Relaties
alle pijlers
Eerlijk zeggen: wat vinden jullie hiervan?
dinsdag 22 mei 2007 om 17:57
Hoewel het een lang en vrij gecompliceerd verhaal is, zal ik het zo kort en bondig mogelijk proberen op te schrijven...
Bijna drie jaar geleden kwamen mijn vriend en ik elkaar tegen. Al snel bleek dat we het zó leuk met elkaar hadden, dat we eigenlijk al vrij vlot het gevoel hadden dat dit het wel 'ns *echt* zou kunnen zijn (ook afgezien van de pure verliefdheid, ook verstandelijk). Na een paar weken zei mijn vriend echter dat, afgezien van onze relatie, hij bang was dat hij niet zeker wist of hij zijn vrijgezellenperiode al voor zichzelf had kunnen afsluiten. Dit had niets met mij of onze relatie te maken, paradoxaal gezien JUIST niet: juist OMDAT het zo goed ging allemaal, kreeg hij de bibbers, omdat hij dan nooit meer zijn persoonlijke studentenlevensfase 'echt' zou kunnen afsluiten. Hoewel het een vervelend gesprek was, was het al snel daarna weer zo leuk en gezellig, dat het eigenlijk al snel weer naar de achtergrond verdween.
Ongeveer een half jaar later echter, bekroop dit gevoel hem weer. Onze relatie had natuurlijk al steeds serieuzere vormen aangenomen en we waren eigenlijk alleen nog maar zekerder geworden van ons als koppel. Hij zei dat hij het vreselijk vond, dat hij dit gevoel niet wilde hebben, maar dat het toch weer de kop op had gestoken. We dealden hier op dezelfde manier mee als eerder; het schoof langzaam weer naar de achtergrond, omdat het verder zo perfect was allemaal. We zijn later gaan samenwonen en alles was als een sprookje; nooit ruzie, alleen maar vreselijk veel liefde en toekomstplannen. We beseften volledig ons geluk met elkaar.
Twee weken geleden echter kwam het als een donderslag bij heldere hemel dat hij had gezoend met een collega. Hij was er totaal van in de war, had dit nog nooit eerder gehad en kon niet begrijpen hoe dit had kunnen gebeuren. Zijn conclusie was dat "dat onderbuikgevoel", dat er dus in feite al sinds het begin zat, blijkbaar nog steeds niet weg was, hoe graag hij het ook zou willen. Hij zei vervolgens dat hij geen andere uitweg zag dan uit elkaar te gaan, hoe verschrikkelijk ook, omdat hij het zowel mij als zichzelf niet aan kon doen om hier om de zo veel tijd mee aan te komen. Hij werd er onzeker van, en wilde voor de volle 100% voor mij kunnen gaan.
Hoe verdrietig ook, heb ik voorgesteld om elkaar dan één jaar vrij te laten, met de intentie om uiteindelijk weer samen te komen. Op die manier kan hij datgene doen wat hij nodig acht om die levensfase definitief af te sluiten en maak ik ook maar van de nood een deugd, om misschien zelf ook nog wat verstopte wilde haren te verliezen. Natuurlijk is het idee van dat jaar ook maar om er een kader aan te geven; in principe gaat het natuurlijk om *tijd* in een veel bredere context. Eigenlijk is het maximaal een jaar; als hij tegen die tijd nog steeds gevoelens van onrust heeft, dan maak ik definitief een einde aan onze relatie; als hij er eerder uit is, geeft hij dit uiteraard aan. Het punt is dat we allebei weten hoe gelukkig we eigenlijk zijn, en dat dit probleem niets met onze relatie te maken heeft, maar puur voor hem een psychologisch iets is..
Volgt nu mijn centrale vraag: hoe denken jullie dat dit afloopt? Ik weet dat niemand 100% garantie kan geven, maar kennen jullie misschien voorbeelden van anderen die iets dergelijks gehad hebben, misschien jullie zelf? Om dingen in een breder perspectief te kunnen zien, vind ik het erg fijn om de mening van objectieve buitenstaanders te horen.
Alvast bedankt,
Pallas
Bijna drie jaar geleden kwamen mijn vriend en ik elkaar tegen. Al snel bleek dat we het zó leuk met elkaar hadden, dat we eigenlijk al vrij vlot het gevoel hadden dat dit het wel 'ns *echt* zou kunnen zijn (ook afgezien van de pure verliefdheid, ook verstandelijk). Na een paar weken zei mijn vriend echter dat, afgezien van onze relatie, hij bang was dat hij niet zeker wist of hij zijn vrijgezellenperiode al voor zichzelf had kunnen afsluiten. Dit had niets met mij of onze relatie te maken, paradoxaal gezien JUIST niet: juist OMDAT het zo goed ging allemaal, kreeg hij de bibbers, omdat hij dan nooit meer zijn persoonlijke studentenlevensfase 'echt' zou kunnen afsluiten. Hoewel het een vervelend gesprek was, was het al snel daarna weer zo leuk en gezellig, dat het eigenlijk al snel weer naar de achtergrond verdween.
Ongeveer een half jaar later echter, bekroop dit gevoel hem weer. Onze relatie had natuurlijk al steeds serieuzere vormen aangenomen en we waren eigenlijk alleen nog maar zekerder geworden van ons als koppel. Hij zei dat hij het vreselijk vond, dat hij dit gevoel niet wilde hebben, maar dat het toch weer de kop op had gestoken. We dealden hier op dezelfde manier mee als eerder; het schoof langzaam weer naar de achtergrond, omdat het verder zo perfect was allemaal. We zijn later gaan samenwonen en alles was als een sprookje; nooit ruzie, alleen maar vreselijk veel liefde en toekomstplannen. We beseften volledig ons geluk met elkaar.
Twee weken geleden echter kwam het als een donderslag bij heldere hemel dat hij had gezoend met een collega. Hij was er totaal van in de war, had dit nog nooit eerder gehad en kon niet begrijpen hoe dit had kunnen gebeuren. Zijn conclusie was dat "dat onderbuikgevoel", dat er dus in feite al sinds het begin zat, blijkbaar nog steeds niet weg was, hoe graag hij het ook zou willen. Hij zei vervolgens dat hij geen andere uitweg zag dan uit elkaar te gaan, hoe verschrikkelijk ook, omdat hij het zowel mij als zichzelf niet aan kon doen om hier om de zo veel tijd mee aan te komen. Hij werd er onzeker van, en wilde voor de volle 100% voor mij kunnen gaan.
Hoe verdrietig ook, heb ik voorgesteld om elkaar dan één jaar vrij te laten, met de intentie om uiteindelijk weer samen te komen. Op die manier kan hij datgene doen wat hij nodig acht om die levensfase definitief af te sluiten en maak ik ook maar van de nood een deugd, om misschien zelf ook nog wat verstopte wilde haren te verliezen. Natuurlijk is het idee van dat jaar ook maar om er een kader aan te geven; in principe gaat het natuurlijk om *tijd* in een veel bredere context. Eigenlijk is het maximaal een jaar; als hij tegen die tijd nog steeds gevoelens van onrust heeft, dan maak ik definitief een einde aan onze relatie; als hij er eerder uit is, geeft hij dit uiteraard aan. Het punt is dat we allebei weten hoe gelukkig we eigenlijk zijn, en dat dit probleem niets met onze relatie te maken heeft, maar puur voor hem een psychologisch iets is..
Volgt nu mijn centrale vraag: hoe denken jullie dat dit afloopt? Ik weet dat niemand 100% garantie kan geven, maar kennen jullie misschien voorbeelden van anderen die iets dergelijks gehad hebben, misschien jullie zelf? Om dingen in een breder perspectief te kunnen zien, vind ik het erg fijn om de mening van objectieve buitenstaanders te horen.
Alvast bedankt,
Pallas
dinsdag 22 mei 2007 om 18:01
Jij vraagt "hoe denken jullie dat dit afloopt". Dat weet niemand behalve je vriend zelf. Hij heeft nu eigenlijk de touwtjes in handen, kan doen wat hij wil zonder verantwoordelijk af te leggen en jij gaat maximaal een jaar lopen hopen op het beste ben ik bang...
Een break van een jaar vind ik persoonlijk erg lang. Begin eens met 2 of 3 maanden...
Wat wil JIJ eigenlijk?
Een break van een jaar vind ik persoonlijk erg lang. Begin eens met 2 of 3 maanden...
Wat wil JIJ eigenlijk?
dinsdag 22 mei 2007 om 18:08
Ik vind het ook nogal wat. Iedereen moet op een gegeven moment die vrijgezellenperiode afsluiten, je vriend is daar niet alleen in. Ik vraag me ook af hoe jij hem écht ziet als hij een heel jaar lang (of misschien een aantal maanden) de remmen hebt losgegooid en dan weer doodleuk bij je aanklopt, of je dan echt weer gewoon de draad op kunt pakken...
dinsdag 22 mei 2007 om 18:14
Pff.. aan de ene kant vind ik het dapper van je dat je het zo oplost en aan de andere kant denk ook ik: Wat wil jij zelf dan??
Als alles zo goed is, waarom heeft hij dit dan nog nodig? Jammer, maar ergens toch ook weer knap om het zo op te lossen.
Alleen de garantie dat het werkt heb je nooit. Je weet niet wat er in een jaar kan gebeuren. Misschien gaan jullie wel beide een andere kant op en is het straks helemaal over. Misschien ook wel niet.
Maar ik blijf erbij: Is dit wat jij wilt, of zie je hier de enige oplossing om toch nog een binding met hem te houden?
Als alles zo goed is, waarom heeft hij dit dan nog nodig? Jammer, maar ergens toch ook weer knap om het zo op te lossen.
Alleen de garantie dat het werkt heb je nooit. Je weet niet wat er in een jaar kan gebeuren. Misschien gaan jullie wel beide een andere kant op en is het straks helemaal over. Misschien ook wel niet.
Maar ik blijf erbij: Is dit wat jij wilt, of zie je hier de enige oplossing om toch nog een binding met hem te houden?
dinsdag 22 mei 2007 om 18:16
dinsdag 22 mei 2007 om 18:19
Een jaar meid, ik vind een jaar ontzettend lang voor een proefperiode uit elkaar. Heel sterk dat je het aandurft maar wat schiet je er mee op denk je? Daar ben ik heel benieuwd naar. In een jaar kun je behoorlijk uit elkaar groeien. Hij kan wel met een ander getrouwd zijn en een kind krijgen in een jaar tijd. Twee weken afstand of een maand vind ik reeël, een jaar vind ik echt heel lang. En hoezeer je het ook niet van plan bent, onbewust ga je een jaar op de reservebank zitten, want het zou nog goed kunnen komen. Misschien doe je wel dingen niet die je wel had willen doen, vanwege je afkoelafspraak.
Wat denk jij zelf als je de reacties leest?
Wat denk jij zelf als je de reacties leest?
dinsdag 22 mei 2007 om 18:21
Om eerlijk te zijn snap ik het stukje; afsluiten van vrijgezellentijd niet.
Moet je elke periode op een bepaalde manier afsluiten dan?
Moet ik ff goed terug in de tijd en alles nog eens flink over gaan doen ben ik bang ;)
Maar zonder gekheid; ik snap dat afsluiten niet, daarnaast vind ik het dubbel omdat in jou verhaal staat dat jullie allebei zo gelukkig zijn, als hij zo gelukkig is zoals het nu is, wat maakt hem dan dat hij iets van toen niet af kan sluiten?
Ik kan me er nog een voorstelling van maken wanneer dit draait om een ander persoon waar hij om geeft o.i.d maar het gaat om iets heel onconcreets waar ik me de waarde van afvraag dan.
Ik heb ook geen glazen bol in mijn bezit, maar ik vraag me wel af of hij over een jaar dan deze periode wel af kan sluiten.....hoe ziet hij dat afsluiten, wat houd dat in en waar is het werkelijk op gebaseerd? Daar ben ik wel benieuwd naar eigenlijk.
En een jaar........tjee wel een hele rit voor jou om daar op te gaan zitten wachten!
Er kan zoveel gebeuren in een jaar, dus wat dat betreft.
Ik hoop dat het jaar het waard is!
Groetjes Daysha
dinsdag 22 mei 2007 om 18:23
Het is eigenlijk dus gewoon ouderwetsch " uit " ? ( jaar tussenpauze klinkt heel stuk minder erg maar feit is dat jullie NU elkaar niet kunnen verwijten als de één een ander n**kt.......... klinkt kut, maar in mijn ogen liggen zo de feiten )
Beschouw het nou ook zo ( als over en uit ) en ga geen jaar wachten , bel elkaar niet dagelijks , ga niet samen naar een verjaardag etc. , ga uit als je gevraagd wordt door een leuke vent , gedraag je niet als een non omdat je verwacht dat hij over een jaar moeite zou kunnen hebben met jouw bedgedrag ........... en kijk gewoon waar het schip strandt.
Hij kan jou nu geen beloftes voor over een jaar maken , maarrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr jij hem ook niet................ wie weet hoe je er zelf ovr denkt over een paar maanden.
Nieuwsgierigheid ; is alles geoorloofd ? moet alles later opgebiecht worden ?
Beschouw het nou ook zo ( als over en uit ) en ga geen jaar wachten , bel elkaar niet dagelijks , ga niet samen naar een verjaardag etc. , ga uit als je gevraagd wordt door een leuke vent , gedraag je niet als een non omdat je verwacht dat hij over een jaar moeite zou kunnen hebben met jouw bedgedrag ........... en kijk gewoon waar het schip strandt.
Hij kan jou nu geen beloftes voor over een jaar maken , maarrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr jij hem ook niet................ wie weet hoe je er zelf ovr denkt over een paar maanden.
Nieuwsgierigheid ; is alles geoorloofd ? moet alles later opgebiecht worden ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 22 mei 2007 om 18:27
Hoewel het een vervelend gesprek was, was het al snel daarna weer zo leuk en gezellig, dat het eigenlijk al snel weer naar de achtergrond verdween.
Hij gaf al in een vroeg stadium signalen af. Ik begrijp eigenlijk niet goed hoe jullie zoiets belangrijks zo naar de achtergrond hebben kunnen laten verdwijnen. Hij kwam er immers niet voor niets mee aan. Maar ja, dat is achteraf gepraat.
Jouw vriend wil graag nog de vrijbuiter uit kunnen hangen. Als hij al die tijd al niet voor de volle 100% voor je heeft kunnen gaan dan kun je je afvragen waarom hij dat over pakweg een jaar wél kan. Zoals anderen al schrijven is een periode afsluiten eigenlijk maar een heel vaag excuus van hem.
Wat zegt je gezonde verstand over deze situatie?
Marion
Hij gaf al in een vroeg stadium signalen af. Ik begrijp eigenlijk niet goed hoe jullie zoiets belangrijks zo naar de achtergrond hebben kunnen laten verdwijnen. Hij kwam er immers niet voor niets mee aan. Maar ja, dat is achteraf gepraat.
Jouw vriend wil graag nog de vrijbuiter uit kunnen hangen. Als hij al die tijd al niet voor de volle 100% voor je heeft kunnen gaan dan kun je je afvragen waarom hij dat over pakweg een jaar wél kan. Zoals anderen al schrijven is een periode afsluiten eigenlijk maar een heel vaag excuus van hem.
Wat zegt je gezonde verstand over deze situatie?
Marion
dinsdag 22 mei 2007 om 18:27
Hij zal er wel mee instemmen omdat het voor hém alleen maar makkelijk is: het alternatief was dat hij het uitmaakte, nu heeft hij in elk geval nog de OPTIE om over een jaar weer in deze relatie te stappen, als hij zijn vrijgezellenleven zat is heeft hij tenminste nog een vriendin achter de hand.Ik denk ook niet dat je moet gaan zitten wachten. Hij mag dat toch ook niet van je eisen, en hij kan het je - áls jullie over een tijd weer samenkomen - ook moeilijk kwalijk nemen als jij níet hebt stilgezeten. Gelijke monniken, gelijke kappen, toch? Mocht je in de tussentijd iemand anders tegenkomen of gewoon geen zin meer hebben in een relatie met hem, dan heeft hij toch ook gewoon pech gehad? Hij kan niet verwachten dat je hem een soort terugkeergarantie geeft, ook niet als hij er binnen dat jaar al uit is.
dinsdag 22 mei 2007 om 18:30
quote: Pallas schreef
Volgt nu mijn centrale vraag: hoe denken jullie dat dit afloopt?
of............ hij gaat je vreselijk missen wanneer hij merkt dat andere vrouwen niet met zijn wilde haren doen wat jij wél deed
of....... hij dompelt zich onder in de geneugten van vieze gore vrijgezellensex en hangt jarenlang de beest uit en beseft op zijn sterfbed dat jij de ware was.
of...hij zoent die collega nog een keer maar nu legaal en een stuk langer en krijgt daar een relatie mee
of.... jij zoent die collega ook maar , wordt lesbisch , vraagt je exvriend spermadonor te worden .................
Meid, als ik een glazen bol had zou ik het je zeggen , maar het kan alle kanten op.
Ik denk wel dat je de grootste kans hebt op een snelle doorbraak ( die zowel positief als negatief uit kan pakken ) als jullie elkaar niet in de wachtkamer zetten maar een punt erachter zetten ...; hoe kan hij jou nou écht missen als jij om het hoekje in de wachtkamer zit ?
Volgt nu mijn centrale vraag: hoe denken jullie dat dit afloopt?
of............ hij gaat je vreselijk missen wanneer hij merkt dat andere vrouwen niet met zijn wilde haren doen wat jij wél deed
of....... hij dompelt zich onder in de geneugten van vieze gore vrijgezellensex en hangt jarenlang de beest uit en beseft op zijn sterfbed dat jij de ware was.
of...hij zoent die collega nog een keer maar nu legaal en een stuk langer en krijgt daar een relatie mee
of.... jij zoent die collega ook maar , wordt lesbisch , vraagt je exvriend spermadonor te worden .................
Meid, als ik een glazen bol had zou ik het je zeggen , maar het kan alle kanten op.
Ik denk wel dat je de grootste kans hebt op een snelle doorbraak ( die zowel positief als negatief uit kan pakken ) als jullie elkaar niet in de wachtkamer zetten maar een punt erachter zetten ...; hoe kan hij jou nou écht missen als jij om het hoekje in de wachtkamer zit ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 22 mei 2007 om 18:44
Je verhaal komt me redelijk bekend voor. Ik en mij inmiddels exvriend kwamen 2 jaar geleden samen. Alles ging heel goed, was nog nooit zo gek op iemand geweest maar na een anderhalf jaar begon het te kriebelen, bij alletwee. We hebben hier een tijdje mee rondgelopen maar een paar maanden heeft hij het uitgemaakt. 3 weken later stond ie weer op de stoep omdat ie me toch heel erg miste, en vrijgezel zijn beviel ons toch minder dan we dachten. Nadat we toen weer 4 maanden verder waren kwam dat gevoel weer opnieuw. Weer maakte die het uit, want hij werd gek van dat gevoel, ik had ook nog steeds deze gevoelens, maar ik had altijd zoiets van, ik negeer 't wel en dan gaat 't gewoon weg. Nu is het dus weer 2 maanden uit. Afgelopen week gesprek gehad, hij wil me terug (gevoelsmatig dan, verstandelijk weet hij ook dat het geen zin heeft). Ik weet echter zelf niet meer wat ik wil, ik vind vrijgezel zijn echt HEEL leuk, maar mis hem ook nog steeds. Volgend jaar gaat hij op stage naar het buitenland, dus ik heb gezegd dat als we elkaar dan nog steeds willen, dat we dan nog maar eens moeten kijken. Maar bij ons is het nu dus uit, en ik hoop op dit moment dat het goed komt, maar een jaar is nog lang.
Zo is het ook bij jullie, in een jaar tijd kan veel gebeuren. En of jullie weer bij elkaar komen kan alleen de tijd uitwijzen. Ik hoop voor je dat het goed komt!! Liefs
Zo is het ook bij jullie, in een jaar tijd kan veel gebeuren. En of jullie weer bij elkaar komen kan alleen de tijd uitwijzen. Ik hoop voor je dat het goed komt!! Liefs
dinsdag 22 mei 2007 om 19:15
Even iets rechtzetten: het is dus absoluut NIET zo dat ik een jaar lijdzaam op hem ga zitten wachten! We staan hier als gelijken in: als hij een jaartje vrij is, dan ik natuurlijk ook!
Ten tweede is dat jaar ook maar om een soort indicatie te geven, zo van: als we tegen die tijd niet meer bij elkaar zijn gekomen, dan hoeft het van mij in elk geval sowieso niet meer.
Hij is iemand die erg bewust en serieus bezig is met dingen, en op dit moment is dat met het hele idee van "voor altijd samen zijn". Hij denkt letterlijk in termen van 'over zestig jaar', en heeft het idee dat, JUIST omdat onze relatie zo goed is, hij nu dan dus NOOIT meer een first date zal hebben en dat soort kleine spanninkjes. Hij heeft gezegd dat als we elkaar twee jaar later waren tegengekomen, hij dit probleem niet had gehad en dat we dan (bij wijze van spreken) in één rechte lijn naar trouwen en kinderen krijgen waren gegaan. Hij ziet zijn keuze voor mij als onomkeerbaar, en dat (abstracte) idee beangstigt hem. Het is niet zo dat hij niet voor mij wil kiezen, maar om het 'enge idee' dat hij daarmee dus voorgoed een hoop andere opties uitsluit. Hij wil 120% zeker zijn van zijn keuze voordat hij het aandurft om met wie dan ook, langetermijnplannen te maken.
Over het algemeen krijg ik twee reacties van mensen: óf mensen zeggen: het is een groot risico, het kan alle kanten op, óf mensen zeggen: doe maar rustig, het komt wel goed, hij moet voor zichzelf even deze drempel over.
Ten tweede is dat jaar ook maar om een soort indicatie te geven, zo van: als we tegen die tijd niet meer bij elkaar zijn gekomen, dan hoeft het van mij in elk geval sowieso niet meer.
Hij is iemand die erg bewust en serieus bezig is met dingen, en op dit moment is dat met het hele idee van "voor altijd samen zijn". Hij denkt letterlijk in termen van 'over zestig jaar', en heeft het idee dat, JUIST omdat onze relatie zo goed is, hij nu dan dus NOOIT meer een first date zal hebben en dat soort kleine spanninkjes. Hij heeft gezegd dat als we elkaar twee jaar later waren tegengekomen, hij dit probleem niet had gehad en dat we dan (bij wijze van spreken) in één rechte lijn naar trouwen en kinderen krijgen waren gegaan. Hij ziet zijn keuze voor mij als onomkeerbaar, en dat (abstracte) idee beangstigt hem. Het is niet zo dat hij niet voor mij wil kiezen, maar om het 'enge idee' dat hij daarmee dus voorgoed een hoop andere opties uitsluit. Hij wil 120% zeker zijn van zijn keuze voordat hij het aandurft om met wie dan ook, langetermijnplannen te maken.
Over het algemeen krijg ik twee reacties van mensen: óf mensen zeggen: het is een groot risico, het kan alle kanten op, óf mensen zeggen: doe maar rustig, het komt wel goed, hij moet voor zichzelf even deze drempel over.
dinsdag 22 mei 2007 om 19:26
Maar hoe kan hij nou zeker weten dat hij het over twee jaar wél oké had gevonden om nooit meer de spanning van die eerste date en dat soort dingen te ervaren? Ik neem aan dat hij geen vijftien is en dat jij niet zijn eerste vriendinnetje bent. Er komt toch een moment waarop je het datingcircuit loslaat omdat je serieus iets met iemand aangaat en níemand weet toch precies op welk moment dat is? Hij doet net alsof hij een proces doormaakt dat onoverkomelijk is.Volgens mij kun je het beter gewoon uitmaken en zeggen: mochten we elkaar weer tegenkomen, dan zien we wel verder. Het staat hem tenslotte vrij om weer contact op te nemen. Ik ben het met Bianca eens, ik denk dat hij dan eerder doorheeft of hij je mist of niet, en ik denk dat het naar jezelf toe ook eerlijker is.
dinsdag 22 mei 2007 om 19:31
Het komt op mij over alsof jullie veel van elkaar houden en dus de woorden "het is uit" niet durven uit te spreken. Op deze manier is het minder pijnlijk en het houdt ook nog een zijdeurtje open. Maar als ik om me heen kijk, draaien relatie-pauzes meestal toch echt uit op relatie-beëidiging... Maar als jullie je allebei kunnen vinden in deze afspraak, dan is er niets mis mee, toch? En dan zie je wel wat de toekomst gaat brengen.
Sterkte!
Sterkte!
dinsdag 22 mei 2007 om 19:32
We dealden hier op dezelfde manier mee als eerder; het schoof langzaam
weer naar de achtergrond, omdat het verder zo perfect was allemaal.
Het probleem is: jullie hebben er helemaal
niet mee gedeald. Het is benoemd.... jullie hebben het besproken.... en gingen vervolgens
verder met de orde van de dag. Weet je, het soort 'onderbuikgevoelens'
dat je beschrijft zijn geneigd terug te komen als je geen manier vindt
om ermee om te gaan. Dit hebben jullie inmiddels wel ondervonden, dus
ik vertel je niets nieuws.
Zo te merken zijn jullie op vrij jonge leeftijd (?) bij elkaar gekomen
en op een gegeven moment gezellig gaan huisje-boompje-beestje-en. Niets
mis mee, zolang jullie er allebei echt klaar voor zijn. En zo te horen
was en is je vriend dat niet.
Elkaar (hem) tijd geven om zijn studentenlevensfase af te sluiten? Wat
verstaat hij daar precies onder? Kijk, als hij gewoon weer lekker
vrijgezel wil zijn, de beest uithangen, met niemand rekening houden etc
dan stel ik voor dat je er een punt achter zet; geen pauze, maar stoppen met de relatie. Want als je niet samen kan groeien, moet je
elkaar helemaal de ruimte geven. Geen afspraken over tijd, elkaar niet
aan het lijntje houden, niets. Knalhard, ik weet het, maar het is wel
een gezonde optie uiteindelijk. Ga niet in de wachtkamer zitten tot hij
besloten heeft wat hij wil.
Als hij gewoon wat meer ruimte wil, lekker met vrienden stappen, niet
elke zaterdag samen naar de markt etc (ik weet natuurlijk niet hoe
jullie precies met elkaar omgaan) dan valt daar op zich best een
compromis in te vinden, lijkt me.
Last but zeker not least: bepaal wat jíj wilt van hém!
Heel eerlijk: ik kreeg een beetje de kriebels toen ik las over het samenwonen en dat alles "als een sprookje" was. Als je nu eens probeert écht eerlijk te kijken naar jullie relatie. Is dat dan wel écht zo? Of probeer je jezelf misschien te overtuigen? Misschien heb je wel meer weggeduwd dan een paar wilde haren...
weer naar de achtergrond, omdat het verder zo perfect was allemaal.
Het probleem is: jullie hebben er helemaal
niet mee gedeald. Het is benoemd.... jullie hebben het besproken.... en gingen vervolgens
verder met de orde van de dag. Weet je, het soort 'onderbuikgevoelens'
dat je beschrijft zijn geneigd terug te komen als je geen manier vindt
om ermee om te gaan. Dit hebben jullie inmiddels wel ondervonden, dus
ik vertel je niets nieuws.
Zo te merken zijn jullie op vrij jonge leeftijd (?) bij elkaar gekomen
en op een gegeven moment gezellig gaan huisje-boompje-beestje-en. Niets
mis mee, zolang jullie er allebei echt klaar voor zijn. En zo te horen
was en is je vriend dat niet.
Elkaar (hem) tijd geven om zijn studentenlevensfase af te sluiten? Wat
verstaat hij daar precies onder? Kijk, als hij gewoon weer lekker
vrijgezel wil zijn, de beest uithangen, met niemand rekening houden etc
dan stel ik voor dat je er een punt achter zet; geen pauze, maar stoppen met de relatie. Want als je niet samen kan groeien, moet je
elkaar helemaal de ruimte geven. Geen afspraken over tijd, elkaar niet
aan het lijntje houden, niets. Knalhard, ik weet het, maar het is wel
een gezonde optie uiteindelijk. Ga niet in de wachtkamer zitten tot hij
besloten heeft wat hij wil.
Als hij gewoon wat meer ruimte wil, lekker met vrienden stappen, niet
elke zaterdag samen naar de markt etc (ik weet natuurlijk niet hoe
jullie precies met elkaar omgaan) dan valt daar op zich best een
compromis in te vinden, lijkt me.
Last but zeker not least: bepaal wat jíj wilt van hém!
Heel eerlijk: ik kreeg een beetje de kriebels toen ik las over het samenwonen en dat alles "als een sprookje" was. Als je nu eens probeert écht eerlijk te kijken naar jullie relatie. Is dat dan wel écht zo? Of probeer je jezelf misschien te overtuigen? Misschien heb je wel meer weggeduwd dan een paar wilde haren...
dinsdag 22 mei 2007 om 23:36
Je zegt dat jullie hier als gelijken in staan, maar dat is natuurlijk niet helemaal waar. Hij heeft de relatie beëindigd, voor jou hoefde dat niet. Hij wil die periode afsluiten, jij niet.
Als jullie twee jaar later bij elkaar waren gekomen, dan zou hij ook voor de rest van zijn leven geen first dates meer hebben. Over 2 jaar sluit hij ook voorgoed alle andere opties uit. What's the difference? Dat hij er dan genoeg heeft gehad? Hoe kan hij dat op voorhand al weten?
Als jullie relatie zó goed is, waarom is hij dan niet 120% zeker van zijn zaak? Normaal gesproken wíl je toch niks liever dan bij elkaar zijn en plannen maken, als je eenmaal de juiste persoon bent tegen gekomen?
Zijn keuze voor jou was blijkbaar niet geheel onomkeerbaar zoals je ziet.
dinsdag 22 mei 2007 om 23:42
Ik zou er niet te hard op rekenen dat ie terugkomt.
relatiepauze klinkt minder heftig als "uit" maar als j in dat jaar volledige vrijheid hebt, dan kan er van alles gebeuren enals ie na een jaar terugkomt, hoe ga je daar mee omgaan.
Als jullie alebei dinge met anderen willen lijkt een discussie over open relatie of een bezoekje aan de fun mij meer een oplossing, want dan deel je het samen. Nu schep je jist afstand.
relatiepauze klinkt minder heftig als "uit" maar als j in dat jaar volledige vrijheid hebt, dan kan er van alles gebeuren enals ie na een jaar terugkomt, hoe ga je daar mee omgaan.
Als jullie alebei dinge met anderen willen lijkt een discussie over open relatie of een bezoekje aan de fun mij meer een oplossing, want dan deel je het samen. Nu schep je jist afstand.
dinsdag 22 mei 2007 om 23:51
Hoe het afloopt? Who knows...
Ik denk wel dat het echt belangrijk is dat jullie echt los zijn van elkaar in die periode. Dus de optie van weer bij elkaar uitkomen na x tijd... nee. Waarom? Omdat hij dan nooit helemaal het vrijgezellenleven ervaart (rekening met jou gaat houden, schuldgevoel) en dus ook daarna niet vol voor jou kan gaan. Dan blijft dit onderbuikgevoel altijd bestaan. Ook voor jou belangrijk om het af te sluiten zodat je vrij kan zijn.
Vriend en ik hebben vorig jaar 2 maanden relatiepauze gehad. Achteraf gezien was het pauze, maar toen was het echt UIT. Zonder dat was het niet weer goed gekomen. We konden daardoor in alle vrijheid weer voor elkaar kiezen, wat ons heel goed heeft gedaan. Maar dat kon bij de gratie van het feit dat het echt over en uit was.
Ik denk wel dat het echt belangrijk is dat jullie echt los zijn van elkaar in die periode. Dus de optie van weer bij elkaar uitkomen na x tijd... nee. Waarom? Omdat hij dan nooit helemaal het vrijgezellenleven ervaart (rekening met jou gaat houden, schuldgevoel) en dus ook daarna niet vol voor jou kan gaan. Dan blijft dit onderbuikgevoel altijd bestaan. Ook voor jou belangrijk om het af te sluiten zodat je vrij kan zijn.
Vriend en ik hebben vorig jaar 2 maanden relatiepauze gehad. Achteraf gezien was het pauze, maar toen was het echt UIT. Zonder dat was het niet weer goed gekomen. We konden daardoor in alle vrijheid weer voor elkaar kiezen, wat ons heel goed heeft gedaan. Maar dat kon bij de gratie van het feit dat het echt over en uit was.
woensdag 23 mei 2007 om 00:11
In dat geval kan je misschien beter denken 'op naar nog één jaartje' ipv 'zestig jaar'. Ik ben zelf niet goed in dat soort grote ideeën, ik kan dat niet zo goed bevatten. Mijn hele leven bij mijn vriend, nooit meer een ander? Oeiii (en het gaat dus heel goed), maar nog een jaar bij 'm blijven, zéker weten! En volgend jaar denk ik dat waarschijnlijk ook (ik denk 't eigenlijk al vier jaar). Ik wil bij je blijven dus ik blijf bij je. Hoe ik er over tien, vijftien, dertig, zestig jaar over denk, dat zien we dan wel weer. Nu heb ik geen behoefte aan first dates, nieuwe afspraakjes of seks met een ander. Hoe dat over drie jaar is zie ik dan wel.
Ik ga binnekort verhuizen naar Spanje en zie het als een verhuizing, een jaartje weg, dat soort dingen. Dus niet 'emigreren, nooit meer terug naar Nederland, etc'. Voel je 't verschil? Misschien werkt dat voor je vriend ook?
woensdag 23 mei 2007 om 00:49
't Valt me op Pallas dat jullie het allemaal mooi verwoorden in 'zachte termen' als: jaar elkaar vrij laten, gelijkwaardige situatie, verder helemaal gelukkig samen, studentenperiode afsluiten, er voor 120% voor willen gaan enz.
Erg reëel vind ik dat allemaal niet.
Voor mij komt het over alsof hij helemaal niet happy is in de relatie (maar erg z'n best heeft gedaan om dat te negeren). Hij is (nog) niet klaar voor binden en niemand (ook hij niet) kan voorspellen of hij dat over enige tijd wel en dan ook nog niet of dat met jou is.
Er voor 120% voor willen gaan vind ik al evenmin reëel (100 is al genoeg toch ;)), praktisch niemand is hélemaal (tot in z'n vezels, zeg maar) zeker van de keuze van een relatie. Als iedereen wachtte tot de 100% bereikt was, gingen maar weinigen een relatie aan, dat weet ik wel.
Jullie verzachten nu de situatie met argumenten, maar naar mijn idee is het gewoon 'uit' en zie je wel wat de toekomst brengt.
Toch nog een slag om de arm houden lijkt mij niet wenselijk, zeker niet voor jou (die eigenlijk toch graag wel met hem verder wil). Je maakt het daarmee onnodig moeilijk en diep in je hart zal de hoop levend blijven en dat zal (onbewust) de komende maanden een rol gaan spelen.
Als ik jouw schoenen stond, koos ik voor de rigoureuze aanpak: jij wilt/kunt er niet voor gaan? Prima, dan kappen we er mee.
....en eventueel zien we later wel verder.
Daarmee hou de zelf de regie en ben jij ook ècht vrij om je leven vorm te geven zoals jij wilt.
Erg reëel vind ik dat allemaal niet.
Voor mij komt het over alsof hij helemaal niet happy is in de relatie (maar erg z'n best heeft gedaan om dat te negeren). Hij is (nog) niet klaar voor binden en niemand (ook hij niet) kan voorspellen of hij dat over enige tijd wel en dan ook nog niet of dat met jou is.
Er voor 120% voor willen gaan vind ik al evenmin reëel (100 is al genoeg toch ;)), praktisch niemand is hélemaal (tot in z'n vezels, zeg maar) zeker van de keuze van een relatie. Als iedereen wachtte tot de 100% bereikt was, gingen maar weinigen een relatie aan, dat weet ik wel.
Jullie verzachten nu de situatie met argumenten, maar naar mijn idee is het gewoon 'uit' en zie je wel wat de toekomst brengt.
Toch nog een slag om de arm houden lijkt mij niet wenselijk, zeker niet voor jou (die eigenlijk toch graag wel met hem verder wil). Je maakt het daarmee onnodig moeilijk en diep in je hart zal de hoop levend blijven en dat zal (onbewust) de komende maanden een rol gaan spelen.
Als ik jouw schoenen stond, koos ik voor de rigoureuze aanpak: jij wilt/kunt er niet voor gaan? Prima, dan kappen we er mee.
....en eventueel zien we later wel verder.
Daarmee hou de zelf de regie en ben jij ook ècht vrij om je leven vorm te geven zoals jij wilt.
woensdag 23 mei 2007 om 13:46
Eerlijk gezegd snap ik er helemaal niets van.
Dus je hebt een jaartje vrij, wat betekent dat concreet?
Zien jullie elkaar een jaar niet en bellen jullie elkaar na een jaar op om af te spreken en om te kijken of je weer bij elkaar komt.
Of gaan jullie nu een jaartje als vrienden door?
In mijn beleving is er geen tussenweg, het is of aan of het is uit.
Als het aan is ben je een stel met alle ups en downs erbij.
Of het is uit en je kan doen en laten wat je wilt. Volgens mij werkt het niet om contact te blijven houden als jullie nog gevoelens voor elkaar hebben.
Hij wil dus eigenlijk nog zijn vrijgezellentijd afronden. Tja toen ik een baan accepteerde was mijn studententijd ook officieel voor bij, toen heb ik ook niet gezegd, jongens ik ga af en toe nog even flink door de week stappen en kom dan niet op mijn werk opdagen want dat moet ik toch eerst even afsluiten.
Ik vind zijn argument dus eigenlijk gewoon een smoesje en blijkbaar is hij niet toe aan een relatie.
Kun jij je het voorstellen dat jullie (platonisch) contact met elkaar hebben terwijl hij lekker aan het daten is.
Volgens mij weet je pas wat je mist als het er niet is (goeie tekst van De Dijk). Dus afstand van elkaar nemen en dan ook echt, allebei je eigen leven weer oppakken en dan merk je vanzelf of je elkaar mist. En niet na 2 dagen bellen, want tuurlijk mis je het vertrouwde maatje om je heen, maar gewoon weer je eigen leven en na 3 maanden eens afspreken in de kroeg, dan heb je snel genoeg door welk leventje beter beviel.
En wees in vredesnaam rete arrogant: Als hij het vrijgezellenleven eerst wil gaan afsluiten, prima maar denk dan ook "dan laat hij wel het beste wat hem ooit is overkomen wegglippen, want denk maar niet dat ik thuis op je ga zitten wachten, er zijn nog zat andere mannen en misschien zijn ze wel veeeel leuker dan jij".
Dus je hebt een jaartje vrij, wat betekent dat concreet?
Zien jullie elkaar een jaar niet en bellen jullie elkaar na een jaar op om af te spreken en om te kijken of je weer bij elkaar komt.
Of gaan jullie nu een jaartje als vrienden door?
In mijn beleving is er geen tussenweg, het is of aan of het is uit.
Als het aan is ben je een stel met alle ups en downs erbij.
Of het is uit en je kan doen en laten wat je wilt. Volgens mij werkt het niet om contact te blijven houden als jullie nog gevoelens voor elkaar hebben.
Hij wil dus eigenlijk nog zijn vrijgezellentijd afronden. Tja toen ik een baan accepteerde was mijn studententijd ook officieel voor bij, toen heb ik ook niet gezegd, jongens ik ga af en toe nog even flink door de week stappen en kom dan niet op mijn werk opdagen want dat moet ik toch eerst even afsluiten.
Ik vind zijn argument dus eigenlijk gewoon een smoesje en blijkbaar is hij niet toe aan een relatie.
Kun jij je het voorstellen dat jullie (platonisch) contact met elkaar hebben terwijl hij lekker aan het daten is.
Volgens mij weet je pas wat je mist als het er niet is (goeie tekst van De Dijk). Dus afstand van elkaar nemen en dan ook echt, allebei je eigen leven weer oppakken en dan merk je vanzelf of je elkaar mist. En niet na 2 dagen bellen, want tuurlijk mis je het vertrouwde maatje om je heen, maar gewoon weer je eigen leven en na 3 maanden eens afspreken in de kroeg, dan heb je snel genoeg door welk leventje beter beviel.
En wees in vredesnaam rete arrogant: Als hij het vrijgezellenleven eerst wil gaan afsluiten, prima maar denk dan ook "dan laat hij wel het beste wat hem ooit is overkomen wegglippen, want denk maar niet dat ik thuis op je ga zitten wachten, er zijn nog zat andere mannen en misschien zijn ze wel veeeel leuker dan jij".
woensdag 23 mei 2007 om 17:56
Ik sluit me aan bij de reactie van Reina A. Hou zelf de regie, en sluit het af. Dan zie je na een tijd wel weer... maar ga er geen datum op zetten, van dan hebben we het er weer over. Dat is veel te kunstmatig.
Laat elkaar vrij, en als je echt voor elkaar bestemd bent, dan komt hij heus wel bij je terug.
Maar geef jezelf ook de vrijheid om verder te gaan ,en ga niet zitten wachten!
Laat elkaar vrij, en als je echt voor elkaar bestemd bent, dan komt hij heus wel bij je terug.
Maar geef jezelf ook de vrijheid om verder te gaan ,en ga niet zitten wachten!
woensdag 23 mei 2007 om 18:18
Het eerste wat ik dacht toen ik je verhaal las; die jongen heeft er geen zin meer in. Het is doodeng om gelijk je relatie af te kappen en bovendien zal hij je niet willen kwetsen. Door het op deze manier in te kleden is het veel minder definitief. Ik denk dat als hij echt met je door wilde, dat het hem aan zijn reet zal roesten dat hij de bloemetjes niet meer buiten kan zetten als vrijgezel.
Als ik deze situatie op mezelf zou betrekken en dat ik dan degene zou zijn die hiermee kwam, dan kom ik maar op één reden om dit zo te willen; ik heb geen zin meer in deze relatie. Eens even kijken wat er nog meer voor leuks te doen is.
Als ik deze situatie op mezelf zou betrekken en dat ik dan degene zou zijn die hiermee kwam, dan kom ik maar op één reden om dit zo te willen; ik heb geen zin meer in deze relatie. Eens even kijken wat er nog meer voor leuks te doen is.
