Relaties
alle pijlers
Erg onzeker als het om vriendschappen gaat
donderdag 21 december 2023 om 13:42
Ik heb besloten om het hele bericht te verwijderen omdat ik merk dat er maar door een enkeling mijn bericht wordt geïnterpreteerd zoals ik het bedoelt heb. Dat is niet handig. Nu wordt er één zin voornamelijk geciteerd en uit zijn verband getrokken. Mijn vriendschappen bestaan absoluut niet alleen door het feit dat ik opdring. Dat heb ik niet gezegd. Dat is een copingstijl wat zich over de tijd, in bepaalde situaties, ontwikkeld heeft. Logisch gezien mijn achtergrond.
Ik zal 'm anders insteken. Ik vind het zelf nogal onbegrijpelijk als je vriendinnen die je +15 jaar kent, laat vallen omdat ze (in mijn geval klein jaar) uit beeld zijn omdat je ziek bent. Dat maakt mij erg onzeker omdat ik niet in mijn hoofd haal om iemand te laten vallen die ziek is. Ik geef om de mensen met wie ik omga (anders ga ik niet met je om) en heb niet zo last van mijn ego. Dat merk ik ook wel aan sommige reacties hieronder, dat je een vriendin laat vallen 'omdat ze geen positieve energie' afgeeft (joh, nogal logisch als iemand met zichzelf in de knoei zit). Ik vind dat egoïstisch en getuigd van weinig empathie. Heb je zelf ooit de vraag gesteld: "Hoe zou ik het vinden als vrienden, waarvan je dacht dat je ze kon vertrouwen, je als een baksteen laten vallen omdat je ziek bent?" In plaats van dat je als gezond persoon per se gewin uit de vriendschap moet halen, kan je je ook afvragen wat je voor een ander kan doen. En daarbij hoef je je totaal niet jezelf weg te cijferen. Je kan er ook samen over praten wat voor beide werkt en verwachtingen uitspreken. Depressie is mega ingrijpend en is erg voor de persoon die eronder lijdt. Voor de omgeving is het niet fijn, maar zij zijn niet het slachtoffer. Ik weet wel dat, als je laat zien dat je iemand accepteert ook in de huidige hoedanigheid, iemand écht op kan fleuren. Laat zien dat ze op je kunnen vertrouwen is de sleutel om eruit te klimmen (+ een beetje geduld).
Zoals Sauntara zegt, de meeste mensen zijn oppervlakkig omdat ze geen levens veranderde situaties hebben meegemaakt. Burn-out/depressie wordt nog steeds vrij hard veroordeeld. En met de opkomende individualistische maatschappij, ben ik bang dat dat alleen maar erger wordt.
Ik zal mijn vraag dus anders insteken. Ondanks dat ik mijn relatie met mijn goede vriendin erg waardeer en koester, blijf ik in het algemeen onzeker over vriendschappen. En juist wat ik in het verleden heb meegemaakt, vind ik het daarom des te moeilijker om ergens te gaan sporten, vrijwilligerswerk oid te doen. Ik wéét dat het mij goed gaat doen (want ik vind het fijn om onder de mensen te zijn), maar ik ben bang om afgewezen/gepest te worden. Zeker nu dat ik nog depressief ben weegt dat heel zwaar. Als ik merk dat mensen afstand van mij nemen omdat ik depressief ben, lijdt ik daar écht onder. Dat gaat door merg en been. Ik merk dat ik het eigenlijk niet alleen kan.
Zijn mensen die zich hierin herkennen? En hoe hebben jullie dat aangepakt?
Achteraf gezien had dit topic beter bij psyche gekund, maar hij staat nu al hier
Ik zal 'm anders insteken. Ik vind het zelf nogal onbegrijpelijk als je vriendinnen die je +15 jaar kent, laat vallen omdat ze (in mijn geval klein jaar) uit beeld zijn omdat je ziek bent. Dat maakt mij erg onzeker omdat ik niet in mijn hoofd haal om iemand te laten vallen die ziek is. Ik geef om de mensen met wie ik omga (anders ga ik niet met je om) en heb niet zo last van mijn ego. Dat merk ik ook wel aan sommige reacties hieronder, dat je een vriendin laat vallen 'omdat ze geen positieve energie' afgeeft (joh, nogal logisch als iemand met zichzelf in de knoei zit). Ik vind dat egoïstisch en getuigd van weinig empathie. Heb je zelf ooit de vraag gesteld: "Hoe zou ik het vinden als vrienden, waarvan je dacht dat je ze kon vertrouwen, je als een baksteen laten vallen omdat je ziek bent?" In plaats van dat je als gezond persoon per se gewin uit de vriendschap moet halen, kan je je ook afvragen wat je voor een ander kan doen. En daarbij hoef je je totaal niet jezelf weg te cijferen. Je kan er ook samen over praten wat voor beide werkt en verwachtingen uitspreken. Depressie is mega ingrijpend en is erg voor de persoon die eronder lijdt. Voor de omgeving is het niet fijn, maar zij zijn niet het slachtoffer. Ik weet wel dat, als je laat zien dat je iemand accepteert ook in de huidige hoedanigheid, iemand écht op kan fleuren. Laat zien dat ze op je kunnen vertrouwen is de sleutel om eruit te klimmen (+ een beetje geduld).
Zoals Sauntara zegt, de meeste mensen zijn oppervlakkig omdat ze geen levens veranderde situaties hebben meegemaakt. Burn-out/depressie wordt nog steeds vrij hard veroordeeld. En met de opkomende individualistische maatschappij, ben ik bang dat dat alleen maar erger wordt.
Ik zal mijn vraag dus anders insteken. Ondanks dat ik mijn relatie met mijn goede vriendin erg waardeer en koester, blijf ik in het algemeen onzeker over vriendschappen. En juist wat ik in het verleden heb meegemaakt, vind ik het daarom des te moeilijker om ergens te gaan sporten, vrijwilligerswerk oid te doen. Ik wéét dat het mij goed gaat doen (want ik vind het fijn om onder de mensen te zijn), maar ik ben bang om afgewezen/gepest te worden. Zeker nu dat ik nog depressief ben weegt dat heel zwaar. Als ik merk dat mensen afstand van mij nemen omdat ik depressief ben, lijdt ik daar écht onder. Dat gaat door merg en been. Ik merk dat ik het eigenlijk niet alleen kan.
Zijn mensen die zich hierin herkennen? En hoe hebben jullie dat aangepakt?
Achteraf gezien had dit topic beter bij psyche gekund, maar hij staat nu al hier
zonderl wijzigde dit bericht op 22-12-2023 14:37
Reden: Verkeerde interpretatie
Reden: Verkeerde interpretatie
89.29% gewijzigd
donderdag 21 december 2023 om 16:07
Je hangt je eigenwaarde op aan vriendschappen.
Mensen voelen haarfijn aan dat ze gebruikt worden. En dan stopt het weer voor hun. Want mensen willen vriendschap op basis van dezelfde interesses, normen en waarden of ideeen. Niet als kapstok voor eigenwaarde.
Leer om contacten op te doen zonder dat je afhankelijk wordt. Bijvoorbeeld in projectvorm. Of bij een vereniging of sportclub. Waar jij en anderen interesse in hetzelfde hebben. Waar je elkaar wekelijks ziet zonder verplichtingen daar buiten.
Mensen voelen haarfijn aan dat ze gebruikt worden. En dan stopt het weer voor hun. Want mensen willen vriendschap op basis van dezelfde interesses, normen en waarden of ideeen. Niet als kapstok voor eigenwaarde.
Leer om contacten op te doen zonder dat je afhankelijk wordt. Bijvoorbeeld in projectvorm. Of bij een vereniging of sportclub. Waar jij en anderen interesse in hetzelfde hebben. Waar je elkaar wekelijks ziet zonder verplichtingen daar buiten.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
donderdag 21 december 2023 om 16:22
Ik weet niet zo goed wat 'op een positieve manier opdringen' is maar het klinkt niet zo relaxed als dat bij mij gedaan zou worden. Ik denk dat je idd je eigenwaarde aan die mensen ophangt en daar veel teveel verwachtingen bij hebt. Zelf schreef je ook dat je iets mist/hebt gemist. Ik denk -zeker als je in een dorp woont- dat dit misschien niet allemaal jouw slag mensen zijn.
Ben het eens met Doreia, ga dingen doen waar jij gelukkig wordt, zoals hobby's, clubjes en verenigingen. Dan vind je vanzelf gelijkgestemden. En misschien zullen dat in eerste instantie vooral kennissen zijn, dat is ook oke. Je zelfvertrouwen bouw je niet op door veel vrienden, maar door te doen waar je gelukkig van wordt. Afhankelijkheid van contacten moet je niet willen, en mensen voelen aan hun water dat dat de reden is waarom je contact wilt.
Ik denk ook dat je nu je 29 bent zult merken dat vriendschappen veranderen. Veel mensen van rond de 30 stichtten een gezin, hebben banen en relaties. Ze hebben minder tijd en maken andere keuzes. Dus de draad weer oppakken van toen je 20-25 was, dat is gewoon niet realistisch. Het is normaal dat je in de dertigers fase minder vriendschappen overhoudt omdat mensen kiezen voor kwalitatieve vrienden, en niet kwantitatief. De tijd die ze overhebben, willen ze doorbrengen met een selectiever gezelschap.
Ben het eens met Doreia, ga dingen doen waar jij gelukkig wordt, zoals hobby's, clubjes en verenigingen. Dan vind je vanzelf gelijkgestemden. En misschien zullen dat in eerste instantie vooral kennissen zijn, dat is ook oke. Je zelfvertrouwen bouw je niet op door veel vrienden, maar door te doen waar je gelukkig van wordt. Afhankelijkheid van contacten moet je niet willen, en mensen voelen aan hun water dat dat de reden is waarom je contact wilt.
Ik denk ook dat je nu je 29 bent zult merken dat vriendschappen veranderen. Veel mensen van rond de 30 stichtten een gezin, hebben banen en relaties. Ze hebben minder tijd en maken andere keuzes. Dus de draad weer oppakken van toen je 20-25 was, dat is gewoon niet realistisch. Het is normaal dat je in de dertigers fase minder vriendschappen overhoudt omdat mensen kiezen voor kwalitatieve vrienden, en niet kwantitatief. De tijd die ze overhebben, willen ze doorbrengen met een selectiever gezelschap.
donderdag 21 december 2023 om 16:28
Ik denk ook dat het, helaas, voor de meeste mensen lastig is om echt langdurig in close vriendschap te blijven met iemand die zo lang in depressie zit. Bedoel dit niet lullig, want het lijkt mij ook echt heel vervelend om depressie mee te maken en (mede) daardoor ook vriendschappen te zien verwateren. De meeste mensen kunnen en willen best een tijdje zorgzaam en oprecht geinteresseerd zijn, maar vervallen uiteindelijk ook weer in patronen, handelingen of sociale contacten waar zaken makkelijker zijn, leuker zijn of meer energie geven.
.
donderdag 21 december 2023 om 16:40
Dit denk ik ook wel. Hoe rottig dat ook is. Ook wel eens een vriendin gehad die een aantal jaar allerlei moeilijkheden had. Daardoor haakte zij vaak af. In het begin bleven we haar vragen, maar na een jaar of 2 werd dat minder. Toen zij na 5 jaar weer terug was, wilde zij alles oppakken alsof de tijd 5 jaar had stil gestaan, terwijl er in ons leven en in de dynamiek veel veranderd was. Hoe lastig ook, dat kost ook tijd en energie om weer opnieuw af te stemmen (als dat al lukt).Jesco schreef: ↑21-12-2023 16:28Ik denk ook dat het, helaas, voor de meeste mensen lastig is om echt langdurig in close vriendschap te blijven met iemand die zo lang in depressie zit. Bedoel dit niet lullig, want het lijkt mij ook echt heel vervelend om depressie mee te maken en (mede) daardoor ook vriendschappen te zien verwateren. De meeste mensen kunnen en willen best een tijdje zorgzaam en oprecht geinteresseerd zijn, maar vervallen uiteindelijk ook weer in patronen, handelingen of sociale contacten waar zaken makkelijker zijn, leuker zijn of meer energie geven.
Het klinkt overigens wel alsof je veel vriendschappen hebt en aangaat. Dat is wel positief toch?
donderdag 21 december 2023 om 16:41
Het klinkt niet gelijkwaardig. Jouw uitgangspunt is: je kunt niet om me heen, ik dwing je tot contact en omdat ik dat op een positieve manier doe mag je dat niet weigeren en er niets vervelends van vinden. Plus, ik heb jullie allemaal nodig omdat ik anders mezelf niets waard vind.
Dat wringt bij mensen. In eerste instantie hebben ze het misschien niet zo door, maar uiteindelijk breekt dat toch op. Ik denk dat je echt heel erg moet gaan focussen op een gezonde eigenwaarde, zolang je dat niet voor elkaar hebt vrees ik dat het zich zal blijven herhalen.
Geniet van de paar echte connecties die je hebt en help die niet om zeep door daar extra druk op te leggen vanuit je lage zelfbeeld.
Dat wringt bij mensen. In eerste instantie hebben ze het misschien niet zo door, maar uiteindelijk breekt dat toch op. Ik denk dat je echt heel erg moet gaan focussen op een gezonde eigenwaarde, zolang je dat niet voor elkaar hebt vrees ik dat het zich zal blijven herhalen.
Geniet van de paar echte connecties die je hebt en help die niet om zeep door daar extra druk op te leggen vanuit je lage zelfbeeld.
donderdag 21 december 2023 om 16:41
donderdag 21 december 2023 om 17:41
Snap wel hoor dat dit het éen en ander bij jou triggert.Hoe anderen ons behandelen heeft vaak ook invloed op ons gevoel van eigenwaarde vooral als we herhaaldelijk te maken krijgen met situaties waarin we worden afgewezen of gewoon naar worden behandeld.
Toch zul je een manier moeten vinden om het gedrag van anderen niet langer te internaliseren. Praat je al met iemand?
Dat “op een leuke manier opdringen”klinkt als een trauma-reactie en zou ik gewoon helemaal mee stoppen. Focus je op de fijne vriendschappen die je wel hebt.Dat is ook lang niet voor iedereen weggelegd.
Succes!
Toch zul je een manier moeten vinden om het gedrag van anderen niet langer te internaliseren. Praat je al met iemand?
Dat “op een leuke manier opdringen”klinkt als een trauma-reactie en zou ik gewoon helemaal mee stoppen. Focus je op de fijne vriendschappen die je wel hebt.Dat is ook lang niet voor iedereen weggelegd.
Succes!
donderdag 21 december 2023 om 17:57
Opdringen is per definitie niet leuk. Ik kan me echter heel goed voorstellen dat het een logische reactie is als je vriendschappen heel erg mist. Het klinkt alleen wel alsof je je vastklampt aan mensen en heel erg wanhopig vrienden wil zijn, dat stoot mensen vooral af. Dan voelen mensen niet dat je bij ze wil zijn omdat je hén leuk vindt, maar vooral omdat je angstig bent om niemand te hebben. Dat kan voor hen onoprecht aanvoelen.
Ik snap overigens wel waar je doorheen gaat, ik ben zelf langdurig ziek geweest en ben de meeste van mijn vrienden daardoor kwijtgeraakt en heb daarnaast ook een pestverleden. Ik heb daar EMDR voor gehad en dat helpt wel om minder getriggerd te worden als mensen afhaken. Die vriendschap is dan niet 'meant to be'. Ik heb intussen geleerd dat dat oké is.
De meeste mensen hebben trouwens maar één of twee echte vrienden die er door dik en dun zijn, als ze die al hebben. Het is niet heel normaal om 20 goede vrienden te hebben, ik heb geleerd dat dat vaker 'feestvrienden' zijn, mensen om leuke dingen mee te doen. Maar dat zijn eigenlijk nooit de mensen bij wie je echt met je ellende terechtkunt.
Ik snap overigens wel waar je doorheen gaat, ik ben zelf langdurig ziek geweest en ben de meeste van mijn vrienden daardoor kwijtgeraakt en heb daarnaast ook een pestverleden. Ik heb daar EMDR voor gehad en dat helpt wel om minder getriggerd te worden als mensen afhaken. Die vriendschap is dan niet 'meant to be'. Ik heb intussen geleerd dat dat oké is.
De meeste mensen hebben trouwens maar één of twee echte vrienden die er door dik en dun zijn, als ze die al hebben. Het is niet heel normaal om 20 goede vrienden te hebben, ik heb geleerd dat dat vaker 'feestvrienden' zijn, mensen om leuke dingen mee te doen. Maar dat zijn eigenlijk nooit de mensen bij wie je echt met je ellende terechtkunt.
donderdag 21 december 2023 om 18:23
Dit.S-Groot schreef: ↑21-12-2023 16:41Het klinkt niet gelijkwaardig. Jouw uitgangspunt is: je kunt niet om me heen, ik dwing je tot contact en omdat ik dat op een positieve manier doe mag je dat niet weigeren en er niets vervelends van vinden. Plus, ik heb jullie allemaal nodig omdat ik anders mezelf niets waard vind.
Dat wringt bij mensen. In eerste instantie hebben ze het misschien niet zo door, maar uiteindelijk breekt dat toch op. Ik denk dat je echt heel erg moet gaan focussen op een gezonde eigenwaarde, zolang je dat niet voor elkaar hebt vrees ik dat het zich zal blijven herhalen.
Geniet van de paar echte connecties die je hebt en help die niet om zeep door daar extra druk op te leggen vanuit je lage zelfbeeld.
En wat Jesco zegt ook. Ruim 2,5 jaar in een zware depressie. Dat is afschuwelijk voor jou, dat gun je niemand. Maar ik vind het niet zo vreemd dat vriendschappen daar mogelijk op stuklopen. Je moet wel echt heel close met iemand zijn, wil een vriendschap dat overleven. Daar oordeel je hard over, en dat is vanuit jouw situatie begrijpelijk, maar realistisch gezien is dat gewoon hoe zoiets gaat. Jij hebt er ruim twee jaar niet kunnen zijn, ook geen contact kunnen onderhouden. Wat is er dan nog over als basis van de vriendschap?
donderdag 21 december 2023 om 19:10
Ik weet natuurlijk helemaal niet hoe jij nu in de omgang bent, maar een (voorheen heel goede) vriendin van mij is herstellende van een depressie en behoorlijk veranderd. Niet op een positieve manier. Ik doe mijn best om de vriendschap vol te houden in de hoop dat het een fase is, maar daar twijfel ik wel aan. Ze vind zelf dat ze nu veel vrijer is en veel meer van zichzelf kan laten zien, dit betekent in de praktijk dat ze overal enorm negatief over spreekt. Over de wereld, over politiek, over andere vrouwen...ik vind dat heel moeilijk.
donderdag 21 december 2023 om 19:55
De beste vriendschap die je kunt sluiten is in eerste instantie echt met jezelf.
Als je innerlijk werk gaat doen en gaat werken aan selfcare en selflove dan haal je de validatie meer bij jezelf vandaan en minder bij anderen. Dit blijkt met name door de moeite die je moet doen om vriendschappen te sluiten. Vriendschap is altijd gebaseerd op geven en ontvangen.
Als jij 'push' energie hebt of hebt gehad, dan duw je met die energie mensen van je af. Dan kom je op anderen te behoeftig over. Je beschrijft je gedrag als 'op een leuke manier opdringerig'. Veel mensen vinden dit geen leuke manier om een vriendschap aan te gaan of te behouden.
Niet leuk om aan te kijken, maar wel goed om bij jezelf naar binnen te gaan en te begrijpen waar die needyness vandaan komt. Vaak zijn dit verwonde delen van jezelf en innerlijke blokkades die pijn veroorzaken en die je kunt gaan leren helen.
Een ander kun je niet afdwingen om met jou om te gaan , omdat een vriendschap altijd van twee kanten komt Wanneer je minder pusherig overkomt dan voelen mensen dit in jouw energie. Dit nodigt hopelijk uit om nieuwsgierig te zijn naar jou.
Als je innerlijk werk gaat doen en gaat werken aan selfcare en selflove dan haal je de validatie meer bij jezelf vandaan en minder bij anderen. Dit blijkt met name door de moeite die je moet doen om vriendschappen te sluiten. Vriendschap is altijd gebaseerd op geven en ontvangen.
Als jij 'push' energie hebt of hebt gehad, dan duw je met die energie mensen van je af. Dan kom je op anderen te behoeftig over. Je beschrijft je gedrag als 'op een leuke manier opdringerig'. Veel mensen vinden dit geen leuke manier om een vriendschap aan te gaan of te behouden.
Niet leuk om aan te kijken, maar wel goed om bij jezelf naar binnen te gaan en te begrijpen waar die needyness vandaan komt. Vaak zijn dit verwonde delen van jezelf en innerlijke blokkades die pijn veroorzaken en die je kunt gaan leren helen.
Een ander kun je niet afdwingen om met jou om te gaan , omdat een vriendschap altijd van twee kanten komt Wanneer je minder pusherig overkomt dan voelen mensen dit in jouw energie. Dit nodigt hopelijk uit om nieuwsgierig te zijn naar jou.
donderdag 21 december 2023 om 19:58
Je bent er heel erg mee bezig of ze jou willen en daar zijn al jouw voelhoorns op gericht. Ik zou zelf bepalen wat ik ging doen met mijn vrije uur en daar iemand als gezelschap bij uitnodigen die je leuk vindt - op dat moment. Of het nu een vriendin is of een nieuwe kennis.
Dan moet het maar zoals het kan
donderdag 21 december 2023 om 20:39
Mensen zijn geen solitaire wezens. Je kunt niet van iemand verwachten dat ze in isolatie zelfvertrouwen en eigenwaarde opbouwt. Daar hebben we positieve contacten en connecties met andere mensen voor nodig. We zijn tot in de kern van ons wezen afhankelijk van elkaar. Dat we dat massaal ontkennen is een van de grote ziektes van de moderne maatschappij.Doreia* schreef: ↑21-12-2023 16:07Je hangt je eigenwaarde op aan vriendschappen.
Mensen voelen haarfijn aan dat ze gebruikt worden. En dan stopt het weer voor hun. Want mensen willen vriendschap op basis van dezelfde interesses, normen en waarden of ideeen. Niet als kapstok voor eigenwaarde.
Leer om contacten op te doen zonder dat je afhankelijk wordt. Bijvoorbeeld in projectvorm. Of bij een vereniging of sportclub. Waar jij en anderen interesse in hetzelfde hebben. Waar je elkaar wekelijks ziet zonder verplichtingen daar buiten.
donderdag 21 december 2023 om 20:47
TheReigningCat schreef: ↑21-12-2023 20:39Mensen zijn geen solitaire wezens. Je kunt niet van iemand verwachten dat ze in isolatie zelfvertrouwen en eigenwaarde opbouwt. Daar hebben we positieve contacten en connecties met andere mensen voor nodig. We zijn tot in de kern van ons wezen afhankelijk van elkaar. Dat we dat massaal ontkennen is een van de grote ziektes van de moderne maatschappij.
Waar beweert iemand dat precies? TO heeft een vriend, familie en minimaal een goede vriendin. Wat is daar 'in isolatie' aan? Beetje realisme is wel handig vind ik.
donderdag 21 december 2023 om 20:55
Ik heb een soortgelijke ervaring. Ik raakte depressief en contact met vrienden was niet mogelijk. Ik nam contact met ze op om aan te geven dat het weer beter ging. Uiteindelijk tot de conclusie gekomen dat mijn leven gevoelsmatig stil was komen te staan, maar dat van mijn vrienden verder ging. 80% daarvan spreek ik niet meer. We deelden niet langer dezelfde interesses, doordat mijn depressie levensveranderd was. Meer dan de helft van de Nederlanders zijn oppervlakkig, wat imho betekent dat ze geen levensveranderde situaties hebben meegemaakt. Ze hebben niet de ervaring die jij hebt en kunnen daarom kortzichtig reageren. Dat zegt begrijpelijk meer over hun dan over jou. Jij hebt iets wat zij niet begrijpen. Voor de rest ben ik het eens met wat Doreira zegt. Probeer vooruit te kijken en koester de vriendschappen die je nog wel hebt.
donderdag 21 december 2023 om 21:15
Eens met hierboven. En waarom is je vriend en vriendin niet goed genoeg voor nu? Het lijkt me goed dat je tijd neemt om de beste versie van jezelf te ontdekken en om in je eigen ik te geloven.S-Groot schreef: ↑21-12-2023 16:41Het klinkt niet gelijkwaardig. Jouw uitgangspunt is: je kunt niet om me heen, ik dwing je tot contact en omdat ik dat op een positieve manier doe mag je dat niet weigeren en er niets vervelends van vinden. Plus, ik heb jullie allemaal nodig omdat ik anders mezelf niets waard vind.
Dat wringt bij mensen. In eerste instantie hebben ze het misschien niet zo door, maar uiteindelijk breekt dat toch op. Ik denk dat je echt heel erg moet gaan focussen op een gezonde eigenwaarde, zolang je dat niet voor elkaar hebt vrees ik dat het zich zal blijven herhalen.
Geniet van de paar echte connecties die je hebt en help die niet om zeep door daar extra druk op te leggen vanuit je lage zelfbeeld.
Ik wilde je wel vertellen dat het lastig is om een vriendschap te onderhouden met iemand dat aan veel depressies lijdt. Een vriendin van mij heeft dit ook. Ik ben er altijd voor haar en laat haar niet vallen maar het negatieve sfeer want dat is echt voelbaar moet ik beperken om mezelf te beschermen. Ook zij heeft een laag zelfbeeld wat geregeld te sprake komt of dat je dat merkt uit haar daden. Het liefst schud ik haar wakker en spreek haar streng toe om op te houden en anders moet denken. Maar daar zit het probleem. Ze weet niet hoe je dat moet doen en verschuilt zich in een slachtoffer rol. En legt toch onbewust veel bij anderen neer.
Na paar jaar staat ze op de wachtlijst voor een behandeling. Ik hoop dat ze open staat om de strijd aan te gaan met haar zelf. Ze zal het zelf moeten gaan doen.
Ze heeft ook momenten wanneer het gezellig is hoor. Vaak is dat wel als ik haar niet zo vaak zie. Ik neem dus bewust soms afstand. En dat bevalt me prima.
Toen ik vaak contact had met haar heb ik me wel eens afgevraagd of dit is wat ik wil. Maar ben blij dat ik een middenweg heb gevonden. Als ik haar zou vragen zou ze me meer willen zien. Ik denk niet dat ze naast haar eigen issues het vermogen heeft om zich voor te stellen hoe het voor anderen kan zijn. En dat kan ik haar totaal niet kwalijk nemen. Ze heeft genoeg aan haar zelf.
Dit legt misschien wel weer hoe het kan zijn van de andere kant in een soort gelijke situatie. Ik weet hoe ik er mee om moet gaan. Maar vele lopen er toch voor weg. Wat sommigen vriendinnen hebben gedaan.
Ik vind het wel rot voor je dat je het gevoel hebt dat je altijd anders bent geweest en dat je je eenzaam voelt. Probeer vooral te focussen op je vriend en vriendin. Zij zijn alles wat je nodig bent en meer hoeft niet!
donderdag 21 december 2023 om 22:28
Op mij komt het nogal veeleisend over. Zowel de hoeveelheid vrienden die je nodig meent te hebben, het tempo waarin een vriendschap zich moet ontwikkelen en de gewenste intensiteit van die vriendschap.
Nieuwe vrienden in februari en het is nu al niet meer goed genoeg? Ik doe er al gauw een jaartje of vier over om een nieuwe vriendschap op te bouwen.
Eén vriendin met wie je een ‘onwijs hechte’ vriendschap hebt en bij wie je jezelf kan zijn? Knijp in je handjes, zou ik denken, dat heeft lang niet iedereen.
Niks mis met een beetje oppervlakkige gezelligheid met mensen die nooit hechte vriendinnen zullen worden. Vraag niet meteen alles van iemand.
En je onderschat hoe zwaar het is om met een depressieve vriend of vriendin contact te houden.
Nieuwe vrienden in februari en het is nu al niet meer goed genoeg? Ik doe er al gauw een jaartje of vier over om een nieuwe vriendschap op te bouwen.
Eén vriendin met wie je een ‘onwijs hechte’ vriendschap hebt en bij wie je jezelf kan zijn? Knijp in je handjes, zou ik denken, dat heeft lang niet iedereen.
Niks mis met een beetje oppervlakkige gezelligheid met mensen die nooit hechte vriendinnen zullen worden. Vraag niet meteen alles van iemand.
En je onderschat hoe zwaar het is om met een depressieve vriend of vriendin contact te houden.
donderdag 21 december 2023 om 22:57
Ik zou vooral kijken naar welke vrienden je energie geven en een bezoek niet als werken voelt. En daar je energie in steken. Sinds ik dat doe heb ik het mezelf een stuk makkelijker en overzichtelijker gemaakt. Na tien jaar weet je van een persoon nog welk gevoel diegene je gaf maar kun je je weinig gesprekken woordelijk herinneren. je houdt soms onbewust veel contacten vast omdat je bijvoorbeeld een gedeeld verleden hebt, samen op de basisschool zat, ooit samen studeerde of om het gevoel te hebben ergens bij te horen. Ik merk dat mensen die veel vrienden en kennissen hebben vaak verzuipen in alle verwachtingen en eisen die bij die contacten komen kijken en nergens echt tijd in stoppen. Vaak kunnen ze geen nee zeggen of voelen ze zich schuldig als ze niet alle apps beantwoorden. Als jij 1 hele goede vriendin hebt doe je het al heel goed. Ik heb ook maar twee goede vriendinnen en een lat relatie maar ben van nature een solitair persoon. Dat speelt ook mee. Soms heb je ook een beeld dat je spontaan en outgoing moet zijn terwijl dat niet bij je aard past. Allemaal dingen om mee te nemen in wat je nou eigenlijk echt zoekt in vriendschappen.
vrijdag 22 december 2023 om 00:30
Ik snap je behoefte aan vrienden, verbinding, gezelligheid om je heen. Bij een groep willen horen.
Ik denk dat dat heel menselijk is.
Wel denk ik dat je verschillende vriendschappen hebt op verschillende niveaus en 'met verschillende raakvlakken':
Een stap-vriendengroep, het voetbalteam, de shop-vriendin, de diepe-gesprekken-vriendin.
Er zijn weinig vrienden waarbij het op alle punten matcht.
Het hielp mij wel heel erg om dit te beseffen.
Die stap-vriendengroep, dat is meestal niet de groep die blijft bij een depressie (even gechargeerd). De shop-vriendin zal na een half jaartje ook verder gaan, want jullie gemeenschappelijke ding vervalt.
Das lastig. Hun leven gaat door.
En als je terug wil komen is de rol die jij had misschien al opgevuld. Of de verbinding is weg omdat zij verder gegaan zijn en jij dat gemist hebt.
Dat kun je niet afdwingen.
Sterker nog, dat zou je niet eens moeten willen.
In gesprek over de vriendschap, brieven schrijven, afspraken opdringen. Dat is smeken om liefde en aandacht, geen vriendschap herstellen.
Ik begrijp dat je tijdens een depressie weinig kunt bieden, en regelmatig 'wegvalt' van de radar.
Zijn er kennissen (uit die nieuwe vriendengroep) waarmee je een gemeenschappelijk iets hebt dat je wel energie oplevert?
Ik noem bv iemand die van wandelen houdt.
Is goed voor je depressie, want je komt nog eens buiten en aan beweging, je hebt een stok achter de deur om je bed uit te komen, en als je tijdens het wandelen beetje neutraal en niet te diep kletst is het wsl win win.
Kan je dan een maand niet, dan is het niet raar om na een maand nog eens te zeggen 'zin in een wandeldate?' (maar, nee of geen interesse dan ook loslaten).
Wat mij opvalt is dat mensen die positieve energie uitstralen vaak veel vrienden hebben.
Mensen die makkelijk en gezellig in de omgang zijn.
Ik ben uit mezelf niet zo. Maar probeer wel af te kijken wat het nu is dat die ander zo prettig en aantrekkelijk maakt en ervan te leren.
Ik vind het wel oprecht ontzettend rot voor je.
Een depressie is kut, eenzaam, zwart en uitzichtloos.
Je kunt elk sprankje licht, liefde, vriendschap gebruiken dan. Ik snap dat deze afwijzingen zesdubbelhard aankomen.
Heb je eigenlijk hulp? Therapie ofzo?
Heb je dit wel eens daar besproken?
Soms geeft het ook veel inzicht om uit te zoeken welke behoefte je probeert te vervullen met die vriendschap.
(Ik heb een onvervulbare behoefte aan erkenning, mogen bestaan, liefde en zorg. Nu ik dat weet, probeer ik daar juist in mijn vriendschappen niets van te verwachten. Dat is hun taak niet namelijk.)
Ik denk dat dat heel menselijk is.
Wel denk ik dat je verschillende vriendschappen hebt op verschillende niveaus en 'met verschillende raakvlakken':
Een stap-vriendengroep, het voetbalteam, de shop-vriendin, de diepe-gesprekken-vriendin.
Er zijn weinig vrienden waarbij het op alle punten matcht.
Het hielp mij wel heel erg om dit te beseffen.
Die stap-vriendengroep, dat is meestal niet de groep die blijft bij een depressie (even gechargeerd). De shop-vriendin zal na een half jaartje ook verder gaan, want jullie gemeenschappelijke ding vervalt.
Das lastig. Hun leven gaat door.
En als je terug wil komen is de rol die jij had misschien al opgevuld. Of de verbinding is weg omdat zij verder gegaan zijn en jij dat gemist hebt.
Dat kun je niet afdwingen.
Sterker nog, dat zou je niet eens moeten willen.
In gesprek over de vriendschap, brieven schrijven, afspraken opdringen. Dat is smeken om liefde en aandacht, geen vriendschap herstellen.
Ik begrijp dat je tijdens een depressie weinig kunt bieden, en regelmatig 'wegvalt' van de radar.
Zijn er kennissen (uit die nieuwe vriendengroep) waarmee je een gemeenschappelijk iets hebt dat je wel energie oplevert?
Ik noem bv iemand die van wandelen houdt.
Is goed voor je depressie, want je komt nog eens buiten en aan beweging, je hebt een stok achter de deur om je bed uit te komen, en als je tijdens het wandelen beetje neutraal en niet te diep kletst is het wsl win win.
Kan je dan een maand niet, dan is het niet raar om na een maand nog eens te zeggen 'zin in een wandeldate?' (maar, nee of geen interesse dan ook loslaten).
Wat mij opvalt is dat mensen die positieve energie uitstralen vaak veel vrienden hebben.
Mensen die makkelijk en gezellig in de omgang zijn.
Ik ben uit mezelf niet zo. Maar probeer wel af te kijken wat het nu is dat die ander zo prettig en aantrekkelijk maakt en ervan te leren.
Ik vind het wel oprecht ontzettend rot voor je.
Een depressie is kut, eenzaam, zwart en uitzichtloos.
Je kunt elk sprankje licht, liefde, vriendschap gebruiken dan. Ik snap dat deze afwijzingen zesdubbelhard aankomen.
Heb je eigenlijk hulp? Therapie ofzo?
Heb je dit wel eens daar besproken?
Soms geeft het ook veel inzicht om uit te zoeken welke behoefte je probeert te vervullen met die vriendschap.
(Ik heb een onvervulbare behoefte aan erkenning, mogen bestaan, liefde en zorg. Nu ik dat weet, probeer ik daar juist in mijn vriendschappen niets van te verwachten. Dat is hun taak niet namelijk.)
vrijdag 22 december 2023 om 09:39
Wat een onzin weer. Uit je duim gezogen percentage, kortzichtige conclusie en het zegt helemaal niet meer over de ander dan over jou, het zegt minstens nét zoveel over jezelf namelijk.
vrijdag 22 december 2023 om 09:42
vrijdag 22 december 2023 om 09:46
Dat schreef ik dan ook niet.TheReigningCat schreef: ↑21-12-2023 20:39Mensen zijn geen solitaire wezens. Je kunt niet van iemand verwachten dat ze in isolatie zelfvertrouwen en eigenwaarde opbouwt. Daar hebben we positieve contacten en connecties met andere mensen voor nodig. We zijn tot in de kern van ons wezen afhankelijk van elkaar. Dat we dat massaal ontkennen is een van de grote ziektes van de moderne maatschappij.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
