Relaties
alle pijlers
~ de longdistancedames gaan door met allerlei perikelen - deel 6 ~
woensdag 18 april 2007 om 21:44
Ik kan jullie niet bijhouden! haha, hartstikke leuk dat er zoveel gekwebbeld wordt!
Nadja is prima hoor. Ik weet dat ik ermee wordt bedoeld. Ik heb P ontmoet op hi5 (soort hyves maar dan internationaal). Ik kreeg ineens een reactie (hele nette reactie, niks mis mee, wilde wat over m'n werk weten) van hem en we hebben elkaar al vrijsnel toegevoegd op msn en zo is het balletje gaan rollen. Heel vriendschappelijk allemaal. Maar later werd dat contact veel closer en steeds vaker. En nu ben ik dus tot de conclusie gekomen dat ik verliefd ben. Overdag op m'n werk kijk ik er al naar uit om s avonds met 'm te chatten. En dat terwijl ik normaal met een grote boog om computers heen liep ( tijdverspilling vond ik het). Ik ben erg benieuwd hoe het verder verloopt
@ mellebel, ik voel me wel steeds vertrouwder bij hem. Heb het gevoel dat ik alles tegen 'm kan zeggen. Dus ja, ook het hoge woord. Maar zit dus, zoals eerder gezegd, wel te twijfelen of ik het nu of later tijdens een evt ontmoeting moet bespreken/vertellen. Zitten allebei voor en nadelen aan. Denk dat ik het even van het moment zelf moet laten afhangen. Er zijn op zich genoeg chat/belmomenten dat ik het er al wel over kan hebben. Ik wacht nog effe af....
donderdag 19 april 2007 om 00:09
donderdag 19 april 2007 om 12:02
Wow heavy stuff going on here.
:D
Hier alles goed, ik kon niet meer in april gaan want er zijn geen goedkope tickets te vinden, en nu wilde ik graag dat mijn vriend in mei komt. Ik wil graag halverwege mei wat gaan doen (zelf) en mijn ouders zijn ook op vakantie dan, is in principe niet erg maar misschien toch gezelliger als ze er wel zijn. En in juni is vriend jarig dus wil ik sowieso gaan. Had ik een hele lange mail geschreven naar mijn vriend, ik weet dat hij dat haat, maar om alles op een rijtje te zetten. Hij zit natuurlijk ook in een redelijk instabiele periode, qua werk, studie, sport etc. en kan niet zeggen wat hij over drie maanden aan 't doen is. Dus had ik een hele overtuigende mail dat we dan als hij 't leuk vond wel moesten gaan kijken naar tickets, want dat ik ook andere dingen wil regelen, bladibladibla.
Toen belde 'ie me gister en vroeg ik of hij mijn mail al gelezen had want dat ik een lange mail had gestuurd. Werd hij meteen 'geirriteerd' van waarom doe je dat je weet toch dat ik er een hekel aan heb, en toen zei ik 'ja maar ik wilde vragen of je in mei wil komen want ik kan in april niets vinden en in juni ga ik ook al naar jou?' toen zei hij meteen: 'okee'. :D Al die moeite voor de mail is verspild. :) Maar wel erg leuk. Ik ben nu tickets aan 't zoeken. Ik heb de entreebewijzen voor de efteling al klaarliggen :$.
:D
Hier alles goed, ik kon niet meer in april gaan want er zijn geen goedkope tickets te vinden, en nu wilde ik graag dat mijn vriend in mei komt. Ik wil graag halverwege mei wat gaan doen (zelf) en mijn ouders zijn ook op vakantie dan, is in principe niet erg maar misschien toch gezelliger als ze er wel zijn. En in juni is vriend jarig dus wil ik sowieso gaan. Had ik een hele lange mail geschreven naar mijn vriend, ik weet dat hij dat haat, maar om alles op een rijtje te zetten. Hij zit natuurlijk ook in een redelijk instabiele periode, qua werk, studie, sport etc. en kan niet zeggen wat hij over drie maanden aan 't doen is. Dus had ik een hele overtuigende mail dat we dan als hij 't leuk vond wel moesten gaan kijken naar tickets, want dat ik ook andere dingen wil regelen, bladibladibla.
Toen belde 'ie me gister en vroeg ik of hij mijn mail al gelezen had want dat ik een lange mail had gestuurd. Werd hij meteen 'geirriteerd' van waarom doe je dat je weet toch dat ik er een hekel aan heb, en toen zei ik 'ja maar ik wilde vragen of je in mei wil komen want ik kan in april niets vinden en in juni ga ik ook al naar jou?' toen zei hij meteen: 'okee'. :D Al die moeite voor de mail is verspild. :) Maar wel erg leuk. Ik ben nu tickets aan 't zoeken. Ik heb de entreebewijzen voor de efteling al klaarliggen :$.
donderdag 19 april 2007 om 12:08
Haha, waarom is het toch altijd zo dat als je een hele argumentatie bedacht hebt om iemand te overtuigen mensen opeens gewoon 'jahoor, is goed' zeggen? Maar wel fijn dat hij dan waarschijnlijk komt. En hoeft hij niet de hele mail te lezen? :P
Yas, heb je nu meer rust dat je het besluit genomen hebt? Fijn toch dat Kjong wijze dingen zeggen kan!
Kjong, kut is dat.
Yas, heb je nu meer rust dat je het besluit genomen hebt? Fijn toch dat Kjong wijze dingen zeggen kan!
Kjong, kut is dat.
donderdag 19 april 2007 om 12:09
Ohw ik ben verliefd. Helemaal echt totaal verliefd. Zonder maars en mits en vraagtekens. Ongetwijfelt komen er nog rare trekjes, misverstanden en irritaties, maar dat zien we dan wel weer, nu kan ik het mij even niet voorstellen dat dat gebeurd. Hij is gewoon leuk, lief en wat je ook altijd nog kunt verzinnen! Dit heeft echt moeten groeien, ik was er absoluut niet zeker van hoe dit zou gaan, maar nu is het gewoon leuk.
(zelfs in bed is alles goedgekomen inmiddels
).
Zo, dan weten jullie dat ook weer. En ben ik het kwijt en kan verder met mijn werk zonder wezenloos voor mij uit te staren.
Ikke ook welkom. Hopelijk komen jullie eruit en komt hij of aan het einde van het jaar naar huis of komt er een andere oplossing. Kun jij wel goed met hem erover praten hoe jij je voelt?
Ik weet niet meer of ik verder nog iets zinnigs wilde zeggen, maar ik moest ook lachen bij Nemos lijstje en msn ik k*t als het het niet doet.
(zelfs in bed is alles goedgekomen inmiddels
). Zo, dan weten jullie dat ook weer. En ben ik het kwijt en kan verder met mijn werk zonder wezenloos voor mij uit te staren.
Ikke ook welkom. Hopelijk komen jullie eruit en komt hij of aan het einde van het jaar naar huis of komt er een andere oplossing. Kun jij wel goed met hem erover praten hoe jij je voelt?
Ik weet niet meer of ik verder nog iets zinnigs wilde zeggen, maar ik moest ook lachen bij Nemos lijstje en msn ik k*t als het het niet doet.
donderdag 19 april 2007 om 12:22
Jeetje, wat een boel ontwikkelingen weer!
Yas: hoe voel je je nu? Schrijf 'es effe snel in de achterkamer want ik wil het weten. *;
Kjong: kut he? Ik kan daar ook heel kwaad om worden, zit je je heel lang te verheugen of iets is gewoon echt belangrijk en dan laat de techniek het afweten. Ook voor jou een welgemeende *;
Es: wat gaaf voor je! Herlijk om te lezen, ben zo blij voor je!
Marg: lekker naar de Efteling. :D Goed hoor, dat ie komt!
Ikke: welkom hier! 't Is effe je weg zoeken tussen alle verhalen, maar je komt er snel genoeg achter is mijn ervaring.
Cadi, Celtic: alles goed?
Ik ben nu wat drukker qua werk, wat wel lekker is. De baas heeft geluisterd blijkbaar: kreeg gisteren wat nieuwe aanvragen van klanten en ze heeft zelfs twee trainingen aan mij overgedragen. En niet eens heel godsgruwelijk ver weg.
Qua lief heb ik sinds twee dagen een nieuwe ervaring. Ik weet dat hij bestaat, hij stuurt lieve smsjes, ik doe hetzelfde en ik weet dat als ik hem nu zou zien, dat ik op z'n kop sta van blijdschap. Maar het begint op dit moment zo ver weg te voelen dat ik me af en toe afvraag hoe het ook weer was. En of het allemaal wel echt is. Zo ver, zo lang nog en zo onbereikbaar. Maakt me een beetje bang van binnen: ik zal het gevoel voor hem toch niet kwijtraken? En hij voor mij? Ik geloof daar namelijk heilig in, dat de beste relaties waarin twee mensen het meest van elkaar houden van de hele wereld toch stuk kunnen gaan als je elkaar maar lang genoeg niet ziet. Letterlijk: uit het oog, uit het hart. Gaan we het overleven deze tijd uit elkaar?
Een heel vervelend gevoel, want ik voelde me er zo zeker over en ik vind hem zo lief en ik wil hem niet kwijt. Maar waarom stuiter ik mijn bed dan niet uit vanochtend toen ik een smsje van hem kreeg? :(
Herkennen jullie dat?
Yas: hoe voel je je nu? Schrijf 'es effe snel in de achterkamer want ik wil het weten. *;
Kjong: kut he? Ik kan daar ook heel kwaad om worden, zit je je heel lang te verheugen of iets is gewoon echt belangrijk en dan laat de techniek het afweten. Ook voor jou een welgemeende *;
Es: wat gaaf voor je! Herlijk om te lezen, ben zo blij voor je!
Marg: lekker naar de Efteling. :D Goed hoor, dat ie komt!
Ikke: welkom hier! 't Is effe je weg zoeken tussen alle verhalen, maar je komt er snel genoeg achter is mijn ervaring.
Cadi, Celtic: alles goed?
Ik ben nu wat drukker qua werk, wat wel lekker is. De baas heeft geluisterd blijkbaar: kreeg gisteren wat nieuwe aanvragen van klanten en ze heeft zelfs twee trainingen aan mij overgedragen. En niet eens heel godsgruwelijk ver weg.
Qua lief heb ik sinds twee dagen een nieuwe ervaring. Ik weet dat hij bestaat, hij stuurt lieve smsjes, ik doe hetzelfde en ik weet dat als ik hem nu zou zien, dat ik op z'n kop sta van blijdschap. Maar het begint op dit moment zo ver weg te voelen dat ik me af en toe afvraag hoe het ook weer was. En of het allemaal wel echt is. Zo ver, zo lang nog en zo onbereikbaar. Maakt me een beetje bang van binnen: ik zal het gevoel voor hem toch niet kwijtraken? En hij voor mij? Ik geloof daar namelijk heilig in, dat de beste relaties waarin twee mensen het meest van elkaar houden van de hele wereld toch stuk kunnen gaan als je elkaar maar lang genoeg niet ziet. Letterlijk: uit het oog, uit het hart. Gaan we het overleven deze tijd uit elkaar?
Een heel vervelend gevoel, want ik voelde me er zo zeker over en ik vind hem zo lief en ik wil hem niet kwijt. Maar waarom stuiter ik mijn bed dan niet uit vanochtend toen ik een smsje van hem kreeg? :(
Herkennen jullie dat?
donderdag 19 april 2007 om 12:31
Jadahag Yas, geef je míj de schuld!
~engelensmoeltje~
Trouwens gefeliciteerd met je 'tante-schap'.
Ik heb net 4 croissants op met roomboter een en glas chocomel.
Ik vermoed dat Kbaby vetgemest wil worden.
Iemand een tip tegen maagzuur (nee, niet van de vette hap van net, maar vooral 's nachts, tezamen met 2458 keer pissen, en een soort zenuwenkriebel, aaaaaaaaah!!), behalve het geijkte vla/melk-verhaal?
Smoon, dit stukje hoort bij de fase, alleen doen en zijn. Je verdriet krijgt langzaam een leefbaar plekje.
Niet aan de liefde twijfelen. En als je wel twijfelt, er heen gaan, en geen beslutien nemen over hem waar hij niet bij is.
~engelensmoeltje~
Trouwens gefeliciteerd met je 'tante-schap'.
Ik heb net 4 croissants op met roomboter een en glas chocomel.
Ik vermoed dat Kbaby vetgemest wil worden.
Iemand een tip tegen maagzuur (nee, niet van de vette hap van net, maar vooral 's nachts, tezamen met 2458 keer pissen, en een soort zenuwenkriebel, aaaaaaaaah!!), behalve het geijkte vla/melk-verhaal?
Smoon, dit stukje hoort bij de fase, alleen doen en zijn. Je verdriet krijgt langzaam een leefbaar plekje.
Niet aan de liefde twijfelen. En als je wel twijfelt, er heen gaan, en geen beslutien nemen over hem waar hij niet bij is.
donderdag 19 april 2007 om 12:33
HEEL HERKENBAAR!!!
Gert stuurde me net een smsje, nadat ik had uitgelegd (en dat is zoooo lastig over de sms) dat ik had besloten om deze zaterdag niet te komen, wellicht later, als ik beter in mijn vel zit enz.
Smst ie terug: if this is abt money, then let me pay for the airfare.
Nee! Was het maar abt money! :?
Money is hakuna matata!
Hij is aan het rijden dus ik kan ook niet bellen nu. Je wilt over die 'wegen' daar echt niet bellen zonder handsfree en dat heeft niemand daar.
Gert stuurde me net een smsje, nadat ik had uitgelegd (en dat is zoooo lastig over de sms) dat ik had besloten om deze zaterdag niet te komen, wellicht later, als ik beter in mijn vel zit enz.
Smst ie terug: if this is abt money, then let me pay for the airfare.
Nee! Was het maar abt money! :?
Money is hakuna matata!
Hij is aan het rijden dus ik kan ook niet bellen nu. Je wilt over die 'wegen' daar echt niet bellen zonder handsfree en dat heeft niemand daar.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
donderdag 19 april 2007 om 12:50
Dank je wel, Kjong. Het schijnt dat wat jij zegt altijd waar is. :) Ik ga zeker geen besluiten nemen zonder hem, want ik mis hem ook. En ik weet, als ik naar zijn foto kijk dat ik nog heel veel van hem hou. Maar het is gewoon een raar gevoel. Het lijkt opeens ook nog zo lang te duren, 25 juni. Nee, dat lijkt niet alleen zo, dat IS gewoon zo. Damn.
En maagzuur: geen idee. :?
Yas: moeilijk allemaal he, op zo'n afstand. En dan die mannen met hun oplossingsgerichtheid... Was het maar zo simpel.
En maagzuur: geen idee. :?
Yas: moeilijk allemaal he, op zo'n afstand. En dan die mannen met hun oplossingsgerichtheid... Was het maar zo simpel.
donderdag 19 april 2007 om 12:53
[quote=
quote: smoon32 reageerde
]
Qua lief heb ik sinds twee dagen een nieuwe ervaring. Ik weet dat hij bestaat, hij stuurt lieve smsjes, ik doe hetzelfde en ik weet dat als ik hem nu zou zien, dat ik op z'n kop sta van blijdschap. Maar het begint op dit moment zo ver weg te voelen dat ik me af en toe afvraag hoe het ook weer was. En of het allemaal wel echt is. Zo ver, zo lang nog en zo onbereikbaar. Maakt me een beetje bang van binnen: ik zal het gevoel voor hem toch niet kwijtraken? En hij voor mij? Ik geloof daar namelijk heilig in, dat de beste relaties waarin twee mensen het meest van elkaar houden van de hele wereld toch stuk kunnen gaan als je elkaar maar lang genoeg niet ziet. Letterlijk: uit het oog, uit het hart. Gaan we het overleven deze tijd uit elkaar?
Een heel vervelend gevoel, want ik voelde me er zo zeker over en ik vind hem zo lief en ik wil hem niet kwijt. Maar waarom stuiter ik mijn bed dan niet uit vanochtend toen ik een smsje van hem kreeg? :(
Herkennen jullie dat?
[/quote]
Heel herkenbaar!! Ik heb mijn Habibi niet gezien van eind maart 2006 tot en met half september 2006... ik vond het heeeel lang! De eerste 2/3 maanden gingen wel ok.. maar ja, hij zat in Marokko en ik in Turkije. Beide met een super drukke baan en hij kende niet eens mijn leven in Turkije, de vrienden enz. Op een gegeven moment belde we hooguit 1 keer in de week. het lukte niet vaker en dan nog hadden we elkaar niet veel te vertellen. We moesten echt gaan skypen. Als we dan een half uurtje hadden om in te komen dan was het weer vertrouwd! En dan lulde we wel weer zo 2 uur vol. Maar dat skypen ging ook niet altijd. Ik vond het moeilijk hoor! Ging ook niet uit daar omdat ik veel te bang was dat ik een Turk zou zien waar ik me tot aangetrokken zou voelen en dan later spijt zou hebben met alle haren op mn hoofd! Er was 1 Turk die ik wel leuk vond (die werkte op het goudcentum waar ik 2x per week met mn gasten kwam) en daar bleef ik dan gewoon heel ver uit de buurt!
Zo halverwege juli, begin augustus wist ik het ook allemaal niet meer. Maar ik dacht wel dat als ik hem weer zou zien dat het goed zou zijn. Dus ik heb gewacht tot hij kwam.. en oh wat was ik onzettend zenuwachtig! Stond ik daar op het vliegveld van Bodrum te ijsberen! En toen hij eindeljk naar buiten kwam heb ik me van schrik verstopt achter een man die heel lang was (hahaha!). HIj stond echt verloren erbij omdat hij mij nergens zag!
We hadden dit ook wel eerlijk tegen elkaar gezegd hoor, dat we niet zo goed meer wisten hoe de gevoelens zaten enz enz. Maar we hadden heel duidelijk aan elkaar gemaakt dat we niet met een ander zouden gaan tot we definitief wisten of we met elkaar verder wilde. Toen hij 5 minuten later in de auto zat leek het al of hij nooit was weggeweest! Heel raar.
En toen hij me later zoende (boven bij de molens van Gumbet, je weet hoe mooi het daar is Kjong!) dacht ik dat ik door mn knieen zou zakken!
Oh, terwijl ik dit schrijf voel ik weer heel dat gevoel...! Was zo heerlijk! O+
Dus Smoon: hoort erbij denk ik! Gewoon met elkaar blijven praten dan komt het zeker goed!
Overigens is hij toen een weekje geweest en toen zat er weer 1 1/2 maand tussen en toen heb ik wel echt vreselijk gemist!
quote: smoon32 reageerde
]
Qua lief heb ik sinds twee dagen een nieuwe ervaring. Ik weet dat hij bestaat, hij stuurt lieve smsjes, ik doe hetzelfde en ik weet dat als ik hem nu zou zien, dat ik op z'n kop sta van blijdschap. Maar het begint op dit moment zo ver weg te voelen dat ik me af en toe afvraag hoe het ook weer was. En of het allemaal wel echt is. Zo ver, zo lang nog en zo onbereikbaar. Maakt me een beetje bang van binnen: ik zal het gevoel voor hem toch niet kwijtraken? En hij voor mij? Ik geloof daar namelijk heilig in, dat de beste relaties waarin twee mensen het meest van elkaar houden van de hele wereld toch stuk kunnen gaan als je elkaar maar lang genoeg niet ziet. Letterlijk: uit het oog, uit het hart. Gaan we het overleven deze tijd uit elkaar?
Een heel vervelend gevoel, want ik voelde me er zo zeker over en ik vind hem zo lief en ik wil hem niet kwijt. Maar waarom stuiter ik mijn bed dan niet uit vanochtend toen ik een smsje van hem kreeg? :(
Herkennen jullie dat?
[/quote]
Heel herkenbaar!! Ik heb mijn Habibi niet gezien van eind maart 2006 tot en met half september 2006... ik vond het heeeel lang! De eerste 2/3 maanden gingen wel ok.. maar ja, hij zat in Marokko en ik in Turkije. Beide met een super drukke baan en hij kende niet eens mijn leven in Turkije, de vrienden enz. Op een gegeven moment belde we hooguit 1 keer in de week. het lukte niet vaker en dan nog hadden we elkaar niet veel te vertellen. We moesten echt gaan skypen. Als we dan een half uurtje hadden om in te komen dan was het weer vertrouwd! En dan lulde we wel weer zo 2 uur vol. Maar dat skypen ging ook niet altijd. Ik vond het moeilijk hoor! Ging ook niet uit daar omdat ik veel te bang was dat ik een Turk zou zien waar ik me tot aangetrokken zou voelen en dan later spijt zou hebben met alle haren op mn hoofd! Er was 1 Turk die ik wel leuk vond (die werkte op het goudcentum waar ik 2x per week met mn gasten kwam) en daar bleef ik dan gewoon heel ver uit de buurt!
Zo halverwege juli, begin augustus wist ik het ook allemaal niet meer. Maar ik dacht wel dat als ik hem weer zou zien dat het goed zou zijn. Dus ik heb gewacht tot hij kwam.. en oh wat was ik onzettend zenuwachtig! Stond ik daar op het vliegveld van Bodrum te ijsberen! En toen hij eindeljk naar buiten kwam heb ik me van schrik verstopt achter een man die heel lang was (hahaha!). HIj stond echt verloren erbij omdat hij mij nergens zag!
We hadden dit ook wel eerlijk tegen elkaar gezegd hoor, dat we niet zo goed meer wisten hoe de gevoelens zaten enz enz. Maar we hadden heel duidelijk aan elkaar gemaakt dat we niet met een ander zouden gaan tot we definitief wisten of we met elkaar verder wilde. Toen hij 5 minuten later in de auto zat leek het al of hij nooit was weggeweest! Heel raar.
En toen hij me later zoende (boven bij de molens van Gumbet, je weet hoe mooi het daar is Kjong!) dacht ik dat ik door mn knieen zou zakken!
Oh, terwijl ik dit schrijf voel ik weer heel dat gevoel...! Was zo heerlijk! O+
Dus Smoon: hoort erbij denk ik! Gewoon met elkaar blijven praten dan komt het zeker goed!
Overigens is hij toen een weekje geweest en toen zat er weer 1 1/2 maand tussen en toen heb ik wel echt vreselijk gemist!
donderdag 19 april 2007 om 13:00
Klinkt als een mooi verhaal Nemo! Ik heb het hem ook gezegd hoor, dat ik me raar voel vandaag, in een lange sms. Hij heeft nog niet gereageerd maar waarschijnlijk ligt zijn mobiel binnen en staat hij ergens in zee te vissen.
Wel fijn om jullie reacties te lezen en te horen dat het herkenbaar is. Dacht ook al: het is vast een fase. Maar erg fijn om te lezen hoe jullie daar dan mee omgingen! Wat is dit toch een fijn groepje!!! *;
Wel fijn om jullie reacties te lezen en te horen dat het herkenbaar is. Dacht ook al: het is vast een fase. Maar erg fijn om te lezen hoe jullie daar dan mee omgingen! Wat is dit toch een fijn groepje!!! *;
donderdag 19 april 2007 om 13:07
Smoon, is heel normaal hoor denk ik. Nu ben ik nou niet bepaald het goede voorbeeld, maar ik herken het wel. Vooral omdat toen ik weer in Nederland was mijn leven heel anders was dan in Berlijn en ook zijn leven veranderde behoorlijk. Soms lijkt de periode dat je wel samen was zo ver weg of zo anders, dat het misschien ook onwerkelijk lijkt.
Ik ken een Turkse vrouw wiens vader laatst overleden is. Ze is daar wel naartoe geweest, maar nu ze hier is, is het idee dat haar vader er niet meer is heel gek. Eigenlijk verwacht ze gewoon dat hij er weer is als ze teruggaat. Misschien een beetje een raar voorbeeld, maar ik denk dat het soms moeilijk is om gevoelens uit twee verschillende werelden naar elkaar te vertalen. Als je begrijpt wat ik bedoel? Of ben ik te vaag?
Ik ken een Turkse vrouw wiens vader laatst overleden is. Ze is daar wel naartoe geweest, maar nu ze hier is, is het idee dat haar vader er niet meer is heel gek. Eigenlijk verwacht ze gewoon dat hij er weer is als ze teruggaat. Misschien een beetje een raar voorbeeld, maar ik denk dat het soms moeilijk is om gevoelens uit twee verschillende werelden naar elkaar te vertalen. Als je begrijpt wat ik bedoel? Of ben ik te vaag?
