Relaties
alle pijlers
Herken mijn vrouw niet meer
woensdag 30 oktober 2024 om 22:21
Na 23 jaar samen en 12,5 jaar getrouwd te zijn, sta ik op een punt waarvan ik nooit had gedacht dat ik het ooit zou bereiken. Drie weken geleden ontdekte ik dat mijn vrouw iemand anders heeft. Het kwam als een mokerslag, een werkelijkheid die ik nooit voor mogelijk hield. Ze zei dat ze het contact zou stopzetten, deed dat ook. Maar vorige week donderdag zag ik hen samen. Ik begrijp het niet – hij is alles wat ze altijd verafschuwde, althans dat zei ze altijd tegen mij.
Sindsdien lijkt het alsof ik mijn eigen vrouw niet meer ken. Zij, die ooit een overbezorgde moeder was, laat de kinderen nu zonder moeite alleen thuis voor uren. Het lijkt alsof er een onzichtbare muur tussen ons is opgetrokken; ze is continu aan het appen, en het liegen stopt nooit. Over alles, kleine dingen, grote dingen, tegen mij, en waarschijnlijk ook tegen hem. Het vertrouwen dat ik ooit in haar had, is compleet verdwenen.
Ik twijfel aan alles. Vandaag was ze ineens ontzettend meegaand, bijna alsof ze koste wat kost wilde laten zien dat ze oprecht was. Ze benadrukte haar woorden alsof ze me echt wilde overtuigen. Maar dat doet me juist terugdenken aan hoe standvastig ze vroeger was over bepaalde onderwerpen – over gescheiden stellen, over vreemdgangers, over werkende moeders. Ze had daar altijd een stellige mening over; ze kon soms bijna fel zijn in haar overtuigingen.
Nu besef ik dat zelfs die meningen misschien niet oprecht waren. Dat het allemaal slechts woorden waren, bedoeld om een bepaald beeld van zichzelf te schetsen. Hoeveel van wat ze zei was echt? Hoeveel van wie ze lijkt te zijn, is waar? Elke keer dat ik denk iets van haar te begrijpen, blijkt het toch weer anders te liggen. Het maakt dat ik haar niet meer kan vertrouwen in de scheidingsprocedure.
Mijn zelfvertrouwen is ondertussen tot een dieptepunt gezakt. Het is alsof ik aan alles begin te twijfelen, niet alleen aan haar maar ook aan mezelf. Haar karakter was altijd al complex, en nu kijk ik daar met andere ogen naar – narcisme en borderline trekken door haar familie, en ineens vraag ik me af of ik dat al die jaren over het hoofd heb gezien. Ik voel me onzeker, verloren, niet meer de persoon die ik ooit was.
Mijn hart smeekt om haar, om ons gezin, om dat veilige, vertrouwde leven dat ik dacht dat we hadden. Maar mijn verstand schreeuwt dat ik moet rennen, weg uit deze verwoestende situatie. Het is een gevecht tussen hoofd en hart, en ik weet niet of ik er ooit vrede mee ga krijgen.
Zij gaat nu verder met hem. Wij blijven achter. Maar hoe de scheiding zal verlopen geen idee; ze is net te coulant vind ik.
Sindsdien lijkt het alsof ik mijn eigen vrouw niet meer ken. Zij, die ooit een overbezorgde moeder was, laat de kinderen nu zonder moeite alleen thuis voor uren. Het lijkt alsof er een onzichtbare muur tussen ons is opgetrokken; ze is continu aan het appen, en het liegen stopt nooit. Over alles, kleine dingen, grote dingen, tegen mij, en waarschijnlijk ook tegen hem. Het vertrouwen dat ik ooit in haar had, is compleet verdwenen.
Ik twijfel aan alles. Vandaag was ze ineens ontzettend meegaand, bijna alsof ze koste wat kost wilde laten zien dat ze oprecht was. Ze benadrukte haar woorden alsof ze me echt wilde overtuigen. Maar dat doet me juist terugdenken aan hoe standvastig ze vroeger was over bepaalde onderwerpen – over gescheiden stellen, over vreemdgangers, over werkende moeders. Ze had daar altijd een stellige mening over; ze kon soms bijna fel zijn in haar overtuigingen.
Nu besef ik dat zelfs die meningen misschien niet oprecht waren. Dat het allemaal slechts woorden waren, bedoeld om een bepaald beeld van zichzelf te schetsen. Hoeveel van wat ze zei was echt? Hoeveel van wie ze lijkt te zijn, is waar? Elke keer dat ik denk iets van haar te begrijpen, blijkt het toch weer anders te liggen. Het maakt dat ik haar niet meer kan vertrouwen in de scheidingsprocedure.
Mijn zelfvertrouwen is ondertussen tot een dieptepunt gezakt. Het is alsof ik aan alles begin te twijfelen, niet alleen aan haar maar ook aan mezelf. Haar karakter was altijd al complex, en nu kijk ik daar met andere ogen naar – narcisme en borderline trekken door haar familie, en ineens vraag ik me af of ik dat al die jaren over het hoofd heb gezien. Ik voel me onzeker, verloren, niet meer de persoon die ik ooit was.
Mijn hart smeekt om haar, om ons gezin, om dat veilige, vertrouwde leven dat ik dacht dat we hadden. Maar mijn verstand schreeuwt dat ik moet rennen, weg uit deze verwoestende situatie. Het is een gevecht tussen hoofd en hart, en ik weet niet of ik er ooit vrede mee ga krijgen.
Zij gaat nu verder met hem. Wij blijven achter. Maar hoe de scheiding zal verlopen geen idee; ze is net te coulant vind ik.
Verbaasd over het leven
zondag 3 november 2024 om 12:43
Cesarinajoy schreef: ↑03-11-2024 11:54Volgens mij zijn jullie allebei al heel lang geleden totaal uitgecheckt bij elkaar. 3 weken geleden kwam de aap pas uit de mouw en nu zitten jullie gezellig samen op zaterdagavond haar buitenechtelijke affaire te evalueren op de bank? Waarbij zij uit de school klapt over haar avonturen? Ongelooflijk. Of eerder: ongeloofwaardig. Ook dat verhaal over die financiën. Waren jullie echt ooit samen-samen? Was er ooit liefde?
Er zal heus een steekje los zitten bij je vrouw momenteel, maar hoe jij met dit alles lijkt om te gaan is op zijn minst ook bijzonder te noemen.
+1
Dit dus.
Misschien is TO erg onzeker? Wat ik al eerder zei in mijn opmerking. Niet kunnen loslaten omdat er nog sprake is van houden van of voor de kinderen dus je neemt die droeftoeter maar voor lief.
Ik denk dat er ook veel meer speelt en er zijn uiteraard twee kanten in dit verhaal. Snap ik als TO dit niet allemaal wil vertellen ivb teveel details maar zo krijgen wij ook niet echt een goed beeld van wat nu waar is en niet.
zondag 3 november 2024 om 13:51
Als je van haar af wil zou ik niet al te moeilijk doen over het eerlijk betalen van de scheiding.verwardeman schreef: ↑03-11-2024 08:46Ik leg sinds een week elke afspraak zwart op wit vast, evenals dat we elk bonnetje scannen en aan het einde van de maand naar rato verdelen. Daarnaast hou ik voor mezelf en dagboek bij zodat ik aan het einde van de dag nog dingen kan teruglezen.
In het begin deed zij hier wat lacherig om, maar mij geeft het rust.
Hoe nu verder?
Eerst de zakelijke kant: we hebben het gehad over de kosten van de scheiding en wanneer zij in staat zou zijn om haar deel daarin te betalen. Daar heeft ze momenteel geen geld voor (...). Ik zal mijn deel in ieder geval wel betalen, zodat de procedure verder in gang gezet zal worden. In de komende dagen gaan we dan alle voorbereidingen treffen om tot een scheiding te komen. Het is vooral veel uitzoekwerk dat momenteel gedaan moet worden.
De emotionele kant is lastiger. Afgelopen week zat ik hoog in mijn emoties. Zij is al een aantal stappen verder, heeft een date gehad met haar vriend, heeft zijn kinderen gezien en gaat dat verder uitbouwen. Ik vind daar waar van, maar het is tegen dovemansoren.
Wel wijs ik haar op haar verantwoordelijkheid als moeder. Thuis heeft ze ook een gezin, met kinderen die haar missen en die een bepaalde regelmaat nodig hebben. Dat zegt ze ook belangrijk te vinden, maar zo heeft ze wel meer dingen gezegd de afgelopen weken en jaren. Dat bleek niet altijd de waarheid te zijn en ik heb dan ook moeite om dat te geloven.
Gisteravond was de sfeer op zich goed: ik heb verteld over onze dag en ik heb haar laten vertellen over haar dag / date. Uiteraard hebben we ook nog ruzie gehad over haar complete gebrek aan descretie, maar dan schiet ze in de verdediging of klapt ze dicht. Of verzandt ze in leugens.
De kinderen gaan we het deze week ook in ieder geval vertellen. Het kan niet anders, het moet gewoon.
Gewoon de kosten maken, de scheiding afwikkelen en doorgaan met je leven zonder haar
zondag 3 november 2024 om 14:10
Waarom zou je je er geen goed beeld van kunnen vormen? Je krijgt toch altíjd maar een eenzijdig verhaal? Als je alleen daarom alles maar in twijfel moet gaan trekken kun je het forum wel opdoeken.Angstigmuisje schreef: ↑03-11-2024 12:43+1
Dit dus.
Misschien is TO erg onzeker? Wat ik al eerder zei in mijn opmerking. Niet kunnen loslaten omdat er nog sprake is van houden van of voor de kinderen dus je neemt die droeftoeter maar voor lief.
Ik denk dat er ook veel meer speelt en er zijn uiteraard twee kanten in dit verhaal. Snap ik als TO dit niet allemaal wil vertellen ivb teveel details maar zo krijgen wij ook niet echt een goed beeld van wat nu waar is en niet.
En over dat onzeker zijn, dat zal vast maar ik lees echt helemaal nergens dat ie de droeftoeter maar voor lief neemt.
zondag 3 november 2024 om 14:22
verwardeman schreef: ↑03-11-2024 08:46
Eerst de zakelijke kant: we hebben het gehad over de kosten van de scheiding en wanneer zij in staat zou zijn om haar deel daarin te betalen. Daar heeft ze momenteel geen geld voor (...).
--------------
Huh? Ik mag toch aannemen dat jij een eigen advocaat hebt? In deze situatie zou ik echt geen gezamenlijke advocaat nemen.
------------
Gisteravond was de sfeer op zich goed: ik heb verteld over onze dag en ik heb haar laten vertellen over haar dag / date.
------------
Kom op, waarom???
Dat slaat toch nergens op? Waar is jouw woede en boosheid? Je vrouw gaat lekker op stap met haar minnaar en zijn kinderen en jij gaat vragen hoe ze het heeft gehad? Ongelooflijk...
------------
zondag 3 november 2024 om 14:30
zondag 3 november 2024 om 14:54
Ja. Ik heb echt een fikse knauw gekregen van het hele gedoe en dat maakt me wel onzeker.Angstigmuisje schreef: ↑03-11-2024 12:43+1
Dit dus.
Misschien is TO erg onzeker? Wat ik al eerder zei in mijn opmerking. Niet kunnen loslaten omdat er nog sprake is van houden van of voor de kinderen dus je neemt die droeftoeter maar voor lief.
En alhoewel mijn verstand allang uitgecheckt is, is mijn hart dat stom genoeg niet.
Voor de rest wil ik de boel vooral niet nog verder op de spits aan het drijven.
Verbaasd over het leven
zondag 3 november 2024 om 15:10
verwardeman schreef: ↑03-11-2024 14:54Ja. Ik heb echt een fikse knauw gekregen van het hele gedoe en dat maakt me wel onzeker.
En alhoewel mijn verstand allang uitgecheckt is, is mijn hart dat stom genoeg niet.
Voor de rest wil ik de boel vooral niet nog verder op de spits aan het drijven.
Dat is begrijpelijk. Zoiets maakt je ook onzeker.
Je verstand heeft haar al los gelaten, nu je hart nog. En laat dat nou het moeilijkste gedeelte zijn. Het niet willen opgeven van je huwelijk want misschien draait ze wel een keer bij. Maar zij heeft jou/jullie al opgegeven. Je trekt nu als het ware aan een dood paard.
Regel de zakelijke dingen wat de scheiding betreft en kijk eens in de spiegel. Jij mag er ook zijn, jij verdient het ook om gelukkig te zijn en je kinderen verdienen een gezondere leefomgeving.
Het is even klote, en het zal echt niet makkelijk worden allemaal maar zodra je erdoorheen bent kun je weer ademen!
En het is niet erg om hulp te vragen, je hoeft dit niet alleen te doen.
zondag 3 november 2024 om 15:21
Waarom in hemelsnaam?verwardeman schreef: ↑03-11-2024 08:46Ik leg sinds een week elke afspraak zwart op wit vast, evenals dat we elk bonnetje scannen en aan het einde van de maand naar rato verdelen. Daarnaast hou ik voor mezelf en dagboek bij zodat ik aan het einde van de dag nog dingen kan teruglezen.
In het begin deed zij hier wat lacherig om, maar mij geeft het rust.
Hoe nu verder?
Eerst de zakelijke kant: we hebben het gehad over de kosten van de scheiding en wanneer zij in staat zou zijn om haar deel daarin te betalen. Daar heeft ze momenteel geen geld voor (...). Ik zal mijn deel in ieder geval wel betalen, zodat de procedure verder in gang gezet zal worden. In de komende dagen gaan we dan alle voorbereidingen treffen om tot een scheiding te komen. Het is vooral veel uitzoekwerk dat momenteel gedaan moet worden.
De emotionele kant is lastiger. Afgelopen week zat ik hoog in mijn emoties. Zij is al een aantal stappen verder, heeft een date gehad met haar vriend, heeft zijn kinderen gezien en gaat dat verder uitbouwen. Ik vind daar waar van, maar het is tegen dovemansoren.
Wel wijs ik haar op haar verantwoordelijkheid als moeder. Thuis heeft ze ook een gezin, met kinderen die haar missen en die een bepaalde regelmaat nodig hebben. Dat zegt ze ook belangrijk te vinden, maar zo heeft ze wel meer dingen gezegd de afgelopen weken en jaren. Dat bleek niet altijd de waarheid te zijn en ik heb dan ook moeite om dat te geloven.
Gisteravond was de sfeer op zich goed: ik heb verteld over onze dag en ik heb haar laten vertellen over haar dag / date. Uiteraard hebben we ook nog ruzie gehad over haar complete gebrek aan descretie, maar dan schiet ze in de verdediging of klapt ze dicht. Of verzandt ze in leugens.
De kinderen gaan we het deze week ook in ieder geval vertellen. Het kan niet anders, het moet gewoon.
Wil je koste wat kost de redelijke partner uithangen, aan wie ze zelfs kan vertellen over haar affairette? Dat idee kreeg ik al door je foto-dilemma.
En wat had je dan eerder wel al verteld aan je kinderen? Want in een eerdere reactie had je geschreven dat je ze al hebt ingelicht. Ging dat dan over de scheiding en wil je nu vertellen over de andere man?
zondag 3 november 2024 om 15:32
Ik wil toch op de één of andere manier proberen om het gesprek te normaliseren. Hoe abnormaal ook, door het onderwerp te normaliseren wordt het wellicht normaal voor mij. En terwijl ik dit zo typ besef ik me ook wel dat ik weer haar aan het pamperen ben. Ze komt altijd en overal met alles weg - en ik faciliteer dat.andnowwedance schreef: ↑03-11-2024 15:21Waarom in hemelsnaam?
Wil je koste wat kost de redelijke partner uithangen, aan wie ze zelfs kan vertellen over haar affairette? Dat idee kreeg ik al door je foto-dilemma.
Dat ging over het avondje weg. Niet over scheiding etc. Dat is iets om gezamenlijk te bespreken.andnowwedance schreef: ↑03-11-2024 15:21En wat had je dan eerder wel al verteld aan je kinderen? Want in een eerdere reactie had je geschreven dat je ze al hebt ingelicht. Ging dat dan over de scheiding en wil je nu vertellen over de andere man?
Verbaasd over het leven
zondag 3 november 2024 om 15:40
Je houdt jezelf voor de gek. De situatie is abnormaal, dat je het wilt normaliseren is ontkenning van de realiteit.verwardeman schreef: ↑03-11-2024 15:32Hoe abnormaal ook, door het onderwerp te normaliseren wordt het wellicht normaal voor mij. En terwijl ik dit zo typ besef ik me ook wel dat ik weer haar aan het pamperen ben.
En ja, je geeft aan haar ook een verkeerd signaal af door je zo soft op te stellen.
zondag 3 november 2024 om 16:06
Jeetje zeg, geef de man even wat tijd.
Eerst is ie te emotioneel, dan weer te rationeel, dan weer te zakelijk, dan weer te boos, dan weer niet boos genoeg, dan weer te soft...
Dit speelt nog maar net hè, drie weken is niks, voorlopig is het een achtbaan.
zondag 3 november 2024 om 16:21
Ik snap dat, geloof me.Grobbekuiken_ schreef: ↑03-11-2024 16:06Jeetje zeg, geef de man even wat tijd.
Eerst is ie te emotioneel, dan weer te rationeel, dan weer te zakelijk, dan weer te boos, dan weer niet boos genoeg, dan weer te soft...
Dit speelt nog maar net hè, drie weken is niks, voorlopig is het een achtbaan.
Het heeft tijd nodig. De boosheid komt nog wel. Ik wens TO gewoon dat het goed met hem gaat.
zondag 3 november 2024 om 16:25
Dat is aardig maar hem dan vertellen dat ie zichzelf alleen maar voor de gek houdt en vertellen wat ie wél moet doen werkt dan niet echt mee natuurlijk.
zondag 3 november 2024 om 16:25
Dat lijkt me heel logisch en begrijpelijk.verwardeman schreef: ↑03-11-2024 14:54
En alhoewel mijn verstand allang uitgecheckt is, is mijn hart dat stom genoeg niet.
En ik snap dat je onzeker wordt van dit gedoe, maar geloof me: haar affaire heeft alles met haar te maken (midlifecrisis whatever) en zegt niets over jou.
Zij moet dealen met haar ontrouw en leugens als ze eenmaal weer met haar voeten op aarde is beland. Wat me opvalt in dit topic is dat je het zo goed met je kinderen doet.
Zorg voor lieve mensen om je heen.
lila01 wijzigde dit bericht op 03-11-2024 16:28
0.88% gewijzigd
zondag 3 november 2024 om 16:26
Snap ik, sorry, TO als ik wat te hard overkwam. Ik probeerde alleen maar duidelijk te maken dat het niet normaal is wat zij doet.Grobbekuiken_ schreef: ↑03-11-2024 16:25Dat is aardig maar hem dan vertellen dat ie zichzelf alleen maar voor de gek houdt en vertellen wat ie wél moet doen werkt dan niet echt mee natuurlijk.
zondag 3 november 2024 om 16:42
Weet je to, ik hoop oprecht voor je, dat als je uit deze situatie weg bent, je voor jezelf in therapie gaat. Want iets in jouw reacties geeft mij hele vreemde vibes. Laat ik met klem en nadruk aangeven dat je geen schuld hebt aan haar gedrag! Maar je bent wel een enorme facilitator. Jij gedraagt je als een deurmat en hoe naar ook, er zijn mensen die je dan ook gaan behandelen als een deurmat. Misschien vind je dat ergens zelfs nog wel een leuke dynamiek. Ik heb vreemdere dingen voorbij zien komen. Maar als dit NIET is wat jij wilt of welk voorbeeld jij voor je kinderen wilt stellen, wordt het belangrijk om te beseffen dat er meer opties in het leven zijn, dan iemands voetveeg of deurmat zijn. En nu lijk je aardig wat punten te scoren op dat laatste.verwardeman schreef: ↑03-11-2024 15:32Ik wil toch op de één of andere manier proberen om het gesprek te normaliseren. Hoe abnormaal ook, door het onderwerp te normaliseren wordt het wellicht normaal voor mij. En terwijl ik dit zo typ besef ik me ook wel dat ik weer haar aan het pamperen ben. Ze komt altijd en overal met alles weg - en ik faciliteer dat.
Ik gun je wat dat betreft echt een stukje ontwikkeling en uitrijpen. Niet in de laatste plaats voor je kinderen om als evenwichtige volwassenen met zelfvertrouwen en eigenwaarde hun leven te leven. Zodat die niet met de erfenis van hun ouders opgezadeld hoeven te zitten.
zondag 3 november 2024 om 16:46
Ik betwijfel of het zo werkt. En bovendien geef je haar wellicht een signaal af dat ze haar goddelijke gang mag gaan en jij de boel wel opvangt en nog vraagt hoe de date was ook. Ze mag best voelen dat ze er een puinhoop van maakt, ten opzichte van jou en de kinderen. Niet uit rancune maar omdat ze er verantwoordelijk voor is en nu niet eens de basale verantwoordelijkheid voor de kinderen te nemen.verwardeman schreef: ↑03-11-2024 15:32Ik wil toch op de één of andere manier proberen om het gesprek te normaliseren. Hoe abnormaal ook, door het onderwerp te normaliseren wordt het wellicht normaal voor mij. En terwijl ik dit zo typ besef ik me ook wel dat ik weer haar aan het pamperen ben. Ze komt altijd en overal met alles weg - en ik faciliteer dat.
Dat ging over het avondje weg. Niet over scheiding etc. Dat is iets om gezamenlijk te bespreken.
andnowwedance wijzigde dit bericht op 03-11-2024 16:53
1.00% gewijzigd
zondag 3 november 2024 om 16:50
zondag 3 november 2024 om 16:53
Waarschijnlijk omdat de meesten heel anders zouden reageren. Niet zorgen dat je vrouw alle ruimte krijgt om te gaan daten en seksen met de nieuwe lover en dan 's avonds bij het thuiskomen nog gezellig op de bank gaan vragen of het leuk was. Of ze een fijne avond heeft gehad. Dat is gewoon vrij bizar gedrag. Ook als je het pas drie weken weet.
zondag 3 november 2024 om 16:57
Hoe weet je dat de meesten anders zouden reageren? Heel hard roepen 'ik zou!' als je iets leest of hoort maar er zelf niks mee te maken hebt of nooit hebt meegemaakt is wel even wat anders dan wanneer je er middenin zit. Je 'zou' pas iets als je er zélf iets mee moet. Tot die tijd is het speculeren want je weet het gewoon niet.NomenNesci0 schreef: ↑03-11-2024 16:53Waarschijnlijk omdat de meesten heel anders zouden reageren. Niet zorgen dat je vrouw alle ruimte krijgt om te gaan daten en seksen met de nieuwe lover en dan 's avonds bij het thuiskomen nog gezellig op de bank gaan vragen of het leuk was. Of ze een fijne avond heeft gehad. Dat is gewoon vrij bizar gedrag. Ook als je het pas drie weken weet.
zondag 3 november 2024 om 17:02
Geloof me maar dat ik dit weet.Grobbekuiken_ schreef: ↑03-11-2024 16:57Hoe weet je dat de meesten anders zouden reageren? Heel hard roepen 'ik zou!' als je iets leest of hoort maar er zelf niks mee te maken hebt of nooit hebt meegemaakt is wel even wat anders dan wanneer je er middenin zit. Je 'zou' pas iets als je er zélf iets mee moet. Tot die tijd is het speculeren want je weet het gewoon niet.
zondag 3 november 2024 om 17:02
En jij staat daarmee voor 'de meesten'?
Bijzonder dan.
zondag 3 november 2024 om 17:05
Ik ben het met je eens hoor, het is niks.Grobbekuiken_ schreef: ↑03-11-2024 16:50Ik zou in zo'n situatie niet eens weten waar te beginnen. Drie weken is niks, niet eens voldoende om goed tot je door te laten dringen wat er nou eigenlijk precies gebeurt, laat staan om weloverwogen te handelen.
Echt hoor, drie weken, drie fucking weken...
Maar juist daarom mijn reactie omdat het misschien helpt als volstrekte buitenstaanders het een absurde situatie vinden. Mijns inziens hoeft TS niet klakkeloos mee te gaan in haar bubbel van verliefdheid en afspraakjes.
Ik denk dan ook aan de kinderen.
Bij mij thuis was er vroeger van alles aan de hand, inclusief vreemdgaan en een vechtscheiding. An sich al nare gebeurtenissen maar de wijze waarop dingen verzwegen werden terwijl de spanning voelbaar was, verschrikkelijk. Van dat onvoorspelbare heb ik misschien wel meer last gehad dan de gebeurtenissen zelf. Ik wist dat er van alles speelde, ving daar delen van op, en vulde zelf een hoop in.
Ik hoop echt dat met name vrouw van TS subiet haar verantwoordelijkheid neemt zodat de kinderen niet hoeven te gissen en duidelijkheid hebben. Heel nare duidelijkheid maar wel beter dan in het ongewisse blijven.
Dat is geen verwijt naar TS overigens.
zondag 3 november 2024 om 17:10
Helaas ken ik het ook vanuit die periode, en als kind is het idd enorm ruk. Dus ik ga volledig mee in jouw redenatie. Maar om hier te gaan roepen dat to vanalles moet terwijl hij zelf nog in een bijna surrealistische situatie zit heeft geen enkele zin wat mij betreft. En al helemaal niet door te pushen en te roepen dat zo'n beetje elk ander het anders zou doen. Daar wordt ik narrig van.andnowwedance schreef: ↑03-11-2024 17:05Ik ben het met je eens hoor, het is niks.
Maar juist daarom mijn reactie omdat het misschien helpt als volstrekte buitenstaanders het een absurde situatie vinden. Mijns inziens hoeft TS niet klakkeloos mee te gaan in haar bubbel van verliefdheid en afspraakjes.
Ik denk dan ook aan de kinderen.
Bij mij thuis was er vroeger van alles aan de hand, inclusief vreemdgaan en een vechtscheiding. An sich al nare gebeurtenissen maar de wijze waarop dingen verzwegen werden terwijl de spanning voelbaar was, verschrikkelijk. Van dat onvoorspelbare heb ik misschien wel meer last gehad dan de gebeurtenissen zelf. Ik wist dat er van alles speelde, ving daar delen van op, en vulde zelf een hoop in.
Ik hoop echt dat met name vrouw van TS subiet haar verantwoordelijkheid neemt zodat de kinderen niet hoeven te gissen en duidelijkheid hebben. Heel nare duidelijkheid maar wel beter dan in het ongewisse blijven.
Dat is geen verwijt naar TS overigens.
zondag 3 november 2024 om 17:23
Ik herken wat je zegt over de emotionele achtbaan; het gaat echt alle kanten op. We hebben net weer een diepgaand gesprek gehad waarin ik met de harde (historische) feiten werd geconfronteerd. De strijd van de afgelopen weken kwam ook doordat de één al wel uitgecheckt was en de ander (ik) nog niet. Qua verstand was ik al wel zover om los te laten, qua hart nu ook. Het is goed zo.Grobbekuiken_ schreef: ↑03-11-2024 16:06Jeetje zeg, geef de man even wat tijd.
Eerst is ie te emotioneel, dan weer te rationeel, dan weer te zakelijk, dan weer te boos, dan weer niet boos genoeg, dan weer te soft...
Dit speelt nog maar net hè, drie weken is niks, voorlopig is het een achtbaan.
Misschien is dit wel de belangrijkste stap voor nu. Een stap die rust geeft aan beide kanten, waarbij de één niet op elke slak zout legt en de ander zich niet meer in ongemakkelijke bochten hoeft te wringen. Ik weet niet of het zo werkt, maar ik hoop van wel.
Verbaasd over het leven
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
