Relaties
alle pijlers
Getrouwd, maar gaat toch vreemd
zaterdag 2 november 2024 om 22:25
Beste,
Dit is mijn eerste post hier. Graag deel ik onderstaand verhaal omdat ik advies wil. Vanwege de ''gevoeligheid van de situatie'' heb ik een aantal details bewust vaag gehouden.
Een aantal weken geleden heeft een vriend, die getrouwd is en kinderen heeft, mij verteld dat hij weleens vreemdgaat. Ik schrok hier enigszins van, omdat hij altijd een andere indruk heeft gewekt omtrent zijn ''loyaliteit'' in relaties. Zijn vrouw weet dus van niets en hij heeft benadrukt haar niets te willen vertellen omdat het haar alleen maar zou kwetsen.
Een aantal dagen later heeft hij avances gemaakt naar mij. Ook hier schrok ik van en ik heb hem dan ook afgewezen. In de dagen erna merkte ik dat ik kwaad op hem werd. Vooral vanwege mijn goede band met zijn vrouw en kinderen. Ik vind het immoreel dat hij geen bezwaren leek te zien om deze situatie met mij te creëren, ondanks deze goede band. Ook ontstond bij mij de angst, vanwege een aantal redenen, dat zijn vrouw mij hier ooit over zou bevragen en dat ik dan zou moeten liegen. Ik heb hem een aantal dagen later dan ook laten weten nooit in laatstgenoemde situatie te willen belanden en de vriendschap af te willen kappen. Hier toonde hij begrip voor en sindsdien is er geen contact meer geweest,
Ik blijf ongemak voelen bij de onzekerheid of zijn vrouw mij nog zal benaderen voor iets totaal anders of juist met de vraag waarom er geen contact meer is. Mijn vraag aan jullie is dan ook: wat zouden jullie in die situatie doen, moest deze zich voordoen? Liegen of de waarheid zeggen? Negeren of haar aansporen te praten met haar man/mijn vriend?
Het voelt voor mij ook onrechtvaardig dat ik dit over hem weet en dat ik dit zijn vrouw niet vertel. Aan de andere kant zou ik waarschijnlijk een huwelijk om zeep helpen als ik me hier verder mee zou bemoeien. Persoonlijk zou ik zoiets wel willen weten over mijn man... maar ik kan niet inschatten hoe dat voor haar is. Vandaar dat ik tot nu toe zoveel mogelijk niets heb gedaan en afstand heb gezocht.
Ik ben benieuwd naar de reacties. Alvast dank!
Hier is een UPDATE. Ik heb wederom wat details weggelaten. Hopelijk is het verhaal goed te volgen.
Ik heb ervoor gekozen om IETS te doen. De situatie waarin ik zat was namelijk veilig, maar voelde niet alsof ik dicht genoeg bij mezelf bleef. Dat verklaart het knagende schuldgevoel, denk ik. Ik heb me dus gericht op dicht bij mijzelf te blijven en voor mij is eerlijkheid in ál mijn relaties erg belangrijk.
Na het lezen van jullie uiteenlopende reacties over normen en waarden ben ik van mening dat mijn vriend rekening had moeten houden met míjn normen en waarden (waar hij absoluut vanaf weet), alvorens mij bij een situatie te betrekken waar ik nooit om gevraagd heb. Het feit dat het niet mijn huwelijk is, wil niet zeggen dat ik nu tegen mijn eigen waarde van eerlijkheid in moet handelen in mijn relatie tot zijn vrouw.
Ik heb hem een whatsapp-bericht gestuurd. Ik heb hiervoor gekozen, omdat:
1. voor mij het het minst spannend zou zijn als hij de knuppel in het hoenderhok zou gooien
2. ik hem een kans wilde geven de situatie zelf recht te zetten
3. het me voor zijn vrouw fijner leek als ze het van hem hoorde
Kort samengevat, ik heb hem geschreven hoe ik me voelde: schuldig en dat ik zijn bedrog mede in stand hield.
Hij gaf toe dat deze situatie hem inderdaad niet sierde, maar bagatelliseerde deze vervolgens: die ene keer dat hij vreemd was gegaan was een behoorlijke tijd geleden en met mij had hij het niet zo ver moeten laten komen.
Gebaseerd op wat hij me allemaal verteld heeft, betwijfel ik of het slechts een keer is geweest. Misschien is het hem maar een keer gelukt, maar ik vermoed dat er meerdere pogingen zijn geweest.
Ik antwoordde met dat deze reactie niet echt raakte aan de gevoelens waar ik mee zat. Waarop hij reageerde met dat ik hem hier ook erg mee overviel. Toen werd ik kwaad, aangezien hij mij natuurlijk eerst overvallen heeft. Hij gaf aan daar spijt van te hebben en daar nog regelmatig aan terug te denken.
Ik heb toen herhaald dat dit op mij drukt en gevraagd om verantwoordelijkheid te nemen voor de situatie die hij gecreëerd heeft en eerlijk te zijn tegen zijn vrouw. Hij heeft hier nog niet op gereageerd. Dat was drie dagen geleden… To be continued dus.
Ik ben voornemens om, als zijn reactie uitblijft, hem te laten weten dat ik zijn vrouw op de hoogte ga stellen en dat dan ook te doen.
Dit is mijn eerste post hier. Graag deel ik onderstaand verhaal omdat ik advies wil. Vanwege de ''gevoeligheid van de situatie'' heb ik een aantal details bewust vaag gehouden.
Een aantal weken geleden heeft een vriend, die getrouwd is en kinderen heeft, mij verteld dat hij weleens vreemdgaat. Ik schrok hier enigszins van, omdat hij altijd een andere indruk heeft gewekt omtrent zijn ''loyaliteit'' in relaties. Zijn vrouw weet dus van niets en hij heeft benadrukt haar niets te willen vertellen omdat het haar alleen maar zou kwetsen.
Een aantal dagen later heeft hij avances gemaakt naar mij. Ook hier schrok ik van en ik heb hem dan ook afgewezen. In de dagen erna merkte ik dat ik kwaad op hem werd. Vooral vanwege mijn goede band met zijn vrouw en kinderen. Ik vind het immoreel dat hij geen bezwaren leek te zien om deze situatie met mij te creëren, ondanks deze goede band. Ook ontstond bij mij de angst, vanwege een aantal redenen, dat zijn vrouw mij hier ooit over zou bevragen en dat ik dan zou moeten liegen. Ik heb hem een aantal dagen later dan ook laten weten nooit in laatstgenoemde situatie te willen belanden en de vriendschap af te willen kappen. Hier toonde hij begrip voor en sindsdien is er geen contact meer geweest,
Ik blijf ongemak voelen bij de onzekerheid of zijn vrouw mij nog zal benaderen voor iets totaal anders of juist met de vraag waarom er geen contact meer is. Mijn vraag aan jullie is dan ook: wat zouden jullie in die situatie doen, moest deze zich voordoen? Liegen of de waarheid zeggen? Negeren of haar aansporen te praten met haar man/mijn vriend?
Het voelt voor mij ook onrechtvaardig dat ik dit over hem weet en dat ik dit zijn vrouw niet vertel. Aan de andere kant zou ik waarschijnlijk een huwelijk om zeep helpen als ik me hier verder mee zou bemoeien. Persoonlijk zou ik zoiets wel willen weten over mijn man... maar ik kan niet inschatten hoe dat voor haar is. Vandaar dat ik tot nu toe zoveel mogelijk niets heb gedaan en afstand heb gezocht.
Ik ben benieuwd naar de reacties. Alvast dank!
Hier is een UPDATE. Ik heb wederom wat details weggelaten. Hopelijk is het verhaal goed te volgen.
Ik heb ervoor gekozen om IETS te doen. De situatie waarin ik zat was namelijk veilig, maar voelde niet alsof ik dicht genoeg bij mezelf bleef. Dat verklaart het knagende schuldgevoel, denk ik. Ik heb me dus gericht op dicht bij mijzelf te blijven en voor mij is eerlijkheid in ál mijn relaties erg belangrijk.
Na het lezen van jullie uiteenlopende reacties over normen en waarden ben ik van mening dat mijn vriend rekening had moeten houden met míjn normen en waarden (waar hij absoluut vanaf weet), alvorens mij bij een situatie te betrekken waar ik nooit om gevraagd heb. Het feit dat het niet mijn huwelijk is, wil niet zeggen dat ik nu tegen mijn eigen waarde van eerlijkheid in moet handelen in mijn relatie tot zijn vrouw.
Ik heb hem een whatsapp-bericht gestuurd. Ik heb hiervoor gekozen, omdat:
1. voor mij het het minst spannend zou zijn als hij de knuppel in het hoenderhok zou gooien
2. ik hem een kans wilde geven de situatie zelf recht te zetten
3. het me voor zijn vrouw fijner leek als ze het van hem hoorde
Kort samengevat, ik heb hem geschreven hoe ik me voelde: schuldig en dat ik zijn bedrog mede in stand hield.
Hij gaf toe dat deze situatie hem inderdaad niet sierde, maar bagatelliseerde deze vervolgens: die ene keer dat hij vreemd was gegaan was een behoorlijke tijd geleden en met mij had hij het niet zo ver moeten laten komen.
Gebaseerd op wat hij me allemaal verteld heeft, betwijfel ik of het slechts een keer is geweest. Misschien is het hem maar een keer gelukt, maar ik vermoed dat er meerdere pogingen zijn geweest.
Ik antwoordde met dat deze reactie niet echt raakte aan de gevoelens waar ik mee zat. Waarop hij reageerde met dat ik hem hier ook erg mee overviel. Toen werd ik kwaad, aangezien hij mij natuurlijk eerst overvallen heeft. Hij gaf aan daar spijt van te hebben en daar nog regelmatig aan terug te denken.
Ik heb toen herhaald dat dit op mij drukt en gevraagd om verantwoordelijkheid te nemen voor de situatie die hij gecreëerd heeft en eerlijk te zijn tegen zijn vrouw. Hij heeft hier nog niet op gereageerd. Dat was drie dagen geleden… To be continued dus.
Ik ben voornemens om, als zijn reactie uitblijft, hem te laten weten dat ik zijn vrouw op de hoogte ga stellen en dat dan ook te doen.
annejet1234321 wijzigde dit bericht op 08-11-2024 15:52
42.02% gewijzigd
zondag 3 november 2024 om 23:45
Nee maar ik voelde me wel unheimlich in mijn omgeving. Wie had het allemaal geweten, wie had hem geholpen? Ik snap wel dat ze niks zeiden ergens en waarschijnlijk moet het ook voor hun ongemakkelijk zijn geweest, maar niet alleen mijn huwelijk was bezoedeld maar voor mijn gevoel mijn hele leefomgeving.Hexopbezemsteel schreef: ↑03-11-2024 20:35Als bedrogen vrouw nam ik mijn omgeving helemaal niets kwalijk. Ik had afspraken met mijn ex man, waar hij zich niet aan hield. Ik begrijp best dat sommige mensen niet weten wat ze daarmee aan moeten.
zondag 3 november 2024 om 23:58
Het gaat niet om het "wijzen op fouten", een relatie bestaat alleen zolang de basis zuiver is en dat is "vertrouwen". Als je partner tegen je liegt, dan is de basis weg omdat de meesten toch dat vertrouwen nodig hebben in hun relatie. Wat wel scheelt in dit verhaal is dat TO, beide kent in vriendschappelijk verband waarbij hij al is afgevallen na zijn optreden. De partner van een collega is wel weer anders, je kent immers die partner niet.Lorem_Ipsum schreef: ↑03-11-2024 20:30Volgens mij is het willen van de vrouw voor de meesten hier geen factor in het niets zeggen.
Maar gewoon; het zijn mijn zaken niet en wie ben ik om een ander op zijn fouten te wijzen.
Een vriend heeft mij ooit ingelicht over het vreemdgaan van mijn ex, hij vond het heel ongemakkelijk maar ik was erg dankbaar ook al had ik nooit wat gemerkt. Het bleek waar te zijn en ik ben erg blij dat ik niet meer tijd en energie in die relatie heb gestopt dan nodig was, maar ik snap jou ook. Veel mensen zijn terughoudend naar anderen om allerlei redenen maar daarmee creëer je niet een samenleving.
maandag 4 november 2024 om 00:29
maandag 4 november 2024 om 01:53
Ik reageer even op de opmerking wie ben ik. Ik vind dat een opmerking die ik zelf niet begrijp. Wie bent ik? Ik hoef een ander niet per se op zijn fouten te wijzen. Ik wil een ander kunnen wijzen op het sprookje dat ze voorgehouden wordt. Dat heeft imo weinig te maken met een ander op z'n fouten wijzen. Maar eerder met een ander een keuze willen geven. En wat dat betreft redeneer ik toch vanuit mijn eigen morele kompas. Wat zou ik willen dat anderen zouden doen als ik in die situatie zou zitten? En dan wil ik die keuze hebben die de bedrieger mij nu ontneemt. En dat de bedrieger niet om mij geeft (ook al zou die dat wel moeten als hij in een relatie zit met mij), hoeft niet te betekenen dat anderen mij niet een kans willen geven op een eigen keuze.
Wie ben ik? Ik ben verbonden in een geheel van mensen, onderdeel van een samenleving. Ik ben niet solo op de wereld. Mijn functioneren staat of valt voor een deel met de relaties die ik heb met anderen. Dat is wie ik ben. En als ik zou weten dat de relaties om mij heen wegkijken van iets waarvan ze kunnen aannemen dat het voor mij zou voelen als hoogverraad, kun je me niet eenzamer krijgen dan de ontdekking dat de hele wereld om me heen er ok mee was om me te laten hangen. Hoe solo is dat?
Hoe solo kun je in het leven staan, als je het gevoel hebt dat niemand, maar dan ook niemand ooit voor jou op zal komen. En dat het niemand ook maar enige rotmoeite interesseert. Waarom ben je dan uberhaupt op deze wereld, als de verbintenis met anderen je geen bal uitmaken? Dat is wat voor mij het leven zingeeft. Zonder verbondenheid te ervaren, is het leven voor mij toch wel zinloos te noemen. En omdat dit voor mij het fundament van leven is, wil ik ook naar een ander uitstralen dat ik er iets om geef. Dat het mij uitmaakt of je een kans hebt.
maandag 4 november 2024 om 01:59
Het gaat me dus niet om de ander op zijn fouten te wijzen. Dat boeit me in het gehele verhaal het allerminst. Het gaat mij om de ander een stukje zicht te bieden op een kans en keuze. Opdat de ander zich gezien voelt in een behoefte.Lorem_Ipsum schreef: ↑04-11-2024 00:29En ja, als je de bedrogene helpt door te zeggen wat je weet, dan ben je tegelijkertijd wel degelijk de vreemdganger op zijn fouten aan het wijzen. Daar pas ik voor.
Wij zijn mensen en mensen hebben het nodig om gezien te worden in hun behoefte.
maandag 4 november 2024 om 08:05
Kan het alleen maar eens zijn met deze post.NomenNesci0 schreef: ↑04-11-2024 01:53Ik reageer even op de opmerking wie ben ik. Ik vind dat een opmerking die ik zelf niet begrijp. Wie bent ik? Ik hoef een ander niet per se op zijn fouten te wijzen. Ik wil een ander kunnen wijzen op het sprookje dat ze voorgehouden wordt. Dat heeft imo weinig te maken met een ander op z'n fouten wijzen. Maar eerder met een ander een keuze willen geven. En wat dat betreft redeneer ik toch vanuit mijn eigen morele kompas. Wat zou ik willen dat anderen zouden doen als ik in die situatie zou zitten? En dan wil ik die keuze hebben die de bedrieger mij nu ontneemt. En dat de bedrieger niet om mij geeft (ook al zou die dat wel moeten als hij in een relatie zit met mij), hoeft niet te betekenen dat anderen mij niet een kans willen geven op een eigen keuze.
Wie ben ik? Ik ben verbonden in een geheel van mensen, onderdeel van een samenleving. Ik ben niet solo op de wereld. Mijn functioneren staat of valt voor een deel met de relaties die ik heb met anderen. Dat is wie ik ben. En als ik zou weten dat de relaties om mij heen wegkijken van iets waarvan ze kunnen aannemen dat het voor mij zou voelen als hoogverraad, kun je me niet eenzamer krijgen dan de ontdekking dat de hele wereld om me heen er ok mee was om me te laten hangen. Hoe solo is dat?
Hoe solo kun je in het leven staan, als je het gevoel hebt dat niemand, maar dan ook niemand ooit voor jou op zal komen. En dat het niemand ook maar enige rotmoeite interesseert. Waarom ben je dan uberhaupt op deze wereld, als de verbintenis met anderen je geen bal uitmaken? Dat is wat voor mij het leven zingeeft. Zonder verbondenheid te ervaren, is het leven voor mij toch wel zinloos te noemen. En omdat dit voor mij het fundament van leven is, wil ik ook naar een ander uitstralen dat ik er iets om geef. Dat het mij uitmaakt of je een kans hebt.
maandag 4 november 2024 om 08:09
Een kans op wat?NomenNesci0 schreef: ↑04-11-2024 01:53Ik reageer even op de opmerking wie ben ik. Ik vind dat een opmerking die ik zelf niet begrijp. Wie bent ik? Ik hoef een ander niet per se op zijn fouten te wijzen. Ik wil een ander kunnen wijzen op het sprookje dat ze voorgehouden wordt. Dat heeft imo weinig te maken met een ander op z'n fouten wijzen. Maar eerder met een ander een keuze willen geven. En wat dat betreft redeneer ik toch vanuit mijn eigen morele kompas. Wat zou ik willen dat anderen zouden doen als ik in die situatie zou zitten? En dan wil ik die keuze hebben die de bedrieger mij nu ontneemt. En dat de bedrieger niet om mij geeft (ook al zou die dat wel moeten als hij in een relatie zit met mij), hoeft niet te betekenen dat anderen mij niet een kans willen geven op een eigen keuze.
Wie ben ik? Ik ben verbonden in een geheel van mensen, onderdeel van een samenleving. Ik ben niet solo op de wereld. Mijn functioneren staat of valt voor een deel met de relaties die ik heb met anderen. Dat is wie ik ben. En als ik zou weten dat de relaties om mij heen wegkijken van iets waarvan ze kunnen aannemen dat het voor mij zou voelen als hoogverraad, kun je me niet eenzamer krijgen dan de ontdekking dat de hele wereld om me heen er ok mee was om me te laten hangen. Hoe solo is dat?
Hoe solo kun je in het leven staan, als je het gevoel hebt dat niemand, maar dan ook niemand ooit voor jou op zal komen. En dat het niemand ook maar enige rotmoeite interesseert. Waarom ben je dan uberhaupt op deze wereld, als de verbintenis met anderen je geen bal uitmaken? Dat is wat voor mij het leven zingeeft. Zonder verbondenheid te ervaren, is het leven voor mij toch wel zinloos te noemen. En omdat dit voor mij het fundament van leven is, wil ik ook naar een ander uitstralen dat ik er iets om geef. Dat het mij uitmaakt of je een kans hebt.
Je maakt jezelf en je rol in iemands leven nogal groot, het lijkt bijna een redderscomplex.
Maar hoe weet je wat de behoefte van een ander is, en of zij beter wordt van jouw interventie?
Kan het misschien nog goedkomen met deze relatie als hij het zelf opbiecht? Ik zou het altijd enkel met de vreemdganger bespreken als ik dit weet.
maandag 4 november 2024 om 08:35
Nee, daar komt het bij mij waarschijnlijk wel op neer, andermans relatie interesseert mij eigenlijk niet zo. Ik denk ook dat ik minder zwaar til aan sommige dingen.NomenNesci0 schreef: ↑04-11-2024 01:53Ik reageer even op de opmerking wie ben ik. Ik vind dat een opmerking die ik zelf niet begrijp. Wie bent ik? Ik hoef een ander niet per se op zijn fouten te wijzen. Ik wil een ander kunnen wijzen op het sprookje dat ze voorgehouden wordt. Dat heeft imo weinig te maken met een ander op z'n fouten wijzen. Maar eerder met een ander een keuze willen geven. En wat dat betreft redeneer ik toch vanuit mijn eigen morele kompas. Wat zou ik willen dat anderen zouden doen als ik in die situatie zou zitten? En dan wil ik die keuze hebben die de bedrieger mij nu ontneemt. En dat de bedrieger niet om mij geeft (ook al zou die dat wel moeten als hij in een relatie zit met mij), hoeft niet te betekenen dat anderen mij niet een kans willen geven op een eigen keuze.
Wie ben ik? Ik ben verbonden in een geheel van mensen, onderdeel van een samenleving. Ik ben niet solo op de wereld. Mijn functioneren staat of valt voor een deel met de relaties die ik heb met anderen. Dat is wie ik ben. En als ik zou weten dat de relaties om mij heen wegkijken van iets waarvan ze kunnen aannemen dat het voor mij zou voelen als hoogverraad, kun je me niet eenzamer krijgen dan de ontdekking dat de hele wereld om me heen er ok mee was om me te laten hangen. Hoe solo is dat?
Hoe solo kun je in het leven staan, als je het gevoel hebt dat niemand, maar dan ook niemand ooit voor jou op zal komen. En dat het niemand ook maar enige rotmoeite interesseert. Waarom ben je dan uberhaupt op deze wereld, als de verbintenis met anderen je geen bal uitmaken? Dat is wat voor mij het leven zingeeft. Zonder verbondenheid te ervaren, is het leven voor mij toch wel zinloos te noemen. En omdat dit voor mij het fundament van leven is, wil ik ook naar een ander uitstralen dat ik er iets om geef. Dat het mij uitmaakt of je een kans hebt.
Ik ben overigens heel verbonden met mensen, doe veel voor mensen en zij voor mij, maar hun relatie en alles wat daar bij komt kijken mogen ze zelf opknappen.
maandag 4 november 2024 om 08:57
maandag 4 november 2024 om 09:06
Ik ben zelf ook niet bezig met anderen op hun "fouten" bezig, noch vind ik het van belang dat de ander (bedrogene) recht heeft op de waarheid of een eigen keuze moet maken wanneer ze weet hoe de vork in de steel zit.
Waar het voor mij vooral in zit is dat ik niet meer normaal met mijn vrienden of vriendinnen, kennissen of buren om kan gaan wanneer ik zou weten dat een van hen geprobeerd zou hebben mij te versieren of hint naar seks of iets anders dan gewoon vriendschap. Maar het is allemaal dusdanig hypothetisch dat ik geen idee heb. Misschien zou mijn enige reactie ook wel zijn: doe effe normaal zeg. En het daar dan bij laten.
Waar het voor mij vooral in zit is dat ik niet meer normaal met mijn vrienden of vriendinnen, kennissen of buren om kan gaan wanneer ik zou weten dat een van hen geprobeerd zou hebben mij te versieren of hint naar seks of iets anders dan gewoon vriendschap. Maar het is allemaal dusdanig hypothetisch dat ik geen idee heb. Misschien zou mijn enige reactie ook wel zijn: doe effe normaal zeg. En het daar dan bij laten.
maandag 4 november 2024 om 09:14
Dat heeft TO feitelijk gedaan, contact afgebroken en klaar. Zou voor mij voldoende zijn. Maar TO zit er nog wel mee.Olea schreef: ↑04-11-2024 09:06Ik ben zelf ook niet bezig met anderen op hun "fouten" bezig, noch vind ik het van belang dat de ander (bedrogene) recht heeft op de waarheid of een eigen keuze moet maken wanneer ze weet hoe de vork in de steel zit.
Waar het voor mij vooral in zit is dat ik niet meer normaal met mijn vrienden of vriendinnen, kennissen of buren om kan gaan wanneer ik zou weten dat een van hen geprobeerd zou hebben mij te versieren of hint naar seks of iets anders dan gewoon vriendschap. Maar het is allemaal dusdanig hypothetisch dat ik geen idee heb. Misschien zou mijn enige reactie ook wel zijn: doe effe normaal zeg. En het daar dan bij laten.
maandag 4 november 2024 om 09:42
Als je zo'n goede band hebt met haar dan zou ik gewoon vertellen wat je weet.Annejet1234321 schreef: ↑02-11-2024 22:25Vooral vanwege mijn goede band met zijn vrouw en kinderen.
maandag 4 november 2024 om 10:10
Voor mij zou het ervan afhangen om wie het gaat. Een goede vriendin? Die vertel ik het absoluut. Een kennis? Nee. Een collega? Ook niet. Een buurvrouw met wie ik wel eens een praatje maak? Zeker niet.Lorem_Ipsum schreef: ↑04-11-2024 00:29Och een samenleving creëren, daar ben ik totaal niet mee bezig. Je komt en gaat alleen in het leven, en verder moet je het zelf doen.
En ja, als je de bedrogene helpt door te zeggen wat je weet, dan ben je tegelijkertijd wel degelijk de vreemdganger op zijn fouten aan het wijzen. Daar pas ik voor.
Vriendschap vind ik een doorslaggevend argument. Wat als mijn vriendin erachter komt dat ze is bedrogen en dat ik al die tijd op de hoogte was? Dan is de vriendschap over, dat krijg je nooit meer uitgepraat of gladgestreken, ook niet met een uitspraak als: ‘Je komt en gaat alleen in het leven.’ In vriendschappen voel je je juist verbonden met een ander en is er wederzijds vertrouwen, daarin ben je juist níet alleen.
Heb jij geen diepe vriendschappen?
maandag 4 november 2024 om 10:22
Jazeker heb ik diepe vriendschappen. Maar sommige dingen gaan mij niet aan, ik ben zelf ook niet iemand die alles met iedereen deelt. Ook niet met de vriendinnen die ik al 30+ jaar heb. Als vriendschappen hierop stuk zouden lopen, dan is dat maar zo. Zulke dingen gebeuren in het leven. Ik ga dan niets gladstrijken, het is gegaan zoals het is gegaan.
Maar goed, ik sprak hier het hele topic meer over mensen in de tweede cirkel. Zoals ik het begrijp is TO nou ook weer geen hartsvriendinnen met deze vrouw. Ze was vooral bevriend met de man, en daar heeft ze ook enige loyaliteit mee.
Maar goed, ik sprak hier het hele topic meer over mensen in de tweede cirkel. Zoals ik het begrijp is TO nou ook weer geen hartsvriendinnen met deze vrouw. Ze was vooral bevriend met de man, en daar heeft ze ook enige loyaliteit mee.
maandag 4 november 2024 om 10:42
Nou dit dus. Het is zo'n ongelofelijke koude douche om er achter te komen wie al die tijd op de hoogte waren en niks hebben gezegd.
maandag 4 november 2024 om 11:06
Kan jou man hier geen rol inspelen en het afhandelen met zijn vriend door ermee te gaan praten? Zo kom jij buitenspel te staan en is het jou zorg niet meer. Denk dat jou man van het voorval op de hoogte is en hoe reageert hij daarop? Ik zou niet blij zijn moest er iemand mijn vriendin aanspreken om eens lekker te gaan rollen bollen achter mijn rug. Denk jou man ook niet en zou na dit voorval hem vermoedelijk mijden. Nergens lees ik hier iets van hoe jou man hierin staat.
maandag 4 november 2024 om 11:17
Misschien heb ik het gemist, maar to vertelt toch nergens dat ze een man heeft? En dan nog, ze zegt nadrukkelijk dat het haar vriend is. Wat heeft een man, al dan niet bestaand, er dan mee te maken?becky1702 schreef: ↑04-11-2024 11:06Kan jou man hier geen rol inspelen en het afhandelen met zijn vriend door ermee te gaan praten? Zo kom jij buitenspel te staan en is het jou zorg niet meer. Denk dat jou man van het voorval op de hoogte is en hoe reageert hij daarop? Ik zou niet blij zijn moest er iemand mijn vriendin aanspreken om eens lekker te gaan rollen bollen achter mijn rug. Denk jou man ook niet en zou na dit voorval hem vermoedelijk mijden. Nergens lees ik hier iets van hoe jou man hierin staat.
Zelf denk ik wel dat ik een soortgelijk voorval aan mijn man zou vertellen, maar zo'n gesprek voor mij opknappen? No way. Dat kan ik zelf wel.
maandag 4 november 2024 om 11:20
Je mag het in het belachelijke trekken hoor, als je je daar beter bij voelt. Ik heb zeker geen last van een redderscomplex. Maar als ik iemand ken op de manier zoals to haar kent, is de kans aanwezig (hangt wel echt vd mate van diepgang af) dat ik haar idd die kennis wil geven. En daar houdt het voor mij ook zeker mee op. Voel me niet verantwoordelijk voor wat ze daar wel of niet mee wil doen. Heb ook geen behoefte om de keuze die ze maakt, daarmee te beoordelen.bijtie schreef: ↑04-11-2024 08:09Een kans op wat?
Je maakt jezelf en je rol in iemands leven nogal groot, het lijkt bijna een redderscomplex.
Maar hoe weet je wat de behoefte van een ander is, en of zij beter wordt van jouw interventie?
Kan het misschien nog goedkomen met deze relatie als hij het zelf opbiecht? Ik zou het altijd enkel met de vreemdganger bespreken als ik dit weet.
En als je iemand kent, weet je -zoals to dat ook denkt te weten- vaak wel onder welke condities mensen in een relatie zitten. De vriend van to gaf aan dat hij vreemdgaat. Blijkbaar is de conclusie dat ze niet in een open relatie zit met deze man en er dus geen concensus is over zijn buitenechtelijke activiteiten. Anders zou die man het niet achter haar rug hoeven doen.
Ik ben iig niet één van al die mensen in haar circel die op de hoogte was, maar haar mond hield.
maandag 4 november 2024 om 11:24
Nog een aanvulling: als ik als onderdeel van een kennissen of vrienden netwerk rondom deze vrouw zou weten dat er meer mensen het zouden weten, betrokken zouden zijn bij die vrouw en er voor zouden kiezen om niks te zeggen, zou ik die mensen ook niet meer vertrouwen. Prima voor koetjes en kalfjes, maar je zou voor mij absoluut geen betrouwbare vriendschap zijn.
maandag 4 november 2024 om 11:31
Als het om een goede vriendin gaat van wie haar man vreemdgaat en ik weet het echt zeker, zoals in het voorbeeld van de OP, dan zou ik wel een serieuze poging doen om het haar te vertellen. Ik zou me er wel superkut over voelen trouwens, en bang zijn voor haar reactie. Maar als het echt om groot bedrog gaat, dat haar relatie/huwelijk ondermijnt, dan voel ik me wel verplicht om haar in te lichten. Als ze wat verder van me af staat dan zou ik me erbuiten houden.
Ik vertel overigens ook niet alles. Weet van een vriend dat hij weleens een lapdance heeft gehad zonder medeweten van zijn vriendin (en wie weet wat nog meer), maar ik kan dat (gevoelsmatig althans) niet doorvertellen omdat ik nog veel langer met hem bevriend ben dan met haar. Ik heb toen maar gezegd dat ik dat soort dingen niet wil weten en sindsdien houdt hij wijselijk zijn mond.
Ik vertel overigens ook niet alles. Weet van een vriend dat hij weleens een lapdance heeft gehad zonder medeweten van zijn vriendin (en wie weet wat nog meer), maar ik kan dat (gevoelsmatig althans) niet doorvertellen omdat ik nog veel langer met hem bevriend ben dan met haar. Ik heb toen maar gezegd dat ik dat soort dingen niet wil weten en sindsdien houdt hij wijselijk zijn mond.
maandag 4 november 2024 om 11:42
NomenNesci0 schreef: ↑04-11-2024 11:20Je mag het in het belachelijke trekken hoor, als je je daar beter bij voelt. Ik heb zeker geen last van een redderscomplex. Maar als ik iemand ken op de manier zoals to haar kent, is de kans aanwezig (hangt wel echt vd mate van diepgang af) dat ik haar idd die kennis wil geven. En daar houdt het voor mij ook zeker mee op. Voel me niet verantwoordelijk voor wat ze daar wel of niet mee wil doen. Heb ook geen behoefte om de keuze die ze maakt, daarmee te beoordelen.
En als je iemand kent, weet je -zoals to dat ook denkt te weten- vaak wel onder welke condities mensen in een relatie zitten. De vriend van to gaf aan dat hij vreemdgaat. Blijkbaar is de conclusie dat ze niet in een open relatie zit met deze man en er dus geen concensus is over zijn buitenechtelijke activiteiten. Anders zou die man het niet achter haar rug hoeven doen.
Ik ben iig niet één van al die mensen in haar circel die op de hoogte was, maar haar mond hield.
TO zit in zijn cirkel. Niet in die van haar. Kent haar via hem. Jij legt het langs jouw lat. Je maakt jezelf echt te belangrijk.
Coffee is never my cup of tea
maandag 4 november 2024 om 11:53
De bom leggen en dan zoekt ze het verder maar uit.NomenNesci0 schreef: ↑04-11-2024 11:20dat ik haar idd die kennis wil geven. En daar houdt het voor mij ook zeker mee op. Voel me niet verantwoordelijk voor wat ze daar wel of niet mee wil doen.
Ik vind het bijzonder onsjiek en ik hoop dat ik geen vriendinnen heb die zo met me omgaan.
Het probleem is dat je nooit weet of iemand het wil weten en je weet al helemaal niet of ze het van jou wil weten. In mijn geval zou ik beslist ongeamuseerd zijn als iemand vindt dat hij of zij dat op mijn bord moet gooien want oeioei, straks komt het uit, weet ze dat ik het wist en dan ben ik het bokje.
Houd gewoon je knar.
Ga in gesprek met de vreemdganger en trek je conclusies maar hou degene die bedonderd wordt erbuiten. Zo ontzettend wreed dit. Vele malen wreder dan die klotekeuze die je haar geeft met je bemoeienis.
.
maandag 4 november 2024 om 11:56
Aparte buurt woon jijbijtie schreef: ↑03-11-2024 20:32Voor mij geen verschil hoor.
Ik heb geen vriendinnen die ik sinds mijn 12e ken. Ik heb wel een vriendin die best een leuke man heeft.
Als ik me inbeeldt dat hij me romantisch of seksueel begint te appen, nee komt niet in me op om dit te melden bij haar.
Deze mensen zijn een eeuwigheid bij elkaar en hebben volwassen kinderen. Ze heeft het er vaak over dat verliefdheden en flirts er nu eenmaal bij horen, zowel bij hem als bij haar, als je zo lang bij elkaar bent. Er zijn goede en minder goede tijden.
Zo is het ook met andere oudere stellen die ik ken, ze hebben vaker wel dan geen affaires en geheime minnaars gehad. Zijn allemaal al decennialang bij elkaar.
Van alle buren hier heeft de man al geprobeerd 1 op 1 met me af te spreken en wordt er gehint naar seks. Moet ik dat allemaal gaan melden om die vrouwen te beschermen? Ze zien me aankomen.
Is jouw refentiekader dan ook niet anders dan bij diegene die wel de vrouw in zouden lichten?
Jij kan blijkbaar bezig blijven om buurvrouwen in te lichten.
Frankly my dear, I don"t give a damn
maandag 4 november 2024 om 12:07
Klopt, maar zo voelt het voor mij ook. In elke relatie is wel eens stront aan de knikker en iedereen heeft geheimen. Vreemdgaan heeft daarin geen speciale status voor mij. Als ik mezelf daar partij in maak vanuit een of andere persoonlijke moraal, waar leidt dat toe?
Dan voel ik me als Michael J Fox in Back to the future, je weet niet hoe het zal uitpakken maar je hebt dan wel een verantwoordelijkheid.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
