Relaties
alle pijlers
heeft mijn (prille) relatie een kans?
maandag 29 oktober 2007 om 13:42
ik heb een vraag over mijn relatie. dat is misschien raar (hoewel, het forum staat er vol mee) maar ik denkdat ik zelf een beetje troebel zie en ik heb al zo weinig ervaring met relaties.. ik weet even niet wat ik met mijn gevoel aan moet.
na lang, heel lang om elkaar heen draaien heb ik pas sinds enkele weken een relatie. hij wilde nooit, omdat hij bindingsangst heeft, maar besefte nu dat hij me anders toch gign kwijtraken.
nu merk ik dat mn vriend zich toch nog niet helemaal kan geven. heel vaak als hij mij me is geeft hij vrij snel aan dat hij 'zo wel naat huis gaat' en wil hij bijvoorbeeld niet blijven slapen ( ik mag wel elke dag bij hem slapen) hij vindt het vaak leuk als ik langskom, maar wil geen vaste tijden afspreken ( heeft zoiets van; belmaar als je eraan komt als ik thuis ben leuk en als ik er niet ben dan n andere keer) ook geeft hij mij vaak de indruk dat ik over zulke dingen zeur.. hij zegt t niet direct, maar raakt snel geirriteerd als ik vraag om bevestiging of duidelijkheid. ook als ik voorstel om iets leuks te doen is zijn antwoord vaak vrijwel direct 'nee' en als ik dan ga vragen waarom vintie weer dat ik te ver doorvraag en er te veel achter zoek...
uhm.. t klinkt nu misschien als een hele ongelukkige relatie, wat helemaal niet zo is, we zijn gek op elkaar en hij laat ook vaak merken wel heel blij met me te zijn..
ik vraag me alleen af.. doe ik mezelf te kort, vooral omdat ik wél behoefte heb aan wat meer bevestigign van zijn kant en wat meer spontane liefde, ik weet dat ik dat uiteindlijk wel wil. wat denken jullie van een man met bindingsangst.... zou hij uiteindelijk hier over heen komen, wat minder spastisch gaan reageren en wat relexter in de relatie gaan staan? of zou zo'n man altijd moeten blijven bewijzen ( naar zichzelf) dat ie niemand echt nodig heeft en dus altijd een bepaalde afstand bewaren...
m.a.w. ik ben niet gelukkig zoals t nu gaat. en we zijn pas een paar weken 'echt' samen. zou ik dit moeten zien als een slecht teken, omdat je juist is t begin toch alleen maar happyy moet zijn? of is dat een fabeltje, zou het ook iets kunnen zijn waarin we naar elkaar toe groeien, elkaar steeds beter leren begrijpen en juist sterker in worden...
wat is jullie ervaring en advsies?
(sorry voor de lange post... blijft moeilijk om kort van stof te zijn als t gaat om je gevoel)
na lang, heel lang om elkaar heen draaien heb ik pas sinds enkele weken een relatie. hij wilde nooit, omdat hij bindingsangst heeft, maar besefte nu dat hij me anders toch gign kwijtraken.
nu merk ik dat mn vriend zich toch nog niet helemaal kan geven. heel vaak als hij mij me is geeft hij vrij snel aan dat hij 'zo wel naat huis gaat' en wil hij bijvoorbeeld niet blijven slapen ( ik mag wel elke dag bij hem slapen) hij vindt het vaak leuk als ik langskom, maar wil geen vaste tijden afspreken ( heeft zoiets van; belmaar als je eraan komt als ik thuis ben leuk en als ik er niet ben dan n andere keer) ook geeft hij mij vaak de indruk dat ik over zulke dingen zeur.. hij zegt t niet direct, maar raakt snel geirriteerd als ik vraag om bevestiging of duidelijkheid. ook als ik voorstel om iets leuks te doen is zijn antwoord vaak vrijwel direct 'nee' en als ik dan ga vragen waarom vintie weer dat ik te ver doorvraag en er te veel achter zoek...
uhm.. t klinkt nu misschien als een hele ongelukkige relatie, wat helemaal niet zo is, we zijn gek op elkaar en hij laat ook vaak merken wel heel blij met me te zijn..
ik vraag me alleen af.. doe ik mezelf te kort, vooral omdat ik wél behoefte heb aan wat meer bevestigign van zijn kant en wat meer spontane liefde, ik weet dat ik dat uiteindlijk wel wil. wat denken jullie van een man met bindingsangst.... zou hij uiteindelijk hier over heen komen, wat minder spastisch gaan reageren en wat relexter in de relatie gaan staan? of zou zo'n man altijd moeten blijven bewijzen ( naar zichzelf) dat ie niemand echt nodig heeft en dus altijd een bepaalde afstand bewaren...
m.a.w. ik ben niet gelukkig zoals t nu gaat. en we zijn pas een paar weken 'echt' samen. zou ik dit moeten zien als een slecht teken, omdat je juist is t begin toch alleen maar happyy moet zijn? of is dat een fabeltje, zou het ook iets kunnen zijn waarin we naar elkaar toe groeien, elkaar steeds beter leren begrijpen en juist sterker in worden...
wat is jullie ervaring en advsies?
(sorry voor de lange post... blijft moeilijk om kort van stof te zijn als t gaat om je gevoel)
dinsdag 30 oktober 2007 om 15:19
Hé Hoppetee!
Dankjewel voor het mooie compliment. Mensen in mijn omgeving zeggen altijd tegen mij: "Ja, maar jij hebt zo'n lieve man, jij hebt makkelijk praten". Mijn reactie is dan steevast: "Een man kun je KIEZEN, die krijg je niet bij de boter kado". Daarbij komt ook dat de manier waarop je behandeld wordt door je lief echt veel te maken heeft met hoe je je LAAT behandelen. Mijn man is ook gewoon een man en in mijn optiek zijn alle mannen een tikje egocentrisch (begrijp me goed dit is iets anders dan egoïstisch) en ook ik moet hem soms met de neus op feiten drukken dat ik er ook nog ben en dat ik EIS dat er rekening met mij gehouden wordt. Als je eenmaal in een situatie zit zoals ik (al meer dan 16 jaar samen en 3 bloedjes van koters) moet je echt voor jezelf opkomen anders hoor je binnen de kortste keren bij het interieur . Gelukkig voor mij, is het voor mij een soort tweede natuur om op de barricades te gaan voor wat IK wil dus het laatste wat ik doe is proberen de lieve vrede te bewaren en het probleem door te laten sudderen. Dan maar even knallende bonje, jammer dan! Daarna komt altijd weer het gesprek waarna we er samen weer sterker dan voorheen uitkomen. Inmiddels hebben wij dus een zeer explosieve maar stabiele relatie.
Maar natuurlijk heb ik voor hem ook wat andere ervaringen opgedaan en toen ben ik ook wat mannen tegen gekomen die vooral niet gediend waren van "gezeur" van mijn kant. Die relaties duurden dan ook nooit lang want ik kan mezelf onmogelijk wegcijferen en mijn eigen gevoel verloochenen. En aangezien ik jullie allemaal hier op dit forum ook een relatie gun als de mijne, probeer ik met mijn posts tot jullie door te dringen:
JIJ BENT LEUK, LIEF, KNAP, MOOI, SLIM EN ALLES WAT DAAR BIJ HOORT EN IEDEREEN DIE MET JOU EEN RELATIE HEEFT, MAG GOD OP Z'N BLOTE KNIETJES DANKEN!!!!
(sorry voor het schreeuwen)
van Charlotte
Dankjewel voor het mooie compliment. Mensen in mijn omgeving zeggen altijd tegen mij: "Ja, maar jij hebt zo'n lieve man, jij hebt makkelijk praten". Mijn reactie is dan steevast: "Een man kun je KIEZEN, die krijg je niet bij de boter kado". Daarbij komt ook dat de manier waarop je behandeld wordt door je lief echt veel te maken heeft met hoe je je LAAT behandelen. Mijn man is ook gewoon een man en in mijn optiek zijn alle mannen een tikje egocentrisch (begrijp me goed dit is iets anders dan egoïstisch) en ook ik moet hem soms met de neus op feiten drukken dat ik er ook nog ben en dat ik EIS dat er rekening met mij gehouden wordt. Als je eenmaal in een situatie zit zoals ik (al meer dan 16 jaar samen en 3 bloedjes van koters) moet je echt voor jezelf opkomen anders hoor je binnen de kortste keren bij het interieur . Gelukkig voor mij, is het voor mij een soort tweede natuur om op de barricades te gaan voor wat IK wil dus het laatste wat ik doe is proberen de lieve vrede te bewaren en het probleem door te laten sudderen. Dan maar even knallende bonje, jammer dan! Daarna komt altijd weer het gesprek waarna we er samen weer sterker dan voorheen uitkomen. Inmiddels hebben wij dus een zeer explosieve maar stabiele relatie.
Maar natuurlijk heb ik voor hem ook wat andere ervaringen opgedaan en toen ben ik ook wat mannen tegen gekomen die vooral niet gediend waren van "gezeur" van mijn kant. Die relaties duurden dan ook nooit lang want ik kan mezelf onmogelijk wegcijferen en mijn eigen gevoel verloochenen. En aangezien ik jullie allemaal hier op dit forum ook een relatie gun als de mijne, probeer ik met mijn posts tot jullie door te dringen:
JIJ BENT LEUK, LIEF, KNAP, MOOI, SLIM EN ALLES WAT DAAR BIJ HOORT EN IEDEREEN DIE MET JOU EEN RELATIE HEEFT, MAG GOD OP Z'N BLOTE KNIETJES DANKEN!!!!
(sorry voor het schreeuwen)
van Charlotte
dinsdag 30 oktober 2007 om 15:40
Charlotte, hier heb ik ook zeker iets aan. Wat je zegt over hoe je bent opgegroeid klopt zeker. Als kind voelde ik me (door mijn vader) ongewenst en mijn mening was niet belangrijk. Een andere mening erop na houden was gewoon 'out of the question'.
Het gaat inderdaad om grenzen aangeven, ik heb daar ook nog moeite mee. Het lijkt soms makkelijker om maar te doen zoals de ander het wil en geen stampij te maken, maar dat werkt uiteindelijk niet, daar word je alleen maar ongelukkig van.
Het gaat inderdaad om grenzen aangeven, ik heb daar ook nog moeite mee. Het lijkt soms makkelijker om maar te doen zoals de ander het wil en geen stampij te maken, maar dat werkt uiteindelijk niet, daar word je alleen maar ongelukkig van.
dinsdag 30 oktober 2007 om 16:24
Waar ik ook echt niet tegen kan, is als hij chagrijnig door het huis loopt en hij blijkbaar denkt dat wij daardoor allemaal op onze tenen gaan lopen. Dat gebeurt dan dus juist niet: kijk, even 1 dagje niet zo lekker in je vel zitten omdat het even tegen zit met je werk o.i.d., kan ik begrip voor opbrengen maar als hij er dan (op dat moment) niet over wil praten, moet hij dus echt uit m'n buurt blijven. Want een muurtje om je heen optrekken en ondertussen niet te pruimen zijn, dat haat ik echt. Dan ga ik er dus juist tegenaan schoppen. Ik voel me dan buitengesloten en dan vind ik: als je het niet met me wilt delen, val mij (en de kinderen) er dan ook niet mee lastig.
Gevolg is dan vaak even een explosie van onbegrip en verwijten maar zoals gezegd is dat wel nodig om weer tot een gesprek te komen waarin hij natuuuuuurlijk gaat inzien dat ik gewoon gelijk heb.
Als ik mee zou gaan in zijn depri-bui, wordt het echt alleen maar erger en voor je het weet ziet ie het hele leven niet meer zitten (en voelt zich daarin gesteund door jouw begrip en tenenloperij). Door hem daar met geweld uit te trekken ziet ie alles weer in het juiste perspectief en is die bui zo weer over.
Ik begrijp ook nooit iets van vriendinnen die beweren dat ze nooit ruzie hebben met hun vent. Twee van die meiden zijn overigens van de ene op de andere dag in de steek gelaten door hun kerel. Het kwam voor hen als donderslag bij heldere hemel......
Gevolg is dan vaak even een explosie van onbegrip en verwijten maar zoals gezegd is dat wel nodig om weer tot een gesprek te komen waarin hij natuuuuuurlijk gaat inzien dat ik gewoon gelijk heb.
Als ik mee zou gaan in zijn depri-bui, wordt het echt alleen maar erger en voor je het weet ziet ie het hele leven niet meer zitten (en voelt zich daarin gesteund door jouw begrip en tenenloperij). Door hem daar met geweld uit te trekken ziet ie alles weer in het juiste perspectief en is die bui zo weer over.
Ik begrijp ook nooit iets van vriendinnen die beweren dat ze nooit ruzie hebben met hun vent. Twee van die meiden zijn overigens van de ene op de andere dag in de steek gelaten door hun kerel. Het kwam voor hen als donderslag bij heldere hemel......
dinsdag 30 oktober 2007 om 16:52
Nee, daar kan ik ook niet tegen, als er dan rotopmerkingen worden gemaakt, ik maak daar vaak ook korte metten mee en zeg ook dat hij niet zo lullig moet doen. Gelukkig is hij over het algemeen wel gezellig, maar hij heeft ook veel ruimte nodig. Hij krijgt het soms benauwd als ik er (te lang) ben, dan kan hij niet zijn eigen dingen doen. Inderdaad als je alles voor zoete koek slikt en alles op zijn manier doet, dan sneeuw je zelf onder. Het is net als bij kinderen, natuurlijk willen ze hun zin krijgen, maar uiteindelijk zijn ze veel gelukkiger en beter te 'handelen' als ze duidelijke grenzen krijgen en weten waar ze aan toe zijn.
dinsdag 30 oktober 2007 om 17:08
Misschien is RET ook iets voor jou Soepkippie. Op de site http://www.leren.nl/cursus/persoonlijke-effectiviteit/ret/ kun je hier meer over vinden en ook een 8-stappen plan die je kunt toepassen in een specifieke situatie.
dinsdag 30 oktober 2007 om 17:18
Hahahaha Sunshine: jij snapt het: mannen zijn net kleine kinderen.
De kunst is hiermee te dealen zonder dat ze het gevoel hebben dat je ze als klein kind behandelt. Tegelijkertijd zijn de mannen waar het in dit soort topics over gaat vaak juist zelf erg "betweterig" en behandelen zij hun vrouwen als kleine kinderen door ze even te vertellen hoe de wereld in elkaar zit. Het gaat pas goed fout als deze vrouwen zich inderdaad gaan afvragen wat ze toch allemaal verkeerd doen en wat er mis is aan ze.
De kunst is hiermee te dealen zonder dat ze het gevoel hebben dat je ze als klein kind behandelt. Tegelijkertijd zijn de mannen waar het in dit soort topics over gaat vaak juist zelf erg "betweterig" en behandelen zij hun vrouwen als kleine kinderen door ze even te vertellen hoe de wereld in elkaar zit. Het gaat pas goed fout als deze vrouwen zich inderdaad gaan afvragen wat ze toch allemaal verkeerd doen en wat er mis is aan ze.
dinsdag 30 oktober 2007 om 17:38
Mijn vriend is inderdaad ook erg betweterig en overheersend. Hij weet heel goed te doen alsof vrouwen zeurdozen zijn die mannen hun plezier niet gunnen. Hij zal nooit tegen mij direct zeggen dat hij vindt dat ik zeur, maar door zo'n algemene opmerking te maken of een opmerking over een ex die altijd zus of zo deed, krijg (kreeg) ik het gevoel dat ik niet zo als die vrouwen wilde zijn en probeerde ik dus tof en begripvol op alles te reageren.
Nu doe ik dat niet meer. En dan vindt hij mij maar een zeurdoos of een muts. Maar inderdaad, als je wel in zijn gemanipuleer meegaat kun je helemaal ondersneeuwen en denk je uiteindelijk dat het aan jou ligt, want jij gunt hem zijn plezier niet.
Nu doe ik dat niet meer. En dan vindt hij mij maar een zeurdoos of een muts. Maar inderdaad, als je wel in zijn gemanipuleer meegaat kun je helemaal ondersneeuwen en denk je uiteindelijk dat het aan jou ligt, want jij gunt hem zijn plezier niet.
woensdag 31 oktober 2007 om 15:01
pfff ik weet het allemaal niet meer. gisteravond lang gepraat met mn vriend. of eigenlijk heb ik voornamelijk mijn hart gelucht, waar hij zenuwachtig van werd zodat hij steeds was afgeleid en grapjes ging maken. toen ik eindelijk kon duidelijk maken hoe rot ik me erover voel... over het feit dat we naar mijn idee te weinig onbezorgd happy zijn en te veel gezeur, vond hij dat heel rot.. maar eigenlijk maakte hij daarbij vrij snel duidelijk dat hij te depressief is om dat op dit moment te veranderen... dat hij me, hoe rot ook, op dit moment niet meer kan geven. hij was heel lief voor me en schrok ervan dat ik het gevoel had dat hij zich alleen maar aan me irriteert en dan ik het gevoel heb hem een beetje tot last te zijn. uiteindelijk was ik dus heel opgelucht dat ik het eruit heb kunnen gooien en dat hij uiteindelijk ook echt heeft geluisterd... maar ik weet nog steeds niet of ik het hier nu voor moet doen. ik ben echt verliefd op hem en wil hem niet kwijt, maar ik gun mezelf ook een leukere, relatie, waarin niet alles om hem draait maar ook om mij.... arrrghhhhh, waarom is dit zo moeilijk
woensdag 31 oktober 2007 om 15:11
Fijn dat jullie een open gesprek hebben gehad. Wat ik wel mis is voorstellen van zijn kant om jou een beter gevoel te geven over deze relatie. Het ging blijkbaar weer alleen over hem en over dat ie zo depressief is en hij je niet meer kan geven dan nu (nagenoeg niks dus). Misschien ben jij gewoon het type die het nodig heeft om te zorgen en jezelf weg te cijferen? Dan moet je gewoon moeder worden joh, kan je de hele dag zorgen en jezelf weg cijferen! Maar zoek dan wel eerst ff een leuke vent die van je houdt en ook eens nadenkt over wat jij wil en wat er in jou hoofd omgaat.
Ik weet dat je dit niet wilt horen maar deze man is echt destructief voor jou en het ziet er niet naar uit dat dat op korte termijn gaat veranderen (hij is immers depressief boehoehoe.....).
Ik weet dat je dit niet wilt horen maar deze man is echt destructief voor jou en het ziet er niet naar uit dat dat op korte termijn gaat veranderen (hij is immers depressief boehoehoe.....).
woensdag 31 oktober 2007 om 15:25
i know charlotte.... ik baal er ook enorm van, maar als ik mezelf advies zou moeten geven zou ik zeggen dat dit meer moeite kost dan dat het geluk oplevert, of te wel kansloos, of te wel wegwezen! jammer dat het opeens zo moeilijk is als het om jezelf gaat en je gevoelens gaan meespelen!
ik heb straks met een vriendinnetje afgesproken dat zowel hem als mij heel goed kent.. ik wil nog een alles op een rijtje zetten voor mezelf.. zij heeft altijd een goeie verhelderende blik op zaken en is heel eerlijk, ik hoop dat ze me kan helpen..
als ik heel eerlijk ben, weet ik wel dat ik hier niet verder mee moet gaan.. snik
ik denk dat ik wel iets sterker en minder onzeker ben dan jij denkt. maar je hebt wel weer gelijk. ik heb mijn vriend gister ook gezegd... alles, alles , alles in onze relatie draait tot nu toe om jou, wat haal ik hier uit? hij werd er stil van.. ik wil je sowieso enorm bedanken voor je adviezen!!!!!!!
ik heb straks met een vriendinnetje afgesproken dat zowel hem als mij heel goed kent.. ik wil nog een alles op een rijtje zetten voor mezelf.. zij heeft altijd een goeie verhelderende blik op zaken en is heel eerlijk, ik hoop dat ze me kan helpen..
als ik heel eerlijk ben, weet ik wel dat ik hier niet verder mee moet gaan.. snik
ik denk dat ik wel iets sterker en minder onzeker ben dan jij denkt. maar je hebt wel weer gelijk. ik heb mijn vriend gister ook gezegd... alles, alles , alles in onze relatie draait tot nu toe om jou, wat haal ik hier uit? hij werd er stil van.. ik wil je sowieso enorm bedanken voor je adviezen!!!!!!!
woensdag 31 oktober 2007 om 15:31
Ik ben het grotendeels met Charlotte eens.
Hoewel ik het eigenlijk geen gesprek vind wat jullie hebben gehad; meer een monoloog van jouw kant en zijn enige positieve bijdrage lijkt te zijn dat hij heeft geluisterd............ om vervolgens weer in de "ik ben zielig modus" te schieten.
Verder vind ik het een tikje vreemd dat hij jou iets moet bieden en dat jij daarmee in de sector "klussen" wordt geplaatst. Het zou toch zo moeten zijn, dat jij/jullie relatie naast al zn ellende een lichtpunt bent.
Heb jij overigens nog duidelijk beschreven wat je mist, wat je anders wilt? Iets duidelijker als "ik wil een leuke relatie", "ik wil gewoon happy zijn".
Gistermiddag schreef je hier: "hij is een tikje depri", inmiddels is hij al depressief......... welke van de twee is het? Ik zie daar nogal een verschil tussen; Is hij ergens onder behandeling b.v.? (Misschien heb ik er overheen gelezen).
Hoewel ik het eigenlijk geen gesprek vind wat jullie hebben gehad; meer een monoloog van jouw kant en zijn enige positieve bijdrage lijkt te zijn dat hij heeft geluisterd............ om vervolgens weer in de "ik ben zielig modus" te schieten.
Verder vind ik het een tikje vreemd dat hij jou iets moet bieden en dat jij daarmee in de sector "klussen" wordt geplaatst. Het zou toch zo moeten zijn, dat jij/jullie relatie naast al zn ellende een lichtpunt bent.
Heb jij overigens nog duidelijk beschreven wat je mist, wat je anders wilt? Iets duidelijker als "ik wil een leuke relatie", "ik wil gewoon happy zijn".
Gistermiddag schreef je hier: "hij is een tikje depri", inmiddels is hij al depressief......... welke van de twee is het? Ik zie daar nogal een verschil tussen; Is hij ergens onder behandeling b.v.? (Misschien heb ik er overheen gelezen).
woensdag 31 oktober 2007 om 15:43
ik weet niet wat ik het moet noemen, maar hij zegt zelf letterlijk dat hij vastzit en niet gelukkig is. hij is niet onder behandeling, maar is daar wel al een heel groot deel van zijn leven mee bezig geweest. hij krijgt ook een speciale uitkering voor 'gehandicapten', puur en alleen om het feit dat hij zich niet kan aanpassen aan de normen en waarden van onze maatschappij en 'niet met authoriteit kan omgaan'. eigenlijk is ie gewoon een beetje gek ( maar wel sexy en lief en... haha)
ik wil hem overigens niet te hard veroordelen op het feit dat hij de 'ik ben zielig' of 'ik ben depri boehoehoe' houding (zoals jullie het omschrijven) aanneemt, hij heeft van te voren aangegeven dat hij hier op dit moment ( maar misschien altijd?) erg mee worstelt.. ik heb vervolgens zelf besloten om hier toch aan te beginnen....
ik denk dat ik wel heel duidelijk heb aangegeven wat ik precies wil, met voorbeelden, maar vind dat moeilijk, omdat hij dan specifiek op dat voorbeeld ingaat, terwijl dat dan eigenlijk niet het belangrijkste is...
overigens over dat ik, of de relatie, zn lichtpunt zou moeten of kunnen zijn, heb ik ook zo gezegd. ik zei ook van, naast al die moeilijke dingen, probeer dan wat wij samen hebben als iets positiefs te zien en begin daarmee.. hij zegt dat hij dat wel wil proberen. ik denk dat hij al zo lang zich verschuild in het feit dat alles niet loopt zoals hij het wel, en hij eigenlijk veel daarvan afschuift op externe factoren, dat hij het daardoor heel moeilijk vindt om die knop om te zetten...
ik wil hem overigens niet te hard veroordelen op het feit dat hij de 'ik ben zielig' of 'ik ben depri boehoehoe' houding (zoals jullie het omschrijven) aanneemt, hij heeft van te voren aangegeven dat hij hier op dit moment ( maar misschien altijd?) erg mee worstelt.. ik heb vervolgens zelf besloten om hier toch aan te beginnen....
ik denk dat ik wel heel duidelijk heb aangegeven wat ik precies wil, met voorbeelden, maar vind dat moeilijk, omdat hij dan specifiek op dat voorbeeld ingaat, terwijl dat dan eigenlijk niet het belangrijkste is...
overigens over dat ik, of de relatie, zn lichtpunt zou moeten of kunnen zijn, heb ik ook zo gezegd. ik zei ook van, naast al die moeilijke dingen, probeer dan wat wij samen hebben als iets positiefs te zien en begin daarmee.. hij zegt dat hij dat wel wil proberen. ik denk dat hij al zo lang zich verschuild in het feit dat alles niet loopt zoals hij het wel, en hij eigenlijk veel daarvan afschuift op externe factoren, dat hij het daardoor heel moeilijk vindt om die knop om te zetten...
woensdag 31 oktober 2007 om 16:04
hmmmm :(
ik wil het overigens wél horen hoor. misschien ben ik nog wel meer op zoek naar bevestiging dat dit inderdaad niet werkt, dan naar een bemoedigende opmerking dat het allemaal wel goedkomt..
arghhh... waarom houd ik zoveel van deze vent.. want dat is voor mijn gevoel het enige dat overblijft tussen ons, die sterke verbondenheid, die liefde.. ik heb dat nog nooit eerder met iemand gehad...
ik wil het overigens wél horen hoor. misschien ben ik nog wel meer op zoek naar bevestiging dat dit inderdaad niet werkt, dan naar een bemoedigende opmerking dat het allemaal wel goedkomt..
arghhh... waarom houd ik zoveel van deze vent.. want dat is voor mijn gevoel het enige dat overblijft tussen ons, die sterke verbondenheid, die liefde.. ik heb dat nog nooit eerder met iemand gehad...
woensdag 31 oktober 2007 om 16:15
He soep,
Wil je zijn geliefde zijn of zijn moeder.
Hij stelt zich aardig als slachtoffer op zeg.
Te depressief om te verandeen, me zolen!.
Hij wil gewoon dat je lekker voor hem blijft zorgen zonder daar zichzelf voor te hoeven binden.
En andersom, heb jij niet een beetje verlatingsangst??
Steeds om bevestiging vragen??
Wil je zijn geliefde zijn of zijn moeder.
Hij stelt zich aardig als slachtoffer op zeg.
Te depressief om te verandeen, me zolen!.
Hij wil gewoon dat je lekker voor hem blijft zorgen zonder daar zichzelf voor te hoeven binden.
En andersom, heb jij niet een beetje verlatingsangst??
Steeds om bevestiging vragen??
woensdag 31 oktober 2007 om 16:31
misschien heb ik wel verlatingsangst? geen idee... ik moet zeggen dat ik wel een heel trouw type ben.. ik heb vrijwel nooit een relatie, omdat ik niet snel iemand de moeite waard vind, maar in vriendschappen heb ik heel veel voor mensen over.. en verwacht ook vrij veel terug denk ik...
wat ook zo is, is dat ik al jaren een aantal vaste vrienden om me heen heb verzameld, waar ik echt op kan rekenen.. en waar ik heel goed mee kan praten. hele open mensen die goed kunnen luisteren én praten. iets wat ik nu in mn relatie mis... doordat ik dat met de andere mensen om me geen wél heb, valt het me misschien ook nóg meer op dat ik het in deze relatie mis.
ik vraag inderdaad veel om bevestiging. naar trekje van mij, vind ik zelf. want ik weet dat het geen zin heeft. als ik het niet krijg vind ik dat niet leuk, als ik het wel krijg, vind ik het nóg niet leuk, omdat er erom heb moeten vragen.. iets waar ik dus echt vanaf moet. het is ook niet echt onzekerheid, want ik ken mezelf goed en vind mezelf leuk en ik weet dat mn vriend van me houd. het is meer dat ik die waardering wil voelen. misschien ben ik daarin verwend in mn jeugd? eerder werd namelijk gevraagd of onzeeerheid uit mn jeugd kwam. ik ben juist heel open en vooral pedagogisch verantwoord opgevoed, mijn gevoel en menign was altijd erg belangrijk... misschien te?
wat ook zo is, is dat ik al jaren een aantal vaste vrienden om me heen heb verzameld, waar ik echt op kan rekenen.. en waar ik heel goed mee kan praten. hele open mensen die goed kunnen luisteren én praten. iets wat ik nu in mn relatie mis... doordat ik dat met de andere mensen om me geen wél heb, valt het me misschien ook nóg meer op dat ik het in deze relatie mis.
ik vraag inderdaad veel om bevestiging. naar trekje van mij, vind ik zelf. want ik weet dat het geen zin heeft. als ik het niet krijg vind ik dat niet leuk, als ik het wel krijg, vind ik het nóg niet leuk, omdat er erom heb moeten vragen.. iets waar ik dus echt vanaf moet. het is ook niet echt onzekerheid, want ik ken mezelf goed en vind mezelf leuk en ik weet dat mn vriend van me houd. het is meer dat ik die waardering wil voelen. misschien ben ik daarin verwend in mn jeugd? eerder werd namelijk gevraagd of onzeeerheid uit mn jeugd kwam. ik ben juist heel open en vooral pedagogisch verantwoord opgevoed, mijn gevoel en menign was altijd erg belangrijk... misschien te?
woensdag 31 oktober 2007 om 18:16
Soepkippie, wel goed dat je je gevoelens hebt geuit, maar als er verder niets verandert heb je er nog niet veel aan. Je vriend geeft ook zelf aan dat hij er op dit moment niets mee kan. Je bent het wel kwijt nu en dat lucht even op, maar het lijkt me beter om ook echt duidelijk te zijn in hoe jij het wil en wat je verwacht. Dus niet zeggen: ik vind het zo moeilijk dat je nooit wil afspreken', maar iets zeggen als 'ik wil graag normale afspraken kunnen maken met je, want dat vage gedoe, daar kan ik niet tegen'.
En hem ook duidelijk maken dat hij ook zelf inzet moet tonen om iets aan zijn problemen te doen. Dat je hem best wil steunen, maar dat het niet allemaal van één kant moet komen.
Ik heb vandaag een beetje geprobeerd iets van Charlotte's wijze lessen toe te passen en rechtstreeks tegen mijn vriend te zeggen dat hij een bepaalde opmerking niet moet maken, omdat ik dat niet leuk vind. Hij zei dat ik niet zo'n zorgzaam type was, terwijl ik de dag ervoor eten had meegenomen en die ochtend brood voor hem had gesmeerd, thee en koffie gezet. HIj heeft dit wel vaker gezegd, hij smeert zelf ook vaak broodjes voor mij etc., maar als ik het doe lijkt het alsof hij het niet merkt. Ik vouw ook vaak zijn was op en dat soort dingetjes. Dus ik voelde me heel boos en heb tegen hem gezegd dat hij die opmerking niet meer moet maken, omdat het niet waar is.
Uiteindelijk belde hij me later vandaag op dat hij niet zo lullig had moeten doen. Dit is wel een beginnetje, toch? Het kost me nog wel moeite om te vragen wat ik wil, want hij heeft het idee dat vriendinnen van zijn vrienden nogal bepalend zijn in de relatie en dat die mannen niks meer 'mogen'. Een aantal van die vriendinnen mogen mijn vriend blijkbaar ook niet, omdat hij zo zijn eigen gang gaat misschien. Ik heb denk ik niet het makkelijkste exemplaar, maar ik wil toch proberen om meer voor mezelf op te komen.
Dus Soepkippie, niet alleen je gevoel uiten, maar ook zeggen hoe jij de dingen wil, probeer het maar eens, begin anders met iets kleins, als je het eng vindt.
En hem ook duidelijk maken dat hij ook zelf inzet moet tonen om iets aan zijn problemen te doen. Dat je hem best wil steunen, maar dat het niet allemaal van één kant moet komen.
Ik heb vandaag een beetje geprobeerd iets van Charlotte's wijze lessen toe te passen en rechtstreeks tegen mijn vriend te zeggen dat hij een bepaalde opmerking niet moet maken, omdat ik dat niet leuk vind. Hij zei dat ik niet zo'n zorgzaam type was, terwijl ik de dag ervoor eten had meegenomen en die ochtend brood voor hem had gesmeerd, thee en koffie gezet. HIj heeft dit wel vaker gezegd, hij smeert zelf ook vaak broodjes voor mij etc., maar als ik het doe lijkt het alsof hij het niet merkt. Ik vouw ook vaak zijn was op en dat soort dingetjes. Dus ik voelde me heel boos en heb tegen hem gezegd dat hij die opmerking niet meer moet maken, omdat het niet waar is.
Uiteindelijk belde hij me later vandaag op dat hij niet zo lullig had moeten doen. Dit is wel een beginnetje, toch? Het kost me nog wel moeite om te vragen wat ik wil, want hij heeft het idee dat vriendinnen van zijn vrienden nogal bepalend zijn in de relatie en dat die mannen niks meer 'mogen'. Een aantal van die vriendinnen mogen mijn vriend blijkbaar ook niet, omdat hij zo zijn eigen gang gaat misschien. Ik heb denk ik niet het makkelijkste exemplaar, maar ik wil toch proberen om meer voor mezelf op te komen.
Dus Soepkippie, niet alleen je gevoel uiten, maar ook zeggen hoe jij de dingen wil, probeer het maar eens, begin anders met iets kleins, als je het eng vindt.
woensdag 31 oktober 2007 om 23:06
Soepkippie: na elke posting van jou vraag ik me steeds meer af wat je toch in die jongen ziet?
Even een paar feiten op een rijtje:
1) werkeloos omdat hij zich niet kan aanpassen aan de normen en waarden van onze maatschappij en 'niet met authoriteit kan omgaan'
2) Hij is op dit moment niet gelukkig, maar is niet onder behandeling en het ziet er dan ook niet naar uit dat je hierin verandering kunt verwachten any time soon.
3) In je vriendenkring (mensen die jij toch ook hebt uitgezocht) kan men goed praten, met je vriend kun je dat helemaal niet.
4) Tenslotte haalt hij je zelfbeeld naar beneden want wéér kom jij tot de conclusie dat je wel erg veel om bevestiging vraagt en je wss een verwend nest bent dus ja, hij heeft eigenlijk wel gelijk en het ligt gewoon aan jou.
Hoe kun je nou zo'n verbondenheid voelen met iemand waarmee je eigenlijk nooit een gesprek hebt over jou (in plaats van over hem). Jij bent verbonden met hem en je weet alles van hem. Hij heeft geen idee wie jij bent en dat boeit hem ook niet zolang het hem maar oplevert wat hij nodig heeft. Het zegt genoeg dat hij gelijk al roept: ik kan nou eenmaal niet anders want... in plaats van dat ie zegt: wat heb je van mij nodig om dat rottige gevoel bij jou weg te nemen want ik ben zo gek op je, waardeer je zo, voel me met jou zo verbonden en ga zo maar door (jou de bevestiging geven waar je naar verlangt).
Even een paar feiten op een rijtje:
1) werkeloos omdat hij zich niet kan aanpassen aan de normen en waarden van onze maatschappij en 'niet met authoriteit kan omgaan'
2) Hij is op dit moment niet gelukkig, maar is niet onder behandeling en het ziet er dan ook niet naar uit dat je hierin verandering kunt verwachten any time soon.
3) In je vriendenkring (mensen die jij toch ook hebt uitgezocht) kan men goed praten, met je vriend kun je dat helemaal niet.
4) Tenslotte haalt hij je zelfbeeld naar beneden want wéér kom jij tot de conclusie dat je wel erg veel om bevestiging vraagt en je wss een verwend nest bent dus ja, hij heeft eigenlijk wel gelijk en het ligt gewoon aan jou.
Hoe kun je nou zo'n verbondenheid voelen met iemand waarmee je eigenlijk nooit een gesprek hebt over jou (in plaats van over hem). Jij bent verbonden met hem en je weet alles van hem. Hij heeft geen idee wie jij bent en dat boeit hem ook niet zolang het hem maar oplevert wat hij nodig heeft. Het zegt genoeg dat hij gelijk al roept: ik kan nou eenmaal niet anders want... in plaats van dat ie zegt: wat heb je van mij nodig om dat rottige gevoel bij jou weg te nemen want ik ben zo gek op je, waardeer je zo, voel me met jou zo verbonden en ga zo maar door (jou de bevestiging geven waar je naar verlangt).
maandag 5 november 2007 om 11:23
zucht... ik laat maar weer eens een berichtje achter. dit weekend is t totaal geescaleerd! ik ben eigenlijk wel blij dat t gebeurd is, want bij zowel vriendje als bij mij was er veel druk en spanning merkbaar! nadat ik vriendje weer eens uit te brand wilde helpen en vrijdag direct na mn werk voor m dingen moest verhuizen met de auto, hebben we enorme ruzie gekregen... ik had te veel gezeurd vond hij, terwijl ik nota bene hem aan t helpen was. hij is zoooo geklapt, ik heb nog nooit in mn leven iemand zoo boos gezien :( eigenlijk ging t nergens over, maar t is goed dat t is gebeurd.... nu weten we allebei (vooral ik) dat t niet gaat tussen ons.
ondanks dat heb ik nog niet de moed gehad om er echt een punt achter te zetten. we hebben allebei heel hard gehuild. vooral hij, hij huilde omdat hij mij geen pijn wilde doen, het zo kut vond dat hij geen normale relatie kon hebben, maar vooral omdat hij 'normaal' wil zijn... slik, ik vond dat zo moeilijk om te zien! ennu.... zucht... nu weet ik dat t bijna over is, maar ik kan t nog niet! mijn verliefdheid is dit weekend eigenlijk op slag verdwenen, maar ik houd nog steeds onmogelijk veel van hem.
en wat moet je doen als je iets ( de relatie met hem) niet wel wil, maar ook niet niet wil?? :( ik weet niet hoe ik hem kan loslaten.. hoewel ik genog andere dingen heb om me op te storten.. arrrrrrrrrrrrghhhhh het liefst zou ik onder mn dekens kruipen en er de komende 3 weken niet onder vandaan komen!
twee gevoelens overheersen:
1. ik wil / kan niet zonder deze man in mn leven, die ondanks alles zoooveel voor me betekent.. wat moet ik doen om dit te accepteren
2. mislukt verdomme, wanneer mag ik nou eens onvoorwaardelijk gelukkig met iemand zijn. wanneer ben ik nou eens de moeite waard? ik wil het zooooo graag en ik verdien het echt #$%^&*(
ik verwacht niet eens meer ech reacties, maar ooh wat is dit forum heerlijk om alles er nog eens lekker uit te gooien :P
ondanks dat heb ik nog niet de moed gehad om er echt een punt achter te zetten. we hebben allebei heel hard gehuild. vooral hij, hij huilde omdat hij mij geen pijn wilde doen, het zo kut vond dat hij geen normale relatie kon hebben, maar vooral omdat hij 'normaal' wil zijn... slik, ik vond dat zo moeilijk om te zien! ennu.... zucht... nu weet ik dat t bijna over is, maar ik kan t nog niet! mijn verliefdheid is dit weekend eigenlijk op slag verdwenen, maar ik houd nog steeds onmogelijk veel van hem.
en wat moet je doen als je iets ( de relatie met hem) niet wel wil, maar ook niet niet wil?? :( ik weet niet hoe ik hem kan loslaten.. hoewel ik genog andere dingen heb om me op te storten.. arrrrrrrrrrrrghhhhh het liefst zou ik onder mn dekens kruipen en er de komende 3 weken niet onder vandaan komen!
twee gevoelens overheersen:
1. ik wil / kan niet zonder deze man in mn leven, die ondanks alles zoooveel voor me betekent.. wat moet ik doen om dit te accepteren
2. mislukt verdomme, wanneer mag ik nou eens onvoorwaardelijk gelukkig met iemand zijn. wanneer ben ik nou eens de moeite waard? ik wil het zooooo graag en ik verdien het echt #$%^&*(
ik verwacht niet eens meer ech reacties, maar ooh wat is dit forum heerlijk om alles er nog eens lekker uit te gooien :P
maandag 5 november 2007 om 13:12
Lief Soepkippie, een hele dikke knuffel voor jou .
Ik weet zooo goed hoe je je nu voelt. Maar meissie; je weet het wel. Je weet dat dit niet gaat werken. Kies voor jezelf, hoe moeilijk ook. Hij moet zichzelf zien te redden, dat is niet jouw taak. Jij gaat daar aan onderdoor...
En natuurlijk krijg jij ooit die geweldige relatie met een man die jou wel waardeert om wie je bent, die jou steunt en waarbij je niet op je tenen hoeft te lopen. Wedden?
.Ik weet zooo goed hoe je je nu voelt. Maar meissie; je weet het wel. Je weet dat dit niet gaat werken. Kies voor jezelf, hoe moeilijk ook. Hij moet zichzelf zien te redden, dat is niet jouw taak. Jij gaat daar aan onderdoor...
En natuurlijk krijg jij ooit die geweldige relatie met een man die jou wel waardeert om wie je bent, die jou steunt en waarbij je niet op je tenen hoeft te lopen. Wedden?
maandag 5 november 2007 om 13:25
dankjewel hoppetee, dat is lief!
het hele weekend hiermee bezig geweest en heel rustig geweest, zeker van mn zaak en sterk........... maar nu zit ik op mn werk te wachten tot het eindelijk half 6 is en ik naar huis mag, ik heb namelijk het gevoel dat ik elk moment in een heel hard janken kan uitbarsten en daar dan voorlopig niet meer mee kan stoppen... ik zit al de hele dag met waterige ogen :(
ik weet t inderdaad, daarin heb je gelijk.... ik weet t heel goed maar ik vind het ZOOO moeilijk! mijn relatie is echt niet hoe ik het wil, maar helemaal niks is ook niet wat ik (op dit moment) wil... maar ik ga wel doen wat ik weet dat ik moet doen, dit achter me laten en verder..
wwwwwwéeeeeeeèèh
het hele weekend hiermee bezig geweest en heel rustig geweest, zeker van mn zaak en sterk........... maar nu zit ik op mn werk te wachten tot het eindelijk half 6 is en ik naar huis mag, ik heb namelijk het gevoel dat ik elk moment in een heel hard janken kan uitbarsten en daar dan voorlopig niet meer mee kan stoppen... ik zit al de hele dag met waterige ogen :(
ik weet t inderdaad, daarin heb je gelijk.... ik weet t heel goed maar ik vind het ZOOO moeilijk! mijn relatie is echt niet hoe ik het wil, maar helemaal niks is ook niet wat ik (op dit moment) wil... maar ik ga wel doen wat ik weet dat ik moet doen, dit achter me laten en verder..
wwwwwwéeeeeeeèèh
maandag 5 november 2007 om 13:37
Het gaat ook even heel moeilijk zijn Soepkippie. Maar toch (ik spreek even uit mijn eigen ervaring) ondanks het verdriet valt er ook echt een last van je schouders. Ik heb het zelf niet uitgemaakt met mijn ex maar het flink op de spits gedreven, en het hem eigenlijk laten doen. Ook weer omdat ik hem niet wilde kwetsen natuurlijk. Bij mij is het ook nog heel vers (2 weken nu, en 3 dagen), maar het gevoel dat dit echt het beste is voor MIJ overheerst wel over het algemeen. Naast het grote verdriet. Schrijf het hier lekker van je af.Misschien kunnen we elkaar nog wel steunen in deze.
maandag 5 november 2007 om 14:01
Soepkippie, iemand laat zien dat hij jou de moeite waard vindt als jij zelf ook gelooft dat je de moeite waard bent. Iedereen is de moeite waard, dit hangt niet af van hoe één enkele man jou behandelt.
Het belangrijkste is denk ik dat je dit leert en dat je duidelijk voor je wensen uit durft te komen bij een man. Zolang je dit niet durft en denkt dat jouw wensen minder belangrijk zijn dan die van je partner, omdat je in alles rekening met hem wil houden, zul je niet het soort relatie krijgen dat je wilt.
Ik weet natuurlijk niet wat er precies gebeurd is, maar ik denk echt dat je moet leren duidelijk en assertief te zijn. Of je dat binnen deze relatie lukt en of het effect heeft kan ik niet inschatten, maar misschien is het nog te proberen.
Wees niet te lief, zeg dat je er niet mee kunt leven dat alles op zijn manier moet en dat je wilt proberen tot een compromis te komen en dat hij niet moet zeggen dat je zeurt, want dat het volkomen normaal is om bepaalde wensen te hebben binnen een relatie.
Het belangrijkste is denk ik dat je dit leert en dat je duidelijk voor je wensen uit durft te komen bij een man. Zolang je dit niet durft en denkt dat jouw wensen minder belangrijk zijn dan die van je partner, omdat je in alles rekening met hem wil houden, zul je niet het soort relatie krijgen dat je wilt.
Ik weet natuurlijk niet wat er precies gebeurd is, maar ik denk echt dat je moet leren duidelijk en assertief te zijn. Of je dat binnen deze relatie lukt en of het effect heeft kan ik niet inschatten, maar misschien is het nog te proberen.
Wees niet te lief, zeg dat je er niet mee kunt leven dat alles op zijn manier moet en dat je wilt proberen tot een compromis te komen en dat hij niet moet zeggen dat je zeurt, want dat het volkomen normaal is om bepaalde wensen te hebben binnen een relatie.
