Relaties
alle pijlers
Genegeerd Worden....
zondag 9 maart 2008 om 20:30
Ikke, ik vind het vervelend om te lezen dat onze reacties je zo raken. Aan de andere kant was dat ook wel mijn bedoeling: je helpen te realiseren wat er gebeurt, dus eigenlijk is het ook goed wat er gebeurt. In mijn opinie dan.
Ik hoop dat het je lukt om voor jezelf én je zoon op te komen. Dat hoeft niet per se te betekenen dat je moet gaan scheiden van je man, maar als je al eens zou beginnen met het gesprek erover aan te gaan. Je grenzen en je grenzen ten opzichte van je zoon aan te geven aan je man.
Begrijp me goed: ik veroordeel je niet. Maar ik hoop wél heel erg dat je het zeer binnenkort anders aan gaat pakken. Dit verdient toch niemand?
Ik hoop dat het je lukt om voor jezelf én je zoon op te komen. Dat hoeft niet per se te betekenen dat je moet gaan scheiden van je man, maar als je al eens zou beginnen met het gesprek erover aan te gaan. Je grenzen en je grenzen ten opzichte van je zoon aan te geven aan je man.
Begrijp me goed: ik veroordeel je niet. Maar ik hoop wél heel erg dat je het zeer binnenkort anders aan gaat pakken. Dit verdient toch niemand?
zondag 9 maart 2008 om 20:33
zondag 9 maart 2008 om 20:34
quote:eleonora schreef op 09 maart 2008 @ 20:29:
[...]
Jaloers?
(arme struisvogel trouwens....)
Ik wil ook best even een veer in BGB d'r kont stoppen hoor. Maar ja, die arme struisvogel he? Maar ik wil best even zeggen hoor (en dat meen ik dan ook) dat ik jouw reacties meestal ook errug raak vindt en daarbij erg grappig! En ik vond je fantastisch in het topic waarin je liet zien wat een waanzinnige mooie vriendin je bent.
Zo, en nou zijn mijn veren op.
[...]
Jaloers?
(arme struisvogel trouwens....)
Ik wil ook best even een veer in BGB d'r kont stoppen hoor. Maar ja, die arme struisvogel he? Maar ik wil best even zeggen hoor (en dat meen ik dan ook) dat ik jouw reacties meestal ook errug raak vindt en daarbij erg grappig! En ik vond je fantastisch in het topic waarin je liet zien wat een waanzinnige mooie vriendin je bent.
Zo, en nou zijn mijn veren op.
zondag 9 maart 2008 om 20:34
quote:Etosha schreef op 09 maart 2008 @ 20:34:
[...]
Ik wil ook best even een veer in BGB d'r kont stoppen hoor. Maar ja, die arme struisvogel he? Maar ik wil best even zeggen (en dat meen ik dan ook) dat ik jouw reacties meestal ook errug raak vindt en daarbij erg grappig! En ik vond je fantastisch in het topic waarin je liet zien wat een waanzinnige mooie vriendin je bent.
Zo, en nou zijn mijn veren op.
[...]
Ik wil ook best even een veer in BGB d'r kont stoppen hoor. Maar ja, die arme struisvogel he? Maar ik wil best even zeggen (en dat meen ik dan ook) dat ik jouw reacties meestal ook errug raak vindt en daarbij erg grappig! En ik vond je fantastisch in het topic waarin je liet zien wat een waanzinnige mooie vriendin je bent.
Zo, en nou zijn mijn veren op.
zondag 9 maart 2008 om 20:35
Ik sluit me dan maar aan bij bovenstaande 2 schrijfsters. Maar inderaad het was ook wel een beetje de bedoeling denk ik van iedereen om je wakker te schudden. Misschien was je dat natuurlijk al, het begin is er in ieder geval door hier een topic te openen. Waar ik benieuwd naar ben is hoe jullie relatie door de weeks is? Wat als je kind er niet is? Hebben jullie dan wel een 'gewone' leuke relatie? Dan zou het inderdaad noodzakelijk zijn om een goed gesprek aan te gaan met je man om tot goede afspraken te komen over de weekenden. En misschien met een derde persoon erbij om e.e.a. in goede banen (lees..niet genegeerd worden) te leiden?
Het feit dat je zegt dat je voor hem kookt en hij het niet eens opeet klinkt als mega manipulatief gedrag. Niet alleen naar je zoon maar ook naar jou. Ik denk dat het goed is om eens voor jezelf op een rijtje te zetten wat jij belangrijk vind ten eerste voor je kind en dan voor jezelf. Van daaruit is het makkelijker praten denk ik.
Ik wens je in ieder geval heel veel kracht!
Het feit dat je zegt dat je voor hem kookt en hij het niet eens opeet klinkt als mega manipulatief gedrag. Niet alleen naar je zoon maar ook naar jou. Ik denk dat het goed is om eens voor jezelf op een rijtje te zetten wat jij belangrijk vind ten eerste voor je kind en dan voor jezelf. Van daaruit is het makkelijker praten denk ik.
Ik wens je in ieder geval heel veel kracht!
zondag 9 maart 2008 om 20:37
quote:ikke2007 schreef op 09 maart 2008 @ 20:28:
[...] meestal komt het door een bepaalde aandacht wat ik tekort kom, dan probeer ik op een negatief manier aandacht te trekken.Wat ook natuurlijk niet goed is...
Weet je... dat verbaast me niks. Dat is namelijk vaak zo, dat iemand die aandacht tekort komt juist een man uitzoekt die haar negeert. Dan wordt aandacht een 'beloning' voor als je lief genoeg bent. En als je nou maar lief genoeg bent, denk je, dan krijg je in een keer alle aandacht die je ooit tekort gekomen bent.
Maar zo is het jammer genoeg niet. Als je nu niet lief genoeg bent, dan ben je het nooit. Als je nu genegeerd wordt, krijg je niet ineens meer aandacht als je je anders gaat gedragen.
[...] meestal komt het door een bepaalde aandacht wat ik tekort kom, dan probeer ik op een negatief manier aandacht te trekken.Wat ook natuurlijk niet goed is...
Weet je... dat verbaast me niks. Dat is namelijk vaak zo, dat iemand die aandacht tekort komt juist een man uitzoekt die haar negeert. Dan wordt aandacht een 'beloning' voor als je lief genoeg bent. En als je nou maar lief genoeg bent, denk je, dan krijg je in een keer alle aandacht die je ooit tekort gekomen bent.
Maar zo is het jammer genoeg niet. Als je nu niet lief genoeg bent, dan ben je het nooit. Als je nu genegeerd wordt, krijg je niet ineens meer aandacht als je je anders gaat gedragen.
zondag 9 maart 2008 om 20:41
quote:korenwolf schreef op 09 maart 2008 @ 20:37:
[...]
Weet je... dat verbaast me niks. Dat is namelijk vaak zo, dat iemand die aandacht tekort komt juist een man uitzoekt die haar negeert. Dan wordt aandacht een 'beloning' voor als je lief genoeg bent. En als je nou maar lief genoeg bent, denk je, dan krijg je in een keer alle aandacht die je ooit tekort gekomen bent.
Maar zo is het jammer genoeg niet. Als je nu niet lief genoeg bent, dan ben je het nooit. Als je nu genegeerd wordt, krijg je niet ineens meer aandacht als je je anders gaat gedragen.
Zo waar.....
Ik las er vanmiddag nog een heel interessant artikel over in een bijzonder wetenschappelijk verantwoord maandblad *kuch*, de Catherine. Ging precies over dit probleem.
Negeerde je vorige partner je ook Ikke? Of was hij juist heel lief en niet spannend en zocht je spanning bij deze nieuwe man, die dus wel enerverend is maar voor wie je keihard moet werken om wat erkenning en aandacht te krijgen?
[...]
Weet je... dat verbaast me niks. Dat is namelijk vaak zo, dat iemand die aandacht tekort komt juist een man uitzoekt die haar negeert. Dan wordt aandacht een 'beloning' voor als je lief genoeg bent. En als je nou maar lief genoeg bent, denk je, dan krijg je in een keer alle aandacht die je ooit tekort gekomen bent.
Maar zo is het jammer genoeg niet. Als je nu niet lief genoeg bent, dan ben je het nooit. Als je nu genegeerd wordt, krijg je niet ineens meer aandacht als je je anders gaat gedragen.
Zo waar.....
Ik las er vanmiddag nog een heel interessant artikel over in een bijzonder wetenschappelijk verantwoord maandblad *kuch*, de Catherine. Ging precies over dit probleem.
Negeerde je vorige partner je ook Ikke? Of was hij juist heel lief en niet spannend en zocht je spanning bij deze nieuwe man, die dus wel enerverend is maar voor wie je keihard moet werken om wat erkenning en aandacht te krijgen?
zondag 9 maart 2008 om 20:52
quote:eleonora schreef op 09 maart 2008 @ 20:41:
[...]
Zo waar.....
Ik las er vanmiddag nog een heel interessant artikel over in een bijzonder wetenschappelijk verantwoord maandblad *kuch*, de Catherine. Ging precies over dit probleem.
Negeerde je vorige partner je ook Ikke? Of was hij juist heel lief en niet spannend en zocht je spanning bij deze nieuwe man, die dus wel enerverend is maar voor wie je keihard moet werken om wat erkenning en aandacht te krijgen?Ik wist echt tot de tijd dat ik met mijn man ging niet wat negeren was!! Ik moet er zo aan wennen....Spanning heb ik niet in mijn relatie we zitten altijd thuis!!
[...]
Zo waar.....
Ik las er vanmiddag nog een heel interessant artikel over in een bijzonder wetenschappelijk verantwoord maandblad *kuch*, de Catherine. Ging precies over dit probleem.
Negeerde je vorige partner je ook Ikke? Of was hij juist heel lief en niet spannend en zocht je spanning bij deze nieuwe man, die dus wel enerverend is maar voor wie je keihard moet werken om wat erkenning en aandacht te krijgen?Ik wist echt tot de tijd dat ik met mijn man ging niet wat negeren was!! Ik moet er zo aan wennen....Spanning heb ik niet in mijn relatie we zitten altijd thuis!!
zondag 9 maart 2008 om 20:55
@TO, ahá, nu is het me duidelijk: geheel buiten jouw verantwoordelijkheid om ben je getrouwd met een bullebak die stelselmatig jou en je kind vernedert. Dat jullie zijn gaan samenwonen en trouwen zonder eerst de grote problemen die jullie al hadden op te lossen ligt aan hem en er is niets wat jij zelf kunt doen om bij te dragen aan een oplossing. Zo goed?
zondag 9 maart 2008 om 20:57
Ikke......ik ben blij dat je zelf inziet dat dit gedrag niet normaal is. In plaats van er een grapje van te maken maakt je man er een probleem van als er iets is met je zoon. Humor en een beetje zelfspot zou wonderen doen in dit soort gevallen maar goed, dat moet wel in je zitten natuurlijk.
Waar ik toch wel benieuwd naar ben, waarom trouwde je met deze man als je wist dat hij het niet met je zoon kon vinden? Hoopte je dat het vanzelf beter zou gaan na verloop van tijd?
Hoe moeilijk ook, je gaat je man niet veranderen. En hij zal niet veranderen of zijn gedrag aanpassen als hij daar zelf geen reden toe ziet. Dat is de keiharde en verschrikkelijke waarheid ben ik bang. De enige die een verandering teweeg kan brengen vanuit haar eigen wilskracht dat ben jij. Het is nu aan jou vrouw.
Je schrijft dat je niet zo'n sterk persoon bent maar in dit soort gevallen, als het om je kind gaat zul je wel sterk moeten zijn. Je had al gedoe met zijn vader, nu is er gedoe met zijn stiefvader, dat is heel erg veel op een bordje van een kind. Strakt komt hij in de puberteit, een periode waarin hij veel leiding, duidelijkheid, warmte en begrip nodig gaat hebben van zijn ouders, van jou dus.
Aan jou dus de taak om te zorgen dat je kind een stabiel leven heeft. Hoe moeilijk ook, jíj moet daarvoor zorgen en om dat te bereiken zul je sterk moeten zijn. Sterk en vastbesloten.
Waar ik toch wel benieuwd naar ben, waarom trouwde je met deze man als je wist dat hij het niet met je zoon kon vinden? Hoopte je dat het vanzelf beter zou gaan na verloop van tijd?
Hoe moeilijk ook, je gaat je man niet veranderen. En hij zal niet veranderen of zijn gedrag aanpassen als hij daar zelf geen reden toe ziet. Dat is de keiharde en verschrikkelijke waarheid ben ik bang. De enige die een verandering teweeg kan brengen vanuit haar eigen wilskracht dat ben jij. Het is nu aan jou vrouw.
Je schrijft dat je niet zo'n sterk persoon bent maar in dit soort gevallen, als het om je kind gaat zul je wel sterk moeten zijn. Je had al gedoe met zijn vader, nu is er gedoe met zijn stiefvader, dat is heel erg veel op een bordje van een kind. Strakt komt hij in de puberteit, een periode waarin hij veel leiding, duidelijkheid, warmte en begrip nodig gaat hebben van zijn ouders, van jou dus.
Aan jou dus de taak om te zorgen dat je kind een stabiel leven heeft. Hoe moeilijk ook, jíj moet daarvoor zorgen en om dat te bereiken zul je sterk moeten zijn. Sterk en vastbesloten.
zondag 9 maart 2008 om 20:57
quote:eleonora schreef op 09 maart 2008 @ 20:49:
Jouw moederhart zal ook wel pijn doen als je dit leest denk ik he M'rie? Jammer, ik had jouw gedachten hierover best even willen lezen, je kunt zo helder je licht laten schijnen in dit soort zaken.
Leo, mijn moederhart bloedde inderdaad toen ik dit verhaal las. En nog
Mijn gedachten hierover zijn veel minder genuanceerd dan jij denkt, lieve Leo. Want ik denk maar 1 ding en dat is: wegwezen van daar, TO. Weet je wel hoeveel schade je een kind berokkent met het blijven bij een man waarvan jij zoveel houdt (waarom eigenlijk?), maar die je zoontje zo behandelt? Hoe kan een man belangrijker zijn dan een kind dat uit je eigen lichaam gekomen is?
Jouw moederhart zal ook wel pijn doen als je dit leest denk ik he M'rie? Jammer, ik had jouw gedachten hierover best even willen lezen, je kunt zo helder je licht laten schijnen in dit soort zaken.
Leo, mijn moederhart bloedde inderdaad toen ik dit verhaal las. En nog
Mijn gedachten hierover zijn veel minder genuanceerd dan jij denkt, lieve Leo. Want ik denk maar 1 ding en dat is: wegwezen van daar, TO. Weet je wel hoeveel schade je een kind berokkent met het blijven bij een man waarvan jij zoveel houdt (waarom eigenlijk?), maar die je zoontje zo behandelt? Hoe kan een man belangrijker zijn dan een kind dat uit je eigen lichaam gekomen is?
.
zondag 9 maart 2008 om 20:57
Meis, wat ingewikkeld allemaal voor je. Eerst de scheiding van de vader van je zoontje, zo jong al met een kind. Nu dit.
Maar wat je schrijft over de aanleiding van julie ruzie, kan echt niet hoor en zeker niet waar je zoontje bij is! Sukkel zeggen tegen een ventje van 7... stoere vent hoor, die man van jou!
Jammer dat je niet eerder hebt gereageerd op je mans reactie over je zoon. Dat hij je niet wilde zien als je zoon er was en dat soort dingen. Ik hoop dat het je lukt om de juiste weg te bewandelen hierin. Ik begrijp dat het heel erg moeilijk is, maar je zoon verdient het.
Maar wat je schrijft over de aanleiding van julie ruzie, kan echt niet hoor en zeker niet waar je zoontje bij is! Sukkel zeggen tegen een ventje van 7... stoere vent hoor, die man van jou!
Jammer dat je niet eerder hebt gereageerd op je mans reactie over je zoon. Dat hij je niet wilde zien als je zoon er was en dat soort dingen. Ik hoop dat het je lukt om de juiste weg te bewandelen hierin. Ik begrijp dat het heel erg moeilijk is, maar je zoon verdient het.
zondag 9 maart 2008 om 20:58
quote:Mariannanas schreef op 09 maart 2008 @ 20:57:
[...]
Leo, mijn moederhart bloedde inderdaad toen ik dit verhaal las. En nog
Mijn gedachten hierover zijn veel minder genuanceerd dan jij denkt, lieve Leo. Want ik denk maar 1 ding en dat is: wegwezen van daar, TO. Weet je wel hoeveel schade je een kind berokkent met het blijven bij een man waarvan jij zoveel houdt (waarom eigenlijk?), maar die je zoontje zo behandelt? Hoe kan een man belangrijker zijn dan een kind dat uit je eigen lichaam gekomen is?Volledig met je eens, meis. En ik vind het wel meevallen met dat ongenuanceerd hoor.
[...]
Leo, mijn moederhart bloedde inderdaad toen ik dit verhaal las. En nog
Mijn gedachten hierover zijn veel minder genuanceerd dan jij denkt, lieve Leo. Want ik denk maar 1 ding en dat is: wegwezen van daar, TO. Weet je wel hoeveel schade je een kind berokkent met het blijven bij een man waarvan jij zoveel houdt (waarom eigenlijk?), maar die je zoontje zo behandelt? Hoe kan een man belangrijker zijn dan een kind dat uit je eigen lichaam gekomen is?Volledig met je eens, meis. En ik vind het wel meevallen met dat ongenuanceerd hoor.
zondag 9 maart 2008 om 21:00
Wuiles zegt het misschien wat cynisch maar het klopt wel. Je was er zelf bij Ikke, bij alles wat er gebeurde de afgelopen tijd met je nieuwe man en ook je huwelijk kwam niet uit de lucht vallen. Jij zei ja, op zijn aanzoek (als hij dat heeft gedaan) en bij de ambtenaar van de burgelijke stand. Dat hoefde niet, dat deed je zelf.
Je schreef dat hij nooit kinderen wilde....Dat had een soort sirene in je hoofd moeten doen afgaan want jij had al een kind. Er was dus een kind en een man die niks met kinderen heeft en ook geen kinderen wil hebben en daar ben jij nu mee getrouwd. Als ik die factoren bij elkaar optel krijg ik een negatieve uitkomst.
Hoe denk jij daar over nu?
Je schreef dat hij nooit kinderen wilde....Dat had een soort sirene in je hoofd moeten doen afgaan want jij had al een kind. Er was dus een kind en een man die niks met kinderen heeft en ook geen kinderen wil hebben en daar ben jij nu mee getrouwd. Als ik die factoren bij elkaar optel krijg ik een negatieve uitkomst.
Hoe denk jij daar over nu?
zondag 9 maart 2008 om 21:02
Nee ikke, naar mijn idee heb jij niets verkeerds gezegd. Het is al eerder gezegd, je man gedraagd zich als een klein kind!
Doet me zeer dit verhaal, bij jou verhaal moet ik aan mn eigen moeder denken en je man doet me aan mn stiefvader denken.Die was stik jaloers op mij, wilde de aandacht van mn moeder niet met mij delen. Kon niets goed doen, strafte me vaak,
Bij mijn stiefvader en mij is het nooit goedgekomen in de tijd dat ik nog thuis was. Van mn 8ste tot mn 18de... Nu wel, ik kan nu heel erg goed met hem door 1 deur. Ach ik heb nu mijn eigen leventje en ben dolgelukkig. Tot mijn eigen verbazing heb ik het hem kunnen vergeven... Maar ik was als kind en puber echt dood ongelukkig, waak er alsjeblieft voor dat dat niet bij jou kleine man gebeurt....
Doet me zeer dit verhaal, bij jou verhaal moet ik aan mn eigen moeder denken en je man doet me aan mn stiefvader denken.Die was stik jaloers op mij, wilde de aandacht van mn moeder niet met mij delen. Kon niets goed doen, strafte me vaak,
Bij mijn stiefvader en mij is het nooit goedgekomen in de tijd dat ik nog thuis was. Van mn 8ste tot mn 18de... Nu wel, ik kan nu heel erg goed met hem door 1 deur. Ach ik heb nu mijn eigen leventje en ben dolgelukkig. Tot mijn eigen verbazing heb ik het hem kunnen vergeven... Maar ik was als kind en puber echt dood ongelukkig, waak er alsjeblieft voor dat dat niet bij jou kleine man gebeurt....
zondag 9 maart 2008 om 21:03
Ikke, het lijkt me zaak dat je zo snel mogelijk bepaalt wat jij acceptabel vindt voor je zoontje. Hij kan zijn grenzen niet aangeven en geen respect voor hem afdwingen, dat moet jij doen.
Maar ik zou ook een open gesprek met je zoontje voeren. Je schrijft dat je veel van hem houdt maar dat niet altijd goed kan laten zien? Lieverd, je bent zijn moeder en het arme kind heeft zo te horen al heel veel meegemaakt. Het is je misschien niet met de paplepel ingegoten om "ik hou van je" te zeggen, maar je bent het aan je zoon verplicht dit op jouw eigen manier wel duidelijk te maken. En dan bedoel ik niet een heel indirecte manier, maar op een manier die niet anders op te vatten is.
Je kan gerust eerlijk tegen je zoon zeggen dat je het vervelend vindt dat je man soms zo lelijk tegen hem doet, dat jou dat ook veel verdriet doet. En je kan zeggen dat je het begrijpt als hij daar verdrietig over is of als hij boos is op je man. Hij moet weten dat hij al die gevoelens mag hebben en daarover met jou kan praten, dat jij dan niet boos wordt. Ik zou hem ook zeggen dat je dit nooit zo goed hebt doorgehad en dat je hem daarom voor je gevoel niet genoeg beschermd hebt, maar dat daar nu verandering in komt. Jouw band met hem is belangrijker voor jou dan wie of wat dan ook! Ik denk dat dat het belangrijkste is: dat je zoontje weet dat hij de belangrijkste persoon in jouw leven is en blijft.
dubio
Maar ik zou ook een open gesprek met je zoontje voeren. Je schrijft dat je veel van hem houdt maar dat niet altijd goed kan laten zien? Lieverd, je bent zijn moeder en het arme kind heeft zo te horen al heel veel meegemaakt. Het is je misschien niet met de paplepel ingegoten om "ik hou van je" te zeggen, maar je bent het aan je zoon verplicht dit op jouw eigen manier wel duidelijk te maken. En dan bedoel ik niet een heel indirecte manier, maar op een manier die niet anders op te vatten is.
Je kan gerust eerlijk tegen je zoon zeggen dat je het vervelend vindt dat je man soms zo lelijk tegen hem doet, dat jou dat ook veel verdriet doet. En je kan zeggen dat je het begrijpt als hij daar verdrietig over is of als hij boos is op je man. Hij moet weten dat hij al die gevoelens mag hebben en daarover met jou kan praten, dat jij dan niet boos wordt. Ik zou hem ook zeggen dat je dit nooit zo goed hebt doorgehad en dat je hem daarom voor je gevoel niet genoeg beschermd hebt, maar dat daar nu verandering in komt. Jouw band met hem is belangrijker voor jou dan wie of wat dan ook! Ik denk dat dat het belangrijkste is: dat je zoontje weet dat hij de belangrijkste persoon in jouw leven is en blijft.
dubio
Ga in therapie!
zondag 9 maart 2008 om 21:03
Etosha, mijn eerdere reactie, die ik heb weggehaald, was wél hard, hoor. En na het lezen van dat douche-verhaal ga ik het toch zeggen: TO, jouw man negeert jouw zoon niet alleen, hij vernedert hem ook. Het kind is zéven, godbetert. Als je nu niets doet, kun je beter de volledige voogdij aan je ex-man overdragen, want dan ben je de titel "moeder" niet waard.
.
zondag 9 maart 2008 om 21:03
In je post schrijf je dat je man niet van kinderen houd en dat jullie elkaar de eerste tijd ook niet zagen in de weekenden omdat jij dan met je kind was. Op enig moment heeft hij echter toch de keus gemaakt om met jou (en daar krijgt hij je kind bij) te trouwen. Daar moet hij dus zijn verantwoordelijkheid in nemen. Hij kan dat/je kind niet gewoon negeren! Daar mag jij hem op wijzen. Daar moet een gesprek over komen. En niet net doen of het niet bestaat. Daar wordt het namelijk alleen maar erger van. Dat is gebleken toch?
En verder moet ik er wel bijzeggen dat ik me helemaal aansluit bij Mariannas. Je MOET altijd eerst voor je zoontje kiezen, dan pas voor jezelf en pas dan voor je man. Dat is een volgorde waar niet aan te tornen is. Als jullie eruit komen samen en hij je zoon gaat respecteren. Prima. Zo niet, kiezen voor je zoon en jezelf en wegwezen daar!
En verder moet ik er wel bijzeggen dat ik me helemaal aansluit bij Mariannas. Je MOET altijd eerst voor je zoontje kiezen, dan pas voor jezelf en pas dan voor je man. Dat is een volgorde waar niet aan te tornen is. Als jullie eruit komen samen en hij je zoon gaat respecteren. Prima. Zo niet, kiezen voor je zoon en jezelf en wegwezen daar!
zondag 9 maart 2008 om 21:04
Ik ben opgegroeit in een gezin waarin negeren als straffen werd gebruikt. Inmiddels ben ik 32 en ben ik weer in therapie (al 1,5 jaar therapie achter de rug en nu weer een langdurige therapieronde). Het is funest om je nooit goed genoeg te voelen, en te moeten draaien en bewijzen hoe lief je bent als iemand weer tegen je wil praten. En nog gaat het zo bij mijn ouders. Zij zullen niet veranderen, alleen ik kan veranderen.
Het gevolg: ik heb geen contact meer met mijn ouders.
Ik hoop zo onwijs dat TO ingrijpt in deze situatie. I
Het gevolg: ik heb geen contact meer met mijn ouders.
Ik hoop zo onwijs dat TO ingrijpt in deze situatie. I
