Relaties
alle pijlers
heeft mijn (prille) relatie een kans?
maandag 29 oktober 2007 om 13:42
ik heb een vraag over mijn relatie. dat is misschien raar (hoewel, het forum staat er vol mee) maar ik denkdat ik zelf een beetje troebel zie en ik heb al zo weinig ervaring met relaties.. ik weet even niet wat ik met mijn gevoel aan moet.
na lang, heel lang om elkaar heen draaien heb ik pas sinds enkele weken een relatie. hij wilde nooit, omdat hij bindingsangst heeft, maar besefte nu dat hij me anders toch gign kwijtraken.
nu merk ik dat mn vriend zich toch nog niet helemaal kan geven. heel vaak als hij mij me is geeft hij vrij snel aan dat hij 'zo wel naat huis gaat' en wil hij bijvoorbeeld niet blijven slapen ( ik mag wel elke dag bij hem slapen) hij vindt het vaak leuk als ik langskom, maar wil geen vaste tijden afspreken ( heeft zoiets van; belmaar als je eraan komt als ik thuis ben leuk en als ik er niet ben dan n andere keer) ook geeft hij mij vaak de indruk dat ik over zulke dingen zeur.. hij zegt t niet direct, maar raakt snel geirriteerd als ik vraag om bevestiging of duidelijkheid. ook als ik voorstel om iets leuks te doen is zijn antwoord vaak vrijwel direct 'nee' en als ik dan ga vragen waarom vintie weer dat ik te ver doorvraag en er te veel achter zoek...
uhm.. t klinkt nu misschien als een hele ongelukkige relatie, wat helemaal niet zo is, we zijn gek op elkaar en hij laat ook vaak merken wel heel blij met me te zijn..
ik vraag me alleen af.. doe ik mezelf te kort, vooral omdat ik wél behoefte heb aan wat meer bevestigign van zijn kant en wat meer spontane liefde, ik weet dat ik dat uiteindlijk wel wil. wat denken jullie van een man met bindingsangst.... zou hij uiteindelijk hier over heen komen, wat minder spastisch gaan reageren en wat relexter in de relatie gaan staan? of zou zo'n man altijd moeten blijven bewijzen ( naar zichzelf) dat ie niemand echt nodig heeft en dus altijd een bepaalde afstand bewaren...
m.a.w. ik ben niet gelukkig zoals t nu gaat. en we zijn pas een paar weken 'echt' samen. zou ik dit moeten zien als een slecht teken, omdat je juist is t begin toch alleen maar happyy moet zijn? of is dat een fabeltje, zou het ook iets kunnen zijn waarin we naar elkaar toe groeien, elkaar steeds beter leren begrijpen en juist sterker in worden...
wat is jullie ervaring en advsies?
(sorry voor de lange post... blijft moeilijk om kort van stof te zijn als t gaat om je gevoel)
na lang, heel lang om elkaar heen draaien heb ik pas sinds enkele weken een relatie. hij wilde nooit, omdat hij bindingsangst heeft, maar besefte nu dat hij me anders toch gign kwijtraken.
nu merk ik dat mn vriend zich toch nog niet helemaal kan geven. heel vaak als hij mij me is geeft hij vrij snel aan dat hij 'zo wel naat huis gaat' en wil hij bijvoorbeeld niet blijven slapen ( ik mag wel elke dag bij hem slapen) hij vindt het vaak leuk als ik langskom, maar wil geen vaste tijden afspreken ( heeft zoiets van; belmaar als je eraan komt als ik thuis ben leuk en als ik er niet ben dan n andere keer) ook geeft hij mij vaak de indruk dat ik over zulke dingen zeur.. hij zegt t niet direct, maar raakt snel geirriteerd als ik vraag om bevestiging of duidelijkheid. ook als ik voorstel om iets leuks te doen is zijn antwoord vaak vrijwel direct 'nee' en als ik dan ga vragen waarom vintie weer dat ik te ver doorvraag en er te veel achter zoek...
uhm.. t klinkt nu misschien als een hele ongelukkige relatie, wat helemaal niet zo is, we zijn gek op elkaar en hij laat ook vaak merken wel heel blij met me te zijn..
ik vraag me alleen af.. doe ik mezelf te kort, vooral omdat ik wél behoefte heb aan wat meer bevestigign van zijn kant en wat meer spontane liefde, ik weet dat ik dat uiteindlijk wel wil. wat denken jullie van een man met bindingsangst.... zou hij uiteindelijk hier over heen komen, wat minder spastisch gaan reageren en wat relexter in de relatie gaan staan? of zou zo'n man altijd moeten blijven bewijzen ( naar zichzelf) dat ie niemand echt nodig heeft en dus altijd een bepaalde afstand bewaren...
m.a.w. ik ben niet gelukkig zoals t nu gaat. en we zijn pas een paar weken 'echt' samen. zou ik dit moeten zien als een slecht teken, omdat je juist is t begin toch alleen maar happyy moet zijn? of is dat een fabeltje, zou het ook iets kunnen zijn waarin we naar elkaar toe groeien, elkaar steeds beter leren begrijpen en juist sterker in worden...
wat is jullie ervaring en advsies?
(sorry voor de lange post... blijft moeilijk om kort van stof te zijn als t gaat om je gevoel)
maandag 29 oktober 2007 om 13:47
Sja snap wel dat je niet gelukkig bent met iemand die zo moeilijk doet.
Hij zal niet van de ene op de andere dag veranderen.. dus je moet je afvragen hoe lang je dit trekt.
Ik zou het er ook zeker met hem over hebben, dat je het niet leuk vindt dat hetzo gaat. Dan weet hij in ieder geval dat hij er aan meewerkt met zijn gedrag als jij op een dag zegt 'ik trek het niet meer'.
Hij zal niet van de ene op de andere dag veranderen.. dus je moet je afvragen hoe lang je dit trekt.
Ik zou het er ook zeker met hem over hebben, dat je het niet leuk vindt dat hetzo gaat. Dan weet hij in ieder geval dat hij er aan meewerkt met zijn gedrag als jij op een dag zegt 'ik trek het niet meer'.
maandag 29 oktober 2007 om 13:53
Je zegt dat je pas een paar weken een relatie hebt, maar je wil nu al duidelijkheid en bevestiging ik ben bang dat je straks dan een bevestiging krijgt waar je niet op zit te wachten. Geniet lekker van het elkaar leren kennen, en zorg dat je daarnaast ook je eigen dingen houd. En als je nu al de behoefte hebt hem te willen veranderen vraag ik me af of dit wel gaat werken. Verder heb jij het over spontane liefde en er relaxed mee omgaan, terwijl jij zelf dus al alles wil vastleggen waar het afspraken betreft misschien dat je er zelf juist wat meer relaxed mee moet omgaan.
maandag 29 oktober 2007 om 13:53
Ik denk dat je er sowieso op een normale manier met hem over zou moeten kunnen praten.
Dat is hoe dan ook belangrijk voor je relatie....
Als hij bij het minste of geringste al vind dat jij doorzeurt en je zelf van mening bent dat het wel ergens toe doet zit er iets niet helemaal goed.
Je moet je gevoel volgen, maar als je zegt dat je niet gelukkig bent zoals het nu gaat wordt je in deze relatie zo niet gelukkig...
En misschien hard, maar een mens verander je niet van binnen....
Wat ik daarmee wil zeggen, hij is misschien zo, en jij bent anders...
Zoek uit of je dit echt wilt in een relatie?!
Dat is hoe dan ook belangrijk voor je relatie....
Als hij bij het minste of geringste al vind dat jij doorzeurt en je zelf van mening bent dat het wel ergens toe doet zit er iets niet helemaal goed.
Je moet je gevoel volgen, maar als je zegt dat je niet gelukkig bent zoals het nu gaat wordt je in deze relatie zo niet gelukkig...
En misschien hard, maar een mens verander je niet van binnen....
Wat ik daarmee wil zeggen, hij is misschien zo, en jij bent anders...
Zoek uit of je dit echt wilt in een relatie?!
maandag 29 oktober 2007 om 14:00
Als ik jou was zou ik ook mijn bedenkingen erbij hebben. Het is niet waar dat de eerste weken per se rozegeur en maneschijn moeten zijn; het kan juist na verloop van tijd beter worden naarmate je elkaar meer leert kennen en beter op elkaar ingespeeld raakt. Alleen lijkt mij dat lastig als je vriend telkens een afstand behoudt doordat hij de regels van jullie relatie bepaald. Ik weet niet of je vriend misschien een beklemmende relatie of iets anders dergelijks achter de rug heeft? Dat zou een reden voor hem kunnen zijn om zo te reageren..'Gewoon' bindingsangst zou natuurlijk ook kunnen, maar feit is wel dat jij je er niet gelukkig bij voelt. Dit zou je hem in ieder geval kunnen vertellen, zodat hij kan inzien wat het met jou doet. Je zou voor jezelf moeten bepalen in hoeverre jij er in mee kunt gaan.
maandag 29 oktober 2007 om 14:11
snelle recaties, wat super zeg.
ik denk dat ik inderdaad een keer moet overleggen. probleem is dat hij een heel moeilijk persoon is. hij heeft een uitkering en is al jaren thuis. hij heeft veel problemen en eigenlijk al eerder aangegeven dat hij er zelf enorm van baalt dat hij niet het lieve vriendje kan zijn dat hij zou willen zijn. ik probeer dit uit alle macht te accepteren, juist omdat ik wist waar ik aan begon en ondanks dat ik wist dat het moeilijk ging worden, zo gek op m ben! maar ik twijfel nu soms of ik mezelf voor de gek houd. ik wil heel veel van hem accepteren ( doet hij ook van mij, ik ben ook n lastige) maar ik wil wel weten dat ik dat dan doe omdat we samen sterker worden... lastig..
sienna, je hebt gelijk praten is idd belangrjk. het is overigens zo dat ik pas een paar weken echt samen met hem ben, maar wel al jaren heel close met hem, we kennen elkaar eigenlijk door en door.. die bevestiging zoek ik inderdaad, maar dat is gewoon de onzekerheid die hij soms in me aanwakkerd, als hij even die afstand neemt..
libra, wat jij zegt ovcer dat mijn vriend nu de regels bepaald... dat is het! dat is nu precies waar ik me niet prettig bij voel.. verder weet ik namelijk dat we er eigenlijk best uit zouden kunnen komen, alle losse dingetjes opzich... ja dat is wat ik hem moet duidelijk maken.. bedankt
ik denk dat ik inderdaad een keer moet overleggen. probleem is dat hij een heel moeilijk persoon is. hij heeft een uitkering en is al jaren thuis. hij heeft veel problemen en eigenlijk al eerder aangegeven dat hij er zelf enorm van baalt dat hij niet het lieve vriendje kan zijn dat hij zou willen zijn. ik probeer dit uit alle macht te accepteren, juist omdat ik wist waar ik aan begon en ondanks dat ik wist dat het moeilijk ging worden, zo gek op m ben! maar ik twijfel nu soms of ik mezelf voor de gek houd. ik wil heel veel van hem accepteren ( doet hij ook van mij, ik ben ook n lastige) maar ik wil wel weten dat ik dat dan doe omdat we samen sterker worden... lastig..
sienna, je hebt gelijk praten is idd belangrjk. het is overigens zo dat ik pas een paar weken echt samen met hem ben, maar wel al jaren heel close met hem, we kennen elkaar eigenlijk door en door.. die bevestiging zoek ik inderdaad, maar dat is gewoon de onzekerheid die hij soms in me aanwakkerd, als hij even die afstand neemt..
libra, wat jij zegt ovcer dat mijn vriend nu de regels bepaald... dat is het! dat is nu precies waar ik me niet prettig bij voel.. verder weet ik namelijk dat we er eigenlijk best uit zouden kunnen komen, alle losse dingetjes opzich... ja dat is wat ik hem moet duidelijk maken.. bedankt
maandag 29 oktober 2007 om 14:56
Hey Soepkippie,
Ik weet precies waar je het over hebt, helaas. Mijn nu ex-vriend heeft ook bindingsangst en precies dezelfde symptomen als jij hierboven beschrijft. Bij ons heeft het uiteindelijk 3 maanden geduurd en toen is het uitgegaan. Ik was ook niet gelukkig en hard op weg mezelf te verliezen. Ik heb me op alle manieren aan proberen te passen aan zijn regels, zijn ideeen etc maar dat werkte niet. Mijn advies is, blijf dicht bij jezelf, bij je eigen gevoel, en als het niet goed voelt, handel daar dan naar. Ik weet hoe moeilijk het is, zeker als je zo gek op hem bent, maar JIJ bent het belangrijkst, echt waar.
Ik weet precies waar je het over hebt, helaas. Mijn nu ex-vriend heeft ook bindingsangst en precies dezelfde symptomen als jij hierboven beschrijft. Bij ons heeft het uiteindelijk 3 maanden geduurd en toen is het uitgegaan. Ik was ook niet gelukkig en hard op weg mezelf te verliezen. Ik heb me op alle manieren aan proberen te passen aan zijn regels, zijn ideeen etc maar dat werkte niet. Mijn advies is, blijf dicht bij jezelf, bij je eigen gevoel, en als het niet goed voelt, handel daar dan naar. Ik weet hoe moeilijk het is, zeker als je zo gek op hem bent, maar JIJ bent het belangrijkst, echt waar.
maandag 29 oktober 2007 om 15:15
hey hoppetee, bedankt voor je reactie en je advies. wat rot dat het bij jou niet heeft morgen werken.. dicht mij mezelf blijven is iets dat ik sowieso moeilijk vind in relaties, ik ben nogal geneigd om heel veel te geven en weinig terug te verlangen, daar wi ik nu dus juist extra op letten.
pff ik slinger mezelf nu echt heen en weer in JAAAA ooh wat issie leuk en lief en jaaaa hij vind mij net zo leuk ik ben ZOOO gelukkig.... en dan.... NEEEE help ik wil niet zo behandeld worden.. waarom begin ik hier aan??
grrr frustrerend
pff ik slinger mezelf nu echt heen en weer in JAAAA ooh wat issie leuk en lief en jaaaa hij vind mij net zo leuk ik ben ZOOO gelukkig.... en dan.... NEEEE help ik wil niet zo behandeld worden.. waarom begin ik hier aan??
grrr frustrerend
maandag 29 oktober 2007 om 15:24
Ja Soepkippie, ook dit is weer heel herkenbaar. Mijn relatie is pas anderhalve week uit nu en ondanks dat ik er heel, heel veel verdriet van heb ben ik ook opgelucht. Niet meer bang zijn dat ik "zeur" , en continu nadenken over of ik iets wel of niet kan zeggen etc etc. Ik hoop oprecht voor je dat jullie hier wel uitkomen, maar nogmaals; hou je koppie erbij.
maandag 29 oktober 2007 om 15:46
hoppetee, ik heb net even vlug wat zitten lezen door jouw post over je relatie. ik hoop dat je je alweer wat sterker voelt.. ik vind t heel stoer hoe je ermee om bent gegaan (voorzover ik t kan beoordelen n.a.v. lezen va je posts..) je zei op gegeven moment dat je je zon loser voelde, maar ik lees juist iemand die erg voor zichzelf en haar gevoel is opgekomen en daar heb ik echt bewondering voor..
verder herkende ik heel veel van wat ik las. vooral het gevoel dat je nooit echt onbzorgd kan genieten van je relatie. hoewel ik heel veel fijne momenten heb, maak ik me er ook wel heel veel druk om.. doe ik t wel goed? denk denk, pieker pieker... EN vooral.. maak ik t niet aleen maar erger door er toch steeds over te beginnen tegen heM? ik wil t net ... ik wil t goed en leuk en gezellig houden, maar ja kan t toch vaak niet laten :P
ik schrok ook een beetje van de link over de narcistisch ps.. hier stond een beschrijving van mijn vriend... zou t zin hebben om hem zelf met zo'n artikel te confronteren?? mm.. ik weet niet of ik dat wel moet doen, maar ga ik eens over denken...
anyway... hoppetee heel veel sterkte nog de komende tijd. ik hoop dat je er snel over heen zal zijn en wie weet een keer op een niet foute man kan vallen hihihi..
verder herkende ik heel veel van wat ik las. vooral het gevoel dat je nooit echt onbzorgd kan genieten van je relatie. hoewel ik heel veel fijne momenten heb, maak ik me er ook wel heel veel druk om.. doe ik t wel goed? denk denk, pieker pieker... EN vooral.. maak ik t niet aleen maar erger door er toch steeds over te beginnen tegen heM? ik wil t net ... ik wil t goed en leuk en gezellig houden, maar ja kan t toch vaak niet laten :P
ik schrok ook een beetje van de link over de narcistisch ps.. hier stond een beschrijving van mijn vriend... zou t zin hebben om hem zelf met zo'n artikel te confronteren?? mm.. ik weet niet of ik dat wel moet doen, maar ga ik eens over denken...
anyway... hoppetee heel veel sterkte nog de komende tijd. ik hoop dat je er snel over heen zal zijn en wie weet een keer op een niet foute man kan vallen hihihi..
maandag 29 oktober 2007 om 17:57
Haha Soepkippie bedankt. Ik ga voorlopig even op geen enkele man vallen heb ik besloten. Geef mijn portie maar aan fikkie. Ik ga eerst eens even uitzoeken waarom ik me elke keer inlaat met dit soort types en ga daaraan werken. Hoe ik in het vervolg beter bij mezelf kan blijven. Want ik blijf erin geloven dat het wel mogelijk moet zijn om een onbezorgde relatie te hebben waarin je jezelf kunt blijven, met alle min- en pluspunten.
Over of het zin zou hebben om je vriend dat artikel te laten lezen... ik weet het niet. Ik kan natuurlijk alleen uit eigen ervaring spreken maar ik weet wel dat als ik dat bij mijn ex had gedaan, hij daar zeker niet van gediend zou zijn geweest. Met hem is nl.niks mis. Ja hij heeft bindingsangst, en dat was dan zo, daar moest ik me aan aanpassen. Maar verder zat hij prima in zijn pak en had hij alles op een rijtje. Ik niet, ik had nog een lange weg te gaan met mijn "aandoening". Maar goed, ik draaf door, dit gaat niet over mij. Heb je zelf een idee waarom je als het op relaties aankomt, je niet bij jezelf kan blijven? waarom je geneigd bent zoveel te geven?
Over of het zin zou hebben om je vriend dat artikel te laten lezen... ik weet het niet. Ik kan natuurlijk alleen uit eigen ervaring spreken maar ik weet wel dat als ik dat bij mijn ex had gedaan, hij daar zeker niet van gediend zou zijn geweest. Met hem is nl.niks mis. Ja hij heeft bindingsangst, en dat was dan zo, daar moest ik me aan aanpassen. Maar verder zat hij prima in zijn pak en had hij alles op een rijtje. Ik niet, ik had nog een lange weg te gaan met mijn "aandoening". Maar goed, ik draaf door, dit gaat niet over mij. Heb je zelf een idee waarom je als het op relaties aankomt, je niet bij jezelf kan blijven? waarom je geneigd bent zoveel te geven?
maandag 29 oktober 2007 om 20:12
Het is denk ik niet alleen hij die bindingsangst heeft, maar ook een wisselwerking tussen jullie tweeën. Ik weet natuurlijk niet wat jouw achtergrond is, maar ik heb vaker gelezen dat zo'n relatie kan ontstaan tussen twee mensen die in principe beiden bang zijn om de ander te verliezen. Bij hem uit zich dat door jou op een afstand te houden (en dus niet te close te worden) bij jou uit zich dat door je best te doen om je aan zijn 'regels' aan te passen.
Het is moeilijk om daarin een balans te vinden.
Ik herken het wel enigszins in mijn relatie, mijn vriend heeft ook bepaalde 'grenzen' die hij bewaakt. Hij heeft veel meegemaakt, wat op zich wel een verklaring is. Het lijkt alsof hij een bepaalde afstand houdt. Het is niet zo extreem als bij jullie, maar hij wil bijv. wel altijd weten hoe laat ik kom en kan mij soms een beetje toespreken als een vader die zijn kind toespreekt, zo van 'luister goed, ik krijg het druk, dus ik wil dat je daar rekening mee houdt en ik wil daar geen 'gepiep' over horen'.
Ik raak(te) daar nog wel eens door van slag, maar de laatste tijd heb ik zoiets van 'sorry, maar zo praat je niet tegen me en ik bepaal zelf wel of ik 'piep' of niet'.
Ook heb ik iets van zijn gedrag overgenomen en doe dus ook vaag over afspreken, vraagt hij 'kom je zondagavond' zeg ik 'oh, eh, ja, even kijken, nou, oké dat is wel goed'. Hangt er ook van af hoe ik me voel, als ik me sterk voel reageer ik zo, als ik me minder sterk doe ga ik 'moeilijk doen' omdat ik hem wil zien.
Wij zien elkaar wel regelmatig, maar hij blijft ook nooit bij mij slapen en ook wil hij wel eens dat ik naar mijn eigen huis ga als ik bij hem ben.
Mijn advies, wees vooral zoveel mogelijk jezelf. Wring je niet in allerlei bochten omdat je anders bang bent dat hij boos wordt of het benauwd krijgt. Laat ook merken dat het zijn probleem is en dat er niets abnormaals aan is om elkaar regelmatig te willen zien. Probeer ook eens (als het goed voelt) om zelf wat vaag te doen over een afspraak of spreek eens met iemand anders af als hij denkt dat jij komt.
Het is moeilijk om daarin een balans te vinden.
Ik herken het wel enigszins in mijn relatie, mijn vriend heeft ook bepaalde 'grenzen' die hij bewaakt. Hij heeft veel meegemaakt, wat op zich wel een verklaring is. Het lijkt alsof hij een bepaalde afstand houdt. Het is niet zo extreem als bij jullie, maar hij wil bijv. wel altijd weten hoe laat ik kom en kan mij soms een beetje toespreken als een vader die zijn kind toespreekt, zo van 'luister goed, ik krijg het druk, dus ik wil dat je daar rekening mee houdt en ik wil daar geen 'gepiep' over horen'.
Ik raak(te) daar nog wel eens door van slag, maar de laatste tijd heb ik zoiets van 'sorry, maar zo praat je niet tegen me en ik bepaal zelf wel of ik 'piep' of niet'.
Ook heb ik iets van zijn gedrag overgenomen en doe dus ook vaag over afspreken, vraagt hij 'kom je zondagavond' zeg ik 'oh, eh, ja, even kijken, nou, oké dat is wel goed'. Hangt er ook van af hoe ik me voel, als ik me sterk voel reageer ik zo, als ik me minder sterk doe ga ik 'moeilijk doen' omdat ik hem wil zien.
Wij zien elkaar wel regelmatig, maar hij blijft ook nooit bij mij slapen en ook wil hij wel eens dat ik naar mijn eigen huis ga als ik bij hem ben.
Mijn advies, wees vooral zoveel mogelijk jezelf. Wring je niet in allerlei bochten omdat je anders bang bent dat hij boos wordt of het benauwd krijgt. Laat ook merken dat het zijn probleem is en dat er niets abnormaals aan is om elkaar regelmatig te willen zien. Probeer ook eens (als het goed voelt) om zelf wat vaag te doen over een afspraak of spreek eens met iemand anders af als hij denkt dat jij komt.
dinsdag 30 oktober 2007 om 10:51
hihi hoppetee... heel verstandig, geen manis ook wel eens heerlijk en eens wat tijd steken in het nog beter leren kennen van jezelf kan al helemaal nooit verkeerd zijn!!!
sunshine, jij ook bedankt. fijn om tips te krijgen. wat ij zegt doe ik inderdaad. als ik me sterk voel ga ik ook afstandelijk doen.. maar eignlijk wil ik dat niet, ik heb dan het gevoel alsof we een spelletje met elkaar gaan spelen, terwijl ik liever eerlijk en oprecht ben. wel vintik t prettig dat ik inderdaad ook steeds beter mijn eigen grenzen kan aangeven.
wat je zei over het balans vinden , klopt wel... ik denk dat mijn vriend en ik allebei veel last hebben van de angst elkaar kwijt te raken, maar dit totaal verschillend uiten. ik vind het lastig dat ik daar met hem moeilijk over kan praten. want als je ergens over wil praten, denkt hij meteen dat er iets mis is en is de sfeer al snel bedrukt. terwijl praten volgens mij essentieel is is. hierin moeten we elkaar echt meer gaan vinden.
gisteravond heb ik mn vriend niet gezien omdat ik lekker bij vriendinnetjes aan t hangen was en daarna vroeg naar bed wilde. hij belde toen ik net in bed lag en we hebben wel een uur door te telefoon zitten kletsen en klieren.. het was zo fijn, dat ik me weer even helemaal nergens druk om maakte en met een grote glimlach ging slapen..
sunshine, jij ook bedankt. fijn om tips te krijgen. wat ij zegt doe ik inderdaad. als ik me sterk voel ga ik ook afstandelijk doen.. maar eignlijk wil ik dat niet, ik heb dan het gevoel alsof we een spelletje met elkaar gaan spelen, terwijl ik liever eerlijk en oprecht ben. wel vintik t prettig dat ik inderdaad ook steeds beter mijn eigen grenzen kan aangeven.
wat je zei over het balans vinden , klopt wel... ik denk dat mijn vriend en ik allebei veel last hebben van de angst elkaar kwijt te raken, maar dit totaal verschillend uiten. ik vind het lastig dat ik daar met hem moeilijk over kan praten. want als je ergens over wil praten, denkt hij meteen dat er iets mis is en is de sfeer al snel bedrukt. terwijl praten volgens mij essentieel is is. hierin moeten we elkaar echt meer gaan vinden.
gisteravond heb ik mn vriend niet gezien omdat ik lekker bij vriendinnetjes aan t hangen was en daarna vroeg naar bed wilde. hij belde toen ik net in bed lag en we hebben wel een uur door te telefoon zitten kletsen en klieren.. het was zo fijn, dat ik me weer even helemaal nergens druk om maakte en met een grote glimlach ging slapen..
dinsdag 30 oktober 2007 om 10:52
dag soepkippie,
je kunt nu onmogelijk zeggen volgens mij of deze relatie kans van slagen heeft. Blijft een kwestie van wisselwerking. Hoe harder de één trekt des te meer de ander zich gaat terugtrekken, wet van de communicerende vaten. Als je zeker weet dat hij gek op je is, te vertrouwen is en jullie hebben het samen leuk kun je de rest toch openlaten. De uitspraak: mannen hebben bindingsangst en vrouwen bindingsdrang geeft het dilemma al een beetje aan. Laat het verhaal zichzelf vertellen, en kijk maar hoe en of het schip strandt, beslissingen hoeven niet op stel en sprong genomen te worden en garanties zijn er niet in het leven. Veel succes en geniet van je liefje!!
je kunt nu onmogelijk zeggen volgens mij of deze relatie kans van slagen heeft. Blijft een kwestie van wisselwerking. Hoe harder de één trekt des te meer de ander zich gaat terugtrekken, wet van de communicerende vaten. Als je zeker weet dat hij gek op je is, te vertrouwen is en jullie hebben het samen leuk kun je de rest toch openlaten. De uitspraak: mannen hebben bindingsangst en vrouwen bindingsdrang geeft het dilemma al een beetje aan. Laat het verhaal zichzelf vertellen, en kijk maar hoe en of het schip strandt, beslissingen hoeven niet op stel en sprong genomen te worden en garanties zijn er niet in het leven. Veel succes en geniet van je liefje!!
dinsdag 30 oktober 2007 om 10:56
dinsdag 30 oktober 2007 om 11:05
hoi,
heb ook een fling gehad die zich zo gedroeg. Kwam uit een heel slecht huwelijk, redenen genoeg, maar voor mij was het niet leuk en ik ben er dan ook mee gestopt, hoe verliefd ik ook op hem was. Ik trok dat gewoon niet en zoals eerder geschreven hier, mensen verander je gewoonweg niet.
Denk dat het voor jezelf belangrijk is om na te gaan of jij ermee kunt leven of dat je er bijvoorbeeld onzeker van wordt. Je eigen grenzen dus heel goed bewaken in plaats van jezelf te verliezen. Spiegelen kan helpen, als dat tenminste bij je past. Net zoals het gevoel hebben spelletjes te spelen. Als je dat niet wilt of het gevoel hebt verder van jezelf af te raken, zou ik daar goed over nadenken.
Sterkte,
Marah
heb ook een fling gehad die zich zo gedroeg. Kwam uit een heel slecht huwelijk, redenen genoeg, maar voor mij was het niet leuk en ik ben er dan ook mee gestopt, hoe verliefd ik ook op hem was. Ik trok dat gewoon niet en zoals eerder geschreven hier, mensen verander je gewoonweg niet.
Denk dat het voor jezelf belangrijk is om na te gaan of jij ermee kunt leven of dat je er bijvoorbeeld onzeker van wordt. Je eigen grenzen dus heel goed bewaken in plaats van jezelf te verliezen. Spiegelen kan helpen, als dat tenminste bij je past. Net zoals het gevoel hebben spelletjes te spelen. Als je dat niet wilt of het gevoel hebt verder van jezelf af te raken, zou ik daar goed over nadenken.
Sterkte,
Marah
dinsdag 30 oktober 2007 om 11:47
Boertje, dat kan inderdaad niet, zoals hij dat zegt en eerder werd ik er heel stil van, maar nu ga ik er dus tegenin. Hij doet het al vanaf het begin en ik kan er heel boos om worden, zo praat je misschien tegen een kind waarmee je op visite gaat en dat niet mag zeuren om een snoepje. Je zou inderdaad de neiging krijgen om te gaan slaan. 
Ik probeer dus ook wat sterker te worden en op een volwassen manier te reageren, want we kregen vaak ruzie als hij zo deed, maar nu wil ik hem gewoon duidelijk maken dat hij niet meer zo tegen mij moet doen en als ik ergens moeite mee heb (bijv. dat hij het druk heeft en we elkaar een week niet zien), dat ik dat gewoon wil kunnen aangeven.
Soepkippie, meer je eigen dingen doen betekent niet dat je afstandelijk moet gaan doen, je maakt wat meer je eigen afspraken die je leuk vindt en belt hem vrolijk op en zegt 'vanavond kom ik niet, want ik ga met die en die dat en dat doen'. Of als jullie geen afspraak hebben bel je hem natuurlijk niet. Ik vind dit geen spelletjes spelen, maar juist heel normaal en gezond.
Ik probeer dus ook wat sterker te worden en op een volwassen manier te reageren, want we kregen vaak ruzie als hij zo deed, maar nu wil ik hem gewoon duidelijk maken dat hij niet meer zo tegen mij moet doen en als ik ergens moeite mee heb (bijv. dat hij het druk heeft en we elkaar een week niet zien), dat ik dat gewoon wil kunnen aangeven.
Soepkippie, meer je eigen dingen doen betekent niet dat je afstandelijk moet gaan doen, je maakt wat meer je eigen afspraken die je leuk vindt en belt hem vrolijk op en zegt 'vanavond kom ik niet, want ik ga met die en die dat en dat doen'. Of als jullie geen afspraak hebben bel je hem natuurlijk niet. Ik vind dit geen spelletjes spelen, maar juist heel normaal en gezond.
dinsdag 30 oktober 2007 om 12:09
Je zegt dat jullie elkaar al jaren door en door kennen en dat jullie eigenlijk pas "echt" een relatie kregen toen hij je dreigde te verliezen omdat jij geen genoegen meer nam met wat hij je te bieden had.
Volgens mij heeft hij naast bindingsangst dus ook last van verlatingsangst en wordt hij heen en weer geslingerd tussen die twee emoties.
Je vertelt ook over jezelf dat je in een relatie jezelf vaak verliest en meer geeft dan dat je terug eist. Dit is in mijn ogen een cruciaal punt. Mannen voelen dit soort dingen feilloos aan en maken er ook misbruik van zonder dat ze zich hier van bewust zijn. Ik zeg altijd: een man gaat net zo ver als dat je hem LAAT gaan. Dus een mentaliteitsverandering jouwerzijds is hier echt nodig!
Volgens mij heeft hij naast bindingsangst dus ook last van verlatingsangst en wordt hij heen en weer geslingerd tussen die twee emoties.
Je vertelt ook over jezelf dat je in een relatie jezelf vaak verliest en meer geeft dan dat je terug eist. Dit is in mijn ogen een cruciaal punt. Mannen voelen dit soort dingen feilloos aan en maken er ook misbruik van zonder dat ze zich hier van bewust zijn. Ik zeg altijd: een man gaat net zo ver als dat je hem LAAT gaan. Dus een mentaliteitsverandering jouwerzijds is hier echt nodig!
dinsdag 30 oktober 2007 om 13:19
bedankt dat je me hier op wijst charlotte... ik vidn het zo fijn om eens iemands anders menign et horen. van jezelf blijft t moeilijk inschatten.
ik denk dat ik inderdaad nog meer mn best moet doen om sterk voor mezelf te zijn. het is alleen zo makkelijk om in oude gewoontes te vervallen en het dte doen op demanier waarop je gewend bent! heb je ( of iemand) hier tips voor??
ik denk dat ik inderdaad nog meer mn best moet doen om sterk voor mezelf te zijn. het is alleen zo makkelijk om in oude gewoontes te vervallen en het dte doen op demanier waarop je gewend bent! heb je ( of iemand) hier tips voor??
dinsdag 30 oktober 2007 om 13:39
waar ik overigens ook tegenaan loop. mijn vriend is al jaren niet aan t werk en nu voor t eerst bezig om daar misschien verandering in te krijgen. zijn huis is een puinhoop en de wil is er om daar iets aan te doen.. hij heeft veel digen waar hij niet tevreden over is en zelfs een tikkel depri...
dan ik.. ik wil dat alles leuk en gezellig is. ik heb studie net afgerond, een goeie baan, leuke vrienden, mooi huisje. alles voor elkaar eigenlijk. EN ik ben , vooral omdat ik t zo druk heb, geneigd om alles een beetje te plannen. Ik wil dingen hebben om naar uit te kijken. mijn vriend heeft juist moeite om zn kop boven te houden. ik wil bv dat en dat weekend iets leuks gaan doen, of komende week gezellig uit eten, zulke dingen.. hij kan daar niets mee. hij leeft op dit moment nog te veel om te overleven.. heel moeilijk vintik dat.
jee ik weet niet of ik dit nu duidelijk kan uitleggen. ik neem het hem dan vooral kwalijk dat hij die energie niet kan opbrengen om iets leuks met mij te doen, omdat hij wel hele dagen werkeloos thuis zit.. terwijl ik me de pletter werk en wél die energie erin wil steken en moeite wil doen... ik vidn dat frustrerend, terwijl ik ergens wel weet dat t geen zin heeft om hierover tegen hem door te 'zeuren'...
uhh.. nou ik weet niet of iemand hier een touw aan vast kan knopen, maar voor mij is t er weer even uit
dan ik.. ik wil dat alles leuk en gezellig is. ik heb studie net afgerond, een goeie baan, leuke vrienden, mooi huisje. alles voor elkaar eigenlijk. EN ik ben , vooral omdat ik t zo druk heb, geneigd om alles een beetje te plannen. Ik wil dingen hebben om naar uit te kijken. mijn vriend heeft juist moeite om zn kop boven te houden. ik wil bv dat en dat weekend iets leuks gaan doen, of komende week gezellig uit eten, zulke dingen.. hij kan daar niets mee. hij leeft op dit moment nog te veel om te overleven.. heel moeilijk vintik dat.
jee ik weet niet of ik dit nu duidelijk kan uitleggen. ik neem het hem dan vooral kwalijk dat hij die energie niet kan opbrengen om iets leuks met mij te doen, omdat hij wel hele dagen werkeloos thuis zit.. terwijl ik me de pletter werk en wél die energie erin wil steken en moeite wil doen... ik vidn dat frustrerend, terwijl ik ergens wel weet dat t geen zin heeft om hierover tegen hem door te 'zeuren'...
uhh.. nou ik weet niet of iemand hier een touw aan vast kan knopen, maar voor mij is t er weer even uit
dinsdag 30 oktober 2007 om 13:53
Soepkippie, mijn vriend is wel aan het werk, maar is ook bezig een achterstand weg te werken, hij heeft een aantal moeilijke jaren achter de rug. Ik wil dan ook wel eens dingen doen voor ons samen, bijv. iets opknappen in zijn huis, maar dat wordt dan steeds uitgesteld, want eerst moet dit en dan moet dat. Ik zie ook wel dat hij zijn eigen dingen die hij wil doen ook uitstelt, dus het is niet specifiek dat hij dat alleen bij mij doet, maar ik word er ook ongeduldig van.
Ik zie bij mijn vriend wel inzet om dingen te veranderen. Hij heeft sinds ik hem ken en sinds de gebeurtenissen die zijn leven op zijn kop hebben gezet, wel dingen aangepakt. Ik moet dus accepteren dat het niet zo snel gaat als ik zou willen. Ik weet zelf wat het is om inactief te zijn en het niet op kunnen brengen om iets te doen, in die zin kan ik ook wel begrip voor hem opbrengen. En ik weet wat de oorzaak is, hij heeft nogal wat voor de kiezen gehad de afgelopen jaren. Dan vind ik zelfs dat hij positief is ingesteld en er toch iets van wil maken.
Ik weet natuurlijk niet hoe dat bij jou vriend is en wat hij heeft meegemaakt, het is moeilijk om onderscheid te maken tussen begrip tonen en jezelf wegcijferen.
Wat mij toch het belangrijkste lijkt is dat jij zelf die dingen onderneemt die jij leuk vind. Dus ik zou als ik jou was wel die dingen gewoon plannen en dan zie je wel of hij meegaat. Of zeggen 'als je het dan en dan nog niet weet, dan vraag ik iemand anders'.
Ik zie bij mijn vriend wel inzet om dingen te veranderen. Hij heeft sinds ik hem ken en sinds de gebeurtenissen die zijn leven op zijn kop hebben gezet, wel dingen aangepakt. Ik moet dus accepteren dat het niet zo snel gaat als ik zou willen. Ik weet zelf wat het is om inactief te zijn en het niet op kunnen brengen om iets te doen, in die zin kan ik ook wel begrip voor hem opbrengen. En ik weet wat de oorzaak is, hij heeft nogal wat voor de kiezen gehad de afgelopen jaren. Dan vind ik zelfs dat hij positief is ingesteld en er toch iets van wil maken.
Ik weet natuurlijk niet hoe dat bij jou vriend is en wat hij heeft meegemaakt, het is moeilijk om onderscheid te maken tussen begrip tonen en jezelf wegcijferen.
Wat mij toch het belangrijkste lijkt is dat jij zelf die dingen onderneemt die jij leuk vind. Dus ik zou als ik jou was wel die dingen gewoon plannen en dan zie je wel of hij meegaat. Of zeggen 'als je het dan en dan nog niet weet, dan vraag ik iemand anders'.
dinsdag 30 oktober 2007 om 13:58
Lief Soepkippie,
Ik weet niet hoe jij bent grootgebracht maar ik denk dat de grondslag hiervoor in je jeugd ligt. Als jij van huis uit hebt meegekregen dat je belangrijk bent, dat jouw mening telt en dat je ertoe doet, zal het niet zo gauw gebeuren dat je je laat ondersneeuwen in een relatie (is mijn mening, hoor, geen wetenschappelijk feit).
Hoe je dit moet bereiken als je dit niet hebt meegekregen in je jeugd is voor mij dan ook een moeilijke vraag. Ik kan me gewoon niet voorstellen dat je jezelf niet leuk, lief, mooi genoeg vindt om van een ander (je partner) te verwachten dat hij dat onderkent en dat hij blij is dat jij met hem door het leven wil.
Ik heb het idee dat jij helemaal niet precies weet wat je voelt en wat nou werkelijk jouw mening is omdat je alleen maar bezig bent met hem en zijn bindingsangst en dus vooral aan het proberen bent hem ervan te overtuigen dat jullie relatie kans van slagen heeft als hij maar niet zo ... etc. etc..
Maar er is licht aan het eind van de tunnel want je hebt je probleem nu al vrij vroeg in de relatie gedetecteerd dus ergens in jou zit wel degelijk het gevoel van "hé, ik heb recht op meer maar krijg het niet" en dat stemt mij positief.
Want dat is precies het gevoel dat je vast moet houden en als deze man het je niet gaat geven (dan is ie dus not that into you) dan hoop ik dat je dat snel genoeg constateert en je je heil ergens anders gaat zoeken.
Jij bent namelijk leuk, lief, knap, slim, onafhankelijk en sterk!!!!!!!! Misschien moet je dit soort dingen elke ochtend tegen jezelf in de spiegel zeggen, ik heb wel eens gehoord dat dat werkt. Beter is om dat gevoel wat toch wel ergens diep in jou zit, naar boven te halen en daar naar te leven. Luister naar jezelf in plaats van naar hem!! Zodra je dit dus ook gaat uitstralen, zullen sommige mensen je arrogant en hooghartig vinden maar tegelijkertijd zullen ze zich hieraan aanpassen en jou die ruimte geven, gewoon omdat je het opeist!
Ik hoop dat dit alles niet te vaag klinkt en dat je er iets mee kunt.
Ik weet niet hoe jij bent grootgebracht maar ik denk dat de grondslag hiervoor in je jeugd ligt. Als jij van huis uit hebt meegekregen dat je belangrijk bent, dat jouw mening telt en dat je ertoe doet, zal het niet zo gauw gebeuren dat je je laat ondersneeuwen in een relatie (is mijn mening, hoor, geen wetenschappelijk feit).
Hoe je dit moet bereiken als je dit niet hebt meegekregen in je jeugd is voor mij dan ook een moeilijke vraag. Ik kan me gewoon niet voorstellen dat je jezelf niet leuk, lief, mooi genoeg vindt om van een ander (je partner) te verwachten dat hij dat onderkent en dat hij blij is dat jij met hem door het leven wil.
Ik heb het idee dat jij helemaal niet precies weet wat je voelt en wat nou werkelijk jouw mening is omdat je alleen maar bezig bent met hem en zijn bindingsangst en dus vooral aan het proberen bent hem ervan te overtuigen dat jullie relatie kans van slagen heeft als hij maar niet zo ... etc. etc..
Maar er is licht aan het eind van de tunnel want je hebt je probleem nu al vrij vroeg in de relatie gedetecteerd dus ergens in jou zit wel degelijk het gevoel van "hé, ik heb recht op meer maar krijg het niet" en dat stemt mij positief.
Want dat is precies het gevoel dat je vast moet houden en als deze man het je niet gaat geven (dan is ie dus not that into you) dan hoop ik dat je dat snel genoeg constateert en je je heil ergens anders gaat zoeken.
Jij bent namelijk leuk, lief, knap, slim, onafhankelijk en sterk!!!!!!!! Misschien moet je dit soort dingen elke ochtend tegen jezelf in de spiegel zeggen, ik heb wel eens gehoord dat dat werkt. Beter is om dat gevoel wat toch wel ergens diep in jou zit, naar boven te halen en daar naar te leven. Luister naar jezelf in plaats van naar hem!! Zodra je dit dus ook gaat uitstralen, zullen sommige mensen je arrogant en hooghartig vinden maar tegelijkertijd zullen ze zich hieraan aanpassen en jou die ruimte geven, gewoon omdat je het opeist!
Ik hoop dat dit alles niet te vaag klinkt en dat je er iets mee kunt.
dinsdag 30 oktober 2007 om 14:05
Tja en dat hij al jaren geen werk heeft en zo met zichzelf in de knoop zit..... zucht, het zal allemaal best hoor dat ie het zo moeilijk heeft maar heb jij nu echt zin om je daar allemaal over te bekommeren? Zoals je zelf schrijft, jij hebt je leven aardig op de rails. Je kunt echt trots zijn op jezelf! En nu heb je een zgn. blok aan je been die je meetrekt in zijn negatieve spiraal. Ik betwijfel echt of dit voor jou een goede keus is. Dus helemaal in dit perspectief vind ik dat HIJ degene zou moeten zijn die jou overlaadt met attenties en lieve gebaren om jou ervan te proberen te overtuigen dat hij leuk genoeg is want zo te lezen heeft ie je verder weinig te bieden......
