Relaties
alle pijlers
Herken mijn vrouw niet meer
woensdag 30 oktober 2024 om 22:21
Na 23 jaar samen en 12,5 jaar getrouwd te zijn, sta ik op een punt waarvan ik nooit had gedacht dat ik het ooit zou bereiken. Drie weken geleden ontdekte ik dat mijn vrouw iemand anders heeft. Het kwam als een mokerslag, een werkelijkheid die ik nooit voor mogelijk hield. Ze zei dat ze het contact zou stopzetten, deed dat ook. Maar vorige week donderdag zag ik hen samen. Ik begrijp het niet – hij is alles wat ze altijd verafschuwde, althans dat zei ze altijd tegen mij.
Sindsdien lijkt het alsof ik mijn eigen vrouw niet meer ken. Zij, die ooit een overbezorgde moeder was, laat de kinderen nu zonder moeite alleen thuis voor uren. Het lijkt alsof er een onzichtbare muur tussen ons is opgetrokken; ze is continu aan het appen, en het liegen stopt nooit. Over alles, kleine dingen, grote dingen, tegen mij, en waarschijnlijk ook tegen hem. Het vertrouwen dat ik ooit in haar had, is compleet verdwenen.
Ik twijfel aan alles. Vandaag was ze ineens ontzettend meegaand, bijna alsof ze koste wat kost wilde laten zien dat ze oprecht was. Ze benadrukte haar woorden alsof ze me echt wilde overtuigen. Maar dat doet me juist terugdenken aan hoe standvastig ze vroeger was over bepaalde onderwerpen – over gescheiden stellen, over vreemdgangers, over werkende moeders. Ze had daar altijd een stellige mening over; ze kon soms bijna fel zijn in haar overtuigingen.
Nu besef ik dat zelfs die meningen misschien niet oprecht waren. Dat het allemaal slechts woorden waren, bedoeld om een bepaald beeld van zichzelf te schetsen. Hoeveel van wat ze zei was echt? Hoeveel van wie ze lijkt te zijn, is waar? Elke keer dat ik denk iets van haar te begrijpen, blijkt het toch weer anders te liggen. Het maakt dat ik haar niet meer kan vertrouwen in de scheidingsprocedure.
Mijn zelfvertrouwen is ondertussen tot een dieptepunt gezakt. Het is alsof ik aan alles begin te twijfelen, niet alleen aan haar maar ook aan mezelf. Haar karakter was altijd al complex, en nu kijk ik daar met andere ogen naar – narcisme en borderline trekken door haar familie, en ineens vraag ik me af of ik dat al die jaren over het hoofd heb gezien. Ik voel me onzeker, verloren, niet meer de persoon die ik ooit was.
Mijn hart smeekt om haar, om ons gezin, om dat veilige, vertrouwde leven dat ik dacht dat we hadden. Maar mijn verstand schreeuwt dat ik moet rennen, weg uit deze verwoestende situatie. Het is een gevecht tussen hoofd en hart, en ik weet niet of ik er ooit vrede mee ga krijgen.
Zij gaat nu verder met hem. Wij blijven achter. Maar hoe de scheiding zal verlopen geen idee; ze is net te coulant vind ik.
Sindsdien lijkt het alsof ik mijn eigen vrouw niet meer ken. Zij, die ooit een overbezorgde moeder was, laat de kinderen nu zonder moeite alleen thuis voor uren. Het lijkt alsof er een onzichtbare muur tussen ons is opgetrokken; ze is continu aan het appen, en het liegen stopt nooit. Over alles, kleine dingen, grote dingen, tegen mij, en waarschijnlijk ook tegen hem. Het vertrouwen dat ik ooit in haar had, is compleet verdwenen.
Ik twijfel aan alles. Vandaag was ze ineens ontzettend meegaand, bijna alsof ze koste wat kost wilde laten zien dat ze oprecht was. Ze benadrukte haar woorden alsof ze me echt wilde overtuigen. Maar dat doet me juist terugdenken aan hoe standvastig ze vroeger was over bepaalde onderwerpen – over gescheiden stellen, over vreemdgangers, over werkende moeders. Ze had daar altijd een stellige mening over; ze kon soms bijna fel zijn in haar overtuigingen.
Nu besef ik dat zelfs die meningen misschien niet oprecht waren. Dat het allemaal slechts woorden waren, bedoeld om een bepaald beeld van zichzelf te schetsen. Hoeveel van wat ze zei was echt? Hoeveel van wie ze lijkt te zijn, is waar? Elke keer dat ik denk iets van haar te begrijpen, blijkt het toch weer anders te liggen. Het maakt dat ik haar niet meer kan vertrouwen in de scheidingsprocedure.
Mijn zelfvertrouwen is ondertussen tot een dieptepunt gezakt. Het is alsof ik aan alles begin te twijfelen, niet alleen aan haar maar ook aan mezelf. Haar karakter was altijd al complex, en nu kijk ik daar met andere ogen naar – narcisme en borderline trekken door haar familie, en ineens vraag ik me af of ik dat al die jaren over het hoofd heb gezien. Ik voel me onzeker, verloren, niet meer de persoon die ik ooit was.
Mijn hart smeekt om haar, om ons gezin, om dat veilige, vertrouwde leven dat ik dacht dat we hadden. Maar mijn verstand schreeuwt dat ik moet rennen, weg uit deze verwoestende situatie. Het is een gevecht tussen hoofd en hart, en ik weet niet of ik er ooit vrede mee ga krijgen.
Zij gaat nu verder met hem. Wij blijven achter. Maar hoe de scheiding zal verlopen geen idee; ze is net te coulant vind ik.
Verbaasd over het leven
zaterdag 2 november 2024 om 08:26
Nee. Ik vind het ook bizar. Nou heeft hij een iets oudere zoon, maar wel een dochter die iets jonger is dan de onze, maar ik vind het knap ziek.Cesarinajoy schreef: ↑02-11-2024 08:23Ben ik overigens de enige die het bizar vindt dat deze mevrouw doodleuk met de kinderen van haar 3 weken durende buitenechtelijke fling op stap gaat? OMG.
Zou zelf mijn kinderen niet aan een nieuwe partner willen voorstellen in de eerste maanden. Laat eerst maar eens zien dat het stabiel en gemeend is.
Verbaasd over het leven
zaterdag 2 november 2024 om 08:30
Die weten dat ze een ochtend- en middagdienst heeft en daarna iets heeft vanuit het werk.Cesarinajoy schreef: ↑02-11-2024 08:24En TO, nog iets dat ik me afvroeg, wat denken de kinderen dat mama gaat doen vandaag?
Daar is geen woord aan gelogen.
Dat gezegd hebbende... Vrouwlief heeft zo weinig ruggengraat dat ik het de kinderen heb moeten vertellen gisteren.
Toen ik daar gisteren wat van zei, namelijk "Je laat mij weer de boel opknappen en dat is niet fair. Jouw feestje, jouw verantwoordelijkheid." kreeg ik een "Nou nou nou" terug.
En dat verdomde passief agressieve duimpje omhoog.
Verbaasd over het leven
zaterdag 2 november 2024 om 08:31
Echt hoorNomenNesci0 schreef: ↑01-11-2024 13:08Dames, AUB, ik vraag jullie dringend, wat en waarom wordt deze man constant op het matje geroepen. WAAROM? Echt, ik begrijp er niks van. Ik herhaal mezelf maar even, deze to heeft een hulpvraag. Ondersteun hem op een positieve manier. En ja, je kunt prima kritische vragen stellen. Maar begin gewoon eens met ondersteunen. In plaats van er vanuit te gaan dat alles wat hij zegt uit een dikke duim komt en hij minstens net zoveel schuld heeft en je graag de andere kant van het verhaal wil horen.
Waarom wordt dat een vrouw op dit forum wel gegund, wordt er wél meegehuild, beaamt wat voor klootzak haar man is, of ze het een beetje red, er wordt haar de weg gewezen naar hulp en deze man moet zichzelf constant verdedigen. Niemand kan voorbij het woord in zijn topictitel kijken en die discussie is nu al 10 x voorbij gekomen. Kun je daar nu even overheen stappen en je gewoon focussen op hem , zijn situatie? Wees eens wat meer ondersteunend. Geef tips, put desnoods uit eigen ervaring hoe je een scheiding hebt aangepakt. Maar doe iets constructiefs ipv afkraken, betwijfelen, veroordelen en hem op het matje te roepen.
Echt, ik kan er niet over uit hoeveel vijandigheid er hier zit. Je mag nu als vrouw echt even zelf een blik in de spiegel gaan werpen, want dit is niet normaal. En als de to iets bij je triggert, waarom je niet normaal kunt reageren, kun je misschien beter helemaal niet reageren. Maar kom op zeg.
Waar zijn de mods?
zaterdag 2 november 2024 om 08:38
Nee, te zot voor woorden. Geeft wel aan hoe egocentrisch ze bezig is. Kennelijk is dit ook belangrijker voor haar dan haar eigen kinderen. Daar lijkt ze zich vrij weinig van aan te trekken nu.Cesarinajoy schreef: ↑02-11-2024 08:23Ben ik overigens de enige die het bizar vindt dat deze mevrouw doodleuk met de kinderen van haar 3 weken durende buitenechtelijke fling op stap gaat? OMG.
zaterdag 2 november 2024 om 08:46
zaterdag 2 november 2024 om 08:54
Tsja dat is nu eenmaal zo.Cesarinajoy schreef: ↑01-11-2024 21:53Sorry, maar ik vind ook je laatste lange bericht nogal emotioneel, sterker nog, volgens mij ben je woest. Ik begrijp die emotie heus, volkomen terecht. Maar mijn hart bloedt wel echt dat de kinderen de komende tijd “gezellig” tussen een appende, overspelige en afwezige moeder en een woeste soon-to-be-ex vader moeten zitten. Dieptriest.
Het is niet realistisch om te verwachten dat de kinderen geen centje pijn hebben van de situatie. Daar kies je voor als je als ouder (moeder in dit geval) je in zo’n situatie stort.
TO: krop het niet op. Je bent niet wijs als je in deze situatie alleen maar rationeel bent
Je woede en emotie mag er zijn en ook zichtbaar. Ookal heb je kinderen
zaterdag 2 november 2024 om 09:00
Geen verwijt maar het valt me op dat je dit bijna tussen neus en lippen door zegt terwijl dit me het belangrijkste aspect lijkt van de hele kwestie. Hoe reageerden ze?verwardeman schreef: ↑02-11-2024 08:30Die weten dat ze een ochtend- en middagdienst heeft en daarna iets heeft vanuit het werk.
Daar is geen woord aan gelogen.
Dat gezegd hebbende... Vrouwlief heeft zo weinig ruggengraat dat ik het de kinderen heb moeten vertellen gisteren.
Toen ik daar gisteren wat van zei, namelijk "Je laat mij weer de boel opknappen en dat is niet fair. Jouw feestje, jouw verantwoordelijkheid." kreeg ik een "Nou nou nou" terug.
En dat verdomde passief agressieve duimpje omhoog.
zaterdag 2 november 2024 om 09:03
Nou ik vond het zelf ook een enorme stoorzender tijdens het lezen van dit topic. Zou fijn zijn als die reacties verwijderd wordenSterrennacht schreef: ↑02-11-2024 08:38Eens.
Maar ik weet niet of meehuilen de oplossing gaat zijn.
Je wilt/ moet iemand ook niet gaan voeden in boosheid.
zaterdag 2 november 2024 om 09:07
Dat zou ik echt niet doen. Wat een waanzin. Als ze het wil meemaken kan ze aanwezig zijn.verwardeman schreef: ↑02-11-2024 08:46Zo! Schorriemorrie is wakker. We gaan ons klaarmaken voor de dag. Het enige wat ik me nog afvraag is of ik wederhelft op de hoogte moet houden met foto's. Doe ik normaliter altijd, maar heb er nu niet zoveel zin in.
Waarom geef jij haar zoveel ruimte? Was dit tijdens de relatie al zo?
To be honest: ik zou met spoed beginnen te regelen dat je haar uitkoopt als je jullie huis zelf kan betalen, danwel dat je op zoek gaat naar een andere woning voor jezelf zodat de huidige woning verkocht kan worden
Ja, is een beschadiging voor de kids maar het is niet anders. Ze gaan toch niet volwassen worden met jullie in 1 huis
zaterdag 2 november 2024 om 09:11
Welnee. Dit is niet de normale situatie. Niemand kan en zal dit van je verwachten. Als ze echt interesse in de kinderen heeft, kan ze zelf initiatief tonen.verwardeman schreef: ↑02-11-2024 08:46Zo! Schorriemorrie is wakker. We gaan ons klaarmaken voor de dag. Het enige wat ik me nog afvraag is of ik wederhelft op de hoogte moet houden met foto's. Doe ik normaliter altijd, maar heb er nu niet zoveel zin in.
zaterdag 2 november 2024 om 09:13
Dit. Ze zullen toch hun vragen wel hebben neem ik aan.andnowwedance schreef: ↑02-11-2024 09:00Geen verwijt maar het valt me op dat je dit bijna tussen neus en lippen door zegt terwijl dit me het belangrijkste aspect lijkt van de hele kwestie. Hoe reageerden ze?
En idd, die foto's doorsturen zou ik ook niet doen.
zaterdag 2 november 2024 om 09:20
Ok. Ik wacht gewoon af of ze interesse toont en dan zie ik wel. Dinsdag is zij met de kinderen op pad geweest en kreeg ik ook geen enkele foto.Grobbekuiken_ schreef: ↑02-11-2024 09:13Dit. Ze zullen toch hun vragen wel hebben neem ik aan.
En idd, die foto's doorsturen zou ik ook niet doen.
Verbaasd over het leven
zaterdag 2 november 2024 om 09:31
Ik zou ook niet geneigd zijn foto’s te sturen in jouw geval. Maar toch als reactie een advies: bepaal en volg je eigen lijn. Doe of laat geen dingen “want zij deed het ook”. Je wil spelbepalend zijn, niet puur reagerendverwardeman schreef: ↑02-11-2024 09:20Ok. Ik wacht gewoon af of ze interesse toont en dan zie ik wel. Dinsdag is zij met de kinderen op pad geweest en kreeg ik ook geen enkele foto.
Gecultiveerd slachtofferschap is óók een identiteit.
zaterdag 2 november 2024 om 09:32
Die foto's zijn nu ook helemaal niet belangrijk. Toont ze interesse kan het altijd nog, en daar hoeft verder weinig tekst bij. Maak er alleen geen machtsspelletje van, zo van 'jij niet? dan ik ook niet'.verwardeman schreef: ↑02-11-2024 09:20Ok. Ik wacht gewoon af of ze interesse toont en dan zie ik wel. Dinsdag is zij met de kinderen op pad geweest en kreeg ik ook geen enkele foto.
zaterdag 2 november 2024 om 09:33
zaterdag 2 november 2024 om 09:58
Wat precies heb je de kinderen verteld dan?verwardeman schreef: ↑02-11-2024 08:30Die weten dat ze een ochtend- en middagdienst heeft en daarna iets heeft vanuit het werk.
Daar is geen woord aan gelogen.
Dat gezegd hebbende... Vrouwlief heeft zo weinig ruggengraat dat ik het de kinderen heb moeten vertellen gisteren.
Toen ik daar gisteren wat van zei, namelijk "Je laat mij weer de boel opknappen en dat is niet fair. Jouw feestje, jouw verantwoordelijkheid." kreeg ik een "Nou nou nou" terug.
En dat verdomde passief agressieve duimpje omhoog.
Dat ze niet na haar werk thuis komt? Of dat ze een vriend heeft? Of dat jullie gaan scheiden?
zaterdag 2 november 2024 om 10:06
Mee eens. Maar ik wil in mijn ogen onjuist gedrag ook niet bemoedigen.
Verbaasd over het leven
zaterdag 2 november 2024 om 10:20
Ik heb alles gelezen, maar ik zie nergens staan wat je de kinderen hebt moeten vertellen.
zaterdag 2 november 2024 om 10:22
Je tilt wat zwaar aan het sturen van foto's. Als ze interesse heeft, vraagt ze er wel naar.verwardeman schreef: ↑02-11-2024 10:06Mee eens. Maar ik wil in mijn ogen onjuist gedrag ook niet bemoedigen.
zaterdag 2 november 2024 om 10:38
Natuurlijk niet. Maar jij hoeft je ex niet op te voeden. Richt je op je gezin.verwardeman schreef: ↑02-11-2024 10:06Mee eens. Maar ik wil in mijn ogen onjuist gedrag ook niet bemoedigen.
Gecultiveerd slachtofferschap is óók een identiteit.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
