Relaties
alle pijlers
Constante druk in nieuwe relatie
dinsdag 5 december 2023 om 10:29
Dit is mijn eerste topic. Ik heb lang getwijfeld of ik hier iets zou posten. Ik ben heel bang voor herkenning.
Sinds een kort jaartje heb ik, na een pittige scheiding, een nieuwe relatie. In het begin was dit heel verfrissend en verrassend leuk, maar inmiddels ervaar ik heel wat druk. Ik denk vaak dat dit aan mij ligt, omdat ik nagenoeg de volledige zorg voor mijn kleuter heb doordeweeks en daarnaast een drukke baan heb. Ik ben daardoor vaak moe en niet meer in staat om genoeg aandacht te besteden aan mijn relatie.
De druk die ik ervaar komt denk ik ook omdat deze relatie me af en toe benauwt. Hij wil alles samen doen. Als ik mijn kind het weekend niet heb wil hij samen zijn. In die weekenden draait het dan ook vooral om lief zijn, knuffelen en veel seks. Soms wel 6x in het weekend. Seks, zoenen en knuffelen is voor hem heel belangrijk. Ik zet mezelf regelmatig over mijn vermoeidheid heen, omdat hij nog wil knuffelen. De momenten dat mijn kind er wel is, vind hij niet echt samen zijn.
Ik heb vaker aangegeven dat ik ook ruimte voor mezelf nodig heb. Om mijn huishouden op orde te houden, maar ook om mijn sociale leven niet te verwaarlozen en soms om gewoon in m’n pyjama te Netflixen. Afspreken om met een vriendin iets leuks te gaan doen in die weekenden of dat ik aangeef dat ik later kom (zaterdag ipv vrijdag) omdat ik mijn huishouden moet doen leidt niet zelden tot discussies. Hij vindt dat ik niet genoeg laat blijken dat ik hem graag wil zien en dat ik hem leuk vind. Dat er alleen maar momenten van af gaan in plaats van erbij. In telefoongesprekken krijg ik vaak terug dat hij graag zou willen dat ik tussendoor laat blijken dat ik van hem hou en laat hij blijken dat hij wil dat we lief voor elkaar zijn die avond. Ik voel hierdoor een enorme druk; alsof ik tekortschiet. Het is niet dat ik hem helemaal niets laat blijken, maar het lijkt nooit genoeg. Ik zie hem twee dagen doordeweeks en meestal alle weekenden. Ik vind het regelmatig veel en ik merk dat ik uit balans raak. Met name omdat ik voor m’n gevoel na een werkdag nog lief ‘moet’ doen, uitgebreid moet zoenen en knuffelen, maar ook het voeren van de discussies over wel/niet afspraken maken met vriendinnen in bepaalde weekenden breekt me gewoon op.
Dit is niet het enige. Hij heeft over veel dingen een mening. Hij bemoeit zich gevraagd of ongevraagd met de omgang met mijn ex-partner, heeft een mening over hoe ik of mijn vriendinnen zich tegenover elkaar gedragen, heeft een mening over keuzes die ik maak met betrekking tot mijn vrije tijd (laat naar bed, uitgaan, afspreken met iemand, iets leuks doen met kind zonder hem, op vakantie met een vriendin). Ook heb ik het idee dat hij mijn telefoon gecontroleerd heeft, omdat hij vraagt naar bepaalde zaken die ik hem niet verteld heb. Verder hebben we veel discussies over het feit dat ik rook.
Ik merk dat ik uitgeput raak. Hoe zeer ik ook mijn best doe, er is altijd iets. Inmiddels heb ik het punt bereikt dat ik inderdaad niet vaak meer laat blijken dat ik hem graag zie. Ik wil gewoon rust. Het kost me steeds meer moeite om het leuk te hebben. Ik ben negatief en moe. Ik kan hem daarom ook niet geven wat hij graag wil; bevestiging en liefde.
Als ik teruglees wat ik tot nu toe heb opgeschreven schrik ik. Maar er is ook een andere kant. We hebben het niet altijd minder fijn, er zijn ook heel fijne momenten. Hij vertelt me vaak dat zijn intenties goed zijn; hij maakt zich zorgen om me en hij ziet me gewoon graag omdat hij me zo leuk vindt. Zijn mening en z’n teleurstelling mag er zijn; dat ik me daardoor schuldig voel of dat ik me aangevallen voel zit ook deels in mij. Ik voel me snel schuldig en ik ben iemand die het anderen graag naar z’n zin maakt. Hij hoopt dat ik ga zien dat hij alleen maar echt heel lief voor me is als ik minder vermoeid ben. Ik ben perfect voor hem en wat we hebben/hadden in de eerste maanden was echt perfect.
Ik weet niet meer zo goed wat ik moet doen. Ik wil wel geven, maar het lukt me niet meer. Ik denk steeds vaker dat ik gewoon alleen wil zijn. Het voelt niet alsof ik zomaar mag kappen. Dan kwets ik hem en ik heb een hele andere boodschap uitgedragen; dat hij het is voor mij.
Sinds een kort jaartje heb ik, na een pittige scheiding, een nieuwe relatie. In het begin was dit heel verfrissend en verrassend leuk, maar inmiddels ervaar ik heel wat druk. Ik denk vaak dat dit aan mij ligt, omdat ik nagenoeg de volledige zorg voor mijn kleuter heb doordeweeks en daarnaast een drukke baan heb. Ik ben daardoor vaak moe en niet meer in staat om genoeg aandacht te besteden aan mijn relatie.
De druk die ik ervaar komt denk ik ook omdat deze relatie me af en toe benauwt. Hij wil alles samen doen. Als ik mijn kind het weekend niet heb wil hij samen zijn. In die weekenden draait het dan ook vooral om lief zijn, knuffelen en veel seks. Soms wel 6x in het weekend. Seks, zoenen en knuffelen is voor hem heel belangrijk. Ik zet mezelf regelmatig over mijn vermoeidheid heen, omdat hij nog wil knuffelen. De momenten dat mijn kind er wel is, vind hij niet echt samen zijn.
Ik heb vaker aangegeven dat ik ook ruimte voor mezelf nodig heb. Om mijn huishouden op orde te houden, maar ook om mijn sociale leven niet te verwaarlozen en soms om gewoon in m’n pyjama te Netflixen. Afspreken om met een vriendin iets leuks te gaan doen in die weekenden of dat ik aangeef dat ik later kom (zaterdag ipv vrijdag) omdat ik mijn huishouden moet doen leidt niet zelden tot discussies. Hij vindt dat ik niet genoeg laat blijken dat ik hem graag wil zien en dat ik hem leuk vind. Dat er alleen maar momenten van af gaan in plaats van erbij. In telefoongesprekken krijg ik vaak terug dat hij graag zou willen dat ik tussendoor laat blijken dat ik van hem hou en laat hij blijken dat hij wil dat we lief voor elkaar zijn die avond. Ik voel hierdoor een enorme druk; alsof ik tekortschiet. Het is niet dat ik hem helemaal niets laat blijken, maar het lijkt nooit genoeg. Ik zie hem twee dagen doordeweeks en meestal alle weekenden. Ik vind het regelmatig veel en ik merk dat ik uit balans raak. Met name omdat ik voor m’n gevoel na een werkdag nog lief ‘moet’ doen, uitgebreid moet zoenen en knuffelen, maar ook het voeren van de discussies over wel/niet afspraken maken met vriendinnen in bepaalde weekenden breekt me gewoon op.
Dit is niet het enige. Hij heeft over veel dingen een mening. Hij bemoeit zich gevraagd of ongevraagd met de omgang met mijn ex-partner, heeft een mening over hoe ik of mijn vriendinnen zich tegenover elkaar gedragen, heeft een mening over keuzes die ik maak met betrekking tot mijn vrije tijd (laat naar bed, uitgaan, afspreken met iemand, iets leuks doen met kind zonder hem, op vakantie met een vriendin). Ook heb ik het idee dat hij mijn telefoon gecontroleerd heeft, omdat hij vraagt naar bepaalde zaken die ik hem niet verteld heb. Verder hebben we veel discussies over het feit dat ik rook.
Ik merk dat ik uitgeput raak. Hoe zeer ik ook mijn best doe, er is altijd iets. Inmiddels heb ik het punt bereikt dat ik inderdaad niet vaak meer laat blijken dat ik hem graag zie. Ik wil gewoon rust. Het kost me steeds meer moeite om het leuk te hebben. Ik ben negatief en moe. Ik kan hem daarom ook niet geven wat hij graag wil; bevestiging en liefde.
Als ik teruglees wat ik tot nu toe heb opgeschreven schrik ik. Maar er is ook een andere kant. We hebben het niet altijd minder fijn, er zijn ook heel fijne momenten. Hij vertelt me vaak dat zijn intenties goed zijn; hij maakt zich zorgen om me en hij ziet me gewoon graag omdat hij me zo leuk vindt. Zijn mening en z’n teleurstelling mag er zijn; dat ik me daardoor schuldig voel of dat ik me aangevallen voel zit ook deels in mij. Ik voel me snel schuldig en ik ben iemand die het anderen graag naar z’n zin maakt. Hij hoopt dat ik ga zien dat hij alleen maar echt heel lief voor me is als ik minder vermoeid ben. Ik ben perfect voor hem en wat we hebben/hadden in de eerste maanden was echt perfect.
Ik weet niet meer zo goed wat ik moet doen. Ik wil wel geven, maar het lukt me niet meer. Ik denk steeds vaker dat ik gewoon alleen wil zijn. Het voelt niet alsof ik zomaar mag kappen. Dan kwets ik hem en ik heb een hele andere boodschap uitgedragen; dat hij het is voor mij.
dinsdag 5 december 2023 om 18:01
Ja, omdat het hier gaat om een TO die dat zelf niet aanvoelt en die zich overmatig schuldig voelt en belemmert in dit soort zaken en die het belang van haar vriend boven haar eigen belang zet. Dan zijn reacties waarin men het voor die vriend opneemt en belicht hoe zwaar het voor hem allemaal wel niet is niet heel helpend, want het resultaat is dan dat ze zich opnieuw schuldig gaat voelen en bevestigd wordt in wat hij haar probeert wijs te maken: dat hij zichzelf enorm wegcijfert. Daar lijkt ze namelijk nogal gevoelig voor te zijn.aardbei35 schreef: ↑05-12-2023 17:57Volgens mij wordt TO daar ook alle ruimte in de draadje voor geboden. Ik krijg eerder de indruk dat een ander perspectief niet zo gewaardeerd wordt omdat er een jong kind bij betrokken is waardoor het beeld kan vertroebelen.
Dat gezegd hebbend: als TO niet meer wil, dan houdt het gewoon op. Ik denk dat iedereen in dit draadje het daar wel mee eens kan zijn.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
dinsdag 5 december 2023 om 18:01
Hier wil ik even op inhaken. Zij ziet deze man elk weekend en twee dagen doordeweeks. Ze heeft een kind van 5 en een baan dat kost een hoop energie en zeker op doordeweekse dagen dat je vroeg op moet en kind naar opvang/school.aardbei35 schreef: ↑05-12-2023 17:50Ik denk dat je hiermee wel de kern van het probleem raakt. Het is misschien voor man ook enorm wennen om een relatie met een vrouw te hebben die al een kind uit een eerdere relatie heeft. Dan ben je inderdaad nooit prioriteit 1 maar moet je toch een beetje achteraan sluiten. Dat is er wel inherent aan (helaas).
Anderzijds vind ik ook dat TO zich dit ook mag realiseren: haar leven is niet leidend net zoals dat van man ook niet is. Man kan er niks aan doen dat TO een kind heeft. Dat er een kind is is nu eenmaal een gegeven. Je moet er samen een middenweg in vinden. Soms doet de een meer water bij de wijn en soms de ander. Ik vind wel dat man zich bijvoorbeeld in de fase waarin de relatie zich nu bevindt niet met opvoeding en ex mag bemoeien maar zijn wens om TO vaak te zien vind ik niet per se een rode vlag.
Begrijpt TO man wel dat misschien een kind waar hij niet de vader van is best intens kan zijn? En dat je voortdurend schikken naar het leven van de persoon die een kind heeft niet altijd even leuk is? Dat dit soort gedachten er ook mogen zijn? Ik heb de indruk dat TO, net als man, niet helemaal begrijpt hoe het werkt als je na een scheiding een nieuwe relatie aangaat terwijl je een kind hebt.
En nee, TO hoeft uiteraard niet bij deze man te blijven als de levensstijlen niet matchen. Dan zeg ik: bevrijd je van deze last en richt je op jezelf en je kind. Wie weet als je kind wat groter is dat er dan een geschikte partner op je pad komt.
Mijn ex begreep dit en draaide gewoon mee in het gezin en vroeg mij geen tijd door te brengen smorgens in bed en het kind te parkeren. Die stond op en maakte ontbijt voor mijn zoon en ik. Ik kon bij hem gewoon afzeggen in onze weekenden, hij vond dat niet leuk maar begreep het wel en daar was nooit discussie over ook nooit erna.
Gaf wel zijn behoeften aan in de vorm van zou graag een weekend met jou alleen willen doorbrengen of op vakantie willen. Dat begreep en we vonden elkaar altijd in het midden.
Maar nooit heeft hij zich bij mij opgedrongen om mijn nummer 1 prioriteit te zijn en dat is wat deze man wel doet.
dinsdag 5 december 2023 om 18:02
Dat wilde ik ook al zeggen, ja. Volgens mij zijn ze behoorlijk vaak samen. Dat hij de dagen dat kind ook in huis is niet meetelt, is aan hem.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
dinsdag 5 december 2023 om 18:03
MissyImpossible schreef: ↑05-12-2023 17:54Klopt. Hij wil deel uit maken van mijn leven. Ik neem hem mee met familie aangelegenheden, ik laat hem toe in het leven van mij en mijn kind. Hij is er doordeweeks twee nachten en als kind het weekend bij mij is, dan is hij altijd welkom. We doen af en toe iets leuks met z’n drieën en hij is mee geweest op zomervakantie. Ik begrijp ook dat als je geen kinderen gewend bent, dat het even wennen is dat er een andere dynamiek is. Hij krijgt van mij alle ruimte om zijn eigen plan te trekken en als kind er niet is maak ik bewust tijd om hem aandacht te geven.
Maar daarnaast is er wel ook tijd nodig voor mij om tot mezelf te komen, mijn sociale leven te onderhouden en mijn huishouden te doen. Dat zijn voor mij nu de kruimels, aangezien er niet veel tijd overblijft naast kind, werk en relatie. Die balans is zoek.
Begrijp me niet verkeerd, maar wat je beschrijft komt niet vreemd over. Als je in een relatie zit, dan offer je bepaalde dingen op. Dus niet alles, maar ja er blijft, zeker in de beginfase, wat minder tijd over voor je sociale leven. Daar zul je keuzes in moeten maken. Ik denk dat dat niet per se aan je partner ligt. Anders zeg je zoiets als "ik vind auto rijden leuk maar benzine tanken zo vervelend." Dan kun je beter single zijn dan een relatie hebben.
Ik hoor ook van hem dat kind iets is ‘dat hij er even bij krijgt’ en dat hij kind ziet als bewuste keuze, omdat hij bewust voor mij kiest, maar toch als enige opoffering ziet. Hij vertelt dat zijn omgeving zegt ‘pfoe dat je die verplichtingen er even bij wil nemen’. Over samenwonen heb ik gehoord dat belang kind bij verhuizing geen doorslag zou mogen geven. Samen overleggen en samen besluiten wat voor samen het beste is. Juist met deze opmerkingen krijg ik het gevoel dat kind er niet bij hoort.
En daar heeft hij in mijn optiek een punt: hij "krijgt" je kind er even bij en dat mag hij best pittig vinden of zelfs niet altijd even leuk. Aan de andere kant is het nu eenmaal een gegeven dat je een kind hebt en dat dit niet gaat veranderen. Daar zal hij dan mee moeten leren omgaan. En ook dat belang kind bij een verhuizing wel degelijk meegenomen moet worden in de besluitvorming. Daar heeft hij dan nog eea in bij te leren. En als 'ie dat niet wil dan hoeft hij niet bij je te blijven. Net zoals jij ook niet bij hem hoeft te blijven.
dinsdag 5 december 2023 om 18:07
Elk verhaal heeft immers 2 kanten. Waarom mag de andere kant (van man) niet belicht worden? Ik kan me niet voorstellen dat de TO dan zegt: oh oké dan maak ik het maar niet uit want ja, het VIVA-forum "beschikt" anders.Susan schreef: ↑05-12-2023 18:01Ja, omdat het hier gaat om een TO die dat zelf niet aanvoelt en die zich overmatig schuldig voelt en belemmert in dit soort zaken en die het belang van haar vriend boven haar eigen belang zet. Dan zijn reacties waarin men het voor die vriend opneemt en belicht hoe zwaar het voor hem allemaal wel niet is niet heel helpend, want het resultaat is dan dat ze zich opnieuw schuldig gaat voelen en bevestigd wordt in wat hij haar probeert wijs te maken: dat hij zichzelf enorm wegcijfert. Daar lijkt ze namelijk nogal gevoelig voor te zijn.
Dat TO zich snel schuldig voelt heeft weinig met deze relatie te maken. Dan zal ze dat, gok ik, in andere leefgebieden ook ervaren. Kan in karakter bescholen liggen. Daar kan TO wél met professionele hulp anders mee om leren gaan. Ik las ook iets over schematherapie en dat is een heel mooie therapievorm om te onderzoeken wat de oorzaak van dat schuldgevoel is en waarom je daar snel last van hebt. Je leert dan patronen te herkennen en vervolgens te doorbreken.
dinsdag 5 december 2023 om 18:11
Ik hoor ook van hem dat kind iets is ‘dat hij er even bij krijgt’ en dat hij kind ziet als bewuste keuze, omdat hij bewust voor mij kiest, maar toch als enige opoffering ziet. Hij vertelt dat zijn omgeving zegt ‘pfoe dat je die verplichtingen er even bij wil nemen’. Over samenwonen heb ik gehoord dat belang kind bij verhuizing geen doorslag zou mogen geven. Samen overleggen en samen besluiten wat voor samen het beste is. Juist met deze opmerkingen krijg ik het gevoel dat kind er niet bij hoort.
TO, hij zet jouw kind nu al buitenspel. Geeft aan wat een ontzettende opoffering dit voor hem is en wordt daarin ook nog eens bevestigt door zijn omgeving.
Je zou je bijna nog schuldig gaan voelen dat je een kind hebt. Het is duidelijk dat hij alleen maar jou wil en dan vooral om zijn behoeftes te bevredigen. Vooral die opmerking dat hij jouw kind er even bij krijgt. Dat is voor mij een enorme rode vlag.
TO, hij zet jouw kind nu al buitenspel. Geeft aan wat een ontzettende opoffering dit voor hem is en wordt daarin ook nog eens bevestigt door zijn omgeving.
Je zou je bijna nog schuldig gaan voelen dat je een kind hebt. Het is duidelijk dat hij alleen maar jou wil en dan vooral om zijn behoeftes te bevredigen. Vooral die opmerking dat hij jouw kind er even bij krijgt. Dat is voor mij een enorme rode vlag.
dinsdag 5 december 2023 om 18:15
Deze redenatie vind ik wel als heel selectief lezen. Ik denk dat man kind niet buitenspel wil zetten, maar dat het hebben van een relatie met iemand die al een kind heeft hem misschien wat tegenvalt. Blijkbaar mag dat op dit forum niet gezegd worden, want owee. Misschien komt man er nu ook achter dat een relatie met iemand die al een kind heeft niks voor hem is. Net zoals het TO's goed recht is om te besluiten niet verder te willen met een man die moeite heeft met het feit dat zij een kind heeft uit een eerdere relatie. Jammer, maar ga dan beiden je eigen weg.Sjaantje37 schreef: ↑05-12-2023 18:11Ik hoor ook van hem dat kind iets is ‘dat hij er even bij krijgt’ en dat hij kind ziet als bewuste keuze, omdat hij bewust voor mij kiest, maar toch als enige opoffering ziet. Hij vertelt dat zijn omgeving zegt ‘pfoe dat je die verplichtingen er even bij wil nemen’. Over samenwonen heb ik gehoord dat belang kind bij verhuizing geen doorslag zou mogen geven. Samen overleggen en samen besluiten wat voor samen het beste is. Juist met deze opmerkingen krijg ik het gevoel dat kind er niet bij hoort.
TO, hij zet jouw kind nu al buitenspel. Geeft aan wat een ontzettende opoffering dit voor hem is en wordt daarin ook nog eens bevestigt door zijn omgeving.
Je zou je bijna nog schuldig gaan voelen dat je een kind hebt. Het is duidelijk dat hij alleen maar jou wil en dan vooral om zijn behoeftes te bevredigen. Vooral die opmerking dat hij jouw kind er even bij krijgt. Dat is voor mij een enorme rode vlag.
dinsdag 5 december 2023 om 18:16
Dat niet, maar wel dat ze weer aan zichzelf gaat twijfelen. Het is ook niet dat de andere kant niet belicht mag worden, alleen ís die voor haar al meer dan ruim voldoende belicht. Als iemand zich juist veel te veel inleeft in haar vriend en te weinig in zichzelf en mensen wijzen haar erop dat ze het recht heeft voor zichzelf te kiezen dan is het niet handig om te roepen: 'Hé, maar wacht eens, leef je ook eens in in je vriend!' Dat deed ze namelijk al, te veel, dat is de hele beginsituatie en het probleem.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
dinsdag 5 december 2023 om 18:20
dinsdag 5 december 2023 om 18:22
Gemakshalve vergeet je maar gewoon dat deze man in haar telefoon snuffelt, wat blijkt uit dat hij dingen tegen haar zegt die hij niet kan weten?aardbei35 schreef: ↑05-12-2023 18:15Deze redenatie vind ik wel als heel selectief lezen. Ik denk dat man kind niet buitenspel wil zetten, maar dat het hebben van een relatie met iemand die al een kind heeft hem misschien wat tegenvalt. Blijkbaar mag dat op dit forum niet gezegd worden, want owee. Misschien komt man er nu ook achter dat een relatie met iemand die al een kind heeft niks voor hem is. Net zoals het TO's goed recht is om te besluiten niet verder te willen met een man die moeite heeft met het feit dat zij een kind heeft uit een eerdere relatie. Jammer, maar ga dan beiden je eigen weg.
En dat deze man haar nul ruimte geeft om haar huishouden te doen en haar vriendinnen te zien? En dat deze man zich met dingen bemoeit die zijn zaken niet zijn?
Zoals Sjaantje hier eerder schetste, dat is een gezonde relatie. Dat is dit absoluut niet.
Ik kom oorspronkelijk uit Ironië. Dat ligt naast de Sarcastische zee.
dinsdag 5 december 2023 om 18:23
eeuh, ik herhaal alleen maar wat hierboven is gezegd he?
dinsdag 5 december 2023 om 18:25
De relatie kan toch ook gewoon ongezond zijn zonder dat die man voor narcist wordt uitgemaakt?Calamitycat schreef: ↑05-12-2023 18:22
Zoals Sjaantje hier eerder schetste, dat is een gezonde relatie. Dat is dit absoluut niet.
TO's wensen en behoeften voor de relatie en die van haar vriend/scharrel matchen totaal niet met elkaar. En ze zijn er allebei niet goed in om daar op een constructieve manier met elkaar over in gesprek te gaan. Punt. Dat is voldoende om met de relatie te stoppen. Daarvoor hoeft er geen "schuldige" te zijn. Het voordeel daarvan is dat je achteraf ook neutraal terug kunt kijken.
anoniem_65b15c08b7503 wijzigde dit bericht op 05-12-2023 18:32
42.04% gewijzigd
dinsdag 5 december 2023 om 18:29
maar man komt daar niet achter, want ipv dat hij zelf besluit om er een punt achter te zetten, is hij vooral bezig om haar te manipuleren om zich aan hem aan te passen tot aan vertellen dat hij wel bepaalt waarom zij iets voelt.aardbei35 schreef: ↑05-12-2023 18:15Deze redenatie vind ik wel als heel selectief lezen. Ik denk dat man kind niet buitenspel wil zetten, maar dat het hebben van een relatie met iemand die al een kind heeft hem misschien wat tegenvalt. Blijkbaar mag dat op dit forum niet gezegd worden, want owee. Misschien komt man er nu ook achter dat een relatie met iemand die al een kind heeft niks voor hem is. Net zoals het TO's goed recht is om te besluiten niet verder te willen met een man die moeite heeft met het feit dat zij een kind heeft uit een eerdere relatie. Jammer, maar ga dan beiden je eigen weg.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
dinsdag 5 december 2023 om 18:30
Waarboven precies? Want volgens mij heeft maar één forummer in dit topic van inmiddels 7 pagina's geopperd dat de man een narcist is en over mishandeling heeft voor zover ik heb gezien al helemaal niemand het gehad.
Ik kom oorspronkelijk uit Ironië. Dat ligt naast de Sarcastische zee.
dinsdag 5 december 2023 om 18:30
dinsdag 5 december 2023 om 18:31
Dat staat alleen niet zo in de openingspost van TO. Zij heeft dat gevoel. Dat is wat anders.Calamitycat schreef: ↑05-12-2023 18:22Gemakshalve vergeet je maar gewoon dat deze man in haar telefoon snuffelt, wat blijkt uit dat hij dingen tegen haar zegt die hij niet kan weten?
En dat deze man haar nul ruimte geeft om haar huishouden te doen en haar vriendinnen te zien? En dat deze man zich met dingen bemoeit die zijn zaken niet zijn?
Zoals Sjaantje hier eerder schetste, dat is een gezonde relatie. Dat is dit absoluut niet.
dinsdag 5 december 2023 om 18:33
Ja natuurlijk. Daarom zegt hij ook dingen tegen haar die hij niet kan weten. Omdat het haar gevoel is. Goed dat we dat ook weer weten.
Ik kom oorspronkelijk uit Ironië. Dat ligt naast de Sarcastische zee.
dinsdag 5 december 2023 om 18:37
Maar TO, ik wens je veel kracht toe om het uit te maken met deze man. Denk aan je kind, denk aan de opluchting die het je zal geven als je niet meer in een verstikkende relatie zit en je in alle bochten moet wringen om ballen hoog te houden. Het is even door de zure appel heen bijten, maar je kan het!
Ik kom oorspronkelijk uit Ironië. Dat ligt naast de Sarcastische zee.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
