Relaties
alle pijlers
En toen? tot hoe ver ga je?
zondag 23 september 2007 om 01:25
Hoi dames,
Even mijn frustratie van me afschrijven. Ik ben 38 jaar, heb een glansrijke carriere (directeur van een adviesbureau) en mama van 4 kinderen (12, 10, 8 en 6 jaar). Getrouwd al bijna 11 jaar. Mijn man is er 1 uit duizenden. Doet veel in het huishouden, meer dan mij in elk geval. Is sociaal, niets is hem teveel en doet ook net zoveel met de kids als ik doe, zo niet meer.Ik krijg al mijn vrijheid en kan doen en laten wat ik wil. Seks is ook goed en we wonen in een mooi vrijstaand huis. Niets te klagen op dat gebied dus! Jullie voelen hem nattuurlijk al aankomen. Er is iets mis met dit plaatje. En ja, ook wij hebben onze problemen. 4 jaar geleden is manlief vreemd gegaan met toen 1 van mijn beste vriendinnen. Vrouwtje ging scheiden van zijn beste vriend. Ik zat even in een dipje qua relatie, vond mijn husband niet spannend meer en van een arm om haar schouder kwam al gauw meer. Heel kort door de bocht. Het opende wel mijn ogen want ik kwam er achter dat hij toch de man was waar ik verder mee wilde en waar ik zielsveel van hou. Na relatietherapie, hard werken van beide kanten, zijn we van ver gekomen en hebben we ons huwelijk weer op de rails gekregen. Met de kanttekening dat hij geen contact meer met haar zou hebben (gaat een beetje moeilijk, ze werken samen), in elk geval de belofte dat ze een puur zakelijke relatie met elkaar zouden hebben. Het vertrouwen herbouwen heeft heel veel tijd gekost, bloed, zweet en tranen. Maar de laatste tijd zijn we gelukkig en samen met de kids hebben we het erg fijn.....dacht ik. Een groot nadeel van een vent die ooit vreemd is gegaan blijft het wankele vertrouwen. En je hebt een extra zintuig dat ervoor zorgt dat je antennes altijd aan staan voor wat betreft dingen die niet kloppen. Manlief blijkt dus nog steeds te sms-en met de dame. Heeft ze keurig netjes voor me proberen te verbergen, maar ik kom ook niet uit een ei natuurlijk. Dus vanochtend weer een klap in je gezicht. Manlief geconfronteerd en er is niets tussen die twee volgens meneer maar ja, het contacten kan hij blijkbaar niet laten.
Wat nu? Ik heb hem na de vorige keren (ja, 1 keer stoten tegen dezelfde steen is niet genoeg blijkbaar) gewaarschuwd dat het contact met haar echt afgelopen moet zijn omdat ik geen pijn en verdriet meer wil hebben om dat wijf en dat ik dan weg zou gaan. Voor mij was vreemdgaan altijd einde verhaal en dat ik door ben gegaan met onze relatie nadat het gebeurd was, was al een overwinning op mezelf. Of noem het een tekortkoming op mijn eigenwaarde en respect. Ik ben nu weg, mijn spullen heb ik achtergelaten en ik weet niet meer wat ik moet doen. Ik hou nog van hem, maar je moet toch ergens een grens trekken? Ik wil geen relatie waarin ik degene waar ik mee samen ben niet kan vertrouwen. Maar toch, hij heeft ook zoveel goede kanten. Het is zo'n pracht man...echt een moordvader en echtgenoot. Ik ken er meerdere die zo mijn plaats in willen nemen....aan de ene kant heb ik ze doen maar met die hufter...en aan de andere kant wil ik hem gewoon niet kwijt. Tjezus...het zijn wel 11 jaar van mijn leven en 4 kids!!
Het is een heel epistel geworden...ik zit nu even in een emotionele rollercoaster en schrijf alles maar even van me af. Ik vind het zo moeilijk! Ik ga dood als ik eraan denk dat dit het einde is en dat ik verder moet zonder hem. Maar ik kan hem niet meer vertrouwen en ik moet hem toch ook laten weten dat ik dit gewoon weg niet accepteer. Ik pik dit niet, ik heb hem duidelijk laten weten dat als hij het nog 1 keer zou flikken het echt einde verhaal zou zijn.
Helpiehelpie...moet ik maar gewoon teruggaan onder het mom van onvoorwaardelijke liefde of is mijn eigenwaarde belangrijker? Of moet ik het niet zo zwart/wit zien? Wat is wijsheid?
Bedankt in elk geval voor het lezen van mijn geworstel...
Even mijn frustratie van me afschrijven. Ik ben 38 jaar, heb een glansrijke carriere (directeur van een adviesbureau) en mama van 4 kinderen (12, 10, 8 en 6 jaar). Getrouwd al bijna 11 jaar. Mijn man is er 1 uit duizenden. Doet veel in het huishouden, meer dan mij in elk geval. Is sociaal, niets is hem teveel en doet ook net zoveel met de kids als ik doe, zo niet meer.Ik krijg al mijn vrijheid en kan doen en laten wat ik wil. Seks is ook goed en we wonen in een mooi vrijstaand huis. Niets te klagen op dat gebied dus! Jullie voelen hem nattuurlijk al aankomen. Er is iets mis met dit plaatje. En ja, ook wij hebben onze problemen. 4 jaar geleden is manlief vreemd gegaan met toen 1 van mijn beste vriendinnen. Vrouwtje ging scheiden van zijn beste vriend. Ik zat even in een dipje qua relatie, vond mijn husband niet spannend meer en van een arm om haar schouder kwam al gauw meer. Heel kort door de bocht. Het opende wel mijn ogen want ik kwam er achter dat hij toch de man was waar ik verder mee wilde en waar ik zielsveel van hou. Na relatietherapie, hard werken van beide kanten, zijn we van ver gekomen en hebben we ons huwelijk weer op de rails gekregen. Met de kanttekening dat hij geen contact meer met haar zou hebben (gaat een beetje moeilijk, ze werken samen), in elk geval de belofte dat ze een puur zakelijke relatie met elkaar zouden hebben. Het vertrouwen herbouwen heeft heel veel tijd gekost, bloed, zweet en tranen. Maar de laatste tijd zijn we gelukkig en samen met de kids hebben we het erg fijn.....dacht ik. Een groot nadeel van een vent die ooit vreemd is gegaan blijft het wankele vertrouwen. En je hebt een extra zintuig dat ervoor zorgt dat je antennes altijd aan staan voor wat betreft dingen die niet kloppen. Manlief blijkt dus nog steeds te sms-en met de dame. Heeft ze keurig netjes voor me proberen te verbergen, maar ik kom ook niet uit een ei natuurlijk. Dus vanochtend weer een klap in je gezicht. Manlief geconfronteerd en er is niets tussen die twee volgens meneer maar ja, het contacten kan hij blijkbaar niet laten.
Wat nu? Ik heb hem na de vorige keren (ja, 1 keer stoten tegen dezelfde steen is niet genoeg blijkbaar) gewaarschuwd dat het contact met haar echt afgelopen moet zijn omdat ik geen pijn en verdriet meer wil hebben om dat wijf en dat ik dan weg zou gaan. Voor mij was vreemdgaan altijd einde verhaal en dat ik door ben gegaan met onze relatie nadat het gebeurd was, was al een overwinning op mezelf. Of noem het een tekortkoming op mijn eigenwaarde en respect. Ik ben nu weg, mijn spullen heb ik achtergelaten en ik weet niet meer wat ik moet doen. Ik hou nog van hem, maar je moet toch ergens een grens trekken? Ik wil geen relatie waarin ik degene waar ik mee samen ben niet kan vertrouwen. Maar toch, hij heeft ook zoveel goede kanten. Het is zo'n pracht man...echt een moordvader en echtgenoot. Ik ken er meerdere die zo mijn plaats in willen nemen....aan de ene kant heb ik ze doen maar met die hufter...en aan de andere kant wil ik hem gewoon niet kwijt. Tjezus...het zijn wel 11 jaar van mijn leven en 4 kids!!
Het is een heel epistel geworden...ik zit nu even in een emotionele rollercoaster en schrijf alles maar even van me af. Ik vind het zo moeilijk! Ik ga dood als ik eraan denk dat dit het einde is en dat ik verder moet zonder hem. Maar ik kan hem niet meer vertrouwen en ik moet hem toch ook laten weten dat ik dit gewoon weg niet accepteer. Ik pik dit niet, ik heb hem duidelijk laten weten dat als hij het nog 1 keer zou flikken het echt einde verhaal zou zijn.
Helpiehelpie...moet ik maar gewoon teruggaan onder het mom van onvoorwaardelijke liefde of is mijn eigenwaarde belangrijker? Of moet ik het niet zo zwart/wit zien? Wat is wijsheid?
Bedankt in elk geval voor het lezen van mijn geworstel...
zondag 23 september 2007 om 01:43
Hoi Meid,
Eerste even een knuffel van mij! Wat zit jij in een moeilijke situatie. Ik kan je ook niet echt advies geven, aangezien ik in een totaal andere situatie zit (al jaren vrijgezel, geen kids).
Ik vind het wel heel goed van je dat je duidelijk je grens aangeeft. Daarbij wil ik je wel zeggen, dat ik me kan voorstellen dat je na die keer dat hij vreemd gegaan was, toch nog in relatietherapie gegaan bent om je huwelijk te redden. Het is namelijk wel heel makkelijk om het in theorie te zeggen dat je bij vreemdgaan weggaat bij je man, maar als je er in zit en je hebt 4 kinderen (in jouw geval dan) dat je het weer probeert.
Wat ik wel heel fout van jouw man vindt, is dat hij kennelijk het niet belangrijk vindt om jou een veilig en goed gevoel over jullie te geven. Dat hij nog smst met haar, vindt ik niet netjes naar jou toe. Zeker na alles wat gebeurd is. Als hij van jou houdt en met jou verder wilt, moet hij dat stoppen. Jij moet zijn prioriteit zijn en hij moet alles doen om om het huwelijk goed te laten verlopen. Natuurlijk heb je je ups en downs, maar zij was eerder een mede-oorzaak van jullie crisis.
Ik kan je alleen maar alle sterkte en wijsheid wensen!
knuffel Roos
Eerste even een knuffel van mij! Wat zit jij in een moeilijke situatie. Ik kan je ook niet echt advies geven, aangezien ik in een totaal andere situatie zit (al jaren vrijgezel, geen kids).
Ik vind het wel heel goed van je dat je duidelijk je grens aangeeft. Daarbij wil ik je wel zeggen, dat ik me kan voorstellen dat je na die keer dat hij vreemd gegaan was, toch nog in relatietherapie gegaan bent om je huwelijk te redden. Het is namelijk wel heel makkelijk om het in theorie te zeggen dat je bij vreemdgaan weggaat bij je man, maar als je er in zit en je hebt 4 kinderen (in jouw geval dan) dat je het weer probeert.
Wat ik wel heel fout van jouw man vindt, is dat hij kennelijk het niet belangrijk vindt om jou een veilig en goed gevoel over jullie te geven. Dat hij nog smst met haar, vindt ik niet netjes naar jou toe. Zeker na alles wat gebeurd is. Als hij van jou houdt en met jou verder wilt, moet hij dat stoppen. Jij moet zijn prioriteit zijn en hij moet alles doen om om het huwelijk goed te laten verlopen. Natuurlijk heb je je ups en downs, maar zij was eerder een mede-oorzaak van jullie crisis.
Ik kan je alleen maar alle sterkte en wijsheid wensen!
knuffel Roos
zondag 23 september 2007 om 01:52
Hallo Linn,
Ik heb je geworstel gelezen.............
Laat ik voorop stellen dat ik (gelukkig) nog nooit met dit bijltje heb hoeven hakken, dus ik kan geen adviezen geven als "ervaringsdeskundige". Wel wil ik je laten weten dat ik het onzettend moedig van je vindt dat je je spullen hebt gepakt en hem nu even in zijn sopje laat gaar koken. En nu even bij hem weg zijn, wil toch nog niet definitief zeggen dat je daadwerkelijk uit elkaar gaat ? Wel is het even goed denk ik om te laten zien, dat er met jou gevoel niet gespeeld kan worden. Je schrijft dat je 4 jaar geleden in een relatiedipje zat, en dat je je husband ook niet meer zo spannend vond. Dit was voor jouw echtgenoot een rede om dan maar vreemd te gaan met 1 van je beste vriendinnen. En als ik het zo lees in jou verhaal, dan geef je mij het gevoel dat zijn gedrag jouw verdienste is geweest...........Maar een relatie of trouwen wil wel zeggen "in goede en slechte tijden". En niet bij een dipje in het huwelijk bij een ander het bed in glijden.
Tja, wat is wijsheid ? Ik denk niet dat je maar gelijk een eind aan je huwelijk moet maken. Tenslotte hebben jullie ook nog 4 kinderen. En voor de rest is hij als vader erg leuk, doet veel in het huishouden etc. etc. etc. Dus zo beroerd ben je er niet aan toe met deze man. Maar hem even in zijn sopje laten gaar koken, vind ik niet verkeerd. En desnoods maar weer in therapie en hem laten beseffen dat je voelsprietjes nog steeds alles voelen !
In elk geval heel veel sterkte de komende tijd.
In spirit I holding your hands.
Ik heb je geworstel gelezen.............
Laat ik voorop stellen dat ik (gelukkig) nog nooit met dit bijltje heb hoeven hakken, dus ik kan geen adviezen geven als "ervaringsdeskundige". Wel wil ik je laten weten dat ik het onzettend moedig van je vindt dat je je spullen hebt gepakt en hem nu even in zijn sopje laat gaar koken. En nu even bij hem weg zijn, wil toch nog niet definitief zeggen dat je daadwerkelijk uit elkaar gaat ? Wel is het even goed denk ik om te laten zien, dat er met jou gevoel niet gespeeld kan worden. Je schrijft dat je 4 jaar geleden in een relatiedipje zat, en dat je je husband ook niet meer zo spannend vond. Dit was voor jouw echtgenoot een rede om dan maar vreemd te gaan met 1 van je beste vriendinnen. En als ik het zo lees in jou verhaal, dan geef je mij het gevoel dat zijn gedrag jouw verdienste is geweest...........Maar een relatie of trouwen wil wel zeggen "in goede en slechte tijden". En niet bij een dipje in het huwelijk bij een ander het bed in glijden.
Tja, wat is wijsheid ? Ik denk niet dat je maar gelijk een eind aan je huwelijk moet maken. Tenslotte hebben jullie ook nog 4 kinderen. En voor de rest is hij als vader erg leuk, doet veel in het huishouden etc. etc. etc. Dus zo beroerd ben je er niet aan toe met deze man. Maar hem even in zijn sopje laten gaar koken, vind ik niet verkeerd. En desnoods maar weer in therapie en hem laten beseffen dat je voelsprietjes nog steeds alles voelen !
In elk geval heel veel sterkte de komende tijd.
In spirit I holding your hands.
zondag 23 september 2007 om 02:35
Ik vind dat je vandaag een goede keus hebt gemaakt door voor jezelf te kiezen en hem, zoals Puurnatuur het al zegt, even in zijn sop gaar laat koken. Je bent waarschijnlijk een tolerante vrouw die door een misstap haar huwelijk niet in de kliko gooit, en dat vind ik van kracht getuigen! Er zal van hem uit een reactie moeten komen in de trant van dat hij nooit geen persoonlijk contact meer zoekt met die vrouw. En, en dat zullen sommige niet met me eens zijn, ik zou haar ook vragen om jouw man hoe dan ook te negeren op het persoonlijke vlak, ze was gvd ooit je beste vriendin notabene!
zondag 23 september 2007 om 04:32
Poeh Linn, dat is niet niks, na zoveel jaren weggaan bij je man.
Lastig he, die grenzen? Je moet je er aan houden want anders wordt je een deurmat maar je er aan houden betekent ook dat je bepaald gedrag niet accepteert en daar naar moet handelen.
Ik snap het conflict wat je met jezelf hebt. Je man heeft goede kanten. Tuurlijk. Hij is een compleet mens met goede en slechte eigenschappen én zwaktes en de vriendin in kwestie is duidelijk een zwakte.
Weet je wat ze elkaar SMS-en? Zijn dat dagelijkse dingen of is de toon intiem? Ik kan me voorstellen dat je het hoe dan ook niet ziet zitten dat je man met haar SMS-t maar wie weet maakt het nog verschil voor je als je de inhoud van die SMS-jes kent?
Geen contact en strict een zakelijke band is natuurlijk duidelijk en als hij heeft beloofd dat hij zich daaraan zal houden, dan is dat echt een misstap van zijn kant, heel dom om zo met zijn huwelijk te spelen. Maar goed meid en nu? Jij moet nu voor jezelf gaan bedenken wat je wil en dat zal niet meevallen.
Allereerst is het denk ik prima dat je even niet huis bent. Het geeft je de kans om de boel eens rustig te bekijken zonder dat je man op je lip zit. Je wil eigenlijk helemaal niet scheiden, dat proef ik uit je woorden maar helemaal opnieuw beginnen met het vertrouwen herstellen wil je ook niet en die achterdocht, die achterdocht waaraan je zo hard hebt gewerkt, die is nu weer terug en die blijft voorlopig ook wel even denk ik. Dat is heel erg jammer.
Ik denk dat het verstandig is als je het even laat bezinken en je dan met je man afspreekt, niet thuis, om samen te kijken wat er moet gebeuren aan deze situatie. Probeer vooral om hem mee te laten denken, ga niet invullen en trap niet in valkuilen van beloftes die je elkaar doet tijdens zo'n gesprek. Eerst maar eens de kaarten op tafel leggen, zien waar iedereen staat en laat vooral je man ook met oplossingen komen. Ga niet voor hem invullen en hou er rekening mee dat je weleens niet zult horen wat je graag zou willen horen.
Daar bedoel ik mee dat als je écht oprecht eerlijk met elkaar praat, je ook kritiek krijgt en dat je daar mee zult moeten dealen, ook al vind je dat jij degene bent die de klappen uit mag delen. Ook hij heeft zijn verhaal.
Hou je grenzen goed in de gaten meid, dat is alles wat ik je kan adviseren eigenlijk. Beloof elkaar niet al te veel, misschien is dat nog wel het beste. Het is erg maar op een bepaalde manier is jouw (zonder ironie) geweldige man niet te vertrouwen, dat heeft hij na de hele lijdensweg die jullie afgelegd hebben nu wel laten zien. Het is in zekere zin kiezen of delen voor jou. Heb je daar vrede mee of niet?
Laat je weten hoe het verder gaat?
Sterkte!
Leo
Lastig he, die grenzen? Je moet je er aan houden want anders wordt je een deurmat maar je er aan houden betekent ook dat je bepaald gedrag niet accepteert en daar naar moet handelen.
Ik snap het conflict wat je met jezelf hebt. Je man heeft goede kanten. Tuurlijk. Hij is een compleet mens met goede en slechte eigenschappen én zwaktes en de vriendin in kwestie is duidelijk een zwakte.
Weet je wat ze elkaar SMS-en? Zijn dat dagelijkse dingen of is de toon intiem? Ik kan me voorstellen dat je het hoe dan ook niet ziet zitten dat je man met haar SMS-t maar wie weet maakt het nog verschil voor je als je de inhoud van die SMS-jes kent?
Geen contact en strict een zakelijke band is natuurlijk duidelijk en als hij heeft beloofd dat hij zich daaraan zal houden, dan is dat echt een misstap van zijn kant, heel dom om zo met zijn huwelijk te spelen. Maar goed meid en nu? Jij moet nu voor jezelf gaan bedenken wat je wil en dat zal niet meevallen.
Allereerst is het denk ik prima dat je even niet huis bent. Het geeft je de kans om de boel eens rustig te bekijken zonder dat je man op je lip zit. Je wil eigenlijk helemaal niet scheiden, dat proef ik uit je woorden maar helemaal opnieuw beginnen met het vertrouwen herstellen wil je ook niet en die achterdocht, die achterdocht waaraan je zo hard hebt gewerkt, die is nu weer terug en die blijft voorlopig ook wel even denk ik. Dat is heel erg jammer.
Ik denk dat het verstandig is als je het even laat bezinken en je dan met je man afspreekt, niet thuis, om samen te kijken wat er moet gebeuren aan deze situatie. Probeer vooral om hem mee te laten denken, ga niet invullen en trap niet in valkuilen van beloftes die je elkaar doet tijdens zo'n gesprek. Eerst maar eens de kaarten op tafel leggen, zien waar iedereen staat en laat vooral je man ook met oplossingen komen. Ga niet voor hem invullen en hou er rekening mee dat je weleens niet zult horen wat je graag zou willen horen.
Daar bedoel ik mee dat als je écht oprecht eerlijk met elkaar praat, je ook kritiek krijgt en dat je daar mee zult moeten dealen, ook al vind je dat jij degene bent die de klappen uit mag delen. Ook hij heeft zijn verhaal.
Hou je grenzen goed in de gaten meid, dat is alles wat ik je kan adviseren eigenlijk. Beloof elkaar niet al te veel, misschien is dat nog wel het beste. Het is erg maar op een bepaalde manier is jouw (zonder ironie) geweldige man niet te vertrouwen, dat heeft hij na de hele lijdensweg die jullie afgelegd hebben nu wel laten zien. Het is in zekere zin kiezen of delen voor jou. Heb je daar vrede mee of niet?
Laat je weten hoe het verder gaat?
Sterkte!
Leo
zondag 23 september 2007 om 06:41
Hoi Linn,
Wow! Wat een verhaal en wat een stap, die je hebt gezet! Net als Roos, kan ik geen advies geven, in die zin dat ik precies in hetzelfde schuitje zit als zij (tijdlang single en geen kids).
Ik zeg, 'wow, wat een verhaal', omdat ik het ten eerste bewonderenswaardig vind, wat je hebt neergezet: een glansrijke carrière en de kids (en natuurlijk de combi hiervan). En ten tweede, de rechtlijnigheid en helderheid, waarmee je je verhaal doet. Ik bedoel hiermee: hier valt geen speld tussen te krijgen, valt niks op af te dingen, enz. Als je het mij vraagt: er zit een oorzakelijk verband tussen wat je gepresteerd hebt en jouw goede karaktertrek (toch hier even bij stilstaan voor wie het er nog niet dik bovenop zagen liggen
).
Ook niets dan lof over, dat jij, na dat gedoe van je man met die collega vier jaar geleden, de houding aannam van: 'gebeurt dit nog een keer, then suffer the consequences.
Het is de vraag of je nog duidelijker had kunnen zijn naar je man. Kortgezegd, is elke misstap na het gebeurde terug te voeren op mentaliteit (alle goede eigenschappen van hem niet te na gesproken).
De spagaat waar je inzit, is, dat je niet een dreigement (sorry, ik weet even geen ander woord) hebt geuit, om die later loos te laten zijn en dat je toch door moet (met je leven, met je kids, al dan niet met je hubby). Je waardigheid en geloofwaardigheid zijn in het geding als je zaken zomaar over je kant laat gaan.
Ik ben ooit in de situatie terecht gekomen, waarbij ik ineens alle zeilen moest bijzetten en een tegennatuurlijk zwaar beroep op de ander moest doen. Op een gegeven moment kwam ik tot het punt in de 'omgang' (van een relatie was (nog) geen sprake), dat ik met de dame in kwestie tot deze uiteenzetting kwam: 'ik vraag jou om deze dingen niet te doen, dus doe je die dingen ook niet. Jij vraagt van mij immers precies hetzelfde'. (Ik ben heel erg voor gelijkheid). Ook kwam ik hiermee: 'als je die dingen toch doet, omdat jij het niet kan nalaten (wat die precies waren, wil ik hier even onbesproken laten), mag ik dat ook! En anders heeft het geen zin om met mij om te gaan! Ik ben volgens mij een aardige gast en ik verdien dat er respectvol met mij wordt om gegaan.' Einde van het liedje was, dat het niks is geworden. Dus...tot zover de wijze woorden van een relatie-expert die nog single is!. Maar even serieus: ik heb een 'rationeel model' neergelegd en duidelijk aangegeven wat de consequenties zouden zijn; toen grenzen willens en wetens bleken te worden overschreden heb ik mijn conclusie getrokken en ben ik weggegaan (om precies te zijn, heb ik de omgang laten doodbloeden).
Jouw situatie is natuurlijk anders, Linn, omdat je kinderen hebt. Ik kan natuurlijk geen advies geven. Ik zou zeggen probeer een balans te vinden tussen het behoud van eigenwaarde en geloofwaardigheid en de boodschap dat jij het absoluut niet verdient om zo behandeld te worden!
Sterkte deze periode!
Wow! Wat een verhaal en wat een stap, die je hebt gezet! Net als Roos, kan ik geen advies geven, in die zin dat ik precies in hetzelfde schuitje zit als zij (tijdlang single en geen kids).
Ik zeg, 'wow, wat een verhaal', omdat ik het ten eerste bewonderenswaardig vind, wat je hebt neergezet: een glansrijke carrière en de kids (en natuurlijk de combi hiervan). En ten tweede, de rechtlijnigheid en helderheid, waarmee je je verhaal doet. Ik bedoel hiermee: hier valt geen speld tussen te krijgen, valt niks op af te dingen, enz. Als je het mij vraagt: er zit een oorzakelijk verband tussen wat je gepresteerd hebt en jouw goede karaktertrek (toch hier even bij stilstaan voor wie het er nog niet dik bovenop zagen liggen
).Ook niets dan lof over, dat jij, na dat gedoe van je man met die collega vier jaar geleden, de houding aannam van: 'gebeurt dit nog een keer, then suffer the consequences.
Het is de vraag of je nog duidelijker had kunnen zijn naar je man. Kortgezegd, is elke misstap na het gebeurde terug te voeren op mentaliteit (alle goede eigenschappen van hem niet te na gesproken).
De spagaat waar je inzit, is, dat je niet een dreigement (sorry, ik weet even geen ander woord) hebt geuit, om die later loos te laten zijn en dat je toch door moet (met je leven, met je kids, al dan niet met je hubby). Je waardigheid en geloofwaardigheid zijn in het geding als je zaken zomaar over je kant laat gaan.
Ik ben ooit in de situatie terecht gekomen, waarbij ik ineens alle zeilen moest bijzetten en een tegennatuurlijk zwaar beroep op de ander moest doen. Op een gegeven moment kwam ik tot het punt in de 'omgang' (van een relatie was (nog) geen sprake), dat ik met de dame in kwestie tot deze uiteenzetting kwam: 'ik vraag jou om deze dingen niet te doen, dus doe je die dingen ook niet. Jij vraagt van mij immers precies hetzelfde'. (Ik ben heel erg voor gelijkheid). Ook kwam ik hiermee: 'als je die dingen toch doet, omdat jij het niet kan nalaten (wat die precies waren, wil ik hier even onbesproken laten), mag ik dat ook! En anders heeft het geen zin om met mij om te gaan! Ik ben volgens mij een aardige gast en ik verdien dat er respectvol met mij wordt om gegaan.' Einde van het liedje was, dat het niks is geworden. Dus...tot zover de wijze woorden van een relatie-expert die nog single is!
. Maar even serieus: ik heb een 'rationeel model' neergelegd en duidelijk aangegeven wat de consequenties zouden zijn; toen grenzen willens en wetens bleken te worden overschreden heb ik mijn conclusie getrokken en ben ik weggegaan (om precies te zijn, heb ik de omgang laten doodbloeden). Jouw situatie is natuurlijk anders, Linn, omdat je kinderen hebt. Ik kan natuurlijk geen advies geven. Ik zou zeggen probeer een balans te vinden tussen het behoud van eigenwaarde en geloofwaardigheid en de boodschap dat jij het absoluut niet verdient om zo behandeld te worden!
Sterkte deze periode!
zondag 23 september 2007 om 08:21
Allereerst een hele dikke knuffel!!!
Jouw besluit van nu is gebaseerd op wantrouwen.
Ik lees nergens dat je zeker weet dat het weer meer is dan alleen een smsje
Ik lees ook dat je eigenlijk jouw man het absolute einde vind.
Wat is voor jou nou belangrijker,
De kwestie vertrouwen of eigenwaarde
Eigenwaarde koop je op dit moment helemaal niks voor, daar verlies je mee.
Vreemdgaan , tja, het kan 2 mensen uitelkaar laten groeien, maar als je beseft dat iedereen een individu is , dan kun je natuurlijk ook een breder spectrum aannemen.
je kunt iemand ook niet verbieden iets te voelen, das toch ook wel een beetje gek vind je niet, je bent niet elkaars bezit.
Anders is als je duidelijk hebt afgesproken over expliciet diegene dat dat killing voor jullie relatie is als hij het weer oppikt.dan hebben we het over het vertrouwen, die mag je nooit beschamen!!!! en dan is het maar goed ook dat je hem even laat voelen dat ie niet met je moet spotten.
Onschuldige smsjes geloof ik eerlijk gezegd ook niet zo in, maar de wonderen zijn de wereld niet uit, misschien is er echt niks aan de hand.
Je zou hem eens moeten vragen of die vrouw het waard is om jou ermee te verliezen, confronteren die man!!!
Zeg er meteen bij, dat jij geeneen man dat waard vind.
Dat maakt hem meteen op zijn hoede voor modder smijten.
Wat een misère he, ik wens je heel veel sterkte!!!!
Jouw besluit van nu is gebaseerd op wantrouwen.
Ik lees nergens dat je zeker weet dat het weer meer is dan alleen een smsje
Ik lees ook dat je eigenlijk jouw man het absolute einde vind.
Wat is voor jou nou belangrijker,
De kwestie vertrouwen of eigenwaarde
Eigenwaarde koop je op dit moment helemaal niks voor, daar verlies je mee.
Vreemdgaan , tja, het kan 2 mensen uitelkaar laten groeien, maar als je beseft dat iedereen een individu is , dan kun je natuurlijk ook een breder spectrum aannemen.
je kunt iemand ook niet verbieden iets te voelen, das toch ook wel een beetje gek vind je niet, je bent niet elkaars bezit.
Anders is als je duidelijk hebt afgesproken over expliciet diegene dat dat killing voor jullie relatie is als hij het weer oppikt.dan hebben we het over het vertrouwen, die mag je nooit beschamen!!!! en dan is het maar goed ook dat je hem even laat voelen dat ie niet met je moet spotten.
Onschuldige smsjes geloof ik eerlijk gezegd ook niet zo in, maar de wonderen zijn de wereld niet uit, misschien is er echt niks aan de hand.
Je zou hem eens moeten vragen of die vrouw het waard is om jou ermee te verliezen, confronteren die man!!!
Zeg er meteen bij, dat jij geeneen man dat waard vind.
Dat maakt hem meteen op zijn hoede voor modder smijten.
Wat een misère he, ik wens je heel veel sterkte!!!!
zondag 23 september 2007 om 13:01
Allereerst een dikke knuffel linn!
Ik vraag me oprecht het volgende af.
Hoe is de afspraak om geen contact meer te hebben/houden gemaakt?
Is die in consenses gemaakt of is dit gedaan met het mes op de keel. Ik wil de aktie van je man niet goed praten, laat dat voorop staan. Er is echter een duidelijk verschil tussen een afspraak maken waar je achter staat of een afspraak maken omdat je het gevoel hebt dat je niet anders kunt.
Het is zeker ook goed dat je bent weggegaan. Het moet duidelijk zijn dat er een grens is.
En dan kom ik op vertrouwen. Wat is eigenlijk vertrouwen.
Is vertrouwen iemand verbieden om nog cotact te hebben met een ander of is vertrouwen iemand alles toestaan, vanwege dat vertrouwen.
Het eerste vertrouwen zou ik voorwaardelijk willen noemen, het tweede onvoorwaardelijk.
Aan jou de vraag, welk vertrouwen wil je hebben.
Daar zal je focus op gericht dienen te zijn.
Alleen het eerste is, in mijn ogen tenminste, geen vertrouwen.
Je legt dan namelijk alles in handen van de betreffende vrouw, als zij er maar niet is, dan gaat het goed.
Volgens mij moet het in alle gevallen goed gaan, ook in het geval van die andere vrouw.
Veel sterkte de komende tijd!.
Ik vraag me oprecht het volgende af.
Hoe is de afspraak om geen contact meer te hebben/houden gemaakt?
Is die in consenses gemaakt of is dit gedaan met het mes op de keel. Ik wil de aktie van je man niet goed praten, laat dat voorop staan. Er is echter een duidelijk verschil tussen een afspraak maken waar je achter staat of een afspraak maken omdat je het gevoel hebt dat je niet anders kunt.
Het is zeker ook goed dat je bent weggegaan. Het moet duidelijk zijn dat er een grens is.
En dan kom ik op vertrouwen. Wat is eigenlijk vertrouwen.
Is vertrouwen iemand verbieden om nog cotact te hebben met een ander of is vertrouwen iemand alles toestaan, vanwege dat vertrouwen.
Het eerste vertrouwen zou ik voorwaardelijk willen noemen, het tweede onvoorwaardelijk.
Aan jou de vraag, welk vertrouwen wil je hebben.
Daar zal je focus op gericht dienen te zijn.
Alleen het eerste is, in mijn ogen tenminste, geen vertrouwen.
Je legt dan namelijk alles in handen van de betreffende vrouw, als zij er maar niet is, dan gaat het goed.
Volgens mij moet het in alle gevallen goed gaan, ook in het geval van die andere vrouw.
Veel sterkte de komende tijd!.
zondag 23 september 2007 om 13:13
Heb je verhaal gelezen. Volgens mij is het het beste om het gewoon even te laten bezinken. Mensen kunnen van standpunt veranderen. Voortschrijdend inzicht. Dat je vroeger zei accuut bij iemand weg te gaan als die persoon je zou bedriegen, bleek in de praktijk ook anders te liggen. Dat is leven.
Ik kan me voorstellen dat op dit moment je grens is bereikt en dat je vindt dat hij van zijn kant behoorlijk wat steken heeft laten vallen, terecht. Hij heeft op deze manier een bom onder jullie relatie gelegd en geen rekening gehouden met jouw wensen. Lijkt me naar om te constateren. Wat je nu moet doen? Kiezen tussen je eigenwaarde, zelfrespect en geloofwaardigheid of teruggaan? Ik denk niet dat het zo zwart-wit is. Teruggaan kan ook onder duidelijk gestelde voorwaarden, nogmaals, of je gaat een poos uit elkaar wonen. Zonder gelijk een definitief punt achter de relatie te zetten, spreekt met elkaar een periode af. Je kunt ook in relatietherapie gaan. Er zijn meerdere dus mogelijkheden, mits jullie er beiden achter staan.
Sterkte, lijkt me een klote situatie.
Marah
Ik kan me voorstellen dat op dit moment je grens is bereikt en dat je vindt dat hij van zijn kant behoorlijk wat steken heeft laten vallen, terecht. Hij heeft op deze manier een bom onder jullie relatie gelegd en geen rekening gehouden met jouw wensen. Lijkt me naar om te constateren. Wat je nu moet doen? Kiezen tussen je eigenwaarde, zelfrespect en geloofwaardigheid of teruggaan? Ik denk niet dat het zo zwart-wit is. Teruggaan kan ook onder duidelijk gestelde voorwaarden, nogmaals, of je gaat een poos uit elkaar wonen. Zonder gelijk een definitief punt achter de relatie te zetten, spreekt met elkaar een periode af. Je kunt ook in relatietherapie gaan. Er zijn meerdere dus mogelijkheden, mits jullie er beiden achter staan.
Sterkte, lijkt me een klote situatie.
Marah
zondag 23 september 2007 om 13:22
Goh Linn, dat is nogal een verhaal. Een situatie waar van jou het uiterste wordt gevergd en waar hij ogenschijnlijk het eens was met de doorstart in jullie relatie.
Helaas vond je man het toch noodzakelijk om, zoals hij zegt, onschuldige sms-jes in het geniep aan haar te sturen. Kan me voorstellen, dat je dat verhaal van de onschuldige sms-jes vindt rammelen.
Een echt advies kan niemand je geven, jij bent zelf nu ook op een punt dat je nog geen beslissing kunt nemen. Er is nog veel te veel onduidelijkheid.
Wel vind ik het van heel erg weinig respect richting jou getuigen om toch door te gaan met sms verkeer. Feitelijk is dat het enige concrete wat je nu hebt.
Misschien is het wel goed voor je om een tijdje afstand te nemen van hem en te kijken welke gesprekken hieruit gaan volgen met hem. Duidelijk is, dat hij toch door heeft willen gaan met contacten met haar en daar had hij gewoon eerlijk over moeten zijn. Omdat hij hier niet eerlijk over geweest is, wordt het voor jou knap lastig om de rest van zijn verhalen nog te geloven. Hij heeft je vertrouwen wederom enorm gekwetst.
Waar ligt de grens in wat je moet accepteren? Dat is iets waar jij alleen een antwoord op kunt geven. Hij wil, net als jij, de veilige thuisbasis niet kwijt. Hij geeft alleen wel aan dat hij dit toch op een andere manier in wil richten dan jij en daar zul je toch goede gesprekken over moeten hebben.
@Hvj, vertrouwen is simpel vertrouwen. Daar zijn geen meerdere uitleggen voor mogelijk. Wanneer iemand zegt, onder welke condities dan ook, geen contact meer te hebben met iemand, dan zou dat ook zo moeten zijn. Zegt iemand onder dwang iets anders, dan heet dat gewoon liegen.
Helaas vond je man het toch noodzakelijk om, zoals hij zegt, onschuldige sms-jes in het geniep aan haar te sturen. Kan me voorstellen, dat je dat verhaal van de onschuldige sms-jes vindt rammelen.
Een echt advies kan niemand je geven, jij bent zelf nu ook op een punt dat je nog geen beslissing kunt nemen. Er is nog veel te veel onduidelijkheid.
Wel vind ik het van heel erg weinig respect richting jou getuigen om toch door te gaan met sms verkeer. Feitelijk is dat het enige concrete wat je nu hebt.
Misschien is het wel goed voor je om een tijdje afstand te nemen van hem en te kijken welke gesprekken hieruit gaan volgen met hem. Duidelijk is, dat hij toch door heeft willen gaan met contacten met haar en daar had hij gewoon eerlijk over moeten zijn. Omdat hij hier niet eerlijk over geweest is, wordt het voor jou knap lastig om de rest van zijn verhalen nog te geloven. Hij heeft je vertrouwen wederom enorm gekwetst.
Waar ligt de grens in wat je moet accepteren? Dat is iets waar jij alleen een antwoord op kunt geven. Hij wil, net als jij, de veilige thuisbasis niet kwijt. Hij geeft alleen wel aan dat hij dit toch op een andere manier in wil richten dan jij en daar zul je toch goede gesprekken over moeten hebben.
@Hvj, vertrouwen is simpel vertrouwen. Daar zijn geen meerdere uitleggen voor mogelijk. Wanneer iemand zegt, onder welke condities dan ook, geen contact meer te hebben met iemand, dan zou dat ook zo moeten zijn. Zegt iemand onder dwang iets anders, dan heet dat gewoon liegen.
zondag 23 september 2007 om 13:40
Heel erg bedankt voor jullie reacties. Ze zijn lief, positief en geven me een echte steun in de rug. Ik ga hem ook een tijdje in zijn sop laten gaarkoken. De vorige keren was ik ook binnen een dag weer terug en nu dus even lekker niet. Godzijdank hebben we nog een huis in de stad waar ik nu even ben (decadent...ja, ik weet het...maar in zulke situatie wel handig;-))
maar ik moet jullie eerlijk vertellen dat ik me doodverveel helemaal alleen...haha...ik mis ons. Maar ik ben er ook nog! En dat is wat het zo lastig maakt.
Ik moet inderdaad goed nadenken over wat vertrouwen is, je hebt het prachtig verwoord houvanjezelf. Welk vertrouwen wil ik hebben? Onvoorwaardelijk denk ik dan...en dan is het idd onzin om hem iets te verbieden met daarop een sanctie (dan lijkt het net op: "ik hou van je, als je de vuilnisbakken buitenzet") of in dit geval: "als je geen contact met haar hebt"
Maar ik blijf het oneerlijk vinden dat ik iedere keer moet uitleggen wat ik wil en hoe ik het wil en dat ik hem moet controleren alsof hij een kleuter is. Porn heeft dat weer prachtig verwoord. Het is ook gewoon liegen. Hij wist ook wat de consequenties zouden zijn. En heeft willens en wetens wat we hebben ervoor in de waagschaal gelegd. Hoe duidelijk moet je dingen afspreken? Vergeet niet dat dit een voorwaarde was van mij om na de affaire die hij met haar heeft gehad door te gaan. Na vette therapie, pijn en ellende. Hoe veel kan een relatie hebben?
Leo, ik ga inderdaad afspreken met hem en hem met oplossingen laten komen. Het wordt een uitdaging voor me. Het is natuurlijk ook zijn verhaal en ik moet hem ook de kans geven om dat te vertellen. Ik heb ook mijn rol in dit verhaal en tja.....en weten hoe we dit gaan oplossen zou wel handig zijn. Ook voor de kids natuurlijk. Hij heeft nog geen contact met mij opgenomen, maar hij zal wel bedenken dat dat weinig zin heeft mij kennende...;-)
Vertrouwen is voor mij de basis van een relatie. Nu ga ik voor mezelf bedenken wat vertrouwen dan precies inhoudt. Een pracht van een levensles, waar ik eigenlijk wel weer dankbaar voor mag zijn dat je dat mag leren. And no pain, no gain....alleen soms mag het wel even wat minder hoor...;-)
Ik hou jullie op de hoogte,
Liefs en nogmaals bedankt,
Lynn
maar ik moet jullie eerlijk vertellen dat ik me doodverveel helemaal alleen...haha...ik mis ons. Maar ik ben er ook nog! En dat is wat het zo lastig maakt.
Ik moet inderdaad goed nadenken over wat vertrouwen is, je hebt het prachtig verwoord houvanjezelf. Welk vertrouwen wil ik hebben? Onvoorwaardelijk denk ik dan...en dan is het idd onzin om hem iets te verbieden met daarop een sanctie (dan lijkt het net op: "ik hou van je, als je de vuilnisbakken buitenzet") of in dit geval: "als je geen contact met haar hebt"
Maar ik blijf het oneerlijk vinden dat ik iedere keer moet uitleggen wat ik wil en hoe ik het wil en dat ik hem moet controleren alsof hij een kleuter is. Porn heeft dat weer prachtig verwoord. Het is ook gewoon liegen. Hij wist ook wat de consequenties zouden zijn. En heeft willens en wetens wat we hebben ervoor in de waagschaal gelegd. Hoe duidelijk moet je dingen afspreken? Vergeet niet dat dit een voorwaarde was van mij om na de affaire die hij met haar heeft gehad door te gaan. Na vette therapie, pijn en ellende. Hoe veel kan een relatie hebben?
Leo, ik ga inderdaad afspreken met hem en hem met oplossingen laten komen. Het wordt een uitdaging voor me. Het is natuurlijk ook zijn verhaal en ik moet hem ook de kans geven om dat te vertellen. Ik heb ook mijn rol in dit verhaal en tja.....en weten hoe we dit gaan oplossen zou wel handig zijn. Ook voor de kids natuurlijk. Hij heeft nog geen contact met mij opgenomen, maar hij zal wel bedenken dat dat weinig zin heeft mij kennende...;-)
Vertrouwen is voor mij de basis van een relatie. Nu ga ik voor mezelf bedenken wat vertrouwen dan precies inhoudt. Een pracht van een levensles, waar ik eigenlijk wel weer dankbaar voor mag zijn dat je dat mag leren. And no pain, no gain....alleen soms mag het wel even wat minder hoor...;-)
Ik hou jullie op de hoogte,
Liefs en nogmaals bedankt,
Lynn
dinsdag 25 september 2007 om 13:46
Beste Lynn,
Weet precies hoe je je voelt, ook mijn (ex)man ging vreemd (met mijn vriendin). Ik was op dat moment in verwachting van mijn jongste en koos er ook voor om te blijven, terwijl ik ook altijd zei, vreemdgaan is exit.
We hebben nog 3 jaar aangemodderd, ik kon het hem niet vergeven, die vrouw in kwestie zat ontzettend tussen ons te stoken, en ik was gewoon op, kon niet meer tegen de ruzies, verwijten, (valse)beloftes,en de pijn, het vertrouwen was volledig weg, en ik werd ontzettend achterdochtig.
We liggen nu in scheiding, en ik zal je zeggen, het is afschuwelijk voor mij en de kids, hij is nu met haar, en dat is ook heel moeilijk.
Maar er is nu rust bij mij in huis, en ik voel me zo veel beter ondanks alles.
Dus wat je ook besluit, ik wens je veel sterkte.
Weet precies hoe je je voelt, ook mijn (ex)man ging vreemd (met mijn vriendin). Ik was op dat moment in verwachting van mijn jongste en koos er ook voor om te blijven, terwijl ik ook altijd zei, vreemdgaan is exit.
We hebben nog 3 jaar aangemodderd, ik kon het hem niet vergeven, die vrouw in kwestie zat ontzettend tussen ons te stoken, en ik was gewoon op, kon niet meer tegen de ruzies, verwijten, (valse)beloftes,en de pijn, het vertrouwen was volledig weg, en ik werd ontzettend achterdochtig.
We liggen nu in scheiding, en ik zal je zeggen, het is afschuwelijk voor mij en de kids, hij is nu met haar, en dat is ook heel moeilijk.
Maar er is nu rust bij mij in huis, en ik voel me zo veel beter ondanks alles.
Dus wat je ook besluit, ik wens je veel sterkte.
dinsdag 25 september 2007 om 14:06
Wat een dilemma ik begrijp waar het vandaan komt,hier hebben we een soort gelijke situatie gehad,ook na vreemdgaan,ook met een bekende.
Het is de belofte die gebroken wordt
De alarmbellen die meteen afgaan,en je weer helemaal terugwerpen naar de tijd toen het bedrog speelde.
Je weet niet meer wat te denken en twijfels stapelen zich op.
Het ergst is innd je eigenwaarde,en de afspraaken die je zeker met jezelf hebt gemaakt(als het nog eens gebeurt trek ik een streep eronder)
Het gevecht met jezelf blijf ik of verlochen ik mezelf nu ook al als ik blijf.
Schuldgevoelens naar de kinderen,juist omdat je zo onzettend graag wilt dat je relatie werkt.
Niets is zo moeilijk als gebroken vertrouwen te herstellen.
Ik ben van mening dat onverwaardelijke lievde alleen kan bestaan als je alles kan acpeteren wat de ander doet.
Ik geloof niet in onverwaardelijke lievde met je partner(dan zou je echt ook van deze gevoelens die je nu hebt geen last hebben)dan zou je geen ego hebben.
Ik geloof in voor wat hoort wat,hoe krom dat ook klingt,maar zo werkt het nu eenmaal.
Ik denk dat je pas verder kan als je echt weet wat er speelt,.
Monogamie is niet natuurlijk,het is een keuze.
heel veel sterkte.
Het is de belofte die gebroken wordt
De alarmbellen die meteen afgaan,en je weer helemaal terugwerpen naar de tijd toen het bedrog speelde.
Je weet niet meer wat te denken en twijfels stapelen zich op.
Het ergst is innd je eigenwaarde,en de afspraaken die je zeker met jezelf hebt gemaakt(als het nog eens gebeurt trek ik een streep eronder)
Het gevecht met jezelf blijf ik of verlochen ik mezelf nu ook al als ik blijf.
Schuldgevoelens naar de kinderen,juist omdat je zo onzettend graag wilt dat je relatie werkt.
Niets is zo moeilijk als gebroken vertrouwen te herstellen.
Ik ben van mening dat onverwaardelijke lievde alleen kan bestaan als je alles kan acpeteren wat de ander doet.
Ik geloof niet in onverwaardelijke lievde met je partner(dan zou je echt ook van deze gevoelens die je nu hebt geen last hebben)dan zou je geen ego hebben.
Ik geloof in voor wat hoort wat,hoe krom dat ook klingt,maar zo werkt het nu eenmaal.
Ik denk dat je pas verder kan als je echt weet wat er speelt,.
Monogamie is niet natuurlijk,het is een keuze.
heel veel sterkte.
dinsdag 25 september 2007 om 15:28
Hoi Linn, wat een vreselijk moeilijke situatie..
Ik wilde alleen even reageren op je laatste vraag " wat is belangrijker onvoorwaardelijke liefde of mijn eigenwaarde". Ik ben het absoluut oneens met Sto ("eigenwaarde daar koop je op dit moment niets voor"). Je eigenwaarde is het enige wat niemand je kan afnemen als je dat niet toestaat.
Je eigenwaarde is je zelfrespect, het beeld dat je op emotioneel niveau van jezelf hebt.. dat is heel erg belangrijk vind ik. Dit bepaald in grote mate of je gelukkig bent te ja of te nee.
Wat ik me afvraag is in hoeverre jouw eigenwaarde bepaald wordt door je man en het (voor de buitenwereld ideale) leven wat jullie leiden...
Sterkte in ieder geval!
Ik wilde alleen even reageren op je laatste vraag " wat is belangrijker onvoorwaardelijke liefde of mijn eigenwaarde". Ik ben het absoluut oneens met Sto ("eigenwaarde daar koop je op dit moment niets voor"). Je eigenwaarde is het enige wat niemand je kan afnemen als je dat niet toestaat.
Je eigenwaarde is je zelfrespect, het beeld dat je op emotioneel niveau van jezelf hebt.. dat is heel erg belangrijk vind ik. Dit bepaald in grote mate of je gelukkig bent te ja of te nee.
Wat ik me afvraag is in hoeverre jouw eigenwaarde bepaald wordt door je man en het (voor de buitenwereld ideale) leven wat jullie leiden...
Sterkte in ieder geval!
donderdag 27 september 2007 om 11:33
Ik doe even een ander duit in het zakje en misschien speel ik daarmee wel bewust advocaat van de duivel....
TO, je klinkt als een krachtige, zelfbewuste intelligente vrouw. Als het ware zou een type als jij niemand nodig hoeven hebben. Vrouw van de wereld, zaken goed op orde en kinderen worden ook zonder hem wel groot!
Paar jaar geleden zet jij man tijdelijk in de 'wachtstand' vanwege een 'is-dit-alles' gevoel. Hij doet echter niet wat jij verwacht. Namelijk geduldig afwachten tot jij eruit bent. Nee, hij treft een vrouw in haar en zijn meest kwetsbare periode in het leven en vindt herkenning, waardering en respect. Eindelijk weer iemand die hém echt, publiekelijk nodig heeft!
Alles wat thuis al enige tijd ogenschijnlijk al niet meer aan de orde was.
Ik doe maar een gok hoor....
Maar heb jij alles wat je hier verteld ook met hem gedeeld? Dat je hem mist, dat je van hem houdt en dat het je alles waard is dat het weer goed komt tussen jullie?
Waarschijnlijk is dat de enige bevestiging en het belangrijke steuntje in de rug die hij nodig heeft! Om de rest van het leven samen met jou aan te gaan. Ik wed dat hij niks liever wilt.
TO, je klinkt als een krachtige, zelfbewuste intelligente vrouw. Als het ware zou een type als jij niemand nodig hoeven hebben. Vrouw van de wereld, zaken goed op orde en kinderen worden ook zonder hem wel groot!
Paar jaar geleden zet jij man tijdelijk in de 'wachtstand' vanwege een 'is-dit-alles' gevoel. Hij doet echter niet wat jij verwacht. Namelijk geduldig afwachten tot jij eruit bent. Nee, hij treft een vrouw in haar en zijn meest kwetsbare periode in het leven en vindt herkenning, waardering en respect. Eindelijk weer iemand die hém echt, publiekelijk nodig heeft!
Alles wat thuis al enige tijd ogenschijnlijk al niet meer aan de orde was.
Ik doe maar een gok hoor....
Maar heb jij alles wat je hier verteld ook met hem gedeeld? Dat je hem mist, dat je van hem houdt en dat het je alles waard is dat het weer goed komt tussen jullie?
Waarschijnlijk is dat de enige bevestiging en het belangrijke steuntje in de rug die hij nodig heeft! Om de rest van het leven samen met jou aan te gaan. Ik wed dat hij niks liever wilt.
donderdag 27 september 2007 om 11:40
Kom op zeg. Jullie hebben alles, huis, werk, kindertjes, relatie. Ik denk dat jij en je man dat beiden niet op willen geven. Maar de spanning van aandacht van een andere vrouw is nu eenmaal groot. Helemaal als je je in dat opzicht verwaarloosd voelt. Om dan meteen, zoals ik hierboven menigmaal bespeur, de man als grote boosdoener neer te zetten is van de gekke. Je kunt in een relatie nu eenmaal niet alles hebben. Wees blij met wat je hebt (ook een partner) maar laat elkaar een beetje vrij in doen en laten. Dat leeft wel zo relaxed.
donderdag 27 september 2007 om 13:00
"Laat elkaar een beetje vrij in doen en laten". Nou Willem, het verschil tussen een beetje vrij laten en toestaan dat iemand je belazert met een van je beste vrienden, lijkt me nogal wat...
"Om dan meteen de man als grote boosdoener neer te zetten is van de gekke", ja nee tuurlijk joh, je hebt gelijk, het is héél normaal om je geslachtsorgaan achterna te lopen, je partner te belazeren en dan te zeggen "ik voelde me een beetje verwaarloosd door jou"...
Als je niks zinnigs te melden hebt, hou dan alsjeblieft je mond zeg.
"Om dan meteen de man als grote boosdoener neer te zetten is van de gekke", ja nee tuurlijk joh, je hebt gelijk, het is héél normaal om je geslachtsorgaan achterna te lopen, je partner te belazeren en dan te zeggen "ik voelde me een beetje verwaarloosd door jou"...
Als je niks zinnigs te melden hebt, hou dan alsjeblieft je mond zeg.
vrijdag 28 september 2007 om 15:30
Hoi Lynn,
Ik ben heel erg benieuwd hoe het van de week verder is gegaan. Leef enorm met je mee. Heb je je man al weer gesproken, heeft hij weer contact met je gezocht en hebben jullie al goed kunnen praten? Of wil je even helemaal afstand en eerst zelf goed nadenken wat je met de situatie aan wilt en kunt.
Heel veel sterkte,
Groetjes Madam
Ik ben heel erg benieuwd hoe het van de week verder is gegaan. Leef enorm met je mee. Heb je je man al weer gesproken, heeft hij weer contact met je gezocht en hebben jullie al goed kunnen praten? Of wil je even helemaal afstand en eerst zelf goed nadenken wat je met de situatie aan wilt en kunt.
Heel veel sterkte,
Groetjes Madam
vrijdag 28 september 2007 om 15:47
Voor Lania
Als je op dit moment op je eigenwaarde blijft hameren verlies je de strijd.
Hoe denk je dat de eigenwaarde van haar man was toen ze even niet zo van hem gecharmeerd was.
Ben het eens met Willem, de man is niet altijd de spil van het probleem hoor.
Ook vrouwen zoeken bevestiging en zien thuis de sfeer ,"is dit het nou"
In Jip en Janneke taal: zij begon!
Als je op dit moment op je eigenwaarde blijft hameren verlies je de strijd.
Hoe denk je dat de eigenwaarde van haar man was toen ze even niet zo van hem gecharmeerd was.
Ben het eens met Willem, de man is niet altijd de spil van het probleem hoor.
Ook vrouwen zoeken bevestiging en zien thuis de sfeer ,"is dit het nou"
In Jip en Janneke taal: zij begon!
vrijdag 28 september 2007 om 16:36
Ik heb het idee dat hier vrij veel sympathie is voor de man, enkel en alleen omdat TO zich presenteert als een sterke vrouw.
Als zij een thuisblijfmoeder was geweest die 4 jaar geleden door alle drukte met de kids even wat minder aandacht voor haar man had gehad, dan had niemand gezegd dat "zij was begonnen", en dat ze maar eens moet kijken wat haar eigen aandeel is in het toenmalige en huidige gedrag van haar man. Of sterker nog, dat ze dat dus maar misschien moet accepteren. Dan was iedereen over elkaar heen gebuiteld om te zeggen dat ze die lul maar moest dumpen, omdat hij zich niet aan de afspraak heeft gehouden. En dus gewoon onbetrouwbaar is.
Alleen omdat iemand een sterke vrouw is in woord en gedachte, met een mooie eigen carriere, geeft een man nog geen goede reden om dan maar zijn misschien gekwetste ego met wat aandacht van elders op te krikken (no pun intended)!
Maar ja, ik vind dat TO dus wel boos mag zijn over de sms'jes, die de grenzen die zij eerder samen hebben gesteld overschreiden (en die grenzen (geen contact meer) lijken mij ook superredelijk). Maar dat doet ze zonder meteen hysterisch met de scheidingspapieren te zwaaien, zij biedt haar man, en zichzelf!, de ruimte om tot een oplossing te komen. Dat vind ik heel erg goed.
Als zij een thuisblijfmoeder was geweest die 4 jaar geleden door alle drukte met de kids even wat minder aandacht voor haar man had gehad, dan had niemand gezegd dat "zij was begonnen", en dat ze maar eens moet kijken wat haar eigen aandeel is in het toenmalige en huidige gedrag van haar man. Of sterker nog, dat ze dat dus maar misschien moet accepteren. Dan was iedereen over elkaar heen gebuiteld om te zeggen dat ze die lul maar moest dumpen, omdat hij zich niet aan de afspraak heeft gehouden. En dus gewoon onbetrouwbaar is.
Alleen omdat iemand een sterke vrouw is in woord en gedachte, met een mooie eigen carriere, geeft een man nog geen goede reden om dan maar zijn misschien gekwetste ego met wat aandacht van elders op te krikken (no pun intended)!
Maar ja, ik vind dat TO dus wel boos mag zijn over de sms'jes, die de grenzen die zij eerder samen hebben gesteld overschreiden (en die grenzen (geen contact meer) lijken mij ook superredelijk). Maar dat doet ze zonder meteen hysterisch met de scheidingspapieren te zwaaien, zij biedt haar man, en zichzelf!, de ruimte om tot een oplossing te komen. Dat vind ik heel erg goed.
vrijdag 28 september 2007 om 18:50
Sto, ik begrijp niet goed wat de eigenwaarde van de man ertoe doet van de ontrouw destijds. Mogelijk heeft hij zijn eigenwaarde wat op willen vijzelen met de ontrouw van destijds, maar wie zijn billen brandt moet op de blaren zitten.
Ben trouwens ook wel benieuwd hoe het met je is Linn. Of je al tot een gesprek met je man gekomen bent en hoe je je nu voelt. Ik vind overigens wel dat je je niet als sterke vrouw presenteert hier,maar als een vrouw die zich oprecht afvraagt of haar keuze om direct weg te gaan en haar belofte van destijds gestand te doen wel de juiste is.
Ben trouwens ook wel benieuwd hoe het met je is Linn. Of je al tot een gesprek met je man gekomen bent en hoe je je nu voelt. Ik vind overigens wel dat je je niet als sterke vrouw presenteert hier,maar als een vrouw die zich oprecht afvraagt of haar keuze om direct weg te gaan en haar belofte van destijds gestand te doen wel de juiste is.
vrijdag 28 september 2007 om 19:02
[quote]:
Sto, ik begrijp niet goed wat de eigenwaarde van de man ertoe doet van de ontrouw destijds. Mogelijk heeft hij zijn eigenwaarde wat op willen vijzelen met de ontrouw van destijds, dat weet ik wel zeker, wat ik mij goed kan voorstellen , ieder mens wil zich geliefd en bewonderd voelen door degene waar je voor gekozen hebt toch
maar wie zijn billen brandt moet op de blaren zitten.
Dat geld dus voor beide partijen
Ik ben ook benieuwd hoe het nu gaat.
geen nieuws goed nieuws denk ik.
Sto, ik begrijp niet goed wat de eigenwaarde van de man ertoe doet van de ontrouw destijds. Mogelijk heeft hij zijn eigenwaarde wat op willen vijzelen met de ontrouw van destijds, dat weet ik wel zeker, wat ik mij goed kan voorstellen , ieder mens wil zich geliefd en bewonderd voelen door degene waar je voor gekozen hebt toch
maar wie zijn billen brandt moet op de blaren zitten.
Dat geld dus voor beide partijen
Ik ben ook benieuwd hoe het nu gaat.
geen nieuws goed nieuws denk ik.
vrijdag 28 september 2007 om 19:11
Ik zou ermee kappen. Eén keer is voor mij al teveel, daarom heb ik ook ooit een relatie verbroken. Twéé keer is echt absoluut een no-no. Iemand die dat doet, doet het ook een derde keer.
En het vertrouwen krijg je nooit meer terug.
Klaar, over, uit. Probeer een vriendschappelijke relatie op te bouwen omwille van de kinderen, en ga je eigen weg. Dat doet pijn. Maar een derde keer (en die komt er!) doet nog veel meer pijn!
En het vertrouwen krijg je nooit meer terug.
Klaar, over, uit. Probeer een vriendschappelijke relatie op te bouwen omwille van de kinderen, en ga je eigen weg. Dat doet pijn. Maar een derde keer (en die komt er!) doet nog veel meer pijn!
vrijdag 28 september 2007 om 20:59
[quote]:
[quote]:
Sto, ik begrijp niet goed wat de eigenwaarde van de man ertoe doet van de ontrouw destijds. Mogelijk heeft hij zijn eigenwaarde wat op willen vijzelen met de ontrouw van destijds, dat weet ik wel zeker, wat ik mij goed kan voorstellen , ieder mens wil zich geliefd en bewonderd voelen door degene waar je voor gekozen hebt toch
maar wie zijn billen brandt moet op de blaren zitten.
Dat geld dus voor beide partijen
Maar dat is toch al een gepasseerd station, ze zijn samen in relatietherapie gegaan. Hij heeft alleen een belofte aan haar moeten doen en dat is geen contact meer hebben met haar. En die heeft hij gebroken.
[quote]:
Sto, ik begrijp niet goed wat de eigenwaarde van de man ertoe doet van de ontrouw destijds. Mogelijk heeft hij zijn eigenwaarde wat op willen vijzelen met de ontrouw van destijds, dat weet ik wel zeker, wat ik mij goed kan voorstellen , ieder mens wil zich geliefd en bewonderd voelen door degene waar je voor gekozen hebt toch
maar wie zijn billen brandt moet op de blaren zitten.
Dat geld dus voor beide partijen
Maar dat is toch al een gepasseerd station, ze zijn samen in relatietherapie gegaan. Hij heeft alleen een belofte aan haar moeten doen en dat is geen contact meer hebben met haar. En die heeft hij gebroken.
