Relaties
alle pijlers
Ergeren jullie je wel eens aan mensen?
zaterdag 26 mei 2007 om 20:41
Ik erger me ontzettend snel aan andere mensen. En vervolgens erger ik me dan weer aan mezelf vanwege al die negatieve energie die er op dat moment in mij zit. Ik besef heel goed dat mijn ergernissen de wereld niet mooier maken.
Als het gaat om duidelijk aanwijsbare dingen (iemand dringt voor, rookt in een niet-roken ruimte) zeg ik daar wat van en is het daarmee voor mezelf klaar. Dat zijn heldere situaties.
Moeilijker wordt het als mensen gedrag vertonen waar ik 'allergisch' voor ben. Die allergie zegt trouwens minstens net zoveel over mijzelf als over die anderen. Mijn avond kan bijvoorbeeld flink verpest worden door iemand die het hoogste woord heeft zonder ook maar een moment te luisteren naar anderen. Of juist door mensen die alles maar prima vinden en nooit duidelijk een mening over iets hebben. Of mensen die alles heel erg langzaam doen........... Dan gaat het bij mij helemaal kriebelen, ik word er zelfs een beetje bozig van. In zulke situaties zeg ik niets, maar ondertussen zit ik me er wel aan te ergeren.
Ik bewonder mensen die zulke dingen (iedereen zal zo zijn eigen allergieen hebben) niet lijken te zien en gewoon hun eigen plan trekken. Of mensen die met gevoel voor humor hier even een opmerking over kunnen maken en het dan zelf kwijt zijn. Of mensen die ik ieder ander mens iets moois kunnen zien.
Hoe doen jullie dat? Ergeren jullie je uberhaupt wel eens aan mensen?
Als het gaat om duidelijk aanwijsbare dingen (iemand dringt voor, rookt in een niet-roken ruimte) zeg ik daar wat van en is het daarmee voor mezelf klaar. Dat zijn heldere situaties.
Moeilijker wordt het als mensen gedrag vertonen waar ik 'allergisch' voor ben. Die allergie zegt trouwens minstens net zoveel over mijzelf als over die anderen. Mijn avond kan bijvoorbeeld flink verpest worden door iemand die het hoogste woord heeft zonder ook maar een moment te luisteren naar anderen. Of juist door mensen die alles maar prima vinden en nooit duidelijk een mening over iets hebben. Of mensen die alles heel erg langzaam doen........... Dan gaat het bij mij helemaal kriebelen, ik word er zelfs een beetje bozig van. In zulke situaties zeg ik niets, maar ondertussen zit ik me er wel aan te ergeren.
Ik bewonder mensen die zulke dingen (iedereen zal zo zijn eigen allergieen hebben) niet lijken te zien en gewoon hun eigen plan trekken. Of mensen die met gevoel voor humor hier even een opmerking over kunnen maken en het dan zelf kwijt zijn. Of mensen die ik ieder ander mens iets moois kunnen zien.
Hoe doen jullie dat? Ergeren jullie je uberhaupt wel eens aan mensen?
zaterdag 26 mei 2007 om 22:12
Weet je hoe dat komt?? Omdat wij gewoonweg perfect zijn... :D
Ik herken het ook, kan me ook ontzettend aan van alles en nog wat ergeren. Totdat een vriend me erop attent maakte dat ik ook niet perfect ben (huh??) en het leven en laten leven is. Als ik me nu aan iets of iemand erger ga ik hem/haar uit de weg of als dat niet lukt probeer ik ook de positieve dingen aan iemand te zien.
Ik herken het ook, kan me ook ontzettend aan van alles en nog wat ergeren. Totdat een vriend me erop attent maakte dat ik ook niet perfect ben (huh??) en het leven en laten leven is. Als ik me nu aan iets of iemand erger ga ik hem/haar uit de weg of als dat niet lukt probeer ik ook de positieve dingen aan iemand te zien.
zaterdag 26 mei 2007 om 22:17
Ik heb het dan weer niet zo snel. Beetje afhankelijk van mijn bui. De week voor ik ongesteld moet worden of als ik heel erg gestressed ben m.a.w. als ik niet op mijn best ben. Dan lijkt het wel of iedereen erop uit is om precies die actie te ondernemen die bij mij kwaad bloed zet. Dan heb ik de meest verschrikkelijke gedachtes in mijn hoofd. Gelukkig zet ik die niet in daden om. Ik probeer dan maar om mezelf te lachen want aan mezelf erger ik me natuurlijk nooooooooooooit
zaterdag 26 mei 2007 om 22:25
Wel grappig dat je zelf al zegt dat het ook veel over jezelf zegt. Dat waar jij allergisch voor bent is namelijk (volgens een bepaalde theorie) teveel van jouw uitdaging. Dus in plaats van je te ergeren, is het misschien leuk om dit eens door te lezen. Wie weet doe je er je voordeel mee en kan je zelfs nog wat leren van de mensen waar je je aan ergert. ;)
zaterdag 26 mei 2007 om 22:32
Haha, daar moest ik dus ook aan denken toen ik haar stukje las. Heb dit ook al in diverse trainingen gehad maar het moet wel onderhouden worden want het vervaagt vaak weer in de hectiek van het dagelijkse bestaan. Bedankt voor de link, ga het gelijk maar weer eens op mezelf toepassen. Jij ook Zennnnn?
zondag 27 mei 2007 om 00:16
Ik irriteer me dagelijks aan mensen: op mijn werk, familie, in mijn woonomgeving, bij de Albert Hein, op de school van mijn kids en ga zo maar door. Ook in mijn vriendenkring... maar zoals ik me aan hen erger, zullen ze zich ook aan mij ergeren.
Hoort er gewoon bij, denk ik dan... Niemand is perfect en iedereen heeft zo zijn plus en minpunten. Leven en laten leven, toch?
Over roken kan ik me goed voorstellen, trouwens. Ik rook zelf alleen 's avonds (nu even, door omstandigheden meer dan normaal); maar een niet-roker met mijn verslaving opzadelen, nee... zou ik niet snel doen. Kan me goed voorstellen dat een niet roker niet in mijn rook wil zitten.
Kortom; ik erger me ook dagelijks, maar merk wel dat ik daar vooral me zelf mee heb. Daarom is het beter de lol ervan in te zien, hetgeen je irriteert.
Hoort er gewoon bij, denk ik dan... Niemand is perfect en iedereen heeft zo zijn plus en minpunten. Leven en laten leven, toch?
Over roken kan ik me goed voorstellen, trouwens. Ik rook zelf alleen 's avonds (nu even, door omstandigheden meer dan normaal); maar een niet-roker met mijn verslaving opzadelen, nee... zou ik niet snel doen. Kan me goed voorstellen dat een niet roker niet in mijn rook wil zitten.
Kortom; ik erger me ook dagelijks, maar merk wel dat ik daar vooral me zelf mee heb. Daarom is het beter de lol ervan in te zien, hetgeen je irriteert.
zondag 27 mei 2007 om 05:34
Het begrip allergie komt ook uit die theorie. Ik ken dat via mijn werk, heb er over gelezen, spellen mee gedaan. Er is zo een spel waarmee je inderdaad via kaartjes leggen in de vier kwadranten meer inzicht krijgt in jezelf. Allemaal heel leerzaam, maar ik merk dat het toepassen in de praktijk vaak nog niet makkelijk is. Ik schiet toch snel weer in de 'irritatie mode'.
Zuss, ik geloof niet dat ik een ongezellig type ben. Zelfs als ik me erger namelijk, besef ik heel goed dat het probleem bij mij ligt. Ik probeer niemand te veranderen en maak op mijn manier echt van elke situatie het beste. Ben toch wel positief ingesteld, onder dit alles.
Onverdraagzaam (au!)? Misschien. Hoewel ik wel heeeeel erg leef volgens 'leven en laten leven'. Het zijn alleen bepaalde karaktertrekken in mensen die bij mij iets negatiefs losmaken.
Het helpt inderdaad wel om te bedenken dat er ook mensen zijn die zich op precies dezelfde manier aan mij ergeren. Dat is een goede.
Zuss, ik geloof niet dat ik een ongezellig type ben. Zelfs als ik me erger namelijk, besef ik heel goed dat het probleem bij mij ligt. Ik probeer niemand te veranderen en maak op mijn manier echt van elke situatie het beste. Ben toch wel positief ingesteld, onder dit alles.
Onverdraagzaam (au!)? Misschien. Hoewel ik wel heeeeel erg leef volgens 'leven en laten leven'. Het zijn alleen bepaalde karaktertrekken in mensen die bij mij iets negatiefs losmaken.
Het helpt inderdaad wel om te bedenken dat er ook mensen zijn die zich op precies dezelfde manier aan mij ergeren. Dat is een goede.
zondag 27 mei 2007 om 10:00
Ik heb ook een lange periode mij aan vanalles en nog wat kunnen ergeren. Totdat een collega van mij - die mij aardig kon corrigeren zonder dat ik er pissig om werd - tegen mij zei: 'schat, erger je niet, verwonder je slechts' (een oerhollands gezegde). Het duurde even voordat ik ook echt dit gezegde kon naleven maar het lukt mij nu wel en ik erger mij dus ook gewoon niet meer aan anderen. Natuurlijk kan ik nog wel eens zeer verbaasd c.q. verwonderd zijn over het gedrag van anderen maar het 'raakt' me niet meer en dat is wat ik wilde bereiken. Geeft een stuk minder stress!
zondag 27 mei 2007 om 21:41
zondag 27 mei 2007 om 21:48
Gelukkig heb ik het me ergeren aan anderen al heel lang geleden achter me gelaten. Ik moet zeggen dat je leven er een stuk leuker op wordt als je niet op anderen zit te letten.
Je aan anderen zitten ergeren is nogal een domme bezigheid.
Je aan anderen zitten ergeren is nogal een domme bezigheid.
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
zondag 27 mei 2007 om 21:54
zondag 27 mei 2007 om 22:01
Als niet meegaan in ergeren, niet positief is, weet ik het ook niet meer. En een mening is niet hetzelfde als een oordeel. Mensen die zich snel en vaak ergeren, zijn nu eenmaal niet de meest verdraagzame mensen.
Ik erger me met name aan mensen die klef doen in het openbaar. Vandaag nog, in de trein. Al dat gesmak en die geluiden en dat gefrunnik. Dan zou ik er het liefst (lekker onverdraagzaam) bovenop timmeren.
zondag 27 mei 2007 om 22:21
Menen jullie dat nu echt? Kan je echt niet iets zien of horen waar van jij denkt 'dat zou ik nooit doen' of 'dat vind ik vervelend als mensen dat doen' en het vervolgens negeren?
Wat moet dat ontzettend vervelend zijn. Ik zou me doodergeren aan mezelf :D
Wat moet dat ontzettend vervelend zijn. Ik zou me doodergeren aan mezelf :D
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
zondag 27 mei 2007 om 22:33
Ik erger me alleen aan mensen die niet doorlopen als je in de stad/winkel loopt....
oh en trouwens, toen ik vanmiddag even langs mn werk moest, was er een collega (die ik verder niet ken) en die was echt overdreven blij....zo'n typje die altijd aandacht wil en geen minuut stil kan zijn (ik vind het altijd een beetje "nep" overkomen) aan dat soort mensen kan ik me wel een klein beetje ergeren....maar ik probeer gewoon niet naar ze te luisteren...uiteindelijk schiet je er nix mee op
oh en trouwens, toen ik vanmiddag even langs mn werk moest, was er een collega (die ik verder niet ken) en die was echt overdreven blij....zo'n typje die altijd aandacht wil en geen minuut stil kan zijn (ik vind het altijd een beetje "nep" overkomen) aan dat soort mensen kan ik me wel een klein beetje ergeren....maar ik probeer gewoon niet naar ze te luisteren...uiteindelijk schiet je er nix mee op
