Relaties
alle pijlers
Gescheiden en nieuwe relatie
dinsdag 14 februari 2023 om 11:13
Ik ben ongeveer 9 jaar geleden gescheiden. Dit was niet mijn keuze, ik vond dit heel erg omdat mijn gezin alles is en was. Ik schaam me er ook nog wel een soort van voor omdat ik dit niet voor ogen had, niet voor mijn kinderen en niet voor mezelf.
Maar het is zo en ik kan er niets aan doen uiteraard. Mijn ex en ik hebben een goed contact, dit wilde ik perse voor de kinderen maar ook voor mezelf.
We hebben beide een nieuwe relatie en wonen ook beide samen. En ondanks dat ik echt veel van mijn vriend hou en gelukkig ben, voel ik me ook nog vaak ongelukkig met de situatie. Misschien blijft dit wel zo en is dit 'normaal'.
Ik ken eigenlijk niemand van echt dichtbij die gescheiden is, niet iemand waarmee ik dit gevoel zou kunnen bespreken.
Ik heb echt soms moeite met het samengestelde gezin. En terwijl dit echt goed gaat. Mijn vriend heeft 1 kind en onderling met de kinderen gaat het heel goed. Mijn ex en mijn vriend kunnen het samen goed vinden.
Mijn vriend en zijn ex helaas niet en zij wil ook niet binnenkomen bij ons en het is helaas allemaal afstandelijk. (terwijl zij juist diegene was die wilde scheiden).
Dus eigenlijk zou je zeggen dat ik weinig reden heb tot klagen maar het gevoel van mislukking om mijn eerste huwelijk blijft. Het schuldgevoel richting mijn kinderen heb ik heel erg. Het samengestelde gezin vind ik (als enige volgens mij) erg lastig. Als mijn vriend iets heeft met zijn dochter (kinderfeest oid ) en ik 'mag' niet mee voelt dit gewoon rot.
Ik weet ook niet of ik het nu goed uit kan leggen. Ik mis nog altijd heel erg het gezin, hoe het was. Dat het niet mee is, samen. En niet mijn ex, die mis ik echt niet. Maar het altijd regelen met dingen, kinderen op en neer brengen. De stempel die je toch hebt.
Het overvalt me steeds vaker, als zo'n zware deken die op je ligt. Terwijl het toch makkelijker zou moeten worden, na zoveel jaren?
Herkent iemand dit?
Maar het is zo en ik kan er niets aan doen uiteraard. Mijn ex en ik hebben een goed contact, dit wilde ik perse voor de kinderen maar ook voor mezelf.
We hebben beide een nieuwe relatie en wonen ook beide samen. En ondanks dat ik echt veel van mijn vriend hou en gelukkig ben, voel ik me ook nog vaak ongelukkig met de situatie. Misschien blijft dit wel zo en is dit 'normaal'.
Ik ken eigenlijk niemand van echt dichtbij die gescheiden is, niet iemand waarmee ik dit gevoel zou kunnen bespreken.
Ik heb echt soms moeite met het samengestelde gezin. En terwijl dit echt goed gaat. Mijn vriend heeft 1 kind en onderling met de kinderen gaat het heel goed. Mijn ex en mijn vriend kunnen het samen goed vinden.
Mijn vriend en zijn ex helaas niet en zij wil ook niet binnenkomen bij ons en het is helaas allemaal afstandelijk. (terwijl zij juist diegene was die wilde scheiden).
Dus eigenlijk zou je zeggen dat ik weinig reden heb tot klagen maar het gevoel van mislukking om mijn eerste huwelijk blijft. Het schuldgevoel richting mijn kinderen heb ik heel erg. Het samengestelde gezin vind ik (als enige volgens mij) erg lastig. Als mijn vriend iets heeft met zijn dochter (kinderfeest oid ) en ik 'mag' niet mee voelt dit gewoon rot.
Ik weet ook niet of ik het nu goed uit kan leggen. Ik mis nog altijd heel erg het gezin, hoe het was. Dat het niet mee is, samen. En niet mijn ex, die mis ik echt niet. Maar het altijd regelen met dingen, kinderen op en neer brengen. De stempel die je toch hebt.
Het overvalt me steeds vaker, als zo'n zware deken die op je ligt. Terwijl het toch makkelijker zou moeten worden, na zoveel jaren?
Herkent iemand dit?
zondag 26 februari 2023 om 12:20
Ah oké, jammer. Dat herken ik dan inderdaad niet echt. Hooguit als je iemand eens in de zoveel jaar ziet, oude school- of studievrienden ofzo, dan gaat het inderdaad vaak wel over vroeger. Maar met mensen waar ik nu ook gewoon nog goed mee bevriend ben moet er wel echt een aanleiding zijn om weer avonturen van vroeger aan te halen. Maar ik ben 40+, op een gegeven moment heb je al die oude verhalen al 188 keer gehoord.Bee81 schreef: ↑26-02-2023 11:04Dat is ook zo. Het lukt me gewoon niet meer om het om te gooien. Daarom ga ik ook naar de huisarts.
Over het leven in het nu. Als ik wel een keer bij de vrienden van mijn vriend ben gaat dit altijd over vroeger. Echt altijd en de stapverhalen. Vandaar dat ik dat aanhaalde.
Maar goed, dan staat het jou ook vrij dingen te noemen die je met een ander mee hebt gemaakt. Of gewoon eens wat van zeggen? Kan best op een luchtige manier.
zondag 26 februari 2023 om 12:36
Ik heb een keer een ex gehad, die in een bepaalde vriendengroep verkeerde bij wie het ook vaak over vroeger ging. Het was een beetje hun houvast; ze hadden een gedeeld verleden, maar niet echt een gedeeld heden. Dat werd dan pijnlijk zichtbaar op het moment dat er nieuw bloed in de groep kwam. Op den duur viel die groep dus ook langzaam uit elkaar.
Maar los daarvan: je ziet nu ook hoe belangrijk het is een eigen leven te hebben. Je maakt het voor jezelf interessanter (en je maakt jezelf minder afhankelijk van anderen) en daarmee maak je jezelf ook weer interessanter voor anderen. Iedereen die iets te vertellen heeft, wat dan ook, is leuker toch? Dus los van dat het goed is om met iemand te praten, denk ik dat het ook goed zou zijn om dingen voor jezelf te gaan doen. Gewoon dingen die jij leuk vindt.
Maar los daarvan: je ziet nu ook hoe belangrijk het is een eigen leven te hebben. Je maakt het voor jezelf interessanter (en je maakt jezelf minder afhankelijk van anderen) en daarmee maak je jezelf ook weer interessanter voor anderen. Iedereen die iets te vertellen heeft, wat dan ook, is leuker toch? Dus los van dat het goed is om met iemand te praten, denk ik dat het ook goed zou zijn om dingen voor jezelf te gaan doen. Gewoon dingen die jij leuk vindt.
zondag 26 februari 2023 om 17:51
Ik zou heel graag dingen voor mezelf willen maar wat?
Ik heb snel last van schuldgevoel tegenover mijn kinderen. Die zijn bijna altijd bij en als ik s avonds al een keer weg ga, naar de kapper, vragen ze al hoe laat ik terug ben enz. Dat ligt bij mij hoor. Is mijn schuldgevoel. Ik wil heel graag dat zij een eigen en goed leven hebben. Vandaar mijn bezorgdheid over mijn jongste en vrienden maken.
Het lijkt van het ene in het andere te rollen allemaal en ik kom er niet meer uit.
Wat betreft de vriendengroep: ik ben zelf 41 en ik ben wel klaar met het drinken om het drinken. Dat de mannen altijd iets alleen gaan doen. Dat het om bier en voetbal gaat als ze bij elkaar zijn.
Ik heb snel last van schuldgevoel tegenover mijn kinderen. Die zijn bijna altijd bij en als ik s avonds al een keer weg ga, naar de kapper, vragen ze al hoe laat ik terug ben enz. Dat ligt bij mij hoor. Is mijn schuldgevoel. Ik wil heel graag dat zij een eigen en goed leven hebben. Vandaar mijn bezorgdheid over mijn jongste en vrienden maken.
Het lijkt van het ene in het andere te rollen allemaal en ik kom er niet meer uit.
Wat betreft de vriendengroep: ik ben zelf 41 en ik ben wel klaar met het drinken om het drinken. Dat de mannen altijd iets alleen gaan doen. Dat het om bier en voetbal gaat als ze bij elkaar zijn.
zondag 26 februari 2023 om 18:09
Dat je ziet dat het je eigen schuldgevoel is, is al een goed iets. Dat je kinderen vragen hoe laat je terug bent, kán ook gewoon zijn wat het is: een vraag naar hoe laat je thuis bent en niet meer dan dat. Jij leest erin dat je de deur niet uit mag, maar de vraag is of ze dat ook zo bedoelen. Los daarvan zal je je kinderen ook het goede voorbeeld willen geven, toch? Een moeder die altijd thuis is, kan wel zéggen dat ze hun eigen ding moeten gaan doen en vrienden moeten maken, maar leeft het tegenovergestelde voor. Dus wat zijn je woorden waard, als ze een moeder zien die het zelf ook niet doet? Na 9 jaar nog zoveel schuldgevoel hebben, lijkt me zwaar en zou niet nodig moeten zijn.
Het is wel verdrietig om te lezen eigenlijk, dat je niet zou weten wat je kunt gaan doen. Dat lijkt me een dieperliggende vraag, want eigenlijk zeg je hiermee misschien dat je jezelf nooit echt hebt leren kennen, altijd met anderen bezig bent geweest? Dat is echt iets om met iemand over te praten. Wat vond je als kind eigenlijk leuk om te doen? Misschien kan je daarin een haakje vinden.
Sterkte hoor, ik gun je je eigen, leuke, leven!
Het is wel verdrietig om te lezen eigenlijk, dat je niet zou weten wat je kunt gaan doen. Dat lijkt me een dieperliggende vraag, want eigenlijk zeg je hiermee misschien dat je jezelf nooit echt hebt leren kennen, altijd met anderen bezig bent geweest? Dat is echt iets om met iemand over te praten. Wat vond je als kind eigenlijk leuk om te doen? Misschien kan je daarin een haakje vinden.
Sterkte hoor, ik gun je je eigen, leuke, leven!
zondag 26 februari 2023 om 21:46
zondag 26 februari 2023 om 21:53
De mijne zijn 23 en 19 en ze vragen het nog steeds.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
zondag 26 februari 2023 om 21:53
maandag 27 februari 2023 om 06:17
Ik ben dan altijd bang dat ze denken niet bij mij terecht te kunnen.
Dat gevoel heb ik zelf ook.
Soms denk ik: wat als ik nooit meer gelukkig word? Ik voel me echt zo verloren. Dat gevoel dat je niet weet hoe en wat. Alles gaat door mijn hoofd
maandag 27 februari 2023 om 08:36
O dat gevoel herken ik wel. Maar als ik even met de hond naar het bos ben 2 uurtjes en ze bellen me 3 keer om iets onzinnigs dan stijgt mijn stressnivo enorm. Ze mogen me gerust bellen als er iets belangrijks is... Maar mama heeft ook een leven en ik moet meer doen dan hun entertainen. Ze zijn inmiddels oud genoeg om dat te leren.
En nooit is lang he... Het is eigenlijk bij mij altijd wel zo dat er goede en slechte periodes zijn. Er komen vast ook weer mooie tijden. Alleen heb je nu even ondersteuning nodig. Dat is echt niet gek. Na mijn scheiding heb ik heel diep gezeten. En daar heb ik toen ook hulp bij gehad. Ik heb dat toen wel voor mijn nieuwe relatie afgerond maar bij jou duurt het gewoon een wat langer en dat is gewoon oke. Een scheiding is niet niks. Niemand trouwt met het idee dat je ooit gaat scheiden. En als dat toch het geval blijkt moet je je beeld bijstellen. Dat is soms moeilijk. En dan kan je gewoon wat hulp gebruiken. Daar is die hulp voor.
maandag 27 februari 2023 om 09:43
Dank je voor je reactie. Ik spreek dat ook vaker met hun af, het speelt dan voor mij ook mee dat de jongste nog niet echt vrienden hier heeft. Dan ga ik ook niet weg als hij alleen thuis zit zielig. Dat kan ik gewoon niet.coderood schreef: ↑27-02-2023 08:36O dat gevoel herken ik wel. Maar als ik even met de hond naar het bos ben 2 uurtjes en ze bellen me 3 keer om iets onzinnigs dan stijgt mijn stressnivo enorm. Ze mogen me gerust bellen als er iets belangrijks is... Maar mama heeft ook een leven en ik moet meer doen dan hun entertainen. Ze zijn inmiddels oud genoeg om dat te leren.
En nooit is lang he... Het is eigenlijk bij mij altijd wel zo dat er goede en slechte periodes zijn. Er komen vast ook weer mooie tijden. Alleen heb je nu even ondersteuning nodig. Dat is echt niet gek. Na mijn scheiding heb ik heel diep gezeten. En daar heb ik toen ook hulp bij gehad. Ik heb dat toen wel voor mijn nieuwe relatie afgerond maar bij jou duurt het gewoon een wat langer en dat is gewoon oke. Een scheiding is niet niks. Niemand trouwt met het idee dat je ooit gaat scheiden. En als dat toch het geval blijkt moet je je beeld bijstellen. Dat is soms moeilijk. En dan kan je gewoon wat hulp gebruiken. Daar is die hulp voor.
Het is alsof het nooit goed is wat je doet. Ik heb gevoel alsof ik alles moet doen en ik ben ook een soort van op. Ik ben eigenlijk niet eens meer moe, ik voel niets meer, behalve schuldgevoel richting de kinderen.
Ik mis het ook hoe ik was; lachen en lol maken. 2 pubers die ruzie maken en dan boos weg gaan naar boven. Wat moet ik nog alleen dan zitten te doen. Iedereen heeft het druk met zijn gezin.
Ik merk dat het effect heeft op alles. Ook op mijn werk. Ik werk als secretaresse. Iedereen komt me alles vragen en als ik iets nodig heb is er niemand. Zo voelt het nu.
Voel me echt alleen en ik heb vaker hulp gehad. Ik weet gewoon even niet wat ik nog meer kan doen.
maandag 27 februari 2023 om 19:47
maandag 27 februari 2023 om 19:59
dinsdag 28 februari 2023 om 06:51
Ik denk en weet ook wel dat ik veel doe moet hun. We kijken samen films, we gaan de stad in, winkelen, we gaan samen naar voetbalwedstrijden en met mijn oudste naar musicals. We gaan nachtjes weg.Blauwedruif85 schreef: ↑27-02-2023 19:47Ik hoop dat je wat hulp kunt vinden je klinkt erg somber.
Heb je het wel eens met je zoon erover gehad wat hij er zelf van vind als je even weg bent? Misschien vind hij het helemaal niet erg. Of is er misschien iets leuks wat je met hem samen kunt doen? Een hobby die je beide leuk vind?
Ik zit vooral met de “angst” dat de jongste geen vrienden krijgt. Dan probeer ik te denken dat hij 13 is en hij ook nog niet elke weekend op pad hoeft te zijn. Of zijn andere dit wel??
Dat als hij dadelijk een bijbaantje krijgt het ook anders kan lopen en daar leuke mensen zal ontmoeten.
dinsdag 28 februari 2023 om 07:50
Jouw zoon is niet het probleem, het probleem zit in jouw hoofd. Je vult van alles voor hem in, maar je vraagt hem niks. Intussen vind je overal een rechtvaardiging voor hoe je je nu voelt.Bee81 schreef: ↑28-02-2023 06:51Ik denk en weet ook wel dat ik veel doe moet hun. We kijken samen films, we gaan de stad in, winkelen, we gaan samen naar voetbalwedstrijden en met mijn oudste naar musicals. We gaan nachtjes weg.
Ik zit vooral met de “angst” dat de jongste geen vrienden krijgt. Dan probeer ik te denken dat hij 13 is en hij ook nog niet elke weekend op pad hoeft te zijn. Of zijn andere dit wel??
Dat als hij dadelijk een bijbaantje krijgt het ook anders kan lopen en daar leuke mensen zal ontmoeten.
Heb je de huisarts al gebeld?
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
dinsdag 28 februari 2023 om 08:03
dinsdag 28 februari 2023 om 08:16
Met 13 maakte ik huiswerk in het weekend en ging naar mijn hockeywedstrijd. En maakte ruzie met mijn broertje. En soms ging ik iets doen. Elk weekend weg zeker niet. Volgens mij gaat het met jou heel slecht en projecteer je dat op je zoon.
Die gaat zijn weg wel vinden. Ik hoop jij ook, maar ik zou zeker inzetten op voor jezelf dingen zoeken waar je weer energie uithaalt en niet slleen maar aan het piekeren bent.
Die gaat zijn weg wel vinden. Ik hoop jij ook, maar ik zou zeker inzetten op voor jezelf dingen zoeken waar je weer energie uithaalt en niet slleen maar aan het piekeren bent.
dinsdag 28 februari 2023 om 09:29
Ik heb heel erg het gevoel dat als de kinderen gelukkig zijn, ik dat ook ben. En dat klopt meestal ook. Als we samen weg zijn of als ze het leuk hebben voel ik me zoveel beter.aikidoka schreef: ↑28-02-2023 08:16Met 13 maakte ik huiswerk in het weekend en ging naar mijn hockeywedstrijd. En maakte ruzie met mijn broertje. En soms ging ik iets doen. Elk weekend weg zeker niet. Volgens mij gaat het met jou heel slecht en projecteer je dat op je zoon.
Die gaat zijn weg wel vinden. Ik hoop jij ook, maar ik zou zeker inzetten op voor jezelf dingen zoeken waar je weer energie uithaalt en niet slleen maar aan het piekeren bent.
dinsdag 28 februari 2023 om 09:41
Nogmaals de vraag of je al gebeld hebt?
En je kunt je kinderen niet verantwoordelijk maken voor jouw geluk, natuurlijk hangt het als ouder met elkaar samen, maar je legt je kinderen een veel te grote last op als zij voor jouw geluk moeten zorgen. Je moet zelf gelukkig kunnen zijn. En als je dat op dit moment niet lukt, dan is het ook je taak als ouder om daar wat aan te gaan doen.
En je kunt je kinderen niet verantwoordelijk maken voor jouw geluk, natuurlijk hangt het als ouder met elkaar samen, maar je legt je kinderen een veel te grote last op als zij voor jouw geluk moeten zorgen. Je moet zelf gelukkig kunnen zijn. En als je dat op dit moment niet lukt, dan is het ook je taak als ouder om daar wat aan te gaan doen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
