Relaties
alle pijlers
Grenzen aangeven als pleaser
dinsdag 4 februari 2025 om 19:36
Hoi allemaal,
Ik heb geen leuke jeugd gehad en daardoor ben ik een pleaser type geworden. Ik wil het graag fijn en gezellig hebben voor anderen. Ik voel me verantwoordelijk voor hoe anderen zich voelen en ik heb ook altijd de neiging dingen voor anderen op te lossen of te helpen. Daarmee maak ik mezelf ondergeschikt.
Uiteindelijk merk ik nu steeds meer dat ik best wat mensen om mij heen verzameld heb die meer "nemers" zijn dan gevers.
Deze nemers nemen letterlijk meer ruimte in. Ze zijn wat overheersend, dominant en aanwezig en bepalend. Het is niet alleen maar negatief want het zijn vaak ook hele leuke mensen met ook een hele lieve kant. Maar door mijn pleaserige karakter ontstaat er dan een disbalans in de relatie. Omdat ik mij altijd aanpas aan de wensen van een ander, of omdat ik de belangen van de ander altijd voor die van mezelf plaats. Wat de ander natuurlijk helemaal niet weet want ik zeg dat niet of merk het meestal pas als het al gebeurd is. Maar het is dus niet de schuld van de ander, die gaat gewoon vrolijk mee met mijn "ja oké is goed." Als ik niks zeg kunnen anderen dat niet ruiken. Daar ben ik me bewust van.
Deze mensen zijn zich dus meestal van geen kwaad bewust, het gaat vaak ook om kleine dingen. Een vriendin met al 10 jaar dezelfde problemen die mij elke dag opbelt en gaat huilen met hetzelfde verhaal. Ik luister en geef advies, denk mee, troost. Maar het voelt als veel en soms wat grenzeloos. Maar ik kan dus niet op een gezonde manier zeggen: dit wordt me wat teveel. Dus ik luister soms wel een uur en ondertussen rol ik ook wel met mijn ogen. Wat ook niet erg aardig is van mij.
Mijn man heeft er nogal een handje van om de kinderen mijn pakkie an te maken. Morgen moet kind bv naar drie belangrijke afspraken en ik heb gevraagd of hij er ook twee wil doen want de afgelopen 5 weken heb ik dit gedaan. Maar man wilde langs zijn ouders gaan. Dus dan zeg ik: maar ik had het je afgelopen week al gevraagd toch? En dan zegt man: ok dus ik kan niet langs mijn ouders? Dan voel ik dus dat ik hem dat ontzeg. Puntje bij paaltje, ik doe nu toch twee afspraken en hij eentje.
Vriendin vraagt mijn professionele hulp en dat doe ik. Maar als ik al het werk gedaan heb blijkt het een vriendendienst te zijn en kan ik geen factuur sturen.
Zoiets moet ik natuurlijk van te voren bespreken maar dat lukt mij dus niet. Het lijkt wel of de mensen om mij heen dit wel goed kunnen waardoor ik vaker dan mij lief is het onderspit delf.
Ik wil dit dus graag anders, maar hoe neem ik meer ruimte in, hoe verander ik dat ik mij niet voor alles en iedereen altijd verantwoordelijk voel? Geen ouder die mee kan met een klassenuitje? Ik doe het. Iemand ziek, zwak of misselijk? Ik doe je boodschappen. Kinderen spelen nagenoeg altijd bij ons, logeer partijen idem dito. Ik breng ze zelfs thuis want anderen hebben het vast drukker dan ik. Zelfs als onze schoonmaker het met de Franse slag doet heb ik moeite om er wat van te zeggen. Sterker nog: ik maakte eerst zelfs best veel schoon voordat de schoonmaker kwam. Koekoek.
Hoe doen jullie dit en hebben jullie tips voor mij? Ik vind het met name lastig bij mijn partner en een paar hele goede vriendinnen. Maar loop er dus in het dagelijks leven ook heel veel tegenaan.
Ik las laatst deze quote op het forum en dit slaat precies op mij en heeft mij aan het denken gezet. Geen idee wie het geschreven heeft maar ik heb het toen opgeslagen:
"Veel mensen met een lage eigenwaarde die blijven hangen aan de meest rare of zelfs enge figuren, twijfelen aan hun eigen waarneming. Ze zien wel vreemd gedrag, maar denken dat ze het niet negatief mogen inkleuren. Want iedereen heeft wel eens wat. Of twijfelen aan zichzelf en of ze het wel goed hebben gehoord, gezien. Of dat ze het misschien te negatief opvatten, terwijl hij het vast anders bedoelt. Want dat hebben ze vaak geleerd of ergens aan overgehouden, dat hun eigen waarnemingen niet tellen, niet echt of belangrijk zijn. Er is regelmatig ook sprake van een stukje onthechting of vervreemde realiteit. Er zit een mindfuck in dat hoofd.
Kortom, die nemen hun eigen waarnemingen en onderbuikgevoelens gewoon niet serieus, omdat ze écht denken dat ze het vast verkeerd interpreteren of niet in de juiste proporties zien. Twijfelen gewoon enorm aan zichzelf en nemen hun eigen waarnemingen niet voor waar aan."
Hier herken ik mijzelf enorm in. Ook als ik terugkijk naar mijn vorige relaties. En ook in relaties met vriendinnen. Een paar heb ik wel afscheid van genomen maar ik hou er graag nog wat over en dan in een leuke en gezonde vorm.
Ik heb geen leuke jeugd gehad en daardoor ben ik een pleaser type geworden. Ik wil het graag fijn en gezellig hebben voor anderen. Ik voel me verantwoordelijk voor hoe anderen zich voelen en ik heb ook altijd de neiging dingen voor anderen op te lossen of te helpen. Daarmee maak ik mezelf ondergeschikt.
Uiteindelijk merk ik nu steeds meer dat ik best wat mensen om mij heen verzameld heb die meer "nemers" zijn dan gevers.
Deze nemers nemen letterlijk meer ruimte in. Ze zijn wat overheersend, dominant en aanwezig en bepalend. Het is niet alleen maar negatief want het zijn vaak ook hele leuke mensen met ook een hele lieve kant. Maar door mijn pleaserige karakter ontstaat er dan een disbalans in de relatie. Omdat ik mij altijd aanpas aan de wensen van een ander, of omdat ik de belangen van de ander altijd voor die van mezelf plaats. Wat de ander natuurlijk helemaal niet weet want ik zeg dat niet of merk het meestal pas als het al gebeurd is. Maar het is dus niet de schuld van de ander, die gaat gewoon vrolijk mee met mijn "ja oké is goed." Als ik niks zeg kunnen anderen dat niet ruiken. Daar ben ik me bewust van.
Deze mensen zijn zich dus meestal van geen kwaad bewust, het gaat vaak ook om kleine dingen. Een vriendin met al 10 jaar dezelfde problemen die mij elke dag opbelt en gaat huilen met hetzelfde verhaal. Ik luister en geef advies, denk mee, troost. Maar het voelt als veel en soms wat grenzeloos. Maar ik kan dus niet op een gezonde manier zeggen: dit wordt me wat teveel. Dus ik luister soms wel een uur en ondertussen rol ik ook wel met mijn ogen. Wat ook niet erg aardig is van mij.
Mijn man heeft er nogal een handje van om de kinderen mijn pakkie an te maken. Morgen moet kind bv naar drie belangrijke afspraken en ik heb gevraagd of hij er ook twee wil doen want de afgelopen 5 weken heb ik dit gedaan. Maar man wilde langs zijn ouders gaan. Dus dan zeg ik: maar ik had het je afgelopen week al gevraagd toch? En dan zegt man: ok dus ik kan niet langs mijn ouders? Dan voel ik dus dat ik hem dat ontzeg. Puntje bij paaltje, ik doe nu toch twee afspraken en hij eentje.
Vriendin vraagt mijn professionele hulp en dat doe ik. Maar als ik al het werk gedaan heb blijkt het een vriendendienst te zijn en kan ik geen factuur sturen.
Zoiets moet ik natuurlijk van te voren bespreken maar dat lukt mij dus niet. Het lijkt wel of de mensen om mij heen dit wel goed kunnen waardoor ik vaker dan mij lief is het onderspit delf.
Ik wil dit dus graag anders, maar hoe neem ik meer ruimte in, hoe verander ik dat ik mij niet voor alles en iedereen altijd verantwoordelijk voel? Geen ouder die mee kan met een klassenuitje? Ik doe het. Iemand ziek, zwak of misselijk? Ik doe je boodschappen. Kinderen spelen nagenoeg altijd bij ons, logeer partijen idem dito. Ik breng ze zelfs thuis want anderen hebben het vast drukker dan ik. Zelfs als onze schoonmaker het met de Franse slag doet heb ik moeite om er wat van te zeggen. Sterker nog: ik maakte eerst zelfs best veel schoon voordat de schoonmaker kwam. Koekoek.
Hoe doen jullie dit en hebben jullie tips voor mij? Ik vind het met name lastig bij mijn partner en een paar hele goede vriendinnen. Maar loop er dus in het dagelijks leven ook heel veel tegenaan.
Ik las laatst deze quote op het forum en dit slaat precies op mij en heeft mij aan het denken gezet. Geen idee wie het geschreven heeft maar ik heb het toen opgeslagen:
"Veel mensen met een lage eigenwaarde die blijven hangen aan de meest rare of zelfs enge figuren, twijfelen aan hun eigen waarneming. Ze zien wel vreemd gedrag, maar denken dat ze het niet negatief mogen inkleuren. Want iedereen heeft wel eens wat. Of twijfelen aan zichzelf en of ze het wel goed hebben gehoord, gezien. Of dat ze het misschien te negatief opvatten, terwijl hij het vast anders bedoelt. Want dat hebben ze vaak geleerd of ergens aan overgehouden, dat hun eigen waarnemingen niet tellen, niet echt of belangrijk zijn. Er is regelmatig ook sprake van een stukje onthechting of vervreemde realiteit. Er zit een mindfuck in dat hoofd.
Kortom, die nemen hun eigen waarnemingen en onderbuikgevoelens gewoon niet serieus, omdat ze écht denken dat ze het vast verkeerd interpreteren of niet in de juiste proporties zien. Twijfelen gewoon enorm aan zichzelf en nemen hun eigen waarnemingen niet voor waar aan."
Hier herken ik mijzelf enorm in. Ook als ik terugkijk naar mijn vorige relaties. En ook in relaties met vriendinnen. Een paar heb ik wel afscheid van genomen maar ik hou er graag nog wat over en dan in een leuke en gezonde vorm.
woensdag 5 februari 2025 om 13:32
meeste mensen zijn niet teleurgesteld, de meeste mensen hebben helemaal niet zo'n hoge verwachtingen. Het is echt niet zo dat hun levensgeluk volledig op de schop gaat als je niet naar hun verjaardag kunt komen/mee kunt rijden naar ikea/avondje op kan passen/fotoboek kan maken etc. Ze vinden wel een andere oplossing.betweenthewaves schreef: ↑05-02-2025 13:02Ik lees mee want ik ben hier ook niet altijd goed in!
Wel goed is om te beseffen dat jij niet verantwoordelijk bent voor het geluk van een ander, en als een ander teleurgesteld is als je nee zegt dat vaak helemaal geen teleurstelling is, maar dat iemand het vaak comfortabel vindt dat je er altijd bent / ja zegt.
woensdag 5 februari 2025 om 13:36
Dit is het precies inderdaad. Dus in plaats van energie steken in dingen doen tegen je zin in, kun je gaan oefenen met het verdragen van het gevoel dat iemand je even niet zo leuk vindt.S-Groot schreef: ↑04-02-2025 20:26In de basis komt het erop neer dat je moet gaan leren verdragen dat niet iedereen altijd blij is met jouw doen en laten.
Dat man gaat mokken omdat ie het stom vindt dat jij ineens niet meer zo lekker alles oplost bijvoorbeeld. Dat je vriendin verdrietig is dat je niet (lang/vaak genoeg) naar haar verhaal wil luisteren. Dat je andere vriendin het niet zo leuk vindt dat jij zegt dat je er wel x bedrag per uur/per klus voor rekent.
Dat ga jij niet leuk vinden en dát gevoel probeer jij altijd maar weg te krijgen door te pleasen. Dat gevoel gaan verdragen zal een hele kluif worden, maar dat is waar het eigenlijk allemaal om draait.
En wat mij is gebleken nu ik dit wat meer toe pas: de meeste mensen blijken het best prima te vinden als je ‘nee’ zegt of je eigen grenzen bewaakt.
woensdag 5 februari 2025 om 13:37
Ja ik kreeg er ook jeuk van maar ik dacht ook dat het misschien was omdat ik normaal altijd een reden opgeef als ik nee zeg. En nu dus niet. Maar alsnog was het irritant.florence13 schreef: ↑05-02-2025 13:30kijk dat zijn dus mensen die ik gewoon ronduit vervelend vind. Ik hoef niet uit te leggen waarom ik iets niet wil/kan. Dat gedram over waarom dan??? heeft maar 1 doel en dat is proberen jouw reden onderuit te halen zodat je het alsnog doet. Ik krijg echt hele erge jeuk van dat soort mensen. Dit type mens wil gewoon over je heen lopen, dat is een onbewuste actie, of iemand die het niet in de gaten heeft, het is gewoon een drammer.
Dit is gevalletje: op de foute persoon geoefend. Als je een tijdje oefent op mensen die dat wel gewoon (zoals een normaal mens) accepteren, wordt het ook makkelijker om het te doen bij drammers
woensdag 5 februari 2025 om 14:39
wat mij heel erg heeft geholpen is het boek "als ik nee zeg voel ik me schuldig"
De techniek is eigenlijk heel makelijk uit te leggen: blijf gewoon je boodschap herhalen en erken wat de ander zegt.
Bijvoorbeeld: Dat is inderdaad vervelend dat je dan niet naar je ouders kan. Ik wil toch graag dat jij die 2 afspraken doet.
Als hij dan zijn boodschap herhaalt zeg je: dat is inderdaad vervelend, maar ik wil toch graag dat jij die 2 afspraken doet.
In het begin voelde ik me echt een drammer, maar het werkt wel en heel vaak hoef je het maar 1 keer te doen en accepteert de persoon het dan al.
De techniek is eigenlijk heel makelijk uit te leggen: blijf gewoon je boodschap herhalen en erken wat de ander zegt.
Bijvoorbeeld: Dat is inderdaad vervelend dat je dan niet naar je ouders kan. Ik wil toch graag dat jij die 2 afspraken doet.
Als hij dan zijn boodschap herhaalt zeg je: dat is inderdaad vervelend, maar ik wil toch graag dat jij die 2 afspraken doet.
In het begin voelde ik me echt een drammer, maar het werkt wel en heel vaak hoef je het maar 1 keer te doen en accepteert de persoon het dan al.
woensdag 5 februari 2025 om 14:49
Je schrijft dat je ook pleast omdat je graag aardig gevonden wil worden. In principe wil iedereen graag aardig gevonden worden. Maar de meeste mensen beseffen dat nee-zeggen je niet direct een onaardig persoon maakt.
Als er wordt gevraagd wie er wil helpen bij een sportdag, vind jij dan alle anderen die dat horen en geen ja zeggen direct allemaal onaardige mensen?
Wat ook helpt is je realiseren dat het niet uitmaakt of iemand die jij onaardig vindt jou wel aardig vindt. Dan vinden ze jou maar niet leuk, prima als dat wederzijds is. Die vriendin die iedere dag zo lang belt, vind jij die echt nog leuk?
Als er wordt gevraagd wie er wil helpen bij een sportdag, vind jij dan alle anderen die dat horen en geen ja zeggen direct allemaal onaardige mensen?
Wat ook helpt is je realiseren dat het niet uitmaakt of iemand die jij onaardig vindt jou wel aardig vindt. Dan vinden ze jou maar niet leuk, prima als dat wederzijds is. Die vriendin die iedere dag zo lang belt, vind jij die echt nog leuk?
Coffee is never my cup of tea
woensdag 5 februari 2025 om 15:32
En het leuke is, deze techniek kan je oefenen. Met een vriendin of met de spiegel. Het werkt echt als je het al een paar keer gedaan hebt, ook als was het niet echt, om het dan in het echt te doen. Dat maakt echt verschil.auroraatje schreef: ↑05-02-2025 14:39wat mij heel erg heeft geholpen is het boek "als ik nee zeg voel ik me schuldig"
De techniek is eigenlijk heel makkelijk uit te leggen: blijf gewoon je boodschap herhalen en erken wat de ander zegt.
Bijvoorbeeld: Dat is inderdaad vervelend dat je dan niet naar je ouders kan. Ik wil toch graag dat jij die 2 afspraken doet.
Als hij dan zijn boodschap herhaalt zeg je: dat is inderdaad vervelend, maar ik wil toch graag dat jij die 2 afspraken doet.
In het begin voelde ik me echt een drammer, maar het werkt wel en heel vaak hoef je het maar 1 keer te doen en accepteert de persoon het dan al.
En dan aanvaarden dat je je -in het begin- rot voelt dat je nee zegt. Daar moet je gewoon doorheen.
woensdag 5 februari 2025 om 16:18
Goeie, ik wilde ook zoiets schrijven.Itsnojoke schreef: ↑04-02-2025 21:19Ik vermoed dat het misschien rot over gaat komen wat ik schrijf, maar geloof me, ik bedoel het absoluut heel goed. Misschien heb je er iets aan, en anders mag je het gewoon negeren.
Ik vind pleasers heel lastige mensen om mee om te gaan. Ik ben zelf geen pleaser, toch beschouw ik mezelf als een aardig, behulpzaam en empathisch mens. Daar hoef je geen pleaser voor te zijn.
Mijn moeder is een pleaser. Ik heb geen pleasers (meer) als vriendinnen, want ik kan het niet opbrengen. Maar mijn moeder is dus wel in mijn directe omgeving, en dat wil ik zo houden, want ik hou veel van haar. Maar ik haat haar pleasende kant.
Je schrijft dat de andere partij het niet eens door heeft. Ik wil wedden van wel. De pleaser is niet echt zichzelf, en ik merk dat echt wel, dus andere mensen ongetwijfeld ook. Ze geven niet hun echte mening. Ze zeggen niet wat ze echt voelen of willen. Je moet daar altijd maar naar raden. Ze dragen een masker, zijn niet echt. Bovendien vind ik het vreselijk, krijg ik echt plaatsvervangende schaamte van, als een ander zich zo onderdanig opstelt. Dat plaatst mij ongewild boven hen, een positie die ik beslist niet wil hebben.
Een pleaser in je directe omgeving hebben is best ingewikkeld, en jij wordt ongetwijfeld enorm gewaardeerd, maar je pleasegedrag misschien wel minder dan je denkt.
Misschien gewoon een keer een assertiviteitstraining volgen.
Over het algemeen is het contact voor alle partijen fijner wanneer niemand pleaset. Ja, echte “nemers” zullen dit niet waarderen, maar die ben je beter,kwijt dan rijk (zijn meestal ofwel aso ofwel hebben ze niet het beste met je voor) of je zet het contact op een laag pitje.
Oefenen mbt assertiviteit kan prima op het werk trouwens, is voor mij een veilige dus perfecte omgeving hiervoor
Veritas vos liberabit
woensdag 5 februari 2025 om 16:19
Dit is zo’n beetje de kern, jaS-Groot schreef: ↑04-02-2025 20:26In de basis komt het erop neer dat je moet gaan leren verdragen dat niet iedereen altijd blij is met jouw doen en laten.
Dat man gaat mokken omdat ie het stom vindt dat jij ineens niet meer zo lekker alles oplost bijvoorbeeld. Dat je vriendin verdrietig is dat je niet (lang/vaak genoeg) naar haar verhaal wil luisteren. Dat je andere vriendin het niet zo leuk vindt dat jij zegt dat je er wel x bedrag per uur/per klus voor rekent.
Dat ga jij niet leuk vinden en dát gevoel probeer jij altijd maar weg te krijgen door te pleasen. Dat gevoel gaan verdragen zal een hele kluif worden, maar dat is waar het eigenlijk allemaal om draait.
Veritas vos liberabit
woensdag 5 februari 2025 om 16:24
Herkenbaar topic! Ik ben opgevoed tot pleaser, erg lastig om eruit te krijgen. Ook ik deed altijd alles om maar aardig gevonden te worden. Liet anderen eigenlijk altijd over mijn grenzen gaan, en dat kon makkelijk omdat ik mijn eigen grenzen niet kende en niet aangaf.
Resultaat: ik was een deurmat. Wrong me in alle bochten om het vooral anderen naar de zin te maken.
Ik ben nu nog een pleaser, maar dan wel als ik daar zelf voor kies en niet ten koste van mezelf. Ik vind het fijn om iets aardigs voor een ander te doen, help graag anderen, het geeft een goed gevoel. Maar ik heb door de jaren geleerd dat ‘nee’ een prima antwoord is. En ook dat anderen best nee van mij accepteren, omdat ik ook vaak genoeg ja zeg. Het gaat om de balans.
Het scheelt een boel om je de vraag te stellen ‘en wat als die ander mij niet aardig vindt? Gebeurt er dan iets vreselijks?’ Dacht het niet, ik hoef ook niet door iedereen aardig gevonden te worden, ik vind zelf ook niet iedereen aardig.
Als je leert maling te hebben aan wat een ander van jou vindt, wordt nee zeggen en grenzen aangeven een stuk makkelijker.
Maar dat is makkelijk gezegd en minder makkelijk gedaan!
Resultaat: ik was een deurmat. Wrong me in alle bochten om het vooral anderen naar de zin te maken.
Ik ben nu nog een pleaser, maar dan wel als ik daar zelf voor kies en niet ten koste van mezelf. Ik vind het fijn om iets aardigs voor een ander te doen, help graag anderen, het geeft een goed gevoel. Maar ik heb door de jaren geleerd dat ‘nee’ een prima antwoord is. En ook dat anderen best nee van mij accepteren, omdat ik ook vaak genoeg ja zeg. Het gaat om de balans.
Het scheelt een boel om je de vraag te stellen ‘en wat als die ander mij niet aardig vindt? Gebeurt er dan iets vreselijks?’ Dacht het niet, ik hoef ook niet door iedereen aardig gevonden te worden, ik vind zelf ook niet iedereen aardig.
Als je leert maling te hebben aan wat een ander van jou vindt, wordt nee zeggen en grenzen aangeven een stuk makkelijker.
Maar dat is makkelijk gezegd en minder makkelijk gedaan!
woensdag 5 februari 2025 om 16:25
Dat is gewoon iemand die de nieuwe Portinatx nog niet kent. Bij mij vragen mensen zelden door.Portinatx schreef: ↑05-02-2025 12:21@Florence ja dat kan ik ook gaan proberen. Gewoon nee zeggen.
Toevallig heb ik dat van de week gedaan en diegene vroeg dus wel drie keer door waarom iets niet kon. Wat was dat irritant zeg! Het voelde echt alsof ik mezelf moest verdedigen terwijl dat nergens op sloeg.
Dat wekte ook echt irritatie op waardoor ik steeds meer merk: ik ben hier wel klaar mee!
Behalve misschien als het uit bezorgdheid is, dat iemand denkt dat ik niet lekker ben of stress heb ofzo.
Ik zeg ook weleens gewoon dat ik ergens geen zin/puf voor heb. Zonder andere Belangrijke Zaken waardoor ik niet kan.
En je mag ook gewoon zeggen, Judith, je bent een schat, maar je vraagt echt teveel door. Ik kom niet, volgende keer beter.
woensdag 5 februari 2025 om 17:22
Wat mij helpt, is bedenken: als ik nee zeg tegen een ander, wijs ik die als gehele persóón niet af, maar wijs ik dat ene verzoek (op dat moment) af, en dat maakt mij geen slecht of onaardig mens.
En: niet iedereen hoeft mij aardig te vinden. (Sterker nog: lekker rustig als minder personen vanalles van me verwachten).
En: niet iedereen hoeft mij aardig te vinden. (Sterker nog: lekker rustig als minder personen vanalles van me verwachten).
woensdag 5 februari 2025 om 23:23
En dan geef je een reden in de hoop dat de ander je begrijpt en accepteert dat je niet kunt ...
maar wat gebeurt er: Mensen gaan in op die reden. Er is een weg omheen, een alternatief, het is niet zo belangrijk, heb je hier al aan gedacht...
En de volgende keer geef je al meteen toe.
De grap is: Hoe meer redenen je noemt, des te onzekerder je overkomt. Jij vind blijkbaar je eigen reden niet genoeg om 'nee' te zeggen, dus vertel je hem aan mij in de hoop dat ik zeg 'Oh maar dan moet je het niet doen hoor, je moet écht naar de begrafenis van Ome joop´.
Maar wat ik in werkelijkheid zeg is "Och meid, hoe goed kende je Joop nou eigenlijk? En het is niet of-ie je mist, hij is toch dood? Nou, kom op, het is nu duidelijk dat jij dit wel voor mij kunt doen".
Wat je kunt doen als iemand ećht gaan aandringen:
1. Nee.
2. Nope, ik kan niet.
3. Nope, ik kan niet.
4. Waarom? Omdat ik naar de begrafenis van Ome Joop ga.
5. Oh wacht, mijn fout - ik was niet duidelijk genoeg. Ik vind het prima om te vertellen dat ik niet kan vanwege de begrafenis, maar het is een mededeling.
6. Nee, het is geen discussie. Ik ben zaterdag bij de begrafenis.
Geef mensen geen informatie waar ze niet mee om kunnen gaan.
donderdag 6 februari 2025 om 00:26
Ik vind het trouwens ook wel heel gemakkelijk om te denken dat nee zeggen de oplossing is. Dat is het niet, het probleem zit veel fundamenteler in je persoonlijkheid. Je moet echt op onderzoek waarom je doet zoals je doet en waarom je niet bepaalde dingen niet durft te zeggen of jezelf niet durft te zijn. Uiteindelijk gaat het om zelfkennis en zelfwaardering. Dat is iets anders dan nee zeggen.
donderdag 6 februari 2025 om 07:41
dat is wellicht wel waar, maar de volgorde waarin je dit soort dingen doet kan ook andersom werken.Paska schreef: ↑06-02-2025 00:26Ik vind het trouwens ook wel heel gemakkelijk om te denken dat nee zeggen de oplossing is. Dat is het niet, het probleem zit veel fundamenteler in je persoonlijkheid. Je moet echt op onderzoek waarom je doet zoals je doet en waarom je niet bepaalde dingen niet durft te zeggen of jezelf niet durft te zijn. Uiteindelijk gaat het om zelfkennis en zelfwaardering. Dat is iets anders dan nee zeggen.
Dus :
je zegt altijd ja, en je voelt je nog erger een deurmat, je gaat het onderzoeken, je bent 3 jaar verder waarin je je een deurmat voelde, en dan ga je oefenen met nee zeggen
of
je gaat gewoon nee zeggen, je voelt je rot omdat je nee zegt, na een maand of 3 heb je het onder de knie, je voelt je beter over jezelf en gaat dan eens kijken waarom je eigenlijk altijd ja zei
Met andere woorden, je hoeft het niet eerst te snappen om er iets aan te kunnen doen.
donderdag 6 februari 2025 om 08:45
Oh en hou altijd in je achterhoofd dat “nee… omdat ik daar geen zin in heb” ook in 9 van de 10 gevallen een heel legitiem antwoord is. Je mag je vrije tijd namelijk gewoon indelen zoals je zelf wil. En als iemand oppert dat er een fotoboek moet worden gemaakt/de kat zn verjaardag moet vieren dan is dat dus niet jouw idee. Vragen staat vrij, maar jij bent net zo goed vrij om te zeggen dat jij daar niet op zit te wachten. Vaak kan je het gewoon houden bij die “nee”, en dan denk ik in mn achterhoofd gewoon de rest van her zinnetje.
donderdag 6 februari 2025 om 09:15
Je kan je afvragen waarom degene die het idee oppert (fotoalbum maken, verjaardag organiseren) het niet zelf uitvoert.
Ben je ze 'voor', door nog voordat er taken moeten worden verdeeld je hand al op te steken? Of gooien ze een lijntje uit naar jou, in de hoop dat je hapt?
Als iemand het idee heeft om een fotoalbum te maken voor ome Henk, dan zeg je: 'Leuk idee! Moet je doen!' en verder niets. Als ze proberen het naar jou toe te schuiven zeg je niet: 'Ja' of 'Ik heb eigenlijk geen tijd' maar: 'Het is jouw idee, veel succes!'
Ben je ze 'voor', door nog voordat er taken moeten worden verdeeld je hand al op te steken? Of gooien ze een lijntje uit naar jou, in de hoop dat je hapt?
Als iemand het idee heeft om een fotoalbum te maken voor ome Henk, dan zeg je: 'Leuk idee! Moet je doen!' en verder niets. Als ze proberen het naar jou toe te schuiven zeg je niet: 'Ja' of 'Ik heb eigenlijk geen tijd' maar: 'Het is jouw idee, veel succes!'
donderdag 6 februari 2025 om 09:23
Ik zou er met je vriendin op terug komen, over de 'vriendendienst'. Met echte vriendinnen kun je juist oefenen met grenzen aangeven.
Je zou evt de klus met kleine korting kunnen aanbieden.
Wat is er mis mee om te zeggen dat het gedane werk normaal x kost, maar als vriendendienst kost het x.
Het is toch heel raar dat jij vanuit je bedrijf werk doet en dit vervolgens gratis moet doen omdat ze jouw vriendin is?
Je zou evt de klus met kleine korting kunnen aanbieden.
Wat is er mis mee om te zeggen dat het gedane werk normaal x kost, maar als vriendendienst kost het x.
Het is toch heel raar dat jij vanuit je bedrijf werk doet en dit vervolgens gratis moet doen omdat ze jouw vriendin is?
donderdag 6 februari 2025 om 09:40
Dat zou ik niet doen, dat valt mogelijk verkeerd bij die vriendin. En terecht. Zie het als een les voor de volgende keer.toulouse_74 schreef: ↑06-02-2025 09:23Ik zou er met je vriendin op terug komen, over de 'vriendendienst'. Met echte vriendinnen kun je juist oefenen met grenzen aangeven.
Je zou evt de klus met kleine korting kunnen aanbieden.
Wat is er mis mee om te zeggen dat het gedane werk normaal x kost, maar als vriendendienst kost het x.
Het is toch heel raar dat jij vanuit je bedrijf werk doet en dit vervolgens gratis moet doen omdat ze jouw vriendin is?
Verandering begint vaak met het echt gaan doorvoelen van de consequenties van je huidige patroon, wat het je allemaal kost op dit moment.
donderdag 6 februari 2025 om 09:46
Dat ligt er toch maar aan wanneer dat gebeurd is en hoe het precies ging? Als het heel recent is en TO voelde zich overdonderd, vind ik dat ze er prima op terug mag komen. En ja, misschien valt dat dan verkeerd (ik vind dat overigens helemaal niet terecht, vriendin is degene die fout zit door achteraf doodleuk te zeggen dat ze niet gaat betalen) maar het hele punt is dat ze zich daar niet door moet laten afschrikken. Dus om het nou daarom niet te doen?
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
donderdag 6 februari 2025 om 09:53
Ja dat is waar. Ligt eraan of TO er (al dan niet zwijgend) mee ingestemd heeft.Susan schreef: ↑06-02-2025 09:46Dat ligt er toch maar aan wanneer dat gebeurd is en hoe het precies ging? Als het heel recent is en TO voelde zich overdonderd, vind ik dat ze er prima op terug mag komen. En ja, misschien valt dat dan verkeerd (ik vind dat overigens helemaal niet terecht, vriendin is degene die fout zit door achteraf doodleuk te zeggen dat ze niet gaat betalen) maar het hele punt is dat ze zich daar niet door moet laten afschrikken. Dus om het nou daarom niet te doen?
Maar iemand achteraf laten betalen voor iets terwijl je op voorhand niets besproken hebt, daar kan je potentieel onwijs veel gedonder mee krijgen. Wat als diegene niet gaat betalen, of ja zegt maar nee doet. Ik heb dit al zo vaak mis zien gaan in mijn omgeving. Dit zijn dingen waar mensen jaren later nog wrokkig over zijn, ongeacht wie "gelijk" heeft.
Van alle oefensituaties die je zou kunnen kiezen is deze een beetje risicovol.
donderdag 6 februari 2025 om 10:00
Juist met een vriendin moet je veilig kunnen oefenen met grenzen aangeven denk ik. TO maakt kosten, (vrije tijd voor je bedrijf gebruiken kost ook geld) ter waarde van bedrag x, ik zou zelf tegen vriendin zeggen dat dat wel een groot cadeau is voor een vriendendienst. Desnoods vraagt ze aan vriendin wat die dan een fair bedrag zou vinden voor de geleverde dienst. Als face to face spannend is, voelt whatsapp misschien veiliger.bijtie schreef: ↑06-02-2025 09:53Ja dat is waar. Ligt eraan of TO er (al dan niet zwijgend) mee ingestemd heeft.
Maar iemand achteraf laten betalen voor iets terwijl je op voorhand niets besproken hebt, daar kan je potentieel onwijs veel gedonder mee krijgen. Wat als diegene niet gaat betalen, of ja zegt maar nee doet. Ik heb dit al zo vaak mis zien gaan in mijn omgeving. Dit zijn dingen waar mensen jaren later nog wrokkig over zijn, ongeacht wie "gelijk" heeft.
Van alle oefensituaties die je zou kunnen kiezen is deze een beetje risicovol.
Maar zwijgend balen zonder de vriendin dit te laten weten? Dit is juist het hele ding met TO, dat ze moet leren voor zichzelf op te komen.
donderdag 6 februari 2025 om 10:21
Het zou "moeten kunnen" ja. Dat is de theorie. Maar mensen zijn niet altijd gewillige en veilige oefenobjecten in de praktijk, helemaal als je dat niet vooraf aankondigt. Ik heb dit al ZO vaak fout zien gaan, ook bij mezelf.
Je eerste stapjes in het grenzen aangeven zijn meestal niet de beste zeg maar. Er hoort een stukje empathie bij en dat hebben we vaak nog niet, als we het spannend vinden. Je moet ook de reactie van de ander kunnen opvangen. Zoals dat iemand begint te onderhandelen in het eerdere voorbeeld, en TO raakt daardoor geirriteerd. Als het over geld gaat kunnen mensen helemaal onredelijk uit de hoek komen.
Als je jarenlang een pleaser bent geweest verzamel je soms ook vriendschappen met mensen die een tegenpool daarvan zijn, waardoor het barst als jij opeens assertief wordt. Is mijn ervaring. Hoeft niet natuurlijk.
Hoeft alsnog niet erg te zijn allemaal als dat gebeurt, en misschien loopt het ook wel goed af natuurlijk. Ik heb er een beetje een hard hoofd in.
Je eerste stapjes in het grenzen aangeven zijn meestal niet de beste zeg maar. Er hoort een stukje empathie bij en dat hebben we vaak nog niet, als we het spannend vinden. Je moet ook de reactie van de ander kunnen opvangen. Zoals dat iemand begint te onderhandelen in het eerdere voorbeeld, en TO raakt daardoor geirriteerd. Als het over geld gaat kunnen mensen helemaal onredelijk uit de hoek komen.
Als je jarenlang een pleaser bent geweest verzamel je soms ook vriendschappen met mensen die een tegenpool daarvan zijn, waardoor het barst als jij opeens assertief wordt. Is mijn ervaring. Hoeft niet natuurlijk.
Hoeft alsnog niet erg te zijn allemaal als dat gebeurt, en misschien loopt het ook wel goed af natuurlijk. Ik heb er een beetje een hard hoofd in.
donderdag 6 februari 2025 om 10:53
Ik denk dat je het helperssyndroom hebt. Zoek maar eens op.
Voorheen had ik veel mensen om mij heen die gebruik van mij maakte en vroeg ik mij af waarom ik steeds dit soort mensen tegenkom. Dit liep zo erg uit de hand dat ik vaker mensen onderdak heb gegeven die compleet over mijn grenzen gingen.
Wat mij geholpen heeft is inzien dat ik het helperssyndroom heb en eigenlijk gewoon graag NODIG gevonden wil worden. Ook had ik graag waardering gewild maar dat kreeg ik eigenlijk nooit. Terwijl ik graag mensen wilde helpen, kwam ik erachter dat ik ze eigenlijk juist niet help, doordat ik ze steeds help blijven ze zwak, ze leren het daardoor zelf niet of ze leren zich niet aan te passen.
Tegenwoordig kan ik NEE zeggen, omdat ik weet dat het ook beter is voor de ander. Ze moeten het zelf maar leren oplossen.
Voorheen had ik veel mensen om mij heen die gebruik van mij maakte en vroeg ik mij af waarom ik steeds dit soort mensen tegenkom. Dit liep zo erg uit de hand dat ik vaker mensen onderdak heb gegeven die compleet over mijn grenzen gingen.
Wat mij geholpen heeft is inzien dat ik het helperssyndroom heb en eigenlijk gewoon graag NODIG gevonden wil worden. Ook had ik graag waardering gewild maar dat kreeg ik eigenlijk nooit. Terwijl ik graag mensen wilde helpen, kwam ik erachter dat ik ze eigenlijk juist niet help, doordat ik ze steeds help blijven ze zwak, ze leren het daardoor zelf niet of ze leren zich niet aan te passen.
Tegenwoordig kan ik NEE zeggen, omdat ik weet dat het ook beter is voor de ander. Ze moeten het zelf maar leren oplossen.
donderdag 6 februari 2025 om 14:34
Wat een fijne reacties weer!
Ik snap helemaal wat je bedoelt Bijtie met nog niet heel aardig "nee" kunnen zeggen. Vanmorgen zei ik zoiets tegen man en zijn reactie was: je moet wel een beetje aardig doen hoor!
Waarop ik herkende wat jij al eerder schreef maar ik ook meteen dacht, nee jij moet gewoon wennen aan dat ik niet op alles ja en amen meer zeg!
Dat heb ik daarna ook uitgelegd. Maar het klopt als er iets gevraagd of medegedeeld wordt dan zit ik nu in de fase van "doe het lekker zelf!" Ik moet het dus nog meer finetunen.
Helperssyndroom heb ik opgezocht en de kenmerken herken ik.
Ik heb ook best wat vrienden gehad die allemaal iets hadden, altijd moeilijk, zwaar, veel gedoe en gezeur. Sommige heb ik achter me gelaten, omdat er keer op keer zwaar over mijn grens werd gegaan en als ik daar wat van zei het niet begrepen werd. Met de echte gekkies kan je ook niet discussiëren heb ik gemerkt. Dat bedoel ik niet gemeen overigens.
Maar andere dingen herken ik dan weer helemaal niet. Het lijkt bij mij juist wel of anderen meer baat hebben van mij dan andersom. Dus doordat ik alles opvang kan man enorm carrière maken, doordat ik kinderen meeneem, dingen organiseer, of mij aanmeld als het oorverdovend stil blijft op de klassen groepsapp, dat geeft anderen juist de mogelijkheid hun dingen te doen en ik die van mij opzij moet zetten. Nou ja moet, ik weet, ik doe het zelf.
Maar ik had dus zeker minimaal één zo'n ouder dus ja, het is wel herkenbaar.
Ik ga me daar toch ook eens wat verder in verdiepen.
Ik snap helemaal wat je bedoelt Bijtie met nog niet heel aardig "nee" kunnen zeggen. Vanmorgen zei ik zoiets tegen man en zijn reactie was: je moet wel een beetje aardig doen hoor!
Waarop ik herkende wat jij al eerder schreef maar ik ook meteen dacht, nee jij moet gewoon wennen aan dat ik niet op alles ja en amen meer zeg!
Dat heb ik daarna ook uitgelegd. Maar het klopt als er iets gevraagd of medegedeeld wordt dan zit ik nu in de fase van "doe het lekker zelf!" Ik moet het dus nog meer finetunen.
Helperssyndroom heb ik opgezocht en de kenmerken herken ik.
Ik heb ook best wat vrienden gehad die allemaal iets hadden, altijd moeilijk, zwaar, veel gedoe en gezeur. Sommige heb ik achter me gelaten, omdat er keer op keer zwaar over mijn grens werd gegaan en als ik daar wat van zei het niet begrepen werd. Met de echte gekkies kan je ook niet discussiëren heb ik gemerkt. Dat bedoel ik niet gemeen overigens.
Maar andere dingen herken ik dan weer helemaal niet. Het lijkt bij mij juist wel of anderen meer baat hebben van mij dan andersom. Dus doordat ik alles opvang kan man enorm carrière maken, doordat ik kinderen meeneem, dingen organiseer, of mij aanmeld als het oorverdovend stil blijft op de klassen groepsapp, dat geeft anderen juist de mogelijkheid hun dingen te doen en ik die van mij opzij moet zetten. Nou ja moet, ik weet, ik doe het zelf.
Maar ik had dus zeker minimaal één zo'n ouder dus ja, het is wel herkenbaar.
Ik ga me daar toch ook eens wat verder in verdiepen.
donderdag 6 februari 2025 om 15:00
Je helpt mensen door ze te leren wie jij bent en hoe men respectvol met jou omgaat. Niet door taakjes te doen die iedereen kan doen.
Er zit waarde in jou als mens, niet in je inspanningen.
Ik zorgde overigens ook met liefde voor mijn man en huishouden zodat hij carrière kon maken en daar heb ik nooit een seconde spijt van gehad, zelfs al zijn we uit elkaar. Het is maar net wat jouw persoonlijke waarden zijn. Als daar conflicten in zitten is het handig om andere keuzes te maken en de consequenties ervan te accepteren.
Ik heb net als jij moeite met mensen die altijd problemen hebben of vast zitten in een slachtofferrol, dus die mensen heb ik ook uit mijn leven verwijderd. Sommige mensen vinden dat niet kunnen, ik vind van wel. Het maakt mij een fijner mens voor de andere mensen in mijn leven, het maakt mijn leven veel leuker als ik mensen om me heen heb die mij ook kunnen opvangen, motiveren en energie geven als het nodig is. En ik had het nodig.
Kijken hoe ver je kan gaan met je eigen behoeften centraal stellen is best een leuke ontdekkingstocht vind ik. En de vreugde en liefde en plezier die eruit voortkomen deel je dan weer met de mensen om je heen.
Er zit waarde in jou als mens, niet in je inspanningen.
Ik zorgde overigens ook met liefde voor mijn man en huishouden zodat hij carrière kon maken en daar heb ik nooit een seconde spijt van gehad, zelfs al zijn we uit elkaar. Het is maar net wat jouw persoonlijke waarden zijn. Als daar conflicten in zitten is het handig om andere keuzes te maken en de consequenties ervan te accepteren.
Ik heb net als jij moeite met mensen die altijd problemen hebben of vast zitten in een slachtofferrol, dus die mensen heb ik ook uit mijn leven verwijderd. Sommige mensen vinden dat niet kunnen, ik vind van wel. Het maakt mij een fijner mens voor de andere mensen in mijn leven, het maakt mijn leven veel leuker als ik mensen om me heen heb die mij ook kunnen opvangen, motiveren en energie geven als het nodig is. En ik had het nodig.
Kijken hoe ver je kan gaan met je eigen behoeften centraal stellen is best een leuke ontdekkingstocht vind ik. En de vreugde en liefde en plezier die eruit voortkomen deel je dan weer met de mensen om je heen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
