Relaties
alle pijlers
Broertje niet meer in mijn huis laten
maandag 24 juli 2023 om 09:44
Ik ben een 29 jarige vrouw en op dit moment 17 weken zwanger. Ik woon samen met mijn man en mijn zoontjes van 7 en 3 jaar oud.
Wij zijn sinds een jaar of 4 geleden geëmigreerd naar een land ongeveer 2 uurtjes vliegen vanaf Nederland.
Wij bezoeken mijn moeder en broertje ( 13 jaar oud ) elk jaar in NL en is elk jaar DRAMA. Ik zal even de vorige kerstvakantie kort omschrijven.
We verbleven 2 weken bij mijn moeder en broertje en de eerste paar dagen gingen redelijk goed. Ik heb wat uitjes ingepland voor de kinderen om te doen die ook leuk waren voor mijn broertjes leeftijd. Echter, toen ik naast hem zat in de auto zag ik dat hij zijn vriendin appte dat hij echt geen zin had om met zijn - stomme - neefje naar een trampoline park te gaan. Oke, puberteit dacht ik. Lekker zo gelaten en gedaan alsof ik het niet heb gelezen. Bij het trampoline park ging het raar, mijn broertje was soms wel een uur ineens foetsie waardoor mijn zoontje lange tijd alleen speelde of een kwartier lang opzoek was naar mijn broertje. Heb ik ook lekker laten gaan. Misschien had hij er geen zin in toch.
Eenmaal thuis was mijn broertje afstandelijk, ik had snacks gehaald en spellen in huis gehaald om te spelen maar daar had hij allemaal geen zin in. Geen probleem. We zijn de dag erna wezen karten en dat ging ook prima.
Op dag 4 brak de hel los, en dit is iets wat elk jaar terug komt - fysieke agressie naar mijn oudste zoon toe.
Zitten we op de bank, krijgt mijn broertje een discussie met mijn zoontje dat mijn zoontje te dichtbij zit. Oh, sorry zegt mijn zoontje maar mijn iPad zit vast aan de lader en ik kan niet meer opschuiven.
' Kan me niks schelen' en duwt mijn zoontje zo van de sofa af waardoor mijn zoontje zijn hoofd stoot aan de punt van de tafel. Mijn zoontje zegt niks en komt naast mij zitten vraagt of ik naar zijn hoofd wil kijken.
Dag 5. De volgende ochtend heb ik terwijl mijn broertje tanden staat te poetsen gezegd - Schat, ik vind dit echt niet leuk dat je hem van de bank heb geduwd. - Ja moest ie maar opschuiven, heb ik niet expres gedaan. - Ja maar dat is toch niet normaal wat je deed? - JA hij doet altijd zo stoer.
Mijn broertje doet de kraan hard open zodat hij mij niet meer kan horen. Terwijl ik de kraan weer dichtdraai houd hij mijn hand vast en knijpt er keihard in. Ik probeer met mijn andere hand mijn hand los te rukken maar nu grijpt hij ook de andere hand vast en duwt mij de gang op waar hij probeert mij de trap af te duwen. Mijn man ziet dit en rukt me los van mijn broertje. Een uur later bied mijn broertje zijn excuses aan aan mij en mijn zoontje en we gaan lunchen. Tijdens het lunchen geeft mijn zoontje niet op tijd de boter aan en maakt hij mijn zoontje uit voor k**** kind.
Weer ruzie.
De dagen erna gaan net zo. Mijn man en ik zijn een dagje weggegaan en hebben ons zoontje bij mijn moeder gelaten. Waarschijnlijk was mijn moeder boodschappen gaan doen en heeft ze de jongeste van 3 meegenomen maar mijn zoon van 7 thuis gelaten met mijn broertje. Een uur later belt mijn zoontje mij huilend op dat hij verstopt zit in de kast want mijn broertje wilt hem slaan. Op de achtergrond hoor ik keihard gebonk. Ik vertel hem dat hij in de kast moet blijven zitten en heb ik mijn moeder gebeld die vertelde dat ze pas net 3 minuten het huis heeft verlaten. Reden voor deze ruzie was niet duidelijk mar het interesseert mij nu ook niet. Ik vind dit dus echt niet kunnen.
Vorige jaar was het precies zo en heeft mijn broertje mijn zoontje toen ook een K - kind genoemd en geslagen tijdens een verjaardagsfeestje van een vriendin toen ik in NL en basically haar bday verpest.
Ook de jaren hiervoor toen ze bij mij langskwamen was een drama. Elke keer wordt er ruzie gezocht, Ja mijn zoontje snurkt te hard, het eten is niet lekker, mijn badkamer is te lelijk etc etc etc. Zullen we naar buiten gaan? Nee. Zullen we een film kijken? Nee. Heb je zin in Chinees dan? Nee.
Hoe mijn moeder hier over denkt? Ze denkt dat mijn broertje jaloers is op mijn zoontje, die hun letterlijk maar 2 weken per jaar zien. Ze vind dat mijn broertje nog maar een kind is en wel gaat veranderen
Trek ik iemand voor ? Nee, ik neem mijn broertje overal mee naar toe, Madurodam, karten, trampoline springen, mee uit eten. Ik doe als we in Nederland zijn NIETS alleen met mijn zoontje en altijd alles met mijn zoontje + mijn broertje. En heb zelfs 1 op 1 tijd gehad met mijn broertje in de bioscoop omdat die film voor oudere kinderen was. Ik app hem elke week en vraag hem hoe het gaat met school als hij vragen heeft kan hij altijd bellen of bij mij terecht
Nu ik terug ben ik mijn ' eigen land' wordt ik elke maand wel geappt door mijn moeder en mijn broertje dat ze weer eens ruzie hebben samen waar ik geen raad mee heb. Mijn broertje is achterdochtig als mijn moeder mij een keer Facetimed - Ja, je gaat zeker roddelen over mij - wordt er dan gezegd etc.
Nu is het Juli en twee weken geleden belde mijn moeder mij overstuur dat mijn broertje haar een idiote vrouw heeft genoemd en dat ze bezeten is door de duivel tijdens hun vakantie in Duitsland en haar heeft geschopt tegen haar knieën aan waardoor ze op de grond viel. De vakantie was toen heel gauw over waarop mijn moeder hem vroeg waarom hij zo agressief word. ' Ik heb toch niet gevraagd om een vakantie met jou, dom wijf ' was dan zijn antwoord.
Mijn broertje loopt bij een psycholoog al een half jaar en ik heb gezegd dat ze contact met haar moet opnemen. Toen vertelde mijn moeder dat als ze met mijn zoontje aan de telefoon zit mijn broertje OOK achterdochtig wordt en niet begrijpt waarom mijn moeder - zoveel van haaar kleinkinderen - houdt.
Mijn moeder en broertje zouden tijdens de herfstvakantie mij bezoeken maar ik heb eerlijk tegen mijn moeder verteld dat mijn zoontje en mijn man dit niet meer zien zitten en al helemaal niet terwijl ik zwanger ben. Oke, dan komen we wel tijdens de bevalling stelde ze voor. Ik heb toen gezegd dat ze wel welkom is, maar niet met mijn broertje. - Ook heb ik verteld dat ze mij of mijn zoontje niet meer moet bellen in bijzijn van mijn broertje want dit lijdt tot argwaan. - Omdat het elk jaar het zelfde liedje is en mijn zoontje ontzettend bang is geworden voor mijn broertje ( Even voor de beeldvorming, mijn broertje is 1.75 en best een zware jongen daarin tegen is mijn zoon 1.27) en ik geen zin heb om nogmaals aangevallen te worden en al helemaal niet terwijl ik zwanger ben.
Mijn moeder is nu boos, praat niet meer met mij en ik heb nogmaals gezegd dat ze welkom is en dat ik graag iets leuks met haar hier zou willen doen aangezien ik zelf al niet zo grote vriendengroep heb hier tijdens mijn zwangerschap. Mijn vorige zwangerschap leide tot een miskraam bij 15 weken en ik kan wel wat extra steun en afleiding gebruiken bij deze zwangerschap. Nu weigert ze te komen en verteld ze mij dat het ALTIJD mijn broertje blijft en mijn deur ALTIJD open zou moeten staan voor haar.
Ik zit hier echt mee en heb de afgelopen twee dagen niet kunnen slapen nadat ik haar de waarheid heb verteld.
Ik heb mijn zoontje en mijn man beloofd dat mijn broertje alleen zou komen als zijn gedrag zou veranderen want geen van hun heeft zin in een nieuwe drama rond mijn kraamtijd
Ben ik onredelijk? Heb ik een punt? Dit is toch geen normaal gedrag?
Wij zijn sinds een jaar of 4 geleden geëmigreerd naar een land ongeveer 2 uurtjes vliegen vanaf Nederland.
Wij bezoeken mijn moeder en broertje ( 13 jaar oud ) elk jaar in NL en is elk jaar DRAMA. Ik zal even de vorige kerstvakantie kort omschrijven.
We verbleven 2 weken bij mijn moeder en broertje en de eerste paar dagen gingen redelijk goed. Ik heb wat uitjes ingepland voor de kinderen om te doen die ook leuk waren voor mijn broertjes leeftijd. Echter, toen ik naast hem zat in de auto zag ik dat hij zijn vriendin appte dat hij echt geen zin had om met zijn - stomme - neefje naar een trampoline park te gaan. Oke, puberteit dacht ik. Lekker zo gelaten en gedaan alsof ik het niet heb gelezen. Bij het trampoline park ging het raar, mijn broertje was soms wel een uur ineens foetsie waardoor mijn zoontje lange tijd alleen speelde of een kwartier lang opzoek was naar mijn broertje. Heb ik ook lekker laten gaan. Misschien had hij er geen zin in toch.
Eenmaal thuis was mijn broertje afstandelijk, ik had snacks gehaald en spellen in huis gehaald om te spelen maar daar had hij allemaal geen zin in. Geen probleem. We zijn de dag erna wezen karten en dat ging ook prima.
Op dag 4 brak de hel los, en dit is iets wat elk jaar terug komt - fysieke agressie naar mijn oudste zoon toe.
Zitten we op de bank, krijgt mijn broertje een discussie met mijn zoontje dat mijn zoontje te dichtbij zit. Oh, sorry zegt mijn zoontje maar mijn iPad zit vast aan de lader en ik kan niet meer opschuiven.
' Kan me niks schelen' en duwt mijn zoontje zo van de sofa af waardoor mijn zoontje zijn hoofd stoot aan de punt van de tafel. Mijn zoontje zegt niks en komt naast mij zitten vraagt of ik naar zijn hoofd wil kijken.
Dag 5. De volgende ochtend heb ik terwijl mijn broertje tanden staat te poetsen gezegd - Schat, ik vind dit echt niet leuk dat je hem van de bank heb geduwd. - Ja moest ie maar opschuiven, heb ik niet expres gedaan. - Ja maar dat is toch niet normaal wat je deed? - JA hij doet altijd zo stoer.
Mijn broertje doet de kraan hard open zodat hij mij niet meer kan horen. Terwijl ik de kraan weer dichtdraai houd hij mijn hand vast en knijpt er keihard in. Ik probeer met mijn andere hand mijn hand los te rukken maar nu grijpt hij ook de andere hand vast en duwt mij de gang op waar hij probeert mij de trap af te duwen. Mijn man ziet dit en rukt me los van mijn broertje. Een uur later bied mijn broertje zijn excuses aan aan mij en mijn zoontje en we gaan lunchen. Tijdens het lunchen geeft mijn zoontje niet op tijd de boter aan en maakt hij mijn zoontje uit voor k**** kind.
Weer ruzie.
De dagen erna gaan net zo. Mijn man en ik zijn een dagje weggegaan en hebben ons zoontje bij mijn moeder gelaten. Waarschijnlijk was mijn moeder boodschappen gaan doen en heeft ze de jongeste van 3 meegenomen maar mijn zoon van 7 thuis gelaten met mijn broertje. Een uur later belt mijn zoontje mij huilend op dat hij verstopt zit in de kast want mijn broertje wilt hem slaan. Op de achtergrond hoor ik keihard gebonk. Ik vertel hem dat hij in de kast moet blijven zitten en heb ik mijn moeder gebeld die vertelde dat ze pas net 3 minuten het huis heeft verlaten. Reden voor deze ruzie was niet duidelijk mar het interesseert mij nu ook niet. Ik vind dit dus echt niet kunnen.
Vorige jaar was het precies zo en heeft mijn broertje mijn zoontje toen ook een K - kind genoemd en geslagen tijdens een verjaardagsfeestje van een vriendin toen ik in NL en basically haar bday verpest.
Ook de jaren hiervoor toen ze bij mij langskwamen was een drama. Elke keer wordt er ruzie gezocht, Ja mijn zoontje snurkt te hard, het eten is niet lekker, mijn badkamer is te lelijk etc etc etc. Zullen we naar buiten gaan? Nee. Zullen we een film kijken? Nee. Heb je zin in Chinees dan? Nee.
Hoe mijn moeder hier over denkt? Ze denkt dat mijn broertje jaloers is op mijn zoontje, die hun letterlijk maar 2 weken per jaar zien. Ze vind dat mijn broertje nog maar een kind is en wel gaat veranderen
Trek ik iemand voor ? Nee, ik neem mijn broertje overal mee naar toe, Madurodam, karten, trampoline springen, mee uit eten. Ik doe als we in Nederland zijn NIETS alleen met mijn zoontje en altijd alles met mijn zoontje + mijn broertje. En heb zelfs 1 op 1 tijd gehad met mijn broertje in de bioscoop omdat die film voor oudere kinderen was. Ik app hem elke week en vraag hem hoe het gaat met school als hij vragen heeft kan hij altijd bellen of bij mij terecht
Nu ik terug ben ik mijn ' eigen land' wordt ik elke maand wel geappt door mijn moeder en mijn broertje dat ze weer eens ruzie hebben samen waar ik geen raad mee heb. Mijn broertje is achterdochtig als mijn moeder mij een keer Facetimed - Ja, je gaat zeker roddelen over mij - wordt er dan gezegd etc.
Nu is het Juli en twee weken geleden belde mijn moeder mij overstuur dat mijn broertje haar een idiote vrouw heeft genoemd en dat ze bezeten is door de duivel tijdens hun vakantie in Duitsland en haar heeft geschopt tegen haar knieën aan waardoor ze op de grond viel. De vakantie was toen heel gauw over waarop mijn moeder hem vroeg waarom hij zo agressief word. ' Ik heb toch niet gevraagd om een vakantie met jou, dom wijf ' was dan zijn antwoord.
Mijn broertje loopt bij een psycholoog al een half jaar en ik heb gezegd dat ze contact met haar moet opnemen. Toen vertelde mijn moeder dat als ze met mijn zoontje aan de telefoon zit mijn broertje OOK achterdochtig wordt en niet begrijpt waarom mijn moeder - zoveel van haaar kleinkinderen - houdt.
Mijn moeder en broertje zouden tijdens de herfstvakantie mij bezoeken maar ik heb eerlijk tegen mijn moeder verteld dat mijn zoontje en mijn man dit niet meer zien zitten en al helemaal niet terwijl ik zwanger ben. Oke, dan komen we wel tijdens de bevalling stelde ze voor. Ik heb toen gezegd dat ze wel welkom is, maar niet met mijn broertje. - Ook heb ik verteld dat ze mij of mijn zoontje niet meer moet bellen in bijzijn van mijn broertje want dit lijdt tot argwaan. - Omdat het elk jaar het zelfde liedje is en mijn zoontje ontzettend bang is geworden voor mijn broertje ( Even voor de beeldvorming, mijn broertje is 1.75 en best een zware jongen daarin tegen is mijn zoon 1.27) en ik geen zin heb om nogmaals aangevallen te worden en al helemaal niet terwijl ik zwanger ben.
Mijn moeder is nu boos, praat niet meer met mij en ik heb nogmaals gezegd dat ze welkom is en dat ik graag iets leuks met haar hier zou willen doen aangezien ik zelf al niet zo grote vriendengroep heb hier tijdens mijn zwangerschap. Mijn vorige zwangerschap leide tot een miskraam bij 15 weken en ik kan wel wat extra steun en afleiding gebruiken bij deze zwangerschap. Nu weigert ze te komen en verteld ze mij dat het ALTIJD mijn broertje blijft en mijn deur ALTIJD open zou moeten staan voor haar.
Ik zit hier echt mee en heb de afgelopen twee dagen niet kunnen slapen nadat ik haar de waarheid heb verteld.
Ik heb mijn zoontje en mijn man beloofd dat mijn broertje alleen zou komen als zijn gedrag zou veranderen want geen van hun heeft zin in een nieuwe drama rond mijn kraamtijd
Ben ik onredelijk? Heb ik een punt? Dit is toch geen normaal gedrag?
boterbloempie wijzigde dit bericht op 24-07-2023 10:16
Reden: extra details
Reden: extra details
0.75% gewijzigd
dinsdag 25 juli 2023 om 22:16
Heel rot dat je moeder je nu negeert. Ik zou een neutraal kaartje sturen met gefeliciteerd namens je hele gezin en fijne dag. Geen cadeau. Weinig woorden aan vuil maken besteden maar dan hoef jij in elk geval achteraf nooit spijt te hebben dat je niets hebt gestuurd. Zelf gaan negeren kan altijd nog.
Ik vermoed dat ze wel weer bij draait. Of jij er dan nog zin in hebt is een tweede…
Heel verdrietig allemaal. Hopelijk gaat er snel een lichtje branden bij je broertje en je moeder dat dit zo niet langer kan.
Sterkte, het is niet jouw schuld!
Ik vermoed dat ze wel weer bij draait. Of jij er dan nog zin in hebt is een tweede…
Heel verdrietig allemaal. Hopelijk gaat er snel een lichtje branden bij je broertje en je moeder dat dit zo niet langer kan.
Sterkte, het is niet jouw schuld!
dinsdag 25 juli 2023 om 22:44
Blijft toch vreemd?boterbloempie schreef: ↑25-07-2023 14:51Dat ik mijn zoon alleen achterliet was voor dat ik van de trap werd geduwd en voordat m’n zoontje van de bank af werd geduwd. Mijn verhaal staat niet precies in chronologische volgorde aan het eind.
Je liet je zoontje daar alleen achter en hij heeft zich in een kast verstopt. Kort erna (binnen 2 weken blijkbaar) wordt zoontje tegen de tafel geduwd en dan zeg je de volgende dag pas (!!) tegen je broertje: Schat, ik vind het niet zo leuk dat je mijn zoontje geduwd hebt?
Ik lees ook dat je het moeilijk vindt dat je moeder nu niet naar je toe wil komen, maar dat zijn de gevolgen van je keuze dat je broertje niet welkom is. Je nodigt haar uit, zij mag nee zeggen. Ze draait vast weer bij, ik zou me daar niet teveel zorgen over maken.
Hopelijk krijgen je broertje en moeder snel goede hulp en begeleiding voordat dit nog erger uit de hand loopt en er onomkeerbare gevolgen gaan zijn.
The saddest thing I've ever seen on my tv screen. Was a dying man who died for his dream.
woensdag 26 juli 2023 om 02:57
Is het vanuit de cultuur van je moeder minder gebruikelijk de ' vuile was' buiten te hangen en hulp te zoeken bij een instantie? is er in plaats daarvan mogelijkheid dat jij familie of naasten kan inlichten over je zorgen? Zodat je moeder en broertje ondersteuning krijgen? Jij hebt die rol als vertrouwenspersoon van je moeder gekregen en bent bijna medeopvoeder geweest, dat lijkt me zwaar voor je. En ook ingewikkeld voor je broertje. Overigens heb ik het ook met je broertje te doen, geen enkel kind doet dit met plezier. Hij zal zich vast ook ongelukkig voelen. Neemt niet weg dat ik het heel goed vind dat jij een grens trekt en je gezin in bescherming neemt. En oja ik zou wel een kadootje sturen. Omdat je hen niet afwijst en het jammer zou zijn dat het verder misgaat tussen jullie.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
