Gevoelens voor anderen - wat vertel ik mijn partner?

28-08-2007 15:56 38 berichten
Bij deze de vraag: wat doe je met gevoelens voor anderen binnen je monogame relatie? Wanneer vertel je ze en wanneer verzwijg je ze. Graag uw mening!
Alle reacties Link kopieren
iedereen heeft nog altijd recht op zijn eigen gedachtes en dromen , ook en een monogame relatie, als je met die gevoelens wat gaat ondernemen, dan zou ik het wel even overleggen, als je geen zooi wil veroorzaken.



Je kunt er ook wat mee doen en niks zeggen, maar dan draag je de rest van je leven een zware tas op je rug , das niet zo fijn en het niet waard, want de glans van zoiets gaat er eenmaal ook weer af en wat blijft er dan over, een zooi in je binnenste, dat wil je niet.



Al met al, gevoelens en heimelijke verlangens, ach ja, dat heeft iedereen weleens, je kunt ze gebruiken in je eigen relatie, die veel meer basement heeft .
Alle reacties Link kopieren
Ik heb ooit gevoelens gehad voor iemand, verteld tegen mijn partner en er verder niks mee gedaan. Vervolgens kreeg een tijd later vriend gevoelens voor een ander, toen zijn we ook uit elkaar gegaan en heeft hij een relatie met haar gekregen. En heel toevallig ik met die jongen waar ik gevoelens voor had....

Nu zijn ex en ik alweer dik 5 jaar samen, maar ik zou het nu niet meer willen weten als hij warm zou lopen voor een ander (gesteld dat hij er ook verder geen actie op zou willen ondernemen). En of ik het hem zou vertellen; afhankelijk van de situatie denk ik.....

Soms is de deuk die je zelfvertrouwen krijgt daardoor niet in verhouding tot de gevoelens die spelen, het gaat vanzelf wel weer over. Ik zie het ook niet als iets belangrijks verzwijgen (of zelfs liegen), meer als iets voor mezelf en bescherming van de ander.

(maar een paar jaar geleden dacht ik hier dus heel anders over; ervaring maakt je wijzer....)
Alle reacties Link kopieren
Abbastanza schreef op 01 september 2007 @ 22:02:

Ik heb zelf al ruim 8 jaar een relatie. in die tijd is het wel eens voorgekomen dat ik gevoelens had voor iemand maar heb hier nooit iets mee gedaan.

Dat kwam nog niet eens in me op !! Was het me niet waard.

Ik zei ook altijd als je in een relatie zit en gevoelens krijgt voor een ander dan sta je daar [bewust of onbewust] voor open en zit er ergens iets niet goed in je relatie.

En die keren dat me dat overkomen is was me dat ook helemaal duidelijk. Hetgeen wat ik miste in mijn relatie gaf de ander mij waardoor die gevoelens ontstaan zijn. Ik heb dit destijds ook met mijn partner besproken, die ruimte was er gelukkig en hij had er begrip voor.



Nu zijn we een aantal jaren verder en onze relatie leek beter dan ooit. Tot ik laatst in een paar ogen keek en mijn hele wereld op z'n kop kwam te staan.

Natuurlijk ben ook ik niet van steen en zie ik wel eens een erg mooie man.

Maar meer dan 'jee lekker ding' gaan mijn gedachten neit, laat staan dat er gevoelens bij komen.

Maar deze ontmoeting van 4 ogen was anders, er was direct een bepaalde spanning...... van beide kanten.



Natuurlijk ging ik in eerste instantie weer denken waar komt het door dat hij me raakt en me iets doet.

in eerste instantie dacht ik pure lust, aangezien het op het seksuele en intieme vlak niet helemaal lekker loopt met mijn partner.



voor het eerst heb ik me met mijn gevoelens op de loop laten gaan en is er wel sprake geweest van enige intimiteit. [niet all the way overigens].

Het gekke was dat het voelde als heel 'normaal'....... een logisch gevolg, vertrouwd.

Geen schuldgevoel of gedachtes "wat doe ik nou !!!! " naar mijn partner toe. Het samen zijn voelde juist heel erg goed.



En nu ?? compleet van slag ! ik ben dit niet gewend van mijzelf, weet ook niet wat ik er nu mee moet.

Ik geloof ook dat mijn gevoelens toch verder gaan dan pure lust.






-----------------------------------------------------------------------------------------------



Hoe gaat het nu met jou? Wat ga je doen met deze gevoelens?
Alle reacties Link kopieren
Ik denk dat het heel moeilijk is om hier je mening over te geven. Toen een vriendin van mij ooit een misstap begaan had, maar wél zeker verder wilde met haar relatie en wist waardoor het kwam, heb ik haar geadviseerd om gewoon haar mond te houden. Voor degene die bedriegt kan het echt niks voorstellen, maar voor degene die bedrogen wordt stelt het altijd heel veel voor, je kan tenslotte niet bij elkaar in je hoofd krijgen.

Maar.... als mijn vriend zoiets zou doen zou ik eigenlijk wel willen weten! Omdat ik niet wil hij tegen mij zou liegen.



Ikzelf kan denk ik moeilijk hier over meepraten. Mijn langste relatie is er eentje van 3,5 jaar geweest, en vaak ben je denk ik toch al langer samen als dit soort dingen gebeuren. Ik weet na een aantal relaties wel dat ik blijkbaar alleen maar open sta voor mannelijk contact wanneer mijn relatie vanuit mij niet lekker loopt. Mijn relatie van bijna 2 jaar is net uit, maar ik ging zo vol voor hem dat ik in die jaren echt geen enkele keer omgekeken heb naar andere mannen, ik zie ze dan blijkbaar simpelweg niet!

(Is nu trouwens niet zo handig, ik heb geen idee waar ik een leuke vent vandaag moet halen, terwijl ik vroeger altijd wat 'achter de hand' had... Oe, of klinkt dit heel banaal? :-))
Alle reacties Link kopieren
ook ik heb een relatie van bijna 5 jaar ,het gaat wel redelijk

maar ben verliefd geworden op een ander heb er mee gezoend en niks tegen mijn vriend gezegd en waarom niet ,omdat ik mijn vriend niet kwijt wil en ik weet dat het niks word met die andere jongen ,maar ik moet wel uitkijken dan ik niet gezien word door andere mensen mijn vriend weet niet dat ik met die jongen ga stappen en zo ,
Alle reacties Link kopieren
Ik heb ervoor gekozen het niet te vertellen, want het is toch wel een hekelige situatie. Ik ben al meer dan 10 jaar samen met mijn vriend en alles is altijd prima geweest. Ik kijk wel naar andere mannen, maar ben nog nooit verliefd geweest van een ander. Tot we een maand geleden met het werk 10 dagen naar het buitenland gingen voor een beurs. Hij heeft ook een lange relatie + kids. We kwamen erachter dat we elkaar allebei meer dan leuk vonden en hebben tegelijkertijd besloten dat we voor onze huidige relatie zouden gaan en dus niets zouden doen. Het is bij een paar knuffels en zoenen op de mond gebleven. Maar we hebben het er maar wat moeilijk mee, vooral omdat we zo ongeveer naast elkaar zitten op het werk. Ik was aan de ene kant zo trots op mezelf dat ik het kon weerstaan, maar tegelijkertijd voelde het 'besluit' alsof ik al mijn glazen in gooide... Gelukkig kan ik mijn vriend wel recht in zijn gezicht aankijken alhoewel het soms ook voelt alsof ik een groot geheim bij me draag... In elk geval ben ik ervan overtuigd dat je niet alles hoeft te vertellen tegen elkaar. Bij mij slijt het gevoel voor de ander inmiddels wel, en heb ik veel energie gegooid in mijn huidige relatie om daar weer een nieuwe boost aan te geven.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb het wel verteld... Ik had weliswaar gevoelens voor iemand anders, maar dit deed niks af aan wat ik voor mijn vriend voel. Ik wist zeker dat ik hem wilde en niet die ander. Door mijn gevoelens uit te spreken naar hem, daarbij wel benadrukkend dat hij nog steeds mijn ultieme nummer 1 is, werden mijn andere gevoelens al reuze minder (het was immers niet langer verboden). Ik ben een flirt en nogal gauw onder de indruk van iemand, dat weet mijn vriend ook. Maar ik heb het wel altijd onder controle en in al die jaren is het nog nooit uit de hand gelopen... Mijn vriend vindt het ook fijn wanneer ik het gewoon "zeg" en hij kent me inmiddels ook zo goed dat "een leugentje om bestwil" er bij hem niet meer ingaat... :)
Alle reacties Link kopieren
ik kan uit ervaring spreken,

je kan het maar beter vertellen en er samen over praten en kijken wat je er verder mee wilt doen....

ik heb het namelijk verzwegen tot hij er zelf achter kwam en toen barste de bom,met als gevolg dat mijn relatie van 6 jaar onder enorme druk staat nu!!!

zelf zo erg dat we niet weten of we ermee door moeten gaan.......



daarom vertel het gewoon eerlijk
Alle reacties Link kopieren
Ik heb dit eens zitten volgen en wil toch even reageren. Zelf ben ik er achter gekomen dat mijn man heftige gevoelens heeft/had (?) voor een jeugdliefde en zij al meer dan een jaar emailen, smsen, en contact met elkaar hebben. hij heeft me een poosje geleden wel vertelt dat hij contact met haar heeft omdat het zo leuk was i.m.v. vroeger. Maar door het verder allemaal stiekum te doen (telefoon wissen en nooit meer iets te zeggen) is nu die bekende bom ontploft. Ik denk dat het beter is om diepgaande gevoelens voor een ander te bespreken. Dan kun je er iets mee. En weet je, de andere partij komt er dus blijkbaar toch wel achter als er meer aan de hand is.
Alle reacties Link kopieren
Niet gelijk bij de eerste kriebel vertellen, alleen als het onderdeel van je leven gaat uitmaken.
Alle reacties Link kopieren
koetje1984 schreef op 24 september 2007 @ 17:33:

Ik heb het wel verteld... Ik had weliswaar gevoelens voor iemand anders, maar dit deed niks af aan wat ik voor mijn vriend voel. Ik wist zeker dat ik hem wilde en niet die ander. Door mijn gevoelens uit te spreken naar hem, daarbij wel benadrukkend dat hij nog steeds mijn ultieme nummer 1 is, werden mijn andere gevoelens al reuze minder (het was immers niet langer verboden). Ik ben een flirt en nogal gauw onder de indruk van iemand, dat weet mijn vriend ook. Maar ik heb het wel altijd onder controle en in al die jaren is het nog nooit uit de hand gelopen... Mijn vriend vindt het ook fijn wanneer ik het gewoon "zeg" en hij kent me inmiddels ook zo goed dat "een leugentje om bestwil" er bij hem niet meer ingaat... :)
Heel herkenbaar!
Alle reacties Link kopieren
Ik ben voor vertellen!

:flag: dat is altijd beter dan er achteraf achter komen!
Alle reacties Link kopieren
Hm, ik zit momenteel in deze situatie. Heb een heel lieve vriend waar ik zeker oud mee wil worden (misschien een beetje té lief) maar heb momenteel een 'ding' met iemand die ik zo af en toe tegenkom. Na een relatie van 5 jaar zijn de vlinders weg, en van deze vlinders weet ik dat ze tijdelijk zijn (want zo werkt dat bij vlinders). Ik heb, net als een reactie hierboven, geen intentie om het te stoppen en ik ga het zeker niet bespreken. Voorheen zou ik gezegd hebben dat zoiets niet kan, maar op dit moment lijkt het erg logisch. Ik heb er zelf ook helemaal geen schuldgevoel of 'last' van...

Mijn vriend is erg rechtlijnig en wat naief/bleu en zou van dit 'spelletje' (want dat is het voor mij, er gebeurd nl niks lichamelijks) erg overstuur raken. En wat dat betreft zou ik hem niet willen kwetsen, dat zou echt alles stukmaken.



Ik ben vooralsnog dus van het 'wat niet weet wat niet deert en dit gaat vanzelf wel over'.... voor zolang het duurt is het erg fijn voor mijn ego, want leuk gevonden cq flirten is een oppepper.



*ik ben slecht, ik weet het* :\

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven