar manier is om het probleem te bagataliseren, zodat ze niet hoeft te kiezen tussen jou (en je gezin) en haar zoon. Een beetje slappe houding, maar wel begrijpelijk.
Ik vind het vooral gek dat je moeder stelt dat broertje mee moet als ze bij jou op visite gaat. Ik snap wel dat hij niet alleen thuis kan blijven, maar ziet broertje het überhaupt zelf zitten om mee te komen? Wederom: wordt hij hierin betrokken? M.I is hij op een leeftijd dat het totaal zinloos is om hem mee te trekken naar iets waar hij duidelijk geen zin in heeft. En zeker zoiets als een vakantie of een lang familiebezoek (lees de topics over dwarse pubers tijdens de vakantie)
Wellicht helpt het door niet te stellen dat jij/jullie broertje niet in huis willen, maar het juist via broertje zelf te spelen: wat wil hij? Wil hij überhaupt langskomen? Wat voor idee heeft hij daarbij? En is dat realistisch? Als heel duidelijk wordt dat er voor broertje niets te halen is bij jullie, is het voor je moeder wellicht ook makkelijker om te accepteren dat “allemaal samen” gewoon niet realistisch is.
Tot slot: dat ze nu geen contact wil, zou ik even zo laten. Ik kan me voorstellen dat iedereen behoorlijk emotioneel is onder de situatie en dat het wat tijd nodig heeft om aan “het nieuwe normaal” (= we zijn nu eenmaal geen happy family met z’n allen) te wennen.
maandag 24 juli 2023 om 11:56
Dat is niet aan jou, jij bent niet zijn opvoeder. Stop hier mee, het is echt een probleem tussen hem en zijn moeder. Je moeder zal daar extra ondersteuning voor aan moeten vragen ipv jou steeds daarmee te belasten. Als je haar weer spreekt laat haar dan weten dat je je hier niet meer mee wilt bemoeien en dat ze andere ondersteuning moet zoeken om haar hart te luchten.boterbloempie schreef: ↑24-07-2023 10:59Ik heb daar rechtstreeks mee gesprokenomdat ik wilde praten met haar over de incidenten van de kerstvakantie
+ Na dat mijn broertje mijn moeder 2 weken geleden aanviel is zij daar langsgekomen en heeft zij alleen regels rondom telefoonuren besproken en dat hij voortaan zijn eigen eten moet klaarmaken. Daarnaast nog een noodnummer gegeven voor als het uit de hand loopt. Het is een GZ kinder psycholoog
Bescherm je eigen kinderen, je eigen gezin.
maandag 24 juli 2023 om 12:13
Je man heeft echt groot gelijk, je moet niet elke keer je gezin dwingen om daar heen te gaan terwijl je weet dat je broertje niet veranderd is.
"Ja hij is nu 14"
En volgend jaar is hij 15. En je doet alsof met dat getal iets veranderd is.
Je man heeft echt gelijk, ga eens niet proberen het lieve gezinnetje te spelen, kies eens voor je eigen gezin.
En ja, je broertje is onbegrepen - die vergelijking met dat hij voor een etalage staat en naar binnen kijkt hoe het óók kan, maar het zelf niet voor elkaar krijgt: Dat kan best eens kloppen.
Maar jij gaat dat niet oplossen door daar met kerst heen te gaan.
Jij verwart een gezellige kerst met het oplossen van de structurele problemen in dat gezin (waar jij maar twee weken per jaar bent). Jij denkt dat je allebei tegelijk kunt doen: Twee weken gezelligheid én hun problemen oplossen.
En dat kun je niet.
"Ja hij is nu 14"
En volgend jaar is hij 15. En je doet alsof met dat getal iets veranderd is.
Je man heeft echt gelijk, ga eens niet proberen het lieve gezinnetje te spelen, kies eens voor je eigen gezin.
En ja, je broertje is onbegrepen - die vergelijking met dat hij voor een etalage staat en naar binnen kijkt hoe het óók kan, maar het zelf niet voor elkaar krijgt: Dat kan best eens kloppen.
Maar jij gaat dat niet oplossen door daar met kerst heen te gaan.
Jij verwart een gezellige kerst met het oplossen van de structurele problemen in dat gezin (waar jij maar twee weken per jaar bent). Jij denkt dat je allebei tegelijk kunt doen: Twee weken gezelligheid én hun problemen oplossen.
En dat kun je niet.
Geef mensen geen informatie waar ze niet mee om kunnen gaan.
maandag 24 juli 2023 om 12:37
Fysieke agressie is wel heel wat stappen verder dan de dwarse puber.hadea1 schreef: ↑24-07-2023 11:44Het lijkt me een goede eerste stap dat jullie niet meer in het huis van je moeder bivakkeren als je in Nederland bent. Wat dat betreft geef ik je man gelijk: de vakantie is voor niemand leuk op deze manier en dus geen vakantie.
Je broertje gedraagt zich als een dwarse puber die zich afreageert op jouw zoontje. Dat hij zich afzet, is niet zo raar. De manier waarop gaat te ver en is aan je moeder om te begrenzen. Doet ze dat niet, dan kies jij (of je man in dit geval) ervoor om niet meer te komen logeren. Ga niet op de stoel van de opvoeder zitten. Dan heeft broertje twee (+ man = 3) volwassenen “tegen” zich tijdens een vakantie waarin hij het waarschijnlijk ook gewoon leuk wil hebben. Heeft iemand hem überhaupt gevraagd of hij mee wil naar dit soort uitstapjes? Het klinkt alsof je het allemaal goed hebt bedoeld door rekening houden met hem en uitstapjes te verzinnen die voor hem ook leuk zijn. Maar tegelijkertijd leest het ook alsof je van hem jouw derde (straks vierde) kind hebt gemaakt in plaats van een broertje met eigen ouders en een eigen belevingswereld.
En je moeder zit natuurlijk in een lastig parket: ze zal zich gedwongen voelen in te kiezen tussen haar kinderen. Ik denk dat haar reactie “het is een kinderruzie” haar manier is om het probleem te bagataliseren, zodat ze niet hoeft te kiezen tussen jou (en je gezin) en haar zoon. Een beetje slappe houding, maar wel begrijpelijk.
Ik vind het vooral gek dat je moeder stelt dat broertje mee moet als ze bij jou op visite gaat. Ik snap wel dat hij niet alleen thuis kan blijven, maar ziet broertje het überhaupt zelf zitten om mee te komen? Wederom: wordt hij hierin betrokken? M.I is hij op een leeftijd dat het totaal zinloos is om hem mee te trekken naar iets waar hij duidelijk geen zin in heeft. En zeker zoiets als een vakantie of een lang familiebezoek (lees de topics over dwarse pubers tijdens de vakantie)
Wellicht helpt het door niet te stellen dat jij/jullie broertje niet in huis willen, maar het juist via broertje zelf te spelen: wat wil hij? Wil hij überhaupt langskomen? Wat voor idee heeft hij daarbij? En is dat realistisch? Als heel duidelijk wordt dat er voor broertje niets te halen is bij jullie, is het voor je moeder wellicht ook makkelijker om te accepteren dat “allemaal samen” gewoon niet realistisch is.
Tot slot: dat ze nu geen contact wil, zou ik even zo laten. Ik kan me voorstellen dat iedereen behoorlijk emotioneel is onder de situatie en dat het wat tijd nodig heeft om aan “het nieuwe normaal” (= we zijn nu eenmaal geen happy family met z’n allen) te wennen.
maandag 24 juli 2023 om 13:37
Waar komt jouw behoefte vandaan om zo krampachtig je broertje erbij te slepen? Ik snap niet dat je daar twee weken in huis gaat zitten en álles met hem erbij doet. Jij hebt je eigen kinderen. Zorg voor een eigen verblijfplaats als je naar Nederland komt en ga niet zo op de lip van je broertje zitten.
En laat moeder weten dat ze welkom is, maar wel op voorwaarden. Die voorwaarde zou wat mij betreft zijn dat ook zij een eigen verblijfplaats regelt en dat jullie elkaar alleen op afspraak zien. Broertje kan er dan gewoon bij zijn als je moeder dat wil, en jij zorgt dat jouw kinderen dan niet belaagd worden (en/of gewoon thuis zijn en jij buitenshuis afspreekt).
En laat moeder weten dat ze welkom is, maar wel op voorwaarden. Die voorwaarde zou wat mij betreft zijn dat ook zij een eigen verblijfplaats regelt en dat jullie elkaar alleen op afspraak zien. Broertje kan er dan gewoon bij zijn als je moeder dat wil, en jij zorgt dat jouw kinderen dan niet belaagd worden (en/of gewoon thuis zijn en jij buitenshuis afspreekt).
maandag 24 juli 2023 om 14:12
S-Groot schreef: ↑24-07-2023 13:37Waar komt jouw behoefte vandaan om zo krampachtig je broertje erbij te slepen? Ik snap niet dat je daar twee weken in huis gaat zitten en álles met hem erbij doet. Jij hebt je eigen kinderen. Zorg voor een eigen verblijfplaats als je naar Nederland komt en ga niet zo op de lip van je broertje zitten.
En laat moeder weten dat ze welkom is, maar wel op voorwaarden. Die voorwaarde zou wat mij betreft zijn dat ook zij een eigen verblijfplaats regelt en dat jullie elkaar alleen op afspraak zien. Broertje kan er dan gewoon bij zijn als je moeder dat wil, en jij zorgt dat jouw kinderen dan niet belaagd worden (en/of gewoon thuis zijn en jij buitenshuis afspreekt).
Klinkt misschien heel onlogisch maar het is mijn broertje die elke vakantie vraagt wanneer we komen. Ook het karten wat we deden, was zijn idee.
Vanaf de herfstvakantie 2022 heeft ie me zelfs een foto gestuurd van een ‘ aftelapp’ en appt hij me elke dag met nog 63 dagen, nog 62 dagen’. En heeft me zelfs een zak met snoep en chocola na schooltijd meegebracht van de AH naast zijn school, voor als ik aan kwam op Schiphol. Ik heb daarom ook het gevoel dat ik tegen 2 gezichten aankijk Ofzo. En als ik ergens een signaal had gekregen dat hij niet leuk zou vinden dat wij zouden komen had ik natuurlijk niet langs geweest.
maandag 24 juli 2023 om 14:22
Je klinkt als een hele lieve zus. En ik vind het logisch dat je hem er ook bij wil betrekken. Het is gewoon je kleine broertje die je waarschijnlijk al minder zag dan je zou willen door de woonsituatie. Dus heerlijk om hem dan te verwennen met leuke uitstapjes. Ik zou dat ook gedaan hebben.
Ontzettend jammer en verdrietig dat om wat voor reden dan ook het nu gewoon niet goed gaat met hem. Dat maakt de situatie anders en je moet nu voor je kinderen en jezelf kiezen en afstand nemen. Hoe pijnlijk dat ook is.
Ontzettend jammer en verdrietig dat om wat voor reden dan ook het nu gewoon niet goed gaat met hem. Dat maakt de situatie anders en je moet nu voor je kinderen en jezelf kiezen en afstand nemen. Hoe pijnlijk dat ook is.
maandag 24 juli 2023 om 14:50
Zou het nog kunnen dat hij ook om een andere reden jaloers is op jouw kinderen? Jij was 16 toen hij geboren werd, ik gok dat jij de eerste 6-8 jaar van zijn leven ook een soort tweede moeder bent geweest. En dan ga jij weg en krijg je in zijn plaats 2/3 eigen kinderen die ineens allemaal voorgaan op hem. En dan kom je eindelijk eens een keer thuis - waar hij dus kennelijk wel naar uitkijkt - zijn die kleintjes er ook weer bij.
Maar goed, het doet er ook eigenlijk niet toe. Al zou je dit wel een keer op een rustige manier kunnen bespelen als je de kans krijgt. Maar jouw eerste verantwoordelijkheid ligt bij je eigen gezin. En zijn gedrag is gewoon niet OK.
Ik zou trouwens niet te vaak zeggen dat je man en kind niet willen komen. Dan worden zij weer het zwarte schaap. Zeg gewoon WIJ willen in de huidige situatie niet komen.
Maar goed, het doet er ook eigenlijk niet toe. Al zou je dit wel een keer op een rustige manier kunnen bespelen als je de kans krijgt. Maar jouw eerste verantwoordelijkheid ligt bij je eigen gezin. En zijn gedrag is gewoon niet OK.
Ik zou trouwens niet te vaak zeggen dat je man en kind niet willen komen. Dan worden zij weer het zwarte schaap. Zeg gewoon WIJ willen in de huidige situatie niet komen.
maandag 24 juli 2023 om 15:15
Even een heel ander idee. Ik weet niet waar je woont en hoelang je zou moeten reizen maar als je toch nog naar je moeder zou willen, zou je dan niet een keer alleen naar Nederland kunnen komen. Hoef je niet daar te slapen maar heb je wel tijd met je moeder terwijl je man en kinderen in jullie thuisland blijven.
Nu met je zwangerschap misschien niet zo handig en straks met een kleine baby misschien ook niet.
Ik heb even geteld. Als je nu 17 weken zwanger bent zit je uitgerekende datum toch rond de kerstdagen. Lijkt me sowieso dat je dan niet gaat reizen. Ik niet met een net geboren baby eigenlijk
Nu met je zwangerschap misschien niet zo handig en straks met een kleine baby misschien ook niet.
Ik heb even geteld. Als je nu 17 weken zwanger bent zit je uitgerekende datum toch rond de kerstdagen. Lijkt me sowieso dat je dan niet gaat reizen. Ik niet met een net geboren baby eigenlijk
maandag 24 juli 2023 om 16:47
Hij trapt de poten onder zijn moeder vandaan. Heeft weinig met jaloezie te maken, maar vooral veel met ernstige psychiatrische problemen.Lariba schreef: ↑24-07-2023 14:50Zou het nog kunnen dat hij ook om een andere reden jaloers is op jouw kinderen? Jij was 16 toen hij geboren werd, ik gok dat jij de eerste 6-8 jaar van zijn leven ook een soort tweede moeder bent geweest. En dan ga jij weg en krijg je in zijn plaats 2/3 eigen kinderen die ineens allemaal voorgaan op hem. En dan kom je eindelijk eens een keer thuis - waar hij dus kennelijk wel naar uitkijkt - zijn die kleintjes er ook weer bij.
Maar goed, het doet er ook eigenlijk niet toe. Al zou je dit wel een keer op een rustige manier kunnen bespelen als je de kans krijgt. Maar jouw eerste verantwoordelijkheid ligt bij je eigen gezin. En zijn gedrag is gewoon niet OK.
Ik zou trouwens niet te vaak zeggen dat je man en kind niet willen komen. Dan worden zij weer het zwarte schaap. Zeg gewoon WIJ willen in de huidige situatie niet komen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
