Relaties
alle pijlers
HELP! Mijn vader overweegt om te scheiden
vrijdag 10 januari 2025 om 00:24
Mijn ouders zijn 45 jaar samen waarvan 42 jaar getrouwd. Ik weet niet anders dan dat mijn ouders bij elkaar zijn. Vanochtend was mijn vader bij mij op bezoek en kwam hij met een boodschap: hij twijfelt of hij nog verder wil met mijn moeder...
Ik wist niet wat ik moest zeggen. Ik klapte dicht en wist niet goed hoe te reageren. Op het eerste oog kwam ik misschien zelfs heel rustig over, maar vlak nadat mijn vader de deur uit was was er vooral verdriet en héél veel verbazing. Dit was het allerlaatste wat ik verwacht had... Mijn broertje is vandaag ook op de hoogte gebracht.
Mijn vader is nu 3 jaar met pensioen en wil genieten van zijn oude dag, maar hij heeft het gevoel gevangen te zitten in zijn huwelijk. Mijn moeder is heel afhankelijk en heeft mijn vader bij alles nodig. Mijn moeder is heel beperkt in haar mobiliteit (geen rijbewijs, bang in het verkeer) waardoor ze altijd terugvalt op mijn vader. Ook digitaal is ze niet bekwaam waardoor ze altijd mijn vader nodig heeft. Mijn vader krijgt het idee altijd met haar bezig te zijn en niet te kunnen genieten van dingen die hij graag wil doen. Daarbij zitten mijn ouders op emotioneel niveau niet op dezelfde lijn waardoor mijn vader diepgang in het contact mist. Daarbij denkt mijn moeder altijd in problemen en nooit in oplossingen wat voor de nodige negativiteit zorgt.
Mijn broertje en ik hebben dit ook in bepaalde mate gemerkt. Het gevoel dat mijn vader heeft kan ik daardoor ook wel een beetje begrijpen. Anderzijds heeft hij sinds een jaar een vrouw leren kennen via vrijwilligerswerk waarmee hij af en toe vriendschappelijk afspreekt. Dit houdt hij voor niemand geheim, dus mijn moeder weet dit ook. Mijn moeder vind dit volgens mij wel moeilijk om te zien en dat snap ik van haar kant ook wel. Mijn broertje en ik vragen ons nu ook af of die nieuwe vriendschap wellicht meespeelt bij mijn vader. Is het alleen vriendschap of zijn hier ook gevoelens bij gekomen?
Mijn vader heeft altijd gewerkt, is goed bij de tijd en zou zich in zijn eentje wel redden. Mijn moeder daarentegen... Die zit helemaal aan de grond als zij het in haar eentje moet doen. Ze heeft nooit gewerkt en dus niks opgebouwd, ze heeft geen vervoer, ze is digitaal niet bekwaam, ze heeft buiten de 2 kinderen geen familie meer aan haar kant. Ik zie het niet voor me hoe zij in haar eentje voor zichzelf kan zorgen. Mijn broertje en ik hebben allebei een drukke baan en ook ons eigen leven, dus wij kunnen niet elke dag naast haar gaan zitten.
Het zijn mensen van 61 en 67, dus eigenlijk zou je hen vrij moeten laten in hun eigen keuzes, al is dit wel iets wat ons erg veel zorgen baart. Waarom nu nog, na 46 jaar? Waar gaat mijn moeder dan terechtkomen? Hoe gaat deze vrouw ooit aan een andere woning komen? Ze heeft nooit gewerkt, dus nu nog de arbeidsmarkt op is ook superlastig.
Wij zien al helemaal voor ons welke puinhoop er gaat ontstaan als mijn vader dit gaat doorzetten.
Wat zouden jullie in dit geval doen? Wij zouden natuurlijk het liefste hebben dat ze er samen uit kunnen komen middels relatietherapie of iets dergelijks. Maar je kunt ze ook niet tegenhouden in hun handelen. Hele lastige situatie dit.
Ik wist niet wat ik moest zeggen. Ik klapte dicht en wist niet goed hoe te reageren. Op het eerste oog kwam ik misschien zelfs heel rustig over, maar vlak nadat mijn vader de deur uit was was er vooral verdriet en héél veel verbazing. Dit was het allerlaatste wat ik verwacht had... Mijn broertje is vandaag ook op de hoogte gebracht.
Mijn vader is nu 3 jaar met pensioen en wil genieten van zijn oude dag, maar hij heeft het gevoel gevangen te zitten in zijn huwelijk. Mijn moeder is heel afhankelijk en heeft mijn vader bij alles nodig. Mijn moeder is heel beperkt in haar mobiliteit (geen rijbewijs, bang in het verkeer) waardoor ze altijd terugvalt op mijn vader. Ook digitaal is ze niet bekwaam waardoor ze altijd mijn vader nodig heeft. Mijn vader krijgt het idee altijd met haar bezig te zijn en niet te kunnen genieten van dingen die hij graag wil doen. Daarbij zitten mijn ouders op emotioneel niveau niet op dezelfde lijn waardoor mijn vader diepgang in het contact mist. Daarbij denkt mijn moeder altijd in problemen en nooit in oplossingen wat voor de nodige negativiteit zorgt.
Mijn broertje en ik hebben dit ook in bepaalde mate gemerkt. Het gevoel dat mijn vader heeft kan ik daardoor ook wel een beetje begrijpen. Anderzijds heeft hij sinds een jaar een vrouw leren kennen via vrijwilligerswerk waarmee hij af en toe vriendschappelijk afspreekt. Dit houdt hij voor niemand geheim, dus mijn moeder weet dit ook. Mijn moeder vind dit volgens mij wel moeilijk om te zien en dat snap ik van haar kant ook wel. Mijn broertje en ik vragen ons nu ook af of die nieuwe vriendschap wellicht meespeelt bij mijn vader. Is het alleen vriendschap of zijn hier ook gevoelens bij gekomen?
Mijn vader heeft altijd gewerkt, is goed bij de tijd en zou zich in zijn eentje wel redden. Mijn moeder daarentegen... Die zit helemaal aan de grond als zij het in haar eentje moet doen. Ze heeft nooit gewerkt en dus niks opgebouwd, ze heeft geen vervoer, ze is digitaal niet bekwaam, ze heeft buiten de 2 kinderen geen familie meer aan haar kant. Ik zie het niet voor me hoe zij in haar eentje voor zichzelf kan zorgen. Mijn broertje en ik hebben allebei een drukke baan en ook ons eigen leven, dus wij kunnen niet elke dag naast haar gaan zitten.
Het zijn mensen van 61 en 67, dus eigenlijk zou je hen vrij moeten laten in hun eigen keuzes, al is dit wel iets wat ons erg veel zorgen baart. Waarom nu nog, na 46 jaar? Waar gaat mijn moeder dan terechtkomen? Hoe gaat deze vrouw ooit aan een andere woning komen? Ze heeft nooit gewerkt, dus nu nog de arbeidsmarkt op is ook superlastig.
Wij zien al helemaal voor ons welke puinhoop er gaat ontstaan als mijn vader dit gaat doorzetten.
Wat zouden jullie in dit geval doen? Wij zouden natuurlijk het liefste hebben dat ze er samen uit kunnen komen middels relatietherapie of iets dergelijks. Maar je kunt ze ook niet tegenhouden in hun handelen. Hele lastige situatie dit.
vrijdag 10 januari 2025 om 09:06
Nou zoiets dus.Charlotta schreef: ↑10-01-2025 09:00Toen ik dit topic las, dacht ik dat het ging om bejaarde ouders van minstens 75+. Maar het gaat om mensen van in de 60, moeder is zelfs pas 61. Dat is echt nog jong in deze tijd toch? Het verbaast me dat iemand van die leeftijd nooit iets van een eigen leven heeft opgebouwd, maar zo te horen is ze ook al getrouwd op haar 18e, wat natuurlijk ook 43 jaar geleden uitzonderlijk jong was om te trouwen.
Ik zou als de wiedeweerga je moeder gaan stimuleren om zelfstandiger te worden. r zijn cursussen voor digitale vaardigheden. In de zorg zijn altijd handjes nodig, dus wellicht kan ze een korte opleiding gaan doen en daar in aan de slag? Dat zal geen dikbetaalde baan worden, maar dan staat ze in elk geval op eigen benen.
De moeder wordt verweten in problemen te denken in plaats van in oplossingen maar de rest van het gezin is daar blijkbaar minstens net zo goed in als moeder.
Als leren omgaan met een telefoon op je 61e al alls een probleem gezien wordt.
vrijdag 10 januari 2025 om 09:08
vrijdag 10 januari 2025 om 09:10
Misschien kan ze wel een hele hoop maar was het nooit nodig, of wie weet heeft die vader haar altijd wel klein gehouden zo van die administratie doe ik wel, dat snap jij toch niet ofzo, naar zoveel jaren geef je dan de strijd op en is het maar zo... Wil ze niks, maar hebben ze wel met zijn 2-en gekeken wie wat leuk vond en anders compromissen gesloten? Het is zo makkelijk om de andere "saaie huismus" maar zo weg te zetten in enen na meer dan 40 jaar. Mijn hele oude ouders deden ook dingen apart (tentoonstelling, musea, reisjes, tuinieren) omdat de ander dat niet echt lag en ook weer veel dingen samen die ze allebei wel leuk vonden zoals fietsen, kamperen, uit eten, wandelen, naar vrienden.pompelmoentje schreef: ↑10-01-2025 08:4561.. mijn hemel. Ik begrijp je vader wel. Zijn hele leven fulltime gewerkt en nu zit hij alleen met iemand die niks kan/wil.
Is er nooit eerder wrijving geweest als ze samen iets ondernamen? Ging je moeder dan wel mee?
vrijdag 10 januari 2025 om 09:12
Dit vul je zelf in. Je weet niet of hij zich wel of niet heeft bemoeid met de opvoeding.Mette schreef: ↑10-01-2025 08:57Of vond hij het wel relaxed dat hij lekker kon werken, zijn prak en pantoffels klaarstonden als hij thuis kwam en hij zich nooit hoefde te bemoeien met de opvoeding van zijn kinderen.
Hij heeft zich in ruim 40 blijkbaar nooit eerder drukgemaakt om de ontwikkeling van zijn vrouw. En nu hij een ander heeft ontmoet is het ineens een probleem.
Je weet ook niet of het oorzaak of gevolg is dat hij wil scheiden nu hij een ander heeft ontmoet.
Of ze echt een relatie hebben weten we niet eens.
Ik ga ook wel eens fietsen met de buurman maar heb er geen relatie mee.
vrijdag 10 januari 2025 om 09:14
??? Ik snap die man wel hoor, ze lijken zich niet in hetzelfde tempo te hebben ontwikkeld en als je dan een ander ontmoet die wel bij je past, en je hebt nog wat jaren te gaan... Dat die vrouw het hele huishouden alleen heeft gedaan is ook maar invulling.Valtifest schreef: ↑10-01-2025 07:08Het kwam vader goed uit, en nu doet hij alsof een huishouden draaiende houden en kinderen opvoeden niks is geweest. En de kinderen gaan daarin mee.
En niet vanuit zorg voor moeder, nee, het uitgangspunt is 'die vrouw kan niks en straks moeten wij aan de bak''.
Ze doen die vrouw een groot plezier als deze situatie doorbroken wordt. Wat een vreselijk stel mensen bij elkaar.
Je vraagt je wel eens af: 'Waar hebben wij het aan verdiend?
vrijdag 10 januari 2025 om 09:14
Hoe het was, maakt echt niet uit.NL71 schreef: ↑10-01-2025 09:10Misschien kan ze wel een hele hoop maar was het nooit nodig, of wie weet heeft die vader haar altijd wel klein gehouden zo van die administratie doe ik wel, dat snap jij toch niet ofzo, naar zoveel jaren geef je dan de strijd op en is het maar zo... Wil ze niks, maar hebben ze wel met zijn 2-en gekeken wie wat leuk vond en anders compromissen gesloten? Het is zo makkelijk om de andere "saaie huismus" maar zo weg te zetten in enen na meer dan 40 jaar. Mijn hele oude ouders deden ook dingen apart (tentoonstelling, musea, reisjes, tuinieren) omdat de ander dat niet echt lag en ook weer veel dingen samen die ze allebei wel leuk vonden zoals fietsen, kamperen, uit eten, wandelen, naar vrienden.
Schuld van moeder, schuld van vader, daar gaat het niet om. In de gezamenlijkheid is het zo gegroeid.
Waar het om gaat is dat moeder nu stappen gaat zetten en niet achterom blijft kijken.
vrijdag 10 januari 2025 om 09:15
Er staat toch letterlijk dat hij nu constant met haar bezig moet zijn. Dit was niet zo toen hij fulltime werkte, want hij was er niet.NL71 schreef: ↑10-01-2025 09:10Misschien kan ze wel een hele hoop maar was het nooit nodig, of wie weet heeft die vader haar altijd wel klein gehouden zo van die administratie doe ik wel, dat snap jij toch niet ofzo, naar zoveel jaren geef je dan de strijd op en is het maar zo... Wil ze niks, maar hebben ze wel met zijn 2-en gekeken wie wat leuk vond en anders compromissen gesloten? Het is zo makkelijk om de andere "saaie huismus" maar zo weg te zetten in enen na meer dan 40 jaar. Mijn hele oude ouders deden ook dingen apart (tentoonstelling, musea, reisjes, tuinieren) omdat de ander dat niet echt lag en ook weer veel dingen samen die ze allebei wel leuk vonden zoals fietsen, kamperen, uit eten, wandelen, naar vrienden.
vrijdag 10 januari 2025 om 09:16
Toch vind ik het ook heel naar voor je moeder. Tuurlijk, je kunt beter zelfstandig zijn gedurende je leven, maar dat zit niet in iedereen. En na 43 jaar ineens weer worden teruggeworpen op jezelf, wat je eigenlijk nooit hebt moeten doen, lijkt me echt heel moeilijk. Kan me voorstellen dat ze echt niet verwacht nu nog te moeten veranderen qua situatie.
vrijdag 10 januari 2025 om 09:18
*Niet alles gelezen*
In een ander topic geef je aan dat je het gevoel hebt dat je broer favoriet is en dat je overweegt om te breken met je ouders.
Dit lijkt me een goed moment om afstand te nemen. Laat het ze lekker zelf uitzoeken. En hey, als het echt moet, dan leer je heel veel en heel snel, dus niet digitaal vaardig met 61? Lekker makkelijk. Leer het maar.
In een ander topic geef je aan dat je het gevoel hebt dat je broer favoriet is en dat je overweegt om te breken met je ouders.
Dit lijkt me een goed moment om afstand te nemen. Laat het ze lekker zelf uitzoeken. En hey, als het echt moet, dan leer je heel veel en heel snel, dus niet digitaal vaardig met 61? Lekker makkelijk. Leer het maar.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
vrijdag 10 januari 2025 om 09:19
Valtifest schreef: ↑10-01-2025 07:08Het kwam vader goed uit, en nu doet hij alsof een huishouden draaiende houden en kinderen opvoeden niks is geweest. En de kinderen gaan daarin mee.
En niet vanuit zorg voor moeder, nee, het uitgangspunt is 'die vrouw kan niks en straks moeten wij aan de bak''.
Ze doen die vrouw een groot plezier als deze situatie doorbroken wordt. Wat een vreselijk stel mensen bij elkaar.
Hier ben ik het eigenlijk wel mee eens.
45 jaar lang was moeders goed genoeg, nu heeft pa een vriendinnetje en kan moeders ineens oprotten na 45 jaar huwelijk.
Als het mijn vader was was ie nog niet klaar met mij.
Huts!
vrijdag 10 januari 2025 om 09:19
Ik heb het in de omgeving wel meer gezien. Dat zodra de man met pensioen is en hij thuis komt te zitten, dat dan blijkt dat het niet meer werkt.
Mijn moeder is van dezelfde generatie. Zij is weer gaan werken na haar scheiden en een aantal van haar vriendinnen is ook op een gegeven moment weer gaan werken. Omdat ze waren gescheiden of omdat ze weer iets wilden gaan doen zodra de kinderen naar de middelbare school gingen. Maar ook genoeg die nooit meer zijn gaan werken. Daar vallen meer scheidingen na het pensioen van de man.
Mijn moeder is van dezelfde generatie. Zij is weer gaan werken na haar scheiden en een aantal van haar vriendinnen is ook op een gegeven moment weer gaan werken. Omdat ze waren gescheiden of omdat ze weer iets wilden gaan doen zodra de kinderen naar de middelbare school gingen. Maar ook genoeg die nooit meer zijn gaan werken. Daar vallen meer scheidingen na het pensioen van de man.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
vrijdag 10 januari 2025 om 09:22
TO schrijft dat vader de kar moest trekken. Administratie, autorijden (dus ook de grote zaken halen, grotere afstanden moeten halen en brengen) werken lag/ligt allemaal bij vader. En ik weet niet hoe oud de kinderen zijn, maar veel gaat al zo'n 20 jaar via mail ed, dus misschien moest hij ook school-zaken regelen omdat hiervoor een pc nodig was.Mette schreef: ↑10-01-2025 08:57Of vond hij het wel relaxed dat hij lekker kon werken, zijn prak en pantoffels klaarstonden als hij thuis kwam en hij zich nooit hoefde te bemoeien met de opvoeding van zijn kinderen.
Hij heeft zich in ruim 40 blijkbaar nooit eerder drukgemaakt om de ontwikkeling van zijn vrouw. En nu hij een ander heeft ontmoet is het ineens een probleem.
Dat betekent dus dat hij naast werk nog heel veel op moest pakken omdat moeder dit niet kan. Dat je dan, eenmaal met pensioen, nog wat meer uit het leven wil halen en je dan pas realiseert hoe het leven met vrouw eruit ziet (want daarvoor druk met werk en regelzaken) vind ik niet gek.
Wat moet je dan met een vrouw die het vertikt heeft om bij te blijven al die jaren? Lekker makkelijk voor haar, kinderen het huis uit of al een zelfstandig leven en dan nog man alles laten doen. Hoe heeft zij haar dagen in vredesnaam gevuld? Huishouden kost op een gegeven moment niet meer dan een paar uur per dag, ik vind het onbegrijpelijk. Tenzij er bij moeder sprake is van een verstandelijke of lichamelijke beperking of een psychiatrische aandoening ofzo.
Ik herken mezelf niet eens
vrijdag 10 januari 2025 om 09:24
Ja dat kanBellatrixVanDetta schreef: ↑10-01-2025 09:19Hier ben ik het eigenlijk wel mee eens.
45 jaar lang was moeders goed genoeg, nu heeft pa een vriendinnetje en kan moeders ineens oprotten na 45 jaar huwelijk.
Als het mijn vader was was ie nog niet klaar met mij.
Je kunt natuurlijk heel hard ruzie maken met pa.
Maar het is niet zo dat hij daarna dan opeens wel lekker gaat zitten digiD-en met moeder.
vrijdag 10 januari 2025 om 09:24
Ja dit. De schuldvraag is echt niet relevant. Feit is dat vader een ontwikkeling heeft doorgemaakt en moeder niet, en dat kan allerlei oorzaken hebben.
vrijdag 10 januari 2025 om 09:26
Andere invalshoek: moeder heeft 45 jaar een luizenleven gehad, en man gunt dat zichzelf nu ook eindelijk.BellatrixVanDetta schreef: ↑10-01-2025 09:19Hier ben ik het eigenlijk wel mee eens.
45 jaar lang was moeders goed genoeg, nu heeft pa een vriendinnetje en kan moeders ineens oprotten na 45 jaar huwelijk.
Als het mijn vader was was ie nog niet klaar met mij.
Ik herken mezelf niet eens
vrijdag 10 januari 2025 om 09:26
Lezen, tv-kijken, misschien zijn er nog andere hobby's?Voornu schreef: ↑10-01-2025 09:22TO schrijft dat vader de kar moest trekken. Administratie, autorijden (dus ook de grote zaken halen, grotere afstanden moeten halen en brengen) werken lag/ligt allemaal bij vader. En ik weet niet hoe oud de kinderen zijn, maar veel gaat al zo'n 20 jaar via mail ed, dus misschien moest hij ook school-zaken regelen omdat hiervoor een pc nodig was.
Dat betekent dus dat hij naast werk nog heel veel op moest pakken omdat moeder dit niet kan. Dat je dan, eenmaal met pensioen, nog wat meer uit het leven wil halen en je dan pas realiseert hoe het leven met vrouw eruit ziet (want daarvoor druk met werk en regelzaken) vind ik niet gek.
Wat moet je dan met een vrouw die het vertikt heeft om bij te blijven al die jaren? Lekker makkelijk voor haar, kinderen het huis uit of al een zelfstandig leven en dan nog man alles laten doen. Hoe heeft zij haar dagen in vredesnaam gevuld? Huishouden kost op een gegeven moment niet meer dan een paar uur per dag, ik vind het onbegrijpelijk. Tenzij er bij moeder sprake is van een verstandelijke of lichamelijke beperking of een psychiatrische aandoening ofzo.
En normaal viel het misschien ook minder op, omdat hij nog zijn werk had. Daar had hij een routine, misschien meer gesprekken op zijn niveau/interesses, andere mensen. En dat valt nu allemaal weg. Die irritaties/beperkingen waren er altijd al, maar er is een groot verschil tussen daar in de avonden of weekenden mee te dealen én 24/7.
Ex en ik moesten er ook altijd even aan wennen als we samen op vakantie waren. Omdat we dan weer zoveel samen waren en daar even een andere modus in moesten vinden.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
vrijdag 10 januari 2025 om 09:29
Een scheiding nadat men met pensioen gaat vind ik niet raar. Je bent dan meer op elkaar aangewezen en veel mensen zijn toch wel uit elkaar gegroeid. Sommige vinden elkaar opnieuw anderen kiezen voor een scheiding.
Zoals wel vaker op het ViVa forum wordt er veel ingevuld over deze relatie. Feitelijk weten wij helemaal niets.
Er zijn tegenwoordig veel buurthuizen die mensen helpen die bijvoorbeeld digibeet zijn. Er worden daar ook veel activiteiten georganiseerd.
Zoals wel vaker op het ViVa forum wordt er veel ingevuld over deze relatie. Feitelijk weten wij helemaal niets.
Er zijn tegenwoordig veel buurthuizen die mensen helpen die bijvoorbeeld digibeet zijn. Er worden daar ook veel activiteiten georganiseerd.
vrijdag 10 januari 2025 om 09:30
Wat heeft ze dan al die tijd gedaan als de kinderen al lang uit huis zijn? Het huishouden kost in de huidige tijd echt niet zoveel tijd, als je gemiddeld 2 uur per dag bezig bent dan is dat al best veel.
Niet digitaal vaardig, geen rijbewijs, geen eigen sociaal netwerk.
Zat ze heel de dag op de bank te wachten? Dat zou toch eerder gesignaleerd meoten zijn.
Niet digitaal vaardig, geen rijbewijs, geen eigen sociaal netwerk.
Zat ze heel de dag op de bank te wachten? Dat zou toch eerder gesignaleerd meoten zijn.
vrijdag 10 januari 2025 om 09:31
Dat klopt, er zijn meerdere invalshoeken.
Ik denk dat ik gewoon te doen heb met de moeder die nu "ingeruild" wordt.
Dat is natuurlijk enkel mijn gevoel erbij.
Huts!
vrijdag 10 januari 2025 om 09:32
Nou dit!Ceylon schreef: ↑10-01-2025 09:18*Niet alles gelezen*
In een ander topic geef je aan dat je het gevoel hebt dat je broer favoriet is en dat je overweegt om te breken met je ouders.
Dit lijkt me een goed moment om afstand te nemen. Laat het ze lekker zelf uitzoeken. En hey, als het echt moet, dan leer je heel veel en heel snel, dus niet digitaal vaardig met 61? Lekker makkelijk. Leer het maar.
vrijdag 10 januari 2025 om 09:37
Oh ja, begrijp me niet verkeerd, ik zou mij (ook) prima vermaken als ik niets hoefde te doen. Maar niet als dat betekent dat partner alles op moet vangen en ik achterblijf in de meest basale (digitale) vaardigheden. Dan is er toch iets mis? Dat je gaat zitten tv kijken en je man na zijn werk nog de administratie laat doen,dianaf schreef: ↑10-01-2025 09:26Lezen, tv-kijken, misschien zijn er nog andere hobby's?
En normaal viel het misschien ook minder op, omdat hij nog zijn werk had. Daar had hij een routine, misschien meer gesprekken op zijn niveau/interesses, andere mensen. En dat valt nu allemaal weg. Die irritaties/beperkingen waren er altijd al, maar er is een groot verschil tussen daar in de avonden of weekenden mee te dealen én 24/7.
Ex en ik moesten er ook altijd even aan wennen als we samen op vakantie waren. Omdat we dan weer zoveel samen waren en daar even een andere modus in moesten vinden.
laat kijken of er nog belangrijke mails zijn/regelzaken, de grote boodschappen met de auto laat halen etc? Ik zou me daar vreselijk rot onder voelen en toch echt gaan kijken of ik zelf die pc aan kan slingeren en via een app een rekening kan betalen. Dan nog blijft er genoeg tijd over voor lezen en tv.
Ik herken mezelf niet eens
vrijdag 10 januari 2025 om 09:38
Ik vind dat je als kinderen wel degelijk wat te maken hebt met deze situatie. Het is nog steeds je gezin en die moeder is kwetsbaar. Daar moet je een gesprek over kunnen voeren als volwassen kinderen. Ik zou niet weten waarom dat allemaal oppervlakkig moet blijven en je er niks mee te maken zou hebben. Iig is dat niet de relatie die ik met mijn ouders hebben. Mijn moeder en haar man praten gewoon met ons over hun relatieproblemen. We hebben ze net door een crisis heen gesleept als volwassen kinderen.ldp schreef: ↑10-01-2025 07:34Dit zijn echt allemaal vragen die je eigen nieuwsgierigheid bevredigen, maar waar je als kind geen klap mee te maken hebt.
De uitkomsten maken ook niet uit. De vader wil niet meer met de moeder. Dat is wat het is.
Ook als er geen andere vrouw is hoeft hij niet bij moeder te blijven.
En denk je dat moeder gelukkig wordt met een 'open relatie' terwijl het probleem is dat ze niet kan internetbankieren of weet hoe ze met de bus moet?
Zou lachen zijn als de open relatie zo uitpakt dat die moeder er een lekkere kerel naast heeft, maar die kans lijkt me klein.
Je kan wel lachend gaan doen om een open relatie, maar dat kan prima een mogelijkheid zijn om toch ergens te komen met elkaar en vanuit daar verder. Je moet alle wegen openhouden. Uit elkaar is niet de enige weg.
vrijdag 10 januari 2025 om 09:46
Ik zeg toch niet dat je als kinderen niets te maken hebt met de situatie?
Je hebt te maken met het feit dat je vader aangeeft dat hij niet met je moeder verder wil.l en wat daar uit voort komt.
Hoe oud die andere vrouw is, of hij met haar naar bed gaat en of je moeder het ook met een ander mag doen vanaf nu hoort daar m.i. niet bij.
Ook als de vader helemaal niets heeft met een ander staat het hem vrij een einde te maken aan de relatie met de moeder.
vrijdag 10 januari 2025 om 09:48
Het is in een gesprek met je ouders nu ook weer niet zo dat je 1 of andere vragenvuur doet. Zoiets gaat dynamisch. Miss dat dat zo lijkt door hoe ik het opschrijf, maar ik snap ook wel dat er geen verantwoording afgelegd hoeft te worden. Maar als je moeder kennelijk zo kwetsbaar is, dat ik eigenlijk idd wel de gedachte van verstandelijk beperkt of emotioneel niet volwassen, door mn hoofd heb gehad, dan vind ik het niet meer dan normaal dat je hierover praat als gezin. De impact is enorm. Ik weet verder ook niet hoe oud TO is. Maar ik ben zelf ruimschoots volwassen en dan weet je heus wel hoe je 1 en ander in een beetje normale banen leidt in zo'n gesprek zonder dat het over verantwoording afleggen gaat. Zeker als mams ook geen vriendinnen heeft.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
