Relaties
alle pijlers
Gescheiden en nieuwe relatie
dinsdag 14 februari 2023 om 11:13
Ik ben ongeveer 9 jaar geleden gescheiden. Dit was niet mijn keuze, ik vond dit heel erg omdat mijn gezin alles is en was. Ik schaam me er ook nog wel een soort van voor omdat ik dit niet voor ogen had, niet voor mijn kinderen en niet voor mezelf.
Maar het is zo en ik kan er niets aan doen uiteraard. Mijn ex en ik hebben een goed contact, dit wilde ik perse voor de kinderen maar ook voor mezelf.
We hebben beide een nieuwe relatie en wonen ook beide samen. En ondanks dat ik echt veel van mijn vriend hou en gelukkig ben, voel ik me ook nog vaak ongelukkig met de situatie. Misschien blijft dit wel zo en is dit 'normaal'.
Ik ken eigenlijk niemand van echt dichtbij die gescheiden is, niet iemand waarmee ik dit gevoel zou kunnen bespreken.
Ik heb echt soms moeite met het samengestelde gezin. En terwijl dit echt goed gaat. Mijn vriend heeft 1 kind en onderling met de kinderen gaat het heel goed. Mijn ex en mijn vriend kunnen het samen goed vinden.
Mijn vriend en zijn ex helaas niet en zij wil ook niet binnenkomen bij ons en het is helaas allemaal afstandelijk. (terwijl zij juist diegene was die wilde scheiden).
Dus eigenlijk zou je zeggen dat ik weinig reden heb tot klagen maar het gevoel van mislukking om mijn eerste huwelijk blijft. Het schuldgevoel richting mijn kinderen heb ik heel erg. Het samengestelde gezin vind ik (als enige volgens mij) erg lastig. Als mijn vriend iets heeft met zijn dochter (kinderfeest oid ) en ik 'mag' niet mee voelt dit gewoon rot.
Ik weet ook niet of ik het nu goed uit kan leggen. Ik mis nog altijd heel erg het gezin, hoe het was. Dat het niet mee is, samen. En niet mijn ex, die mis ik echt niet. Maar het altijd regelen met dingen, kinderen op en neer brengen. De stempel die je toch hebt.
Het overvalt me steeds vaker, als zo'n zware deken die op je ligt. Terwijl het toch makkelijker zou moeten worden, na zoveel jaren?
Herkent iemand dit?
Maar het is zo en ik kan er niets aan doen uiteraard. Mijn ex en ik hebben een goed contact, dit wilde ik perse voor de kinderen maar ook voor mezelf.
We hebben beide een nieuwe relatie en wonen ook beide samen. En ondanks dat ik echt veel van mijn vriend hou en gelukkig ben, voel ik me ook nog vaak ongelukkig met de situatie. Misschien blijft dit wel zo en is dit 'normaal'.
Ik ken eigenlijk niemand van echt dichtbij die gescheiden is, niet iemand waarmee ik dit gevoel zou kunnen bespreken.
Ik heb echt soms moeite met het samengestelde gezin. En terwijl dit echt goed gaat. Mijn vriend heeft 1 kind en onderling met de kinderen gaat het heel goed. Mijn ex en mijn vriend kunnen het samen goed vinden.
Mijn vriend en zijn ex helaas niet en zij wil ook niet binnenkomen bij ons en het is helaas allemaal afstandelijk. (terwijl zij juist diegene was die wilde scheiden).
Dus eigenlijk zou je zeggen dat ik weinig reden heb tot klagen maar het gevoel van mislukking om mijn eerste huwelijk blijft. Het schuldgevoel richting mijn kinderen heb ik heel erg. Het samengestelde gezin vind ik (als enige volgens mij) erg lastig. Als mijn vriend iets heeft met zijn dochter (kinderfeest oid ) en ik 'mag' niet mee voelt dit gewoon rot.
Ik weet ook niet of ik het nu goed uit kan leggen. Ik mis nog altijd heel erg het gezin, hoe het was. Dat het niet mee is, samen. En niet mijn ex, die mis ik echt niet. Maar het altijd regelen met dingen, kinderen op en neer brengen. De stempel die je toch hebt.
Het overvalt me steeds vaker, als zo'n zware deken die op je ligt. Terwijl het toch makkelijker zou moeten worden, na zoveel jaren?
Herkent iemand dit?
dinsdag 14 februari 2023 om 14:51
Dat inderdaad.Lila-Linda schreef: ↑14-02-2023 12:03klinkt vooral alsof je (nog) niet klaar bent voor samenwonen
en Latten je beter afging.
Het is nu eenmaal lastig als je twee gezinnen gaat samenvoegen.
Het kerngezin kan niet vervangen worden.
Ik mis totaal het " kerngezin " niet.
Mijn kinderen en ik zijn hét gezin na de scheiding. Ik ben ook nooit op zoek gegaan, naar weer een gezin.
Mijn partner waar ik dus mee lat overigens ook niet.
En precies om de redenen die je zo vaak lees, als het samengestelde gezin toch niet blijkt te zijn wat er van werd verwacht/gehoopt.
Is latten mi het beste, je hebt niet samen die kinderen grootgebracht de kinderen hebben geen verleden met elkaar, en niet met jullie.
Binnen een kerngezin zijn onderling al vaak zaken die niet lekker onderling lopen, laat staan als je 2 gezinnen gaat samenvoegen.
Ik vind mijn partner als vader an sich een leuke vader. Maar ik vind hem toch echt veel leuker wanneer we samen zijn en hij die rol niet heeft, omdat zijn kroost bij hun moeder is.
En andersom is dat ook zo.
Zijn manier van opvoeden is simpelweg niet mijn manier, en hoe ik het doe, ook niet zijn manier.
Stel dat we omdat we zo nodig moesten waren we na een paar maanden samenwonen al uitgepraat.
We wachten wel en tot die tijd, is het ieder zijn eigen toko.
ladylola2022 wijzigde dit bericht op 14-02-2023 15:00
Reden: aanvulling
Reden: aanvulling
37.68% gewijzigd
People sometimes ask, why do you always choose the hardest road. Who says there was an easier way?
dinsdag 14 februari 2023 om 15:06
Helemaal mee eens.Lente-S schreef: ↑14-02-2023 14:43Vind veel van de reacties over de man van Bee en de kwaliteit vd relatie nogal cru en van een one show pony kaliber.
Er zijn méér oplossingen in het leven dan de relatie verbreken. En het ik vind het ook heel erg normaal dat die ene persoon met wie je een liefdesrelatie hebt niet kan voldoen in alle (emotionele) behoeften. En bovendien zelf ook flaws heeft.
Een samengesteld gezin is ook best wel een ding, hoor.
https://stiefenco.nl/stiefmagazine/
In een samengesteld gezin kun je niet bouwen op de vanzelfsprekendheden van een kerngezin. Het fundament in een traditioneel gezin is de partnerrelatie. De kinderen komen voort uit liefde tussen de ouders. In een nieuw samengesteld gezin is dit anders en is er een driedubbel fundament: het fundament bestaat zowel uit de partnerrelatie, als de ouder-kindrelatie als de stiefouder-stiefkindrelatie. En deze drie TOTAAL verschillende relaties roepen om exclusieve aanpak, aandacht en zorg.
Bovendien hebben we tenslotte te maken met het fundament van verlies. Hoewel jij en je partner nu zielsgelukkig zijn – gelukkiger dan je wellicht ooit was – is en blijft dit voor de kinderen een héél ander verhaal. Zij hebben hun oorspronkelijke kerngezin met beide ouders verloren. Dit is een gegeven en het is oké. Je moet je er alleen van bewust zijn, dat deze verschillende elementen er allemaal zijn in jullie samengestelde gezin.
Een samengesteld gezin heeft daarnaast eigenschappen en kent dynamieken, die een kerngezin niet hebben. Denk bijvoorbeeld aan:
• stiefband (= voorwaardelijk)
• loyaliteitsconflicten
• ex-partnerrelatie
• ex-partner en samen ouders
• bloedwrok (kritiek op eigen kind afdoen met kritiek op het kind van de ander)
• ouders samen zijn voor kinderen niet beschikbaar onder het dak waar zij wonen
• vertrouwde – makkelijke – tijd alleen met je kinderen is niet meer vanzelfsprekend
• missen van kinderen door de weeks en op vakanties
• het heen-en-weer tussen twee gezinnen geeft opstartproblemen
• verdriet vanwege de scheiding
• gezinscultuur ontbreekt
• liefde en aandacht geven en er niet altijd iets voor terugkrijgen
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 14 februari 2023 om 15:07
Ik denk dat je gevoel van alleen zijn, onzeker zijn en er niet bij horen, vooral in jezelf zit en niet eens zoveel afhangt van de specifieke situatie waarin je verkeert. Het is soms misschien draaglijker doordat de omstandigheden misschien net iets gunstiger zijn, maar dat wil niet zeggen dat het dan draaglijk genoeg is. Het is dus ook niet op te lossen door de situatie dan maar te veranderen. Het gevoel zal in jou doorsluimeren en de kop weer opsteken. Zoals je zelf eigenlijk ook al zegt; je kent het gevoel al veel langer en in verschillende situaties. Het is ook niet op te lossen door het je vriend allemaal te verwijten, want je zegt het zelf al: je hebt er eigenlijk al heel lang last van. Ik kan het ook echt aanraden om met iemand te gaan praten. Dan heb je iemand die zonder oordeel naar je luistert, die er gewoon helemaal voor je is, hoe je je ook voelt en wat je ook zegt, en die niet om het hardst gaat roepen dat je vriend een eikel is en dat je erbij weg moet gaan.
meisje85 wijzigde dit bericht op 14-02-2023 15:09
5.46% gewijzigd
dinsdag 14 februari 2023 om 15:09
Ja dit is misschien wel zo. Misschien denk ik dan te ver door. Want als ik met iemand ga praten kan dit gevoel dan weg gaan? Ik zou gewoon eens zonder zorgen of zonder eenzaam gevoel willen zijn.meisje85 schreef: ↑14-02-2023 15:07Ik denk dat je gevoel van alleen zijn, onzeker zijn en er niet bij horen, vooral in jezelf zit en niet eens zoveel afhangt van de specifieke situatie waarin je verkeert. Het is soms misschien draaglijker doordat de omstandigheden misschien net iets gunstiger zijn, maar dat wil niet zeggen dat het dan draaglijk genoeg is. Het is dus ook niet op te lossen door de situatie dan maar te veranderen. Het gevoel zal in jou doorsluimeren en de kop weer opsteken. Het is ook niet op te lossen door het je vriend allemaal te verwijten, want je zegt het zelf al: je hebt er eigenlijk al heel lang last van. Ik kan het ook echt aanraden om met iemand te gaan praten. Dan heb je iemand die zonder oordeel naar je luistert, die er gewoon helemaal voor je is, hoe je je ook voelt en wat je ook zegt, en die niet om het hardst gaat roepen dat je vriend een eikel is en dat je erbij weg moet gaan.
dinsdag 14 februari 2023 om 15:09
Hier net zo. Mijn kind en ik zijn mìjn gezin. Imams erbij voelt vooral als een inbreuk dan als een toevoeging. Ik ooit heel bewust de keuze gemaakt om er niet iemand bij te nemen.Ladylola2022 schreef: ↑14-02-2023 14:51Ik mis totaal het " kerngezin " niet.
Mijn kinderen en ik zijn hét gezin na de scheiding. Ik ben ook nooit op zoek gegaan, naar weer een gezin.
dinsdag 14 februari 2023 om 15:11
Misschien is helemaal weg teveel gevraagd. Als je iets hebt gebroken, blijf je dat ook zien. Zie het als zoiets. Een wond die geheeld is ofzo. Maar het kan écht een stuk draaglijker, lichter en minder bepalend worden.
dinsdag 14 februari 2023 om 15:15
Goede post!blijfgewoonbianca schreef: ↑14-02-2023 15:06Helemaal mee eens.
Een samengesteld gezin is ook best wel een ding, hoor.
https://stiefenco.nl/stiefmagazine/
People sometimes ask, why do you always choose the hardest road. Who says there was an easier way?
dinsdag 14 februari 2023 om 15:16
Je hebt van je ouders - waarbij we toch altijd uitgaan van onvoorwaardelijke liefde - weinig steun gehad. Je eerste partner is opgestapt/ uitgechecked en je vriendengroep heeft je laten vallen. En dan vind je het raar dat je je weleens eenzaam voelt ?
Zonder zorgen ben je trouwens nooit meer, als je moeder bent.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 14 februari 2023 om 15:22
Ik ben heel lang alleen gebleven (8 jaar) tot ik 3 jaar geleden mijn huidige partner ontmoette, die er net zo instaat als ik.
Wanneer we een dagje weg zijn met de kinderen, vind ik het vaak al gedoe, zijn afgelopen zomer een paar dagen weggeweest, nou dat sws nooit meer /voorlopig althans niet. Nu heeft hij 3 jonge (8/11/13) kinderen en is mijn jongste kind 13 (heb ook oudere kinderen maar die waren daar niet bij)
En vooral de strijd onderling tussen zijn kinderen ergerde me mateloos. Nu hadden wij vanaf dat we een relatie kregen als snel rond dat we geen gezinnetje wilde gaan spelen, en dit bevestigde dat alleen maar.
En om inderdaad een heel scala aan argumenten uit de post van BGB.
People sometimes ask, why do you always choose the hardest road. Who says there was an easier way?
dinsdag 14 februari 2023 om 15:24
Dit klopt sowieso helemaal jablijfgewoonbianca schreef: ↑14-02-2023 15:16Je hebt van je ouders - waarbij we toch altijd uitgaan van onvoorwaardelijke liefde - weinig steun gehad. Je eerste partner is opgestapt/ uitgechecked en je vriendengroep heeft je laten vallen. En dan vind je het raar dat je je weleens eenzaam voelt ?
Zonder zorgen ben je trouwens nooit meer, als je moeder bent.
Ik kan wel 'gek' worden van de zorgen nu. Twee pubers vind ik best heftig. Mijn vriend is gewoon super positief ingesteld en als ik erover praat heeft hij zo iets van: niet blijven hangen erin en door. Nu zijn we samen en gelukkig. Zo zou ik ook het liefst willen kijken. En ik ben niet 24/7 ongelukkig maar steeds vaker overvalt dit gevoel mij. Zeker op momenten dat hij iets heeft met zijn dochter en/of ex. Dat ik iets heb met de kinderen en mijn ex of zonder ex. Als we bij zijn vrienden zijn en het gaat over vroeger hoe leuk het allemaal was. Of dat hij weg gaat met vrienden en hoe daarover gepraat word. Ik vind dat allemaal moeilijk.
En dat komt inderdaad denk ik doordat ik me dan niet belangrijk voel of alleen, want die dingen komen zo hard binnen bij mij en daar baal ik ook erg van moet ik zeggen.
dinsdag 14 februari 2023 om 15:25
Begin eens met hem te vertellen hoe je je voelt. Niet alleen over je eenzaamheid maar ook over hoe lastig je het vindt dat je je zielenroerselen niet met hem kunt delen omdat je bang bent dat hij boos of verdrietig wordt terwijl daar geen aanleiding voor is. Je bent gelukkig met hem maar je ervaart een diep gevoel van gemis en je weet waardoor het komt. Hij kan en hoeft het niet op te lossen maar hij mag wél naar je luisteren. Hij mag zich er best even lullig onder voelen maar hij hoeft niét boos te worden, het heeft namelijk helemaal niks met hem te maken.
Het is best spannend om zo'n gesprek aan te gaan maar ik denk dat het heel behulpzaam is en het went. Mijn vriend en ik praten heel vaak over dit soort zaken, gewoon omdat we nieuwsgierig zijn naar elkaars binnenwereld en we er heel bewust voor kiezen zo taboeloos mogelijk te communiceren. Deze gesprekken werken zeer verbindend. Het gaat vaak over zijn exen (hij heeft er nogal wat) maar daar word ik niet onzeker van. Sterker nog, ik koester zijn exen want mede zijn relaties hebben hem gemaakt tot dat wie hij nu is!
Je mag je vriend verzekeren van jouw liefde. En hij mag zijn liefde laten zien door nieuwsgierig te zijn naar wie jij werkelijk bent. Dat is toch wat liefde is? Willen dat het heel erg goed gaat met je partner?
.
dinsdag 14 februari 2023 om 15:28
Dat klinkt vermoeiend.Ladylola2022 schreef: ↑14-02-2023 15:22Ik ben heel lang alleen gebleven (8 jaar) tot ik 3 jaar geleden mijn huidige partner ontmoette, die er net zo instaat als ik.
Wanneer we een dagje weg zijn met de kinderen, vind ik het vaak al gedoe, zijn afgelopen zomer een paar dagen weggeweest, nou dat sws nooit meer /voorlopig althans niet. Nu heeft hij 3 jonge (8/11/13) kinderen en is mijn jongste kind 13 (heb ook oudere kinderen maar die waren daar niet bij)
En vooral de strijd onderling tussen zijn kinderen ergerde me mateloos. Nu hadden wij vanaf dat we een relatie kregen als snel rond dat we geen gezinnetje wilde gaan spelen, en dit bevestigde dat alleen maar.
En om inderdaad een heel scala aan argumenten uit de post van BGB.
Mijn kind zei ooit als klein jongetje dat hij zo blij was dat hier thuis alles eigen was (zijn vader is hertrouwd). En daar heeft hij gelijk in, het voelt meer vertrouwd bij “eigen bloed”. Dat zou ik ook zo voelen, dus nooit een relatie gehad waarin ik mijn gezin betrok.
dinsdag 14 februari 2023 om 15:29
Ladylola2022 schreef: ↑14-02-2023 15:22Ik ben heel lang alleen gebleven (8 jaar) tot ik 3 jaar geleden mijn huidige partner ontmoette, die er net zo instaat als ik.
Wanneer we een dagje weg zijn met de kinderen, vind ik het vaak al gedoe, zijn afgelopen zomer een paar dagen weggeweest, nou dat sws nooit meer /voorlopig althans niet. Nu heeft hij 3 jonge (8/11/13) kinderen en is mijn jongste kind 13 (heb ook oudere kinderen maar die waren daar niet bij)
En vooral de strijd onderling tussen zijn kinderen ergerde me mateloos. Nu hadden wij vanaf dat we een relatie kregen als snel rond dat we geen gezinnetje wilde gaan spelen, en dit bevestigde dat alleen maar.
En om inderdaad een heel scala aan argumenten uit de post van BGB.
Herkenbaar
Mijn vriend en ik hebben allebei 2 pubers, en doen misschien 3 a 4 keer per jaar iets met het hele stel (een uitje van een halve dag of samen eten, geen weekend of vakantie). Ik ben daarna altijd ontzettend blij dat ik weer met mijn kinderen naar mijn eigen huis kan. Ik heb vriendinnen die zeggen dat ze van hun stiefkinderen houden als van hun eigen kinderen, maar bij mij ontbreekt dat stiefliefdesgen denk ik.. Ik ben al blij dat ik een min of meer normale band met ze heb maar van 'houden van' of een samengesteld gezin zijn we echt nog heel ver weg, en dat is prima zo. Chapeau aan alle zorgzame moedertypes die het wel in zich hebben.
TO: Is relatietherapie of coaching niet wat voor jullie? Een samengesteld gezin is zo complex, het is echt heel normaal om hulp te krijgen bij het vormgeven daarvan.
En individuele therapie voor jou kan ook heel helpend zijn.
anoniem_65fffc027e485 wijzigde dit bericht op 14-02-2023 15:31
2.21% gewijzigd
dinsdag 14 februari 2023 om 15:31
Je eigen kerngezin ( ouders ) daar kon je niet terecht, je eigen kerngezin is opgebroken, je kernvriendengroep ook…. En dan zit je nu tussen een oorspronkelijke vriendengroep . Natuurlijk voelt dat gek.Bee81 schreef: ↑14-02-2023 15:24Dit klopt sowieso helemaal ja
Mijn vriend is gewoon super positief ingesteld en als ik erover praat heeft hij zo iets van: niet blijven hangen erin en door. Nu zijn we samen en gelukkig. Zo zou ik ook het liefst willen kijken. En ik ben niet 24/7 ongelukkig maar steeds vaker overvalt dit gevoel mij. Zeker op momenten dat hij iets heeft met zijn dochter en/of ex. Dat ik iets heb met de kinderen en mijn ex of zonder ex. Als we bij zijn vrienden zijn en het gaat over vroeger hoe leuk het allemaal was. Of dat hij weg gaat met vrienden en hoe daarover gepraat word. Ik vind dat allemaal moeilijk.
En dat komt inderdaad denk ik doordat ik me dan niet belangrijk voel of alleen, want die dingen komen zo hard binnen bij mij en daar baal ik ook erg van moet ik zeggen.
En hoe lief en leuk hij ook voor je kinderen is, hij is niet hun vader. Dat is nou eenmaal zo. Bepaalde dingen zal hij niet of net iets anders ervaren. Hij weet ook niets van toen ze klein waren.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 14 februari 2023 om 15:42
Oh ja herkenbaar mbt houden van stiefkinderen als je eigen kinderen. Dat heb ik ook niet. Ook hierin is mijn vriend anders. Daarbij speelt ook dat zijn kind 2,5 dag bij ons is en mijn kinderen elke dag, en om het weekend niet.
Mijn vriend zegt ook dat hij van mijn kinderen houdt. Hij doet er ook veel meer voor dan ik, althans dat zegt hij wel eens. Omdat ik mijn kinderen altijd heb heb ik aangegeven dat ik wel lekker vind om 2 x in de maand op zondag, want dan zijn ze er niet, gewoon even niets te doen of te hebben. En mijn vriend vindt het dan leuk om samen iets te doen, met hem en zijn kind dus. Ik vind dat soms echt een opgave en niet omdat zijn kind niet leuk is maar omdat ik zelf soms toe ben aan rust.
Hij zou het ook niet leuk vinden om niet samen op vakantie te gaan. Wanneer ik dit aangeef ziet hij dit dat ik niets samen wil doen. Ik zou hierover echt graag willen praten
Dat het voor mij niet hoeft alles samen. We wonen al samen tenslotte. En dit gaat prima, begrijp me niet verkeerd.
Mijn vriend zegt ook dat hij van mijn kinderen houdt. Hij doet er ook veel meer voor dan ik, althans dat zegt hij wel eens. Omdat ik mijn kinderen altijd heb heb ik aangegeven dat ik wel lekker vind om 2 x in de maand op zondag, want dan zijn ze er niet, gewoon even niets te doen of te hebben. En mijn vriend vindt het dan leuk om samen iets te doen, met hem en zijn kind dus. Ik vind dat soms echt een opgave en niet omdat zijn kind niet leuk is maar omdat ik zelf soms toe ben aan rust.
Hij zou het ook niet leuk vinden om niet samen op vakantie te gaan. Wanneer ik dit aangeef ziet hij dit dat ik niets samen wil doen. Ik zou hierover echt graag willen praten
Dat het voor mij niet hoeft alles samen. We wonen al samen tenslotte. En dit gaat prima, begrijp me niet verkeerd.
dinsdag 14 februari 2023 om 16:07
Kan het ook zijn dat je je alleen voelt en jezelf een beetje kwijt raakt omdat je gewoon hele andere behoeftes hebt als je vriend? Het klinkt alsof jij wat meer introvert bent en meer tijd voor jezelf nodig hebt Zeker nu je bent gaan samenwonen wordt dat contrast duidelijker. Misschien vind je het moeilijk om je grenzen daarin aan te geven en heb je het gevoel dat er iets mis is met jou. Daardoor voel je je weer alleen. En zo raak je jezelf steeds wat meer kwijt.Bee81 schreef: ↑14-02-2023 15:42Oh ja herkenbaar mbt houden van stiefkinderen als je eigen kinderen. Dat heb ik ook niet. Ook hierin is mijn vriend anders. Daarbij speelt ook dat zijn kind 2,5 dag bij ons is en mijn kinderen elke dag, en om het weekend niet.
Mijn vriend zegt ook dat hij van mijn kinderen houdt. Hij doet er ook veel meer voor dan ik, althans dat zegt hij wel eens. Omdat ik mijn kinderen altijd heb heb ik aangegeven dat ik wel lekker vind om 2 x in de maand op zondag, want dan zijn ze er niet, gewoon even niets te doen of te hebben. En mijn vriend vindt het dan leuk om samen iets te doen, met hem en zijn kind dus. Ik vind dat soms echt een opgave en niet omdat zijn kind niet leuk is maar omdat ik zelf soms toe ben aan rust.
Hij zou het ook niet leuk vinden om niet samen op vakantie te gaan. Wanneer ik dit aangeef ziet hij dit dat ik niets samen wil doen. Ik zou hierover echt graag willen praten
Dat het voor mij niet hoeft alles samen. We wonen al samen tenslotte. En dit gaat prima, begrijp me niet verkeerd.
dinsdag 14 februari 2023 om 16:11
Dit heb ik inderdaad ook tegen mijn vriend gezegd. Hij geeft vaak als tegenargument dat ik het niet leuk zou vinden als hij dan op stap gaat met vrienden. Maar ik vind dat toch iets anders, alleen willen zijn of op stap met vrienden. Maar dat kan ook aan mij liggen. Bovendien heb ik hem dat niet verboden haha.Krukje306 schreef: ↑14-02-2023 16:07Kan het ook zijn dat je je alleen voelt en jezelf een beetje kwijt raakt omdat je gewoon hele andere behoeftes hebt als je vriend? Het klinkt alsof jij wat meer introvert bent en meer tijd voor jezelf nodig hebt Zeker nu je bent gaan samenwonen wordt dat contrast duidelijker. Misschien vind je het moeilijk om je grenzen daarin aan te geven en heb je het gevoel dat er iets mis is met jou. Daardoor voel je je weer alleen. En zo raak je jezelf steeds wat meer kwijt.
Ik ben inderdaad wat meer introvert en ik laad echt wel op van even alleen, even alleen in bad met een glas wijn, een middag of avond niemand om mij heen.
Maar ook even alleen met mijn kinderen iets doen. Zonder school, zonder gedoe.
dinsdag 14 februari 2023 om 16:14
het klinkt een beetje alsof jullie allebei zo jullie struggles hebben. Jij voelt je eenzaam en dat is best logisch gezien wat je hier vertelt. En ik gok dat de reden dat hij wat bozig wordt als jij aangeeft je rot te voelen, voortkomt uit zijn onzekerheid of hij wel goed genoeg is als partner. Hij is ook gescheiden en zij is weggegaan.
En genoeg mensen die niet om kunnen gaan met de negatieve emoties van anderen, zeker niet als het om iemand gaat die dichtbij staat.
Dit zijn dingen waar hij iets mee moet (of niet dat is aan hem), maar ik denk dat het ook belangrijk is voor jullie samen om dit ter sprake te brengen. Puur om begrip voor elkaar te krijgen, niet alleen jij voor hem of hij voor jou.
En genoeg mensen die niet om kunnen gaan met de negatieve emoties van anderen, zeker niet als het om iemand gaat die dichtbij staat.
Dit zijn dingen waar hij iets mee moet (of niet dat is aan hem), maar ik denk dat het ook belangrijk is voor jullie samen om dit ter sprake te brengen. Puur om begrip voor elkaar te krijgen, niet alleen jij voor hem of hij voor jou.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
dinsdag 14 februari 2023 om 16:16
waarom vind je dit wat anders?Bee81 schreef: ↑14-02-2023 16:11Dit heb ik inderdaad ook tegen mijn vriend gezegd. Hij geeft vaak als tegenargument dat ik het niet leuk zou vinden als hij dan op stap gaat met vrienden.[b Maar ik vind dat toch iets anders, alleen willen zijn of op stap met vrienden.][/b] Maar dat kan ook aan mij liggen. Bovendien heb ik hem dat niet verboden haha.
Ik ben inderdaad wat meer introvert en ik laad echt wel op van even alleen, even alleen in bad met een glas wijn, een middag of avond niemand om mij heen.
Maar ook even alleen met mijn kinderen iets doen. Zonder school, zonder gedoe.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
dinsdag 14 februari 2023 om 16:17
dit is waar ik, en toen was ik al echt volwassen, moeite mee had toen mijn moeder haar tweede man leerde kennen en hij veel bij ons thuis was. Vooral omdat hij toen ook van alles ging doen. En dat was dus als volwassene, laat staan als kindMoiren schreef: ↑14-02-2023 15:28Dat klinkt vermoeiend.
Mijn kind zei ooit als klein jongetje dat hij zo blij was dat hier thuis alles eigen was (zijn vader is hertrouwd). En daar heeft hij gelijk in, het voelt meer vertrouwd bij “eigen bloed”. Dat zou ik ook zo voelen, dus nooit een relatie gehad waarin ik mijn gezin betrok.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
dinsdag 14 februari 2023 om 16:22
Mijn kinderen zijn er ook heel blij mee dat zij, geen kinderen uit een samengesteld gezin zijn geworden.Moiren schreef: ↑14-02-2023 15:28Dat klinkt vermoeiend.
Mijn kind zei ooit als klein jongetje dat hij zo blij was dat hier thuis alles eigen was (zijn vader is hertrouwd). En daar heeft hij gelijk in, het voelt meer vertrouwd bij “eigen bloed”. Dat zou ik ook zo voelen, dus nooit een relatie gehad waarin ik mijn gezin betrok.
Ze zijn wel heel blij dat ik nu een heel fijne relatie heb, ze mogen hem heel graag, maar hadden het ook echt niet leuk gevonden als we samen zouden zijn gaan wonen.
En eerlijk? ik denk ook dat het voor kinderen helemaal niet leuk is.
People sometimes ask, why do you always choose the hardest road. Who says there was an easier way?
dinsdag 14 februari 2023 om 16:25
Snap ik wel.
Toen mijn vader hertrouwde liet zijn vrouw ons wel vaak alleen, of ik ging met mijn pa op pad, of hij kwam naar mij.
Niet dat zij niet oké was, maar je wil gewoon ook tijd met je eigen ouder, zonder de partner.
Nu kwam ik daar ook wanneer zij er was hoor, maar ze gaf ons wel de ruimte.
Ik was ook al ver volwassen indertijd.
People sometimes ask, why do you always choose the hardest road. Who says there was an easier way?
dinsdag 14 februari 2023 om 16:28
Ik wil toch wel benadrukken dat we in overleg deze keuze gemaakt hebben. Mijn kinderen zijn wel eerlijk hierin en vonden en vinden het leuk dat we samenwonen. Mijn kinderen bellen ook vaak mijn vriend op bij nieuwtjes; bv na hun sportwedstrijd om hem ook de uitslag te vertellen.
Ook heeft mijn jongste stage gelopen bij hem. Dus ze zien hem niet als vader maar als er iets is gaan ze wel naar hem toe, met moeilijke dingen maar ook met leuke dingen.
Dus dit ligt bij mij en mijn kinderen hebben hier eigenlijk niets mee te maken. Met mijn gevoel dan. Zij zijn blij met de situatie nu. Dat weet ik zeker. Uiteraard hadden ze liever de scheiding niet gehad, dat begrijp ik ook.
Ook heeft mijn jongste stage gelopen bij hem. Dus ze zien hem niet als vader maar als er iets is gaan ze wel naar hem toe, met moeilijke dingen maar ook met leuke dingen.
Dus dit ligt bij mij en mijn kinderen hebben hier eigenlijk niets mee te maken. Met mijn gevoel dan. Zij zijn blij met de situatie nu. Dat weet ik zeker. Uiteraard hadden ze liever de scheiding niet gehad, dat begrijp ik ook.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
