Relaties
alle pijlers
Elkaars grote liefde en toch..
maandag 21 februari 2022 om 12:20
Dag ladies,
ik heb lang getwijfeld om hier iets te plaatsen maar ik ben toch wel nieuwsgierig naar hoe anderen naar mijn situatie kijken en hoop wat advies oid te krijgen. Ik doe me best zo kort mogelijk te blijven.
Ik ben vier jaar samen met mijn vriend en wij hebben elkaar echt gevonden. We hebben een hele leuke relatie - we kunnen goed praten met elkaar, we kunnen goed lachen met elkaar, we zijn naast partners ook elkaars best maatje en er is gewoon heel veel liefde in onze relatie. Echter hebben wij in de afgelopen jaren wat problemen gehad met ons seks leven wat al de nodige frustraties en ruzies heeft veroorzaakt. Mijn vriend is een tijd lang erg depressief geweest (geld problemen, familie ruzies, familieleden overleden) waardoor wij langere periodes geen seks hadden of hij kon niet presteren tijdens. Inmiddels gaat het beter met hem maar is ons seks leven nog steeds niet wat het ooit was - hij verliest vaak zijn erectie en heeft moeite met klaarkomen. Nu zijn wij tevens bezig met kinderen krijgen maar bemoeilijkt dit de situatie natuurlijk. Daarbij heb ik het gevoel dat ik ''niet veel tijd meer heb'' omdat ik ouder wordt en ik heb veel moeite met mijzelf en mijn verlangen in bedwang te houden, want oh wat voel ik weer verdriet wanneer mijn menstruatie weer komt. Inmiddels besef ik wel dat het forceren niet werkt en probeer ik het enigszins los te laten (ook al schreeuwt paniek vaak binnen in mijn lichaam).
Maar omdat ik merkte dat er toch iets aan de hand is ben ik het gesprek aangegaan met mijn vriend en heb ik het een en ander uit hem moeten trekken. En nu komt het: tot mijn grote verdriet en schrik gaf mijn vriend toe dat hij moeite heeft met een monogame relatie en zich afvraagt of hij daar wel voor gemaakt is. En daar bedoelt hij niet mee dat hij nu zo graag wilt vreemd gaan en moeite heeft zich in te houden - hij krijgt te weinig prikkels of juist eenzelfde prikkels wat ervoor zorgt dat hij niet meer zo opgewonden raakt. Hij hoeft mij niet meer te ''veroveren'', hij weet immers precies wat hij krijgt bij mij en dat maakt het minder spannend voor hem. En we hebben ondertussen van alles geprobeerd hoor, lingerie, speeltjes etc. Maar ik merk aan hem dat dat niet zo veel voor hem doet en ik denk eerlijk gezegd ook niet dat het ligt aan dat onze seks voorspelbaar of saai oid is. Ik prikkel hem gewoonweg niet voldoende. Hij heeft altijd veel afwisseling van vrouwen gehad, vaak ook tegelijkertijd, hij zat nooit om aandacht verlegen.
Ik ben dankbaar dat wij hier zo open over kunnen communiceren maar weet niet wat ik moet doen. We hebben besproken uit elkaar te gaan maar we vinden het beide pijnlijk en willen dat eigenlijk niet. Mijn vriend gaf aan dat hij mij helemaal niet wil laten gaan maar dat hij tegelijkertijd bang is dat hij door dit probleem mij bepaalde dingen niet kan geven en daarmee een beetje mijn tijd ''verdoet'' (want ik wordt er niet jonger op en wil toch wel heel graag kinderen verwekken binnen een afzienbare tijd). Ook is hij bang dat hij in de toekomst misschien wel spanning gaat opzoeken en vreemd zal gaan en dat wil hij helemaal niet. Ik ben natuurlijk gekwetst want dit betekend dat ik gewoonweg niet voldoende ben op bepaalde vlakken. Daarbij ben ik nu al bang voor de situatie die er mogelijk zal ontstaan indien wij wel bij elkaar blijven maar het lukt nog steeds allemaal niet.. En ook vraag ik mij af of ik wel nu bij hem kan blijven terwijl ik ergens weet dat hij niet geprikkeld genoeg is. Het was in ieder geval echt een klap in mijn gezicht en heeft me echt intens verdrietig gemaakt en nu weet ik niet hoe ik verder moet.
ik heb lang getwijfeld om hier iets te plaatsen maar ik ben toch wel nieuwsgierig naar hoe anderen naar mijn situatie kijken en hoop wat advies oid te krijgen. Ik doe me best zo kort mogelijk te blijven.
Ik ben vier jaar samen met mijn vriend en wij hebben elkaar echt gevonden. We hebben een hele leuke relatie - we kunnen goed praten met elkaar, we kunnen goed lachen met elkaar, we zijn naast partners ook elkaars best maatje en er is gewoon heel veel liefde in onze relatie. Echter hebben wij in de afgelopen jaren wat problemen gehad met ons seks leven wat al de nodige frustraties en ruzies heeft veroorzaakt. Mijn vriend is een tijd lang erg depressief geweest (geld problemen, familie ruzies, familieleden overleden) waardoor wij langere periodes geen seks hadden of hij kon niet presteren tijdens. Inmiddels gaat het beter met hem maar is ons seks leven nog steeds niet wat het ooit was - hij verliest vaak zijn erectie en heeft moeite met klaarkomen. Nu zijn wij tevens bezig met kinderen krijgen maar bemoeilijkt dit de situatie natuurlijk. Daarbij heb ik het gevoel dat ik ''niet veel tijd meer heb'' omdat ik ouder wordt en ik heb veel moeite met mijzelf en mijn verlangen in bedwang te houden, want oh wat voel ik weer verdriet wanneer mijn menstruatie weer komt. Inmiddels besef ik wel dat het forceren niet werkt en probeer ik het enigszins los te laten (ook al schreeuwt paniek vaak binnen in mijn lichaam).
Maar omdat ik merkte dat er toch iets aan de hand is ben ik het gesprek aangegaan met mijn vriend en heb ik het een en ander uit hem moeten trekken. En nu komt het: tot mijn grote verdriet en schrik gaf mijn vriend toe dat hij moeite heeft met een monogame relatie en zich afvraagt of hij daar wel voor gemaakt is. En daar bedoelt hij niet mee dat hij nu zo graag wilt vreemd gaan en moeite heeft zich in te houden - hij krijgt te weinig prikkels of juist eenzelfde prikkels wat ervoor zorgt dat hij niet meer zo opgewonden raakt. Hij hoeft mij niet meer te ''veroveren'', hij weet immers precies wat hij krijgt bij mij en dat maakt het minder spannend voor hem. En we hebben ondertussen van alles geprobeerd hoor, lingerie, speeltjes etc. Maar ik merk aan hem dat dat niet zo veel voor hem doet en ik denk eerlijk gezegd ook niet dat het ligt aan dat onze seks voorspelbaar of saai oid is. Ik prikkel hem gewoonweg niet voldoende. Hij heeft altijd veel afwisseling van vrouwen gehad, vaak ook tegelijkertijd, hij zat nooit om aandacht verlegen.
Ik ben dankbaar dat wij hier zo open over kunnen communiceren maar weet niet wat ik moet doen. We hebben besproken uit elkaar te gaan maar we vinden het beide pijnlijk en willen dat eigenlijk niet. Mijn vriend gaf aan dat hij mij helemaal niet wil laten gaan maar dat hij tegelijkertijd bang is dat hij door dit probleem mij bepaalde dingen niet kan geven en daarmee een beetje mijn tijd ''verdoet'' (want ik wordt er niet jonger op en wil toch wel heel graag kinderen verwekken binnen een afzienbare tijd). Ook is hij bang dat hij in de toekomst misschien wel spanning gaat opzoeken en vreemd zal gaan en dat wil hij helemaal niet. Ik ben natuurlijk gekwetst want dit betekend dat ik gewoonweg niet voldoende ben op bepaalde vlakken. Daarbij ben ik nu al bang voor de situatie die er mogelijk zal ontstaan indien wij wel bij elkaar blijven maar het lukt nog steeds allemaal niet.. En ook vraag ik mij af of ik wel nu bij hem kan blijven terwijl ik ergens weet dat hij niet geprikkeld genoeg is. Het was in ieder geval echt een klap in mijn gezicht en heeft me echt intens verdrietig gemaakt en nu weet ik niet hoe ik verder moet.
maandag 21 februari 2022 om 13:20
Ik kan me op zich best voorstellen dat mensen kiezen voor een open relatie mits ze er allebei achterstaan, maar een open relatie omdat je van je huidige partner niet meer opgewonden raakt lijkt me een recept voor ellende, jaloezie en verdriet. Dan moet jij straks dus toekijken hoe hij het met een ander nog wel kan? En ben jij dan opeens ook weer prikkelend genoeg voor hem?
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
maandag 21 februari 2022 om 13:28
Zoals wel vaker is er van die hele leuke relatie in het begin van de OP dus helemaal geen sprake...
Kan jij je vinden in een open relatie? Want neem van van me aan dat hij een en ander verbloemt. 'Ik ben bang dat ik vreemd zal gaan maar ik wil dat helemaal niet' wil eigenlijk gewoon zeggen dat hij d'office vreemd zal gaan en jou daar al op voorbereidt.
Heel erg voor jou om te moeten merken dat jouw allerbeste maatje uitgekeken is op jou. En nu? Wil je echt straks thuis zitten met de kleine terwijl hij op een ander gaat halen wat hij bij jou niet meer kan/wil vinden?
Kan jij je vinden in een open relatie? Want neem van van me aan dat hij een en ander verbloemt. 'Ik ben bang dat ik vreemd zal gaan maar ik wil dat helemaal niet' wil eigenlijk gewoon zeggen dat hij d'office vreemd zal gaan en jou daar al op voorbereidt.
Heel erg voor jou om te moeten merken dat jouw allerbeste maatje uitgekeken is op jou. En nu? Wil je echt straks thuis zitten met de kleine terwijl hij op een ander gaat halen wat hij bij jou niet meer kan/wil vinden?
maandag 21 februari 2022 om 13:30
Bah wat naar voor je 
Hij klinkt alleen als iemand die te laf is om zelf de relatie te verbreken, en in plaats daarvan jou de kaarten in handen geeft zodat jij dit doet (hij wil je tijd niet verdoen, hij sorteert al voor op mogelijk vreemdgaan in de toekomst, hij kan jou niet geven wat je zoekt).
Maar eigenlijk is hij daarmee gewoon aan het drammen/dreigen om van jullie relatie af te komen, hard gezegd.
Hij klinkt alleen als iemand die te laf is om zelf de relatie te verbreken, en in plaats daarvan jou de kaarten in handen geeft zodat jij dit doet (hij wil je tijd niet verdoen, hij sorteert al voor op mogelijk vreemdgaan in de toekomst, hij kan jou niet geven wat je zoekt).
Maar eigenlijk is hij daarmee gewoon aan het drammen/dreigen om van jullie relatie af te komen, hard gezegd.
maandag 21 februari 2022 om 13:32
Het lijkt me heel verdrietig, maar als ik dit zo lees, zijn jullie niet elkaars grote liefde. Hij is seksueel nu al op je uitgekeken. Na 4 jaar! Dan kan het nog zo goed klikken op andere vlakken, dat kan het met de buurman ook. Seks is wel wat je relatie anders dan andere relaties maakt.
Dat gezegd hebbende: er zijn ook mensen, in een dergelijke situatie, die een open relatie aankunnen. Mogelijk dat seks met anderen zijn interesse voor jou ook weer doet oplaaien. Maar misschien ook niet, en dan krijg je een situatie als Susan beschrijft.
Ik zou de kinderwens even op een lager pitje zetten, totdat jullie hieruit zijn. Sterkte
Dat gezegd hebbende: er zijn ook mensen, in een dergelijke situatie, die een open relatie aankunnen. Mogelijk dat seks met anderen zijn interesse voor jou ook weer doet oplaaien. Maar misschien ook niet, en dan krijg je een situatie als Susan beschrijft.
Ik zou de kinderwens even op een lager pitje zetten, totdat jullie hieruit zijn. Sterkte
Later is nu
maandag 21 februari 2022 om 13:34
Ik vind het nogal makkelijk gezegd van hem. Wat gaat hij hieraan doen? Is relatietherapie of een seksuoloog een optie? Want zoals het klinkt, brengt hij dit als een gegeven zonder dat hij erg zijn best schijnt te doen om een oplossing te vinden.
Je zegt: 'IK prikkel hem niet genoeg'. Maar ligt de 'fout' dan bij jou? Of bij hem dat hij schijnbaar zo snel uitgekeken is op zijn grote liefde?
Hij klinkt eerlijk gezegd niet zo als een leuke man.
Je zegt: 'IK prikkel hem niet genoeg'. Maar ligt de 'fout' dan bij jou? Of bij hem dat hij schijnbaar zo snel uitgekeken is op zijn grote liefde?
Hij klinkt eerlijk gezegd niet zo als een leuke man.
maandag 21 februari 2022 om 13:38
Nog korter dan dat: ze hebben al sinds langere tijd geen of nauwelijks seks.
TO, hoe oud ben je? En ik hoor je niet over zíjn kinderwens; is die er wel?
maandag 21 februari 2022 om 13:42
maandag 21 februari 2022 om 13:42
Een open relatie kan best werken, maar.... je moet er wel beiden achter staan en het moet een aanvulling zijn en niet in plaats van. Je vriend wil het wel in plaats van, in plaats van sex met jou, zo lijkt het.
Ter vergelijking, ik ben nu ook 4 jaar samen met mijn vriend en daarvoor waren we al anderhalf jaar aan het rommelen, onze relatie is open vanaf de dag dat het een relatie werd (wel met o.a. de regel dat wij elkaar niet tekort doen, iets wat ik bij jou ook mis, to), en we zijn sexueel zeker nog niet op elkaar uitgekeken. Sterker nog, we gaan binnenkort trouwen. Dus ik denk dat jouw vriend van jullie relatie vooral het comfort niet wil opgeven, helaas. Sterkte met deze situatie en met wat je beslist.
Ter vergelijking, ik ben nu ook 4 jaar samen met mijn vriend en daarvoor waren we al anderhalf jaar aan het rommelen, onze relatie is open vanaf de dag dat het een relatie werd (wel met o.a. de regel dat wij elkaar niet tekort doen, iets wat ik bij jou ook mis, to), en we zijn sexueel zeker nog niet op elkaar uitgekeken. Sterker nog, we gaan binnenkort trouwen. Dus ik denk dat jouw vriend van jullie relatie vooral het comfort niet wil opgeven, helaas. Sterkte met deze situatie en met wat je beslist.
maandag 21 februari 2022 om 13:45
Bedankt mensen voor de reacties! Ik ben alleen bang dat jullie het anders interpreteren dan zou moeten..
Mijn vriend draagt mij op handen en er is geen sprake van willen vreemd gaan of uitgekeken zijn op mij als persoon. Wat hij aangeeft is dat het hem niet voldoende prikkelt. Hij zinspeelt hiermee niet op willen vreemd gaan, een open relatie willen of wat dan ook. Hij geeft gewoon aan dat hij door het leven heen altijd veel prikkels heeft gehad en nodig is geweest en dat hij minder geprikkeld is geraakt omdat wij een tijdje samen zijn, samen wonen, heel serieus zijn e.d. Hij hoeft niet op mij te jagen. Ik ben juist degene die een open relatie heeft geopperd en wij hebben hier meerdere gesprekken over gehad. Hij vind het zelf niet echt een goed idee en is bang dat het juist de relatie zal veranderen in negatieve zin, en ik krabbel altijd terug omdat ik diep van binnen weet dat ik het niet aan kan. Dat hij zegt dat hij bang is vreemd te gaan in de toekomst, is niet manipulatief of verkeerd bedoeld. Hij is gewoon open over zijn angsten en ik ben juist dankbaar voor die openheid. Wij kunnen tenminste gesprekken over vreemdgaan voeren, in hoeveel relaties wordt gepretendeerd dat sprake is van monogamie terwijl de man stiekem vreemd gaat?
Maar goed, het blijft gewoon uitermate pijnlijk voor mij. Hij wil juist helemaal niet uit elkaar en het doet hem juist pijn mij te zien huilen en hier verdriet van te hebben. Hij is echter bang dat het ons (door alle stress, druk, omstandigheden) niet lukt om kinderen te verwekken en dat hij mij daarmee niet kan geven wat ik wil. Hij zegt zelf dat wat hij het liefste wil gewoon een gezin met mij krijgen is
Mijn vriend draagt mij op handen en er is geen sprake van willen vreemd gaan of uitgekeken zijn op mij als persoon. Wat hij aangeeft is dat het hem niet voldoende prikkelt. Hij zinspeelt hiermee niet op willen vreemd gaan, een open relatie willen of wat dan ook. Hij geeft gewoon aan dat hij door het leven heen altijd veel prikkels heeft gehad en nodig is geweest en dat hij minder geprikkeld is geraakt omdat wij een tijdje samen zijn, samen wonen, heel serieus zijn e.d. Hij hoeft niet op mij te jagen. Ik ben juist degene die een open relatie heeft geopperd en wij hebben hier meerdere gesprekken over gehad. Hij vind het zelf niet echt een goed idee en is bang dat het juist de relatie zal veranderen in negatieve zin, en ik krabbel altijd terug omdat ik diep van binnen weet dat ik het niet aan kan. Dat hij zegt dat hij bang is vreemd te gaan in de toekomst, is niet manipulatief of verkeerd bedoeld. Hij is gewoon open over zijn angsten en ik ben juist dankbaar voor die openheid. Wij kunnen tenminste gesprekken over vreemdgaan voeren, in hoeveel relaties wordt gepretendeerd dat sprake is van monogamie terwijl de man stiekem vreemd gaat?
Maar goed, het blijft gewoon uitermate pijnlijk voor mij. Hij wil juist helemaal niet uit elkaar en het doet hem juist pijn mij te zien huilen en hier verdriet van te hebben. Hij is echter bang dat het ons (door alle stress, druk, omstandigheden) niet lukt om kinderen te verwekken en dat hij mij daarmee niet kan geven wat ik wil. Hij zegt zelf dat wat hij het liefste wil gewoon een gezin met mij krijgen is
maandag 21 februari 2022 om 13:54
Wat een vervelende situatie, misschien omdat je vooral hem gesteund hebt tijdens een zware periode voelen jullie je erg gebonden, maar meer als echt goede vrienden en waarschijnlijk is er helaas voor hem geen genoege aantrekkingskracht meer. Kan dit weer oplaaien door therapie, een open relatie? Wat vooral belangrijk is wat is voor jou prettige, wenselijk enz. Hoe zie jij een "ideale" toekomst voor je met een partner, ook op het seksuele vlak? Je zegt dat je je gekwetst voelt en niet voldoet, denk dit vooral niet, uiteraard voldoe je en ben je goed genoeg zoals je bent, wellicht matchen jullie gewoon niet maar ga je niet in allerlei rare bochten wringen om maar eventueel aan zijn nood aan prikkels te voldoen, dan ben je straks jezelf kwijt. Ik heb helaas niet het gevoel dat hij nu nog 100% voor jou en de relatie wil gaan, beter nu te weten als straks met een kind. Veel sterkte iig
maandag 21 februari 2022 om 13:55
Auw 
wat jammer zeg om te horen van je vriend dat dit nu aan de hand blijkt te zijn. En knap van jullie dat jullie er zo over kunnen praten.
Je weet nu in ieder geval wat je kan verwachten indien je kiest voor een toekomst met hem: hij zal zeer waarschijnlijk vreemd gaan, het is mogelijk dat hij met jou geen/weinig seks zal blijven hebben.
Is dat hoe jij je toekomst voor je ziet? Kan jij een open relatie aan en eventueel een open relatie waarin jij ook voor jouw seksuele behoeftes elders moet kijken? Is dat ook de relatie waarin je je kind wil laten opgroeien, van tijd tot tijd is pappa/mamma even een avondje of langer weg?
Je kan ook uit elkaar gaan met liefde en respect nog voor elkaar en de mooie tijd die jullie samen gehad hebben, maar voordat de boel in een grote shitshow verandert met behoeftes waar niet in voorzien wordt, verwachtingen die niet waargemaakt worden en allerhande wantrouwen/teleurstellingen/verwijten. Die partner die wel genoeg heeft aan jou en een gezin wil starten kan nog zomaar zo rondlopen en die kom je nu niet tegen.
Overigens betekent dit helemaal niet dat jij niet genoeg bent op sommige gebieden he, het zegt eigenlijk heel erg weinig over jou en voornamelijk wat over je vriend.
wat jammer zeg om te horen van je vriend dat dit nu aan de hand blijkt te zijn. En knap van jullie dat jullie er zo over kunnen praten. Je weet nu in ieder geval wat je kan verwachten indien je kiest voor een toekomst met hem: hij zal zeer waarschijnlijk vreemd gaan, het is mogelijk dat hij met jou geen/weinig seks zal blijven hebben.
Is dat hoe jij je toekomst voor je ziet? Kan jij een open relatie aan en eventueel een open relatie waarin jij ook voor jouw seksuele behoeftes elders moet kijken? Is dat ook de relatie waarin je je kind wil laten opgroeien, van tijd tot tijd is pappa/mamma even een avondje of langer weg?
Je kan ook uit elkaar gaan met liefde en respect nog voor elkaar en de mooie tijd die jullie samen gehad hebben, maar voordat de boel in een grote shitshow verandert met behoeftes waar niet in voorzien wordt, verwachtingen die niet waargemaakt worden en allerhande wantrouwen/teleurstellingen/verwijten. Die partner die wel genoeg heeft aan jou en een gezin wil starten kan nog zomaar zo rondlopen en die kom je nu niet tegen.
Overigens betekent dit helemaal niet dat jij niet genoeg bent op sommige gebieden he, het zegt eigenlijk heel erg weinig over jou en voornamelijk wat over je vriend.
maandag 21 februari 2022 om 13:56
Even hoor.. in je OP zeg je:
Ben je nou wel helemaal eerlijk tegen jezelf?
maandag 21 februari 2022 om 14:00
Oh ik lees net je update; Oke dus hij wil bepaalde dingen voor zijn waar hij voor vreest. Is hij dan bereid om eraan te werken? Als in misschien zelfs therapie om te onderzoeken waarom hij die prikkels nodig (denkt) te hebben?
Dan zou hij ook kunnen leren dat er nu, met volwassen en ouder worden andere prikkels voorbij komen (een kind is ook nogal prikkelend toch).
Zo prikkelafhankelijk leven betekent ook een leven vol onrust, steeds door 'moeten' naar het volgende, ook geen houdbare levensstijl.
En misschien kan het gevoel van jagen wel enigszins terug komen, als jij misschien wat minder beschikbaar kunt zijn etc, dat soort dingen onderzoeken evt met een onafhankelijk persoon (coach, relatietherapeut) erbij?
Dan zou hij ook kunnen leren dat er nu, met volwassen en ouder worden andere prikkels voorbij komen (een kind is ook nogal prikkelend toch).
Zo prikkelafhankelijk leven betekent ook een leven vol onrust, steeds door 'moeten' naar het volgende, ook geen houdbare levensstijl.
En misschien kan het gevoel van jagen wel enigszins terug komen, als jij misschien wat minder beschikbaar kunt zijn etc, dat soort dingen onderzoeken evt met een onafhankelijk persoon (coach, relatietherapeut) erbij?
maandag 21 februari 2022 om 14:01
Een man/partner die bang is om vreemd te gaan in de toekomst? Dankbaar voor zijn openheid? Ik zou dit wel zien als manipulatie. Mensen zijn bang voor spinnen, boeven, de dood enz... Is dit een soort van overspelfobie. Ik probeer me echt in te leven hoe die angst aan zou moeten voelen?
"Wees gewoon jezelf....maar in jouw geval dringend een ander"
maandag 21 februari 2022 om 14:04
Ik zie niet in hoe wij het anders interpreteren dan zou moeten. Ik denk dat jij je oren veel te veel laat hangen naar de uitleg die je vriend erover geeft. Lekker in zijn eigen straatje. Als hij nu geen seks met jou wil, met wie heeft hij dan seks? Kijkt hij misschien heel veel porno? Of wat is er aan de hand?
Hij vindt je niet aantrekkelijk, daar komt het toch gewoon op neer?
Hij vindt je niet aantrekkelijk, daar komt het toch gewoon op neer?
