Relaties
alle pijlers
Getrouwd, maar gaat toch vreemd
zaterdag 2 november 2024 om 22:25
Beste,
Dit is mijn eerste post hier. Graag deel ik onderstaand verhaal omdat ik advies wil. Vanwege de ''gevoeligheid van de situatie'' heb ik een aantal details bewust vaag gehouden.
Een aantal weken geleden heeft een vriend, die getrouwd is en kinderen heeft, mij verteld dat hij weleens vreemdgaat. Ik schrok hier enigszins van, omdat hij altijd een andere indruk heeft gewekt omtrent zijn ''loyaliteit'' in relaties. Zijn vrouw weet dus van niets en hij heeft benadrukt haar niets te willen vertellen omdat het haar alleen maar zou kwetsen.
Een aantal dagen later heeft hij avances gemaakt naar mij. Ook hier schrok ik van en ik heb hem dan ook afgewezen. In de dagen erna merkte ik dat ik kwaad op hem werd. Vooral vanwege mijn goede band met zijn vrouw en kinderen. Ik vind het immoreel dat hij geen bezwaren leek te zien om deze situatie met mij te creëren, ondanks deze goede band. Ook ontstond bij mij de angst, vanwege een aantal redenen, dat zijn vrouw mij hier ooit over zou bevragen en dat ik dan zou moeten liegen. Ik heb hem een aantal dagen later dan ook laten weten nooit in laatstgenoemde situatie te willen belanden en de vriendschap af te willen kappen. Hier toonde hij begrip voor en sindsdien is er geen contact meer geweest,
Ik blijf ongemak voelen bij de onzekerheid of zijn vrouw mij nog zal benaderen voor iets totaal anders of juist met de vraag waarom er geen contact meer is. Mijn vraag aan jullie is dan ook: wat zouden jullie in die situatie doen, moest deze zich voordoen? Liegen of de waarheid zeggen? Negeren of haar aansporen te praten met haar man/mijn vriend?
Het voelt voor mij ook onrechtvaardig dat ik dit over hem weet en dat ik dit zijn vrouw niet vertel. Aan de andere kant zou ik waarschijnlijk een huwelijk om zeep helpen als ik me hier verder mee zou bemoeien. Persoonlijk zou ik zoiets wel willen weten over mijn man... maar ik kan niet inschatten hoe dat voor haar is. Vandaar dat ik tot nu toe zoveel mogelijk niets heb gedaan en afstand heb gezocht.
Ik ben benieuwd naar de reacties. Alvast dank!
Hier is een UPDATE. Ik heb wederom wat details weggelaten. Hopelijk is het verhaal goed te volgen.
Ik heb ervoor gekozen om IETS te doen. De situatie waarin ik zat was namelijk veilig, maar voelde niet alsof ik dicht genoeg bij mezelf bleef. Dat verklaart het knagende schuldgevoel, denk ik. Ik heb me dus gericht op dicht bij mijzelf te blijven en voor mij is eerlijkheid in ál mijn relaties erg belangrijk.
Na het lezen van jullie uiteenlopende reacties over normen en waarden ben ik van mening dat mijn vriend rekening had moeten houden met míjn normen en waarden (waar hij absoluut vanaf weet), alvorens mij bij een situatie te betrekken waar ik nooit om gevraagd heb. Het feit dat het niet mijn huwelijk is, wil niet zeggen dat ik nu tegen mijn eigen waarde van eerlijkheid in moet handelen in mijn relatie tot zijn vrouw.
Ik heb hem een whatsapp-bericht gestuurd. Ik heb hiervoor gekozen, omdat:
1. voor mij het het minst spannend zou zijn als hij de knuppel in het hoenderhok zou gooien
2. ik hem een kans wilde geven de situatie zelf recht te zetten
3. het me voor zijn vrouw fijner leek als ze het van hem hoorde
Kort samengevat, ik heb hem geschreven hoe ik me voelde: schuldig en dat ik zijn bedrog mede in stand hield.
Hij gaf toe dat deze situatie hem inderdaad niet sierde, maar bagatelliseerde deze vervolgens: die ene keer dat hij vreemd was gegaan was een behoorlijke tijd geleden en met mij had hij het niet zo ver moeten laten komen.
Gebaseerd op wat hij me allemaal verteld heeft, betwijfel ik of het slechts een keer is geweest. Misschien is het hem maar een keer gelukt, maar ik vermoed dat er meerdere pogingen zijn geweest.
Ik antwoordde met dat deze reactie niet echt raakte aan de gevoelens waar ik mee zat. Waarop hij reageerde met dat ik hem hier ook erg mee overviel. Toen werd ik kwaad, aangezien hij mij natuurlijk eerst overvallen heeft. Hij gaf aan daar spijt van te hebben en daar nog regelmatig aan terug te denken.
Ik heb toen herhaald dat dit op mij drukt en gevraagd om verantwoordelijkheid te nemen voor de situatie die hij gecreëerd heeft en eerlijk te zijn tegen zijn vrouw. Hij heeft hier nog niet op gereageerd. Dat was drie dagen geleden… To be continued dus.
Ik ben voornemens om, als zijn reactie uitblijft, hem te laten weten dat ik zijn vrouw op de hoogte ga stellen en dat dan ook te doen.
Dit is mijn eerste post hier. Graag deel ik onderstaand verhaal omdat ik advies wil. Vanwege de ''gevoeligheid van de situatie'' heb ik een aantal details bewust vaag gehouden.
Een aantal weken geleden heeft een vriend, die getrouwd is en kinderen heeft, mij verteld dat hij weleens vreemdgaat. Ik schrok hier enigszins van, omdat hij altijd een andere indruk heeft gewekt omtrent zijn ''loyaliteit'' in relaties. Zijn vrouw weet dus van niets en hij heeft benadrukt haar niets te willen vertellen omdat het haar alleen maar zou kwetsen.
Een aantal dagen later heeft hij avances gemaakt naar mij. Ook hier schrok ik van en ik heb hem dan ook afgewezen. In de dagen erna merkte ik dat ik kwaad op hem werd. Vooral vanwege mijn goede band met zijn vrouw en kinderen. Ik vind het immoreel dat hij geen bezwaren leek te zien om deze situatie met mij te creëren, ondanks deze goede band. Ook ontstond bij mij de angst, vanwege een aantal redenen, dat zijn vrouw mij hier ooit over zou bevragen en dat ik dan zou moeten liegen. Ik heb hem een aantal dagen later dan ook laten weten nooit in laatstgenoemde situatie te willen belanden en de vriendschap af te willen kappen. Hier toonde hij begrip voor en sindsdien is er geen contact meer geweest,
Ik blijf ongemak voelen bij de onzekerheid of zijn vrouw mij nog zal benaderen voor iets totaal anders of juist met de vraag waarom er geen contact meer is. Mijn vraag aan jullie is dan ook: wat zouden jullie in die situatie doen, moest deze zich voordoen? Liegen of de waarheid zeggen? Negeren of haar aansporen te praten met haar man/mijn vriend?
Het voelt voor mij ook onrechtvaardig dat ik dit over hem weet en dat ik dit zijn vrouw niet vertel. Aan de andere kant zou ik waarschijnlijk een huwelijk om zeep helpen als ik me hier verder mee zou bemoeien. Persoonlijk zou ik zoiets wel willen weten over mijn man... maar ik kan niet inschatten hoe dat voor haar is. Vandaar dat ik tot nu toe zoveel mogelijk niets heb gedaan en afstand heb gezocht.
Ik ben benieuwd naar de reacties. Alvast dank!
Hier is een UPDATE. Ik heb wederom wat details weggelaten. Hopelijk is het verhaal goed te volgen.
Ik heb ervoor gekozen om IETS te doen. De situatie waarin ik zat was namelijk veilig, maar voelde niet alsof ik dicht genoeg bij mezelf bleef. Dat verklaart het knagende schuldgevoel, denk ik. Ik heb me dus gericht op dicht bij mijzelf te blijven en voor mij is eerlijkheid in ál mijn relaties erg belangrijk.
Na het lezen van jullie uiteenlopende reacties over normen en waarden ben ik van mening dat mijn vriend rekening had moeten houden met míjn normen en waarden (waar hij absoluut vanaf weet), alvorens mij bij een situatie te betrekken waar ik nooit om gevraagd heb. Het feit dat het niet mijn huwelijk is, wil niet zeggen dat ik nu tegen mijn eigen waarde van eerlijkheid in moet handelen in mijn relatie tot zijn vrouw.
Ik heb hem een whatsapp-bericht gestuurd. Ik heb hiervoor gekozen, omdat:
1. voor mij het het minst spannend zou zijn als hij de knuppel in het hoenderhok zou gooien
2. ik hem een kans wilde geven de situatie zelf recht te zetten
3. het me voor zijn vrouw fijner leek als ze het van hem hoorde
Kort samengevat, ik heb hem geschreven hoe ik me voelde: schuldig en dat ik zijn bedrog mede in stand hield.
Hij gaf toe dat deze situatie hem inderdaad niet sierde, maar bagatelliseerde deze vervolgens: die ene keer dat hij vreemd was gegaan was een behoorlijke tijd geleden en met mij had hij het niet zo ver moeten laten komen.
Gebaseerd op wat hij me allemaal verteld heeft, betwijfel ik of het slechts een keer is geweest. Misschien is het hem maar een keer gelukt, maar ik vermoed dat er meerdere pogingen zijn geweest.
Ik antwoordde met dat deze reactie niet echt raakte aan de gevoelens waar ik mee zat. Waarop hij reageerde met dat ik hem hier ook erg mee overviel. Toen werd ik kwaad, aangezien hij mij natuurlijk eerst overvallen heeft. Hij gaf aan daar spijt van te hebben en daar nog regelmatig aan terug te denken.
Ik heb toen herhaald dat dit op mij drukt en gevraagd om verantwoordelijkheid te nemen voor de situatie die hij gecreëerd heeft en eerlijk te zijn tegen zijn vrouw. Hij heeft hier nog niet op gereageerd. Dat was drie dagen geleden… To be continued dus.
Ik ben voornemens om, als zijn reactie uitblijft, hem te laten weten dat ik zijn vrouw op de hoogte ga stellen en dat dan ook te doen.
annejet1234321 wijzigde dit bericht op 08-11-2024 15:52
42.02% gewijzigd
zondag 3 november 2024 om 15:31
Ertoe in staat zouden kunnen zijn. Dat is voor mij dusdanig abstract dat het voor mij persoonlijk niets betekent. Ja, ik weet dat het mogelijk is dat mijn man ooit vreemdgaat. Wat moet ik verder met die theoretische mogelijkheid? Ik zou nog steeds niet zomaar zonder onderzoek voor waar aannemen als iemand hem ervan beschuldigt.
zondag 3 november 2024 om 15:36
precies, het is compleet abstract net zoals dat iedereen in staat is een ander te doden.Jufjoke schreef: ↑03-11-2024 15:31Ertoe in staat zouden kunnen zijn. Dat is voor mij dusdanig abstract dat het voor mij persoonlijk niets betekent. Ja, ik weet dat het mogelijk is dat mijn man ooit vreemdgaat. Wat moet ik verder met die theoretische mogelijkheid? Ik zou nog steeds niet zomaar zonder onderzoek voor waar aannemen als iemand hem ervan beschuldigt.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
zondag 3 november 2024 om 15:39
Je verdraait hier iets. Zoals jij het zegt klinkt het alsof bedrogenen de schone schijn het belangrijkst vinden van alles. Dat klopt niet.Lorem_Ipsum schreef: ↑03-11-2024 12:57Vind het ook altijd interessant om te lezen dat bedrogenen het bijna nog erger vinden dat omgeving het wist, dan het feit dat partner vreemdging. Ik weet dat mensen dat zo ervaren, maar ik voel me daardoor niet meer verantwoordelijk.
Bedrogenen vinden het én erg dat hun man vreemdgaat, én daarbovenop dat ook nog eens niemand uit hun omgeving dat vertelde terwijl iedereen het wist.
Bedrogenen voelen zich daarmee door hun partner bedrogen én door hun omgeving. Niet door 1 persoon bedrogen maar door een heleboel, iedereen om je heen zat in het complot. Dat telt op. Je kunt je man eruit zetten maar als je daarna bij niemand meer terecht kunt, dat is eenzaam.
wombat wijzigde dit bericht op 03-11-2024 18:02
0.06% gewijzigd
zondag 3 november 2024 om 15:41
De één is ook sneller aangetrokken (fysiek, seksueel, romantisch, emotioneel of een combinatie van dat alles) tot iemand dan de ander. Los van welke afspraken je daarover hebt gemaakt of hoe je er moreel over denkt. Ik kan mij er voor mijzelf niet eens iets bij voorstellen dat ik in contact met een ander denk: nou, jij laat mijn hartje wel sneller kloppen! En dat ik dat dan ook echt fysiek zo ervaar. En ertoe in staat zou kunnen zijn er iets mee te doen. Of er in staat toe zou zijn als ik vrijgezel was. Ik kan mij daar echt helemaal niets (meer?) bij voorstellen maar in wezen zegt het heel weinig over mijn principes, moreel of whatever.
zondag 3 november 2024 om 15:54
Zo is dat bij haast alle vreemdgangers toch? Of bedoel je dat je je dit bij jouw man niet kunt voorstellen?Olea schreef: ↑03-11-2024 14:39Ja. Tegelijkertijd zou ik de situatie ook raar vinden dat er wel sprake is van "bedrog/een ander" maar dat partner dat niet eerst zelf tegen mij heeft gezegd. Dat klinkt dan namelijk een beetje alsof je (nog) niet toe bent aan een breuk maar wel aan iets (spanning, seks, aandacht) van of met een ander. En dat kan ik mij niet voorstellen.
zondag 3 november 2024 om 19:02
Ja dat mag, waarvan akte.NomenNesci0 schreef: ↑03-11-2024 14:40Jij noemt het stoken. Maar zo werkt de wereld toch niet? Ik weet dat mijn collega elke week €1000 uit de kassa haalt, maar de baas merkt het niet. Ik stook als ik iets zeg, dus hou mijn mond.
Mijn buurman jat al jaren benzine uit de auto van mijn buurvrouw, ik weet het en mijn buurvrouw snapt steeds niet waarom haar auto ze snel leeg is. Maar ja, geen zin in gedoe, dus ik zeg niks.
Mijn beste vriend wordt bedonderd door zijn vriend, maar ik zeg niks. Als mijn beste vriend niks doorheeft, ga ik geen problemen maken waar ze niet zijn.
Mijn dochter wordt opgelicht door haar vriendin, omdat ik iets heb gelezen op tiktok, waarvan ik weet dat ze dit van mijn dochter heeft. Maar mijn dochter is idolaat van haar vriendin. Ik heb geen zin om haar bubbel door te prikken, dus ik laat het.
Mijn collega van 1 verdieping lager heeft die baan/promotie misgelopen, omdat mijn andere collega vertelt heeft aan mij in een aangeschoten bui, dat ze de motivatiebrief van betreffende collega gedelete heeft en daardoor niet meedong. Maar hé, wat niet weet, wat niet deert.
Echt, ja, dat kan, dat je lekker niks zegt, omdat je geen zin hebt in stoken of gedoe....
Ik heb daar idd een mening over en zie liever dat mensen niet alle ruimte van de wereld krijgen om zich als een eikel te gedragen, ondanks dat het "slachtoffer" geen weet heeft.
Hoe je een vrouw ermee zou beschermen zie ik alleen niet.
Mij is een andere mening toegedaan.
Ik vind het niet aan mij om een vrouw te informeren als hun partner avances maakte op mij. Nooit gedaan en overweeg het ook niet.
Al die voorbeelden breng je alsof het logisch is dat ik daar wel zou ingrijpen, maar nee ook niet. Ieder mens heeft en maakt fouten, maakt keuzes, wordt bedonderd, genaaid. Tenzij het gaat om misbruik of geweld of er levens op het spel staan, maar ook dan kan ik niet altijd iets doen.
zondag 3 november 2024 om 19:23
Nee, dat is totaal niet wat ik bedoel te zeggen, en ik zeg dat ook niet.Wombat schreef: ↑03-11-2024 15:39Je verdraait hier iets. Zoals jij het zegt klinkt het alsof bedrogenen de schone schijn het belangrijkst vinden van alles. Dat klopt niet.
Bedrogenen vinden het én erg dat hun man vreemdgaat, én daarbovenop dat ook nog eens niemand uit hun omgeving dat vertelde terwijl iedereen het wist.
Bedrogenen voelen zich daarmee door hun partner bedrogen én door hun omgeving. Niet door 1 persoon bedrogen maar door een heleboel, iedereen om je heen zat in het complot. Dat telt op. Je kunt je man eruit zetten maar als je daarna bij niemand meer terecht kunt, dat is eenzaam.
Ik denk ook helemaal niet dat het om schone schijn gaat. Ik constateer alleen dat mensen zich blijkbaar meer en zo niet erger bedrogen voelen als ook de omgeving zich stil hield. Dat snap ik, alle houvast in het leven is dan weg. Ik zeg dat in een andere reactie ook al.
Maar dat is voor mij geen reden om me er tegenaan te bemoeien. Ik kan evengoed steun bieden. Maar waarschijnlijk zitten mensen daar dan niet op te wachten.
Dat gezegd hebbende, ik zal nooit achteraf laten merken dat ik iets al wist. Ik houd gewoon echt mijn mond. Het kan natuurlijk dat iets uitkomt op een manier dat ik iets wel geweten moet hebben, maar dat heb ik persoonlijk nog niet meegemaakt.
zondag 3 november 2024 om 19:33
Dit is een moeilijke kwestie met waarheden aan beide kanten.
Als je het vertelt, wordt vriendin heel verdrietig en ongelukkig omdat ze dan in de wetenschap verkeert dat haar man haar bedriegt.
Als je het niet vertelt, ontneem je haar de gelegenheid om te beslissen wat ze met de situatie aan moet. Maar is ze wel nog gelukkig. Dan maak jij dus de keuze al dan niet voor haar geluk.
Of, als je het vertelt, ben jij de boosdoener. Niet voor niets de uitdrukking "Don't kill the messenger. "
Ik heb een vriendin wiens man haar besodemieterd heeft. Hij hield er een buitenechtelijke relatie op na. Erger nog: ze voelde het, ze vroeg er naar en hij loog er over. Ik denk dat als ik dat toen geweten had, en ik had het haar niet verteld, dat ze me dat heel erg kwalijk genomen zou hebben.
Gelukkig begaf ik me in die tijd in zalige onwetendheid.
Weet je, ze zeggen ook nog "wie zwijgt, stemt toe". Alsof jij dus toestemt met zijn besodemieterij. Dat zou mij heel kwaad maken op hem in jouw plaats. Misschien zou ik hem toch dwingen om het op te biechten, ZELF.
Zoals je ziet, gaan ook mijn gedachten alle kanten op. Ik vind dit een hele lastige kwestie.
Als je het vertelt, wordt vriendin heel verdrietig en ongelukkig omdat ze dan in de wetenschap verkeert dat haar man haar bedriegt.
Als je het niet vertelt, ontneem je haar de gelegenheid om te beslissen wat ze met de situatie aan moet. Maar is ze wel nog gelukkig. Dan maak jij dus de keuze al dan niet voor haar geluk.
Of, als je het vertelt, ben jij de boosdoener. Niet voor niets de uitdrukking "Don't kill the messenger. "
Ik heb een vriendin wiens man haar besodemieterd heeft. Hij hield er een buitenechtelijke relatie op na. Erger nog: ze voelde het, ze vroeg er naar en hij loog er over. Ik denk dat als ik dat toen geweten had, en ik had het haar niet verteld, dat ze me dat heel erg kwalijk genomen zou hebben.
Gelukkig begaf ik me in die tijd in zalige onwetendheid.
Weet je, ze zeggen ook nog "wie zwijgt, stemt toe". Alsof jij dus toestemt met zijn besodemieterij. Dat zou mij heel kwaad maken op hem in jouw plaats. Misschien zou ik hem toch dwingen om het op te biechten, ZELF.
Zoals je ziet, gaan ook mijn gedachten alle kanten op. Ik vind dit een hele lastige kwestie.
zondag 3 november 2024 om 19:51
Ja, bij mijn partner (vrouw in mijn geval). Ik kan me de situatie niet zo goed voorstellen dat er wél wordt vreemdgegaan maar dat dat niet aan mij wordt verteld. Nou ja, in het geval van er is iets incidenteels voorgevallen wellicht nog wel misschien. Maar niet als het echt een soort van affaire is. Mij lijkt dat ik dan de eerste ben die wordt ingelicht zodat dat andere niet meer in het geniep hoeft. En als het iets is wat wel in het geniep plaatsvindt zou ik denken dat datgene wat er met mij is stiekem toch nog waardevol wordt gevonden anders zou het zijn: Olea, vanaf nu zijn wij geen stel meer, maar ga ik verder met Roos.Lieveheersbeestje schreef: ↑03-11-2024 15:54Zo is dat bij haast alle vreemdgangers toch? Of bedoel je dat je je dit bij jouw man niet kunt voorstellen?
zondag 3 november 2024 om 19:52
Oh ok dan begreep ik je verkeerd. Ik begreep niet zo goed hoe dit een aanleiding kan zijn om juist niets te zeggen. Wetende dat je daarmee erger kwetst. Snap ik nog steeds niet.Lorem_Ipsum schreef: ↑03-11-2024 19:23Nee, dat is totaal niet wat ik bedoel te zeggen, en ik zeg dat ook niet.
Ik denk ook helemaal niet dat het om schone schijn gaat. Ik constateer alleen dat mensen zich blijkbaar meer en zo niet erger bedrogen voelen als ook de omgeving zich stil hield. Dat snap ik, alle houvast in het leven is dan weg. Ik zeg dat in een andere reactie ook al.
Maar dat is voor mij geen reden om me er tegenaan te bemoeien. Ik kan evengoed steun bieden. Maar waarschijnlijk zitten mensen daar dan niet op te wachten.
Dat gezegd hebbende, ik zal nooit achteraf laten merken dat ik iets al wist. Ik houd gewoon echt mijn mond. Het kan natuurlijk dat iets uitkomt op een manier dat ik iets wel geweten moet hebben, maar dat heb ik persoonlijk nog niet meegemaakt.
Verder gebeurt dit gelukkig niet zo vaak, niet in mijn omgeving tenminste.
zondag 3 november 2024 om 19:54
Ook niet als die vrouw een van je beste vriendinnen is en haar partner degene die avances maakt?bijtie schreef: ↑03-11-2024 19:02Ja dat mag, waarvan akte.
Hoe je een vrouw ermee zou beschermen zie ik alleen niet.
Mij is een andere mening toegedaan.
Ik vind het niet aan mij om een vrouw te informeren als hun partner avances maakte op mij. Nooit gedaan en overweeg het ook niet.
Al die voorbeelden breng je alsof het logisch is dat ik daar wel zou ingrijpen, maar nee ook niet. Ieder mens heeft en maakt fouten, maakt keuzes, wordt bedonderd, genaaid. Tenzij het gaat om misbruik of geweld of er levens op het spel staan, maar ook dan kan ik niet altijd iets doen.
Ik snap dat je het niet doet als de man bijvoorbeeld jouw collega is van wie je weet dat hij is getrouwd en je zijn vrouw niet eens kent, maar als de vrouw nou je vriendin is die je sinds je 12e al kent en haar echtgenoot heb je slechts vijf keer gezien? En ineens begint die jou "romantisch" of seksueel te appen?
zondag 3 november 2024 om 19:57
Dat kan, er zitten vast ook nog mooie kanten aan een relatie waarin wordt vreemdgegaan. Al blijven genoeg mensen bij hun partner vanwege het hogere inkomen samen, mooi huis, mooie spullen, ‘gedoe’ met de kinderen als je gaat scheiden, impact op sociale kring etc. etc. Niet omdat die ander an sich nou nog zo ‘waardevol’ is.Olea schreef: ↑03-11-2024 19:51Ja, bij mijn partner (vrouw in mijn geval). Ik kan me de situatie niet zo goed voorstellen dat er wél wordt vreemdgegaan maar dat dat niet aan mij wordt verteld. Nou ja, in het geval van er is iets incidenteels voorgevallen wellicht nog wel misschien. Maar niet als het echt een soort van affaire is. Mij lijkt dat ik dan de eerste ben die wordt ingelicht zodat dat andere niet meer in het geniep hoeft. En als het iets is wat wel in het geniep plaatsvindt zou ik denken dat datgene wat er met mij is stiekem toch nog waardevol wordt gevonden anders zou het zijn: Olea, vanaf nu zijn wij geen stel meer, maar ga ik verder met Roos.
zondag 3 november 2024 om 20:02
Dat is waar. Maar dan wordt dat (totaalplaatje) dan dus waardevoller gevonden dan helemaal opnieuw beginnen met de affaire. Los van of het om de persoon gaat of om het totaalplaatje.Lieveheersbeestje schreef: ↑03-11-2024 19:57Dat kan, er zitten vast ook nog mooie kanten aan een relatie waarin wordt vreemdgegaan. Al blijven genoeg mensen bij hun partner vanwege het hogere inkomen samen, mooi huis, mooie spullen, ‘gedoe’ met de kinderen als je gaat scheiden, impact op sociale kring etc. etc. Niet omdat die ander an sich nou nog zo ‘waardevol’ is.
zondag 3 november 2024 om 20:10
Klopt. Ervoor uitkomen (met alle gevolgen van dien) doet de romantische/geile/zorgeloze bubbel waar je tot dan toe met je nieuwe vlam in zat natuurlijk rap uiteen spatten. En mensen geven hun veilige haven niet graag zomaar op. Opnieuw beginnen met degene met wie je een affaire hebt is een stuk ingewikkelder.
zondag 3 november 2024 om 20:13
Ach ja, ik ben ook maar een onvolmaakt mens en op dit punt ben ik niet iemand die mijn nek uitsteekt.
Overigens ben ik op werk ook zo, bemoei me zelden met dingen die mij niet rechtstreeks aangaan. Krijg dat altijd terug op mijn beoordelingen. Dat ik meer betrokken zou moeten zijn.
zondag 3 november 2024 om 20:27
Je weet toch helemaal niet hoe die vrouw gaat reageren? Misschien twijfelt ze wel, blijft ze bij hem voor de kinderen, heeft ze een oogje op iemand anders of weet ik veel wat. Weten dat haar man vreemd gaat geeft haar misschien net dat zetje om de stappen te ondernemen die ze nu voor de goede vrede maar laat. Uit 'bescherming' niet vertellen bestaat m.i. niet.
Ik zou het dus vertellen, wat ze ermee doet is verder aan haar.
Ik zou het dus vertellen, wat ze ermee doet is verder aan haar.
Ik herken mezelf niet eens
zondag 3 november 2024 om 20:32
Voor mij geen verschil hoor.Olea schreef: ↑03-11-2024 19:54Ook niet als die vrouw een van je beste vriendinnen is en haar partner degene die avances maakt?
Ik snap dat je het niet doet als de man bijvoorbeeld jouw collega is van wie je weet dat hij is getrouwd en je zijn vrouw niet eens kent, maar als de vrouw nou je vriendin is die je sinds je 12e al kent en haar echtgenoot heb je slechts vijf keer gezien? En ineens begint die jou "romantisch" of seksueel te appen?
Ik heb geen vriendinnen die ik sinds mijn 12e ken. Ik heb wel een vriendin die best een leuke man heeft.
Als ik me inbeeldt dat hij me romantisch of seksueel begint te appen, nee komt niet in me op om dit te melden bij haar.
Deze mensen zijn een eeuwigheid bij elkaar en hebben volwassen kinderen. Ze heeft het er vaak over dat verliefdheden en flirts er nu eenmaal bij horen, zowel bij hem als bij haar, als je zo lang bij elkaar bent. Er zijn goede en minder goede tijden.
Zo is het ook met andere oudere stellen die ik ken, ze hebben vaker wel dan geen affaires en geheime minnaars gehad. Zijn allemaal al decennialang bij elkaar.
Van alle buren hier heeft de man al geprobeerd 1 op 1 met me af te spreken en wordt er gehint naar seks. Moet ik dat allemaal gaan melden om die vrouwen te beschermen? Ze zien me aankomen.
zondag 3 november 2024 om 20:35
Als bedrogen vrouw nam ik mijn omgeving helemaal niets kwalijk. Ik had afspraken met mijn ex man, waar hij zich niet aan hield. Ik begrijp best dat sommige mensen niet weten wat ze daarmee aan moeten.Wombat schreef: ↑03-11-2024 15:39Je verdraait hier iets. Zoals jij het zegt klinkt het alsof bedrogenen de schone schijn het belangrijkst vinden van alles. Dat klopt niet.
Bedrogenen vinden het én erg dat hun man vreemdgaat, én daarbovenop dat ook nog eens niemand uit hun omgeving dat vertelde terwijl iedereen het wist.
Bedrogenen voelen zich daarmee door hun partner bedrogen én door hun omgeving. Niet door 1 persoon bedrogen maar door een heleboel, iedereen om je heen zat in het complot. Dat telt op. Je kunt je man eruit zetten maar als je daarna bij niemand meer terecht kunt, dat is eenzaam.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
zondag 3 november 2024 om 20:48
Zo is iedereen anders. Ik beweer het hier ook wel zo heel stellig dat ik dat per direct aan mijn vriendinnen zou melden maar misschien zou ik op zo'n moment zelf ook wel te schijterig voor zijn.bijtie schreef: ↑03-11-2024 20:32Voor mij geen verschil hoor.
Ik heb geen vriendinnen die ik sinds mijn 12e ken. Ik heb wel een vriendin die best een leuke man heeft.
Als ik me inbeeldt dat hij me romantisch of seksueel begint te appen, nee komt niet in me op om dit te melden bij haar.
Deze mensen zijn een eeuwigheid bij elkaar en hebben volwassen kinderen. Ze heeft het er vaak over dat verliefdheden en flirts er nu eenmaal bij horen, zowel bij hem als bij haar, als je zo lang bij elkaar bent. Er zijn goede en minder goede tijden.
Zo is het ook met andere oudere stellen die ik ken, ze hebben vaker wel dan geen affaires en geheime minnaars gehad. Zijn allemaal al decennialang bij elkaar.
Van alle buren hier heeft de man al geprobeerd 1 op 1 met me af te spreken en wordt er gehint naar seks. Moet ik dat allemaal gaan melden om die vrouwen te beschermen? Ze zien me aankomen.
Het lijkt me wel rot als je geregeld in de situatie komt dat je je realiseert dat niet iedereen in je nabije omgeving het contact met jou als puur platonisch ziet, maar misschien word je er op een bepaald moment ook soort van immuun voor en denk je schouderophalend: daar heb je weer zo'n sneuneus. Of kan het - als het een leuk persoon is - ook vleiend zijn, zelfs als je totaal niet de behoefte hebt om er op in te gaan. Who knows.
zondag 3 november 2024 om 21:01
zondag 3 november 2024 om 21:05
Offtopic hoor, maar dit vind ik oprecht verdrietig. Hoe komt het dat vrouwen nergens veilig lijken te zijn voor dit soort klootzakken? Ik weiger dit namelijk normaal gedrag te vinden.bijtie schreef: ↑03-11-2024 20:32Voor mij geen verschil hoor.
Ik heb geen vriendinnen die ik sinds mijn 12e ken. Ik heb wel een vriendin die best een leuke man heeft.
Als ik me inbeeldt dat hij me romantisch of seksueel begint te appen, nee komt niet in me op om dit te melden bij haar.
Deze mensen zijn een eeuwigheid bij elkaar en hebben volwassen kinderen. Ze heeft het er vaak over dat verliefdheden en flirts er nu eenmaal bij horen, zowel bij hem als bij haar, als je zo lang bij elkaar bent. Er zijn goede en minder goede tijden.
Zo is het ook met andere oudere stellen die ik ken, ze hebben vaker wel dan geen affaires en geheime minnaars gehad. Zijn allemaal al decennialang bij elkaar.
Van alle buren hier heeft de man al geprobeerd 1 op 1 met me af te spreken en wordt er gehint naar seks. Moet ik dat allemaal gaan melden om die vrouwen te beschermen? Ze zien me aankomen.
Doet me denken aan mijn tijd als jonge moeder van 23 op het schoolplein. Ik zag er in die tijd leuk uit en leek wel een prooi voor enge oude getrouwde vaders. Hoewel het dus veel voorkomt, zie ik het toch echt niet als normaal.
zondag 3 november 2024 om 21:11
Ik ben als single inmiddels wel wat gewend wbt getrouwde mannen idd, je kan er geen vrienden mee zijn, uitzonderingen daargelaten maar ik begin er niet aan.
Dat weigeren het normaal te vinden heb ik dan weer niet, blijkbaar is dit een ding net zoals je nat wordt van de regen. Wellicht als ik een piemel had zou ik ook zo zijn, ik kan wel hard gaan roepen van niet maar ik heb de statistieken tegen.
Dat weigeren het normaal te vinden heb ik dan weer niet, blijkbaar is dit een ding net zoals je nat wordt van de regen. Wellicht als ik een piemel had zou ik ook zo zijn, ik kan wel hard gaan roepen van niet maar ik heb de statistieken tegen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
