Relaties
alle pijlers
Geen zin meer in je ouders
dinsdag 17 juli 2007 om 12:43
Het zijn je ouders, maar soms kom je op een punt dat je beter af bent zonder hen, dan met. Je wilt ze niet meer zien. Aan de andere kant, het blijven je ouders. Al heb je zoveel pijn opgelopen, je blijft, zij het soms onbewust, loyaal.
Heb je ook wel eens geen zin meer in je ouders?
Internetredactie/Jannine
Heb je ook wel eens geen zin meer in je ouders?
Internetredactie/Jannine
dinsdag 17 juli 2007 om 13:00
dinsdag 17 juli 2007 om 13:02
Tuurlijk heb ik wel eens problemen gehad met mijn ouders. Vooral toen ik wat jonger was maar dat waren gewoon de normale puber probleempjes. Nu ik op mezelf woon heb ik het idee dat onze band nog sterker is geworden.Ik ben heelblij dat mijn ouders mijn ouders zijn en ik mis ze ook heel erg nu ze 4 weken in Zuid Afrika zitten. Nee, ik zou echt niet zonder mijn lieve pappie en mammie kunnen ;)
dinsdag 17 juli 2007 om 13:05
"Geen zin meer in je ouders", wat toch weer een lekker lichtvoetige formulering voor een ontzettend pijnlijke situatie. Ik heb mijn vader de afgelopen 10 jaar 1 keer gezien, 2 x gemaild en 1 x gebeld, dat laatste om hem te vertellen dat er iemand overleden was. Dat laatste is me zo slecht bevallen, dat ik sinds die tijd de sterfgevallen door mijn broertje laat doorgeven.
Maar het was niet zo dat ik op een dag opstond en dacht: he get, ik heb even helemaal geen zin meer in die man... ik ga maar eens een leukere vader uitzoeken bij Ikea.
Maar het was niet zo dat ik op een dag opstond en dacht: he get, ik heb even helemaal geen zin meer in die man... ik ga maar eens een leukere vader uitzoeken bij Ikea.
dinsdag 17 juli 2007 om 13:09
Natuurlijk heb ik wel problemen met mijn ouders gehad en heb natuurlijk ook nog wel. Maar met mijn moeder heb ik een hele hechte band, ze is er altijd voor ons en ik kan met haar overal over praten. Met mijn biologische vader heb ik geen contact meer. Na een hele pijnlijke ontmoeting na 16 jaar wil ik geen contact meer en daar begin ik nu vrede mee te krijgen. Mijn "stief"vader is daarentegen een van de meest belangrijke mensen in mijn leven. Ik woon al een paar jaar niet meer bij hem in huis doordat hij van mijn moeder is gescheiden. Maar desondanks bellen we elkaar regelmatig en zie ik hem sowieso twee keer per week. Ik ben heel dankbaar dat ik zo'n sterke band heb met mijn ouders. Voor mij is dit ook heel waardevol, als ik zie hoe mensen in hun omgeving naar hun ouders kijken ben ik blij dat ik dit heb.
dinsdag 17 juli 2007 om 13:12
Wat een belachelijke vraagstelling, geen zin meer.
We hebben het over mensen niet over vodde die je wegdoet wanneer het je niet meer bevalt.
Het zijn je ouders het blijven je ouders, en ouders zijn niet perfect dat is namelijk MENSELIJK.
Mensen maken fouten en van fouten leer je, niemand is perfect en zeker ouders niet maar met vallen op opstaan leer je.
De band met je ouders is niet iets waar je je even aan onttrekt wanneer je er geen zin in hebt.
We hebben het over mensen niet over vodde die je wegdoet wanneer het je niet meer bevalt.
Het zijn je ouders het blijven je ouders, en ouders zijn niet perfect dat is namelijk MENSELIJK.
Mensen maken fouten en van fouten leer je, niemand is perfect en zeker ouders niet maar met vallen op opstaan leer je.
De band met je ouders is niet iets waar je je even aan onttrekt wanneer je er geen zin in hebt.
dinsdag 17 juli 2007 om 13:16
dinsdag 17 juli 2007 om 13:20
ik heb ruim tien jaar geen contact met mijn vader gehad. keer op keer teleurstelling en ellende op gegeven moment had ik er inderdaad geen zin meer in, om iedere keer de emotionele klappen te vangen.
afgelopen december is hij overleden aan zijn alcoholisme
het is lastig om te accepteren hoe de zaken gegaan zijn en om een verlies van iemand te verwerken die je al jaren kwijt was.
afgelopen december is hij overleden aan zijn alcoholisme
het is lastig om te accepteren hoe de zaken gegaan zijn en om een verlies van iemand te verwerken die je al jaren kwijt was.
dinsdag 17 juli 2007 om 13:20
dinsdag 17 juli 2007 om 13:21
mijn moeder heeft een heel zwaar huwelijk achter de rug met mn stiefvader.. ze was 10 jaar met hem.. van mn 8ste tot en met 18ste.. voor mij was het ook hel. a. omdat mn stiefvader de grootste tirran was b. mijn moeder heel erg leunde op mij en haar emoties rond dat huwelijk.
daarna is mijn ma 10 jaar alleen geweest.. nou ik heb nog nooit zoveel ruzies gehad met haar.. ze voelde zich vreselijk alleen.. gaf iedereen ook mij en mn broer de schuld van.. en ik moest haar weer zoals altijd opvangen.. goede vriendinnen heeft ze verloren door de jaren heen.. en familie.. nou die heb ik niet eens meer door de vele ruzies van haar.. en rest van die familie.. met andere woorden.. had een familie en sinds mn 8ste zag ik alles in elkaar storten.. en nu op 29ste.. heb ik geen familie meer.. mijn broer en ik konden alleen maar toekijken..
maar goed.. mn ma was depressief.. boos op alles.. boos op mij omdat ik mn biologische vader wilde opzoeken.. boos omdat ik mn ex naar t buitenland wilde verhuizen.. dat is uiteindelijk kapot gegaan.
echt zo vaak dacht ik, ik wil haar niet meer zien.. ik wil niet meer worden uitgescholden.. overal de schuld van krijgen.. te horen krijgen dat ze spijt heeft dat mn broer en ik zijn geboren
en nu heeft ze sinds 8 maanden een vriend.. ze is wonder boven wonder een ander mens.. vrolijk en ik heb geen last meer van haar vreselijk buien..
IK HEB EINDELIJK RUST. EN MN BROER OOK.
daarna is mijn ma 10 jaar alleen geweest.. nou ik heb nog nooit zoveel ruzies gehad met haar.. ze voelde zich vreselijk alleen.. gaf iedereen ook mij en mn broer de schuld van.. en ik moest haar weer zoals altijd opvangen.. goede vriendinnen heeft ze verloren door de jaren heen.. en familie.. nou die heb ik niet eens meer door de vele ruzies van haar.. en rest van die familie.. met andere woorden.. had een familie en sinds mn 8ste zag ik alles in elkaar storten.. en nu op 29ste.. heb ik geen familie meer.. mijn broer en ik konden alleen maar toekijken..
maar goed.. mn ma was depressief.. boos op alles.. boos op mij omdat ik mn biologische vader wilde opzoeken.. boos omdat ik mn ex naar t buitenland wilde verhuizen.. dat is uiteindelijk kapot gegaan.
echt zo vaak dacht ik, ik wil haar niet meer zien.. ik wil niet meer worden uitgescholden.. overal de schuld van krijgen.. te horen krijgen dat ze spijt heeft dat mn broer en ik zijn geboren
en nu heeft ze sinds 8 maanden een vriend.. ze is wonder boven wonder een ander mens.. vrolijk en ik heb geen last meer van haar vreselijk buien..
IK HEB EINDELIJK RUST. EN MN BROER OOK.
dinsdag 17 juli 2007 om 13:59
Ik heb nu al twee jaar geen contact meer met mijn ouders, en dat bevalt me heel goed zelfs.
Ik ben een lastige puber geweest, en heb daar ook spijt van.
Zonder in al teveel details te treden, hebben mijn ouders me in de steek gelaten toen ik ze het hardste nodig had. Als ze er toen voor me waren geweest, dan waren een hoop vervelende dingen nooit gebeurd.
Het contact tussen mij en mijn ouders is regelmatig verbroken geweest, en iedere keer was ik degene die weer contact zocht en excuses aanbood voor het verbreken van het contact. Ik ben daar nu echt klaar mee, maar mijn ouders zoeken zelf ook op geen enkele manier contact met mij.
Natuurlijk heb ik gedacht, wil ik nou niet gewoon af en toe een kop koffie drinken met die mensen? Natuurlijk wil ik dat. Maar vooral mijn moeder is zodanig manipulatief dat ze in no time de manier waarop ik dingen onderneem naar haar hand wil zetten. Haar manier is de enige goede, als ik het daar niet mee eens ben, bepaald zij wanneer ik weer mag bellen of iets dergelijks. Ze probeerd altijd invloed op me uit te oefenen, ook emotioneel gezien. Ik lijk qua karakter en innerlijk sprekend op mijn moeder, het verbaasd mij alleen dat ik wel in staat ben mijn mindere kanten te onderkennen en daarop te anticiperen, in tegenstelling tot haar.
Voor mensen die niet begrijpen dat je geen contact met je ouders wil:
Mensen die je zo na staan, kunnen je ook het meeste pijn doen.
Ik ben een lastige puber geweest, en heb daar ook spijt van.
Zonder in al teveel details te treden, hebben mijn ouders me in de steek gelaten toen ik ze het hardste nodig had. Als ze er toen voor me waren geweest, dan waren een hoop vervelende dingen nooit gebeurd.
Het contact tussen mij en mijn ouders is regelmatig verbroken geweest, en iedere keer was ik degene die weer contact zocht en excuses aanbood voor het verbreken van het contact. Ik ben daar nu echt klaar mee, maar mijn ouders zoeken zelf ook op geen enkele manier contact met mij.
Natuurlijk heb ik gedacht, wil ik nou niet gewoon af en toe een kop koffie drinken met die mensen? Natuurlijk wil ik dat. Maar vooral mijn moeder is zodanig manipulatief dat ze in no time de manier waarop ik dingen onderneem naar haar hand wil zetten. Haar manier is de enige goede, als ik het daar niet mee eens ben, bepaald zij wanneer ik weer mag bellen of iets dergelijks. Ze probeerd altijd invloed op me uit te oefenen, ook emotioneel gezien. Ik lijk qua karakter en innerlijk sprekend op mijn moeder, het verbaasd mij alleen dat ik wel in staat ben mijn mindere kanten te onderkennen en daarop te anticiperen, in tegenstelling tot haar.
Voor mensen die niet begrijpen dat je geen contact met je ouders wil:
Mensen die je zo na staan, kunnen je ook het meeste pijn doen.
dinsdag 17 juli 2007 om 14:44
Heb je ook wel eens geen zin meer in je ouders?
Vooral die zin he. ;) Briljant! Hebben jullie nog vacatures Viva? Want als dit redactiewerk is... dàt kan ik ook wel!
Op zich vind de bewoording 'geen zin' nog niet zo erg.
Maar dat 'wel eens'... sjonge.
Ik heb ook wel eens geen zin in mijn moeder. Als ik net CSI zit te kijken en ik zie dat zij belt, dan neem ik ff niet op. Dat vind wel eens geen zin hebben in je ouders.
Mijn vader, daar had ik in het geheel geen zin meer in. En ja, zo cru bracht ik dat ook echt wel. Alcoholisme, egoïsme en een chronische slachtofferrol... dan ben je zo'n man op een gegeven moment wel zat. Ik had dus echt geen zin meer in hem. Nam de telefoon niet op als hij belde, gooide zijn brieven weg, zorgde dat ik weg was bij broer's verjaardag voordat hij kwam.... Een jaar of drie geen woord met hem gewisseld.
Sinds een jaar mailen we af en toe. Vanwege het cliché: toch mijn vader he ;) Maar warme gevoelens krijg ik er niet van. 'k Heb nog altijd niet zo'n zin in hem.
Vooral die zin he. ;) Briljant! Hebben jullie nog vacatures Viva? Want als dit redactiewerk is... dàt kan ik ook wel!
Op zich vind de bewoording 'geen zin' nog niet zo erg.
Maar dat 'wel eens'... sjonge.
Ik heb ook wel eens geen zin in mijn moeder. Als ik net CSI zit te kijken en ik zie dat zij belt, dan neem ik ff niet op. Dat vind wel eens geen zin hebben in je ouders.
Mijn vader, daar had ik in het geheel geen zin meer in. En ja, zo cru bracht ik dat ook echt wel. Alcoholisme, egoïsme en een chronische slachtofferrol... dan ben je zo'n man op een gegeven moment wel zat. Ik had dus echt geen zin meer in hem. Nam de telefoon niet op als hij belde, gooide zijn brieven weg, zorgde dat ik weg was bij broer's verjaardag voordat hij kwam.... Een jaar of drie geen woord met hem gewisseld.
Sinds een jaar mailen we af en toe. Vanwege het cliché: toch mijn vader he ;) Maar warme gevoelens krijg ik er niet van. 'k Heb nog altijd niet zo'n zin in hem.
Ik geloof niet meer in sprookjes.
dinsdag 17 juli 2007 om 15:13
ik had welleens geen zin meer in mijn moeder.
en die weleens geen zin werd steeds vaker, en zij steeds vervelender, en nu heb ik haar gezegd haar voorlopig niet meer te willen zien. eerst had ik er heel erg moeite mee, maar dat was puur en alleen vanwege druk van buiten af.
omdat het je moeder is moet je haar in je leven houden, het is ongehoord dat je met je moeder breekt.
nu heb ik het los gelaten wat wel en niet hoort, het voelt zo goed haar niet meer om mij heen te hebben dat het niet fout kan zijn!
en die weleens geen zin werd steeds vaker, en zij steeds vervelender, en nu heb ik haar gezegd haar voorlopig niet meer te willen zien. eerst had ik er heel erg moeite mee, maar dat was puur en alleen vanwege druk van buiten af.
omdat het je moeder is moet je haar in je leven houden, het is ongehoord dat je met je moeder breekt.
nu heb ik het los gelaten wat wel en niet hoort, het voelt zo goed haar niet meer om mij heen te hebben dat het niet fout kan zijn!
dinsdag 17 juli 2007 om 16:29
Ik woon niet meer thuis, zie mijn ouders toch wel minimaal 2 keer per week. Mijn moeder is soms zoooo .... tsja hoe zeg je dat. Zo snel 'ziek', altijd heeft ze weer wat, hoofdpijn, buikpijn, weet ik veel wat allemaal. Verder hoort ze graag dingen die er in het dorp gebeuren en dat gaat het weer zo van: 'Heb je al gehoord van die en die?" Mijn vader is heel kortzichtig en hoort niet meer zo goed waar hij niets aan wil laten doen. Verder heeft hij geen geduld. Bij winkels gaat hij sporadisch naar binnen en ook al zijn we nog niet klaar met eten, om 18 uur gaat hij van tafel af om het journaal te kijken. Allemaal dingen die me zwaar irriteren.
Maar toch vind ik het altijd weer leuk om naar mijn ouders te gaan, of als ze bij mij komen, puur en alleen omdat het mijn ouders zijn!
Maar toch vind ik het altijd weer leuk om naar mijn ouders te gaan, of als ze bij mij komen, puur en alleen omdat het mijn ouders zijn!
dinsdag 17 juli 2007 om 16:30
Ondanks al mijn loyale gevoelens naar familie toe.. walg ik van mijn ouders en wens dus geen contact meer met hen te hebben. Ik heb ondertussen al 7 jaar geen zin meer in mijn ouders.
Niks geen bullshit van het zijn toch je ouders en ooit moet het weer goedkomen... want wie kan mij vertellen hoe het kan dat je je het niet toestaat dat andere mensen die stukmaken en waarom zou je dat wel van je ouders moeten tolereren..??? Wie kan mij dat vertellen..??
Omdat het je ouders zijn????
Niks geen bullshit van het zijn toch je ouders en ooit moet het weer goedkomen... want wie kan mij vertellen hoe het kan dat je je het niet toestaat dat andere mensen die stukmaken en waarom zou je dat wel van je ouders moeten tolereren..??? Wie kan mij dat vertellen..??
Omdat het je ouders zijn????
dinsdag 17 juli 2007 om 16:36
Ik heb het in een ander topic al eens gezegd: ouder zijn is in de eerste plaats een plicht, geen recht.
Als ze aan hun plicht* niet voldoen, hebben ze ook geen recht op kinderliefde.
*) en zo zwaar is die plicht niet; veel ouders doen dat op natuurlijke wijze geheel uit zichzelf.
Als ze aan hun plicht* niet voldoen, hebben ze ook geen recht op kinderliefde.
*) en zo zwaar is die plicht niet; veel ouders doen dat op natuurlijke wijze geheel uit zichzelf.
Ik geloof niet meer in sprookjes.
