Relaties
alle pijlers
Gescheiden en nieuwe relatie
dinsdag 14 februari 2023 om 11:13
Ik ben ongeveer 9 jaar geleden gescheiden. Dit was niet mijn keuze, ik vond dit heel erg omdat mijn gezin alles is en was. Ik schaam me er ook nog wel een soort van voor omdat ik dit niet voor ogen had, niet voor mijn kinderen en niet voor mezelf.
Maar het is zo en ik kan er niets aan doen uiteraard. Mijn ex en ik hebben een goed contact, dit wilde ik perse voor de kinderen maar ook voor mezelf.
We hebben beide een nieuwe relatie en wonen ook beide samen. En ondanks dat ik echt veel van mijn vriend hou en gelukkig ben, voel ik me ook nog vaak ongelukkig met de situatie. Misschien blijft dit wel zo en is dit 'normaal'.
Ik ken eigenlijk niemand van echt dichtbij die gescheiden is, niet iemand waarmee ik dit gevoel zou kunnen bespreken.
Ik heb echt soms moeite met het samengestelde gezin. En terwijl dit echt goed gaat. Mijn vriend heeft 1 kind en onderling met de kinderen gaat het heel goed. Mijn ex en mijn vriend kunnen het samen goed vinden.
Mijn vriend en zijn ex helaas niet en zij wil ook niet binnenkomen bij ons en het is helaas allemaal afstandelijk. (terwijl zij juist diegene was die wilde scheiden).
Dus eigenlijk zou je zeggen dat ik weinig reden heb tot klagen maar het gevoel van mislukking om mijn eerste huwelijk blijft. Het schuldgevoel richting mijn kinderen heb ik heel erg. Het samengestelde gezin vind ik (als enige volgens mij) erg lastig. Als mijn vriend iets heeft met zijn dochter (kinderfeest oid ) en ik 'mag' niet mee voelt dit gewoon rot.
Ik weet ook niet of ik het nu goed uit kan leggen. Ik mis nog altijd heel erg het gezin, hoe het was. Dat het niet mee is, samen. En niet mijn ex, die mis ik echt niet. Maar het altijd regelen met dingen, kinderen op en neer brengen. De stempel die je toch hebt.
Het overvalt me steeds vaker, als zo'n zware deken die op je ligt. Terwijl het toch makkelijker zou moeten worden, na zoveel jaren?
Herkent iemand dit?
Maar het is zo en ik kan er niets aan doen uiteraard. Mijn ex en ik hebben een goed contact, dit wilde ik perse voor de kinderen maar ook voor mezelf.
We hebben beide een nieuwe relatie en wonen ook beide samen. En ondanks dat ik echt veel van mijn vriend hou en gelukkig ben, voel ik me ook nog vaak ongelukkig met de situatie. Misschien blijft dit wel zo en is dit 'normaal'.
Ik ken eigenlijk niemand van echt dichtbij die gescheiden is, niet iemand waarmee ik dit gevoel zou kunnen bespreken.
Ik heb echt soms moeite met het samengestelde gezin. En terwijl dit echt goed gaat. Mijn vriend heeft 1 kind en onderling met de kinderen gaat het heel goed. Mijn ex en mijn vriend kunnen het samen goed vinden.
Mijn vriend en zijn ex helaas niet en zij wil ook niet binnenkomen bij ons en het is helaas allemaal afstandelijk. (terwijl zij juist diegene was die wilde scheiden).
Dus eigenlijk zou je zeggen dat ik weinig reden heb tot klagen maar het gevoel van mislukking om mijn eerste huwelijk blijft. Het schuldgevoel richting mijn kinderen heb ik heel erg. Het samengestelde gezin vind ik (als enige volgens mij) erg lastig. Als mijn vriend iets heeft met zijn dochter (kinderfeest oid ) en ik 'mag' niet mee voelt dit gewoon rot.
Ik weet ook niet of ik het nu goed uit kan leggen. Ik mis nog altijd heel erg het gezin, hoe het was. Dat het niet mee is, samen. En niet mijn ex, die mis ik echt niet. Maar het altijd regelen met dingen, kinderen op en neer brengen. De stempel die je toch hebt.
Het overvalt me steeds vaker, als zo'n zware deken die op je ligt. Terwijl het toch makkelijker zou moeten worden, na zoveel jaren?
Herkent iemand dit?
dinsdag 14 februari 2023 om 12:43
ruzie met familie, ruzie met zijn exBee81 schreef: ↑14-02-2023 12:41
Als ik er dan zo over na denk:
Mijn vriend heeft ruzie met zijn familie, deels dan. Dus daar 'hoor' ik ook niet bij want hij komt er niet meer.
Mijn eigen ouders heb ik nooit zo'n hechte band mee gehad, toen wij gingen scheiden heb ik me ook ontzettend alleen gevoeld.
nooit een goed teken, als iemand ruzie met iedereen heeft
Misschien kan je vriend je niet het juiste gevoel van "erbij horen" geven
dinsdag 14 februari 2023 om 12:44
Ik mis het trouwens ook wel om dit te zeggen tegen iemand. Wanneer ik dit aan mijn vriend vertel maakt hij het me wel duidelijk dat dit aan mij ligt en krijg ik nog meer schuldgevoel alsof ik niet gelukkig ben door hem.
Maar dat is het niet.
Met mijn ouders kan ik niet hierover praten en mijn vriendinnen zijn allemaal weg van mijn vriend. Hij is ook anders dan ik ben; altijd positief en spontaan. Ik ben meer rustig en kat uit de boom kijk.
Maar dat is het niet.
Met mijn ouders kan ik niet hierover praten en mijn vriendinnen zijn allemaal weg van mijn vriend. Hij is ook anders dan ik ben; altijd positief en spontaan. Ik ben meer rustig en kat uit de boom kijk.
dinsdag 14 februari 2023 om 12:46
ah zie....Bee81 schreef: ↑14-02-2023 12:44Ik mis het trouwens ook wel om dit te zeggen tegen iemand. Wanneer ik dit aan mijn vriend vertel maakt hij het me wel duidelijk dat dit aan mij ligt en krijg ik nog meer schuldgevoel alsof ik niet gelukkig ben door hem.
Maar dat is het niet.
Met mijn ouders kan ik niet hierover praten en mijn vriendinnen zijn allemaal weg van mijn vriend. Hij is ook anders dan ik ben; altijd positief en spontaan. Ik ben meer rustig en kat uit de boom kijk.
je vriend is geen leuk mens
Ga eens met een therapeut praten, die luistert naar je
en kan je ook laten inzien, waarom je in een relatie blijft, die jou geen voldoening geeft
dinsdag 14 februari 2023 om 12:48
Dat zeg ik toch niet dat hij geen leuk mens is?Lila-Linda schreef: ↑14-02-2023 12:46ah zie....
je vriend is geen leuk mens
Ga eens met een therapeut praten, die luistert naar je
en kan je ook laten inzien, waarom je in een relatie blijft, die jou geen voldoening geeft
Hij voelt niet wat ik voel en hij heeft dan het idee dat ik niet gelukkig ben en blijf hangen in het verleden. Ik zeg niets fout over hem.
dinsdag 14 februari 2023 om 12:49
dat hoeft ook niet
dat hij niet leuk is, is wel duidelijk
deze man kan jou emotioneel niets bieden
en daarom voel jij je extra kut
zodra je van hem af bent, snap je ineens zijn ex
dinsdag 14 februari 2023 om 12:52
Jakkes!
Nogmaals, je vriend is geen betrouwbare gesprekspartner, hij wordt bozig als jij je kwetsbaar opstelt. Ik vind dit een hele nare eigenschap.
En inderdaad, die ruzies met zijn familie doen mijn bellen wel rinkelen.
Ik weet niet of dit de oorzaak is van je gevoel, het versterkt het naar mijn idee wél! Het lucht zo op om je lief alles te kunnen vertellen wat er op je hart ligt. Zonder dat hij emotioneel reageert....
.
dinsdag 14 februari 2023 om 12:58
Dat klinkt eenzaam Bee81, dat je eigenlijk niemand hebt om je hart eens bij te luchten, zonder dat je daarbij op je woorden hoeft te letten. Doe het dan in ieder geval maar hier bij ons op het forum. 
Het lijkt dan dus een groter gevoel van "niet erbij horen" te zijn, op meerdere vlakken. Niet gek toch, dat je terug verlangt naar een situatie waarin je misschien in je leven het meest het gevoel hebt gehad ergens bij te horen? Ik denk dat het goed is om hier met iemand over te praten. Het is makkelijk om nu over je vriend vanachter een computerscherm te roepen dat hij geen leuk mens is, maar misschien vindt hij het wel doodeng om te horen dat jij op het moment misschien niet zo gelukkig bent. Wij weten hier zijn beweegredenen niet. Niet iedereen is communicatief heel vaardig of heeft bij zichzelf direct door vanuit welke emotie hij/zij eigenlijk reageert. Maar je kunt in ieder geval wel voor jezelf (leren?) zorgen. Als de kinderen het zo goed kunnen vinden, zouden ze dan misschien niet juist willen dat jij echt het gevoel hebt bij ben te horen? Daar zul je zelf ook stappen voor moeten zetten. Juist als je nooit het gevoel hebt ergens bij te horen, zal je als het ware moeten leren hoe het is om wel ergens bij te horen. Het allemaal altijd maar alleen doen, hoe kut ook, is dan vaak vertrouwder dan ergens onderdeel van uitmaken, hoe graag je dat laatste ook wil. Daarom zou het kunnen helpen met iemand te gaan praten.
Het lijkt dan dus een groter gevoel van "niet erbij horen" te zijn, op meerdere vlakken. Niet gek toch, dat je terug verlangt naar een situatie waarin je misschien in je leven het meest het gevoel hebt gehad ergens bij te horen? Ik denk dat het goed is om hier met iemand over te praten. Het is makkelijk om nu over je vriend vanachter een computerscherm te roepen dat hij geen leuk mens is, maar misschien vindt hij het wel doodeng om te horen dat jij op het moment misschien niet zo gelukkig bent. Wij weten hier zijn beweegredenen niet. Niet iedereen is communicatief heel vaardig of heeft bij zichzelf direct door vanuit welke emotie hij/zij eigenlijk reageert. Maar je kunt in ieder geval wel voor jezelf (leren?) zorgen. Als de kinderen het zo goed kunnen vinden, zouden ze dan misschien niet juist willen dat jij echt het gevoel hebt bij ben te horen? Daar zul je zelf ook stappen voor moeten zetten. Juist als je nooit het gevoel hebt ergens bij te horen, zal je als het ware moeten leren hoe het is om wel ergens bij te horen. Het allemaal altijd maar alleen doen, hoe kut ook, is dan vaak vertrouwder dan ergens onderdeel van uitmaken, hoe graag je dat laatste ook wil. Daarom zou het kunnen helpen met iemand te gaan praten.
dinsdag 14 februari 2023 om 13:01
iemand die met iedereen ruzie heeft en er emotioneel niet kan zijn, voor zijn partner
is geen leuk mens
als hij nou middenin therapie zat, en het probeerde te verbeteren, was het wat ander. maar hij mept TO gewoon op haar plek, en het ligt allemaal aan haar
Dat is echt geen man, waar je een relatie mee moet willen hebben.
dinsdag 14 februari 2023 om 13:09
Mijn man begrijpt dat gevoel van het missen van een kerngezin ook niet. Omdat hij dat zelf niet zo ervaart .
Mijn man heeft met niemand ruzie of woorden, maar ik vond / vind hem vaak te toegeeflijk, meelopend om maar geen ruzie of woorden te krijgen. Met name met zijn exvrouw, die hun kinderen soms gewoon weg hield van hun vader.
Mijn man heeft met niemand ruzie of woorden, maar ik vond / vind hem vaak te toegeeflijk, meelopend om maar geen ruzie of woorden te krijgen. Met name met zijn exvrouw, die hun kinderen soms gewoon weg hield van hun vader.
dinsdag 14 februari 2023 om 13:18
Heel begrijpelijk maar het zou dan wel fijn zijn als hij wél open kan staan voor jouw gevoelens van gemis zonder dat dat meteen van zijn eigenwaarde knabbelt.kataravrouw schreef: ↑14-02-2023 13:09Mijn man begrijpt dat gevoel van het missen van een kerngezin ook niet. Omdat hij dat zelf niet zo ervaart .
Ik ben het met Meisje eens, hij is natuurlijk niet direct geen leuk mens omdat hij deze steken laat vallen, een leuk mens zijn kent wel meer facetten dan dat.
Eerder klinkt hij inderdaad wat onzeker en angstig omdat Bee iets lijkt te missen wat hij niet te bieden heeft. Levenslessen leert men niet in 3 weken, besef komt langzaam.
Bee, ik denk dat het wel tijd wordt dat je hem dit soort zaken duidelijk gaat maken. Waar sta jij voor hem en hoe gaat hij dat aanpakken? Wanneer gaat hij zijn ex een keer vertellen dat jij erbij hoort en hoe kan hij het comfortabeler voor jou maken als jullie met vrienden afspreken? En vooral... hoe gaat hij ervoor zorgen een veilige gesprekspartner voor jou te zijn?
.
dinsdag 14 februari 2023 om 13:25
Wat vervelend dat je er voor je gevoel negens echt bij hoort. Misschien eens kijken voor mind fullness als je net direct iets van therapie wil? Om te leren accepteren dat de situatie is zoals hij is. Dus niet meer samen met de vader van je kinderen dat is zo en daaraan kun je niks veranderen. Maar wel in een leuke nieuwe situatie. En in ieder gezin is er vaak wel iets wat minder leuk is of waarin je aanpassingen moet doen. Of dat nu een kerngezin is samengesteld of latten.
dinsdag 14 februari 2023 om 13:26
Bedankt voor jullie reacties allemaal.
Op dit moment vind ik het lastig om dit zo te bespreken met mijn vriend.
Hij vat het denk ik heel persoonlijk op. Misschien is het ook lastig om dit niet persoonlijk op te vatten.
Daarnaast heb ik ook twee pubers die ook met momenten hun moeilijkheden hebben
Vooral de jongste heeft het moeilijk en mijn ex en ik zitten ook niet altijd op 1 lijn hierover. Mijn vriend heeft ook weer een mening. Zo heb ik wel meer het gevoel dat ik het verkeerd doe ofzo. Ik heb ze toch de meeste tijd alleen opgevoed en als er iets is voel ik me wel verantwoordelijk.
Mijn vriend bemoeit zich er niet mee maar ik merk wel aan hem als hij er niet mee eens is. En ik zal ook wel dingen fout doen. Ik heb ook vaak geen idee wat ik moet doen
Mijn vriendinnen hebben nog geen pubers. Dus ik vind het ook lastig vaak.
Maar ik voel me wel alleen, dat voel ik wel heel sterk. Denk ook dat dit wel in mij zit. Omdat ik ook veel alleen ben geweest. Maar het maakt het lastig om wel samen te wonen maar niet samen te zijn met de kinderen, omdat die natuurlijk hun eigen vader/moeder ergens anders hebben.
Soms wil ik inderdaad gewoon praten en het gewoon kwijt kunnen. Ik hoef ook geen oplossing want die is er niet direct denk ik.
Op dit moment vind ik het lastig om dit zo te bespreken met mijn vriend.
Hij vat het denk ik heel persoonlijk op. Misschien is het ook lastig om dit niet persoonlijk op te vatten.
Daarnaast heb ik ook twee pubers die ook met momenten hun moeilijkheden hebben
Vooral de jongste heeft het moeilijk en mijn ex en ik zitten ook niet altijd op 1 lijn hierover. Mijn vriend heeft ook weer een mening. Zo heb ik wel meer het gevoel dat ik het verkeerd doe ofzo. Ik heb ze toch de meeste tijd alleen opgevoed en als er iets is voel ik me wel verantwoordelijk.
Mijn vriend bemoeit zich er niet mee maar ik merk wel aan hem als hij er niet mee eens is. En ik zal ook wel dingen fout doen. Ik heb ook vaak geen idee wat ik moet doen
Mijn vriendinnen hebben nog geen pubers. Dus ik vind het ook lastig vaak.
Maar ik voel me wel alleen, dat voel ik wel heel sterk. Denk ook dat dit wel in mij zit. Omdat ik ook veel alleen ben geweest. Maar het maakt het lastig om wel samen te wonen maar niet samen te zijn met de kinderen, omdat die natuurlijk hun eigen vader/moeder ergens anders hebben.
Soms wil ik inderdaad gewoon praten en het gewoon kwijt kunnen. Ik hoef ook geen oplossing want die is er niet direct denk ik.
dinsdag 14 februari 2023 om 13:27
Misschien komt het ook een beetje omdat je al zo jong met je ex samen was.
Tussen je 15e en pakweg 25 wordt je identiteit gevormd.
Die periode bracht jij grotendeels met je ex door. Terwijl anderen dan vaak nog scharrelen en flierefluiten, had jij al een serieuze relatie, bouwde aan het gezin als " hoeksteen van de samenleving" .
De fase waarin je vrienden voor het leven maakt, was je vriend er al. Misschien hadden jullie ook een gezamenlijke vriendengroep, waar je nu door de scheiding minder bij hoort?
Ik ben niet gescheiden, dus in die zin herken ik het niet. Maar ik ben van ongeveer dezelfde leeftijd als jij (als dat getal in je nick iets betekent) en was ook al heel jong bij mijn man. Man en ik delen daardoor grotendeels dezelfde vrienden. Verlieservaringen binnen zijn en mijn familie, daar waren we altijd samen bij. Ik ken de exen van mijn schoonzussen en weet wat zijn vrienden vroeger voor ongein hebben uitgespookt. Alle belangrijke levensgebeurtenissen vanaf onze jeugd hebben we samen gedeeld.
Op die manier met iemand samen opgaan, samen echt volwassen worden; dat kun je in mijn beleving maar 1 keer doen.
Nu ben je volwassen, je kunt uiteraard nieuwe herinneringen maken, maar die belangrijke periode waarin je identiteit wordt gevormd die is voorbij. Die heb je beleefd met iemand, waar je nu niet meer bij hoort, behalve dan via je kinderen.
En ik kan me voorstellen dat dat echt een soort rouwproces is.
Maar het hoort wel ook gewoon bij het leven. En ik denk wel dat als je daar na 9 jaar nog steeds echt zoveel last van hebt, dat het goed is om professionele hulp te zoeken bij je rouwproces.
Tussen je 15e en pakweg 25 wordt je identiteit gevormd.
Die periode bracht jij grotendeels met je ex door. Terwijl anderen dan vaak nog scharrelen en flierefluiten, had jij al een serieuze relatie, bouwde aan het gezin als " hoeksteen van de samenleving" .
De fase waarin je vrienden voor het leven maakt, was je vriend er al. Misschien hadden jullie ook een gezamenlijke vriendengroep, waar je nu door de scheiding minder bij hoort?
Ik ben niet gescheiden, dus in die zin herken ik het niet. Maar ik ben van ongeveer dezelfde leeftijd als jij (als dat getal in je nick iets betekent) en was ook al heel jong bij mijn man. Man en ik delen daardoor grotendeels dezelfde vrienden. Verlieservaringen binnen zijn en mijn familie, daar waren we altijd samen bij. Ik ken de exen van mijn schoonzussen en weet wat zijn vrienden vroeger voor ongein hebben uitgespookt. Alle belangrijke levensgebeurtenissen vanaf onze jeugd hebben we samen gedeeld.
Op die manier met iemand samen opgaan, samen echt volwassen worden; dat kun je in mijn beleving maar 1 keer doen.
Nu ben je volwassen, je kunt uiteraard nieuwe herinneringen maken, maar die belangrijke periode waarin je identiteit wordt gevormd die is voorbij. Die heb je beleefd met iemand, waar je nu niet meer bij hoort, behalve dan via je kinderen.
En ik kan me voorstellen dat dat echt een soort rouwproces is.
Maar het hoort wel ook gewoon bij het leven. En ik denk wel dat als je daar na 9 jaar nog steeds echt zoveel last van hebt, dat het goed is om professionele hulp te zoeken bij je rouwproces.
dinsdag 14 februari 2023 om 13:42
Dat is ook zo ja. We zaten in dezelfde vriendengroep. Toen wij uit elkaar gingen hoorde ik er niet meer bij want het was zijn vriendengroep in eerste instantie.Saepecadendo schreef: ↑14-02-2023 13:27Misschien komt het ook een beetje omdat je al zo jong met je ex samen was.
Tussen je 15e en pakweg 25 wordt je identiteit gevormd.
Die periode bracht jij grotendeels met je ex door. Terwijl anderen dan vaak nog scharrelen en flierefluiten, had jij al een serieuze relatie, bouwde aan het gezin als " hoeksteen van de samenleving" .
De fase waarin je vrienden voor het leven maakt, was je vriend er al. Misschien hadden jullie ook een gezamenlijke vriendengroep, waar je nu door de scheiding minder bij hoort?
Ik ben niet gescheiden, dus in die zin herken ik het niet. Maar ik ben van ongeveer dezelfde leeftijd als jij (als dat getal in je nick iets betekent) en was ook al heel jong bij mijn man. Man en ik delen daardoor grotendeels dezelfde vrienden. Verlieservaringen binnen zijn en mijn familie, daar waren we altijd samen bij. Ik ken de exen van mijn schoonzussen en weet wat zijn vrienden vroeger voor ongein hebben uitgespookt. Alle belangrijke levensgebeurtenissen vanaf onze jeugd hebben we samen gedeeld.
Op die manier met iemand samen opgaan, samen echt volwassen worden; dat kun je in mijn beleving maar 1 keer doen.
Nu ben je volwassen, je kunt uiteraard nieuwe herinneringen maken, maar die belangrijke periode waarin je identiteit wordt gevormd die is voorbij. Die heb je beleefd met iemand, waar je nu niet meer bij hoort, behalve dan via je kinderen.
En ik kan me voorstellen dat dat echt een soort rouwproces is.
Maar het hoort wel ook gewoon bij het leven. En ik denk wel dat als je daar na 9 jaar nog steeds echt zoveel last van hebt, dat het goed is om professionele hulp te zoeken bij je rouwproces.
Ik had wel vriendinnen in die groep maar toch werkte dat toen niet voor hun. Nu sinds 4 jaar ongeveer is 1 vriendin soort van teruggekomen en zij heeft ook sorry gezegd omdat eigenlijk de meeste mij lieten vallen en ze ook niet wisten hoe ermee te dealen.
Maar het klopt dat wij alles gedeeld hebben. Mijn contact met de ouders van mijn ex is ook altijd super goed gebleven. Zij zijn plotseling overleden vlak na elkaar, te jong ook. Toen waren wij al gescheiden en ook toen hoorde ik er niet echt bij natuurlijk. Maar ik had het wel het verdriet. Toen heb ik me ook alleen gevoeld.
Ik probeer te kijken naar wat ik nu heb en nogmaals het is niets om ondankbaar over te zijn, ben ik ook niet.
Het is meer een gevoel van alleen zijn denk ik wanneer we wel iets doen met zijn vriendengroep en ik kan letterlijk over niets meepraten omdat ik er niet was toen.
dinsdag 14 februari 2023 om 13:47
Precies dit!
Wordt er vanuit je werk geen coaching ofzo aangeboden? Ik heb er veel baat bij moet ik zeggen.
Het valt me op dat je heel onzeker bent en constant bezig bent met "doe ik het wel goed". Als je heel eerlijk bent naar jezelf, komt dit uit jou? Was dit al zo toen je nog alleen woonde of is het je vriend dit dit in je losmaakt?
Ik weet niet, voor mij voelt het heel erg alsof je dit gezin helemaal niet had moeten samenstellen maar gewoon lekker had mogen blijven latten.
.
dinsdag 14 februari 2023 om 13:51
Onzeker zijn zit wel in mij. Dit is meer geworden door de scheiding, ik ben zelf ook ziek geweest, mensen kwijt geraakt, jongste die het moeilijk heeft op school, daarbij de meningen van andere allemaal, opmerkingen dat ze het anders aan zouden pakken enz enz.Rooss4.0 schreef: ↑14-02-2023 13:47Precies dit!
Wordt er vanuit je werk geen coaching ofzo aangeboden? Ik heb er veel baat bij moet ik zeggen.
Het valt me op dat je heel onzeker bent en constant bezig bent met "doe ik het wel goed". Als je heel eerlijk bent naar jezelf, komt dit uit jou? Was dit al zo toen je nog alleen woonde of is het je vriend dit dit in je losmaakt?
Ik weet niet, voor mij voelt het heel erg alsof je dit gezin helemaal niet had moeten samenstellen maar gewoon lekker had mogen blijven latten.
Daarbij ook dat ik nooit echt dingen kon delen toen ik alleen was, dit nu wel kan maar mijn vriend ook een mening, meestal een andere, heeft.
Maar van latten werd ik ook niet gelukkig. Ik heb dit niet zomaar besloten.
dinsdag 14 februari 2023 om 14:20
Oh lieverd, volgens mij voel jij je gewoon heel erg alleen en plak je dat nu op het missen van een kerngezin.
Ik zou echt eens kijken hoe je een opening kan vinden hier met je vriend over te praten, desnoods met een relatiecoach of therapeut erbij. Jouw gevoelens zijn echt heel gewoon en menselijk (I can relate!) maar het wordt nog eenzamer als ze er bij je geliefde niet mogen zijn.
Ik ben ook gescheiden en vlak daarna zijn mijn beide ouders plotseling overleden. Ik voel me echt regelmatig helemaal alleen op de wereld. Daarnaast voel ik me zonder ouders en kerngezin vaak heel kwetsbaar, en daardoor onzeker. Gelukkig heb ik een superlieve vriend met wie ik daar wel over kan praten en die ook niks gek vindt, en dat helpt ontzettend. Dus daar zit toch de sleutel denk ik, in praten met je vriend..
Ik zou echt eens kijken hoe je een opening kan vinden hier met je vriend over te praten, desnoods met een relatiecoach of therapeut erbij. Jouw gevoelens zijn echt heel gewoon en menselijk (I can relate!) maar het wordt nog eenzamer als ze er bij je geliefde niet mogen zijn.
Ik ben ook gescheiden en vlak daarna zijn mijn beide ouders plotseling overleden. Ik voel me echt regelmatig helemaal alleen op de wereld. Daarnaast voel ik me zonder ouders en kerngezin vaak heel kwetsbaar, en daardoor onzeker. Gelukkig heb ik een superlieve vriend met wie ik daar wel over kan praten en die ook niks gek vindt, en dat helpt ontzettend. Dus daar zit toch de sleutel denk ik, in praten met je vriend..
dinsdag 14 februari 2023 om 14:27
Wat heb je aan een partner als hij je niet begrijpt en je beiden overal een andere mening over hebt.
Je voelt je niet fijn als samengesteld gezin, je voelt je alleen en jullie zitten op totaal andere golflengte. Vrienden passen niet bij jou ect.
Waarom per se vasthouden aan deze relatie? Wat gaat je het ooit brengen?
Je voelt je niet fijn als samengesteld gezin, je voelt je alleen en jullie zitten op totaal andere golflengte. Vrienden passen niet bij jou ect.
Waarom per se vasthouden aan deze relatie? Wat gaat je het ooit brengen?
Jaja.
dinsdag 14 februari 2023 om 14:33
dan word je van deze man, dus niet gelukkigBee81 schreef: ↑14-02-2023 13:51Onzeker zijn zit wel in mij. Dit is meer geworden door de scheiding, ik ben zelf ook ziek geweest, mensen kwijt geraakt, jongste die het moeilijk heeft op school, daarbij de meningen van andere allemaal, opmerkingen dat ze het anders aan zouden pakken enz enz.
Daarbij ook dat ik nooit echt dingen kon delen toen ik alleen was, dit nu wel kan maar mijn vriend ook een mening, meestal een andere, heeft.
Maar van latten werd ik ook niet gelukkig. Ik heb dit niet zomaar besloten.
dinsdag 14 februari 2023 om 14:41
Maar dat is ook het probleem toch? Je blijft ook hangen in het verleden.
En ik zou het ook best vervelend vinden als mijn partner heel de tijd wil praten over wat er in een voorgaande relatie verkeerd is gegaan. Over hoe erg het is enz. enz.
Want ik begrijp heus wel dat het niet leuk is als een relatie strand en dat de gevolgen niet waren wat jij voor ogen had. Maar het is niet leuk om te horen hoe erg het is. Het voelt heel erg alsof je dan eigenlijk nog niet klaar bent voor een nieuwe relatie, want je bent nog zo bezig met je vorige relatie. Of ook wel, blijkbaar is deze relatie niet zo goed/leuk als de vorige, want anders zou je niet zo blijven hangen in je vorige relatie.
Iemand in mijn omgeving doet hetzelfde als jij. Ondertussen hertrouwt, verder gegaan met een echt leuk leven (beter dan wanneer de scheiding niet was geweest), maar toch met regelmaat miepen over hoe erg het is dat de scheiding er was. En hoe erg het nog steeds voelt. Pfffttt... ik heb daar geen geduld meer voor.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 14 februari 2023 om 14:43
Ik wil graag met mijn vriend hierover het gesprek aangaan, maar ik weet op dit moment ook niet zo goed hoe. Omdat hij zich meestal aangevallen voelt.
Ik denk wel dat hij het kan begrijpen maar ik weet ook even de woorden niet.
Ik heb niet zomaar 'gekozen' voor deze relatie en samenwonen en hij kan me zeker gelukkig maken. Ik ga dat ook niet opgeven natuurlijk. Dus in die zin heb ik weinig aan dit soort adviezen. Maar ik vind het fijn om te lezen hoe iedereen erover denkt.
Ik denk wel dat hij het kan begrijpen maar ik weet ook even de woorden niet.
Ik heb niet zomaar 'gekozen' voor deze relatie en samenwonen en hij kan me zeker gelukkig maken. Ik ga dat ook niet opgeven natuurlijk. Dus in die zin heb ik weinig aan dit soort adviezen. Maar ik vind het fijn om te lezen hoe iedereen erover denkt.
dinsdag 14 februari 2023 om 14:43
Vind veel van de reacties over de man van Bee en de kwaliteit vd relatie nogal cru en van een one show pony kaliber.
Er zijn méér oplossingen in het leven dan de relatie verbreken. En het ik vind het ook heel erg normaal dat die ene persoon met wie je een liefdesrelatie hebt niet kan voldoen in alle (emotionele) behoeften. En bovendien zelf ook flaws heeft.
Wat niet wil zeggen dat je daarom maar niets moet doen met je eenzame of ongemakkelijke gevoel. Zoals Roosss suggereert, ga eens praten hierover met iemand, maar wmb dan bij voorkeur met anders dan je relatie. Kan me namelijk best voorstellen dat hij daar niet onmiddellijk reuze empathisch op kan reageren. Zeker als je zelf nog zoekende bent in hoe en wat je precies voelt.
Er zijn méér oplossingen in het leven dan de relatie verbreken. En het ik vind het ook heel erg normaal dat die ene persoon met wie je een liefdesrelatie hebt niet kan voldoen in alle (emotionele) behoeften. En bovendien zelf ook flaws heeft.
Wat niet wil zeggen dat je daarom maar niets moet doen met je eenzame of ongemakkelijke gevoel. Zoals Roosss suggereert, ga eens praten hierover met iemand, maar wmb dan bij voorkeur met anders dan je relatie. Kan me namelijk best voorstellen dat hij daar niet onmiddellijk reuze empathisch op kan reageren. Zeker als je zelf nog zoekende bent in hoe en wat je precies voelt.
dinsdag 14 februari 2023 om 14:46
als hij zich aangevallen voelt, is dat iets, waar hij aan moet willen werkenBee81 schreef: ↑14-02-2023 14:43Ik wil graag met mijn vriend hierover het gesprek aangaan, maar ik weet op dit moment ook niet zo goed hoe. Omdat hij zich meestal aangevallen voelt.
Ik denk wel dat hij het kan begrijpen maar ik weet ook even de woorden niet.
Ik heb niet zomaar 'gekozen' voor deze relatie en samenwonen en hij kan me zeker gelukkig maken. Ik ga dat ook niet opgeven natuurlijk. Dus in die zin heb ik weinig aan dit soort adviezen. Maar ik vind het fijn om te lezen hoe iedereen erover denkt.
anders kunnen jullie nooit een fijne relatie hebben
je moet kunnen vertellen waar je mee zit
Hoop, dat hij hulp wil zoeken
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
