Relaties
alle pijlers
Emotioneel uitgelubberd
dinsdag 3 januari 2023 om 17:42
Hi, ik kom hier al duizend jaar maar doe dit topic even met een nieuwe nick omdat ik graag nog duizend jaar wil blijven maar vurig hoop dat deze nachtmerrie ooit in de achteruitkijkspiegel verdwijnt en dan wil ik hem ook echt echt echt niet meer tegenkomen. Mijn nick staat voorlopig in mijn motto, dus niks geheimzinnigs.
Korte samenvatting: bijna 25 jaar geleden maakte ik een Hele Grote Fout en trouwde ik met een, laat ik het heel netjes formuleren, klootzak. Een paar jaar later kregen we kinderen. Nog een paar jaar later liet hij me alle hoeken van het huis zien en dat was de laatste dag dat we samen waren. Ik wilde graag de kinderen, hij wilde graag de spullen, iedereen kreeg wat hij wou.
Hij ontmoette een nieuwe vrouw waar onze kinderen binnen één seconde een hekel aan hadden. Die relatie was voor hem belangrijker dan zijn kinderen dus die moesten er maar gewoon mee zien te leven. Voor de oudste was dat bijna een jaar drie dagen huilen als hij er heen moest en drie dagen huilen als hij ervan terugkwam (ouderwetse bezoekregeling om de week een weekend + 50% van de vakanties). Bij de jongste keerde het naar binnen.
Ik vond het destijds belangrijk dat ze het contact met hun vader niet zouden verliezen en dat leek bij de oudste even te gebeuren. Dus ik praatte en praatte met hem en uiteindelijk wilde hij in die weekenden weer gaan. Toen begon de grote ellende met de jongste. De (kleine, petite) inmiddels echtgenote van zijn vader vond hem te dik. Dat was hij niet. Bij de geboorte was hij al 60 centimeter en al de jaren daarna vloog hij ver boven de curve uit qua lengte en bleef hij keurig op de bovenlijn zitten qua gewicht. De verhoudingen waren dus prima, maar hij is gewoon een soort reus. Voor haar was het voldoende aanleiding voor twee hele foute dingen: 1) ongelimiteerd commentaar op zijn lichaam (hij was toen een jaar of 8, 9) en 2) continue hameren op het feit dat ik zo'n ontzettende slechte moeder was.
In eerste instantie heb ik hier hun vader op aangesproken. Zijn antwoord was kort, hij zei dat zijn nieuwe vrouw zelf een problematische verhouding had met eten en dat hij haar daar al op aangesproken had en ze er zelfs ruzie over hadden gemaakt dat zij dit niet bij onze zoon neer mocht leggen. So far,, so good. Maar in de praktijk bleek hier niets van. Uit loyaliteit naar zijn vader of om mij te beschermen is mijn zoon op slot gegaan als een soort oester. Pas heel veel later kwam er in horten en stoten uit dat hij wanneer hij daar in het weekend was verplicht op de weegschaal moest staan, om beurten met zijn broer en de dochter van die vrouw en dat hij dan iedere twee weken te horen kreeg dat er niks deugde van hem, zijn BMI te hoog was, hij een voorbeeld moest nemen aan zijn broer en "zus" en nog meer van dat soort zielsverwoestende bullshit.
Dit op zich is natuurlijk al voldoende input om scarred for life uit je jeugd tevoorschijn te komen, but wait there's more. Deze heerlijke, intens lieve, slimme, dromerige, alles-voor-je-overhebbende, kleurrijke reus past in geen enkel hokje. Duizend procent autonoom. Dus ook niet in een gender hokje en ook niet in een seksualiteit hokje. Al deze dingen waren al volledig helder toen hij in groep 1 per se met zijn glitterschoenen in de zandbak wilde en een paar jaar later van zijn eerste zakgeld een make-updoos kocht. Ik heb het ook expliciet tegen zijn vader gezegd toen hij aan het begin van de bovenbouw van de lagere school zijn eerste fikse crush op een jongen had (nog steeds zijn allerbeste vriend
). Kortom: tegen de tijd dat hij "officieel" uit de kast kwam was dat Echt Geen Verrassing.
Wat het wel was, was het begin van homo "grappen", nichten opmerkingen, heel veel onbegrip en nog meer afkeuring. Maar wel aan maar binnenskamers, want naar buiten toe was zijn vader "natúúúúúrlijk all inclusive".
Dus ja, om de boel even in te korten, toen hij 16 was heeft mijn zoon me met klem gevraagd niet meer neutraal te zijn (give me ALL the Oscars) en voortaan expliciet zijn kant te kiezen en gewoon te zeggen dat zijn vader een klootzak is (auw...). Toen hij 17 was is hij daar een keer zo verdrietig de deur uitgelopen dat hij me huilend opbelde of ik hem op wilde komen halen in the middle of nowhere omdat hij zó ver gelopen had dat hij niet meer voor het donker terug kon zijn en hij ook eigenlijk nooit meer terug wilde. Dat heb ik uiteraard gedaan. Toen hij 18 was verviel de bezoekregeling en heb ik zijn vader gezegd dat hij het voortaan zelf mocht gaan doen en ik er alleen nog was voor onze zoon.
Het ingewikkelde is dat onze zoon heel erg lang tòch heel erg verlangde naar acceptatie en goedkeuring door zijn vader. En dus ook steeds weer toenadering zocht. Omdat hij niet meer daar wilde slapen en al helemáál geen zin had om iets met zijn vrouw te moeten spraken ze meestal of voor een wandeling in het bos nabij zijn huis. Los van alle keren dat hij tijdens zo'n wandeling dan steeds weer werd gebombardeerd met allerhande commentaar is zijn vader hem ook twee keer gewoon vergeten. Zat'ie daar helemaal kwetsbaar te wezen op een bankje bij de ingang wachtend en hopend dat het deze keer misschien wèl zou lukken.
Inmiddels is hij twintig. En na bijna een jaar op de wachtlijst bij de GGZ is hij nu gestart met een behandeling. Zijn behandelaar is goud, ik kan niet anders zeggen. Maar wat hij tegen mij niet wilde zeggen (maar ik in mijn achterhoofd wel wist) krijgt zij er wel uit. Hij heeft zoveel verdriet dat hij vaak liever niet meer wil leven.
Even heel hard janken nu, dan komt er nog een stukje.
Korte samenvatting: bijna 25 jaar geleden maakte ik een Hele Grote Fout en trouwde ik met een, laat ik het heel netjes formuleren, klootzak. Een paar jaar later kregen we kinderen. Nog een paar jaar later liet hij me alle hoeken van het huis zien en dat was de laatste dag dat we samen waren. Ik wilde graag de kinderen, hij wilde graag de spullen, iedereen kreeg wat hij wou.
Hij ontmoette een nieuwe vrouw waar onze kinderen binnen één seconde een hekel aan hadden. Die relatie was voor hem belangrijker dan zijn kinderen dus die moesten er maar gewoon mee zien te leven. Voor de oudste was dat bijna een jaar drie dagen huilen als hij er heen moest en drie dagen huilen als hij ervan terugkwam (ouderwetse bezoekregeling om de week een weekend + 50% van de vakanties). Bij de jongste keerde het naar binnen.
Ik vond het destijds belangrijk dat ze het contact met hun vader niet zouden verliezen en dat leek bij de oudste even te gebeuren. Dus ik praatte en praatte met hem en uiteindelijk wilde hij in die weekenden weer gaan. Toen begon de grote ellende met de jongste. De (kleine, petite) inmiddels echtgenote van zijn vader vond hem te dik. Dat was hij niet. Bij de geboorte was hij al 60 centimeter en al de jaren daarna vloog hij ver boven de curve uit qua lengte en bleef hij keurig op de bovenlijn zitten qua gewicht. De verhoudingen waren dus prima, maar hij is gewoon een soort reus. Voor haar was het voldoende aanleiding voor twee hele foute dingen: 1) ongelimiteerd commentaar op zijn lichaam (hij was toen een jaar of 8, 9) en 2) continue hameren op het feit dat ik zo'n ontzettende slechte moeder was.
In eerste instantie heb ik hier hun vader op aangesproken. Zijn antwoord was kort, hij zei dat zijn nieuwe vrouw zelf een problematische verhouding had met eten en dat hij haar daar al op aangesproken had en ze er zelfs ruzie over hadden gemaakt dat zij dit niet bij onze zoon neer mocht leggen. So far,, so good. Maar in de praktijk bleek hier niets van. Uit loyaliteit naar zijn vader of om mij te beschermen is mijn zoon op slot gegaan als een soort oester. Pas heel veel later kwam er in horten en stoten uit dat hij wanneer hij daar in het weekend was verplicht op de weegschaal moest staan, om beurten met zijn broer en de dochter van die vrouw en dat hij dan iedere twee weken te horen kreeg dat er niks deugde van hem, zijn BMI te hoog was, hij een voorbeeld moest nemen aan zijn broer en "zus" en nog meer van dat soort zielsverwoestende bullshit.
Dit op zich is natuurlijk al voldoende input om scarred for life uit je jeugd tevoorschijn te komen, but wait there's more. Deze heerlijke, intens lieve, slimme, dromerige, alles-voor-je-overhebbende, kleurrijke reus past in geen enkel hokje. Duizend procent autonoom. Dus ook niet in een gender hokje en ook niet in een seksualiteit hokje. Al deze dingen waren al volledig helder toen hij in groep 1 per se met zijn glitterschoenen in de zandbak wilde en een paar jaar later van zijn eerste zakgeld een make-updoos kocht. Ik heb het ook expliciet tegen zijn vader gezegd toen hij aan het begin van de bovenbouw van de lagere school zijn eerste fikse crush op een jongen had (nog steeds zijn allerbeste vriend
). Kortom: tegen de tijd dat hij "officieel" uit de kast kwam was dat Echt Geen Verrassing. Wat het wel was, was het begin van homo "grappen", nichten opmerkingen, heel veel onbegrip en nog meer afkeuring. Maar wel aan maar binnenskamers, want naar buiten toe was zijn vader "natúúúúúrlijk all inclusive".
Dus ja, om de boel even in te korten, toen hij 16 was heeft mijn zoon me met klem gevraagd niet meer neutraal te zijn (give me ALL the Oscars) en voortaan expliciet zijn kant te kiezen en gewoon te zeggen dat zijn vader een klootzak is (auw...). Toen hij 17 was is hij daar een keer zo verdrietig de deur uitgelopen dat hij me huilend opbelde of ik hem op wilde komen halen in the middle of nowhere omdat hij zó ver gelopen had dat hij niet meer voor het donker terug kon zijn en hij ook eigenlijk nooit meer terug wilde. Dat heb ik uiteraard gedaan. Toen hij 18 was verviel de bezoekregeling en heb ik zijn vader gezegd dat hij het voortaan zelf mocht gaan doen en ik er alleen nog was voor onze zoon.
Het ingewikkelde is dat onze zoon heel erg lang tòch heel erg verlangde naar acceptatie en goedkeuring door zijn vader. En dus ook steeds weer toenadering zocht. Omdat hij niet meer daar wilde slapen en al helemáál geen zin had om iets met zijn vrouw te moeten spraken ze meestal of voor een wandeling in het bos nabij zijn huis. Los van alle keren dat hij tijdens zo'n wandeling dan steeds weer werd gebombardeerd met allerhande commentaar is zijn vader hem ook twee keer gewoon vergeten. Zat'ie daar helemaal kwetsbaar te wezen op een bankje bij de ingang wachtend en hopend dat het deze keer misschien wèl zou lukken.
Inmiddels is hij twintig. En na bijna een jaar op de wachtlijst bij de GGZ is hij nu gestart met een behandeling. Zijn behandelaar is goud, ik kan niet anders zeggen. Maar wat hij tegen mij niet wilde zeggen (maar ik in mijn achterhoofd wel wist) krijgt zij er wel uit. Hij heeft zoveel verdriet dat hij vaak liever niet meer wil leven.
Even heel hard janken nu, dan komt er nog een stukje.
Nu staat er iets anders.
woensdag 4 januari 2023 om 18:48
ModeratorViva schreef: ↑04-01-2023 18:39Beste forummers,
Ik heb net een hele pagina zo ongeveer gewist wegens off topic. Dat lijkt me een hele duidelijke aanwijzing dus ik verzoek jullie om te stoppen met off topic gaan.
Met vriendelijke groet,
Moderator Vivaforum.
En de nare reacties van Agave mogen wel blijven staan?
Ik ben niet altijd sarcastisch. Soms slaap ik.
woensdag 4 januari 2023 om 18:49
Dit
woensdag 4 januari 2023 om 18:49
Dit
woensdag 4 januari 2023 om 18:50
Topreactie Nagtegaal
Als het iemand ontbreekt aan zelfreflectie, is het Avage wel. Ik kwam haar net ook weer tegen in een wat ouder topic van Rik waar ze hem Calimero noemde.
Onbegrijpelijk, dat soort mensen. Empathie van een stoeptegel, maar wel anderen op een uiterst hautaine manier de les lezen. Lijkt me heel ingewikkeld en verdrietig om zo te zijn.
Als het iemand ontbreekt aan zelfreflectie, is het Avage wel. Ik kwam haar net ook weer tegen in een wat ouder topic van Rik waar ze hem Calimero noemde.
Onbegrijpelijk, dat soort mensen. Empathie van een stoeptegel, maar wel anderen op een uiterst hautaine manier de les lezen. Lijkt me heel ingewikkeld en verdrietig om zo te zijn.
woensdag 4 januari 2023 om 18:53
andnowwedance schreef: ↑04-01-2023 18:50Ik ben het weliswaar hartgrondig met hem/haar oneens maar de reactie op de laatste bladzijde was in elk geval wel ontopic.
Ik lees vooral veel gezeik over dat TO te theatraal is. Dat is echt zwaar offtopic.
En nu stop ik ook met vervuilen.
Sorry mod.
Ik ben niet altijd sarcastisch. Soms slaap ik.
woensdag 4 januari 2023 om 18:59
De reden dat ik die heb laten staan, is omdat TO er zelf op reageert. Geloof me, daar heb ik echt even over getwijfeld.
En verder weten jullie waar we zijn voor dit soort vragen.
Ik zal hier verder ook niet meer reageren en ik verzoek jullie om er niet alsnog een discussie van te maken hier.
Met vriendelijke groet,
Moderator Vivaforum.
Vrijheid van meningsuiting betekent NIET dat je alles maar op het forum neer mag pennen.
Bij vragen over beleidskeuzes kun je terecht op het 'vraag het de mods' topic.
Bij vragen over beleidskeuzes kun je terecht op het 'vraag het de mods' topic.
woensdag 4 januari 2023 om 19:05
Ik snap ook niet waarom die reactie wel mag blijven staan, ook met uitleg vind ik het vooral een heel valse en ongenuanceerde oneliner.
Soms is iemand ongelukkig en is dat niemands schuld.
Soms is iemand ongelukkig en is er wel degelijk iemand die daar de aanstichter van is, of die daar tenminste een heel groot aandeel in heeft. En dat mag dan ook best worden gezegd.
TO steekt net zo goed haar hand in eigen boezem: zij had achteraf minder neutraal moeten zijn en het eerder voor haar zoon op moeten nemen. Achteraf, want dat ze dat niet deed was evengoed met het belang van haar kind voorop en waarschijnlijk moeilijk genoeg. Het bleek alleen achteraf niet de juiste keus, maar dat kan ze moeilijk terugdraaien.
Soms is iemand ongelukkig en is dat niemands schuld.
Soms is iemand ongelukkig en is er wel degelijk iemand die daar de aanstichter van is, of die daar tenminste een heel groot aandeel in heeft. En dat mag dan ook best worden gezegd.
TO steekt net zo goed haar hand in eigen boezem: zij had achteraf minder neutraal moeten zijn en het eerder voor haar zoon op moeten nemen. Achteraf, want dat ze dat niet deed was evengoed met het belang van haar kind voorop en waarschijnlijk moeilijk genoeg. Het bleek alleen achteraf niet de juiste keus, maar dat kan ze moeilijk terugdraaien.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
woensdag 4 januari 2023 om 19:35
To is duidelijk hoogsensitief. Dat merkte ik al aan reacties van haar in eerdere topics.andnowwedance schreef: ↑04-01-2023 18:46Heh, waar komt die conclusie ineens vandaan? Bedoel je TS of zoon?
Sorry als deze conclusie van mij niet mag. Het is mijn conclusie. Mijn mening en oordeel.
Dus geen diagnose. Of feit.
Enkel wat ik zie.
woensdag 4 januari 2023 om 21:15
Waarom breng je het dan als feit, terwijl het is wat jij denkt?
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
woensdag 4 januari 2023 om 21:29
"Duidelijk" en je laatste zinnen spreken elkaar tegen. Je bent TO's psycholoog, dat je zo stellig bent?
woensdag 4 januari 2023 om 21:38
Anders geformuleerd: in mijn optiek is TO duidelijk hoogsensitiefGrumpywoman schreef: ↑04-01-2023 21:29"Duidelijk" en je laatste zinnen spreken elkaar tegen. Je bent TO's psycholoog, dat je zo stellig bent?
woensdag 4 januari 2023 om 21:42
Zal ik even de angel eruit trekken voor er morgen weer een hele sliert aan berichten is weggehaald en mijn nieuwsgierigheid op hol slaat 
Hoog sensitief is nooit onderzocht en dus ook niet gediagnosticeerd. Wat wel speelt (en ook officieel is vastgesteld door mensen met de juiste diploma's om dat kundig te doen) is complexe posttraumatische stress. En dat kan (en bij mij is dat inderdaad het geval) ervoor zorgen dat je èn heel alert èn heel gevoelig bent voor allerhande emoties die er spelen bij andere mensen. Een soort scherp afgestelde radar om te zorgen dat ik zelf als kind veilig bleef. Niet per se zo handig als het klinkt hoor. Ik slalom teveel en sommige signalen interpreteert hij verkeert. Dus je hebt er eigenlijk niks aan.
Dus ik snap dat mensen "iets" op kunnen pikken uit hoe ik schrijf en ik vind het niet zo heel moeilijk als dat er net naast in plaats van bovenop zit.
Hoog sensitief is nooit onderzocht en dus ook niet gediagnosticeerd. Wat wel speelt (en ook officieel is vastgesteld door mensen met de juiste diploma's om dat kundig te doen) is complexe posttraumatische stress. En dat kan (en bij mij is dat inderdaad het geval) ervoor zorgen dat je èn heel alert èn heel gevoelig bent voor allerhande emoties die er spelen bij andere mensen. Een soort scherp afgestelde radar om te zorgen dat ik zelf als kind veilig bleef. Niet per se zo handig als het klinkt hoor. Ik slalom teveel en sommige signalen interpreteert hij verkeert. Dus je hebt er eigenlijk niks aan.
Dus ik snap dat mensen "iets" op kunnen pikken uit hoe ik schrijf en ik vind het niet zo heel moeilijk als dat er net naast in plaats van bovenop zit.
Nu staat er iets anders.
woensdag 4 januari 2023 om 21:46
Je bent zo'n beetje degene die het meest relaxed reageert in dit topic, chapeau!Nagtegaal schreef: ↑04-01-2023 21:42Zal ik even de angel eruit trekken voor er morgen weer een hele sliert aan berichten is weggehaald en mijn nieuwsgierigheid op hol slaat
Hoog sensitief is nooit onderzocht en dus ook niet gediagnosticeerd. Wat wel speelt (en ook officieel is vastgesteld door mensen met de juiste diploma's om dat kundig te doen) is complexe posttraumatische stress. En dat kan (en bij mij is dat inderdaad het geval) ervoor zorgen dat je èn heel alert èn heel gevoelig bent voor allerhande emoties die er spelen bij andere mensen. Een soort scherp afgestelde radar om te zorgen dat ik zelf als kind veilig bleef. Niet per se zo handig als het klinkt hoor. Ik slalom teveel en sommige signalen interpreteert hij verkeert. Dus je hebt er eigenlijk niks aan.
Dus ik snap dat mensen "iets" op kunnen pikken uit hoe ik schrijf en ik vind het niet zo heel moeilijk als dat er net naast in plaats van bovenop zit.
woensdag 4 januari 2023 om 21:49
Hij zit op de bank de slappe lach te hebben met zijn broer. Dus deze dag is weer ok geëindigd. Hij heeft zijn rooster een beetje getweakt zodat hij meer van de college's kan volgen bij de studie die nog niet zo lekker van de grond komt. Dat vond ik een verrassend fijn probleemoplossend initiatief.
Ik lig zelf helemaal versleten in bed en heb net mijn twee kroostrijke vriendinnen geappt. Eén om even sorry te zeggen voor de radiostilte. Tussen ons is er een taalbarrière die ik niet óók nog het hoofd kan/wil bieden momenteel. En de ander om in ieder geval alvast te vertellen dat het niet zo goed gaat met mijn zoon (die ze kent en waar ze dol op is) en dat ik daar zelf nu ook een beetje in vastdraai. Dus ja, lekker mijn ruimte gepakt
Nu staat er iets anders.
woensdag 4 januari 2023 om 21:49
andnowwedance schreef: ↑04-01-2023 21:46Je bent zo'n beetje degene die het meest relaxed reageert in dit topic, chapeau!
Haha, ik ben zoooooooooo moe
Nu staat er iets anders.
woensdag 4 januari 2023 om 21:57
Nagtegaal schreef: ↑04-01-2023 21:49Hij zit op de bank de slappe lach te hebben met zijn broer. Dus deze dag is weer ok geëindigd. Hij heeft zijn rooster een beetje getweakt zodat hij meer van de college's kan volgen bij de studie die nog niet zo lekker van de grond komt. Dat vond ik een verrassend fijn probleemoplossend initiatief.
Ik lig zelf helemaal versleten in bed en heb net mijn twee kroostrijke vriendinnen geappt. Eén om even sorry te zeggen voor de radiostilte. Tussen ons is er een taalbarrière die ik niet óók nog het hoofd kan/wil bieden momenteel. En de ander om in ieder geval alvast te vertellen dat het niet zo goed gaat met mijn zoon (die ze kent en waar ze dol op is) en dat ik daar zelf nu ook een beetje in vastdraai. Dus ja, lekker mijn ruimte gepakt
Goed bezig jullie allebei!
Gesproken over broer: hoe zit hij in de hele situatie? Als je daar wat over kwijt wil natuurlijk.
Voor nu: slaap lekker!
Het is zoals het is
woensdag 4 januari 2023 om 21:58
Ik ga nog even huilen zo. Eén van mijn vriendinnen appt net terug dat ze voor me gaat bidden. En mijn huid is zo ontzettend dun nu dat hoewel ik zelf geen religie aanhang ik daar toch erg door geroerd ben.
Net als door het feit dat er kennelijk zo voor me op de bres is gesprongen in (een deel) van de berichten die zijn verwijderd. ik word nog sentimenteel op mijn oude dag. Maar het voelt gewoon even heel weldadig dat ik niet meer zo in mijn eentje ben.
Nu staat er iets anders.
woensdag 4 januari 2023 om 22:00
Misschien is het raar, maar ik denk dat je gaat voelen en dat niet zo gewend bent en dat dat naast onhandig en lastig misschien ook wel gewoon goed voor je is.Nagtegaal schreef: ↑04-01-2023 21:58Ik ga nog even huilen zo. Eén van mijn vriendinnen appt net terug dat ze voor me gaat bidden. En mijn huid is zo ontzettend dun nu dat hoewel ik zelf geen religie aanhang ik daar toch erg door geroerd ben.
Net als door het feit dat er kennelijk zo voor me op de bres is gesprongen in (een deel) van de berichten die zijn verwijderd. ik word nog sentimenteel op mijn oude dag. Maar het voelt gewoon even heel weldadig dat ik niet meer zo in mijn eentje ben.
Bidden kan trouwens religie-loos ook heel fijn zijn.
Het is zoals het is
woensdag 4 januari 2023 om 22:01
jaaaa
Hoop dat je dit ook kunt vasthouden op latere momenten waarop je je wellicht wat allenig voelt. Want je bent het niet.
Jaaaa als je je zo kwetsbaar voelt, ben je juist ook heel gevoelig voor de goede en lieve vibes die binnenkomen. Alles komt gewoon hard binnen.Nagtegaal schreef: ↑04-01-2023 21:58Ik ga nog even huilen zo. Eén van mijn vriendinnen appt net terug dat ze voor me gaat bidden. En mijn huid is zo ontzettend dun nu dat hoewel ik zelf geen religie aanhang ik daar toch erg door geroerd ben.
Net als door het feit dat er kennelijk zo voor me op de bres is gesprongen in (een deel) van de berichten die zijn verwijderd. ik word nog sentimenteel op mijn oude dag. Maar het voelt gewoon even heel weldadig dat ik niet meer zo in mijn eentje ben.
Hoop dat je dit ook kunt vasthouden op latere momenten waarop je je wellicht wat allenig voelt. Want je bent het niet.
woensdag 4 januari 2023 om 22:10
Heel erg zorgzaam. Ze zijn samen heel erg Jut en Jul. Aan het oppervlak lijken ze dag en nacht verschillend: de oudste is introvert en de overtreffende trap van binair, letterlijk enen en nullen alllllllll the damn day. Maar een laagje dieper zijn ze alle twee heel gevoelig en zorgzaam.
Maar de oudste is ook nog erg loyaal naar zijn vader. Kijkt ook naar hem op vanwege zijn mooie carrière en materieel bezit. Dus het was een tijdje ingewikkeld voor ze om elkaar echt goed te vinden in dit woelige water. Maar er is iets verschoven waardoor het nu weer heel erg hecht is. Ik weet dat hij is geschrokken van hoe heftig slecht het opeens ging, maar ik weet niet of dat het enige is.
Overigens denk ik ook dat het opeens zo'n nose dive heeft genomen juist omdat mijn jongste zelf ook voelde dat hij nu bij deze therapeut in zulke goede handen is dat hij durfde los te laten. Omdat hij wist dat opgevangen zou worden (en waarschijnlijk hoopte dat omdat iemand anders dat opvangen dan deed hij mij er niet mee zou belasten).
Nu staat er iets anders.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
