Culturele verschillen

Hoi allemaal,

Ik sta voor een uitdaging waar ik wat hulp bij nodig heb. Ik ben 23 jaar en heb al 5 jaar een relatie met mijn vriend. Het is voor ons beide onze allereerste relatie en we zijn heel gelukkig samen. Echter, culturele verschillen maken het moeilijk om de volgende stap te zetten. Ik ben namelijk Turks en hij is Nederlands. Ondanks dat mijn ouders best modern zijn en niet erg religieus, hechten ze toch veel waarde aan bepaalde normen en waarden, zoals niet samenwonen voor het huwelijk, pas samen reizen na het huwelijk. In principe kunnen we alles pas in vrijheid doen nadat we getrouwd zijn.

Mijn moeder heeft mijn vriend na bijna 5 jaar eindelijk ontmoet, dat is dus nog niet zo lang geleden. Tot die tijd hadden wij een "undercover relatie" (eigenlijk nog steeds, maar mijn moeder weet het nu alleen). Mijn vriend is een paar jaar ouder dan ik, dus voor hem begon de tijd wel echt te dringen na 5 jaar. Hij wilde heel graag samen de volgende stap zetten en vond het echt niet meer leuk hoe alles ging.

Door mijn vriend, maar ook omdat ik dat stiekeme relatiegedoe niet meer aankon, heb ik het uiteindelijk aan mijn moeder verteld. EN POH, WAT WAS DAT EEN OPLUCHTING! De eerste kennismaking verliep gelukkig erg goed. Mijn moeder en mijn vriend hebben super veel gekletst. Mijn moeder gaf tijdens het gesprek wel gelijk aan dat het voor haar allemaal heel nieuw is dat ik iets met een niet-Turkse jongen heb en dat zoiets nog nooit is voorgekomen binnen onze familie. Ze gaf ook aan dat het belangrijk is voor ons om na te denken over onze toekomst, aangezien we al 5 jaar samen zijn. Verder benoemde ze ook dat het binnen onze familie gebruikelijk is om op een gegeven moment te trouwen. Hoewel ze hier totaal geen haast achter zet, zijn dit gewoon dingen die doodnormaal zijn voor haar en daarom wilde ze dit bespreken om te achterhalen hoe het echt zit.

Maar nu komt het probleem: mijn vriend wil eerst samenwonen en een geregistreerd partnerschap voordat we gaan trouwen. Hij wil uiteindelijk wel heel graag trouwen, maar hij vindt de volgorde gewoon niet kloppen, dat je niet eerst kan samenwonen. Als ik heel eerlijk moet zijn, begrijp ik zijn kant wel en hoef ik ook niet per se gelijk te trouwen. Maar mijn ouders gaan dit echt zo raar vinden, het is zo anders dan hoe het eigenlijk hoort te gaan bij ons. Ze zien samenwonen als minder stabiel/serieus en ze denken dat dit vaak niet langdurig is. Af en toe denk ik na over het volgende scenario, en dan realiseer ik me echt dat dit geen succes gaat zijn: mijn vriend komt bij mij thuis en zegt tegen mijn pa: "Ja, ik hou van uw dochter, maar ik wil niet trouwen, ik wil eerst samenwonen," dan lacht mijn vader hem kei en keihard uit…

Ik vind heel deze situatie super lastig, want ik weet dat mijn vriend heel erg van mij houdt en echt klaar is voor een toekomst samen, maar voor hem is het niet vanzelfsprekend om eerst te trouwen. Ik heb soms het gevoel dat ik het leven van mijn vriend ook belemmer hierdoor, hij moet constant wachten op mij… Hij heeft alles ook op een rijtje, hij heeft een goede baan en spaart al een tijdje voor een huis voor ons samen. Ook ik ben net afgestudeerd en ben op zoek naar een baan, alles gaat dus de goede kant op. Maar dit alles maakt alles zo veel moeilijker waardoor we even niks kunnen. Zowel mijn ouders als mijn vriend willen het beste voor me, maar er zijn gewoon verschillen in cultuur.

Soms denk ik, wat is het verschil tussen zo'n partnerschap en trouwen? Dan kunnen we net zo goed trouwen toch? Ik vind trouwen namelijk iets heel moois en bijzonders, en dat vindt hij ook. Maar hij wil de volgorde dus anders:) Al mijn vriendinnen hebben wel een Turkse vriend dus bij hun ging het op de traditionele wijze, maar bij mij moet alles weer anders gaan:)

Ik vraag me af of iemand ervaring heeft met een vergelijkbare situatie en tips heeft voor mij over hoe ik dit het best kan aanpakken. Mijn ouders moeten mijn beslissing uiteindelijk wel accepteren, maar ik weet zelf gewoon nog niet wat ik wil. Please help me uit deze brand!


Alvast bedankt.