Relaties
alle pijlers
Culturele verschillen
maandag 8 januari 2024 om 22:54
Hoi allemaal,
Ik sta voor een uitdaging waar ik wat hulp bij nodig heb. Ik ben 23 jaar en heb al 5 jaar een relatie met mijn vriend. Het is voor ons beide onze allereerste relatie en we zijn heel gelukkig samen. Echter, culturele verschillen maken het moeilijk om de volgende stap te zetten. Ik ben namelijk Turks en hij is Nederlands. Ondanks dat mijn ouders best modern zijn en niet erg religieus, hechten ze toch veel waarde aan bepaalde normen en waarden, zoals niet samenwonen voor het huwelijk, pas samen reizen na het huwelijk. In principe kunnen we alles pas in vrijheid doen nadat we getrouwd zijn.
Mijn moeder heeft mijn vriend na bijna 5 jaar eindelijk ontmoet, dat is dus nog niet zo lang geleden. Tot die tijd hadden wij een "undercover relatie" (eigenlijk nog steeds, maar mijn moeder weet het nu alleen). Mijn vriend is een paar jaar ouder dan ik, dus voor hem begon de tijd wel echt te dringen na 5 jaar. Hij wilde heel graag samen de volgende stap zetten en vond het echt niet meer leuk hoe alles ging.
Door mijn vriend, maar ook omdat ik dat stiekeme relatiegedoe niet meer aankon, heb ik het uiteindelijk aan mijn moeder verteld. EN POH, WAT WAS DAT EEN OPLUCHTING! De eerste kennismaking verliep gelukkig erg goed. Mijn moeder en mijn vriend hebben super veel gekletst. Mijn moeder gaf tijdens het gesprek wel gelijk aan dat het voor haar allemaal heel nieuw is dat ik iets met een niet-Turkse jongen heb en dat zoiets nog nooit is voorgekomen binnen onze familie. Ze gaf ook aan dat het belangrijk is voor ons om na te denken over onze toekomst, aangezien we al 5 jaar samen zijn. Verder benoemde ze ook dat het binnen onze familie gebruikelijk is om op een gegeven moment te trouwen. Hoewel ze hier totaal geen haast achter zet, zijn dit gewoon dingen die doodnormaal zijn voor haar en daarom wilde ze dit bespreken om te achterhalen hoe het echt zit.
Maar nu komt het probleem: mijn vriend wil eerst samenwonen en een geregistreerd partnerschap voordat we gaan trouwen. Hij wil uiteindelijk wel heel graag trouwen, maar hij vindt de volgorde gewoon niet kloppen, dat je niet eerst kan samenwonen. Als ik heel eerlijk moet zijn, begrijp ik zijn kant wel en hoef ik ook niet per se gelijk te trouwen. Maar mijn ouders gaan dit echt zo raar vinden, het is zo anders dan hoe het eigenlijk hoort te gaan bij ons. Ze zien samenwonen als minder stabiel/serieus en ze denken dat dit vaak niet langdurig is. Af en toe denk ik na over het volgende scenario, en dan realiseer ik me echt dat dit geen succes gaat zijn: mijn vriend komt bij mij thuis en zegt tegen mijn pa: "Ja, ik hou van uw dochter, maar ik wil niet trouwen, ik wil eerst samenwonen," dan lacht mijn vader hem kei en keihard uit…
Ik vind heel deze situatie super lastig, want ik weet dat mijn vriend heel erg van mij houdt en echt klaar is voor een toekomst samen, maar voor hem is het niet vanzelfsprekend om eerst te trouwen. Ik heb soms het gevoel dat ik het leven van mijn vriend ook belemmer hierdoor, hij moet constant wachten op mij… Hij heeft alles ook op een rijtje, hij heeft een goede baan en spaart al een tijdje voor een huis voor ons samen. Ook ik ben net afgestudeerd en ben op zoek naar een baan, alles gaat dus de goede kant op. Maar dit alles maakt alles zo veel moeilijker waardoor we even niks kunnen. Zowel mijn ouders als mijn vriend willen het beste voor me, maar er zijn gewoon verschillen in cultuur.
Soms denk ik, wat is het verschil tussen zo'n partnerschap en trouwen? Dan kunnen we net zo goed trouwen toch? Ik vind trouwen namelijk iets heel moois en bijzonders, en dat vindt hij ook. Maar hij wil de volgorde dus anders:) Al mijn vriendinnen hebben wel een Turkse vriend dus bij hun ging het op de traditionele wijze, maar bij mij moet alles weer anders gaan:)
Ik vraag me af of iemand ervaring heeft met een vergelijkbare situatie en tips heeft voor mij over hoe ik dit het best kan aanpakken. Mijn ouders moeten mijn beslissing uiteindelijk wel accepteren, maar ik weet zelf gewoon nog niet wat ik wil. Please help me uit deze brand!
Alvast bedankt.
Ik sta voor een uitdaging waar ik wat hulp bij nodig heb. Ik ben 23 jaar en heb al 5 jaar een relatie met mijn vriend. Het is voor ons beide onze allereerste relatie en we zijn heel gelukkig samen. Echter, culturele verschillen maken het moeilijk om de volgende stap te zetten. Ik ben namelijk Turks en hij is Nederlands. Ondanks dat mijn ouders best modern zijn en niet erg religieus, hechten ze toch veel waarde aan bepaalde normen en waarden, zoals niet samenwonen voor het huwelijk, pas samen reizen na het huwelijk. In principe kunnen we alles pas in vrijheid doen nadat we getrouwd zijn.
Mijn moeder heeft mijn vriend na bijna 5 jaar eindelijk ontmoet, dat is dus nog niet zo lang geleden. Tot die tijd hadden wij een "undercover relatie" (eigenlijk nog steeds, maar mijn moeder weet het nu alleen). Mijn vriend is een paar jaar ouder dan ik, dus voor hem begon de tijd wel echt te dringen na 5 jaar. Hij wilde heel graag samen de volgende stap zetten en vond het echt niet meer leuk hoe alles ging.
Door mijn vriend, maar ook omdat ik dat stiekeme relatiegedoe niet meer aankon, heb ik het uiteindelijk aan mijn moeder verteld. EN POH, WAT WAS DAT EEN OPLUCHTING! De eerste kennismaking verliep gelukkig erg goed. Mijn moeder en mijn vriend hebben super veel gekletst. Mijn moeder gaf tijdens het gesprek wel gelijk aan dat het voor haar allemaal heel nieuw is dat ik iets met een niet-Turkse jongen heb en dat zoiets nog nooit is voorgekomen binnen onze familie. Ze gaf ook aan dat het belangrijk is voor ons om na te denken over onze toekomst, aangezien we al 5 jaar samen zijn. Verder benoemde ze ook dat het binnen onze familie gebruikelijk is om op een gegeven moment te trouwen. Hoewel ze hier totaal geen haast achter zet, zijn dit gewoon dingen die doodnormaal zijn voor haar en daarom wilde ze dit bespreken om te achterhalen hoe het echt zit.
Maar nu komt het probleem: mijn vriend wil eerst samenwonen en een geregistreerd partnerschap voordat we gaan trouwen. Hij wil uiteindelijk wel heel graag trouwen, maar hij vindt de volgorde gewoon niet kloppen, dat je niet eerst kan samenwonen. Als ik heel eerlijk moet zijn, begrijp ik zijn kant wel en hoef ik ook niet per se gelijk te trouwen. Maar mijn ouders gaan dit echt zo raar vinden, het is zo anders dan hoe het eigenlijk hoort te gaan bij ons. Ze zien samenwonen als minder stabiel/serieus en ze denken dat dit vaak niet langdurig is. Af en toe denk ik na over het volgende scenario, en dan realiseer ik me echt dat dit geen succes gaat zijn: mijn vriend komt bij mij thuis en zegt tegen mijn pa: "Ja, ik hou van uw dochter, maar ik wil niet trouwen, ik wil eerst samenwonen," dan lacht mijn vader hem kei en keihard uit…
Ik vind heel deze situatie super lastig, want ik weet dat mijn vriend heel erg van mij houdt en echt klaar is voor een toekomst samen, maar voor hem is het niet vanzelfsprekend om eerst te trouwen. Ik heb soms het gevoel dat ik het leven van mijn vriend ook belemmer hierdoor, hij moet constant wachten op mij… Hij heeft alles ook op een rijtje, hij heeft een goede baan en spaart al een tijdje voor een huis voor ons samen. Ook ik ben net afgestudeerd en ben op zoek naar een baan, alles gaat dus de goede kant op. Maar dit alles maakt alles zo veel moeilijker waardoor we even niks kunnen. Zowel mijn ouders als mijn vriend willen het beste voor me, maar er zijn gewoon verschillen in cultuur.
Soms denk ik, wat is het verschil tussen zo'n partnerschap en trouwen? Dan kunnen we net zo goed trouwen toch? Ik vind trouwen namelijk iets heel moois en bijzonders, en dat vindt hij ook. Maar hij wil de volgorde dus anders:) Al mijn vriendinnen hebben wel een Turkse vriend dus bij hun ging het op de traditionele wijze, maar bij mij moet alles weer anders gaan:)
Ik vraag me af of iemand ervaring heeft met een vergelijkbare situatie en tips heeft voor mij over hoe ik dit het best kan aanpakken. Mijn ouders moeten mijn beslissing uiteindelijk wel accepteren, maar ik weet zelf gewoon nog niet wat ik wil. Please help me uit deze brand!
Alvast bedankt.
woensdag 10 januari 2024 om 15:45
Het is prima leesbaar, maar je hebt simpelweg geen inhoudelijke tegenargumenten.
Je eindconclusie herformuleer ik tot' het gaat erom waar TO en vriend zich gelukkig bij voelen' en daar kunnen we het ook verder bij laten.
woensdag 10 januari 2024 om 15:53
Jesco schreef: ↑10-01-2024 15:39Ik lees weinig verontrustends in de meeste posts hier. Wel wat uit de lucht gegrepen aantijgingen van xenofobie en iemand die kennelijk over politieke voorkeur moet beginnen. Als men e.e.a. niet met argumenten kan weerleggen gaan we het over die boog gooien, begrijp ik?
Eens.
woensdag 10 januari 2024 om 15:53
Wel eens op een Turkse bruiloft geweest? Die zijn doorgaans nog veel duurder.ExodusRedux schreef: ↑09-01-2024 18:57En TO, hebben jou vriend en jij wel geld voor een bruiloft? Reken maar op 10 duizend euro.
Veel mensen doen na dat ze een tijdje samenwonen eerst geregistreerd partnerschap (vaak vanwege het samen kopen van een huis) omdat het te betalen is en je juridisch alles netjes geregeld is. Daarna sparen voor een bruiloft.
woensdag 10 januari 2024 om 16:00
Een oplossing zou zijn om te gaan samenwonen (met samenlevingscontract) en daarna je verloving aan te kondigen. En als de familie vraagt naar de trouwdatum zeg je dat je samen een paar jaar wilt sparen. Creatief rekken. Dan moet je partner wel meewerken en een huwelijk op termijn zien zitten.
It won't stop until you wise up
woensdag 10 januari 2024 om 16:10
Mijn ervaring ook, en ik heb zelfs meerdere vriendjes gehad die me überhaupt niet aan hun ouders wilden voorstellen omdat het niet goed ontvangen zou worden, een getinte vriendin.Surebaby schreef: ↑10-01-2024 15:09Ik ben een getinte vrouw en val op oerhollandse mannen.
Die waren altijd erg huiverig om iets een relatie te noemen, kregen al hyperventilatie als je een concertkaartje drie maanden van tevoren kocht voor ze, en op vakantie, 'maar dan heb ik geen geld over meer om met de boys te gaan en ik heb maar zoveel vrije dagen, schatje'.
Het was dat de moeders zo aandrongen anders had ik die nooit ontmoet hoor, dat hoefde allemaal nooit zo.
Je vult erg veel in voor meneer Geregistreerd Partnerschap Als Je Je Best Doet.
Mijn laatste ex, vader van mijn dochter, moest ook zijn ouders voorbereiden op het feit dat hij met een niet-witte vriendin zou thuiskomen. Had het aanvankelijk ook alleen aan zijn moeder verteld. Dus tja, dat komt niet alleen in Turkse kringen voor.
Heb trouwens in mijn jonge jaren ook witte vriendinnen gehad die voor hun ouders geheim hielden dat ze een zwarte of Marokkaanse vriend hadden, nu ik er zo over nadenk.
Am Yisrael Chai!
woensdag 10 januari 2024 om 16:16
Dat heeft iedereen toch wel? Ik vind het ook vervelend als vreemden of buitenstaanders iets negatiefs van mijn ouders zouden vinden of dat mijn ouders door iets wat ik doe in verlegenheid worden gebracht. Of hebben Nederlandse mensen daar schijt aan (serieuze vraag dit, kan van mij namelijk net zo goed ook een cultuurverschil zijn dat ik daar ook veel waarde aan hecht).andnowwedance schreef: ↑10-01-2024 15:30Had het al eerder gevraagd, maar waarom vind je het dan zo erg wat andere mensen van je ouders vinden? Kan het niet helemaal rijmen...
Am Yisrael Chai!
woensdag 10 januari 2024 om 16:22
fashionvictim schreef: ↑10-01-2024 16:16Dat heeft iedereen toch wel? Ik vind het ook vervelend als vreemden of buitenstaanders iets negatiefs van mijn ouders zouden vinden of dat mijn ouders door iets wat ik doe in verlegenheid worden gebracht. Of hebben Nederlandse mensen daar schijt aan (serieuze vraag dit, kan van mij namelijk net zo goed ook een cultuurverschil zijn dat ik daar ook veel waarde aan hecht).
Jij bent toch ook Nederlandse? Ik denk dat de ene dat wel heeft en de andere niet en dat het niet perse een cultuur dingetje is.
anoniem_65c29b33320d9 wijzigde dit bericht op 02-02-2024 01:27
25.06% gewijzigd
woensdag 10 januari 2024 om 16:23
Ja precies. “Eerlijk zijn” is iets wat in onze cultuur heel belangrijk wordt gevonden, in andere culturen wordt “gezichtsverlies” erger gevonden
woensdag 10 januari 2024 om 16:42
Lastige situatie TO. Ik heb zelf ook een 'gemengde' relatie en mijn partner heeft zich daar altijd wel een beetje in aangepast. Dus iets sneller trouwen dan hij zelf misschien zou kiezen en ruimte en respect voor bepaalde tradities van mijn familie/cultuur. Bij ons is dat gelukkig nooit een punt van discussie geworden. Mijn ervaring is dat de bemoeienis niet eindigt bij de keuze om wel of niet te trouwen. Er zijn ook sterkte verwachtingen over de invulling van je huwelijksdag, het inrichten van je gezinsleven, keuzes mbt kinderen en werk etc. Ik weet niet hoe vrij jouw ouders je laten, maar het feit dat je 5 jaar een geheime relatie hebt gehad geeft mij wel een bepaald beeld.. Ga het gesprek aan met je vriend hoe jullie als stel hiermee om willen gaan en wat je wel en niet toe gaat geven aan je ouders en wees daar, ook richting je ouders, duidelijk in. Dat scheelt heel veel discussie op de langere termijn.
woensdag 10 januari 2024 om 16:47
Mee eens! En ook weer zo'n vooroordeel. Ik ben 25 jaar getrouwd..voor mij was en is trouwen wel iets heel bijzonders.intothewild schreef: ↑10-01-2024 14:25Er wordt hier steeds gezegd dat trouwen geen groot ding zou zijn voor de meeste Nederlanders, maar ik betwijfel dat hoor. Trouwen is wel degelijk een verantwoordelijkheid en komt ook met bepaalde plichten, zoals een eventuele onderhoudsverplichting na een scheiding. Voor samenwoners geldt die onderhoudsplicht niet.
Toch vind ik dat de mening van vriend ook meetelt en heb ik niks tegen samenwonen.
libelle44 wijzigde dit bericht op 10-01-2024 16:54
2.59% gewijzigd
woensdag 10 januari 2024 om 16:52
Ik vind het ook niet leuk als mensen slecht over mijn ouders praten, maar dat is niet hetzelfde als er echt zo van wakker liggen en het meewegen in mijn keuzes. En het ging me er meer om dat ze enerzijds zegt schijt te hebben aan anderen en dat haar ouders zich ook niet druk maken om anderen, en anderzijds zegt dat ze bang is dat mensen slecht over haar ouders denken.fashionvictim schreef: ↑10-01-2024 16:16Dat heeft iedereen toch wel? Ik vind het ook vervelend als vreemden of buitenstaanders iets negatiefs van mijn ouders zouden vinden of dat mijn ouders door iets wat ik doe in verlegenheid worden gebracht. Of hebben Nederlandse mensen daar schijt aan (serieuze vraag dit, kan van mij namelijk net zo goed ook een cultuurverschil zijn dat ik daar ook veel waarde aan hecht).
Verder doe jij nu weer alsof Nederlanders één grote homogene groep zijn die al dan niet schijt aan iets hebben, zoals je eerder zei dat Nederlanders diep van binnen kolonialistische trekjes hebben.
Ik vraag me sowieso af wie je bedoelt met "Nederlanders" aangezien het lijkt alsof je jezelf daar niet onder schaart.
woensdag 10 januari 2024 om 16:54
Waar lees jij dat?
woensdag 10 januari 2024 om 17:00
woensdag 10 januari 2024 om 17:01
Ik heb een vriendin die een relatie had met een Marokkaanse jongen. Alles gebeurde in het geniep. Zijn ouders mochten er niets van weten. Hij kwam bij haar thuis, allemaal heel gezellig en leuk. Grootse plannen. En toen puntje bij paaltje kwam gaf hij aan dat hij toch echt geen relatie kon voortzetten met een Nederlandse vrouw.
Denk dat de meesten wel iemand kennen die iets soortgelijks heeft meegemaakt, of zelf heeft meegemaakt.
Denk dat de meesten wel iemand kennen die iets soortgelijks heeft meegemaakt, of zelf heeft meegemaakt.
woensdag 10 januari 2024 om 17:02
Ik bedoel mensen zonder migratieachtergrond als ik het over Nederlanders heb, en heb zelf wel een migratieachtergrond dus daar schaar ik mezelf inderdaad niet onder.andnowwedance schreef: ↑10-01-2024 16:52Ik vind het ook niet leuk als mensen slecht over mijn ouders praten, maar dat is niet hetzelfde als er echt zo van wakker liggen en het meewegen in mijn keuzes. En het ging me er meer om dat ze enerzijds zegt schijt te hebben aan anderen en dat haar ouders zich ook niet druk maken om anderen, en anderzijds zegt dat ze bang is dat mensen slecht over haar ouders denken.
Verder doe jij nu weer alsof Nederlanders één grote homogene groep zijn die al dan niet schijt aan iets hebben, zoals je eerder zei dat Nederlanders diep van binnen kolonialistische trekjes hebben.
Ik vraag me sowieso af wie je bedoelt met "Nederlanders" aangezien het lijkt alsof je jezelf daar niet onder schaart.
Am Yisrael Chai!
woensdag 10 januari 2024 om 17:03
Ze schreef eerder dat ze samen tripjes hadden gemaakt oa naar Parijs. Ik had over het 'dag' heen gelezen.
Am Yisrael Chai!
woensdag 10 januari 2024 om 17:05
fashionvictim schreef: ↑10-01-2024 17:02Ik bedoel mensen zonder migratieachtergrond als ik het over Nederlanders heb, en heb zelf wel een migratieachtergrond dus daar schaar ik mezelf inderdaad niet onder.
Ik vind dit wel een interessante eerlijk gezegd. In feite voel jij je dus geen Nederlandse? Maar je Nederland is wel je vaderland?
Voor mij is iedere inwoner van Nederland met een paspoort/ID/verblijfsvergunning een Nederlander. Mag ik vragen waarom jij je, als mijn aanname klopt, geen Nederlandse voelt?
woensdag 10 januari 2024 om 17:07
Ik ben in Nederland geboren, een van mijn ouders niet. Wat maakt dat mij dan volgens jou? Hoe ver gaat die achtergrond?fashionvictim schreef: ↑10-01-2024 17:02Ik bedoel mensen zonder migratieachtergrond als ik het over Nederlanders heb, en heb zelf wel een migratieachtergrond dus daar schaar ik mezelf inderdaad niet onder.
Als je minder wil moeten, moet je minder willen.
woensdag 10 januari 2024 om 17:17
fashionvictim schreef: ↑10-01-2024 16:16Dat heeft iedereen toch wel? Ik vind het ook vervelend als vreemden of buitenstaanders iets negatiefs van mijn ouders zouden vinden of dat mijn ouders door iets wat ik doe in verlegenheid worden gebracht. Of hebben Nederlandse mensen daar schijt aan (serieuze vraag dit, kan van mij namelijk net zo goed ook een cultuurverschil zijn dat ik daar ook veel waarde aan hecht).
In een cultuur met meer individualisme zal de mening van 1e en 2e lijns familie waarschijnlijk minder belangrijk worden gevonden. Maar 'schijt hebben aan' zou ik het niet noemen. Eerder prioriteiten dichtbij laten prevaleren.
It won't stop until you wise up
woensdag 10 januari 2024 om 17:24
Nou dit. Treurig.Jesco schreef: ↑10-01-2024 15:39Ik lees weinig verontrustends in de meeste posts hier. Wel wat uit de lucht gegrepen aantijgingen van xenofobie en iemand die kennelijk over politieke voorkeur moet beginnen. Als men e.e.a. niet met argumenten kan weerleggen gaan we het over die boog gooien, begrijp ik?
Wat is voor jouw ouders erger? Scheiden of samenwonen? Ik vraag dit omdat ik je weloverwogen vind klinken, je bekijkt de zaak vanuit meerdere invalshoeken, je studeert, gaat zo op zoek naar werk. Je bent straks een zelfstandige vrouw met leuk salaris (waarschijnlijk). Vrouwen anno nu, laten zich niet meer alles wijsmaken en zijn in de mogelijkheid om te scheiden. Jij wilt meteen gaan trouwen met iemand waarmee je nog nooit een week mee op vakantie bent geweest. Leer elkaar eerst eens kennen door te gaan samenwonen. Ik heb die eerste periode echt heel wat topics geopend hier op Viva over dingen waar ik tegenaan liep. Het is allemaal goed gekomen, maar het ging niet altijd van een leien dakje. En dan hadden we al drie vakanties en wat weekendjes weg erop zitten. Als dat samenwonen goed gaat, kun je trouwen, maar als scheiden niet zo erg is voor je ouders en jij wilt het huwelijk heel graag, dan zou ik nog eens in gesprek gaan met je vriend.
Toch denk ik wel op te maken uit je reacties dat je liever gaat samenwonen. En dan denk ik, dan moet je dat doen. Het is jouw leven. Jullie willen in de toekomst klein trouwen. In hoeverre moet je straks voldoen aan de wens van je ouders om een heel groot feest te geven? Je blijft tenslotte nog steeds de oudste dochter. En hoe gaat dat straks met kinderen? Zijn er dan ook nog dingen die moeten? Ook dan blijf je de oudste dochter. En weet je, als jij dat allemaal wilt, is daar niets mis mee. Wil je niet overal aan voldoen, dan zou ik nu een ander pad gaan kiezen, zodat je ouders weten dat hun pad niet persé die van jou is. Maar goed, ik heb misschien makkelijk kletsen, want ik kom niet uit jouw cultuur.
woensdag 10 januari 2024 om 18:06
Sorry, ik probeer me een beetje in te leven. TO's ouders hebben elkaar twee keer ontmoet voordat ze in het huwelijksbootje stapten. Kennelijk een gearrangeerd huwelijk. Moeder hoort nu dat haar dochter in het geheim al vijf jaar iemand aan het daten is. Ze vindt waarschijnlijk dat dochter meer dan genoeg tijd heeft gehad om haar vriend goed genoeg te leren kennen om te weten of het huwelijksmateriaal is.
Aan moederlief werd destijds misschien helemaal niets gevraagd, maar ze heeft toch iets van haar huwelijk gemaakt of in ieder geval wat kinderen gekregen met de man waaraan ze werd uitgehuwelijkt. En dan zou TO gaan scheiden van een man die TO zelf heeft uitgezocht? Dat gaat er toch niet in dan? Lijkt me echt een kansloze discussie.
Ik vrees toch dat er weinig anders opzit dan de knuppel in het hoenderhok te gooien als je door wilt met je relatie.
intothewild wijzigde dit bericht op 10-01-2024 19:01
0.29% gewijzigd
No one ever made a difference by being like everyone else.
woensdag 10 januari 2024 om 18:51
nee daar hebben Nederlandse mensen geen schijt aan. Anderen moeten ook hun mond houden over mijn ouders, maar ook over mijn landgenoten zoals jij keer op keer op keer doet.fashionvictim schreef: ↑10-01-2024 16:16Dat heeft iedereen toch wel? Ik vind het ook vervelend als vreemden of buitenstaanders iets negatiefs van mijn ouders zouden vinden of dat mijn ouders door iets wat ik doe in verlegenheid worden gebracht. Of hebben Nederlandse mensen daar schijt aan (serieuze vraag dit, kan van mij namelijk net zo goed ook een cultuurverschil zijn dat ik daar ook veel waarde aan hecht).
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
woensdag 10 januari 2024 om 19:01
Oké, sorry allemaal maar ik hou alle reacties niet meer bij, dus ik reageer op de laatste:)
Om te beginnen, kunnen mensen alsjeblieft stoppen met het verzinnen van hun eigen versie van hoe iets is gelopen? Nee, het was geen gearrangeerd huwelijk. Het klopt dat ze elkaar maar een paar keer hebben gezien en vervolgens direct zijn getrouwd, maar dit was hun eigen keuze! In hun tijd was dit doodnormaal binnen de Turkse gemeenschap. En mijn moeder ziet trouwen als iets heel moois en bijzonders, natuurlijk wil ze dat haar dochter dit ook doet. Voor haar was het destijds helemaal niet nodig om samen te wonen, etc. Zij vindt dat 5 jaar een relatie meer dan genoeg is om te trouwen.
Snap ook echt niet waar jij het vandaan haalt dat ik waarschijnlijk niet mag scheiden? Bij deze, ik mag gewoon scheiden wanneer ik dit wil, niemand die mij tegen kan houden.
Het klopt dat mijn ouders liever niet willen dat ik samenwoon en dat ze het liefst willen dat ik trouw. Het is allemaal heel nieuw en vreemd voor ze, dus ik begrijp ze ook. Als ik wil samenwonen, doe ik dat en dan moeten ze dat maar accepteren. Maar het is toch normaal dat ik het ook sneu vind voor mijn ouders omdat zij heel graag hun dochter willen zien trouwen? Daarom heb ik deze topic geopend om te vragen hoe ik dit het beste kan aanpakken, waarom samenwonen nu zo veel beter is en of iemand al een soortgelijke ervaring heeft gehad.
Ik heb deze topic niet geopend om zulke vooroordelen te krijgen. Begin het oprecht eens te worden dat Nederlanders soms koloniale trekjes hebben hoor, wat zijn dit voor aannames
Om te beginnen, kunnen mensen alsjeblieft stoppen met het verzinnen van hun eigen versie van hoe iets is gelopen? Nee, het was geen gearrangeerd huwelijk. Het klopt dat ze elkaar maar een paar keer hebben gezien en vervolgens direct zijn getrouwd, maar dit was hun eigen keuze! In hun tijd was dit doodnormaal binnen de Turkse gemeenschap. En mijn moeder ziet trouwen als iets heel moois en bijzonders, natuurlijk wil ze dat haar dochter dit ook doet. Voor haar was het destijds helemaal niet nodig om samen te wonen, etc. Zij vindt dat 5 jaar een relatie meer dan genoeg is om te trouwen.
Snap ook echt niet waar jij het vandaan haalt dat ik waarschijnlijk niet mag scheiden? Bij deze, ik mag gewoon scheiden wanneer ik dit wil, niemand die mij tegen kan houden.
Het klopt dat mijn ouders liever niet willen dat ik samenwoon en dat ze het liefst willen dat ik trouw. Het is allemaal heel nieuw en vreemd voor ze, dus ik begrijp ze ook. Als ik wil samenwonen, doe ik dat en dan moeten ze dat maar accepteren. Maar het is toch normaal dat ik het ook sneu vind voor mijn ouders omdat zij heel graag hun dochter willen zien trouwen? Daarom heb ik deze topic geopend om te vragen hoe ik dit het beste kan aanpakken, waarom samenwonen nu zo veel beter is en of iemand al een soortgelijke ervaring heeft gehad.
Ik heb deze topic niet geopend om zulke vooroordelen te krijgen. Begin het oprecht eens te worden dat Nederlanders soms koloniale trekjes hebben hoor, wat zijn dit voor aannames
intothewild schreef: ↑10-01-2024 18:06Sorry, ik probeer me een beetje in te leven. TO's ouders hebben elkaar twee keer ontmoet voordat ze in het huwelijksbootje stapten. Kennelijk een gearrangeerd huwelijk. Moeder hoort nu dat haar dochter in het geniep al vijf jaar iemand aan het daten is. Ze vindt waarschijnlijk dat dochter meer dan genoeg tijd heeft gehad om haar vriend goed genoeg te leren kennen om te weten of het huwelijksmateriaal is.
Aan moederlief werd destijds misschien helemaal niets gevraagd, maar ze heeft toch iets van haar huwelijk gemaakt of in ieder geval wat kinderen gekregen met de man waaraan ze werd uitgehuwelijkt. En dan zou TO gaan scheiden van een man die TO zelf heeft uitgezocht? Dat gaat er toch niet in dan? Lijkt me echt een kansloze discussie.
Ik vrees toch dat er weinig anders opzit dan de knuppel in het hoenderhok te gooien als je door wilt met je relatie.
woensdag 10 januari 2024 om 19:08
Wel voor een geregistreerd partnerschap. Wat vriend wil.intothewild schreef: ↑10-01-2024 14:25Trouwen is wel degelijk een verantwoordelijkheid en komt ook met bepaalde plichten, zoals een eventuele onderhoudsverplichting na een scheiding. Voor samenwoners geldt die onderhoudsplicht niet.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
