Relaties
alle pijlers
Ergeren jullie je wel eens aan mensen?
zaterdag 26 mei 2007 om 20:41
Ik erger me ontzettend snel aan andere mensen. En vervolgens erger ik me dan weer aan mezelf vanwege al die negatieve energie die er op dat moment in mij zit. Ik besef heel goed dat mijn ergernissen de wereld niet mooier maken.
Als het gaat om duidelijk aanwijsbare dingen (iemand dringt voor, rookt in een niet-roken ruimte) zeg ik daar wat van en is het daarmee voor mezelf klaar. Dat zijn heldere situaties.
Moeilijker wordt het als mensen gedrag vertonen waar ik 'allergisch' voor ben. Die allergie zegt trouwens minstens net zoveel over mijzelf als over die anderen. Mijn avond kan bijvoorbeeld flink verpest worden door iemand die het hoogste woord heeft zonder ook maar een moment te luisteren naar anderen. Of juist door mensen die alles maar prima vinden en nooit duidelijk een mening over iets hebben. Of mensen die alles heel erg langzaam doen........... Dan gaat het bij mij helemaal kriebelen, ik word er zelfs een beetje bozig van. In zulke situaties zeg ik niets, maar ondertussen zit ik me er wel aan te ergeren.
Ik bewonder mensen die zulke dingen (iedereen zal zo zijn eigen allergieen hebben) niet lijken te zien en gewoon hun eigen plan trekken. Of mensen die met gevoel voor humor hier even een opmerking over kunnen maken en het dan zelf kwijt zijn. Of mensen die ik ieder ander mens iets moois kunnen zien.
Hoe doen jullie dat? Ergeren jullie je uberhaupt wel eens aan mensen?
Als het gaat om duidelijk aanwijsbare dingen (iemand dringt voor, rookt in een niet-roken ruimte) zeg ik daar wat van en is het daarmee voor mezelf klaar. Dat zijn heldere situaties.
Moeilijker wordt het als mensen gedrag vertonen waar ik 'allergisch' voor ben. Die allergie zegt trouwens minstens net zoveel over mijzelf als over die anderen. Mijn avond kan bijvoorbeeld flink verpest worden door iemand die het hoogste woord heeft zonder ook maar een moment te luisteren naar anderen. Of juist door mensen die alles maar prima vinden en nooit duidelijk een mening over iets hebben. Of mensen die alles heel erg langzaam doen........... Dan gaat het bij mij helemaal kriebelen, ik word er zelfs een beetje bozig van. In zulke situaties zeg ik niets, maar ondertussen zit ik me er wel aan te ergeren.
Ik bewonder mensen die zulke dingen (iedereen zal zo zijn eigen allergieen hebben) niet lijken te zien en gewoon hun eigen plan trekken. Of mensen die met gevoel voor humor hier even een opmerking over kunnen maken en het dan zelf kwijt zijn. Of mensen die ik ieder ander mens iets moois kunnen zien.
Hoe doen jullie dat? Ergeren jullie je uberhaupt wel eens aan mensen?
zondag 27 mei 2007 om 23:19
Ik heb twee oren die ik vol kan stoppen met twee oordopjes, zodat ik me heerlijk kan terugtrekken met mijn eigen muziek:). Daarbij heb ik ook nog twee ogen die ik kan sluiten. Ergeren is verspilde energie. Mocht ik me onverhoopt toch ergeren, spreek ik mezelf toe: "Pas aan wat je kan veranderen en pas je aan aan wat je niet kan veranderen". Je hebt helaas niet invloed op alles en iedereen.
maandag 28 mei 2007 om 00:21
maandag 28 mei 2007 om 02:22
Ik erger me niet zo snel aan mensen, wel als ze bijv. heel langzaam zijn in het verkeer, of met hun kar voor me in de winkel. In de winkel zeg ik dan heel vriendelijk; "con permiso", maar in het verkeer toeter ik erop los. Dat is een heerlijke uitlaatklep. :D
Ik erger me ook best wel aan mensen die nogal kort door de bocht reageren, zoals onze Zuss hier demonstreert. Hoewel ik om haar inmiddels meer moet lachen. Het is ook een kwestie van wennen aan een persoon, vind ik. Als je iemand wat beter kent, ga je zo´n eigenschap juist als een beetje sympathiek zien. Zo van; die is nou eenmaal zo.
Waar ik me hier op het forum aan erger, is verder het superioriteitsgevoel wat bepaalde mensen kennelijk voelen, als ze andere forummers kompleet tot de grond toe affikken en uitschelden, al dan niet anoniem.
Ik erger me ook best wel aan mensen die nogal kort door de bocht reageren, zoals onze Zuss hier demonstreert. Hoewel ik om haar inmiddels meer moet lachen. Het is ook een kwestie van wennen aan een persoon, vind ik. Als je iemand wat beter kent, ga je zo´n eigenschap juist als een beetje sympathiek zien. Zo van; die is nou eenmaal zo.
Waar ik me hier op het forum aan erger, is verder het superioriteitsgevoel wat bepaalde mensen kennelijk voelen, als ze andere forummers kompleet tot de grond toe affikken en uitschelden, al dan niet anoniem.
maandag 28 mei 2007 om 05:09
Haha Sto, ik bedacht me direct na het openen van het topic dat ik het beter 'mens erger je niet' had kunnen noemen. Je hebt helemaal gelijk.
Iedereen die zegt dat ergernissen aan andere mensen verspilde energie is, heeft gelijk. Absoluut. Het leven is inderdaad te kort om met zulke dingen bezig te zijn.
Maar bij mij gaat dat blijkbaar niet vanzelf. Ik moet er net als Olli beschreef wel moeite voor doen het te houden bij verwonderen ipv ergeren. Ik herken me niet in de schrijvers die zeggen zich graag en vol overgave te ergeren. En er zelfs van te genieten. Ik heb dat niet. Ik denk, net als Zuss, dat het leven zonder ergernis er een stuk leuker op wordt.
Maar het blijft moeilijk. Dit weekend weer. Met 2 andere dames was ik uit eten en naar de film (Pirates of the Carebian, iets te veel stunts naar mijn smaak maar wat is Johnny Depp toch ge-wel-dig...) en 1 dame was de hele avond chagerijnig. Het eten was niet goed, ze was moe, weet ik veel. De 7 zinnen die ze gezegd heeft die avond waren allemaal negatief. Ik ergerde me daaraan. Ze zal best een reden hebben, prima dat ze een off-avond heeft, maar probeer er in ieder geval iets van te maken! Mijn ergernis was uiteraard totaal verspilde energie. Zij werd er niet vrolijker van, en ikzelf ook niet. Gelukkig heb ik toch een leuke avond gehad!
Ik ga gewoon verder met proberen me wat minder te ergeren. Weg met die negatieve energie!!
Iedereen die zegt dat ergernissen aan andere mensen verspilde energie is, heeft gelijk. Absoluut. Het leven is inderdaad te kort om met zulke dingen bezig te zijn.
Maar bij mij gaat dat blijkbaar niet vanzelf. Ik moet er net als Olli beschreef wel moeite voor doen het te houden bij verwonderen ipv ergeren. Ik herken me niet in de schrijvers die zeggen zich graag en vol overgave te ergeren. En er zelfs van te genieten. Ik heb dat niet. Ik denk, net als Zuss, dat het leven zonder ergernis er een stuk leuker op wordt.
Maar het blijft moeilijk. Dit weekend weer. Met 2 andere dames was ik uit eten en naar de film (Pirates of the Carebian, iets te veel stunts naar mijn smaak maar wat is Johnny Depp toch ge-wel-dig...) en 1 dame was de hele avond chagerijnig. Het eten was niet goed, ze was moe, weet ik veel. De 7 zinnen die ze gezegd heeft die avond waren allemaal negatief. Ik ergerde me daaraan. Ze zal best een reden hebben, prima dat ze een off-avond heeft, maar probeer er in ieder geval iets van te maken! Mijn ergernis was uiteraard totaal verspilde energie. Zij werd er niet vrolijker van, en ikzelf ook niet. Gelukkig heb ik toch een leuke avond gehad!
Ik ga gewoon verder met proberen me wat minder te ergeren. Weg met die negatieve energie!!
dinsdag 29 mei 2007 om 18:53
Haha, je naam is eigenlijk al een tip voor je denk ik Zennnn.... probeer wat meer Zennnn te ZIJN! :P Het is heel herkenbaar hoor, die ergernis en negatieve energie. Ik merk bij mezelf dat het vaak is in tijden dat ik gestressed ben. Soms merk ik dat ik heel erg kritisch ben op alles en iedereen en dan erger ik me aan mezelf dat ik me zo erger, en dan besef ik ineens dat ik zo doe omdat ik me gestressed voel. Dan probeer ik me te ontspannen. Een vriendin van me is een super positief ingesteld persoon. Als zij mensen ziet die zich ergeren of die bot doen of onvriendelijk denkt ze: die is niet happy, en daar kijkt ze dan eerder met mededogen naar dan geërgerd (hoe ZEN!).
Als je zoals bij die vriendin merkt dat ze zo negatief doet, heb je dan niet de neiging om haar te vragen of het wel goed met haar gaat? Misschien als je het gesprek aan was gegaan, was ze vast ontdooid, was zij van haar stress afgeweest, zich anders op gaan stellen en hadden jullie allemaal een leuke avond kunnen hebben....?
Als je zoals bij die vriendin merkt dat ze zo negatief doet, heb je dan niet de neiging om haar te vragen of het wel goed met haar gaat? Misschien als je het gesprek aan was gegaan, was ze vast ontdooid, was zij van haar stress afgeweest, zich anders op gaan stellen en hadden jullie allemaal een leuke avond kunnen hebben....?
dinsdag 29 mei 2007 om 19:11
Ik erger mij ontzettend aan mijn ongeduld jegens mensen die mij niet begrijpen, die ik wel 20 keer hetzelfde moet uitleggen (in steeds kinderlijker bewoordingen). En dan nog zeggen ze regelmatig "Jij bedoelt dit of dat...blablabla..." Neeeeeeen! Als ik dat bedoel dan zeg ik dat wel! Leg mij geen woorden in de mond, sloom dom persoon! En dat vind ik nou zo ergerlijk aan mijzelf...:(
