Relaties
alle pijlers
HELP! Mijn vader overweegt om te scheiden
vrijdag 10 januari 2025 om 00:24
Mijn ouders zijn 45 jaar samen waarvan 42 jaar getrouwd. Ik weet niet anders dan dat mijn ouders bij elkaar zijn. Vanochtend was mijn vader bij mij op bezoek en kwam hij met een boodschap: hij twijfelt of hij nog verder wil met mijn moeder...
Ik wist niet wat ik moest zeggen. Ik klapte dicht en wist niet goed hoe te reageren. Op het eerste oog kwam ik misschien zelfs heel rustig over, maar vlak nadat mijn vader de deur uit was was er vooral verdriet en héél veel verbazing. Dit was het allerlaatste wat ik verwacht had... Mijn broertje is vandaag ook op de hoogte gebracht.
Mijn vader is nu 3 jaar met pensioen en wil genieten van zijn oude dag, maar hij heeft het gevoel gevangen te zitten in zijn huwelijk. Mijn moeder is heel afhankelijk en heeft mijn vader bij alles nodig. Mijn moeder is heel beperkt in haar mobiliteit (geen rijbewijs, bang in het verkeer) waardoor ze altijd terugvalt op mijn vader. Ook digitaal is ze niet bekwaam waardoor ze altijd mijn vader nodig heeft. Mijn vader krijgt het idee altijd met haar bezig te zijn en niet te kunnen genieten van dingen die hij graag wil doen. Daarbij zitten mijn ouders op emotioneel niveau niet op dezelfde lijn waardoor mijn vader diepgang in het contact mist. Daarbij denkt mijn moeder altijd in problemen en nooit in oplossingen wat voor de nodige negativiteit zorgt.
Mijn broertje en ik hebben dit ook in bepaalde mate gemerkt. Het gevoel dat mijn vader heeft kan ik daardoor ook wel een beetje begrijpen. Anderzijds heeft hij sinds een jaar een vrouw leren kennen via vrijwilligerswerk waarmee hij af en toe vriendschappelijk afspreekt. Dit houdt hij voor niemand geheim, dus mijn moeder weet dit ook. Mijn moeder vind dit volgens mij wel moeilijk om te zien en dat snap ik van haar kant ook wel. Mijn broertje en ik vragen ons nu ook af of die nieuwe vriendschap wellicht meespeelt bij mijn vader. Is het alleen vriendschap of zijn hier ook gevoelens bij gekomen?
Mijn vader heeft altijd gewerkt, is goed bij de tijd en zou zich in zijn eentje wel redden. Mijn moeder daarentegen... Die zit helemaal aan de grond als zij het in haar eentje moet doen. Ze heeft nooit gewerkt en dus niks opgebouwd, ze heeft geen vervoer, ze is digitaal niet bekwaam, ze heeft buiten de 2 kinderen geen familie meer aan haar kant. Ik zie het niet voor me hoe zij in haar eentje voor zichzelf kan zorgen. Mijn broertje en ik hebben allebei een drukke baan en ook ons eigen leven, dus wij kunnen niet elke dag naast haar gaan zitten.
Het zijn mensen van 61 en 67, dus eigenlijk zou je hen vrij moeten laten in hun eigen keuzes, al is dit wel iets wat ons erg veel zorgen baart. Waarom nu nog, na 46 jaar? Waar gaat mijn moeder dan terechtkomen? Hoe gaat deze vrouw ooit aan een andere woning komen? Ze heeft nooit gewerkt, dus nu nog de arbeidsmarkt op is ook superlastig.
Wij zien al helemaal voor ons welke puinhoop er gaat ontstaan als mijn vader dit gaat doorzetten.
Wat zouden jullie in dit geval doen? Wij zouden natuurlijk het liefste hebben dat ze er samen uit kunnen komen middels relatietherapie of iets dergelijks. Maar je kunt ze ook niet tegenhouden in hun handelen. Hele lastige situatie dit.
Ik wist niet wat ik moest zeggen. Ik klapte dicht en wist niet goed hoe te reageren. Op het eerste oog kwam ik misschien zelfs heel rustig over, maar vlak nadat mijn vader de deur uit was was er vooral verdriet en héél veel verbazing. Dit was het allerlaatste wat ik verwacht had... Mijn broertje is vandaag ook op de hoogte gebracht.
Mijn vader is nu 3 jaar met pensioen en wil genieten van zijn oude dag, maar hij heeft het gevoel gevangen te zitten in zijn huwelijk. Mijn moeder is heel afhankelijk en heeft mijn vader bij alles nodig. Mijn moeder is heel beperkt in haar mobiliteit (geen rijbewijs, bang in het verkeer) waardoor ze altijd terugvalt op mijn vader. Ook digitaal is ze niet bekwaam waardoor ze altijd mijn vader nodig heeft. Mijn vader krijgt het idee altijd met haar bezig te zijn en niet te kunnen genieten van dingen die hij graag wil doen. Daarbij zitten mijn ouders op emotioneel niveau niet op dezelfde lijn waardoor mijn vader diepgang in het contact mist. Daarbij denkt mijn moeder altijd in problemen en nooit in oplossingen wat voor de nodige negativiteit zorgt.
Mijn broertje en ik hebben dit ook in bepaalde mate gemerkt. Het gevoel dat mijn vader heeft kan ik daardoor ook wel een beetje begrijpen. Anderzijds heeft hij sinds een jaar een vrouw leren kennen via vrijwilligerswerk waarmee hij af en toe vriendschappelijk afspreekt. Dit houdt hij voor niemand geheim, dus mijn moeder weet dit ook. Mijn moeder vind dit volgens mij wel moeilijk om te zien en dat snap ik van haar kant ook wel. Mijn broertje en ik vragen ons nu ook af of die nieuwe vriendschap wellicht meespeelt bij mijn vader. Is het alleen vriendschap of zijn hier ook gevoelens bij gekomen?
Mijn vader heeft altijd gewerkt, is goed bij de tijd en zou zich in zijn eentje wel redden. Mijn moeder daarentegen... Die zit helemaal aan de grond als zij het in haar eentje moet doen. Ze heeft nooit gewerkt en dus niks opgebouwd, ze heeft geen vervoer, ze is digitaal niet bekwaam, ze heeft buiten de 2 kinderen geen familie meer aan haar kant. Ik zie het niet voor me hoe zij in haar eentje voor zichzelf kan zorgen. Mijn broertje en ik hebben allebei een drukke baan en ook ons eigen leven, dus wij kunnen niet elke dag naast haar gaan zitten.
Het zijn mensen van 61 en 67, dus eigenlijk zou je hen vrij moeten laten in hun eigen keuzes, al is dit wel iets wat ons erg veel zorgen baart. Waarom nu nog, na 46 jaar? Waar gaat mijn moeder dan terechtkomen? Hoe gaat deze vrouw ooit aan een andere woning komen? Ze heeft nooit gewerkt, dus nu nog de arbeidsmarkt op is ook superlastig.
Wij zien al helemaal voor ons welke puinhoop er gaat ontstaan als mijn vader dit gaat doorzetten.
Wat zouden jullie in dit geval doen? Wij zouden natuurlijk het liefste hebben dat ze er samen uit kunnen komen middels relatietherapie of iets dergelijks. Maar je kunt ze ook niet tegenhouden in hun handelen. Hele lastige situatie dit.
vrijdag 10 januari 2025 om 00:45
vrijdag 10 januari 2025 om 00:48
Je kúnt niks doen. Dit is het huwelijk van je ouders. Wat er ook besloten wordt, daar sta jij buiten. Je kunt hooguit het goede gesprek voeren met je vader om hem te bewegen je moeder nog te compenseren voor het feit dat zij (?aaname) al die jaren het gezin draaiende heeft gehouden, terwijl hij kon werken. Zodat ze iig recht heeft op een deel van wat er is opgebouwd. Dat is als ze een heel traditioneel huwelijk hadden.
Verder is 61 ook weer niet zo oud (neem aan dat dat de leeftijd van je moeder is) om nieuwe vaardigheden te leren. Ze zal niet de eerste vrouw zijn op aarde die digitale vaardigheden leert op latere leeftijd. En dat zou ik haar ook adviseren om te doen, ongeacht of het huwelijk standhoudt of niet.
Niemand wordt slechter van zelfstandigheid.
Verder is 61 ook weer niet zo oud (neem aan dat dat de leeftijd van je moeder is) om nieuwe vaardigheden te leren. Ze zal niet de eerste vrouw zijn op aarde die digitale vaardigheden leert op latere leeftijd. En dat zou ik haar ook adviseren om te doen, ongeacht of het huwelijk standhoudt of niet.
Niemand wordt slechter van zelfstandigheid.
vrijdag 10 januari 2025 om 00:54
Ik zou me er niet mee bemoeien maar steunen waar nodig is. Waarom heeft je vader nu pas moeite dat je moeder zo afhankelijk is van hem? Waarom is het zo scheef gegroeid?
Ik zou kijken of de bibliotheek of een buurthuis een computer cursus aanbied voor ouderen en dat balletje op gooien bij je moeder.
Ik zou kijken of de bibliotheek of een buurthuis een computer cursus aanbied voor ouderen en dat balletje op gooien bij je moeder.
graze wijzigde dit bericht op 10-01-2025 00:58
28.09% gewijzigd
vrijdag 10 januari 2025 om 01:12
vrijdag 10 januari 2025 om 01:34
Ga er maar vanuit dat ze al lang en breed een relatie hebben. Een paar weken na de scheiding heeft hij ineens een nieuwe vriendin (deze dus)…
Nare situatie voor je TO. Maar je kunt hierin niks doen ben ik bang.
vrijdag 10 januari 2025 om 04:05
Maar heb je je nooit afgevraagd of ze wel gelukkig waren in die afhankelijke relatie? Geldt zowel voor je vader als voor je moeder.
En als dan één van de twee daar geen zin meer in heeft, vind ik dat niet direct een donderslag bij heldere hemel.
Wat jij kunt doen is proberen er te zijn voor allebei, ook al lijkt je sympathie meer bij je moeder te liggen.
En als dan één van de twee daar geen zin meer in heeft, vind ik dat niet direct een donderslag bij heldere hemel.
Wat jij kunt doen is proberen er te zijn voor allebei, ook al lijkt je sympathie meer bij je moeder te liggen.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
vrijdag 10 januari 2025 om 04:46
Of is het de angst dat moeder na een scheiding op TO plus broer gaat leunen?Solomio schreef: ↑10-01-2025 04:05Maar heb je je nooit afgevraagd of ze wel gelukkig waren in die afhankelijke relatie? Geldt zowel voor je vader als voor je moeder.
En als dan één van de twee daar geen zin meer in heeft, vind ik dat niet direct een donderslag bij heldere hemel.
Wat jij kunt doen is proberen er te zijn voor allebei, ook al lijkt je sympathie meer bij je moeder te liggen.
vrijdag 10 januari 2025 om 06:08
De echte reden weten we niet, maar hoe TO de situatie beschrijft kan ik me voorstellen dat haar vader er al langer geen zin meer in had. Mannen wachten vaker met scheiden totdat ze iemand anders zijn tegen gekomen, maar dat is dan niet de echte reden, maar het laatste zetje dat ze nodig hebben.
vrijdag 10 januari 2025 om 06:14
vrijdag 10 januari 2025 om 06:22
astryn schreef: ↑10-01-2025 06:08De echte reden weten we niet, maar hoe TO de situatie beschrijft kan ik me voorstellen dat haar vader er al langer geen zin meer in had. Mannen wachten vaker met scheiden totdat ze iemand anders zijn tegen gekomen, maar dat is dan niet de echte reden, maar het laatste zetje dat ze nodig hebben.
Of ze wachten tot ze iemand hebben gevonden zodat het huishouden enzo weer geregeld is.
In deze relatie was je vader ook afhankelijk van je moeder (voor het huishouden) Alleen is dat in de ogen van sommigen een hele normale situatie en de afhankelijkheid van je moeder dus niet.
vrijdag 10 januari 2025 om 06:29
"...broer is vandaag ook op de hoogte gesteld..." Daar maak ik uit op dat het al een feit is dat die scheiding er komt.
Wat betreft mobiliteit, digitaal, emotioneel, sociaal had iedereen (vader, moeder, maar ook jullie als hun kinderen) eigenlijk al eerder alert moeten zijn dat er een moment zou kunnen komen dat moeder er alleen voor komt te staan.
Geboren in/rond 1960, betekent dat je bent opgegroeid in een maatschappij die er op is ingericht dat mannen en vrouwen zelfstandig moeten kunnen zijn.
Jaren '80 (toen was zij 20-plus) "een slimme meid is op haar toekomst voorbereid".
Van die generatie werkte (CBS) 93 % van alle 18-jarigen fulltime in 1978. Tenzij zij heel jong al kinderen kreeg, heeft je moeder dus waarschijnlijk wel werkervaring opgedaan in het verleden en zou zij nu nog zo'n 5 jaar kunnen werken.
(Of woonde moeder toen nog niet in NL en/of spreekt zij geen Nederlands?)
Werk vinden zal wel lukken in deze tijd. En ja, dat kan tegenvallen om ineens fulltime te moeten werken als je dat decennia lang niet hebt hoeven te doen omdat je een partner had die werkte. Valt die partner weg, dan zal het alsnog nodig zijn.
Maar goed, iedere alleenstaande vrouw van dezelfde leeftijd moet werken om in haar eigen levensonderhoud te voorzien. Dus wat dat betreft is er niets nieuws onder de zon. Als zij/jullie rekening hadden gehouden met deze mogelijkheid dan had zij kunnen gaan werken op het moment dat jullie uit huis zijn gegaan.
Als je schrijft "hoe gaat 'deze vrouw' ooit aan een huis komen", dan klinkt dat niet alsof jij bereid bent haar bijvoorbeeld in huis te nemen.
Maar als je vader niet bij die vriendin zijn intrek neemt en zij kan niet blijven wonen waar je ouders nu wonen, dan wordt het inderdaad lastig als je niet bent ingeschreven bij een woningbouwvereniging.
Maar ik begrijp je zorg. Met name de zorg m.b.t. de kans dat je moeder na een scheiding heel erg op jou zal gaan leunen. Als je daar niet voor voelt, dan moet je denk ik vanaf dag 1 heel duidelijk tegen haar zijn. Zo niet, dan voorspel ik hele zware jaren voor je; de moeite waard om nu even heel goed over na te denken dus hoe jij zelf de toekomst ziet wat dat betreft.
In elk geval sterkte!
Wat betreft mobiliteit, digitaal, emotioneel, sociaal had iedereen (vader, moeder, maar ook jullie als hun kinderen) eigenlijk al eerder alert moeten zijn dat er een moment zou kunnen komen dat moeder er alleen voor komt te staan.
Geboren in/rond 1960, betekent dat je bent opgegroeid in een maatschappij die er op is ingericht dat mannen en vrouwen zelfstandig moeten kunnen zijn.
Jaren '80 (toen was zij 20-plus) "een slimme meid is op haar toekomst voorbereid".
Van die generatie werkte (CBS) 93 % van alle 18-jarigen fulltime in 1978. Tenzij zij heel jong al kinderen kreeg, heeft je moeder dus waarschijnlijk wel werkervaring opgedaan in het verleden en zou zij nu nog zo'n 5 jaar kunnen werken.
(Of woonde moeder toen nog niet in NL en/of spreekt zij geen Nederlands?)
Werk vinden zal wel lukken in deze tijd. En ja, dat kan tegenvallen om ineens fulltime te moeten werken als je dat decennia lang niet hebt hoeven te doen omdat je een partner had die werkte. Valt die partner weg, dan zal het alsnog nodig zijn.
Maar goed, iedere alleenstaande vrouw van dezelfde leeftijd moet werken om in haar eigen levensonderhoud te voorzien. Dus wat dat betreft is er niets nieuws onder de zon. Als zij/jullie rekening hadden gehouden met deze mogelijkheid dan had zij kunnen gaan werken op het moment dat jullie uit huis zijn gegaan.
Als je schrijft "hoe gaat 'deze vrouw' ooit aan een huis komen", dan klinkt dat niet alsof jij bereid bent haar bijvoorbeeld in huis te nemen.
Maar als je vader niet bij die vriendin zijn intrek neemt en zij kan niet blijven wonen waar je ouders nu wonen, dan wordt het inderdaad lastig als je niet bent ingeschreven bij een woningbouwvereniging.
Maar ik begrijp je zorg. Met name de zorg m.b.t. de kans dat je moeder na een scheiding heel erg op jou zal gaan leunen. Als je daar niet voor voelt, dan moet je denk ik vanaf dag 1 heel duidelijk tegen haar zijn. Zo niet, dan voorspel ik hele zware jaren voor je; de moeite waard om nu even heel goed over na te denken dus hoe jij zelf de toekomst ziet wat dat betreft.
In elk geval sterkte!
vrijdag 10 januari 2025 om 06:46
Gebruna schreef: ↑10-01-2025 06:29"...broer is vandaag ook op de hoogte gesteld..." Daar maak ik uit op dat het al een feit is dat die scheiding er komt.
Wat betreft mobiliteit, digitaal, emotioneel, sociaal had iedereen (vader, moeder, maar ook jullie als hun kinderen) eigenlijk al eerder alert moeten zijn dat er een moment zou kunnen komen dat moeder er alleen voor komt te staan.
Geboren in/rond 1960, betekent dat je bent opgegroeid in een maatschappij die er op is ingericht dat mannen en vrouwen zelfstandig moeten kunnen zijn.
Jaren '80 (toen was zij 20-plus) "een slimme meid is op haar toekomst voorbereid".
Van die generatie werkte (CBS) 93 % van alle 18-jarigen fulltime in 1978. Tenzij zij heel jong al kinderen kreeg, heeft je moeder dus waarschijnlijk wel werkervaring opgedaan in het verleden en zou zij nu nog zo'n 5 jaar kunnen werken.
(Of woonde moeder toen nog niet in NL en/of spreekt zij geen Nederlands?)
Werk vinden zal wel lukken in deze tijd. En ja, dat kan tegenvallen om ineens fulltime te moeten werken als je dat decennia lang niet hebt hoeven te doen omdat je een partner had die werkte. Valt die partner weg, dan zal het alsnog nodig zijn.
Maar goed, iedere alleenstaande vrouw van dezelfde leeftijd moet werken om in haar eigen levensonderhoud te voorzien. Dus wat dat betreft is er niets nieuws onder de zon. Als zij/jullie rekening hadden gehouden met deze mogelijkheid dan had zij kunnen gaan werken op het moment dat jullie uit huis zijn gegaan.
Als je schrijft "hoe gaat 'deze vrouw' ooit aan een huis komen", dan klinkt dat niet alsof jij bereid bent haar bijvoorbeeld in huis te nemen.
Maar als je vader niet bij die vriendin zijn intrek neemt en zij kan niet blijven wonen waar je ouders nu wonen, dan wordt het inderdaad lastig als je niet bent ingeschreven bij een woningbouwvereniging.
Maar ik begrijp je zorg. Met name de zorg m.b.t. de kans dat je moeder na een scheiding heel erg op jou zal gaan leunen. Als je daar niet voor voelt, dan moet je denk ik vanaf dag 1 heel duidelijk tegen haar zijn. Zo niet, dan voorspel ik hele zware jaren voor je; de moeite waard om nu even heel goed over na te denken dus hoe jij zelf de toekomst ziet wat dat betreft.
In elk geval sterkte!
Er is genoeg werk inderdaad, maar is er wel voor iemand zonder digitale vaardigheden?
Zelfs serveren in de horeca of boodschappen afrekenen in de supermarkt vraagt om digitale vaardigheden.
vrijdag 10 januari 2025 om 06:47
61? Ik schrik me kapot. Dat is maar ‘iets ouder’ dan ik ben en ik dacht dat je het over een vrouw van 80 had.
Wij weten uiteraard niet of je vader het daar al heel lang moeilijk mee had maar het kan uiteraard zijn dat hij door zijn vriendin heeft gezien dat het leven er helemaal anders en veel beter kan uit zien en dan kan je hem enkel maar gelijk geven en het jammer vinden dat hij er zo lang mee heeft gewacht.
En ergens schemert door dat je hem wel begrijpt maar je grote angst ligt er uiteraard in wie er voor je moeder gaat zorgen .
Ze is 61. Vader gaat uiteraard toch wel nog financieel voor haar verantwoordelijk moeten zijn. Weet niet hoe dat in NL geregeld is maar in B zou hij heel veel alimentatie moeten betalen.
Maar voor de rest is zij zeker niet te oud om zelf verantwoordelijkheid te nemen. Dingen te leren.
Veel sterkte.
Wij weten uiteraard niet of je vader het daar al heel lang moeilijk mee had maar het kan uiteraard zijn dat hij door zijn vriendin heeft gezien dat het leven er helemaal anders en veel beter kan uit zien en dan kan je hem enkel maar gelijk geven en het jammer vinden dat hij er zo lang mee heeft gewacht.
En ergens schemert door dat je hem wel begrijpt maar je grote angst ligt er uiteraard in wie er voor je moeder gaat zorgen .
Ze is 61. Vader gaat uiteraard toch wel nog financieel voor haar verantwoordelijk moeten zijn. Weet niet hoe dat in NL geregeld is maar in B zou hij heel veel alimentatie moeten betalen.
Maar voor de rest is zij zeker niet te oud om zelf verantwoordelijkheid te nemen. Dingen te leren.
Veel sterkte.
vrijdag 10 januari 2025 om 06:52
Attraverso schreef: ↑10-01-2025 06:4761? Ik schrik me kapot. Dat is maar ‘iets ouder’ dan ik ben en ik dacht dat je het over een vrouw van 80 had.
Wij weten uiteraard niet of je vader het daar al heel lang moeilijk mee had maar het kan uiteraard zijn dat hij door zijn vriendin heeft gezien dat het leven er helemaal anders en veel beter kan uit zien en dan kan je hem enkel maar gelijk geven en het jammer vinden dat hij er zo lang mee heeft gewacht.
En ergens schemert door dat je hem wel begrijpt maar je grote angst ligt er uiteraard in wie er voor je moeder gaat zorgen .
Ze is 61. Vader gaat uiteraard toch wel nog financieel voor haar verantwoordelijk moeten zijn. Weet niet hoe dat in NL geregeld is maar in B zou hij heel veel alimentatie moeten betalen.
Maar voor de rest is zij zeker niet te oud om zelf verantwoordelijkheid te nemen. Dingen te leren.
Veel sterkte.
Dat is hier ook zo, maar 'veel' kan nog steeds niet genoeg zijn natuurlijk. Waar je van één inkomen met twee in één huishouden prima kunt rondkomen kan dat bij twee huishoudens ineens toch te weinig zijn.
vrijdag 10 januari 2025 om 06:56
Zit er nog even over te denken maar dit gaat dus over een vrouw van mijn generatie, niet over die van mijn ouders. (80+).
Waarom heeft niemand ooit eerder nagedacht over wat er deze vrouw zou moeten kunnen als ze alleen komt te staan?
Mijn moeder hebben wij altijd meegenomen in alle digitale ontwikkelingen. Soms vraagt ze mijn vader om even mee te kijken, maar ze kan echt vanalles regelen op haar tablet een telefoon.
Mijn schoonouders kunnen dat niet, want die wilden dat niet en zijn nu boos dat alles digitaal gaat. Ze waren overigens destijds nog jong genoeg om het op te pakken, en dus heel erg eigenwijs.
Waarom heeft niemand ooit eerder nagedacht over wat er deze vrouw zou moeten kunnen als ze alleen komt te staan?
Mijn moeder hebben wij altijd meegenomen in alle digitale ontwikkelingen. Soms vraagt ze mijn vader om even mee te kijken, maar ze kan echt vanalles regelen op haar tablet een telefoon.
Mijn schoonouders kunnen dat niet, want die wilden dat niet en zijn nu boos dat alles digitaal gaat. Ze waren overigens destijds nog jong genoeg om het op te pakken, en dus heel erg eigenwijs.
vrijdag 10 januari 2025 om 07:01
Natuurlijk gaat die vrouw niet hoeven werken, na 42 jaar huwelijk gaat hij voor haar alimentatie moeten betalen. Zou hij zich dat goed beseffen, dat scheiden voor hem betekent: alle bezittingen en inkomsten door 2?
Ligt er natuurlijk ook aan hoe welvarend ze zijn, maar daardoor kan van het pensioen genieten ook ineens een stuk minder royaal worden.
Zoals je je moeder beschrijft begrijp ik je vader eigenlijk wel, waarom is ze zo afhankelijk geworden? Ze zal het toch moeten leren, en dat kan ook echt nog wel.
Maar ik kan me voorstellen dat het voor jou (en je broer) heel verdrietig en vreemd is als je ouders na zo’n lange tijd uit elkaar willen.
Ligt er natuurlijk ook aan hoe welvarend ze zijn, maar daardoor kan van het pensioen genieten ook ineens een stuk minder royaal worden.
Zoals je je moeder beschrijft begrijp ik je vader eigenlijk wel, waarom is ze zo afhankelijk geworden? Ze zal het toch moeten leren, en dat kan ook echt nog wel.
Maar ik kan me voorstellen dat het voor jou (en je broer) heel verdrietig en vreemd is als je ouders na zo’n lange tijd uit elkaar willen.
vrijdag 10 januari 2025 om 07:05
Naast dat ik het echt heel bijzonder vind dat in deze tijd, iemand van 61 jaar, zo onzelfstandig en afhankelijk is, denk ik ook dat je je zo min mogelijk mee moet bemoeien.
Ik lees in jouw eerdere topics dat jouw band met je ouders helemaal niet zo goed is, dus ik zou proberen dit zoveel mogelijk hun probleem te laten zijn. Je hebt er toch geen controle over dus laat hen zelf maar uitzoeken hoe ze dit gaan oplossen.
Ik lees in jouw eerdere topics dat jouw band met je ouders helemaal niet zo goed is, dus ik zou proberen dit zoveel mogelijk hun probleem te laten zijn. Je hebt er toch geen controle over dus laat hen zelf maar uitzoeken hoe ze dit gaan oplossen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
