De vriendschap van mijn man en mijn zus

‘Stel ik me aan’-topics vind ik altijd het leukst om te lezen, dus uiteraard draag ik daar zelf ook graag aan bij.

Sinds een paar jaar ben ik getrouwd met mijn man. We zijn begin 30, geen kinderen. En enorm blij met elkaar, alles gaat (meer dan) goed! We kennen elkaar via mijn iets oudere zus.

Nu is het zo dat hij, voordat hij mij kende, een tijd erg verliefd was op mijn zus (meer/langer dan hij ooit op mij is geweest). Ze wees hem af en is inmiddels samen met iemand anders. Hij heeft het daar moeilijk mee gehad, nu niet meer.

Mijn man en mijn zus zien elkaar geregeld. We spreken vaak af met zijn drieën/vieren of met de hele familie.
Daarnaast willen ze ook nog steeds met zijn tweeën blijven afspreken (hij vooral). Meestal eten/drinken ze dan een paar uur iets samen. En ik merk dat ik dat laatste heel moeilijk vind.

Rationeel gezien kan ik alleen maar toejuichen dat hun vriendschap samen altijd bewaard is gebleven. Ik zal nooit van ze vragen daarmee te stoppen. Ik vertrouw ze allebei 100% en gun hen beiden uiteraard een fijne vriendschap.

Gevoelsmatig vind ik het lastig. Soms tijdens onze afspraak met zijn drieën (of vlak erna) plannen ze alweer de volgende afspraak dat ze met zijn tweetjes zijn. Ik voel me buitengesloten dat er momenten zijn dat hij liever alleen met haar is dan met mij erbij. Hoewel ik weet dat hun jarenlange vriendschap niets met mij te maken heeft.

Zelf heb ik een keer in hun schoenen gestaan, er bloeide iets op tussen mijn beste vriendin en een goede vriend van mij met wie ik ooit wat heb gedate. Ik vond het toen vanzelfsprekend om niet meer 1-op-1 met hem af te spreken, omdat me dat ergens ongepast zou lijken.
Ik merk nu dat ik het eigenlijk logisch zou vinden als mijn man hier ook zo mee zou omgaan en dat hun 1-op-1 contact als vanzelf zou verwateren. Maar ik ben me ervan bewust dat iedereen dit anders ziet en ik vind vooral dat mensen elkaar nooit moeten willen beperken.

Alles triggert mij nu als het om hun vriendschap gaat.
Als hij zoiets zegt als ‘ik moet haar echt weer snel zien’ dan word ik totaal beroerd.
Of hij vraagt bijvoorbeeld aan haar wanneer ze weer gaan daten, een woord dat ik nooit zou gebruiken in zo’n situatie.
Zij vertelde mij in vertrouwen dat hij zich af en toe op een sexy-achtige, plagerige manier naar haar gedraagt, op een manier waarop hij ook met mij omgaat. Omdat ze liever heeft dat ik dat voor me hou, heb ik dit nooit met hem besproken.

Dit soort dingen steken me, terwijl ik eigenlijk vind dat iemands intenties belangrijker zijn dan hoe iemand (onbedoeld) overkomt. En ik geloof volledig dat zijn intentie niet is om haar alsnog voor zich te winnen. Hij geeft aan dat hij liever met mij is dan dat hij met haar zou zijn.
Ook al zijn hun privé-afspraken maar af en toe, ik ben er vaak continu mee bezig. Ik zou zelf nooit 1-op-1 afspreken met de broer van mijn man, of de man van mijn zus (maar misschien is dat logisch omdat dat geen vriendschappen zijn).

Ik ben bekend met verlatingsangst, wat maakt dat ik me afvraag of ik dit soort dingen realistisch zie.
En zowel mijn man als mijn zus horen bij de belangrijkste personen in mijn leven, dus het laatste wat ik wil is dat ik een van hen (of hen allebei) van me afstoot door mijn gebrek aan vertrouwen.

Ik weet dat ik dit in mezelf moet oplossen en dat wil ik ook zo graag. Een inzicht krijgen waardoor ik deze kwestie kan loslaten en zij gewoon kunnen doen wat ze willen. Ik wil niet zo zijn, ik wil leven vanuit vertrouwen, niet vanuit angst. En normaal kan ik dat ook goed, met andere vriendinnen van mijn man heb ik geen enkele moeite. Hoe zouden jullie deze situatie vinden? En hoe zouden jullie ermee omgaan?

Alvast erg bedankt voor het meedenken!

Ook klopt het dat mijn verlatingsangst maakt dat ik mijn gevoel over mijn man en mijn zus lange tijd voor me heb gehouden. Ik kan heel bang zijn dat mensen me verlaten als ik mijn ware gevoel uitspreek.

Rabarber schreef: ↑

21-10-2023 12:06

Weet je dat zeker? Spreek jij zijn ouders ook? Dan kun je dit eens navragen. Ik denk dat je voor de gek gehouden wordt.

Of je houdt jezelf voor de gek...

Dat weet ik 100% zeker.

*Sikkepit* schreef: ↑

20-10-2023 18:22

Buiten het feit dat het zeker unfair is om zoiets mee te delen met de restrictie dat je het voor je moet moeten, kun je je afvragen waaròm ze de behoefte voelt om dergelijke informatie met je te delen. Ik heb ooit geleerd dat mensen nooit 'zomaar' iets zeggen, er is altijd een reden of motief waarom dingen geuit worden. Ik zou me, in jouw geval, echt afvragen wat haar redenen en motieven zijn om dit tegen je te zeggen.

Dit heb ik me eigenlijk niet afgevraagd, mijn zus en ik bespreken alles wat we beleven. Ik zal er nog eens over nadenken.

Jules schreef: ↑

20-10-2023 19:24

Maar hoe dan verder? Het is zus/schoonzus relatie. Het is niet zo dat het kennissen of zelfs vrienden zijn. Okee dan nog kan er contact blijven bestaan tussen 2 verliefde of op zijn minst tot elkaar aangetrokken (ja TO) mensen maar contact verbreken is niet onmogelijk.
Maar ben je familie dan wordt dit al een stuk moeilijker.
Ik zie het zo voor me, bij het familiekerstdiner aan een lange tafel de blikken die worden uitgewisseld, elkaars gedachten kunnen lezen want op elkaar afgestemd. De spanning stijgt enzovoort enzovoort. Beetje Wham last christmas idee .


Ik geloof dat ik zou nokken met deze man TO. De groeten.

Dat kerstdiner.

Mijniebelle schreef: ↑

21-10-2023 12:07

Sorry, ik vind je best raar TO.

Je lijkt jezelf helemaal weg te cijferen en anderen op een voetstuk te zetten. Zoals je ook tegen je vriendinnen 'opkijkt'. In een gelijkwaardige relatie is opkijken naar helemaal niet aan de orde.

Ga eens wat zelfonderzoek doen naar hoe jij in elkaar zit.

Thanks. Ik heb eerder therapie gehad vanwege mijn onzekerheid en lees nog steeds veel over zelfliefde. Ik vind het logisch dat ik mijn dierbaren heel hoog heb zitten. Maar cijfer mezelf soms inderdaad makkelijk weg. Omdat ik de verbinding met anderen heel belangrijk vind, en uit angst om anderen te verliezen als ik mijn grenzen kenbaar maak. Mijn eigenwaarde is nog altijd niet top.

lichtbron schreef: ↑

21-10-2023 12:09

Die hebben allang de lakens gedeeld...
Ik zou persoonlijk nog eens mijn gedachten hierover laten gaan. Je man is niet leuk en je zus... Je hebt zo geen vijanden nodig.

Nee, zeker weten dat dat nooit gebeurd is.

Daveotion schreef: ↑

21-10-2023 12:08

Dus, even resumerend, de mening van jouw zus én zijn ouders is belangrijker dan wat jij vindt en voelt.

Ja, goed punt, ik vind het inderdaad lastig dat hij die 1-op-1 afspraken niet direct wilde laten varen toen ik aangaf er moeite mee te hebben. Andersom zou dat voor mij een no brainer zijn. De gevoelens van mijn man staan op 1, de rest is bijzaak.

Aan de andere kant toets ik mijn mening ook bij anderen, dus vind ik het ook weer niet gek dat hij dat ook doet.

Inbox3991 schreef: ↑

21-10-2023 12:13

Fijn te horen dat hij je nu dan toch serieus neemt.
En nu? Heeft hij beloofd het niet meer te doen? Gaat hij het gesprek met jouw zus aan om aan te geven dat hij jou niet meer wil passeren?

Ik ben benieuwd en hoop uiteraard dat het goed komt voor je.

Dank je! Ik spreek hem vanavond weer. Dus wordt vervolgd.

Daglichtjebijdag schreef: ↑

21-10-2023 12:26

Waarom dit topic dan?

Haha, goed punt, mijn gevoel doet er ook toe. Ik had het in m'n eentje willen oplossen, maar kon niet langer om dit gevoel heen.