Getrouwd, maar gaat toch vreemd

Beste,

Dit is mijn eerste post hier. Graag deel ik onderstaand verhaal omdat ik advies wil. Vanwege de ''gevoeligheid van de situatie'' heb ik een aantal details bewust vaag gehouden.

Een aantal weken geleden heeft een vriend, die getrouwd is en kinderen heeft, mij verteld dat hij weleens vreemdgaat. Ik schrok hier enigszins van, omdat hij altijd een andere indruk heeft gewekt omtrent zijn ''loyaliteit'' in relaties. Zijn vrouw weet dus van niets en hij heeft benadrukt haar niets te willen vertellen omdat het haar alleen maar zou kwetsen.
Een aantal dagen later heeft hij avances gemaakt naar mij. Ook hier schrok ik van en ik heb hem dan ook afgewezen. In de dagen erna merkte ik dat ik kwaad op hem werd. Vooral vanwege mijn goede band met zijn vrouw en kinderen. Ik vind het immoreel dat hij geen bezwaren leek te zien om deze situatie met mij te creëren, ondanks deze goede band. Ook ontstond bij mij de angst, vanwege een aantal redenen, dat zijn vrouw mij hier ooit over zou bevragen en dat ik dan zou moeten liegen. Ik heb hem een aantal dagen later dan ook laten weten nooit in laatstgenoemde situatie te willen belanden en de vriendschap af te willen kappen. Hier toonde hij begrip voor en sindsdien is er geen contact meer geweest,

Ik blijf ongemak voelen bij de onzekerheid of zijn vrouw mij nog zal benaderen voor iets totaal anders of juist met de vraag waarom er geen contact meer is. Mijn vraag aan jullie is dan ook: wat zouden jullie in die situatie doen, moest deze zich voordoen? Liegen of de waarheid zeggen? Negeren of haar aansporen te praten met haar man/mijn vriend?
Het voelt voor mij ook onrechtvaardig dat ik dit over hem weet en dat ik dit zijn vrouw niet vertel. Aan de andere kant zou ik waarschijnlijk een huwelijk om zeep helpen als ik me hier verder mee zou bemoeien. Persoonlijk zou ik zoiets wel willen weten over mijn man... maar ik kan niet inschatten hoe dat voor haar is. Vandaar dat ik tot nu toe zoveel mogelijk niets heb gedaan en afstand heb gezocht.

Ik ben benieuwd naar de reacties. Alvast dank!

Hier is een UPDATE. Ik heb wederom wat details weggelaten. Hopelijk is het verhaal goed te volgen.

Ik heb ervoor gekozen om IETS te doen. De situatie waarin ik zat was namelijk veilig, maar voelde niet alsof ik dicht genoeg bij mezelf bleef. Dat verklaart het knagende schuldgevoel, denk ik. Ik heb me dus gericht op dicht bij mijzelf te blijven en voor mij is eerlijkheid in ál mijn relaties erg belangrijk.
Na het lezen van jullie uiteenlopende reacties over normen en waarden ben ik van mening dat mijn vriend rekening had moeten houden met míjn normen en waarden (waar hij absoluut vanaf weet), alvorens mij bij een situatie te betrekken waar ik nooit om gevraagd heb. Het feit dat het niet mijn huwelijk is, wil niet zeggen dat ik nu tegen mijn eigen waarde van eerlijkheid in moet handelen in mijn relatie tot zijn vrouw.

Ik heb hem een whatsapp-bericht gestuurd. Ik heb hiervoor gekozen, omdat:
1. voor mij het het minst spannend zou zijn als hij de knuppel in het hoenderhok zou gooien
2. ik hem een kans wilde geven de situatie zelf recht te zetten
3. het me voor zijn vrouw fijner leek als ze het van hem hoorde

Kort samengevat, ik heb hem geschreven hoe ik me voelde: schuldig en dat ik zijn bedrog mede in stand hield.

Hij gaf toe dat deze situatie hem inderdaad niet sierde, maar bagatelliseerde deze vervolgens: die ene keer dat hij vreemd was gegaan was een behoorlijke tijd geleden en met mij had hij het niet zo ver moeten laten komen.
Gebaseerd op wat hij me allemaal verteld heeft, betwijfel ik of het slechts een keer is geweest. Misschien is het hem maar een keer gelukt, maar ik vermoed dat er meerdere pogingen zijn geweest.
Ik antwoordde met dat deze reactie niet echt raakte aan de gevoelens waar ik mee zat. Waarop hij reageerde met dat ik hem hier ook erg mee overviel. Toen werd ik kwaad, aangezien hij mij natuurlijk eerst overvallen heeft. Hij gaf aan daar spijt van te hebben en daar nog regelmatig aan terug te denken.
Ik heb toen herhaald dat dit op mij drukt en gevraagd om verantwoordelijkheid te nemen voor de situatie die hij gecreëerd heeft en eerlijk te zijn tegen zijn vrouw. Hij heeft hier nog niet op gereageerd. Dat was drie dagen geleden… To be continued dus.

Ik ben voornemens om, als zijn reactie uitblijft, hem te laten weten dat ik zijn vrouw op de hoogte ga stellen en dat dan ook te doen.

himalaya schreef: ↑

03-11-2024 12:48

Tuurlijk. Alleen jij mag zijn geheimpje weten, hihi. Jij bent heel speciaal. Wilde je misschien ook wel lid worden van zijn geheime clubje?

Waaróm vertelde hij het eigenlijk?

ík kan er niks aan doen dat hij dat gezegd heeft

Geen idee eigenlijk, je kunt ook een poging wagen zonder het te zeggen. We hadden het over relaties en er werd alcohol gedronken. Loslippigheid?

OudEnWijs schreef: ↑

03-11-2024 12:47

Vrienden moeten foutloos zijn bij jou? Dan ben je snel door je vrienden heen. Mijn betere vriendschappen duren vrijwel mijn hele leven, en mijn vrienden zijn net zo min foutloos als ikzelf. We vergeven elkaar vrijwel alles. Ik zei al dat vriendschap zwaar weegt bij mij.

Nee niet foutloos, maar als iemand zich tot je aangetrokken voelt (hij zei dat dat al veel langer was), dan is er niet echt sprake van een vriendschap (in mijn ogen).

bijtie schreef: ↑

03-11-2024 12:54

Je weet niet hoe zijn vrouw erin staat, want wat mensen zeggen is niet altijd wat ze bedoelen.

Dit gaat meer over een diepere laag in relaties, soms weten mensen bijvoorbeeld dat hun partner vreemdgaat maar ze "weten" het niet.

Wat ik me afvraag, voel je je niet feitelijk verraden door een vriend en zit je niet vol in de emotie daarvan?

Ik heb vriendschappen met heteromannen afgezworen nadat dit meerdere keren een deceptie bleek te zijn, dat ging ook niet geheel zonder gevoelens van onmacht en boosheid.

In plaats van te denken en analyseren, kan je zulke gevoelens soms beter gewoon alleen maar toelaten en voelen.

Nee, even misschien nadat het gebeurde. Maar dat is niet mijn beweegreden.

Lorem_Ipsum schreef: ↑

03-11-2024 12:57

Ja, daar heb ik ook echt een hekel aan. Maar ja, ieder doet wat bij je past. Als dit zwaar aan TO knaagt, dan heeft ze geen keuze.

Vind het ook altijd interessant om te lezen dat bedrogenen het bijna nog erger vinden dat omgeving het wist, dan het feit dat partner vreemdging. Ik weet dat mensen dat zo ervaren, maar ik voel me daardoor niet meer verantwoordelijk.

Serieuze vraag: hoe is het met je empathie gesteld? Verschilt namelijk ook nogal van persoon tot persoon.

Lisa5678 schreef: ↑

03-11-2024 13:09

Het is jouw vriend, hoe waardevol is deze vriendschap? Hoe goed ken je hem? Is het iemand die al jarenlang iets toe heeft gevoegd in je leven?

Kun je je in hem verplaatsten, wat zijn zijn motieven? Ben je een vriendin voor hem geweest? Kun je mild zijn en proberen te begrijpen wat er in hem gevaren is jouw hier deelgenoot van te maken?

Lastig om antwoord te geven op al die vragen zonder teveel persoonlijke info weg te geven. Het is geen vriend die al sinds mijn jeugd meegaat, ik heb hem via mijn werk leren kennen.

Ik zie verdere vriendschap niet zitten, vanwege het ''moeten liegen'' naar zijn vrouw. Ik kan hem de versierpoging best vergeven. Aan het bedrog naar zijn vrouw en kinderen wil ik niet deelnemen.

Bedankt, iedereen! Genoeg stof tot nadenken. Ik zal t.z.t. een update geven Fijne zondag nog!