Relaties
alle pijlers
~ de longdistancedames gaan door met allerlei perikelen - deel 6 ~
donderdag 19 april 2007 om 13:08
Gert zei dat ik al een paar dagen 'anders' klonk en hij maakt zich bezorgd.
Ben bezig aan een lange mail. Telefoonverbinding is ook vaak zo slecht dat we echo's horen en dat we alles moeten herhalen.
Skypen even geen optie, omdat ik hier geen privacy heb, mijn moeder's pc staat naast de mijne en ze zit er altijd achter 'savonds als Gert tijd heeft om te skypen. Belachelijk, die moeders.
En ik wil zijn stem ook even niet horen, want dan ga ik alsnog voor de bijl. En dan is het voor mij niet leuk en voor hem ook niet want ik zit te slecht in mijn vel.
Ben bezig aan een lange mail. Telefoonverbinding is ook vaak zo slecht dat we echo's horen en dat we alles moeten herhalen.
Skypen even geen optie, omdat ik hier geen privacy heb, mijn moeder's pc staat naast de mijne en ze zit er altijd achter 'savonds als Gert tijd heeft om te skypen. Belachelijk, die moeders.
En ik wil zijn stem ook even niet horen, want dan ga ik alsnog voor de bijl. En dan is het voor mij niet leuk en voor hem ook niet want ik zit te slecht in mijn vel.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
donderdag 19 april 2007 om 13:13
Nee Fille, je bent zeker niet te vaag! Ik herken ook helemaal wat je bedoelt. Ik ben drie jaar weg geweest maar kwam wel elk half jaar een week of drie naar Nederland, dus zat regelmatig met mijn voeten in twee werelddelen voor mijn gevoel. Dat is zo'n beetje de belangrijkste reden dat als ik weer die kant uit ga ik definitief wil: dingen hier afsluiten, daar een bankrekening, een baan, belasting betalen, een huis huren en niet hier nog een huis bezitten met een huurder erin en geld moeten doorsluizen naar nederland etc. Dat zijn de praktische kanten van het verhaal, maar voor mij heeft het heel veel te maken met symboliek en de gevoelskant.
Dus ja, ik snap het! Ik probeer B. zoveel mogelijk te betrekken bij mijn leven hier en hij mij bij het zijne, maar het blijft gewoon heel moeilijk. Ik zou hem zo graag even willen vasthouden, in zijn ogen kijken en zien dat het goed is. Want ik weet gelukkig op dit moment nog wel zeker dat als ik in zijn ogen kijk, dat het goed is.
Zo, en dan ga ik nou mezelf onder mijn kont schoppen en douchen want ik zit nog altijd in pyjama! Lekker, vrije dag is vandaag. :D Zo even met een vriend in de stad wat lunchen en een beetje rond slenteren. En dan zijn we alweer bijna een dagje dichter bij eind juni.
Nee, hoor, zo erg is het niet. Ik leef niet alleen maar vanuit aftellen of zo. Maar in deze context...
Dus ja, ik snap het! Ik probeer B. zoveel mogelijk te betrekken bij mijn leven hier en hij mij bij het zijne, maar het blijft gewoon heel moeilijk. Ik zou hem zo graag even willen vasthouden, in zijn ogen kijken en zien dat het goed is. Want ik weet gelukkig op dit moment nog wel zeker dat als ik in zijn ogen kijk, dat het goed is.
Zo, en dan ga ik nou mezelf onder mijn kont schoppen en douchen want ik zit nog altijd in pyjama! Lekker, vrije dag is vandaag. :D Zo even met een vriend in de stad wat lunchen en een beetje rond slenteren. En dan zijn we alweer bijna een dagje dichter bij eind juni.
Nee, hoor, zo erg is het niet. Ik leef niet alleen maar vanuit aftellen of zo. Maar in deze context...
donderdag 19 april 2007 om 13:18
Een familielid van mij is overleden toen ik in Centraal Amerika zat. Ik kon niet naar huis voor de begrafenis. het gebeurde toen ik denk ik een half jaar daar woonde, dus ik was helemaal gewend aan hem niet te zien. Dat ik hem bij thuiskomst ook niet meer zag vond ik ook helemaal niet raar ofzo. Ik haatte mezelf wel een beetje dat ik zo weinig emotie erbij voelde, maar het graf en de foto's maakten helaas niets los. Maanden later moesten wij een levensloop maken (ik heb begrepen dat men dat in andere delen van 't land niet doet maar 't is een soort cabaret met liedjes en toneel over het leven van de feestneus - het bruidspaar - de jubilaris - wat bij belangrijke mijlpalen gemaakt wordt voor iemand door familie en vrienden) en voor de inspiratie bewaart mijn moeder altijd oude levenslopen. Die waren we door aan 't bladeren, en toen ik die van dat familielid aan 't lezen was, waarin dus op grappige manier over iemands eigenschappen, eigenaardigheden, keuzes en levensloop wordt gesproken en hij een beetje voor de gek aan 't houden was kwamen de tranen opeens pas. Toen pas 'voelde' ik echt weer hoe hij was en hoe het was om hem te kennen. Dat was daarvoor al helemaal weggeëbt door mijn tijd in Guate. :(
donderdag 19 april 2007 om 13:22
Dingen die ik toch niet kan 'snappen' laat ik meestal maar voor wat ze zijn. Vriend is nu bezig met zijn rijbewijs en gaat daarvoor naar de 'auto-school' wat dat inhoudt zou ik niet weten, maar het is me duidelijk dat het anders is als in nederland waar je bv. een theorieboekje meekrijgt en 't maar uitzoekt. Hóe dan precies wel, daar kan ik de vinger niet opleggen. Ik heb er een paar keer over gevraagd maar begrijp 't nog steeds niet, dus dat laat ik gewoon voor wat 't is. Ik vraag overigens wel 'hoe gaat het met de auto-school?'.
Verder ken ik natuurlijk de mensen die hij ook kent (niet allemaal), de plekken waar hij naartoe gaat, etc. Hij andersom godzijdank ook wat eea toch wel wat duidelijker heeft gemaakt. Als ik zeg 'ik zit bij die en die en we gaan zo dit of dat doen' weet hij precies wat het is want hij heeft 't zelf ook allemaal gezien en gedaan. Voor mij voelt het als een normale relatie, die ik zou kunnen hebben met bv. iemand uit Brabant terwijl ik zelf in Zuid Holland woon.
donderdag 19 april 2007 om 13:34
Berliner en ik spreken elkaar zo nu en dan nog, dus zijn ook half op de hoogte van elkaars wel en wee. Ik zou al lang geleden stoppen met mijn bijbaantje, maar ben er tot twee weken geleden blijven hangen. Zocht dus wel naar iets anders, maar dat bleek nooit echt nodig te zijn. Verder oriënteer ik me al een tijdje op de arbeidsmarkt. Toen ik hem dit weekend vertelde over mijn sollicitaties die liepen, zei hij: 'nou, het is vooral belangrijk dat je eindelijk een baan vindt.' Nouja zeg, dacht ik, wat nou eindelijk. Dus ik zei geïrriteerd dat ik pas net begonnen was met serieus zoeken. Dat had hij dus niet helemaal begrepen en hij bood ook netjes zijn excuses aan.
Hij had laatst trouwens als grapje gezegd dat zijn broer hem geslagen had, omdat hij paaseieren verstopt had en niet wilde zeggen waar ze waren. Aangezien broer nogal van eten houdt, geloofde ik het ook nog. :$;)
Hij had laatst trouwens als grapje gezegd dat zijn broer hem geslagen had, omdat hij paaseieren verstopt had en niet wilde zeggen waar ze waren. Aangezien broer nogal van eten houdt, geloofde ik het ook nog. :$;)
donderdag 19 april 2007 om 13:41
Ja zoiets is het inderdaad ook. Hij moet ook proeftoetsen maken, of hij echt les krijgt weet ik niet (denk ik haast wel), en volgens mij is er niet een vast aantal uren. Of misschien ook wel, maar hij gaat / ging heel vaak om er zo snel mogelijk vanaf te zijn. Met de betaling gaat 't ook anders dan hier, hij heeft al veel betaald, maar het kan best zo zijn dat 't bedrag eigenlijk hetzelfde is maar dat je al bij de theorielessen gaat betalen. Hij betaalt ook in termijnen dat kan in Nederland volgens mij ook niet (behalve dan die mensen die stoppen met lessen omdat ze geen geld meer hebben).
In Nederland koop je een theorieboek en dan kan je je inschrijven voor een theorieexamen wanneer je denkt dat je er klaar voor bent. Dat mag ook al op je 17e geloof ik. Het examen kost 35 euro en dat betaal je dan en daarna hoor je of je geslaagd of gezakt bent. Je mag pas op praktijkexamen als je je theorie gehaald hebt. Mijn rijschool bood wel zo'n gezamenlijke dag aan waarop je nog eens alles uitgelegd kreeg en dan nog ging oefenen, en dan met zijn allen naar 't CBR voor 't examen, maar bij mij kon dat niet omdat daar geen tijd meer voor was aangezien ik versneld mijn rijbewijs ging halen.
Maar hoe dan ook, van dat soort dingen weet ik 't fijne dus niet en ik heb ook afgeleerd te zeggen 'maar in Nederland....' want ja, je weet 't gewoon niet en wat voor ons logisch lijkt hoeft dat niet te zijn. Ik hoef er 't fijne ook niet van te weten, eerlijk gezegd, vind dat niet zo belangrijk.
Dan nu goed nieuws: Mijn pakketje is terug!!!!!! :D
donderdag 19 april 2007 om 13:43
Ik weet alles van zijn leven, ik ken iedereen daar en weet hoe en wat ie doet en als een naam noemt dan weet ik het en als ie zegt : ik ben daar en daar, dan weet ik het ook. Ik werk zus en zo en ik weet het.
Andersom is veel moeilijker, maar hij doet zijn best wel om mee te leven. Toen zondag Xaloy en Compli aan het bevallen waren, kreeg ik steeds smsjes: is er al wat?
En toen ze trouwden in september heeft ie ze een gelukssmsje gestuurd en hij kent ze niet eens, alleen uit mijn verhalen.
Da's dan wel weer heel lief.
Verder kent ie alleen mijn moeder en haar man in het echt.
Ow en Yaszoon niet te vergeten!
Andersom is veel moeilijker, maar hij doet zijn best wel om mee te leven. Toen zondag Xaloy en Compli aan het bevallen waren, kreeg ik steeds smsjes: is er al wat?
En toen ze trouwden in september heeft ie ze een gelukssmsje gestuurd en hij kent ze niet eens, alleen uit mijn verhalen.
Da's dan wel weer heel lief.
Verder kent ie alleen mijn moeder en haar man in het echt.
Ow en Yaszoon niet te vergeten!
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
donderdag 19 april 2007 om 13:53
Hey dat wist ik niet van Xaloy en Compli, wat leuk!!!!!
Er was een tijd terug toch sprake van dat hij misschien naar Nederland zou komen op een business visum?
Ik vind 't wel een verrijking als je elkaars leefwereld kent. Daarom wil ik ook hééééél graag naar Cuba om te zien waar mijn vriend is opgegroeid. Alleen liever niet alleen.
Er was een tijd terug toch sprake van dat hij misschien naar Nederland zou komen op een business visum?
Ik vind 't wel een verrijking als je elkaars leefwereld kent. Daarom wil ik ook hééééél graag naar Cuba om te zien waar mijn vriend is opgegroeid. Alleen liever niet alleen
.
donderdag 19 april 2007 om 13:57
Marg, je kwijtgeraakte pakketje?
Ik had overigens in het begin een beetje moeite om de juiste Libanees aan de juiste naam te koppelen. Dan heb ik het nog niet eens over de relatie tussen iedereen. In woning1 kwam oom en tevens buurman vaak langs. Ik deed wel eens de deur open en kende hem alleen daarvan. Toen hij langs kwam in woning2 had ik geen idee wie het was. Ik zat met een vriendin in de keuken dus hij kwam even gezellig met me praten. 'Hé Fille, hoe is het? blablabla' Ik gezellig meebabbelen en ondertussen dacht ik alleen maar: 'wie is dit en hoe kent hij mijn naam?' Uiteindelijk zei hij dat ik maar met Berliner langs moest komen in zijn restaurant. Ja, leuk, doe ik. Hij weg. 'Wie was dat?' vroeg mijn vriendin. 'Geen idee.' :) Het heeft me de halve avond gekost om te bedenken dat het zijn oom was.
Ik had overigens in het begin een beetje moeite om de juiste Libanees aan de juiste naam te koppelen. Dan heb ik het nog niet eens over de relatie tussen iedereen. In woning1 kwam oom en tevens buurman vaak langs. Ik deed wel eens de deur open en kende hem alleen daarvan. Toen hij langs kwam in woning2 had ik geen idee wie het was. Ik zat met een vriendin in de keuken dus hij kwam even gezellig met me praten. 'Hé Fille, hoe is het? blablabla' Ik gezellig meebabbelen en ondertussen dacht ik alleen maar: 'wie is dit en hoe kent hij mijn naam?' Uiteindelijk zei hij dat ik maar met Berliner langs moest komen in zijn restaurant. Ja, leuk, doe ik. Hij weg. 'Wie was dat?' vroeg mijn vriendin. 'Geen idee.' :) Het heeft me de halve avond gekost om te bedenken dat het zijn oom was.
donderdag 19 april 2007 om 14:04
Qua lief heb ik sinds twee dagen een nieuwe ervaring. Ik weet dat hij bestaat, hij stuurt lieve smsjes, ik doe hetzelfde en ik weet dat als ik hem nu zou zien, dat ik op z'n kop sta van blijdschap. Maar het begint op dit moment zo ver weg te voelen dat ik me af en toe afvraag hoe het ook weer was. En of het allemaal wel echt is. Zo ver, zo lang nog en zo onbereikbaar. Maakt me een beetje bang van binnen: ik zal het gevoel voor hem toch niet kwijtraken? En hij voor mij? Ik geloof daar namelijk heilig in, dat de beste relaties waarin twee mensen het meest van elkaar houden van de hele wereld toch stuk kunnen gaan als je elkaar maar lang genoeg niet ziet. Letterlijk: uit het oog, uit het hart. Gaan we het overleven deze tijd uit elkaar?
Een heel vervelend gevoel, want ik voelde me er zo zeker over en ik vind hem zo lief en ik wil hem niet kwijt. Maar waarom stuiter ik mijn bed dan niet uit vanochtend toen ik een smsje van hem kreeg? :(
Herkennen jullie dat?
Smoon: zeer herkenbaar!
(kom er 'n beetje laat mee, er zijn al weer 50 postingen overheen gegaan, niet normaal meer hoe hard 't gaat!)
Ook al zit ik de laatste maanden heel hoog op 'n roze wolk, er zijn echt 'n hoop momenten geweest dat die gedachtes ook voorbij zijn gekomen. Met periodes, en we hebben ze allebei gehad. Zo'n gedachte dat 't lijkt of je elkaar niet mist ofzo. Of wat je zegt: is die liefde er nog wel als je elkaar 3 maanden niet hebt gezien? En komt er dan zo'n smsje waar je je bed niet vanuit stuitert (ik kon me er soms zelfs een beetje aan irriteren 'ja, dit schrijf je altijd, is gewoon 'n gewoonte') maar op de een of andere manier gaat dat wel weer over. Soms na 'n dag en soms na een paar weken. En R. had het gewoon altijd in de gaten, die voelt alles van me en weet heel goed wat mijn gebruiksaanwijzing is (beter dan ik zelf).
Laat dat gevoel gewoon effe. Heeft geen zin je daar tegen te verzetten want het is er nou. Toen je bij hem was en je had ooit een offday (of 'n paar), dan ging je ook niet denken dat de liefde voorbij aan 't gaan was neem ik aan.
Het feit dat je moeilijker dingen met elkaar deelt omdat je minder contact hebt met elkaar is moeilijk ja. Waarbij jij zijn hele leven natuurlijk wel kent, en hij het jouwe niet. Daar heb ik best veel moeite mee gehad. Als ik dan iets vertelde over hier en hij daar dan een oplossing voor aandroeg kon ik wel ooit heel bitcherig antwoorden dat hij zo'n dingen niet weet omdat ie nooit hier is geweest. Niet gaaf.
Ik denk dat dit 'gewoon' heel vervelende bijwerkingen zijn van 'n longdistancerelatie, die er niet meer zijn als je bij elkaar woont (mits je normaal met elkaar communiceert natuurlijk). En longdistance betekent (in mijn geval) ook meer twijfels over dingen waar ik niet over zou twijfelen als we bij elkaar zouden wonen. Een smsje wat naar mijn zin minder aardig is geformuleerd dan gewend bv, waar je in real life gewoon een vraag over stelt en met een afstand ertussen gaat twijfelen aan de bedoeling.
Pff heel verhaal weer.
@ Fille: geen vaag gelul. Hoewel ik nooit lang in Marokko heb gewoond heb ik toch het gevoel alsof ik daar een deel van m'n leven heb en kan ik me ook in 2 werelden voelen. Lijkt me dus helemaal moeilijk als iemand echt voor lange tijd op-en-neer gaat tussen 2 werelden.
@ Es: leuk, verliefd!! Je klinkt erg blij!
@ Yasmijn: goede beslissing. Denk ik. Neem de tijd voor jezelf (kan je niet ergens anders dan bij je moeder in huis zitten? Of is dat juist wel fijn?). *;
De negert is hartstikke dol op je, dat is een zekerheid die je hebt. Het is nu aan jou om uit te vinden wat je zelf wil en voelt en gaat doen. Hij blijft voorlopig wel op je wachten. En doet ie dat niet, dan is 't een eikel. Eerst aan jezelf denken.
Een heel vervelend gevoel, want ik voelde me er zo zeker over en ik vind hem zo lief en ik wil hem niet kwijt. Maar waarom stuiter ik mijn bed dan niet uit vanochtend toen ik een smsje van hem kreeg? :(
Herkennen jullie dat?
Smoon: zeer herkenbaar!
(kom er 'n beetje laat mee, er zijn al weer 50 postingen overheen gegaan, niet normaal meer hoe hard 't gaat!)
Ook al zit ik de laatste maanden heel hoog op 'n roze wolk, er zijn echt 'n hoop momenten geweest dat die gedachtes ook voorbij zijn gekomen. Met periodes, en we hebben ze allebei gehad. Zo'n gedachte dat 't lijkt of je elkaar niet mist ofzo. Of wat je zegt: is die liefde er nog wel als je elkaar 3 maanden niet hebt gezien? En komt er dan zo'n smsje waar je je bed niet vanuit stuitert (ik kon me er soms zelfs een beetje aan irriteren 'ja, dit schrijf je altijd, is gewoon 'n gewoonte') maar op de een of andere manier gaat dat wel weer over. Soms na 'n dag en soms na een paar weken. En R. had het gewoon altijd in de gaten, die voelt alles van me en weet heel goed wat mijn gebruiksaanwijzing is (beter dan ik zelf).
Laat dat gevoel gewoon effe. Heeft geen zin je daar tegen te verzetten want het is er nou. Toen je bij hem was en je had ooit een offday (of 'n paar), dan ging je ook niet denken dat de liefde voorbij aan 't gaan was neem ik aan.
Het feit dat je moeilijker dingen met elkaar deelt omdat je minder contact hebt met elkaar is moeilijk ja. Waarbij jij zijn hele leven natuurlijk wel kent, en hij het jouwe niet. Daar heb ik best veel moeite mee gehad. Als ik dan iets vertelde over hier en hij daar dan een oplossing voor aandroeg kon ik wel ooit heel bitcherig antwoorden dat hij zo'n dingen niet weet omdat ie nooit hier is geweest. Niet gaaf.
Ik denk dat dit 'gewoon' heel vervelende bijwerkingen zijn van 'n longdistancerelatie, die er niet meer zijn als je bij elkaar woont (mits je normaal met elkaar communiceert natuurlijk). En longdistance betekent (in mijn geval) ook meer twijfels over dingen waar ik niet over zou twijfelen als we bij elkaar zouden wonen. Een smsje wat naar mijn zin minder aardig is geformuleerd dan gewend bv, waar je in real life gewoon een vraag over stelt en met een afstand ertussen gaat twijfelen aan de bedoeling.
Pff heel verhaal weer.
@ Fille: geen vaag gelul. Hoewel ik nooit lang in Marokko heb gewoond heb ik toch het gevoel alsof ik daar een deel van m'n leven heb en kan ik me ook in 2 werelden voelen. Lijkt me dus helemaal moeilijk als iemand echt voor lange tijd op-en-neer gaat tussen 2 werelden.
@ Es: leuk, verliefd!! Je klinkt erg blij!
@ Yasmijn: goede beslissing. Denk ik. Neem de tijd voor jezelf (kan je niet ergens anders dan bij je moeder in huis zitten? Of is dat juist wel fijn?). *;
De negert is hartstikke dol op je, dat is een zekerheid die je hebt. Het is nu aan jou om uit te vinden wat je zelf wil en voelt en gaat doen. Hij blijft voorlopig wel op je wachten. En doet ie dat niet, dan is 't een eikel. Eerst aan jezelf denken.
donderdag 19 april 2007 om 14:09
Hij wil ook wel hier komen, maar kan nooit langer dan 3 weken weg ivm De Zaak en dan alleen in lowseason en dat is nu..........
Te laat.
Isiss, ik doe dat ook vaak, als ik loop te mekkeren tegen hem dan draagt ie een oplossing aan en dan antwoord ik heel kattig: dat kan niet en jij weet niet hoe het hier werkt en blablabla.
Heel venijnig.
Want hij weet best wel hoe het hier werkt.
Te laat.
Isiss, ik doe dat ook vaak, als ik loop te mekkeren tegen hem dan draagt ie een oplossing aan en dan antwoord ik heel kattig: dat kan niet en jij weet niet hoe het hier werkt en blablabla.
Heel venijnig.
Want hij weet best wel hoe het hier werkt.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
donderdag 19 april 2007 om 14:09
Ja, dat is zo schattig. En erg leuk. Hij kent foto's en namen, maar bijna geen personen. Vriendin 1 heeft een baby gehad (die hij inmiddels wel kent) en de eerste maanden vroeg ie structureel 'hoe is het met vriendin 2 en de baby?' De baby is van 1, niet van 2! 'Oh ja.'
Maar hij onthoudt alles, althans probeert het, en dat is erg lief. En praktisch, want soms komt ie met vragen die ik al weer ben vergeten en wel had willen weten.
donderdag 19 april 2007 om 14:15
Ik trouwens een bizarre droom gehad vannacht dat ik in Berlijn fietste naar de cd/boekenwinkel aan de Friedrichstrasse en toen over een hele lange brug naar 'huis' moest fietsen, want mijn vader en me broer zouden me komen ophalen om weer naar Nederland te gaan. Komt denk ik omdat ik gisteren in mijn agenda zag dat het bijna een jaar geleden is dat ik naar Berlijn ging en toen dacht aan mijn eerste momenten daar. Dat vind ik ook altijd gek, dat je ergens nieuw komt en dan is het helemaal nieuw (ja, duh Fille), maar na een tijdje is het gewoon je leefomgeving. Dan is het ook gek om te bedenken dat het ooit 'vreemd' was.
donderdag 19 april 2007 om 14:35
Vraagje tussendoor. Mijn haar is nu halverwege mijn rug. Het is nu niet echt netjes geknipt aangezien ik een jaar niet naar de kapper ben gegaan, maar het ziet er ook niet verschrikkelijk uit. Het is zeg maar recht, achter. Ik wil 't nog wat langer laten groeien, tot mijn laatste ribben aan de voorkant, dat is nog een cm. of vijf. Ik wil 't ook in een model laten knippen, namelijk zo'n beetje bot geknipt langs 't gezicht en daar aan de voorkant dan een soort laagjes, en achter gewoon zo geknipt dat 't sluik valt. Wat zal ik doen, nu naar de kapper (wat ik eigenlijk wil) of over een half jaar........ ? Maar dan zit ik dus nog langer met dat shithaar wat ik eigenlijk helemaal niet in model heb.
donderdag 19 april 2007 om 14:38
donderdag 19 april 2007 om 14:39
:D dat is nog 'ns wat anders dan visumzaken, kutmsnen en niet-geboekte tickets.
Zijn de puntjes nog gezond? Dan zou ik over 'n half jaar pas gaan.
En anders nu.
Trouwens, als je nu gaat, dan is het over 'n half jaar ook hoe je 't wil en moet je dan effe wat puntjes bijknippen waarschijnlijk.
Nuttig antwoord dus.
Zijn de puntjes nog gezond? Dan zou ik over 'n half jaar pas gaan.
En anders nu.
Trouwens, als je nu gaat, dan is het over 'n half jaar ook hoe je 't wil en moet je dan effe wat puntjes bijknippen waarschijnlijk.
Nuttig antwoord dus.
donderdag 19 april 2007 om 14:40
Ha, soortgelijk dillemma hier. Wil mijn haar langer hebben, maar dan is het op een gegeven moment op een stomme lengte. Te kort voor lang haar en te lang voor kort haar. Mijn haar zit nu opeens weer goed (na een paar tegendraadse weken), dus ik hoef niet, maar heb het idee dat ik toch naar de kapper zou moeten gaan. Ik zou wel gaan als ik jou was. Het zit toch altijd fijner als het goed geknipt is. En daar heb je meer aan dan iets langer haar dat eigenlijk niet zo geweldig zit.
donderdag 19 april 2007 om 14:43
klopt, wou ik nog zeggen. Is (bijna) altijd fijn om geknipt te zijn. En als je nou al zegt dat je dan een half jaar met shithaar moet rondlopen, zou ik dus gewoon nu gaan.
En aangezien 't halverwege je rug hangt en er dan nog wat af gaat, dan heb je nog steeds erg lang haar (maar zo'n soort discussies moet ik geloof ik niet aangaan met langharigen, heb 'n vriendin die haar haar hartstikke kort vindt als er 5 cm af is en het nog steeds onder aan haar rug hangt).
En aangezien 't halverwege je rug hangt en er dan nog wat af gaat, dan heb je nog steeds erg lang haar (maar zo'n soort discussies moet ik geloof ik niet aangaan met langharigen, heb 'n vriendin die haar haar hartstikke kort vindt als er 5 cm af is en het nog steeds onder aan haar rug hangt).
