Relaties
alle pijlers
Deel 13: De kollega !!! Houden we vol of hakken we knopen door?
maandag 12 maart 2007 om 21:01
Ohhhh deel 13, of dat veel goeds belooft, weet ik niet, maar we gaan heerlijk verder met het schrijven over die veeeel te leuke kollega!Helaas door allemaal Dwaze Kollega's geschreven. oftewel vrouwen/mannen met vlinders, maar ook thuis reeds voorzien van een relatie.Verwarring, vlinders, kriebels, bergen en dalen, we lezen en delen het graag!Dus ladies: schrijf maar weer van je af!bewerkt door moderator,
vrijdag 30 maart 2007 om 09:24
Mylou,
Het is bij jou ook nog steeds verwarrend, he?
Hoe lang speelt het al bij jullie? Jij was, volgens mij, al ruim voor mij op dit forum of niet?
Je schrijft dat hij uiteindelijk wel weer voor 100% voor zijn vrouw zal gaan. Waarom denk je dat?
Ik
denk dat dat zo moeilijk is als er, lullig gezegd, nooit iets rottigs
of vervelends tussen jullie gebeurt. Ik denk dat het moeilijk is 100%
te gaan voor iets, terwijl het andere nog niet is afgesloten.
En zo te lezen lopen de gevoelens nog steeds heftig door tussen jullie.
Denk je dat jij ooit weer voor 100% voor nr 1 zult kunnen gaan?
Hoi Bigs,
Ik heb je vragen uit het vorige deeltje maar even gekopieerd, ik hoop dat dat mag volgens de forum-regels. Ik had je vragen nog niet gezien, kom eigenlijk alleen nog op het forum om te checken of er nog nieuws van de oude garde is. Wat dat betreft mag Happy mijn mail ook wel aan jullie doorgeven hoor, net zo handig. Is in mijn geval ook niet de mail waarmee ik hier inlog.
Ik ben ook wel heel benieuwd hoe het nu met Crazy gaat in haar nieuwe leven en het nieuwe huisje (al niet eens zo nieuw meer).
Ik zit inderdaad al heel lang op dit forum, ik geloof dat Happy het in de zomer van 2004 heeft opgestart en ik zit er sinds november 2004 bij... maar ik geloof dat we het stokje inmiddels wel aan een nieuwe generatie hebben overgedragen.
Ik heb met nr. 2 een flinke stap terug gedaan en dat gaat al maanden goed. We zien elkaar wel dagelijks op het werk natuurlijk en mailen ook wel maar het "verboden gedeelte" van onze omgang komt steeds minder voor. Alle verwarring en nadenken heeft bij mij toch wel tot de conclusie geleid dat nr. 1 degene is voor wie ik wil gaan.
Ik val nog steeds wel af en toe voor nr. 2 en dan staan we toch weer te zoenen maar het gebeurt steeds minder. En eigenlijk wil ik er gewoon helemaal mee stoppen, hopelijk zonder ons goede contact te verliezen. Maar dat stoppen wil ik doen op een moment dat ik zeker weet dat ik het echt vol kan houden zonder terugval en tot die tijd noem ik het afbouwen. Dat lukt heel goed dus ik denk dat het stopmoment dichtbij is.
Ik weet dat nr. 2 zich nog meer laat meeslepen en dat hij veel meer en vaker zou willen dan dit. Maar hij past zich aan aan mijn wensen en hij weet zelf met zijn verstand ook wel dat dat beter is. Hij geniet van de verliefdheid en wil verder dan dat niet denken maar hij weet heel goed dat hij zijn leven uiteindelijk gewoon met zijn vrouw wil blijven leven.
Het is bij ons anders dan bij Bigs, bij ons is de basis niet sterk genoeg om samen verder te kunnen na eerst een puinhoop van ons leven te hebben gemaakt. En er is thuis nog veel te veel om voor te blijven.
100% voor iemand gaan bestaat uiteindelijk niet denk ik, op lange termijn. Er zijn altijd momenten van twijfel. Altijd momenten waarin je in je ontwikkeling even uit elkaar loopt en je best moet doen om elkaar weer terug te vinden. Als je van elkaar wegdrijft en ineens zo' n nr. 2 tegenkomt kan dat helpen om wakker te worden en weer uit te vinden wat je wilt. Maar uiteindelijk komt hij tussen jou en nr. 1 in te staan natuurlijk. Daarom moet het ook stoppen, zowel voor mij als voor nr. 2 is dat beter.
Ik weet nu weer beter wat ik wil en heb er veel van geleerd. En ik denk dat nr. 2 het uiteindelijk ook het een plekje zal kunnen geven en koesteren en daarna weer meer tevreden met zijn vrouw doorkan dan daarvoor. Even de sleur doorbroken, na al die jaren weer eens ervaren om verliefd te zijn en dat gevoel terug te ontvangen (goed voor het ego). En daarna weer door met het eigen leven.
Nou dames, misschien tot ziens op de mail en anders blijven we hier wel af en toe updaten toch? Ik vind het wel heel fijn om af en toe wat te horen.
Ik ben ook zo benieuwd hoe het nu met Yes is, of ze gelukkig is met haar nieuwe nr. 1 en of ze de gevoelens voor nr. 2 echt kwijt heeft kunnen raken. Ik hoop het voor haar. Maar ik begrijp wel dat ze na alle herkenning niet meer hier wil schrijven.
Het is bij jou ook nog steeds verwarrend, he?
Hoe lang speelt het al bij jullie? Jij was, volgens mij, al ruim voor mij op dit forum of niet?
Je schrijft dat hij uiteindelijk wel weer voor 100% voor zijn vrouw zal gaan. Waarom denk je dat?
Ik
denk dat dat zo moeilijk is als er, lullig gezegd, nooit iets rottigs
of vervelends tussen jullie gebeurt. Ik denk dat het moeilijk is 100%
te gaan voor iets, terwijl het andere nog niet is afgesloten.
En zo te lezen lopen de gevoelens nog steeds heftig door tussen jullie.
Denk je dat jij ooit weer voor 100% voor nr 1 zult kunnen gaan?
Hoi Bigs,
Ik heb je vragen uit het vorige deeltje maar even gekopieerd, ik hoop dat dat mag volgens de forum-regels. Ik had je vragen nog niet gezien, kom eigenlijk alleen nog op het forum om te checken of er nog nieuws van de oude garde is. Wat dat betreft mag Happy mijn mail ook wel aan jullie doorgeven hoor, net zo handig. Is in mijn geval ook niet de mail waarmee ik hier inlog.
Ik ben ook wel heel benieuwd hoe het nu met Crazy gaat in haar nieuwe leven en het nieuwe huisje (al niet eens zo nieuw meer).
Ik zit inderdaad al heel lang op dit forum, ik geloof dat Happy het in de zomer van 2004 heeft opgestart en ik zit er sinds november 2004 bij... maar ik geloof dat we het stokje inmiddels wel aan een nieuwe generatie hebben overgedragen.
Ik heb met nr. 2 een flinke stap terug gedaan en dat gaat al maanden goed. We zien elkaar wel dagelijks op het werk natuurlijk en mailen ook wel maar het "verboden gedeelte" van onze omgang komt steeds minder voor. Alle verwarring en nadenken heeft bij mij toch wel tot de conclusie geleid dat nr. 1 degene is voor wie ik wil gaan.
Ik val nog steeds wel af en toe voor nr. 2 en dan staan we toch weer te zoenen maar het gebeurt steeds minder. En eigenlijk wil ik er gewoon helemaal mee stoppen, hopelijk zonder ons goede contact te verliezen. Maar dat stoppen wil ik doen op een moment dat ik zeker weet dat ik het echt vol kan houden zonder terugval en tot die tijd noem ik het afbouwen. Dat lukt heel goed dus ik denk dat het stopmoment dichtbij is.
Ik weet dat nr. 2 zich nog meer laat meeslepen en dat hij veel meer en vaker zou willen dan dit. Maar hij past zich aan aan mijn wensen en hij weet zelf met zijn verstand ook wel dat dat beter is. Hij geniet van de verliefdheid en wil verder dan dat niet denken maar hij weet heel goed dat hij zijn leven uiteindelijk gewoon met zijn vrouw wil blijven leven.
Het is bij ons anders dan bij Bigs, bij ons is de basis niet sterk genoeg om samen verder te kunnen na eerst een puinhoop van ons leven te hebben gemaakt. En er is thuis nog veel te veel om voor te blijven.
100% voor iemand gaan bestaat uiteindelijk niet denk ik, op lange termijn. Er zijn altijd momenten van twijfel. Altijd momenten waarin je in je ontwikkeling even uit elkaar loopt en je best moet doen om elkaar weer terug te vinden. Als je van elkaar wegdrijft en ineens zo' n nr. 2 tegenkomt kan dat helpen om wakker te worden en weer uit te vinden wat je wilt. Maar uiteindelijk komt hij tussen jou en nr. 1 in te staan natuurlijk. Daarom moet het ook stoppen, zowel voor mij als voor nr. 2 is dat beter.
Ik weet nu weer beter wat ik wil en heb er veel van geleerd. En ik denk dat nr. 2 het uiteindelijk ook het een plekje zal kunnen geven en koesteren en daarna weer meer tevreden met zijn vrouw doorkan dan daarvoor. Even de sleur doorbroken, na al die jaren weer eens ervaren om verliefd te zijn en dat gevoel terug te ontvangen (goed voor het ego). En daarna weer door met het eigen leven.
Nou dames, misschien tot ziens op de mail en anders blijven we hier wel af en toe updaten toch? Ik vind het wel heel fijn om af en toe wat te horen.
Ik ben ook zo benieuwd hoe het nu met Yes is, of ze gelukkig is met haar nieuwe nr. 1 en of ze de gevoelens voor nr. 2 echt kwijt heeft kunnen raken. Ik hoop het voor haar. Maar ik begrijp wel dat ze na alle herkenning niet meer hier wil schrijven.
vrijdag 30 maart 2007 om 09:33
Ach zie nu dat ik over een berichtje van Crazy heb heengelezen. Fijn dat je nooit spijt hebt gekregen van je beslissing.
En wat je nieuwe man betreft; nobody is perfect en een man kan nooit alles hebben wat je wilt. Maar als er iets fundamenteel ontbreekt - dan niet te lang investeren hoor! De juiste man komt vanzelf voorbij. Moeilijk om zo snel mogelijk te bepalen of dit 'm is he? Maar dat is erg off-topic...
En wat je nieuwe man betreft; nobody is perfect en een man kan nooit alles hebben wat je wilt. Maar als er iets fundamenteel ontbreekt - dan niet te lang investeren hoor! De juiste man komt vanzelf voorbij. Moeilijk om zo snel mogelijk te bepalen of dit 'm is he? Maar dat is erg off-topic...
vrijdag 6 april 2007 om 22:12
Hey Mylou,
Had ff een tijdje niet meer op het forum gekeken, druk!! Maar ik zou idd wel graag willen mailen, want kijk hier ook alleen nog maar om ff te lezen hoe het met de "oude garde" gaat. Mail inmiddels al wel met Bigs, zal Happy ook ff mailen voor jouw adres als je dat goed vindt? Is wel leuk om zo af en toe contact te houden. Ben blij dat je toch ook in wat rustiger vaarwater terecht gekomen bent.
GRTZ
Had ff een tijdje niet meer op het forum gekeken, druk!! Maar ik zou idd wel graag willen mailen, want kijk hier ook alleen nog maar om ff te lezen hoe het met de "oude garde" gaat. Mail inmiddels al wel met Bigs, zal Happy ook ff mailen voor jouw adres als je dat goed vindt? Is wel leuk om zo af en toe contact te houden. Ben blij dat je toch ook in wat rustiger vaarwater terecht gekomen bent.
GRTZ
zaterdag 7 april 2007 om 23:04
Hallo allemaal, ik ben al heel lang niet op dit topic geweest omdat het toch niks werd tussen collega en mij, omdat ik heel stellig voor mijn man koos, en omdat hij inmiddels mijn collega niet meer is, omdat ik tegenwoordig ergens anders werk, maar er is nu iets gebeurd dat ik toch even kwijt moet en nergens anders kwijt kan, en daarom kom ik weer even buurten.
Vandaag moest ik iets regelen en ik had honderd andere mensen kunnen vragen om dat te regelen, maar ik besloot hem er voor te bellen, en zo zat ik vanmiddag ineens bij hem op de bank thee te drinken.
Maar wacht, ik ga al te snel. Toen ik aanbelde en hij open deed (en ik nog niet wist of zijn vriendin wel of niet thuis was) gaven we elkaar de standaard drie kussen op de wang, en het volgende moment waren onze armen om elkaar heen en stonden we een tijdje als geliefden verstrengeld.
Nou ja, verder niets gebeurd, behalve dat ik me nogal verbaast voelde dat dat nou ineens na een jaar zomaar gebeurde, terwijl er nooit eerder iets was gebeurd.
Hij regelde voor mij wat ik hem gevraagd had en toen zette ik hem nog even af in de stad.
En toen kreeg ik (dacht ik) weer die drie zoenen op de wang, en ik dacht dat hij ernaast mikte, maar ineens zoende hij me vol op mijn mond! En hij zei dat hij me zo miste.
En weten jullie wat het gekke is, of het droevige, het kwalijke, hoe je het maar wilt noemen: het voelde niet verkeerd, slecht of beschamend. Het voelde als iets heel natuurlijks, en zeker niet als vreemdgaan of het begin daarvan.
En de hele weg terug naar huis vroeg ik me af: is dit hoe het begint? Is dit de eerste grens die we overschrijden, en liggen we over een paar maanden samen in bed? Voelt elke grens die je overschrijdt, als iets volkomen natuurlijks waar je je niet voor hoeft te schamen?
Ik weet niet goed wat ik met mezelf aan moet, en was blij dat ik de rest van de dag samen met mijn eigen man had gepland om leuke dingen te gaan doen, maar eerlijk gezegd voelde ik me tegenover mijn man óók niet schuldig, we hadden een leuke dag samen en zijn uit eten geweest, en nu vraag ik me af hoe immorreel ik eigenlijk ben, dat ik zoenen met een ander helemaal niet erg vind...
Vandaag moest ik iets regelen en ik had honderd andere mensen kunnen vragen om dat te regelen, maar ik besloot hem er voor te bellen, en zo zat ik vanmiddag ineens bij hem op de bank thee te drinken.
Maar wacht, ik ga al te snel. Toen ik aanbelde en hij open deed (en ik nog niet wist of zijn vriendin wel of niet thuis was) gaven we elkaar de standaard drie kussen op de wang, en het volgende moment waren onze armen om elkaar heen en stonden we een tijdje als geliefden verstrengeld.
Nou ja, verder niets gebeurd, behalve dat ik me nogal verbaast voelde dat dat nou ineens na een jaar zomaar gebeurde, terwijl er nooit eerder iets was gebeurd.
Hij regelde voor mij wat ik hem gevraagd had en toen zette ik hem nog even af in de stad.
En toen kreeg ik (dacht ik) weer die drie zoenen op de wang, en ik dacht dat hij ernaast mikte, maar ineens zoende hij me vol op mijn mond! En hij zei dat hij me zo miste.
En weten jullie wat het gekke is, of het droevige, het kwalijke, hoe je het maar wilt noemen: het voelde niet verkeerd, slecht of beschamend. Het voelde als iets heel natuurlijks, en zeker niet als vreemdgaan of het begin daarvan.
En de hele weg terug naar huis vroeg ik me af: is dit hoe het begint? Is dit de eerste grens die we overschrijden, en liggen we over een paar maanden samen in bed? Voelt elke grens die je overschrijdt, als iets volkomen natuurlijks waar je je niet voor hoeft te schamen?
Ik weet niet goed wat ik met mezelf aan moet, en was blij dat ik de rest van de dag samen met mijn eigen man had gepland om leuke dingen te gaan doen, maar eerlijk gezegd voelde ik me tegenover mijn man óók niet schuldig, we hadden een leuke dag samen en zijn uit eten geweest, en nu vraag ik me af hoe immorreel ik eigenlijk ben, dat ik zoenen met een ander helemaal niet erg vind...
vrijdag 13 april 2007 om 15:26
Een paar maanden? Eerder een paar weken Saskia, als je hem weer opzoekt in elk geval. Dus als je in een onoplosbaar conflict terecht wilt komen met 2 mannen waartussen je eigenlijk niet kan kiezen - tot het moment dat het uitkomt en je wel moet kiezen of je zelf beseft dat je pijnlijk moet afkicken - dan moet je zeker een volgende afspraak plannen.
Lees dan eerst even het topic "2 liefdes" door of het verhaal van Bigs want de keuze om vreemd te gaan heeft nogal veel nadelen. Natuurlijk maakt iedereen zijn eigen keuze, wil iedereen zijn eigen fouten maken dus jij ook. Maar een gewaarschuwd mens telt voor twee, misschien helpt het om te lezen hoe het bij anderen afloopt.
Ik herken dat het in eerste instantie niet voelt als vreemdgaan, en het voelt ook helemaal niet slecht wat je doet. Dat is nogal verraderlijk want dat je het voor jezelf kan goedpraten betekent niet dat anderen het ook zullen begrijpen. Vooral je nr. 1 niet.
In mijn geval kreeg ik later alsnog last van schuldgevoelens en andere bezwaren en ben ik daarom gestopt. Gelukkig gestopt voordat er allemaal ellende van kwam maar het is alsnog moeilijk genoeg.
Lees dan eerst even het topic "2 liefdes" door of het verhaal van Bigs want de keuze om vreemd te gaan heeft nogal veel nadelen. Natuurlijk maakt iedereen zijn eigen keuze, wil iedereen zijn eigen fouten maken dus jij ook. Maar een gewaarschuwd mens telt voor twee, misschien helpt het om te lezen hoe het bij anderen afloopt.
Ik herken dat het in eerste instantie niet voelt als vreemdgaan, en het voelt ook helemaal niet slecht wat je doet. Dat is nogal verraderlijk want dat je het voor jezelf kan goedpraten betekent niet dat anderen het ook zullen begrijpen. Vooral je nr. 1 niet.
In mijn geval kreeg ik later alsnog last van schuldgevoelens en andere bezwaren en ben ik daarom gestopt. Gelukkig gestopt voordat er allemaal ellende van kwam maar het is alsnog moeilijk genoeg.
zondag 15 april 2007 om 20:07
heb net weer een heleboel gelezen en heel veel herkenbare dingen
ja het lijkt allemaal zo heerlijk spannend in het begin verliefd op zo een lekkere
geheime collega hij heeft een relatie en jij ook spannend ja in het begin.
maar dan als hij het toch niet meer wil en je hart door midden breekt
ja dan is het op eens niet zo spannend meer maar dan wordt het afkikken.
vooral als het iemand is die toch af en toe je weer wat aandacht geeft en je
doet geloven dat hij je toch nog wel heel geweldig vindt.nou geloof me dan
wil je weer meer met hem als alleen een lullig praatje.ik zie het als drugs.
je voelt je geweldig als ie je aandacht geeft en verschrikkelijk als ie daar weer
mee stopt dus je krijgt drugs en vervolgens moet je weer afkicken.
het is slopend en denk dat vele mensen dit herkennen.
dus wordt je verliefd op een verboden collega BEGIN ER NIET AAN.
de pijn is zo erg.
ja het lijkt allemaal zo heerlijk spannend in het begin verliefd op zo een lekkere
geheime collega hij heeft een relatie en jij ook spannend ja in het begin.
maar dan als hij het toch niet meer wil en je hart door midden breekt
ja dan is het op eens niet zo spannend meer maar dan wordt het afkikken.
vooral als het iemand is die toch af en toe je weer wat aandacht geeft en je
doet geloven dat hij je toch nog wel heel geweldig vindt.nou geloof me dan
wil je weer meer met hem als alleen een lullig praatje.ik zie het als drugs.
je voelt je geweldig als ie je aandacht geeft en verschrikkelijk als ie daar weer
mee stopt dus je krijgt drugs en vervolgens moet je weer afkicken.
het is slopend en denk dat vele mensen dit herkennen.
dus wordt je verliefd op een verboden collega BEGIN ER NIET AAN.
de pijn is zo erg.
maandag 16 april 2007 om 16:56
Ik wil graag even mijn verhaal kwijt. Zal vanavond jullie verhalen lezen en daarop reageren als het kan.
Misschien kennen sommigen mij nog. Paar jaar geleden inmiddels heb ik het bed en ook intieme gesprekken etc. gedeeld met GM-collega. Was heel erg speciaal voor mij.
Na die tijd was het moeilijk. Elkaar genegeerd, ongemakkelijk etc. Nu kunnen we als collega's met elkaar omgaan al zit er een behoorlijke spanning tussen ons.
En nu....heb ik een andere baan. Nog 2 weken hier werken. Na deze week gaat hij op vakantie. Moet er niet aan denken dat ik hem nooit meer zie. Waarschijnlijk geeft hij me een hand met het ga je goed terwijl ik nog zoveel tegen hem wil zeggen. We hadden toen voornamelijk online contact...
Vind het moeilijk. Maar waarschijnlijk uit het oog uit het hart en zal ik nooit weten hoe hij zich voelt ten opzichte van mij
Graag zou ik wat reacties willen of tips. Het ging steeds heel goed maar voel me nu behoorlijk rot. Het is zo definitief al is het beter dat ik hem nooit meer zie.
Misschien kennen sommigen mij nog. Paar jaar geleden inmiddels heb ik het bed en ook intieme gesprekken etc. gedeeld met GM-collega. Was heel erg speciaal voor mij.
Na die tijd was het moeilijk. Elkaar genegeerd, ongemakkelijk etc. Nu kunnen we als collega's met elkaar omgaan al zit er een behoorlijke spanning tussen ons.
En nu....heb ik een andere baan. Nog 2 weken hier werken. Na deze week gaat hij op vakantie. Moet er niet aan denken dat ik hem nooit meer zie. Waarschijnlijk geeft hij me een hand met het ga je goed terwijl ik nog zoveel tegen hem wil zeggen. We hadden toen voornamelijk online contact...
Vind het moeilijk. Maar waarschijnlijk uit het oog uit het hart en zal ik nooit weten hoe hij zich voelt ten opzichte van mij
Graag zou ik wat reacties willen of tips. Het ging steeds heel goed maar voel me nu behoorlijk rot. Het is zo definitief al is het beter dat ik hem nooit meer zie.
donderdag 19 april 2007 om 22:27
Ik heb ook een update. Ik heb voor mijn vriend gekozen en mijn collega/baas een mail gestuurd waarin ik mijn gevoelens voor hem onder woorden bracht. Maar tegelijkertijd zei ik ook dat ik ervoor koos niks met die gevoelens te doen en of hij dat ook wilde respecteren. Ik kreeg echt een hele lieve mail terug en hij neemt afstand. Ik voel me enorm opgelucht, de spanning neemt af en ik heb het idee dat ik eindelijk weer controle heb over de situatie. Sinds die mail hebben we twee keer samen gewerkt en dat voelde gewoon goed en normaal. Ik ben erg trots dat ik niet in de verleiding ben gekomen (mijn vriend had er nooit achter hoeven komen), en ik ben ook mijn collega erg dankbaar mijn keuze te respecteren en me niet als een soort roofdier proberen weg te kapen (de mail had natuurlijk zijn jachtinstinct alleen maar aan kunnen wakkeren). x
donderdag 19 april 2007 om 22:43
Ook ik, heb wel eens eeder meegeschreven..
Even een update.
Ik heb 14 maanden iets gehad met een direct collega op de afdeling.
Ik getrouwd, hij samenwonend. Het was zo fout maar voelde (die periode althans) zo goed!. De aandacht, de smsén, de mails etc. etc.
Meerdere malen heeft hij mij naar mijn gevoelens mbt hem gevraagd en ik heb dat weggewuifd en nooit duidelijk beantwoord. Wschl. omdat ik dacht dat e.e.a. door het niet uit te spreken "controleerbaar"was.
Achteraf realiseerde ik me dat ik wel degelijk gevoelens voor hem had, maar mijn man en kinderen niet wilde opgeven.
Uiteindelijk is e.e.a. op een vreemde manier beeindigd. Na een overplaatsing van hem naar een ander filiaal, ging het bergafwaarts met hem.
Hij gaf in een mail aan mij aan dat hij een pas op de plaats wilde maken, omdat hij niet goed in zijn vel zat. Hij wilde beslissingen nemen dit juist voor hem waren. En onze escapades waren tenslotte niet juist!.
Sorry, dat het op deze manier moest maar hij kon niet anders.
Weken later, vertelde hij mij tijdens een bedrijfsuitje dat hij gevoelens had gekregen voor iemand anders. Of mijn wereld instorte!. Hij had het idee dat ik het licht zou opvatten en vrolijk verder ging met mijn leven
Inmiddels had hij zijn vrouw en kind verlaten...
Intuitief voelde ik aan dat het een excollega van ons was en sprak dit ook tegen hem uit. Hij bevestigde noch ontkende dit. Maanden later hoorde ik via collega's dat hij inderdaad nu iets met haar had.
Goh, wat voelde ik me veschrikkelijk en wat had ik een pijn.
Zelf wraak heb ik overwogen, maar achteraf ben ik er nog goed vanaf gekomen en zal moeten leren leven met een leugen!.
En mijnheer de collega gaf doodleuk aan, dat als hij eerder had geweten dat hij dan direct gestopt was!. Hoe bedoel je miscommunciatie!
Even een update.
Ik heb 14 maanden iets gehad met een direct collega op de afdeling.
Ik getrouwd, hij samenwonend. Het was zo fout maar voelde (die periode althans) zo goed!. De aandacht, de smsén, de mails etc. etc.
Meerdere malen heeft hij mij naar mijn gevoelens mbt hem gevraagd en ik heb dat weggewuifd en nooit duidelijk beantwoord. Wschl. omdat ik dacht dat e.e.a. door het niet uit te spreken "controleerbaar"was.
Achteraf realiseerde ik me dat ik wel degelijk gevoelens voor hem had, maar mijn man en kinderen niet wilde opgeven.
Uiteindelijk is e.e.a. op een vreemde manier beeindigd. Na een overplaatsing van hem naar een ander filiaal, ging het bergafwaarts met hem.
Hij gaf in een mail aan mij aan dat hij een pas op de plaats wilde maken, omdat hij niet goed in zijn vel zat. Hij wilde beslissingen nemen dit juist voor hem waren. En onze escapades waren tenslotte niet juist!.
Sorry, dat het op deze manier moest maar hij kon niet anders.
Weken later, vertelde hij mij tijdens een bedrijfsuitje dat hij gevoelens had gekregen voor iemand anders. Of mijn wereld instorte!. Hij had het idee dat ik het licht zou opvatten en vrolijk verder ging met mijn leven
Inmiddels had hij zijn vrouw en kind verlaten...
Intuitief voelde ik aan dat het een excollega van ons was en sprak dit ook tegen hem uit. Hij bevestigde noch ontkende dit. Maanden later hoorde ik via collega's dat hij inderdaad nu iets met haar had.
Goh, wat voelde ik me veschrikkelijk en wat had ik een pijn.
Zelf wraak heb ik overwogen, maar achteraf ben ik er nog goed vanaf gekomen en zal moeten leren leven met een leugen!.
En mijnheer de collega gaf doodleuk aan, dat als hij eerder had geweten dat hij dan direct gestopt was!. Hoe bedoel je miscommunciatie!
vrijdag 20 april 2007 om 13:46
Hoi Mores, ik herinner me je nog wel. Was een situatie waarin duidelijk wel wederzijdse spanning was maar onduidelijk of het meer was dan een flirt. Blijkbaar is dat nu nog zo.
mijn advies; houd het zo. wat kan je bereiken met uitspreken wat je voelt als je er toch verder niks mee kan doen zonder problemen? Koester de wetenschap dat hij je ook leuk vond (dat was echt wel duidelijk) en archiveer het als goed herinnering. Uitspreken of zelfs meer kan het alleen maar ingewikkelder en pijnlijker maken, geniet er maar van zoals het nu is.
En... heel veel succes in je nieuwe baan!
Vissen, ik vraag me af wat er gebeurd was als hij wel had geweten dat jouw gevoel dieper zat dan je wilde laten merken. Het klinkt voor mij nogal onaardig dat deze man het aanlegt met 2 verschillende mensen op het werk. Lijkt er niet op dat het hem is "overkomen" maar meer dat-ie thuis was uitgekeken en op zoek ging naar iets nieuws om zijn vrouw tegen in te ruilen. Nooit de huid verkopen voor de beer geschoten is he. Of, iets minder hard, hij is wel heel erg aan het dwalen en zoeken als je het mer drie vrouwen houdt die dat alledrie niet van elkaar mogen weten.
Ik denk dat het heel verstandig van je is dat je je leven niet voor deze man op zijn kop hebt gezet, dan was het verdriet nog groter. Wees daar maar blij mee en geniet van wat je thuis hebt, en wat gelukkig niet beschadigd is.
Ik ben inmiddels al een tijdje helemaal gestopt met nr. 2. We gaan nog als goede collega's met elkaar om, moeten ook veel samenwerken maar verder gebeurt er niets meer. Ik ben heel opgelucht, geen geheimen meer, geen risico's, geen schuldgevoelens. En dat weegt wel op tegen het gemis van onze romantische afspraakjes. En ik ben ook heel blij dat ik hier zonder schade uit ben gekomen. Zeker met de ingewikkelde verhalen die ik hier lees prijs ik mezelf heel gelukkig.
Zou Pieterk hier nog wel eens lezen? Zo ja, je wens dat ik mijn verstand en de goede weg weer terug zou vinden is uitgekomen. Misschien iets minder snel dan je in gedachten had maar toch.
mijn advies; houd het zo. wat kan je bereiken met uitspreken wat je voelt als je er toch verder niks mee kan doen zonder problemen? Koester de wetenschap dat hij je ook leuk vond (dat was echt wel duidelijk) en archiveer het als goed herinnering. Uitspreken of zelfs meer kan het alleen maar ingewikkelder en pijnlijker maken, geniet er maar van zoals het nu is.
En... heel veel succes in je nieuwe baan!
Vissen, ik vraag me af wat er gebeurd was als hij wel had geweten dat jouw gevoel dieper zat dan je wilde laten merken. Het klinkt voor mij nogal onaardig dat deze man het aanlegt met 2 verschillende mensen op het werk. Lijkt er niet op dat het hem is "overkomen" maar meer dat-ie thuis was uitgekeken en op zoek ging naar iets nieuws om zijn vrouw tegen in te ruilen. Nooit de huid verkopen voor de beer geschoten is he. Of, iets minder hard, hij is wel heel erg aan het dwalen en zoeken als je het mer drie vrouwen houdt die dat alledrie niet van elkaar mogen weten.
Ik denk dat het heel verstandig van je is dat je je leven niet voor deze man op zijn kop hebt gezet, dan was het verdriet nog groter. Wees daar maar blij mee en geniet van wat je thuis hebt, en wat gelukkig niet beschadigd is.
Ik ben inmiddels al een tijdje helemaal gestopt met nr. 2. We gaan nog als goede collega's met elkaar om, moeten ook veel samenwerken maar verder gebeurt er niets meer. Ik ben heel opgelucht, geen geheimen meer, geen risico's, geen schuldgevoelens. En dat weegt wel op tegen het gemis van onze romantische afspraakjes. En ik ben ook heel blij dat ik hier zonder schade uit ben gekomen. Zeker met de ingewikkelde verhalen die ik hier lees prijs ik mezelf heel gelukkig.
Zou Pieterk hier nog wel eens lezen? Zo ja, je wens dat ik mijn verstand en de goede weg weer terug zou vinden is uitgekomen. Misschien iets minder snel dan je in gedachten had maar toch.
vrijdag 20 april 2007 om 20:29
He mylou, bedankt voor je reaktie!
Tja, achteraf ben ik inderdaad erg blij dat ik nog bij mijn man en gezin ben.
Achteraf ben ik er wel achter gekomen hoe e.e.a. is ontstaan tussen ons.
Mijn huwelijk ging op dat moment niet echt lekker en we groeiden uit elkaar.
Een beetje positieve aandacht van een aantrekkelijk collega en dan maakt je wel (overigens weloverwogen) een keuze.
Overigens gaf hij in ons laatste gesprek aan, dat ik hem dierbaar ben en alles wat hij tegen mij heeft gezegd gemeend was!. Ik heb afgeslosten met de woorden:"ik wil je nooit meer zien, je hebt me enrom gekwetst en ik voel me zo goedkoop!
Geleerd heb ik er wel van, inmiddels is hij nu een maand uit dienst dus dat maakt het wel makkelijker.
Tja, achteraf ben ik inderdaad erg blij dat ik nog bij mijn man en gezin ben.
Achteraf ben ik er wel achter gekomen hoe e.e.a. is ontstaan tussen ons.
Mijn huwelijk ging op dat moment niet echt lekker en we groeiden uit elkaar.
Een beetje positieve aandacht van een aantrekkelijk collega en dan maakt je wel (overigens weloverwogen) een keuze.
Overigens gaf hij in ons laatste gesprek aan, dat ik hem dierbaar ben en alles wat hij tegen mij heeft gezegd gemeend was!. Ik heb afgeslosten met de woorden:"ik wil je nooit meer zien, je hebt me enrom gekwetst en ik voel me zo goedkoop!
Geleerd heb ik er wel van, inmiddels is hij nu een maand uit dienst dus dat maakt het wel makkelijker.
vrijdag 4 mei 2007 om 16:48
Hallo dames,
kennen jullie mij nog? Was ook helemaal hoteldebotel van een collega. Totdat ik een avond ging stappen met mijn vriendin en op een vreemde romantische manier bij een militair de nacht heb doorgebracht, na het missen van de laatste trein. We hebben alleen maar genuffeld en gezoend en hebben samen een eind door de sneeuw (vlokken) gelopen. Maar, mijn god wat was het super. Ik weet waar hij gelegerd is (ben er zelf geweest), en wil nog zo graag een keer praten of hem zien.............maar ik durf geen kontakt met hem op te nemen. Het is nu meer dan drie maand geleden en ik kom hem verdorie maar niet toevallig tegen. Augustus gaat hij naar huis en dan is het te laat.
Maar.................ben nu niet meer hopeloos verliefd op mijn collega en daar ben ik blij om. Hoor hier niet meer thuis. Het gaat jullie goed.
kennen jullie mij nog? Was ook helemaal hoteldebotel van een collega. Totdat ik een avond ging stappen met mijn vriendin en op een vreemde romantische manier bij een militair de nacht heb doorgebracht, na het missen van de laatste trein. We hebben alleen maar genuffeld en gezoend en hebben samen een eind door de sneeuw (vlokken) gelopen. Maar, mijn god wat was het super. Ik weet waar hij gelegerd is (ben er zelf geweest), en wil nog zo graag een keer praten of hem zien.............maar ik durf geen kontakt met hem op te nemen. Het is nu meer dan drie maand geleden en ik kom hem verdorie maar niet toevallig tegen. Augustus gaat hij naar huis en dan is het te laat.
Maar.................ben nu niet meer hopeloos verliefd op mijn collega en daar ben ik blij om. Hoor hier niet meer thuis. Het gaat jullie goed.
maandag 14 mei 2007 om 23:11
Heej, ook ik wil nog even mijn laatste updeetje kwijt!
Mijn nr 1 en ik zijn uit elkaar.
Ik heb de knoop doorgehakt, we maken elkaar gewoon niet gelukkig.
Ik wil mijn kinderen niet leren dat dit een relatie is, er is geen liefde, geen intimiteit, geen gesprekstof en we ontliepen elkaar meer en meer.
De aanwezigheid van nr 2 doet er niet toe in mijn beslissing. Tuurlijk is de verliefdheid de aanleiding geweest mijn relatie eens goed onder de loep te nemen en kwam er weinig positiefs uit.
Maar ik heb de relatie met nr 1 niet verboken om bij nr 2 te kunnen zijn.
Ik wil samen met mijn guppies een nieuwe start maken, mijn financieen op orde krijgen en er met zijn drietjes voor gaan.
We zien wel wat de toekomst brengt!
Ik heb nu de rust, heb weer energie en feit dat ik me niet down of verdrietig voel over de breuk, zegt me meer dan genoeg. Heb elke morgen dat ik wakker word het gevoel wakker te worden in een nieuw huis en heb enorm veel plannen en energie.
Toch is en blijft nr 2 mijn steun en toeverlaat. Hij staat er weer ,en nog steeds,als een rots. Het is zo vreselijk fijn om een klankenbord te hebben en toch even een aanspreekpunt te hebben dat iemand zegt dat je goed op weg bent en de juiste beslissingen neemt.
En de armen om je heen doen wonderen!
Hij is het voor mij en andersom, maar het is nu van belang dat ik samen met de kids het leven weer op de rit krijg en nummer 1 en ik als volwassenen met elkaar om kunnen gaan, zodat de kinderen niet met kromme tenen hoeven te staan als wij elkaar treffen en we samen naar schoolaktiviteiten kunnen.
Ik heb nr 1 niet verteld van nr 2.
Ironisch genoeg, blijkt nr 1 zelf ook al een tijdje wat te hebben met een kollega (iemand van jullie?;))
Kan er niet boos om zijn, gun hem zijn geluk, als ze maar lief is voor de kids!
Dit was mijn bijdrage aan het topic, mochten er nog grote gebeurtenissen volgen, laat ik het nog weten!
Ik heb hier veel steun gehad en mail nu offline met een aantal van mijn (oud) lotgenoten en kan daar mijn heil in vinden. Grappig dat het bij een ieder heel anders is gelopen!
Iedereen heel veel geluk en wijshied toegewenst!!
Liefs Bigs
Mijn nr 1 en ik zijn uit elkaar.
Ik heb de knoop doorgehakt, we maken elkaar gewoon niet gelukkig.
Ik wil mijn kinderen niet leren dat dit een relatie is, er is geen liefde, geen intimiteit, geen gesprekstof en we ontliepen elkaar meer en meer.
De aanwezigheid van nr 2 doet er niet toe in mijn beslissing. Tuurlijk is de verliefdheid de aanleiding geweest mijn relatie eens goed onder de loep te nemen en kwam er weinig positiefs uit.
Maar ik heb de relatie met nr 1 niet verboken om bij nr 2 te kunnen zijn.
Ik wil samen met mijn guppies een nieuwe start maken, mijn financieen op orde krijgen en er met zijn drietjes voor gaan.
We zien wel wat de toekomst brengt!
Ik heb nu de rust, heb weer energie en feit dat ik me niet down of verdrietig voel over de breuk, zegt me meer dan genoeg. Heb elke morgen dat ik wakker word het gevoel wakker te worden in een nieuw huis en heb enorm veel plannen en energie.
Toch is en blijft nr 2 mijn steun en toeverlaat. Hij staat er weer ,en nog steeds,als een rots. Het is zo vreselijk fijn om een klankenbord te hebben en toch even een aanspreekpunt te hebben dat iemand zegt dat je goed op weg bent en de juiste beslissingen neemt.
En de armen om je heen doen wonderen!
Hij is het voor mij en andersom, maar het is nu van belang dat ik samen met de kids het leven weer op de rit krijg en nummer 1 en ik als volwassenen met elkaar om kunnen gaan, zodat de kinderen niet met kromme tenen hoeven te staan als wij elkaar treffen en we samen naar schoolaktiviteiten kunnen.
Ik heb nr 1 niet verteld van nr 2.
Ironisch genoeg, blijkt nr 1 zelf ook al een tijdje wat te hebben met een kollega (iemand van jullie?;))
Kan er niet boos om zijn, gun hem zijn geluk, als ze maar lief is voor de kids!
Dit was mijn bijdrage aan het topic, mochten er nog grote gebeurtenissen volgen, laat ik het nog weten!
Ik heb hier veel steun gehad en mail nu offline met een aantal van mijn (oud) lotgenoten en kan daar mijn heil in vinden. Grappig dat het bij een ieder heel anders is gelopen!
Iedereen heel veel geluk en wijshied toegewenst!!
Liefs Bigs
dinsdag 15 mei 2007 om 09:46
Hi Biglips, leuk dat je ons op de hoogte houdt. Fijn dat er bij jullie wat veranderingen zijn, dat is voor iedereen rustiger denk ik.
Mijn situatie is sinds ik het laatst hier geschreven heb niet veel verandert. (zie bijdrage 23 maart) Mijn huwelijk gaat wat beter, collega's huwelijk gaat wat slechter. De term "emotionele verhouding" beschrijft nog steeds het beste de verhouding tussen mijn collega en mijzelf. We praten, mailen en sms'en redelijk veel. Ik zit nog steeds met mijn gevoelens in de knop.
Mijn situatie is sinds ik het laatst hier geschreven heb niet veel verandert. (zie bijdrage 23 maart) Mijn huwelijk gaat wat beter, collega's huwelijk gaat wat slechter. De term "emotionele verhouding" beschrijft nog steeds het beste de verhouding tussen mijn collega en mijzelf. We praten, mailen en sms'en redelijk veel. Ik zit nog steeds met mijn gevoelens in de knop.
